a także mając na uwadze, co następuje:(1) Silny, otwarty i konkurencyjny rynek wewnętrzny daje zarówno europejskim, jak i zagranicznym przedsiębiorstwom możliwość normalnego konkurowania ze sobą na podstawie kryteriów merytorycznych. Unia korzysta z zaawansowanego i skutecznego systemu kontroli pomocy państwa, mającego na celu zapewnienie sprawiedliwych warunków wszystkim przedsiębiorstwom prowadzącym działalność gospodarczą na rynku wewnętrznym. Ten system kontroli pomocy państwa zapobiega przyznawaniu przez państwa członkowskie pomocy państwa, która w nieuzasadniony sposób zakłóca konkurencję na rynku wewnętrznym.
(2) Jednocześnie zarówno przedsiębiorstwa prywatne, jak i przedsiębiorstwa będące pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą państwa, mogą otrzymywać subsydia od państw trzecich, wykorzystywane następnie na przykład do finansowania działalności gospodarczej na rynku wewnętrznym w dowolnym sektorze gospodarki, w tym do udziału w postępowaniach o udzielenie zamówienia lub przejmowania przedsiębiorstw, w tym przedsiębiorstw posiadających aktywa strategiczne takie jak infrastruktura krytyczna i innowacyjne technologie. Takie subsydia zagraniczne nie podlegają obecnie unijnym zasadom pomocy państwa.
(3) Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie sektory gospodarki, w tym sektory, które mają strategiczne znaczenie dla Unii, oraz infrastrukturę krytyczną, taką jak infrastruktura wymieniona w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/452 3 .
(4) Subsydia zagraniczne mogą zakłócać rynek wewnętrzny i wpływać negatywnie na równość warunków prowadzenia różnego rodzaju działalności gospodarczej w Unii. Sytuacja taka może wystąpić w szczególności w kontekście koncentracji skutkujących zmianą kontroli nad unijnymi przedsiębiorstwami, jeżeli koncentracje takie są w pełni lub częściowo finansowane z subsydiów zagranicznych, lub jeżeli wykonawcom korzystającym z subsydiów zagranicznych udziela się zamówień w Unii.
(5) Żaden z obowiązujących instrumentów unijnych nie dotyczy zakłóceń wywoływanych przez subsydia zagraniczne. Instrumenty ochrony handlu umożliwiają Komisji podejmowanie działań w przypadku przywozu subsydiowanych towarów do Unii, ale nie w sytuacji, gdy subsydia zagraniczne przybierają formę subsydiowanych inwestycji, ani gdy dotyczą usług i przepływów finansowych. Na podstawie Porozumienia WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych Unia ma możliwość uruchamiania mechanizmów rozstrzygania międzypaństwowych sporów dotyczących niektórych subsydiów zagranicznych przyznawanych przez członków WTO i ograniczających się do towarów.
(6) W związku z tym konieczne jest uzupełnienie obowiązujących instrumentów unijnych o nowe narzędzie, aby skutecznie zwalczać zakłócenia na rynku wewnętrznym wywoływane przez subsydia zagraniczne w celu zapewnienia równych warunków działania. W szczególności nowe narzędzie uzupełnia unijne zasady pomocy państwa, które dotyczą zakłóceń na rynku wewnętrznym wywoływanych przez subsydia państw członkowskich.
(7) Ważne jest ustanowienie zasad i procedur na potrzeby postępowań w sprawie subsydiów zagranicznych, które faktycznie lub potencjalnie zakłócają rynek wewnętrzny, i w stosownych przypadkach kompensowanie tych zakłóceń. Subsydia zagraniczne mogą zakłócać rynek wewnętrzny, jeżeli przedsiębiorstwo korzystające z subsydium zagranicznego prowadzi działalność gospodarczą w Unii. Właściwe stosowanie i egzekwowanie przepisów niniejszego rozporządzenia ma przyczyniać się do zwiększenia odporności rynku wewnętrznego na zakłócenia wywoływane przez subsydia zagraniczne, a tym samym do wzmocnienia otwartej strategicznej autonomii Unii. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zatem przepisy dotyczące wszystkich przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą w Unii, w tym przedsiębiorstw publicznych, które są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez państwo. Szczególną uwagę należy zwrócić na wpływ niniejszego rozporządzenia na małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) ze względu na znaczenie działalności gospodarczej prowadzonej przez nie oraz ich wkład w realizację głównych celów politycznych Unii.
(8) Aby zapewnić równe warunki działania na całym rynku wewnętrznym oraz spójność w stosowaniu niniejszego rozporządzenia, Komisja jest jedynym organem właściwym do stosowania niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna być uprawniona do zbadania z własnej inicjatywy każdego subsydium zagranicznego w stopniu, w jakim wchodzi ono w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, w dowolnym sektorze gospodarki, opierając się na informacjach ze wszystkich dostępnych źródeł. W celu zapewnienia skutecznej kontroli, w szczególnym przypadku dużych koncentracji (połączenia i przejęcia) oraz postępowań o udzielenie zamówienia przekraczających określone progi, Komisja powinna być uprawniona do przeprowadzania przeglądu subsydiów zagranicznych na podstawie wcześniejszego zgłoszenia przedłożonego jej przez dane przedsiębiorstwo.
(9) Niniejsze rozporządzenie należy stosować i interpretować w świetle odpowiednich przepisów Unii, w tym przepisów dotyczących pomocy państwa, połączeń i zamówień publicznych.
(10) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa każdego z państw członkowskich do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa zgodnie z art. 346 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(11) W kontekście niniejszego rozporządzenia subsydium zagraniczne należy rozumieć jako wkład finansowy wniesiony, bezpośrednio lub pośrednio, przez państwo trzecie, który przysparza korzyści i jest ograniczony do co najmniej jednego przedsiębiorstwa lub do co najmniej jednej branży. Warunki te stosuje się łącznie.
(12) Wkład finansowy może zostać przyznany za pośrednictwem podmiotów publicznych lub prywatnych. To, czy podmiot publiczny wniósł wkład finansowy należy ustalić indywidualnie dla każdego przypadku z należytym uwzględnieniem takich elementów jak cechy danego podmiotu oraz środowisko prawne i gospodarcze przeważające w państwie trzecim, w którym podmiot ten prowadzi działalność, w tym rola rządu w gospodarce tego państwa. Wkłady finansowe mogą być również przekazywane za pośrednictwem podmiotu prywatnego, jeżeli działania tego podmiotu prywatnego można przypisać państwu trzeciemu. Pojęcie wkładu finansowego obejmuje szeroki wachlarz środków wsparcia, które nie ograniczają się do transferów pieniężnych i które, przykładowo, polegają na przyznaniu danemu przedsiębiorstwu specjalnych lub wyłącznych praw bez otrzymania przy tym odpowiedniego wynagrodzenia zgodnie z normalnymi warunkami rynkowymi.
