a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dostawcy usług płatniczych i emitenci pieniądza elektronicznego mogą wyznaczyć centralne punkty kontaktowe, aby zapewnić - w imieniu instytucji wyznaczających - przestrzeganie przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ułatwić właściwym organom sprawowanie nadzoru. Państwa członkowskie mogą wymagać wyznaczenia centralnego punktu kontaktowego, jeżeli dostawcy usług płatniczych i emitenci pieniądza elektronicznego świadczą usługi na ich terytorium poprzez zakłady w formie innej niż oddział, ale nie wtedy, jeżeli świadczą usługi bez pośrednictwa zakładu.
(2) Wyznaczenie centralnego punktu kontaktowego w celu zapewnienia przestrzegania przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu wydaje się być uzasadnione, jeżeli zakres i skala działalności prowadzonej przez dostawców usług płatniczych i emitentów pieniądza elektronicznego poprzez zakłady w formie innej niż oddział osiąga lub przekracza pewne progi. Progi te należy określić na poziomie, który jest proporcjonalny z celem dyrektywy (UE) 2015/849 w celu ułatwienia właściwym organom sprawowania nadzoru - w imieniu instytucji wyznaczającej - nad przestrzeganiem przez takie zakłady krajowych przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzm, a równocześnie nie nakłada na dostawców usług płatniczych i emitentów pieniądza elektronicznego nadmiernych obciążeń regulacyjnych.
(3) Wymóg wyznaczenia centralnego punktu kontaktowego wydaje się być również uzasadniony, jeżeli państwo członkowskie stwierdzi, że ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu związane z działalnością takich zakładów jest zwiększone, na co wskazuje, np. ocena ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu związana z pewnymi kategoriami dostawców usług płatniczych lub emitentów pieniądza elektronicznego. Państwa członkowskie nie powinny być zobowiązane do przeprowadzania w tym celu oceny ryzyka poszczególnych instytucji.
(4) Jednak w wyjątkowych przypadkach, jeżeli państwa członkowskie mają uzasadnione powody przypuszczać, że ryzyko prania pieniędzy i finansowania terroryzmu związane z określonym dostawcą usług płatniczych lub emitentem pieniądza elektronicznego, który prowadzi zakłady na ich terytorium, jest wysokie, powinny one mieć możliwość wymagania, aby ten dostawca lub emitent wyznaczył centralny punkt kontaktowy, nawet jeżeli nie wypełnia on progów określonych w niniejszym rozporządzeniu lub nie należy do kategorii instytucji, które mają obowiązek wyznaczenia centralnego punktu kontaktowego na podstawie oceny ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu przeprowadzonej przez państwo członkowskie.
(5) Jeżeli centralny punkt kontaktowy został wyznaczony, powinien on zapewniać - w imieniu wyznaczającego dostawcy usług elektronicznych lub emitenta pieniądza elektronicznego - przestrzeganie przez jego zakłady obowiązujących przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. W tym celu centralny punkt kontaktowy powinien dysponować rzetelną wiedzę na temat obwiązujących wymogów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ułatwiać tworzenie i wdrażanie odpowiednich strategii i procedur w tym zakresie.
(6) Centralny punkt kontaktowy powinien m.in. pełnić rolę głównego koordynatora między wyznaczającym dostawcą usług płatniczych lub emitentem pieniądza elektronicznego a jego zakładami, oraz między dostawcą usług elektronicznych lub emitentem pieniądza elektronicznego a właściwym organem państwa członkowskiego, w którym działają zakłady, aby ułatwić sprawowanie nadzoru nad nimi.
(7) Państwa członkowskie powinny być uprawnione do określenia, w oparciu o ogólną ocenę ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu związanego z działalnością dostawców usług płatniczych i emitentów pieniądza elektronicznego, którzy prowadzą na ich terytorium zakłady w formie innej niż oddział, określenia pewnych dodatkowych funkcji, które centralne punkty kontaktowe muszą pełnić w ramach swoich obowiązków dotyczących zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. W szczególności odpowiednie byłoby, aby państwa członkowskie wymagały od centralnych punktów kontaktowych przekazywania jednostkom analityki finansowej przyjmującego państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się podmiot zobowiązany, sprawozdań o podejrzanych transakcjach w imieniu wyznaczających dostawców usług płatniczych lub emitentów pieniądza elektronicznego.
(8) Każde państwo członkowskie powinno określić, w jakiej formie powinien działać centralny punkt kontaktowy. Jeżeli forma ta jest określona, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby wymogi były proporcjonalne i nie wykraczały poza to, co niezbędne do osiągnięcia celu, jakim jest przestrzeganie przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ułatwienie sprawowania nadzoru.
(9) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przekazany Komisji przez Europejskie Urzędy Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych).
(10) Europejskie Urzędy Nadzoru przeprowadziły otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonały analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwróciły się o wydanie opinii przez Bankową Grupę Interesariuszy ustanowioną odpowiednio zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 2 , rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 3 oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 4 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
