(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 7661)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 23 listopada 2017 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych gąbczastych encefalopatii 1 , w szczególności jego art. 4 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono zasady dotyczące zapobiegania pasażowalnym gąbczastym encefalopatiom (TSE) oraz kontroli i zwalczania tychże encefalopatii w Unii. Rozporządzenie to ma zastosowanie do produkcji oraz wprowadzania do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, a w pewnych określonych przypadkach - do ich wywozu. Przewiduje ono również m.in. programy monitorowania niektórych TSE, a także przyjęcie środków ochronnych w przypadku wystąpienia ognisk TSE.
(2) Decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2016/1918 2 ustanowiono tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do przewlekłej choroby wyniszczającej (CWD). Decyzja ta została przyjęta po wykryciu pięciu przypadków CWD u jeleniowatych w Norwegii w 2016 r. Był to pierwszy przypadek wykrycia CWD w Europie i pierwszy na świecie przypadek wystąpienia tej choroby u renifera w środowisku naturalnym. Przewlekła choroba wyniszczająca jest chorobą zakaźną i w razie wystąpienia ogniska tej choroby istnieje zagrożenie, że może ona rozprzestrzenić się na inne populacje jeleniowatych i na inne regiony, a także na terytoria innych państw członkowskich Unii oraz na państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (państwa EOG-EFTA).
(3) W dniu 2 grudnia 2016 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął opinię naukową w sprawie CWD u jeleniowatych (opinia EFSA) 3 . W opinii EFSA zalecono wdrożenie trzyletniego programu nadzoru nad CWD u jeleniowatych w Estonii, Finlandii, Islandii, na Litwie, Łotwie, w Norwegii, Polsce i Szwecji, które są państwami Unii i EOG-EFTA, gdzie występuje populacja reniferów lub łosi bądź obie te populacje. W opinii EFSA podkreślono, że wspomniany trzyletni program monitorowania CWD ma na celu potwierdzenie lub wykluczenie występowania CWD w państwach, w których choroby tej nigdy nie wykryto, oraz w państwach, w których stwierdzono wystąpienie CWD, w celu oszacowania częstości występowania i zasięgu geograficznego CWD. Dotychczas CWD nie wykryto w Unii, a jeśli chodzi o państwa EOG-EFTA, wykryto tę chorobę jedynie w Norwegii.
(4) W związku z przyjęciem opinii EFSA, rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/1972 4 zmieniono załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 w celu ustanowienia trzyletniego programu monitorowania CWD u jeleniowatych w niektórych państwach członkowskich i w państwach EOG-EFTA, gdzie wstępują populacje jeleniowatych, które mogły być narażone na CWD; program ten ma objąć okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. (trzyletni program monitorowania CWD). Celem tego trzyletniego programu monitorowania CWD jest uzyskanie klarownego obrazu sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do CWD u jeleniowatych w Europie.
(5) W okresie od stycznia 2017 r. do września 2017 r. Norwegia, poprzez system zgłoszeń elektronicznych, o którym mowa w rozdziale B część I lit. B w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, poinformowała Komisję i państwa członkowskie o trzech kolejnych przypadkach CWD wykrytych u dzikich reniferów, oprócz pięciu przypadków CWD wykrytych w Norwegii w 2016 r. u dzikich reniferów i łosi.
(6) W opinii EFSA podkreślono również, że stosowanie wabików zawierających naturalny mocz zwierząt jeleniowatych zwiększa prawdopodobieństwo wprowadzenia CWD do Unii, a także zalecono zastosowanie środków w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wprowadzenia tej choroby poprzez tego rodzaju wabiki. Zakaźność CWD występuje w moczu, który odgrywa rolę w przekazywaniu i rozprzestrzenianiu CWD. Mocz w formie wabików myśliwskich pobrany od zakażonych jeleniowatych może zatem powodować skażenie na obszarach, gdzie przewlekła choroba wyniszczająca wcześniej nie występowała. W swojej opinii EFSA zaleca zatem zaniechanie stosowania wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych.
(7) Uwzględniając zalecenia zawarte w opinii EFSA, należy rozszerzyć zakres środków ochronnych określonych w decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 na wabiki myśliwskie zawierające mocz jeleniowatych, wprowadzając zakaz przywozu do Unii wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych z państw trzecich, przemieszczania do Unii przesyłek zawierających wabiki myśliwskie z moczem pozyskanym od jeleniowatych pochodzących z Norwegii oraz wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania wabików myśliwskich z moczem pozyskanym od jeleniowatych pochodzących z obszarów Szwecji i Finlandii wymienionych w załączniku do decyzji (UE) 2016/1918.
(8) Ponadto należy przedłużyć okres stosowania decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918, biorąc pod uwagę wykrycie nowych przypadków CWD w Norwegii i w oczekiwaniu na wynik trzyletniego programu monitorowania CWD. Dlatego okres stosowania tego aktu należy przedłużyć do dnia 31 grudnia 2020 r.
(9) Należy również zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 w wyniku zmian wprowadzonych do przepisów tego aktu niniejszą decyzją.
(10) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2016/1918.
(11) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 21 listopada 2017 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Vytenis ANDRIUKAITIS |
|
Członek Komisji |