a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniach delegowanych Komisji (UE) 2015/2205 2 , (UE) 2016/592 3 oraz (UE) 2016/1178 4 określono cztery kategorie kontrahentów na potrzeby ustalenia dat, od których stają się skuteczne obowiązki rozliczania dla poszczególnych kategorii. Kontrahenci zostali sklasyfikowani według poziomu ich zdolności prawnej i operacyjnej oraz według zakresu ich działalności handlowej w odniesieniu do instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
(2) Aby zapewnić terminowe i prawidłowe stosowanie obowiązku rozliczania, dla wspomnianych poszczególnych kategorii kontrahentów ustalono okresy stopniowego wprowadzania tego obowiązku.
(3) Ustalając datę, od której obowiązek rozliczania staje się skuteczny w odniesieniu do kontrahentów należących do kategorii 3, uwzględniono fakt, że większość tych kontrahentów może uzyskać dostęp do kontrahenta centralnego tylko poprzez zostanie klientem lub klientem pośrednim członka rozliczającego.
(4) Do kategorii 3 należą kontrahenci o najniższym poziomie działalności w zakresie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Najnowsze informacje wskazują, że kontrahenci należący do tej kategorii napotykają poważne trudności przy przygotowywaniu niezbędnych uzgodnień umożliwiających rozliczanie tych instrumentów pochodnych. Jest to spowodowane złożonością obu rodzajów dostępu do uzgodnień rozliczeniowych, a mianowicie rozliczania klientów i klientów pośrednich.
(5) Po pierwsze, w odniesieniu do uzgodnień w zakresie rozliczania klientów wydaje się, że członkowie rozliczający mają niewielką motywację, by znacznie rozszerzyć swoją ofertę w zakresie rozliczania klientów ze względu na związane z tym koszty. Tym bardziej dotyczy to kontrahentów o ograniczonym poziomie działalności w zakresie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Ponadto zmieniane są ramy regulacyjne dotyczące wymogów kapitałowych mających zastosowanie do działalności w zakresie rozliczania klienta, co powoduje niepewność, która stanowi barierę dla opracowania przez członków rozliczających szerszej oferty w zakresie rozliczania klienta.
(6) Po drugie, w odniesieniu do pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, w wyniku braku oferty kontrahenci nie są obecnie w stanie uzyskać dostępu do kontrahentów centralnych poprzez zostanie klientem pośrednim członka rozliczającego.
(7) Z powodu tych trudności i w celu zapewnienia wspomnianym kontrahentom dodatkowego czasu na sfinalizowanie niezbędnych uzgodnień rozliczeniowych należy odroczyć daty, od których obowiązek rozliczania staje się skuteczny w odniesieniu do kontrahentów należących do kategorii 3. Wzięto już jednak pod uwagę zachęty do scentralizowania zarządzania ryzykiem w ramach grupy w odniesieniu do transakcji wewnątrzgrupowych i odroczenie tych dat nie ma wpływu na te zachęty i wspomniane daty w przypadku określonych kontraktów na instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych między kontrahentami należącymi do tej samej grupy.
(8) W świetle pozytywnych efektów wynikających z zawierania uzgodnień rozliczeniowych oraz aby uniknąć niepotrzebnego powielania działań w ramach przygotowań do rozliczania różnych klas aktywów podlegających obowiązkowi rozliczania, należy ujednolicić nowe daty, od których obowiązek rozliczania staje się skuteczny w odniesieniu do kontrahentów należących do kategorii 3.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia delegowane (UE) 2015/2205, (UE) 2016/592 oraz (UE) 2016/1178.
(10) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).
(11) ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych związanych z nim kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na mocy art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 5 i skonsultował się z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2017 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Jean-Claude JUNCKER |
|
Przewodniczący |