(13) Wkład finansowy powinien przynosić korzyść przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność gospodarczą na rynku wewnętrznym. Należy uznać, że wkład finansowy przynosi danemu przedsiębiorstwu korzyść, jeżeli korzyści takiej nie można było uzyskać w normalnych warunkach rynkowych. Istnienie korzyści należy ustalić na podstawie porównawczych poziomów odniesienia, takich jak praktyka inwestycyjna inwestorów prywatnych, stawki za możliwe do uzyskania na rynku finansowanie, porównywalne traktowanie podatkowe bądź odpowiednie wynagrodzenie za dany towar lub usługę. Jeżeli nie ma bezpośrednio porównywalnych poziomów odniesienia, można dostosować istniejące poziomy odniesienia lub określić alternatywne poziomy odniesienia na podstawie ogólnie przyjętych metod oceny. Korzyści mogą być uzyskiwane na przykład w kontekście związku istniejącego między organami publicznymi a przedsiębiorstwami publicznymi, jeżeli taki związek, a w szczególności finansowanie zapewniane przedsiębiorstwom publicznymi przez organy publiczne, jest niezgodny z normalnymi warunkami rynkowymi. Możliwe jest przyjęcie założenia, że dostarczenie lub nabywanie towarów lub usług w drodze konkurencyjnej, przejrzystej i niedyskryminacyjnej procedury przetargowej jest zgodne z normalnymi warunkami rynkowymi. Wkładu finansowego na rzecz przedsiębiorstwa prowadzącego działalność gospodarczą na rynku wewnętrznym nie należy uznawać za wkład finansowy przynoszący korzyść, w przypadku gdy z oceny poziomów odniesienia wynikło, że dane przedsiębiorstwo uzyskałoby tę korzyść w normalnych warunkach rynkowych. Ceny transferowe w kontekście towarów i usług wymienianych w ramach jednego przedsiębiorstwa mogą przynosić korzyść, jeśli takie ceny transferowe nie są zgodne z normalnymi warunkami rynkowymi. Korzyść uzyskana w wyniku wkładu finansowego może zostać przekazana dalej przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność gospodarczą w Unii.
(14) Korzyść powinna być uzyskana przez jedno lub większą liczbę przedsiębiorstw lub jedną lub większą liczbę branż. Specyfika subsydium zagranicznego może zostać określona prawnie lub faktycznie.
(15) Subsydium zagraniczne uznaje się za przyznane od momentu, w którym beneficjent uzyskuje uprawnienie do otrzymania subsydium zagranicznego. Rzeczywista wypłata subsydium zagranicznego nie jest warunkiem koniecznym, by subsydium zagraniczne było objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.
(16) Wkład finansowy przekazany wyłącznie na rzecz działalności pozagospodarczej danego przedsiębiorstwa nie stanowi subsydium zagranicznego. Jednak jeżeli wkład finansowy na rzecz działalności pozagospodarczej wykorzystuje się do subsydiowania skrośnego działalności gospodarczej tego przedsiębiorstwa, wkład ten może stanowić subsydium zagraniczne wchodzące w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia. Jeżeli przedsiębiorstwo wykorzystuje wkłady finansowe - przykładowo wkłady w formie specjalnych lub wyłącznych praw lub wkłady finansowe otrzymane w celu zrekompensowania obciążeń nałożonych przez organy publiczne - do subsydiowania skrośnego innej działalności, takie subsydiowanie skrośne może oznaczać, że specjalne lub wyłączne prawa zostały przyznane bez otrzymania przy tym odpowiedniego wynagrodzenia lub że dane obciążenie zrekompensowano w sposób nadmierny i tym samym dany wkład finansowy stanowi subsydium zagraniczne.
(17) Po ustaleniu istnienia subsydium zagranicznego Komisja powinna ocenić indywidualnie dla każdego przypadku, czy zakłóca ono rynek wewnętrzny. W przeciwieństwie do pomocy państwa przyznawanej przez państwo członkowskie subsydia zagraniczne nie są co do zasady zabronione.
(18) Brak przejrzystości w kwestii wielu subsydiów zagranicznych oraz złożoność rzeczywistej sytuacji handlowej może utrudniać jednoznaczne zidentyfikowanie lub ilościowe określenie wpływu konkretnego subsydium zagranicznego na rynek wewnętrzny. Aby stwierdzić występowanie zakłócenia, konieczne wydaje się zatem skorzystanie z niewy- czerpującego zestawu wskaźników. Oceniając stopień, w jakim subsydium zagraniczne może poprawić pozycję konkurencyjną danego przedsiębiorstwa, a tym samym faktycznie lub potencjalnie wywrzeć negatywny wpływ na konkurencję na rynku wewnętrznym, Komisja może uwzględnić pewne wskaźniki, w tym kwotę i charakter subsydium zagranicznego, cel i warunki związane z danym subsydium zagranicznym, a także jego wykorzystanie na rynku wewnętrznym.
(19) Stosując wskaźniki w celu ustalenia, czy istnieją zakłócenia na rynku wewnętrznym, Komisja może wziąć pod uwagę różne elementy, np. wielkość subsydium zagranicznego w ujęciu bezwzględnym lub w odniesieniu do wielkości rynku lub do wartości inwestycji. Na przykład koncentracja, w kontekście której subsydium zagraniczne pokrywa znaczną część ceny zakupu przedmiotu transakcji, prawdopodobnie będzie miała zakłócający charakter. Analogicznie, zakłócenia mogą zostać wywołane przez subsydia zagraniczne pokrywające zasadniczą część szacunkowej wartości zamówienia, które ma zostać udzielone w ramach postępowania o udzielenie zamówienia. Wydaje się, że prawdopodobieństwo tego, że subsydium zagraniczne wywoła zakłócenia, jest wyższe wtedy, gdy subsydium zagraniczne jest przyznawane z przeznaczeniem na koszty operacyjne, niż wtedy, gdy jest ono przyznawane z przeznaczeniem na koszty inwestycyjne. Można uznać, że prawdopodobieństwo zakłóceń wywołanych przez subsydia zagraniczne dla MŚP jest mniejsze niż w przypadku subsydiów zagranicznych dla dużych przedsiębiorstw. Ponadto należy wziąć pod uwagę cechy rynku, a w szczególności konkurencyjne warunki na rynku, takie jak bariery wejścia. Zakłócenia mogą być wywoływane przez subsydia zagraniczne na rynkach, które cechuje nadwyżka mocy produkcyjnych, lub subsydia zagraniczne powodujące nadwyżkę mocy produkcyjnych poprzez utrzymywanie nierentownych aktywów lub poprzez zachęcanie do inwestowania w zwiększanie mocy produkcyjnych, które w przeciwnym przypadku nie zostałyby wytworzone. Prawdopodobieństwo zakłóceń jest mniejsze w przypadku subsydium zagranicznego dla beneficjenta, który wykazuje niski poziom działalności na rynku wewnętrznym, mierzony na przykład wielkością obrotów osiąganych w Unii, niż w przypadku subsydium zagranicznego dla beneficjenta, którego poziom działalności na rynku wewnętrznym jest bardziej znaczący. Co do zasady należy uznać za mało prawdopodobne, że subsydia zagraniczne o wartości nieprzekraczającej 4 mln EUR w okresie trzech kolejnych lat będą zakłócały rynek wewnętrzny w rozumieniu niniejszego rozporządzenia. Subsydiów zagranicznych dla jednego przedsiębiorstwa nie- przekraczających całkowitej kwoty pomocy de minimis określonej w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 4 na każde państwo trzecie w okresie trzech kolejnych lat nie należy uznawać za zakłócające rynek wewnętrzny w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.
