Tak uznał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Zastrzegł jednak, że nie można wykluczyć, iż w przyszłości organ podatkowy prowadząc ewentualne postępowanie podatkowe, może dojść do odmiennych wniosków niż zawarte w tej interpretacji.
Najem prywatny to nie prowadzenie firmy
Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży lodów oraz napojów chłodzących, w ramach której wynajmuje lokal przemysłowy. W efekcie lokal ten wycofa z majątku przedsiębiorstwa (z ewidencji środków trwałych) i przekaże go do swojego majątku prywatnego (osobistego), w celu wynajmowania go nadal tym samym najemcom w ramach najmu prywatnego. Z dniem likwidacji działalności gospodarczej umowy najmu z dotychczasowymi najemcami zostaną wypowiedziane, a nowe zostaną zawarte przez wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Najem nieruchomości będzie ubocznym źródłem utrzymania, ponieważ po zakończeniu działalności wnioskodawca zamierza prowadzić gospodarstwo rolne, z którego dochód będzie stanowił główne źródło utrzymania. Przychód z najmu nie przekroczy 100 tys. zł, bo w skali roku będzie wynosił 58 tys. zł.
Chciał więc wiedzieć, czy po zamknięciu działalności gospodarczej i przekazaniu lokalu do majątku prywatnego, może wynajmować go tym samym najemcom, a przychody uzyskiwane z tego tytułu zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz korzystać z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5 proc. oraz, czy nadal będzie to działalność gospodarcza, czy też najem prywatny. Wnioskodawca uważa, że może wynajmować lokale przemysłowe tym samym najemcom, a uzyskane przychody opodatkować w formie ryczałtu według stawki 8,5 proc. Może też wynajmować wymienione lokale przemysłowe po likwidacji działalności gospodarczej w ramach najmu prywatnego.
Zobacz również: Zbycie udziału w nieruchomości w drodze umowy dożywocia bez PIT >
Działalność: zarobkowa, ciągła i zorganizowana
Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Jak podkreślił, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Odrębnymi źródłami przychodów są te określone w jej art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6. Mianowicie pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) i najem, podnajem czy dzierżawa, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
Zgodnie zaś z definicją działalności gospodarczej określoną w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na m.in. wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. Musi to być działalność prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy.
Przy czym, jak zaznaczył organ interpretacyjny, najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).
Cena promocyjna: 233.1 zł
|Cena regularna: 259 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł
Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji ‒ podkreślił dyrektor KIS.
Według niego, nie ma natomiast podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej czynności podejmowane przez podatnika, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Jak zaznaczył organ interpretacyjny, działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności, nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.
W opinii dyrektora KIS, w każdym przypadku przesłanki należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.
Jednocześnie przypomniał, że ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: ustawa o ryczałcie), reguluje opodatkowanie przychodów z uzyskiwane z umowy najmu, podnajmu czy dzierżawy, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jej art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5 proc. przychodów do kwoty 100 tys. zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5 proc.
Opisany zatem przez wnioskodawcę najem nieruchomości będzie stanowił źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a uzyskiwane z tego tytułu przychody będą mogły być opodatkowane na zasadach określonych w ustawie o ryczałcie według stawki 8,5 proc.
Interpretacja z 23 października 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.330.2019.3.WM
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
