Prawo.pl

Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria L
Dz.U.UE.L.2012.286.29

Decyzja 2012/546/UE,Euratom w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 10 maja 2012 r.

w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja

(2012/546/UE, Euratom)

(Dz.U.UE L z dnia 17 października 2012 r.)

PARLAMENT EUROPEJSKI,

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 64 z 12.3.2010.

⁽²⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 1.

⁽³⁾ Dz.U. C 326 z 10.11.2011, s. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 134.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

⁽⁶⁾ Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0154. (Zob. s. 68 niniejszego Dziennika Urzędowego).

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 10 maja 2012 r.

zawierająca uwagi, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI,

mając na uwadze, że Europa boryka się z poważnym kryzysem budżetowo-finansowym, który może prowadzić do podważenia zaufania do Unii, oraz mając na uwadze, że niezmiernie ważne jest, aby Unia - wraz z Komisją Europejską, która wykonuje budżet unijny - stanowiła wiodący przykład w dziedzinie prawidłowego zarządzania publicznego; mając na uwadze, że takie prawidłowe zarządzanie publiczne jest niezbędnym elementem, aby Unia utrzymała ocenę AAA, która służy w szczególności dotrzymaniu zobowiązania do udzielenia gwarancji w wysokości 60.000.000.000 EUR na rzecz europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej,

zachęca Komisję do przedstawienia Parlamentowi planu działania na rzecz realizacji następujących działań priorytetowych:

odnotowuje nacisk położony na kwestię zmiany w polityce Komisji w dziedzinie rachunkowości dotyczącej instrumentów inżynierii finansowej, z której wynika, że w dalszym ciągu istnieje ryzyko istotnych błędów w oświadczeniach, mimo iż sprawozdania finansowe otrzymują niezmienioną opinię od 2007 r.; wzywa Komisję do corocznego dokonywania przeglądów mających na celu sprawdzenie, czy to nowo przyjęte podejście rzetelnie odzwierciedla stan faktyczny;

Legalność i prawidłowość dochodów - opinia pozytywna

11.

przypomina, że Komisja opowiada się za zwiększonym wykorzystaniem instrumentów inżynierii finansowej w następnych wieloletnich ramach finansowych⁽⁷⁾, mimo iż sama Komisja uważa instrumenty inżynierii finansowej za narzędzia wysokiego ryzyka⁽⁸⁾; wnioskuje, że instrumenty inżynierii finansowej raczej uzupełniają niż zastępują istniejące dofinansowanie w postaci dotacji oraz że niosą one z sobą potencjalną korzyść w postaci możliwości ich wielokrotnego wykorzystania;

13.

ubolewa nad brakiem wymogów formalnych w zakresie sprawozdawczości i przyjmuje do wiadomości wysiłki Komisji na rzecz otrzymywania od państw członkowskich informacji dotyczących obecnego wykorzystania instrumentów inżynierii finansowej w kontekście Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR); z zadowoleniem przyjmuje przedłożone parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej sprawozdanie podsumowujące w sprawie informacji zgromadzonych przez Komisję pt. "Instrumenty inżynierii finansowej wdrożone przez państwa członkowskie z wykorzystaniem środków EFRR - stan na dzień 31 grudnia 2010 r." (sprawozdanie podsumowujące w sprawie instrumentów inżynierii finansowej); odnotowuje, że instrumenty inżynierii finansowej, dla których całkowity poziom zobowiązań wyniósł ok. 8.100.000.000 EUR, zostały utworzone i otrzymały płatności na poziomie ok. 5.200.000.000 EUR, począwszy od programów operacyjnych w latach 2007-2013 aż do końca 2010 r. (sprawozdanie roczne, pkt 4.32);

14.

wyraża ubolewanie w związku z faktem, że Komisja otrzymała informacje na temat jedynie 75 % wszystkich zobowiązań dla przedsiębiorstw w ramach instrumentów inżynierii finansowej⁽⁹⁾; jest zaniepokojony, że informacje otrzymane od państw członkowskich różniły się pod względem kompletności i dokładności oraz że ograniczona liczba państw członkowskich lub regionów nie przedstawiła informacji zwrotnej lub nie wypełniła formularzy sprawozdań monitorujących; wnioskuje, że tym samym nie ma możliwości, aby Komisja pokryła wszystkie instrumenty inżynierii finansowej zgodnie ze stanem na dzień 31 grudnia 2010 r.;