(20) Podobnie jak niektóre rodzaje pomocy państwa pewne kategorie subsydiów zagranicznych, takie jak nieograniczone gwarancje - to jest gwarancje bez ograniczeń co do kwoty lub okresu obowiązywania takiej gwarancji - również mogą wywoływać zakłócenia na rynku wewnętrznym ze względu na swój charakter. To samo dotyczy niezasadnie korzystnej oferty, której korzystnego charakteru, np. jej ceny, nie można uzasadnić innymi czynnikami. Ponadto powodem szczególnych obaw ze względu na zakłócające skutki mogą być subsydia w formie finansowania eksportu, chyba że są przyznawane zgodnie z Porozumieniem OECD w sprawie oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych. Ponieważ najwyższe prawdopodobieństwo wywołania zakłóceń na rynku wewnętrznym wiąże się z powyższymi kategoriami subsydiów zagranicznych, Komisja nie musi przeprowadzać szczegółowej oceny na podstawie wskaźników. W każdym przypadku przedsiębiorstwo może wykazać, że dane subsydium zagraniczne nie zakłóciłoby rynku wewnętrznego w szczególnych okolicznościach danej sprawy.
(21) Państwa członkowskie oraz dowolna osoba fizyczna lub prawna mają możliwość przekazania informacji o pozytywnych skutkach danego subsydium zagranicznego, a Komisja powinna należycie uwzględnić te informacje podczas testu bilansującego. Komisja powinna wziąć pod uwagę pozytywne skutki danego subsydium zagranicznego na podstawie dowodów wskazujących na takie pozytywne skutki przedłożonych podczas postępowania. Pozytywne skutki powinny dotyczyć rozwoju danej subsydiowanej działalności gospodarczej na rynku wewnętrznym. W stosownych przypadkach należy uwzględnić inne pozytywne skutki, aby uniknąć sytuacji, w której bilansowanie doprowadzi do bezpodstawnej dyskryminacji. Komisja powinna także zbadać szersze pozytywne skutki pod kątem odpowiednich celów polityki, w szczególności celów Unii. Te cele polityki mogą obejmować w szczególności wysoki poziom ochrony środowiska i standardów społecznych oraz promowanie badań i rozwoju. Komisja powinna porównać te pozytywne skutki z negatywnymi skutkami subsydium zagranicznego pod względem zakłóceń na rynku wewnętrznym. W kontekście postępowania o udzielenie zamówienia Komisja powinna uwzględnić dostępność alternatywnych źródeł dostarczania danych towarów i usług. Bilansowanie może prowadzić do wniosku, że nie należy nakładać środków kompensacyjnych, jeżeli pozytywne skutki danego subsydium zagranicznego są większe niż jego skutki negatywne. W przypadku kategorii subsydiów zagranicznych, co do których uznaje się, że mogą najbardziej zakłócić rynek wewnętrzny, jest mniej prawdopodobne, że pozytywne skutki będą większe niż skutki negatywne. Jeżeli negatywne skutki przeważają, wnioski z testu bilansującego mogą pomóc w określeniu odpowiedniego charakteru i poziomu zobowiązań lub środków kompensacyjnych. W każdym razie z uwagi na to, że test bilansujący uwzględnia pozytywne skutki danego subsydium zagranicznego, stosowanie takiego testu bilansującego nie powinno prowadzić do sytuacji, w której wynik dla danego przedsiębiorstwa będzie gorszy niż wynik, który uzyskano by bez zastosowania testu bilansującego. W przypadku gdy Komisja przeprowadza test bilansujący, powinna przedstawić swoją argumentację w decyzji zamykającej postępowanie szczegółowe.
(22) W przypadku gdy Komisja bada subsydium zagraniczne z własnej inicjatywy, powinna być uprawniona do nałożenia na przedsiębiorstwo środków kompensacyjnych, aby zaradzić wszelkim zakłóceniom wywołanym na rynku wewnętrznym przez subsydium zagraniczne. Te środki kompensacyjne powinny obejmować środki zaradcze o charakterze strukturalnym i niestrukturalnym oraz zwrot subsydium zagranicznego i powinny być adekwatne, tak aby zaradzić danemu zakłóceniu, i być proporcjonalne. Jeżeli Komisja rozważa alternatywne środki kompensacyjne, z których każdy całkowicie i skutecznie zaradziłby danemu zakłóceniu, powinna wybrać środek, który nakłada jak najmniej obciążeń na przedsiębiorstwo objęte postępowaniem.
(23) Przedsiębiorstwo objęte postępowaniem powinno mieć możliwość zaproponowania zobowiązań w celu zaradzenia danemu zakłóceniu wywołanemu przez subsydium zagraniczne. Jeżeli Komisja uzna, że zaproponowane zobowiązania całkowicie i skutecznie zaradzą danemu zakłóceniu, może je zaakceptować i uczynić wiążącymi w drodze decyzji. W takim przypadku Komisja nie powinna nakładać środków kompensacyjnych.
(24) Przedsiębiorstwo objęte postępowaniem może zaproponować zwrot subsydium wraz z odpowiednimi odsetkami. Komisja powinna zaakceptować zwrot zaproponowany jako zobowiązanie, jeżeli może stwierdzić, że zwrot ten całkowicie zaradzi zakłóceniu, jest realizowany w sposób przejrzysty i weryfikowalny i że jest w praktyce skuteczny, jednocześnie biorąc pod uwagę ryzyko obejścia celów niniejszego rozporządzenia.
