RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37, w związku z art. 218 ust. 8 akapit drugi i art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Kompleksowa i wzmocniona umowa o partnerstwie między Unią Europejską, Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony 1 (zwana dalej "Umową") została podpisana w Brukseli dnia 24 listopada 2017 r. i jest stosowana tymczasowo od dnia 1 czerwca 2018 r.
(2) Art. 362 i 363 Umowy ustanawiają Radę Partnerstwa i Komitet Partnerstwa w celu ułatwienia funkcjonowania Umowy.
(3) Zgodnie z art. 362 ust. 4 Umowy Rada Partnerstwa ma ustanowić swój regulamin wewnętrzny, a zgodnie z art. 363 ust. 4 Umowy Rada Partnerstwa określa w swoim regulaminie wewnętrznym obowiązki i zasady funkcjonowania Komitetu Partnerstwa.
(4) Aby zapewnić skuteczne funkcjonowanie Umowy, należy przyjąć regulamin wewnętrzny Rady Partnerstwa i regulamin wewnętrzny Komitetu Partnerstwa.
(5) Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2018/104 2 , w okresie tymczasowego stosowania Umowy Rada Partnerstwa może podejmować jedynie decyzje dotyczące w sprawach, które wchodzą w zakres tymczasowego stosowania Umowy określonego w tej decyzji.
(6) Zgodnie z art. 364 ust. 2 Umowy Rada Partnerstwa może podjąć decyzję o ustanowieniu podkomitetów i innych organów w poszczególnych dziedzinach, które mogą jej pomóc w wykonywaniu jej obowiązków. Ponadto Rada Partnerstwa ma określić w swoim regulaminie wewnętrznym skład, zadania i zasady funkcjonowania takich komitetów i innych organów.
(7) Rada Partnerstwa ma przyjąć regulamin wewnętrzny Rady Partnerstwa oraz regulaminy wewnętrzne Komitetu Partnerstwa oraz podkomitetów i innych organów.
(8) Należy określić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Partnerstwa, ponieważ decyzja w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady Partnerstwa oraz te dotyczące regulaminów wewnętrznych Komitetu Partnerstwa, podkomitetów i innych organów ustanowionych przez Radę Partnerstwa oraz ustalenia listy podkomitetów będą dla Unii wiążące.
(9) Stanowisko Unii w Radzie Partnerstwa powinno w związku z tym opierać się na projekcie decyzji Rady Partnerstwa.
(10) Niniejsza decyzja odnosi się do projektu decyzji Rady Partnerstwa wyłącznie w zakresie, w jakim decyzja ta ma regulować działanie organów ustanowionych na mocy Umowy w zastosowaniu tytułu II Umowy, który zawiera postanowienia dotyczące wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii objęte zakresem stosowania tytułu V rozdział 2 Traktatu o Unii Europejskiej. Cel i treść tych postanowień są odrębne i niezależne od celu i treści innych postanowień umowy o ustanowieniu partnerstwa między stronami. Równolegle z niniejszą decyzją przyjęta zostanie odrębna decyzja dotycząca projektu decyzji Rady Partnerstwa w zakresie, w jakim reguluje ona działanie organów ustanowionych na mocy Umowy w zastosowaniu tytułu II Umowy,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
* Nin. decyzja została uznana za nieważną ex tunc w odniesieniu do przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady Partnerstwa oraz regulaminów Komitetu Partnerstwa, podkomitetów i innych organów ustanowionych przez Radę Partnerstwa oraz ustanowienia listy podkomitetów do stosowania tytułu II tej Umowy, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z dnia 2 września 2021 r. w sprawie C-180/20 - Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej (Dz.U.UE.C.2021.462.19/2).
1 Dz.U. L 23 z 26.1.2018, s. 4.
2 Decyzja Rady (UE) 2018/104 z dnia 20 listopada 2017 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Kompleksowej i wzmocnionej umowy o partnerstwie między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony (Dz.U. L 23 z 26.1.2018, s. 1).