15.

podkreśla, że:

–

wskaźniki efektywności i oszczędności instrumentów inżynierii finansowej

(np. zarządzanie kosztami i określenie, czy instrumenty te stanowią zachętę do jak najlepszego wykorzystania środków pieniężnych, informacje na temat środków wypływających i powracających do funduszy, informacje na temat funduszy pozostałych po zakończeniu okresu programowania⁽¹²⁾)

są istotnymi i niezbędnymi elementami dla oceny wykorzystania instrumentów inżynierii finansowej, oraz wyraża ubolewanie, że informacje te nie są jeszcze w pełni dostępne;

16.

przyjmuje do wiadomości i ubolewa nad uwagami Trybunału Obrachunkowego głównie w obszarze spójności, takimi jak nadmierne zasilanie instrumentów inżynierii finansowej, co skutkowało obchodzeniem zasady N+2 (sprawozdanie roczne, przykład 4.4 a)), a także nad opóźnieniami i wolnym wdrażaniem instrumentów inżynierii finansowej (sprawozdanie roczne, przykład 4.4 b)), nieprawidłowymi wymogami w zakresie postanowień o likwidacji (sprawozdanie roczne, przykład 4.4 c)), wypłaceniem kwot w postaci zaliczek natychmiast po stworzeniu struktury prawnej instrumentów inżynierii finansowej (sprawozdanie roczne, pkt 4.34) oraz problemami w przeprowadzaniu odpowiednich audytów w dziedzinie instrumentów inżynierii finansowej (sprawozdanie roczne, pkt 4.35 i 4.36);

17.

uważa, że te spostrzeżenia wynikają z niedostatecznej podstawy prawnej w dziedzinie instrumentów inżynierii finansowej; jest zaniepokojony tym, że w zasadach mających zastosowanie w przypadku instrumentów inżynierii finansowej nie określa się odpowiednich zachęt na rzecz skutecznego wykorzystania tych instrumentów; jest również zaniepokojony tym, że w zasadach tych pozostawia się państwom członkowskim zbyt wiele miejsca na podejście elastyczne; z zadowoleniem przyjmuje jednak niedawne postępy w określeniu podstawy prawnej dla instrumentów inżynierii finansowej; podkreśla następujące najistotniejsze uchybienia dotyczące podstawy prawnej, która była wówczas określona w rozporządzeniu Rady⁽¹³⁾:

18.

zgadza się z Trybunałem Obrachunkowym, że środki zwrócone do instrumentów finansowych i dochody wygenerowane przez te instrumenty nie powinny być przekierowane w inne miejsce przed zamknięciem programu operacyjnego, lecz powinny trafić z powrotem do odpowiednich instrumentów finansowych (Trybunał Obrachunkowy, opinia nr 7/2011⁽¹⁴⁾, s. 11); ma nadzieję, że to zalecenie zostanie rzeczywiście uwzględnione w procedurze ustawodawczej odnoszącej się do wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące instrumentów strukturalnych (COM(2011) 615 - 2011/0276(COD));

21.

zachęca Komisję do uznania ścisłego monitorowania wykorzystania instrumentów inżynierii finansowej za działanie priorytetowe przez między innymi:

–

przedstawianie Parlamentowi co roku sprawozdania, w ramach procedury udzielania absolutorium z wykonania budżetu, dotyczącego wykorzystania instrumentów inżynierii finansowej w państwach członkowskich, w tym wskaźników skuteczności, wydajności i oszczędności tych instrumentów, oraz sposobu, w jaki Komisja koordynuje, zapewnia spójność i ogranicza ryzyko związane z nakładaniem się na siebie instrumentów w różnych obszarach polityki;

Odpowiedzialność Komisji i oświadczenia jej kierownictwa

25.

