a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo przekazało notyfikację o zamiarze wystąpienia z Unii na podstawie art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). TUE i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) (zwane łącznie "Traktatami") przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po tej notyfikacji, to znaczy od dnia 30 marca 2019 r., chyba że Rada Europejska, w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu.
(2) Umowa o wystąpieniu uzgodniona między negocjatorami zawiera ustalenia dotyczące stosowania przepisów prawa Unii do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie po dniu, w którym Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie. Jeżeli umowa ta wejdzie w życie, rozporządzenie Rady (WE) nr 32/2000 2 będzie miało zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w okresie przejściowym zgodnie z tą umową i przestanie być stosowane z końcem tego okresu.
(3) Wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii będzie miało wpływ na stosunki Zjednoczonego Królestwa i Unii ze stronami trzecimi, w szczególności w kontekście Światowej Organizacji Handlu (WTO), której zarówno Unia, jak i Zjednoczone Królestwo są pierwotnymi członkami. Ponieważ negocjacje w sprawie tego wystąpienia odbywały się w tym samym czasie, co negocjacje w sprawie wieloletnich ram finansowych (zwanych dalej "WRF"), a także biorąc pod uwagę udział sektora rolnego w WRF, sektor ten mógłby być w znacznym stopniu narażony.
(4) Pismem z dnia 11 października 2017 r. Unia i Zjednoczone Królestwo poinformowały pozostałych członków WTO, że ich zamiarem jest, aby Zjednoczone Królestwo po opuszczeniu Unii w miarę możliwości odtworzyło swoje bieżące zobowiązania jako państwa członkowskiego Unii w nowej, odrębnej liście koncesyjnej dotyczącej handlu towarami. Jednakże z uwagi na fakt, że w przypadku zobowiązań ilościowych odtworzenie nie jest odpowiednią metodą, Unia i Zjednoczone Królestwo poinformowały pozostałych członków WTO, że zamierzają zapewnić, aby obecny poziom dostępu pozostałych członków WTO do rynku został utrzymany dzięki podziałowi unijnych kontyngentów taryfowych pomiędzy Unią i Zjednoczonym Królestwem.
(5) Zgodnie z zasadami WTO taki podział kontyngentów taryfowych, które są częścią listy koncesyjnej Unii, będzie musiał zostać dokonany zgodnie z art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (zwanego dalej "GATT 1994"). Po zakończeniu wstępnych kontaktów Unia podejmie zatem negocjacje z członkami WTO, którzy są głównymi dostawcami lub znaczącymi dostawcami, lub posiadają pierwotne prawa negocjacyjne w odniesieniu do każdego z tych kontyngentów taryfowych. Negocjacje te powinny mieć nadal ograniczony zakres i nie powinny w żaden sposób obejmować renegocjacji ogólnych warunków lub stopnia dostępu produktów do rynku Unii.
(6) Jednakże mając na względzie ograniczenia czasowe, jakim podlega ten proces z powodu negocjacji w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii, możliwe jest, że do dnia, w którym unijna lista koncesyjna WTO dotycząca handlu towarami przestanie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, nie zostaną zawarte porozumienia ze wszystkimi zainteresowanymi członkami WTO w odniesieniu do wszystkich kontyngentów taryfowych. Z uwagi na potrzebę zapewnienia pewności prawa oraz ciągłego niezakłóconego przywozu do Unii i Zjednoczonego Królestwa w ramach kontyngentów taryfowych, konieczne jest, aby Unia mogła jednostronnie przystąpić do podziału kontyngentów taryfowych. Stosowana metoda powinna być zgodna z wymogami art. XXVIII GATT 1994.
(7) Należy zatem zastosować następującą metodę: w pierwszej kolejności należy ustalić udział Zjednoczonego Królestwa w wykorzystaniu poszczególnych kontyngentach taryfowych. Udział ten, wyrażony w procentach, oznacza udział Zjednoczonego Królestwa w łącznym przywozie do Unii w ramach kontyngentu taryfowego w okresie ostatnich reprezentatywnych trzech lat. Udział ten należy następnie zastosować do całej przewidzianej wielkości kontyngentów taryfowych, z uwzględnieniem wszelkiego niepełnego wykorzystania, w celu ustalenia udziału Zjednoczonego Królestwa w danym kontyngencie taryfowym. Udział Unii obejmowałby pozostałą część danego kontyngentu taryfowego. Oznacza to, że ogólna wielkość danego kontyngentu taryfowego pozostaje bez zmian, to znaczy wielkość dla UE-27 odpowiada obecnej wielkości dla UE-28 po odjęciu wielkości dla Zjednoczonego Królestwa. Dane bazowe powinny pochodzić z odnośnych baz danych Komisji.
(8) Metoda obliczania udziału w wykorzystaniu poszczególnych kontyngentów taryfowych została ustalona i uzgodniona przez Unię i Zjednoczone Królestwo, zgodnie z wymogami art. XXVIII GATT 1994, w związku z czym metoda ta powinna zostać w pełni utrzymana w celu zapewnienia jej spójnego stosowania.