(25) O ile przedsiębiorstwo objęte postępowaniem nie zaproponuje zobowiązań, które całkowicie i skutecznie zaradziłyby zidentyfikowanemu zakłóceniu, Komisja powinna być uprawniona do zakazania koncentracji lub udzielenia zamówienia, zanim do tego dojdzie. Jeżeli koncentracji już dokonano, w szczególności w przypadkach, gdy nie było wymagane uprzednie zgłoszenie, ponieważ nie osiągnięto progów powodujących obowiązek zgłoszenia, zakłócenie może być jednak na tyle znaczące, że nie można mu zaradzić za pomocą środków o charakterze behawioralnym lub strukturalnym ani poprzez zwrot subsydium. W takich sytuacjach Komisja powinna mieć możliwość postanowienia o zaradzeniu zakłóceniu poprzez nakazanie przedsiębiorstwom rozwiązania koncentracji.
(26) Przedsiębiorstwo objęte postępowaniem może zaproponować, że przez odpowiedni okres będzie informować Komisję o swoim udziale w przyszłych koncentracjach lub postępowaniach o udzielenie zamówienia w Unii, lub Komisja może, gdy jest to proporcjonalne i konieczne, zażądać od przedsiębiorstwa objętego postępowaniem, aby przekazywało jej takie informacje. Przekazanie takich informacji albo odpowiedź lub brak odpowiedzi ze strony Komisji nie mogą powodować uzasadnionych oczekiwań ze strony przedsiębiorstwa, że Komisja w późniejszym terminie nie rozpocznie postępowania w sprawie ewentualnych subsydiów zagranicznych dla przedsiębiorstwa uczestniczącego w koncentracji lub w postępowaniu o udzielenie zamówienia.
(27) Komisja powinna być uprawniona do badania z własnej inicjatywy informacji na temat subsydiów zagranicznych. Państwa członkowskie oraz dowolna osoba fizyczna lub prawna bądź dowolny związek powinny mieć możliwość przekazywania Komisji informacji na temat domniemanych subsydiów zagranicznych zakłócających rynek wewnętrzny. Komisja może utworzyć punkt kontaktowy, aby ułatwić przekazywanie takich informacji w sposób poufny. W przypadku gdy państwa członkowskie przekazują Komisji stosowne informacje na temat domniemanych subsydiów zagranicznych zakłócających rynek wewnętrzny, Komisja powinna zapewnić, aby te państwa członkowskie uzyskały odpowiedź. Do celów prowadzenia postępowań w sprawie możliwych subsydiów zagranicznych, ewentualnego zakłócenia przez nie rynku wewnętrznego i zaradzenia takim zakłóceniom w niniejszym rozporządzeniu ustanawia się procedurę obejmującą dwa etapy, a mianowicie wstępny przegląd i postępowanie szczegółowe. Przedsiębiorstwo podlegające jednemu z tych dwóch etapów powinno być uznawane za przedsiębiorstwo objęte postępowaniem.
(28) Komisja powinna otrzymać stosowne uprawnienia w odniesieniu do prowadzenia postępowań umożliwiające gromadzenie wszystkich niezbędnych informacji. W związku z tym powinna być uprawniona do zażądania informacji od każdego przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw w dowolnym momencie przeprowadzania procedury. Ponadto Komisja powinna być uprawniona do nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych w związku z niedostarczeniem w terminie żądanych informacji lub dostarczeniem informacji niepełnych, niepoprawnych lub wprowadzających w błąd. Komisja powinna mieć również możliwość kierowania pytań do państw członkowskich lub do państw trzecich. Ponadto Komisja powinna być uprawniona do przeprowadzania wizyt wyjaśniających w położonych w Unii pomieszczeniach danego przedsiębiorstwa lub danego związku przedsiębiorstw lub - jeżeli dane państwo trzecie zostało oficjalnie powiadomione i nie wyraziło sprzeciwu - w pomieszczeniach tego przedsiębiorstwa w państwie trzecim. Aby zapewnić skuteczność kontroli, Komisja powinna być uprawniona do zwrócenia się do danego przedsiębiorstwa lub danego związku przedsiębiorstw o zgodę na kontrolę. Komisja powinna być także uprawniona do podejmowania decyzji na podstawie dostępnych faktów, w przypadku gdy przedsiębiorstwo objęte postępowaniem lub państwo trzecie, które przyznało subsydium, nie współpracują.
(29) Ponadto, jeżeli zachodzi konieczność niedopuszczenia do powstania nieodwracalnej szkody dla konkurencji na rynku wewnętrznym, Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania środków tymczasowych.
(30) Jeżeli w wyniku wstępnego przeglądu Komisja dysponuje wystarczającymi przesłankami wskazującymi na istnienie subsydium zagranicznego zakłócającego rynek wewnętrzny, Komisja powinna być uprawniona do wszczęcia postępowania szczegółowego mającego na celu zgromadzenie stosownych dodatkowych informacji w celu oceny tego subsydium zagranicznego. Przedsiębiorstwo objęte postępowaniem powinno mieć możliwość skorzystania do swojego prawa do obrony.
(31) Komisja powinna zamknąć postępowanie szczegółowe poprzez przyjęcie decyzji. Powinna ona w jak największym stopniu dążyć do zamknięcia postępowania szczegółowego w terminie 18 miesięcy, uwzględniając w szczególności złożoność danej sprawy oraz poziom współpracy ze strony danych przedsiębiorstw i państw trzecich.
(32) Komisja powinna dysponować odpowiednimi instrumentami, aby zapewnić skuteczność zobowiązań i środków kompensacyjnych. Jeżeli dane przedsiębiorstwo nie zastosuje się do decyzji nakładającej zobowiązania, decyzji nakładającej środki kompensacyjne lub decyzji nakazującej zastosowanie środków tymczasowych, Komisja powinna być uprawniona do nałożenia grzywien lub okresowych kar pieniężnych o wystarczająco odstraszającym charakterze. Nakładając takie grzywny lub okresowe kary pieniężne, Komisja powinna wziąć pod uwagę przypadki powtarzającego się niestosowania się do decyzji. Aby zwiększyć skuteczność niniejszego rozporządzenia, Komisja może zastosować zobowiązania lub środki kompensacyjne jednocześnie z nałożeniem grzywien lub okresowych kar pieniężnych.
(33) Aby zapewnić prawidłowe i skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna być uprawniona do cofnięcia decyzji i przyjęcia nowej, jeżeli dana decyzja została przyjęta na podstawie niepełnych, niepoprawnych lub wprowadzających w błąd informacji, jeżeli dane przedsiębiorstwo działa niezgodnie ze swoimi zobowiązaniami lub nałożonymi środkami kompensacyjnymi lub jeżeli zobowiązania lub środki kompensacyjne były nieskuteczne.