uważa, że prawidłowe użycie terminu "zarządzanie dzielone" musi opierać się na fundamentalnej zasadzie, że Unia deleguje część swoich uprawnień na państwa członkowskie, a państwa członkowskie mają obowiązek wykonać przypadającą na nie część pracy zgodnie z aktami prawnymi przyjętymi przez Unię; wzywa do pełnego wdrożenia ust. 44 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami⁽¹⁶⁾; uważa, że roczne podsumowania dostępnych audytów i deklaracji muszą być upubliczniane, tak aby przyczynić się do poprawy zarządzania budżetem Unii;

28.

podkreśla w tym kontekście znaczenie oświadczeń kierownictwa Komisji; odnotowuje jednak ogólne uwagi Trybunału Obrachunkowego dotyczące rocznych sprawozdań z działalności Komisji, w których to uwagach mowa jest o tym, że nie stworzono wytycznych w zakresie obliczania poziomu błędu resztowego lub ryzyka resztowego; zauważa ponadto, że elementy te nabrały znaczenia w kwestii, czy niezbędne są zastrzeżenia (sprawozdanie roczne, pkt 1.19 i 1.20); obawia się, że wywoła to niespójne stosowanie w poszczególnych dyrekcjach generalnych;

29.

odnotowuje ponadto spostrzeżenia Trybunału Obrachunkowego dotyczące następujących pojedynczych rocznych sprawozdań z działalności:

33.

jest zaniepokojony uwagami Trybunału Obrachunkowego dotyczącymi rocznych sprawozdań z działalności oraz sprawozdania podsumowującego (sprawozdanie roczne, pkt 1.17-1.25); uważa, że tymi uwagami należy się bezzwłocznie zająć, aby zachować wartość tych dokumentów jako instrumentów służących egzekwowaniu odpowiedzialności; przyznaje jednak, że obliczanie poziomu błędu resztowego stanowi tylko jedną z metod wykorzystywanych przez Komisję, aby oszacować kwoty podlegające ryzyku; wzywa Komisję do przedstawienia spójnych wytycznych, które zostaną wdrożone przez wszystkie dyrekcje generalne;

35.

odnotowuje oświadczenie Komisji dotyczące zarządzania, przyjęte w dniu 30 maja 2007 r., które obejmuje wewnętrzne funkcjonowanie Komisji i wyjaśnia sposób zarządzania i kontroli Komisji oraz sposób, w jaki odpowiada ona przed zainteresowanymi stronami; zachęca Komisję, aby w dalszym ciągu ulepszała stosowane przez nią rozwiązania w dziedzinie ładu korporacyjnego i powiadomiła organ udzielający absolutorium o podjętych działaniach i środkach poprzez:

–

podjęcie działań umożliwiających przewodniczącemu podpisywanie sprawozdań finansowych i przedstawianie wraz z tymi sprawozdaniami:

36.

zachęca Komisję do uznania usprawnienia i wzmocnienia łańcucha odpowiedzialności za działanie priorytetowe między innymi poprzez:

–

zamieszczanie w każdym rocznym sprawozdaniu z działalności kompletnego i rzetelnego wyjaśnienia związku pomiędzy ryzykiem resztowym lub poziomem błędu resztowego a stopą błędu wskazaną przez Trybunał Obrachunkowy, wzywa Komisję, aby w ścisłej współpracy z Trybunałem Obrachunkowym przeanalizowała możliwości dostosowania swojej metodologii obliczania poziomu błędu resztowego do metodologii najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu stosowanej przez Trybunał Obrachunkowy,

38.

przyznaje, że główny problem tkwi w podejmowaniu decyzji i strukturach finansowania konwencji w sprawie szkół europejskich; domaga się zatem od Komisji, aby rozważyła wraz z państwami członkowskimi przegląd tej konwencji oraz aby do dnia 31 grudnia 2012 r. złożyła sprawozdanie z poczynionych postępów; wzywa Komisję, aby do tego momentu nalegała na zwiększenie wysiłków w celu realizacji wymienionych wyżej celów przez właściwsze wykorzystanie dostępnych środków budżetowych;

Administracja Komisji

41.

