Język postępowania: niemiecki(2022/C 73/65)
(Dz.U.UE C z dnia 14 lutego 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Bategu Gummitechnologie GmbH (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat G. Maderbacher)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną;
- obciążenie Unii, reprezentowanej przez Komisję, obowiązkiem zapłaty kwoty 70 695 720,35 EUR;
- obciążenie Unii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z art. 268 TFUE strona skarżąca domaga się naprawienia szkód, jakie miała ponieść ze względu na istotne naruszenia prawa popełnione przez Komisję przy wykonywaniu przez tę instytucję jej zadań. W ocenie strony skarżącej Komisja nie dopełniła swych obowiązków, jako że nie stwierdziła naruszeń art. 101 i 102 TFUE popełnionych przez określonych producentów pojazdów szynowych i nie położyła kresu tym naruszeniom. Komisja doprowadziła do powstania uzasadnionych oczekiwań i zachęciła stronę skarżącą do dokonania inwestycji.
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący dopuszczenia się przez Komisję znaczącego nadużycia władzy oraz oczywistych błędów w ocenie
Komisja nie zbadała starannie wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych przy rozpatrywaniu formalnego wniosku złożonego przez stronę skarżącą na podstawie art. 7 rozporządzenia nr 1/2003 1 .
2. Zarzut drugi dotyczący istotnego naruszenia przez Komisję zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa
Komisja udzieliła jasnych, bezwarunkowych i spójnych zapewnień co do tego, że materiały wykorzystywane w pojazdach szynowych powinny spełniać wymogi ustalone przez samą Komisję. Mając na uwadze te zapewnienia skarżąca poczyniła znaczące inwestycyjne, w szczególności w celu rozwoju technologii spełniającej te wymogi, które to inwestycje utraciły wszelką wartość ze względu na bezczynność Komisji.
3. Zarzut trzeci dotyczący popełnienia przez Komisję istotnego naruszenia podstawowego prawa skarżącej do własności, o którym mowa w art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej 2 .
Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczącym art. 1 pierwszego protokołu dodatkowego do europejskiej konwencji praw człowieka, który powinien być brany pod uwagę przy dokonywaniu wykładni karty, jak stanowi jej art. 52, Komisja jest zobowiązana do przyjmowania pozytywnych środków w celu ochrony własności intelektualnej skarżącej. Tymczasem Komisja nie przyjęła takich środków.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez Komisję prawa skarżącej do dobrej administracji, o którym mowa w art. 41 karty.
Dopiero po około czterech latach od złożenia przez skarżącą formalnego wniosku antykartelowego Komisja poinformowała skarżącą o tym, że nie ma zamiaru położyć kresu naruszeniu, o którym mowa w tym wniosku, i że nie podjęła jeszcze ostatecznej decyzji w przedmiocie tego wniosku. Tymczasem ujawnione przez Komisję fragmenty akt sprawy nie pozwalają zrozumieć, dlaczego postępowanie to trwało aż tak długo. Komisja dopuściła się zatem naruszenia art. 41 karty.
