W końcu „odfrankowanie” kredytu indeksowanego do waluty CHF zostało wykluczone. Sąd Najwyższy nie dostrzega też jakiejkolwiek sprzeczności pomiędzy dochodzeniem przez bank roszczenia z tytułu bezpodstawnego (bezumownego) korzystania przez kredytobiorcę z udostępnionego mu kapitału z dotychczasowym orzecznictwem TSUE.
Sąd Najwyższy wydał przełomowy wyrok w sprawie o kredyt indeksowany. Po raz pierwszy uznał, że wadliwy mechanizm indeksacji prowadzi do unieważnienia umowy. Po drugie przyznał, że jego dotychczasowe stanowisko, co do uzupełnienia umowy kursem średnim było błędne. Po trzecie wskazał, że banki mogą występować z roszczeniami o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału przy nieważnej umowie.
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wezwał banki do przekazania dokumentów i informacji dotyczących oferowanych warunków wakacji kredytowych i na bieżąco analizuje otrzymywane. Jego zdaniem proponowane aneksy nie mogą stanowić w okresie epidemii wykorzystania trudnej sytuacji i położenia kredytobiorców. informują konsumentów o skutkach zawarcia aneksu.
Sąd Okręgowy w Warszawie stwierdził nieważność umowy o kredyt indeksowany do CHF, bo jej "odfrankowienie" byłoby sprzeczne z unijnym rozporządzeniem w sprawie wskaźników finansowych, tzw. BMR. Mówi ono, że oprocentowanie kredytu w złotówkach nie może odnosić się do innej waluty. Prawnicy banków chwalą taki pogląd, a ci od frankowiczów - krytykują.
Gdyby TSUE podzielił poglądy Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli, oznaczałoby to wielki sukces banków. Przekreśliłoby nadzieje na unieważnianie lub „odfrankowienie” umów kredytowych. Prowadziłoby do rozliczania ich po „kursach rynkowych” lub średnich NBP. Aby tak się stało, TSUE musiałby zaprzeczyć całemu swemu dotychczasowemu orzecznictwu.
Coraz częściej frankowicze wychodzą zwycięsko z batalii z bankami. Liczba wygranych spraw zwiększa się po październikowym korzystnym wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE. Mimo tego korzystnego trendu, wciąż niewielu kredytobiorców decyduje się na walkę z bankiem. Duża ich część obawia się reakcji banku na złożenie pozwu. Czy jest się czego bać, pisze Dariusz Rozpara,
Sąd Rejonowy dla Warszawy Woli skierował w styczniu dwa pytania do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące klauzul waloryzacyjnych w umowach o kredyt we frankach. W oczekiwaniu na werdykt unijnego sądu część spraw może być zawieszanych, choć zdaniem prawników nie powinno, bo pytania są trywialne.
Sąd Najwyższy ponownie orzekł, że można "odfrankowić" kredyt denominowany. Ponadto, powołując się na liczne orzeczenia TSUE, po raz pierwszy dokładnie wyjaśnił, dlaczego sąd musi wyeliminować z umowy klauzule abuzywne, dlaczego nie może ich zastąpić, a także jak banki powinny spełniać obowiązek informacyjny o ryzyku kursowym.
Rzecznik Praw Obywatelskich nie zostawił na Związku Banków Polskich suchej nitki. Zarzuca mu, że nie stara się, by banki traktowały konsumenta jak równego sobie partnera-kontrahenta. Podkreśla, że nie można akceptować stanowiska, że orzeczenia TSUE nie powinny być powszechnie stosowane, a wykładnia TSUE wiąże wyłącznie sąd, który zadał mu pytanie.
Klienci banków skarżą się do Rzecznika Finansowego na rażąco wysokie opłaty pobierane za dostarczenie historii spłaty czy potwierdzenie spłaty kredytu. Bywa, że mają zapłacić nawet kilkaset złotych. Rzecznik zawiadomił prezesa UOKIK o takiej praktyce stosowanej przez dwa podmioty.
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał, że Getin Noble Bank zawiera niedozwolone klauzule we wzorcach aneksów do umów kredytów hipotecznych indeksowanych do euro i franka szwajcarskiego i nałożył na bank 13,5 miliona złotych kary. Zakazał też ich stosowania.
Sądy coraz częściej pytają Rzecznika Finansowego o opinię w sporach związanych z rynkiem bankowo-kapitałowym. W 2019 roku wpłynęło 84 takich wniosków, podczas gdy w 2016 tylko 8. Większość z nich dotyczy sporów związanych z kredytami „frankowymi”.
Sąd Okręgowy w Gdańsku skierował pięć pytań do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie dotyczącej kredytu frankowego. W tej sytuacji także inni sędziowie mogą zawieszać sprawy do czasu ich rozpatrzenia. To może wydłużyć procesy o co najmniej kolejne półtora roku.
Sąd Okręgowy w Warszawie unieważnił w piątek umowę kredytu we frankach szwajcarskich państwa Dziubaków. Uznał, że bank rażąco naruszył interesy konsumentów, bo nie poinformował ich o faktycznym ryzyku - w długiej perspektywie kurs CHF jest bowiem nieprzewidywalny. Sąd orzekł także, że bank jednostronnie kształtował kurs franka. Oddalił jednak powództwo o zapłatę.
W piątek, 3 stycznia odbędzie się druga po wyroku TSUE rozprawa w sprawie kredytu państwa Dziubaków. Frankowicze nie czekają na to rozstrzygnięcie i zasypują sądy pozwami. Te jednak różnie interpretują wyrok unijnego Trybunału Sprawiedliwości. W efekcie wiele spraw jeszcze raz trafi do sądów, co może je zablokować.
Sąd Apelacyjny uznał, że umowa kredytu hipotecznego spłacana we frankach szwajcarskich była nieważna. Oddalił w zasadniczej części apelację banku i stwierdził, że naprawienie wadliwych klauzul nie byłoby zasadne, gdyż cała umowa była sprzeczna z istotą stosunku zobowiązaniowego, jako jednostronne narzucenie warunków.
Martwi mnie, że sens wyroku z 3 października został wypaczony. Na przykład nieprawdą jest, że sąd nie może uzupełnić umowy kursem średnim NBP. Nie wierzę więc, że na masową skalę będą orzekane darmowe kredyty. Obawiam się też, że wokół frankowiczów jest budowana bańka spekulacyjna i nie mówi się im o wszystkich konsekwencjach unieważnienia umowy – mówi dr Piotr Bodył–Szymala,
W poniedziałek, 30 grudnia br. Sąd Apelacyjny w Warszawie wyda wyrok w sprawie kredytu zaciągniętego w złotych, który spłacano we frankach szwajcarskich. Sąd okręgowy unieważnił umowę, powołując się na rozstrzygnięcie, które październiku wydał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Dziubak przeciwko Polsce.
Polskie prawo nie stoi na przeszkodzie utrzymania umowy o kredyt hipoteczny wyrażony w złotówkach, ale oprocentowany stawką LIBOR. Uzupełnienie luki w umowie po usunięciu niedozwolonej klauzuli może nastąpić tylko, gdy zapobiega upadkowi umowy i za zgodą konsumenta. W przypadku unieważnienia umowy banki nie mogą żądać wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.
Od 1 stycznia 2020 roku wejdzie w życie tzw. prezydencka ustawa frankowa. Za jej sprawą zmienią się jedynie zasady udzielania pomocy finansowej z Funduszu Wsparcia Kredytobiorców. Frankowicze uważają, że nie poprawi ona ich sytuacji i sugerują, że po wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE lepiej jest o weryfikację umowy walczyć w sądzie.