zwraca uwagę, że w ramach elastycznego czasu pracy i rekompensaty za godziny nadliczbowe jako dobrowolnego świadczenia Komisja przyznała swoim pracownikom w 2010 r. ok. 90 000 dodatkowych dni wolnych od pracy, co odpowiada ok. 445 etatom, mimo że art. 56 regulaminu pracowniczego nie przewiduje rekompensaty w postaci czasu wolnego od pracy dla urzędników należących do grupy funkcyjnej AD oraz AST od 5 grupy zaszeregowania wzwyż; domaga się wyjaśnień na temat całkowitych kosztów rekompensaty za godziny nadliczbowe, stanowiących obciążenie dla podatników;

Odpowiedzialność państw członkowskich

44.

z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym sporządzoną przez Komisję analizę błędów zgłoszonych przez Trybunał Obrachunkowy w odniesieniu do lat budżetowych 2006-2009, w której po raz pierwszy wyraźnie podkreślono, że w przypadku EFRR i Funduszu Spójności błędy w trzech państwach członkowskich (Hiszpanii, Włoszech i Zjednoczonym Królestwie) stanowiły 59 % wszystkich błędów kwalifikowalnych stwierdzonych w tym okresie, a w przypadku EFS błędy w czterech państwach członkowskich (Hiszpanii, Portugalii, Zjednoczonym Królestwie i Niemczech) stanowiły 68 % wszystkich błędów kwalifikowalnych stwierdzonych w tym okresie w obszarze polityki spójności⁽²⁰⁾; zauważa, że w przypadku EFRR i Funduszu Spójności większość błędów stwierdzonych we Włoszech miała swe źródło w regionach Kalabria, Kampania i Apulia oraz że błędy w Hiszpanii w niedużej liczbie programów operacyjnych w regionach Andaluzja, Walencja i KastyliaLa Mancha stanowiły 75 % wszystkich błędów stwierdzonych w tym kraju⁽²¹⁾; wnioskuje ponadto, że Hiszpania i Włochy przyczyniły się także w znaczący sposób do poziomu błędu odnotowanego w roku budżetowym 2010;

45.

odnotowuje, że problemy we Włoszech dotyczące EFRR "dotyczą problemów systemowych rozpoznanych na szczeblu organów kontroli i zarządzania" oraz "mają związek ze stosowaniem zasad w dziedzinie zamówień publicznych i wyboru projektów, w tym kwalifikowalności projektów z mocą wsteczną"⁽²²⁾; odnotowuje ponadto, że źródło problemów w Hiszpanii tkwi w złożonym systemie zarządzania i kontroli, który "może w praktyce prowadzić do niejasnego podziału odpowiedzialności, a także braku skutecznego nadzoru ze strony instytucji zarządzającej"⁽²³⁾;

46.

przypomina, że ministrowie finansów Grecji, Włoch i Hiszpanii zostali zaproszeni do wymiany poglądów w parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej; ubolewa, że żaden z zaproszonych ministrów finansów nie pojawił się, aby przedyskutować z członkami tej komisji ustalenia Trybunału Obrachunkowego w celu poprawy zarządzania funduszami strukturalnymi, a ostatecznie - podstawy prawnej; wzywa swojego przewodniczącego, aby na następnym posiedzeniu szefów państw poruszył kwestię odmowy ze strony tych ministrów finansów publicznego przedyskutowania tych istotnych spraw z odpowiedzialną komisją parlamentarną;

47.

przypomina swoje wielokrotne apele do Komisji o przedstawienie wniosku w sprawie wprowadzenia obowiązkowych krajowych deklaracji w sprawie zarządzania, które miałyby być sporządzane, upubliczniane i należycie kontrolowane przez właściwy organ kontroli, w zakresie spoczywającej na Komisji ostatecznej i ogólnej odpowiedzialności za wykonanie budżetu Unii; zauważa, że krajowe deklaracje w sprawie zarządzania powinny zawierać pełne informacje na temat wykorzystywania funduszy unijnych;

49.