(34) Ze względu na potencjalnie znaczący wpływ koncentracji na rynek wewnętrzny Komisja powinna być uprawiona do zbadania, po otrzymaniu zgłoszenia, informacji na temat zagranicznych wkładów finansowych w kontekście proponowanej koncentracji. Przedsiębiorstwom nie należy zezwalać na dokonanie koncentracji przed zakończeniem przeglądu przez Komisję. Badanie wykonywane przez Komisję powinno przebiegać zgodnie z tą samą procedurą co przegląd subsydium zagranicznego z inicjatywy Komisji, z zastrzeżeniem dostosowań odzwierciedlających specyfikę koncentracji.
(35) Niezbędne jest zachowanie równowagi między skuteczną ochroną rynku wewnętrznego a koniecznością ograniczenia obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorstw podlegających niniejszemu rozporządzeniu. W związku z tym obowiązek uprzedniego zgłoszenia powinien dotyczyć wyłącznie koncentracji spełniających łącznie określone w niniejszym rozporządzeniu progi oparte na wielkości obrotów w Unii i wysokości zagranicznych wkładów finansowych.
(36) Poniżej progów powodujących obowiązek zgłoszenia Komisja powinna mieć możliwość żądania zgłoszenia potencjalnie subsydiowanych koncentracji, których jeszcze nie dokonano, lub zgłoszenia potencjalnie subsydiowanych ofert przed udzieleniem zamówienia, jeżeli uzna, że dana koncentracja lub dana oferta wymagałyby przeglądu ex ante ze względu na jej wpływ w Unii. Komisja powinna mieć również możliwość przeprowadzenia z własnej inicjatywy przeglądu już dokonanych koncentracji lub już udzielonych zamówień.
(37) Przeprowadzając przegląd koncentracji, ocenę, czy występuje zakłócenie na rynku wewnętrznym, należy ograniczyć do danej koncentracji i uwzględnić w ocenie wyłącznie zagraniczne subsydia przyznane w ciągu trzech lat poprzedzających koncentrację.
(38) W kontekście mechanizmu przeglądu ex ante dotyczącego koncentracji przedsiębiorstwa powinny mieć możliwość zwrócenia się do Komisji o przeprowadzenie w dobrej wierze konsultacji przedzgłoszeniowych, których celem będzie uzyskanie wskazówek co do tego, czy zostały osiągnięte progi powodujące obowiązek zgłoszenia.
(39) W przypadku gdy koncentracja jest zgłaszana Komisji na podstawie art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 5 i na podstawie niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna dążyć do tego, by obciążenia administracyjne wynikające z niniejszego rozporządzenia dla zgłaszających stron były ograniczone. W szczególności przedsiębiorstwa powinny mieć możliwość wskazania konkretnych informacji przekazanych w kontekście postępowań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, które to informacje Komisja ma prawo wykorzystać również w kontekście postępowań przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 139/2004.
(40) Konieczność rozwiązania kwestii subsydiów zagranicznych zakłócających rynek wewnętrzny jest szczególnie istotna w przypadku zamówień publicznych, z uwagi na ich znaczenie gospodarcze na rynku wewnętrznym oraz fakt, że są one finansowane ze środków podatników. Komisja powinna być uprawniona do tego, aby po otrzymaniu zgłoszenia przed udzieleniem zamówienia zbadać informacje na temat zagranicznych wkładów finansowych na rzecz uczestniczącego wykonawcy w kontekście postępowania o udzielenie zamówienia. Uprzednie zgłoszenia powinny być obowiązkowe powyżej progu określonego w niniejszym rozporządzeniu w celu uwzględnienia przypadków istotnych pod względem gospodarczym przy jednoczesnej minimalizacji obciążeń administracyjnych i bez utrudniania udziału MŚP w zamówieniach publicznych. Wspomniany obowiązek uprzedniego zgłoszenia powyżej pewnego progu powinien mieć zastosowanie również do grup wykonawców, o których mowa w art. 26 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE 6 , art. 19 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE 7 oraz art. 37 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE 8 . Komisja ma prawo zażądać uprzedniego zgłoszenia zagranicznego wkładu finansowego podczas postępowania o udzielenie zamówienia także wtedy, gdy szacunkowa wartość tego zamówienia nie przekracza progów powodujących obowiązek zgłoszenia. Komisja powinna dążyć do ograniczenia ingerowania w postępowania o udzielenie zamówienia, biorąc pod uwagę bliskość terminu udzielenia zamówienia przy podejmowaniu decyzji w sprawie żądania uprzedniego zgłoszenia.
(41) Równowaga między rozwojem europejskiego rynku wyposażenia obronnego i wyposażenia związanego z bezpieczeństwem, który jest niezbędny do utrzymania europejskiej bazy technologicznoprzemysłowej sektora obronnego, a ochroną bezpieczeństwa krajowego państw członkowskich wymaga szczególnych przepisów dotyczących zamówień w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa objętych dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/81/WE 9 . Postępowania o udzielenie zamówienia dotyczące udzielenia takich zamówień nie powinny zatem podlegać wymogom dotyczącym zgłaszania przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu. Badanie subsydiów zagranicznych w kontekście takich zamówień powinno jednak być możliwe w ramach przeglądu z urzędu. Ponadto postępowania o udzielenie zamówienia objęte dyrektywą 2009/81/WE i zwolnione na mocy tej dyrektywy lub postępowania, względem których warunki stosowania art. 346 TFUE są spełnione, nie powinny być objęte niniejszym rozporządzeniem, biorąc pod uwagę na przykład fakt, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej możliwość zastosowania takich wyjątków należy interpretować w taki sposób, by nie rozciągać ich skutków ponad to, co jest ściśle konieczne do ochrony uzasadnionych interesów, które wspomniane artykuły pozwalają chronić, a także komunikat wyjaśniający Komisji w sprawie zastosowania art. 296 TFUE w zakresie zamówień publicznych w dziedzinie obronności.
(42) Umowy ramowe są skuteczną techniką udzielania zamówień powszechnie stosowaną przez instytucje zamawiające i podmioty zamawiające. Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpływać na elastyczność oferowaną nabywcom po zawarciu umowy ramowej. Dlatego też obowiązek zgłaszania zagranicznych wkładów finansowych w ramach postępowań o udzielenie zamówienia przewidziany w niniejszym rozporządzeniu powinien dotyczyć jedynie postępowania poprzedzającego zawarcie umowy ramowej i nie powinien mieć zastosowania do zamówień udzielonych na podstawie umowy ramowej.
(43) Uwzględniając pilny charakter postępowań o udzielenie zamówienia prowadzonych zgodnie z art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 6 dyrektywy 2014/24/UE lub z art. 45 ust. 3 dyrektywy 2014/25/UE, Komisja powinna dołożyć wszelkich starań, by postępowania takie zostały potraktowane priorytetowo podczas wstępnego przeglądu i postępowania szczegółowego, by móc tak szybko jak to możliwe doprowadzić do ich merytorycznego zakończenia. Powinno to mieć zastosowanie również do podobnych postępowań prowadzonych zgodnie z dyrektywą 2014/23/UE.
