Kaucja zabezpieczająca pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 9 listopada 1987 r.

w sprawie kaucji zabezpieczającej pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Kaucja zabezpieczająca pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu, zwana dalej "kaucją", jest pobierana od najemców lokali mieszkalnych:

1) w budynkach pozostających w zarządzie lub użytkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej,

2) w innych budynkach, jeżeli najem lokali mieszkalnych następuje na podstawie decyzji o przydziale.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do najemców lokali mieszkalnych przydzielonych jako pomieszczenia zastępcze.

3. Kaucję ustala się w wysokości:

1) odpowiadającej 50-krotnej miesięcznej kwocie czynszu za dany lokal zasiedlany pierwszy raz,

2) odpowiadającej 40-krotnej miesięcznej kwocie czynszu za dany lokal, jeżeli jest zasiedlany ponownie.

4. Wysokość kaucji określa wynajmujący. W razie sporu co do wysokości kaucji stronom przysługuje prawo wystąpienia do terenowego organu administracji państwowej o ustalenie jej wysokości.

§  2.

1. Najemca powinien wpłacić kaucję w terminie 30 dni od dnia uzyskania ostatecznej decyzji o przydziale lokalu lub zawarcia umowy najmu. Kaucję wpłaca się za lokal:

1) w budynku zarządzanym przez państwową jednostkę organizacyjną zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165), zwanej dalej "ustawą" - na rachunek środków kaucji mieszkaniowej wynajmującego w banku,

2) w zakładowym domu mieszkalnym - na zakładowy fundusz mieszkaniowy wynajmującego,

3) w budynku stanowiącym własność osoby nie będącej jednostką gospodarki uspołecznionej - na odrębny rachunek bankowy wynajmującego; zgromadzone na tym rachunku środki podlegają zablokowaniu.

2. Oprocentowanie kaucji regulują odrębne przepisy.

§  3.

1. Nie pobiera się kaucji za lokale:

1) wynajmowane nauczycielom zatrudnionym na terenie wsi oraz na terenie miast liczących nie więcej niż 5.000 mieszkańców,

2) wynajmowane osobom zwolnionym od obowiązku opłacania czynszu najmu na podstawie odrębnych przepisów lub układów zbiorowych pracy,

3) uzyskane w wyniku dokonania na koszt osoby fizycznej nadbudowy, rozbudowy lub przebudowy budynku stanowiącego własność państwa,

4) wynajmowane osobom, które na własny koszt przeprowadziły remont kapitalny tych lokali.

2. Wysokość kaucji za lokale wynajmowane przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym państw obcych oraz innym osobom i instytucjom będącym osobami zagranicznymi - regulują odrębne przepisy.

§ 4. Od wpłacania kaucji są zwolnieni najemcy:

1) zamieniający dotychczasowy lokal mieszkalny, w którym występuje nadwyżka powierzchni mieszkalnej stanowiąca co najmniej jeden pokój o powierzchni 10 m² lub większej, na lokal o przysługującej powierzchni mieszkalnej, jeżeli nie uiścili kaucji z tytułu najmu dotychczas zajmowanego lokalu; kaucję wpłaconą za dotychczas zajmowany lokal zalicza się najemcy jako kaucję za lokal przydzielony w wyniku zamiany, bez obowiązku dopłaty ewentualnej różnicy wynikającej ze zmiany stawek,

2) przekwaterowywani do pomieszczenia zastępczego na czas naprawy zajmowanego dotychczas lokalu.

§  5.

1. Najemcy znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej mogą być zwolnieni w całości lub w części z wpłacenia kaucji oraz korzystać z ulg przez rozłożenie jej na raty miesięczne płatne w ciągu roku. Dotyczy to w szczególności osób:

1) utrzymujących się wyłącznie z emerytury, renty inwalidzkiej albo rodzinnej, ze stałych zasiłków opieki społecznej lub alimentów,

2) przekwaterowywanych na podstawie decyzji administracyjnej do lokalu zamiennego,

3) pozbawionych mieszkania w wyniku klęski żywiołowej.

2. O zwolnieniu od wpłaty kaucji w całości lub w części i rozłożeniu jej na raty orzeka w formie decyzji terenowy organ administracji państwowej; jeżeli kaucja ma być wpłacona na zakładowy fundusz mieszkaniowy, rozstrzyga o tym zakład pracy.