zwraca uwagę na istniejące znaczące różnice w działaniu administracji państw członkowskich w obszarze dochodów i wydatków w ramach zarządzania dzielonego, w szczególności w odniesieniu do identyfikowania nieprawidłowości, oszustw i błędów oraz podejmowania finansowych działań następczych zarówno w dziedzinie ceł, jak i wydatkowania funduszy unijnych; wyraża przekonanie, że gdyby wszystkie państwa członkowskie wykazały się prawidłowym działaniem, w samym obszarze ceł można by przewidzieć w budżecie Unii dodatkowe dochody (netto) w wysokości co najmniej 100.000.000 EUR; odnotowuje, że Komisja jak dotychczas monitoruje funkcjonowanie administracji z opóźnieniem i na poziomie poszczególnych przypadków i w związku z tym nie realizuje wystarczających analiz tendencji, aby móc określić obszary zagrożone; wzywa Komisję do stosowania metody wykonywania analizy tendencji w celu zidentyfikowania zagrożeń finansowych i przyjęcia środków, tak aby poprawić funkcjonowanie administracji w państwach członkowskich;

Bułgaria i Rumunia

50.

z ogromnym niepokojem przyjmuje do wiadomości wstępne sprawozdanie Komisji z postępów Bułgarii w ramach mechanizmu współpracy i weryfikacji; jest zaniepokojony niezmiennie opłakanym stanem bułgarskiego sądownictwa; zwraca uwagę, że przeciwko 28 sędziom toczy się 27 postępowań karnych; domaga się wyjaśnienia szeregu przypadków rzekomej malwersacji środków unijnych w Bułgarii, które spowodowały zawieszenie płatności w 2008 r. i w których prokuratura umorzyła dochodzenie, mimo że w innym państwie członkowskim kontynuowano dochodzenia w podobnych sprawach, opierających się na identycznych faktach; jest zdziwiony, że we wszystkich przypadkach malwersacji środków unijnych, które zostały wniesione do sądu, postępowanie karne zostało zastąpione karami administracyjnymi, a w jednej z ważnych spraw dotyczących malwersacji środków unijnych postępowanie odwoławcze ciągnęło się przez 18 miesięcy; ponadto ubolewa nad faktem zignorowania zalecenia Komisji Europejskiej, aby upoważnić krajową Komisję ds. Ustalania i Konfiskaty Majątku Pochodzącego z Przestępstwa (CEPACA) do prewencyjnej kontroli aktywów wysoko postawionych urzędników i polityków; jest zaniepokojony faktem, iż w Bułgarii nie ma zwyczaju ustandaryzowanego, terminowego i systematycznego publikowania uzasadnionych wyroków; wzywa Komisję do wywierania nacisku na organy sądowe, tak aby przyspieszyły proces reform oraz niezwłocznie wdrożyły zalecenia Komisji Europejskiej; w związku z tym domaga się od Komisji, aby ujawniła kwotę środków przeznaczonych na wsparcie bułgarskich reform oraz oceniła, w jakim stopniu płatności te przyniosły obiecywane rezultaty; oczekuje istotnej poprawy sytuacji w ciągu najbliższego roku, a także dalszych analiz i opracowania przez Komisję we współpracy z bułgarskim rządem pakietu działań na rzecz przywrócenia integralności bułgarskiego wymiaru sprawiedliwości;

51.