(44) Z uwagi na specyfikę postępowań wieloetapowych o udzielenie zamówienia Komisja powinna rozpocząć wstępny przegląd na podstawie stosownych informacji udostępnionych w zgłoszeniu, które przedłożono we wniosku o dopuszczenie do udziału. W celu zapewnienia kompletności informacji i tempa postępowania należy przedłożyć zaktualizowane zgłoszenie wraz z ostateczną ofertą. Komisja powinna także mieć prawo do zwrócenia się o informacje dodatkowe zanim zostanie złożona ostateczna oferta.
(45) Niniejsze rozporządzenie nie dotyczy dostępu wykonawców z państw trzecich do unijnego rynku zamówień publicznych. Ta kwestia jest objęta stosownymi przepisami prawa Unii i umowami międzynarodowymi.
(46) Jeżeli zagraniczny wkład finansowy został zgłoszony w kontekście postępowania o udzielenie zamówienia, ocena powinna ograniczać się do tego postępowania.
(47) W stosownych przypadkach Komisja powinna dążyć do zapewnienia, aby do celów wypełniania zobowiązań dotyczących zamówień publicznych na podstawie niniejszego rozporządzenia wykorzystywano elektroniczne środki łączności.
(48) Należy zapewnić przestrzeganie zasad regulujących zamówienia publiczne, w szczególności zasad proporcjonalności, niedyskryminacji, równego traktowania, przejrzystości i konkurencji, w odniesieniu do wszystkich wykonawców uczestniczących w danym postępowaniu o udzielenie zamówienia, niezależnie od postępowań wszczętych i toczących się na podstawie niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla dyrektyw 2014/23/UE, 2014/24/UE i 2014/25/UE w odniesieniu do mających zastosowanie obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy.
(49) Instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające mogą postanowić o udzieleniu zamówienia w oddzielnych częściach, w szczególności zgodnie z art. 46 dyrektyw 2014/24/UE i art. 65 dyrektywy 2014/25/UE i z uwzględnieniem zakazu sztucznego podziału. Zagraniczne wkłady finansowe powinny być zgłaszane w przypadku oferentów ubiegających się o części zamówienia, których wartość przekracza mające zastosowanie progi.
(50) Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpływać na możliwość polegania przez wykonawców na zdolności innych podmiotów zgodnie z dyrektywami 2014/23/UE, 2014/24/UE i 2014/25/UE.
(51) Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpływać na przysługującą instytucjom zamawiającym lub podmiotom zamawiającym możliwość zażądania, aby wykonawcy uzupełnili, doprecyzowali lub skompletowali stosowne informacje lub dokumentację - jak przewidziano w dyrektywach 2014/23/UE, 2014/24/UE lub 2014/25/UE lub w krajowych przepisach wdrażających te dyrektywy - pod warunkiem że takie żądania zostaną złożone przy pełnym poszanowaniu zasad równego traktowania i przejrzystości.
(52) Wśród nabywców publicznych istnieje silna tendencja do centralizowania zakupów w celu uzyskania korzyści skali i przyrostu wydajności. Takie centralne jednostki zakupujące stanowią instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające w rozumieniu dyrektyw 2009/81/WE, 2014/24/UE i 2014/25/UE. W związku z tym Komisja powinna mieć możliwość badania subsydiów zagranicznych w kontekście zamówień udzielanych przez takie instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające.
(53) Subsydia zagraniczne umożliwiające wykonawcy złożenie niezasadnie korzystnej oferty w odniesieniu do danych robót budowlanych, dostaw lub usług, należy uznać za faktycznie lub potencjalnie wywołujące zakłócenie postępowania o udzielenie zamówienia. Zakłócenia te należy zatem oceniać na podstawie niewyczerpującego zestawu wskaźników. Wskaźniki powinny pozwolić na ustalenie, w jaki sposób dane subsydium zagraniczne zakłóca konkurencję poprzez poprawę pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa i umożliwienie mu złożenia niezasadnie korzystnej oferty. Wykonawcom należy zapewnić możliwość wykazania, że oferta nie jest niezasadnie korzystna, w tym poprzez przedstawienie elementów, o których mowa w art. 69 ust. 2 dyrektywy 2014/24/UE lub w art. 84 ust. 2 dyrektywy 2014/25/UE regulujących rażąco niskie oferty. Zakaz udzielenia zamówienia powinien mieć zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy nie można uzasadnić korzystnego charakteru oferty korzystającej z subsydiów zagranicznych innymi czynnikami, oferta ta została wybrana, a przedsiębiorstwo składające ofertę nie zaproponowało zobowiązań uznanych za odpowiednie i wystarczające do całkowitego i skutecznego zaradzenia danemu zakłóceniu. Zgodnie z tym zakaz udzielenia zamówienia dotyczy konkretnego postępowania, w ramach którego złożono niezasadnie korzystną ofertę. Ustalenie przez Komisję, że dany wykonawca skorzystał z subsydium zagranicznego zakłócającego rynek wewnętrzny umożliwiającego mu złożenie niezasadnie korzystnej oferty, nie powinno być zatem uznawane za element prowadzący do wykluczenia na opcjonalnych podstawach wykluczenia określonych w art. 38 ust. 7 dyrektywy 2014/23/UE, art. 57 ust. 4 dyrektywy 2014/24/UE lub art. 80 dyrektywy 2014/25/UE w tym samym lub innym postępowaniu o udzielenie zamówienia prowadzonym zgodnie z tymi dyrektywami.