3. Warunkiem rozłożenia na raty miesięczne kaucji za lokale w budynkach nie stanowiących własności państwa jest zabezpieczenie rat wekslami.

§  6.

1. Wpłacenie kaucji nie zwalnia najemcy z obowiązku terminowego uiszczania czynszu i innych opłat z tytułu najmu ani też z obowiązku ponoszenia kosztów konserwacji, odnawiania i napraw lokalu oraz wymiany jego wyposażenia.

2. W czasie trwania najmu najemca nie może domagać się, aby wynajmujący pokrył z wpłaconej kaucji należności wynikające ze stosunku najmu.

§  7.

1. Ustanie stosunku najmu i opróżnienie lokalu przez dotychczasowego najemcę stanowi podstawę do wypłacenia przez bank wynajmującemu wniesionej za ten lokal kaucji wraz z oprocentowaniem.

2. Wypłata środków kaucji z rachunku bankowego wynajmującemu nie będącemu jednostką gospodarki uspołecznionej następuje na podstawie jego pisemnego oświadczenia o opróżnieniu lokalu przez dotychczasowego najemcę. Wynajmujący jest obowiązany zawiadomić dotychczasowego najemcę o wysokości wypłaconej przez bank kwoty.

3. Kaucja wpłacona przez najemcę powinna być mu zwrócona wraz z oprocentowaniem po opróżnieniu lokalu, najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia ustalenia należności wynajmującego z tytułu najmu danego lokalu.

4. W razie opuszczenia lokalu przez najemcę i pozostania w nim osób dotychczas wspólnie zamieszkałych z najemcą, które nie uzyskały następnie decyzji o przydziale na podstawie art. 47 ust. 3 ustawy, zwrot kaucji nie może nastąpić przed opróżnieniem lokalu przez te osoby.

5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie uzyskania przez osoby pozostawione w lokalu decyzji o przydziale na podstawie art. 47 ust. 3 ustawy.

6. Wynajmujący może potrącić z kaucji nie uiszczony przez najemcę czynsz i inne należności przypadające z tytułu najmu.

7. Kaucja podlega zwrotowi, jeżeli lokal nie został przez uprawnionego zajęty. W wypadku gdy najemca nie objął lokalu z własnej winy, z kaucji może być potrącony czynsz za okres od dnia udostępnienia lokalu.

§  8.

1. Kaucję w wysokości ustalonej według zasad, o których mowa w § 1 ust. 3, pobiera się od najemców, z którymi stosunek najmu lokalu mieszkalnego lub części lokalu został nawiązany na podstawie decyzji o przydziale wydanej po wejściu w życie rozporządzenia albo umowy najmu zawartej po jego wejściu w życie.

2. Kaucje z tytułu najmu lokalu wpłacone na podstawie dotychczasowych przepisów z dniem wejścia w życie rozporządzenia podlegają:

1) przekazaniu na rachunek środków kaucji mieszkaniowej w banku przez wynajmujących będących osobami prawnymi, z wyjątkiem zakładów pracy,

2) wpłacie na rachunek bankowy wynajmującego nie będącego jednostką gospodarki uspołecznionej; przekazane z tego tytułu środki podlegają zablokowaniu,

3) oprocentowaniu, o którym mowa w § 2 ust. 2.

§ 9. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o terenowym organie administracji państwowej bez bliższego określenia, rozumie się przez to terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw gospodarki mieszkaniowej stopnia podstawowego.

§ 10. Tracą moc:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 marca 1975 r. w sprawie pobierania od najemców lokali mieszkalnych kaucji zabezpieczającej utrzymanie lokali w należytym stanie (Dz. U. Nr 8, poz. 43 i z 1985 r. Nr 21, poz. 96),

2) § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zasad i trybu gromadzenia i wykorzystywania środków Funduszu Gospodarki Gruntami i Gospodarki Mieszkaniowej (Dz. U. Nr 47, poz. 237 i z 1986 r. Nr 3, poz. 18).

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1988 r.

• Identyfikator: Dz.U.1987.36.206
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Kaucja zabezpieczająca pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.
• Data aktu: 09/11/1987
• Data ogłoszenia: 28/11/1987
• Data wejścia w życie: 01/01/1988