(notyfikowana jako dokument nr C(2015) 1612)(Dz.U.UE L z dnia 18 marca 2015 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) 1 , w szczególności jego art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 1, art. 20 ust. 3, art. 22 lit. a), art. 36 ust. 4 oraz art. 37 ust. 7,
uwzględniając decyzję Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) 2 , w szczególności jej art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 1, art. 20 ust. 4, art. 22 lit. a), art. 51 ust. 4 oraz art. 52 ust. 7,
po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) System informacyjny Schengen został ustanowiony na mocy postanowień tytułu IV konwencji wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach 3 . System ten stanowił podstawowe narzędzie do stosowania przepisów dorobku Schengen włączonego do ram prawnych Unii.
(2) W dniu 9 kwietnia 2013 r., wraz z rozpoczęciem obowiązywania rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i decyzji 2007/533/WSiSW, system informacyjny Schengen został zastąpiony systemem informacyjnym Schengen drugiej generacji (SIS II). SIS II stanowi - podobnie jak poprzedzający go system - istotny czynnik na rzecz znoszenia kontroli na granicach wewnętrznych, a ponadto w decydujący sposób przyczynia się do zachowania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
(3) Struktura techniczna SIS II obejmuje system centralny (centralny SIS II), aplikacje krajowe oraz infrastrukturę łączności między centralnym SIS II i aplikacjami krajowymi.
(4) Koniecznym było w i dalszym ciągu konieczne jest przeprowadzanie testów w celu dokonania oceny, czy SIS II może funkcjonować zgodnie z wymaganiami technicznymi i funkcjonalnymi określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1987/2006 i w decyzji 2007/533/WSiSW.
(5) Wymagania dotyczące testów, które mają zastosowanie do głównych faz badania technicznego rozwoju SIS II, zostały określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 189/2008 4 oraz decyzji Rady 2008/173/WSiSW 5 , jak również w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1104/2008 6 i w decyzji Rady 2008/839/WSiSW 7 . W wymienionych instrumentach określono podstawowe wymagania i organizację testów centralnego systemu SIS II, krajowych systemów SIS II, interakcji między nimi, jak również testów dotyczących infrastruktury łączności. W związku z tym, że instrumenty te dotyczyły technicznego rozwoju SIS II, wyczerpały one swoje skutki prawne wraz z rozpoczęciem funkcjonowania SIS II w dniu 9 kwietnia 2013 r. Rozporządzenie (WE) nr 1104/2008 i decyzja 2008/839/WSiSW wygasły dnia 8 maja 2013 r., a ponadto zostały uchylone odpowiednio rozporządzeniem Rady (UE) nr 1273/2012 8 i rozporządzeniem Rady (UE) nr 1272/2012 9 . Wniosek dotyczący uchylenia rozporządzenia (WE) nr 189/2008 i decyzji 2008/173/WE złożono w 2014 r. 10 .
(6) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 189/2008, decyzji 2008/173/WSiSW, rozporządzenia (WE) nr 1104/2008 i decyzji 2008/839/WSiSW państwa członkowskie migrujące z systemu SIS 1+ do systemu SIS II miały obowiązek przeprowadzenia testów infrastruktury łączności, testów zgodności systemów krajowych, testów kompleksowych oraz testów wymiany informacji uzupełniających. Pomyślne zakończenie testowania centralnego systemu SIS II, testów zgodności systemów krajowych oraz testów związanych z infrastrukturą łączności było niezbędnym warunkiem do rozpoczęcia realizacji testu kompleksowego. Niezbędnym warunkiem dla zastosowania rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i decyzji 2007/533/WSiSW było oświadczenie Komisji o pomyślnym zakończeniu testu kompleksowego.
(7) W świetle rozszerzenia Unii, a przede wszystkim rozszerzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, niezbędne jest określenie testów, które wykażą gotowość techniczną poszczególnych państw członkowskich do połączenia się z systemem SIS II. Dla wzmocnienia pewności prawa konieczne jest zdefiniowanie wymagań dotyczących testów. Testy te powinny dowieść, że dane państwo członkowskie może dokonywać wymiany informacji uzupełniających, jego krajowy system jest w pełni zgodny z centralnym SIS II, że jest ono w stanie wprowadzać, aktualizować, usuwać i przeszukiwać dane, załączać fotografie i odciski palców wymaganej jakości oraz przetwarzać dane dotyczące przywłaszczenia tożsamości.
(8) Państwa członkowskie, które zamierzają dokonać znaczącej zmiany w swoich systemach krajowych SIS II (N.SIS II) lub aplikacjach SIRENE, jak stanowi rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 i decyzja 2007/533/WSiSW, również powinny zostać poddane testom, określonym przez organ zarządzający, i wykazać pełną zgodność z centralnym SIS II lub wykazać zdolność do wymiany informacji uzupełniających. Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i decyzji 2007/533/WSiSW w połączeniu z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 11 uprawnienia organu zarządzającego nadano Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości.
(9) Biorąc pod uwagę zasadę, w myśl której do wszystkich państw członkowskich zastosowanie powinny mieć te same wymagania techniczne, wskazane jest zastosowanie w przypadku państw członkowskich planujących podłączenie do SIS II tych samych faz testów, które musiały zostać przeprowadzone w państwach członkowskich migrujących z SIS 1+ do SIS II.
(10) Należy również skorzystać z doświadczeń zgromadzonych na etapie rozwoju SIS II i dodać testy, których wprawdzie nie przewidziano w żadnych instrumentach prawnych, lecz które zostały dodane przez państwa członkowskie działające w ramach organów przygotowawczych Rady, w szczególności testy dotyczące wymiany formularzy SIRENE.
(11) Testy powinny być organizowane, definiowane i przeprowadzane przez organ zarządzający, przy wsparciu państw członkowskich.
(12) Ze względu na fakt, że rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 stanowi rozwinięcie dorobku Schengen, zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania pismem z dnia 15 czerwca 2007 r. notyfikowała transpozycję tego dorobku do swojego prawa krajowego. Dania uczestniczy w decyzji Rady 2007/533/WSiSW. W związku z powyższym ma ona obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.
(13) Zjednoczone Królestwo uczestniczy w niniejszej decyzji w zakresie, w jakim nie dotyczy ona wymiany informacji uzupełniających w związku z art. 24 i 25 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006, zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE 12 .
(14) Irlandia uczestniczy w niniejszej decyzji w zakresie, w jakim nie dotyczy ona wymiany informacji uzupełniających w związku z art. 24 i 25 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006, zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz z art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE 13 .
(15) W odniesieniu do Cypru niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.
(16) W odniesieniu do Chorwacji niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2012 r.
(17) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej, Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 14 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE 15 .
(18) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 16 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE 17 .
(19) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozszerzenie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu podpisanego między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 18 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 19 .
(20) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i art. 67 decyzji 2007/533/WSiSW,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