(9) W przypadkach, w których w reprezentatywnym okresie nie odnotowano obrotów handlowych w ramach danego kontyngentu taryfowego, należy zastosować dwie alternatywne metody w celu ustalenia udziału Zjednoczonego Królestwa w wykorzystaniu. W przypadkach gdy można wskazać inny kontyngent taryfowy z identycznie zdefiniowanymi produktami, udział w wykorzystaniu tego kontyngentu należy zastosować do kontyngentu, w ramach którego nie odnotowano obrotów handlowych w reprezentatywnym okresie. W przypadkach gdy nie można wskazać innego kontyngentu taryfowego z identycznie zdefiniowanymi produktami, należy zastosować wzór do obliczania udziału w wykorzystaniu w odniesieniu do przywozu do Unii w ramach odpowiednich pozycji taryfowych poza danym kontyngentem.
(10) W odniesieniu do odnośnych kontyngentów taryfowych z sektora rolnictwa art. 184-188 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 3 stanowią niezbędną podstawę prawną do celów zarządzania kontyngentami taryfowymi po ich podziale na mocy niniejszego rozporządzenia. W tym zakresie dane ilości objęte kontyngentem taryfowym określone są w części A załącznika do niniejszego rozporządzenia. Zarządzanie to powinno być zatem prowadzone z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rolnej ustanowionych w TFUE oraz wielofunkcyjnego charakteru działalności rolniczej. W odniesieniu do kontyngentów taryfowych dotyczących większości produktów rybołówstwa, produktów przemysłowych i niektórych przetworzonych produktów rolnych zarządzanie kontyngentami taryfowymi prowadzone jest zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 32/2000. Dane ilości objęte kontyngentem taryfowym określono w załączniku I do tego rozporządzenia, który to załącznik należy zastąpić ilościami określonymi w części B załącznika do niniejszego rozporządzenia.
Cztery kontyngenty taryfowe dotyczące rybołówstwa nie są zarządzane na podstawie rozporządzenia (WE) nr 32/2000, lecz na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 847/2006 4 , które wdraża decyzję Rady 2006/324/WE 5 . Odnośne ilości objęte kontyngentem taryfowym określone są w części C załącznika do niniejszego rozporządzenia. Należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu dostosowania przepisów rozporządzenia (WE) nr 847/2006 w odniesieniu do tych czterech kontyngentów taryfowych dotyczących rybołówstwa zgodnie z podzielonymi ilościami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. Te uprawnienia wykonawcze powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 6 .
(11) W celu uwzględnienia faktu, że negocjacje z zainteresowanymi członkami WTO odbywały się jednocześnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą związaną z przyjęciem niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu wprowadzania zmian w częściach A i C załącznika do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do ilości podzielonych kontyngentów taryfowych wymienionych w tym załączniku, aby uwzględnić wszelkie zawarte porozumienia lub istotne informacje, które Komisja mogłaby otrzymać w kontekście tych negocjacji, a które wskazywałyby na to, że z powodu nieznanych wcześniej szczególnych czynników wymagane jest skorygowanie podziału kontyngentów taryfowych między Unię a Zjednoczone Królestwo, przy jednoczesnym zachowaniu spójności ze wspólną metodą uzgodnioną wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem. Te uprawnienia do przyjmowania aktów należy również przekazać Komisji w przypadku, gdy takie istotne informacje zostaną uzyskane z innych źródeł mających interes w danym kontyngencie taryfowym. Ponadto należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 32/2000, aby przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu wprowadzenia zmian w załączniku I do tego rozporządzenia.
(12) Zgodnie z zasadą proporcjonalności oraz mając na uwadze wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii konieczne i stosowne jest przyjęcie przepisów dotyczących podziału kontyngentów taryfowych uwzględnionych w unijnej liście koncesyjnej WTO. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia założonych celów, zgodnie z art. 5 ust. 4 TUE.
(13) Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG, Erratom) nr 1182/71 7 zaprzestanie stosowania aktów ustalone na określoną datę przypada na moment upłynięcia ostatniej godziny dnia przypadającego na tę datę. Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem stosowane od dnia następującego po dniu, w którym rozporządzenie (WE) nr 32/2000 przestanie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, ponieważ począwszy od tego dnia zarówno Unia, jak i Zjednoczone Królestwo muszą wiedzieć, jakie są ich zobowiązania w ramach WTO. Jednakże przepisy niniejszego rozporządzenia określające przekazanie uprawnień oraz powierzenie uprawnień wykonawczych powinny mieć zastosowanie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(14) Biorąc pod uwagę, z jednej strony, wymogi proceduralne zwykłej procedury ustawodawczej oraz potrzebę późniejszego przyjęcia aktów wykonawczych w celu stosowania niniejszego rozporządzenia, a z drugiej strony konieczność wprowadzenia i stosowania podzielonych kontyngentów taryfowych w momencie, gdy Zjednoczone Królestwo przestaje być objęte unijną listą koncesyjną, co mogłoby nastąpić już w dniu 30 marca 2019 r., istotne jest, aby niniejsze rozporządzenie weszło w życie możliwie jak najszybciej,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: