Od zażalenia na postanowienie w przedmiocie sprostowania albo odmowy sprostowania orzeczenia pobiera się opłatę proporcjonalną w związku z ustawą o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - stanowi uchwała trzech sędziów Izby Cywilnej Sądu Najwyższego. Oznacza to dużo większy koszt dla strony niż, gdyby była to opłata podstawowa - 30 zł.
Skarżący został wezwany do uzupełnienia różnych braków formalnych skargi kasacyjnej. W zakreślonym terminie jedynie z część została usunięta. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał jednak, że skoro nie wskazano numeru PESEL skarżących i nie wyjaśniono, czy strony chcą rozpoznania sprawy na rozprawie, to skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu.
Sąd orzekał w oparciu o dokumenty i uznał, że nie jest koniecznym doprowadzenie na rozprawę osadzonego powoda. Ten pozwał Skarb Państwa – Prokuratora Rejonowego o zapłatę, a następnie złożył skargę kasacyjną. W ocenie Sądu Najwyższego to, że sąd zaniechał stosowania określonych pouczeń nie może być utożsamiane z pozbawieniem strony możliwości obrony jej praw.
Stwierdzona prawomocnym postanowieniem komornika sądowego należność z tytułu opłat egzekucyjnych przewidzianych w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych przedawnia się w terminie właściwym dla przedawnienia kosztów sądowych, czyli po trzech latach - orzekł w uchwale Sąd Najwyższy.
Sąd Najwyższy w Izbie Dyscyplinarnej pozostawił bez rozpoznania kasację prokuratora generalnego od postanowienia o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego wobec prokuratora Krzysztof Parchimowicz. Sąd stwierdził, że kasacja jest niedopuszczalna, gdyż postępowanie zakończyło się w fazie in rem, a prokuratorowi nie postawiono żadnych zarzutów.
Strona podnosiła zarzuty co do obiektywizmu biegłego sądowego, którego opinia została uznana przez sąd za dowód miarodajny. W ocenie Sądu Najwyższego biegły podlega wyłączeniu z mocy samego prawa tylko wyjątkowo. Jeśli strona powołuje się na okoliczności, które mogą przemawiać za brakiem obiektywizmu eksperta, to sąd ocenia kwestię tę w dyskrecjonalnie.
Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego uznała, że obwiniony były asesor prokuratorski ponosi winę nieumyślną polegającą na zaniechaniu czynności, czyli niezawiadomieniu sądu rodzinnego o przemocy w rodzinie zastępczej. Zginęło wtedy z rąk rodziców zastępczych dwoje dzieci. Asesor po ośmiu latach procesu został ukarany upomnieniem.
Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego na skutek skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego uchyliła wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie zniesławienia b. sędziego Wojciecha Łączewskiego. Sąd zgodził się, że zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Interakcje o charakterze administracyjnym między władzą wykonawczą a sądowniczą nie są przeszkodą, aby sprawy karne przedstawicieli lokalnej władzy były rozpoznawane przez sądy miejscowo właściwe. Ponadto żadne „naciski” ze strony opinii publicznej czy sugestie medialne, nie mogą ograniczać swobody orzekania sądu - uznał Sąd Najwyższy i oddalił wniosek o przekazanie sprawy prezydenta miasta innemu sądowi.
Zgodnie z europejskim standardem prawnym, cudzoziemiec, którego podstawowe prawa człowieka takie jak prawo do życia, wolności od tortur mogą być zagrożone w kraju pochodzenia, nie zostanie tam deportowany przed rozpatrzeniem jego odwołania od decyzji deportacyjnej - orzekł Europejski Trybunał Praw Człowieka i przychylił się do wniosku o wstrzymanie deportacji zatrzymanego w maju przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego obywatela Tadżykistanu.
Wnioskodawca chciał uzyskać informację publiczną w postaci wyroków z uzasadnieniami. Dokumenty miały zostać przekazane na płycie. Prezes sądu zażądał za to 20 zł opłaty kancelaryjnej. Powołał się przy tym na Kodeks postępowania cywilnego i ustawę o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Okazało się jednak, że działanie to nie było prawidłowe
Niepodejmowanie przez prokuratora śledztwa o pobicie policjanta powinno być ukarane. Nawet najniższą karą, gdyż odstąpienie od ukarania negatywnie wpływa na wizerunek wymiaru sprawiedliwości i autorytet instytucji - orzekła Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego i wymierzyła prokuratorowi karę upomnienia.
Poszkodowany właściciel zalanego mieszkania zamówił prywatną opinię co do wysokości szkody. Sąd Rejonowy w Giżycku przyznał mu sumę mniejszą niż się domagał, ale doliczył do niej koszt opinii. Jego zdaniem był to bowiem kolejny uszczerbek majątkowy po stronie powoda, związany ze zdarzeniem, ale racjonalnie poniesiony.
Zawieszenie radcy prawnego w czynnościach na rok i sześć miesięcy to kara zbyt surowa - orzekła Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego, mimo, że poprzednio obwiniony też złamał zakaz działalności. - Wysoka sankcja oznacza w zasadzie śmierć kancelarii; odchodzą klienci korporacyjni do innych radców i adwokatów i radca musi zaczynać od nowa - dodał sąd.
Trzej adwokaci, którzy nie informowali klientów o przebiegu sprawy i nie opłacili kosztów sądowych doprowadzając do przegrania sprawy - unikną kary. Powodem jest przedawnienie. Interesujące, że zawodowe kwestie etyczne rozpoznawała w tym przypadku Izba Karna, a nie Dyscyplinarna Sądu Najwyższego, gdyż zadecydowały orzeczenia TSUE.
Na posiedzeniu niejawnym w poniedziałek 10 sierpnia Izba Dyscyplinarna utrzymała w mocy uchylenie immunitetu sędziemu, który jest podejrzany o gwałt. Jednak uchyliła postanowienie sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji o natychmiastowym aresztowaniu. Sędzia będzie odpowiadał karnie za czyn sprzed roku z wolnej stopy.
Ustawa Prawo o notariacie nie daje podstaw prawnych do rozstrzygnięcia problemu, kto ma rozpoznać odwołanie notariusza od wyroku dyscyplinarnego, gdy sąd dyscyplinarny II instancji składa się z sędziów, którzy już sprawę badali. Gdyby jeszcze raz orzekali, procedura i orzeczenie byłoby bezwzględnie nieważne. Braki sędziów w Wyższym Sądzie Dyscyplinarnym może uzupełnić tylko ustawa.
Skarga wierzyciela hipotecznego na niedokonanie z urzędu wpisu hipoteki do księgi wieczystej podlega odrzuceniu także wtedy, gdy do założenia tej księgi doszło na skutek wniosku o odłączenie części nieruchomości sprzedanej w postępowaniu upadłościowym nie obciążonej hipoteką - stwierdza uchwała trzech sędziów Izby Cywilnej SN.
Strona w apelacji zawarła wniosek o ustanowienie dla niej pełnomocnika. Żądanie to rozpoznano dopiero po kilku miesiącach. Tego rodzaju stan nie oznacza jednak - w ocenie Sądu Najwyższego - że postępowanie drugoinstancyjne było prowadzone opieszale, skoro pierwsza rozprawa odbyła się w ciągu 7 miesięcy od wpływu akt do sądu odwoławczego.
Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego przypomniała, że prokuratorzy są niezależni, choć muszą wykonywać polecenia przełożonych. Jeśli prokurator ma wątpliwości, czy aresztować podejrzanego, poszukiwanego przez policję, to nie jest to powód, by prokuratorowi uchylać immunitet i stawiać go przed sądem