(54) Niezasadnie korzystna oferta może także być następstwem przyznania subsydium zagranicznego podwykonawcy lub dostawcy ze względu na wpływ tego subsydium na konkurencyjność oferty złożonej instytucji zamawiającej lub podmiotowi zamawiającemu. Jednak w celu ograniczenia obciążeń administracyjnych zagraniczne wkłady finansowe powinny być zgłaszane wyłącznie przez głównych podwykonawców lub głównych dostawców, czyli tych, których produkty lub usługi dotyczą kluczowych elementów zamówienia lub przekraczają pewien procent wartości zamówienia. Elementy zamówienia można uznać za kluczowe w szczególności na podstawie specyficznego znaczenia danego elementu dla jakości oferty, w tym elementu takiego jak konkretna wiedza fachowa, technologia, wyspecjalizowany personel, patenty lub podobne korzyści dostępne podwykonawcy lub dostawcy, zwłaszcza w przypadku gdy od tych elementów zależy spełnienie większej części przynajmniej jednego z kryteriów kwalifikacji w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Aby zapewnić stabilną podstawę faktyczną przeglądu, we wstępnym przeglądzie należy uwzględnić głównych podwykonawców i dostawców, którzy są już znani na etapie przedkładania pełnego zgłoszenia lub oświadczenia lub zaktualizowanego zgłoszenia lub oświadczenia w przypadku postępowań wieloetapowych. Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpływać na przysługującą wykonawcom możliwość korzystania z nowych podwykonawców podczas realizacji swoich zamówień. W związku z tym zmiana podwykonawców i dostawców po przedłożeniu pełnego zgłoszenia lub oświadczenia lub zaktualizowanego zgłoszenia lub oświadczenia lub podczas realizacji zamówienia nie powinna tworzyć dodatkowych obowiązków zgłoszeniowych, ale Komisja powinna mieć możliwość rozpoczęcia przeglądu z urzędu, jeżeli uzyskała informację, także od państwa członkowskiego, osoby fizycznej lub prawnej lub od związku, że ci podwykonawcy i dostawcy mogli odnieść korzyść z subsydiów zagranicznych.
(55) Zgodnie z dyrektywami dotyczącymi zamówień publicznych ofertę najkorzystniejszą ekonomicznie z punktu widzenia instytucji zamawiającej lub podmiotu zamawiającego powinno określać się na podstawie ceny lub kosztu, z wykorzystaniem podejścia opartego na efektywności kosztowej, takiego jak rachunek kosztów cyklu życia, i może ona obejmować najlepszą relację jakości do ceny, którą powinno się oszacować na podstawie kryteriów obejmujących aspekty jakościowe, środowiskowe lub społeczne związane z przedmiotem danego zamówienia.
(56) W kontekście środków zaskarżenia dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do w szczególności do postępowań o udzielenie zamówienia sąd krajowy w rozumieniu art. 267 TFUE, który uznaje, że decyzja w danej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku, jest uprawniony, a w przypadku przewidzianym w art. 267 TFUE zobowiązany, do zwrócenia się do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o orzeczenie w trybie prejudycjal- nym w sprawie wykładni prawa Unii, w tym niniejszego rozporządzenia. Jednak w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości taki sąd krajowy nie jest uprawniony do skierowania pytania w sprawie ważności decyzji Komisji na wniosek danego wykonawcy, który miał możliwość wniesienia skargi o unieważnienie wspomnianej decyzji, w szczególności jeżeli decyzja ta dotyczyła go bezpośrednio i indywidualnie, ale nie uczynił tego w terminie określonym w art. 263 TFUE.
(57) Z uwagi na charakter mechanizmu przeglądu ex ante dotyczącego koncentracji i udzielania zamówień publicznych oraz konieczność zapewnienia pewności prawa w odniesieniu do tych konkretnych transakcji, ani koncentracja, ani postępowanie o udzielenie zamówienia, które zostały zgłoszone i ocenione zgodnie ze stosownymi procedurami, nie powinny być ponownie poddawane przeglądowi przez Komisję z jej własnej inicjatywy. Możliwe jest jednak, że wkłady finansowe, o których Komisja została poinformowana w drodze procedury zgłaszania, będą miały znaczenie niezależnie od tej koncentracji czy tego postępowania o udzielenie zamówienia.
(58) Państwa członkowskie powinny skutecznie współpracować z Komisją podczas stosowania niniejszego rozporządzenia. Aby ułatwić taką współpracę, Komisja powinna mieć możliwość utworzenia mechanizmu współpracy.
(59) W celu zgromadzenia informacji na temat subsydiów zagranicznych Komisja powinna mieć możliwość przeprowadzenia badania dotyczącego konkretnych sektorów gospodarki, konkretnych rodzajów działalności gospodarczej lub wykorzystania określonych zagranicznych instrumentów subsydyjnych. Komisja powinna mieć możliwość wykorzystywania informacji uzyskanych z takich badań rynku w celu dokonania przeglądu pewnych transakcji w ramach procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
(60) W przypadku gdy Komisja podejrzewa istnienie powtarzających się subsydiów zagranicznych zakłócających rynek wewnętrzny lub w przypadku gdy w wyniku kilku działań kontrolnych prowadzonych na podstawie niniejszego rozporządzenia stwierdzono przyznanie przez to samo państwo trzecie subsydiów zagranicznych zakłócających rynek wewnętrzny, Komisja powinna mieć możliwość nawiązania dialogu z tym państwem trzecim w celu zbadania możliwości doprowadzenia do wstrzymania lub zmiany subsydiów zagranicznych zakłócających rynek wewnętrzny, w celu wyeliminowania ich zakłócających skutków na rynku wewnętrznym. W przypadku gdy umowa dwustronna między Unią a państwem trzecim przewiduje mechanizm konsultacji obejmujący zagraniczne subsydia zakłócające rynek wewnętrzny, które są objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, można korzystać z tego mechanizmu konsultacji w celu ułatwienia dialogu z państwem trzecim. Dialog z państwem trzecim nie powinien uniemożliwić Komisji wszczęcia lub kontynuowania przeglądów na mocy niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna stale informować Parlament Europejski i Radę o rozwoju danej sytuacji.
(61) Ze względu na pewność prawa należy ograniczyć okres, w którym Komisja może zbadać subsydium zagraniczne, do 10 lat licząc od daty jego przyznania.
(62) Z tych samych względów należy przewidzieć terminy przedawnienia obowiązujące przy nakładaniu grzywien lub okresowych kar pieniężnych oraz ich egzekwowaniu.
(63) W interesie przejrzystości i pewności prawa właściwe jest, aby Komisja publikowała lub podawała do wiadomości publicznej, w stosownych przypadkach, w całości albo w formie skróconej, wszystkie decyzje, które przyjmuje na mocy niniejszego rozporządzenia.
(64) Publikując swoje decyzje, Komisja powinna przestrzegać przepisów dotyczących tajemnicy zawodowej, w tym ochrony wszelkich informacji poufnych i tajemnic przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 339 TFUE. Przetwarzanie danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia powinno być prowadzone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 10 i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 11 , w zależności o tego, które z tych rozporządzeń ma zastosowanie do danego przetwarzania.
(65) W przypadkach gdy wydaje się, że informacje oznaczone przez przedsiębiorstwo jako poufne lub stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa nie są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej, celowe jest wprowadzenie mechanizmu umożliwiającego Komisji podjęcie decyzji o tym, w jakim zakresie takie informacje można ujawnić. W decyzjach o odrzuceniu wniosku o uznanie informacji za poufną należy wskazać okres, po którego zakończeniu informacje zostaną ujawnione, tak aby respondent mógł skorzystać z dostępnej mu ochrony prawnej, w tym ze środków tymczasowych.
(66) Przedsiębiorstwa objęte postępowaniem prowadzonym na mocy niniejszego rozporządzenia powinny mieć możliwość przedstawienia uwag co do podstaw, na których Komisja zamierza przyjąć decyzję, i powinny w związku z tym być upoważnione do dostępu do danej dokumentacji. Przy zapewnieniu przedsiębiorstwom objętym postępowaniem prawa do obrony konieczne jest zapewnienie ochrony tajemnic przedsiębiorstwa.
(67) Jeżeli przekazujący informacje wyraża na to zgodę, Komisja powinna mieć możliwość wykorzystania informacji uzyskanych na mocy niniejszego rozporządzenia przy stosowaniu innych aktów prawnych Unii.
(68) Państwa członkowskie i Komisja powinny podjąć wszelkie środki konieczne do zapewnienia ochrony informacji niejawnych, w szczególności zgodnie z Umową między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie ochrony informacji niejawnych wymienianych w interesie Unii Europejskiej 12 , decyzją Komisji (UE, Euratom) 2015/443 13 oraz decyzją Komisji (UE, Euratom) 2015/444 14 .
(69) Wdrażanie niniejszego rozporządzenia przez Unię powinno być zgodne z prawem Unii i porozumieniem WTO oraz być spójne z zobowiązaniami podjętymi w ramach innych umów handlowych i inwestycyjnych, których stronami są Unia lub państwa członkowskie. Niniejsze rozporządzenie powinno stanowić uzupełnienie dążeń Unii do ulepszenia wielostronnych zasad dotyczących subsydiów mających zakłócający charakter.
(70) Ograniczenia swobód określone w art. 34, 49, 56 i 63 TFUE mogą być uzasadnione koniecznością uniknięcia nieuczciwej konkurencji, pod warunkiem że takie ograniczenia, podobnie jak inne ograniczenia podstawowych wolności, są zgodne z ogólnymi zasadami prawa Unii, takimi jak proporcjonalność i pewność prawa, oraz z prawami podstawowymi.
(71) Jest możliwe, że wdrażanie niniejszego rozporządzenia pokrywa się z zasadami sektorowymi, w szczególności w dziedzinie transportu morskiego i lotniczego. Konieczne jest zatem wyjaśnienie związku między niniejszym rozporządzeniem a instrumentami sektorowymi odnoszącymi się do subsydiów zagranicznych, a mianowicie rozporządzeniem Rady (EWG) nr 4057/86 15 , rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1035 16 i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/712 17 .
(72) Akty Komisji przyjmowane na podstawie niniejszego rozporządzenia podlegają kontroli Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z art. 263 TFUE. Trybunał Sprawiedliwości powinien zgodnie z art. 261 TFUE otrzymać nieograniczone prawo orzekania w odniesieniu do decyzji, na mocy których Komisja nakłada grzywny lub okresowe kary pieniężne.
(73) Aby zwiększyć przewidywalność niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna publikować i regularnie aktualizować wytyczne dotyczące: kryteriów pozwalających stwierdzić, że na rynku wewnętrznym istnieje zakłócenie wywołane subsydium zagranicznym, stosowania testu bilansującego, korzystania przez Komisję z uprawnienia do żądania uprzedniego zgłoszenia wszelkich koncentracji lub zagranicznych wkładów finansowych otrzymanych przez wykonawcę w kontekście postępowania o udzielenie zamówienia oraz oceny zakłócenia postępowania o udzielenie zamówienia. Wydając takie wytyczne, Komisja powinna przeprowadzić stosowne konsultacje z zainteresowanymi stronami i państwami członkowskimi. Aby ułatwić wdrażanie niniejszego rozporządzenia na wczesnych etapach jego stosowania, Komisja powinna starać się podać do wiadomości publicznej wyjaśnienia dotyczące stosowania tych przepisów, zanim zostaną opublikowane wytyczne.
(74) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze zgodnie z art. 291 TFUE. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 18 i dotyczyć: decyzji kończących postępowania szczegółowe, nakładania środków tymczasowych, decyzji w sprawie koncentracji, których dokonano z naruszeniem obowiązku zgłoszeniowego lub z naruszeniem decyzji nakładającej zobowiązania lub decyzji zakazującej dokonania koncentracji lub zakazującej udzielenia zamówienia w postępowaniu o udzielenie zamówienia, odwołania niektórych decyzji, a także uprawnień wykonawczych odnoszących się do form, treści, szczegółów proceduralnych i powiązanych kwestii dotyczących wstępnego przeglądu i postępowania szczegółowego.
(75) Komisja powinna mieć możliwość ustanowienia procedury uproszczonej, w ramach której będzie analizować niektóre koncentracje lub postępowania o udzielenie zamówienia, co do których wydaje się mniej prawdopodobne, iż spowodują one zakłócenia konkurencji na rynku wewnętrznym wywołane przez subsydia zagraniczne.
(76) Aby zagwarantować równe warunki działania na rynku wewnętrznym również w perspektywie długoterminowej, z myślą o zapewnieniu odpowiedniego uwzględniania przypadków objętych postępowaniem, zarówno w drodze zgłoszeń, jak i z urzędu, a zarazem aby ograniczyć zbędne obciążenia administracyjne, należy przekazać Komisji uprawnienie do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany progów powodujących obowiązek zgłoszenia w odniesieniu do koncentracji oraz do postępowań o udzielenie zamówienia, a także skrócenia terminów przeprowadzania wstępnego przeglądu i postępowania szczegółowego w sprawie zgłoszonych koncentracji lub zgłoszonych wkładów finansowych w kontekście postępowania o udzielenie zamówienia. Bez uszczerbku dla możliwości zmiany - w drodze wniosku ustawodawczego, w tym w kontekście przeglądu przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu - progów powodujących obowiązek zgłoszenia w odniesieniu do koncentracji oraz do postępowań o udzielenie zamówienia, progi te można zmienić jednokrotnie w drodze aktu delegowanego w okresie, na który niniejsze rozporządzenie powierza uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych. W odniesieniu do wkładów finansowych w kontekście postępowania o udzielenie zamówienia uprawnienia do przyjmowania takiego aktu powinny być wykonywane w sposób uwzględniający interesy MŚP. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonal- nym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 19 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji systematycznie biorą udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(77) W przypadku gdy koncentracja podlega zgłoszeniu na podstawie niniejszego rozporządzenia, wkłady finansowe na rzecz dowolnej ze stron koncentracji przyznane w ciągu trzech lat poprzedzających datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia. W kontekście postępowania o udzielenie zamówienia niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie również do wkładu finansowego przyznanego wykonawcy w ciągu trzech lat poprzedzających datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