z niepokojem przyjmuje do wiadomości wstępne sprawozdanie z postępów Rumunii w ramach mechanizmu współpracy i weryfikacji; jednocześnie jednak wyraża zadowolenie z pozytywnej tendencji wzrostowej w bilansie krajowej Agencji ds. Etyki (ANI), jeżeli chodzi o wykrywanie przypadków bezpodstawnego wzbogacenia się i rozpoznawanie konfliktów interesów; zauważa, że dzięki środkom unijnym środki ANI uległy zwiększeniu; jednak z niepokojem stwierdza, że po zbadaniu spraw przez ANI nie podejmuje się jednolitych działań następczych, a działania te często się opóźniają; przyjmuje z zadowoleniem fakt, że Krajowy Wydział Antykorupcyjny (DNA) nadal skutecznie wypełniał zadania prokuratury w przypadkach korupcji na wysokim szczeblu; zauważa odnotowany w 2011 r. wzrost liczby aktów oskarżenia, orzeczeń sądowych i wyroków skazujących oraz przyspieszenie rozpatrywania spraw w Wysokim Trybunale Kasacyjnym i Sprawiedliwości, co odzwierciedla wzrost o 85 % liczby ostatecznych orzeczeń w przypadkach badanych przez DNA w porównaniu z 2011 r.⁽²⁴⁾; jest zaniepokojony wynikami analizy wyroków sądowych w przypadkach korupcji na wysokim szczeblu, zgodnie z którymi 60 % kar zostaje zawieszonych, a ich wymiar często ustala się na najniższym poziomie przewidzianym w prawie; wyraża również zdziwienie z powodu niezadowalającej praktyki związanej z terminową publikacją uzasadnionych wyroków sądowych, która w niektórych przypadkach korupcji na wysokim szczeblu potęguje ryzyko przedawnienia ze względu na zwlekanie z wydaniem uzasadnienia, spowodowane przedłużającą się możliwością składania apelacji; domaga się od Komisji, aby ujawniła kwotę środków przeznaczonych na wsparcie starań Rumunii w zakresie realizacji reformy sądownictwa; oczekuje dalszej poprawy sytuacji w ciągu najbliższego roku; wzywa Komisję do zwiększenia nacisku na rząd rumuński, tak aby wdrożył zalecenia Komisji; oczekuje od Komisji, by nieustępliwie domagała się od rządu rumuńskiego zwiększenia wysiłków na rzecz wypracowania jednolitego orzecznictwa w sprawach dotyczących zamówień publicznych; ponadto wzywa Komisję, aby stanowczo i zdecydowanie przypominała rządowi rumuńskiemu, że musi stosować się do zaleceń Komisji i że konieczne jest opracowanie jasnego i kompleksowego planu wdrożenia postanowień kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego; oczekuje wzmożenia wysiłków na rzecz konfiskaty majątku pochodzącego z przestępstw w Rumunii; ponadto oczekuje opracowania przez Komisję we współpracy z rumuńskim rządem pakietu działań na rzecz zwiększenia integralności rumuńskiego wymiaru sprawiedliwości;

Transakcje prefinansowania

54.

jest zaniepokojony wpływem, jaki transakcje prefinansowania miały głównie na obszary polityki "Pomoc zewnętrzna, rozwój i rozszerzenie" oraz "Badania naukowe i polityka wewnętrzna"; zauważa w tych dwóch obszarach zwiększone korzystanie z prefinansowania i ogólny poziom błędu poniżej 2 %; odnotowuje ponadto, że w swoich wnioskach Trybunał Obrachunkowy stwierdza, że transakcje prefinansowania były pozbawione istotnych błędów, lecz płatności okresowe i końcowe pozostają obarczone istotnym poziomem błędu (sprawozdanie roczne, pkt 5.35 i 6.48);

56.

uważa, że bardziej efektywnym rozwiązaniem jest zapobieganie nieprawidłowościom niż korygowanie nienależnych płatności ex post przez odzyskiwanie środków; w związku z tym zachęca Komisję, aby uznała za działanie priorytetowe ponowne rozważenie możliwości większego wykorzystania transakcji prefinansowania oraz mechanizmów nadzoru i kontroli poprzez:

60.

uważa, że w odniesieniu do okresu programowania 2007-2013 istnieje ryzyko, że:

62.

odnotowuje, że w roku budżetowym 2010 ogólny wkład Unii do budżetu zdecentralizowanych agencji wynosił ponad 620.000.000 EUR, a do budżetu wspólnych przedsięwzięć - ponad 500.000.000 EUR; odnotowuje pewne trudności w dostępie do informacji o wkładzie Unii do budżetu agencji; wzywa Komisję do corocznego przekazywania organowi udzielającemu absolutorium skonsolidowanych informacji na temat całkowitego rocznego finansowania na rzecz poszczególnych agencji / wspólnych przedsięwzięć przekazywanego z budżetu ogólnego Unii, takich jak:

68.

odnotowuje, że w budżecie Unii gwarantuje się pożyczki przyznawane w ramach mechanizmu wspierania bilansu płatniczego (kwota pożyczek wypłaconych na dzień 31 grudnia 2010 r. wyniosła ok. 12.000.000.000 EUR) oraz w ramach europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej (na dzień 31 grudnia 2010 r. nie dokonano żadnych wypłat)⁽²⁵⁾; odnotowuje ponadto, że maksymalna pozostająca do wypłaty kwota pożyczek przyznanych ewentualnie w ramach mechanizmu wspierania bilansu płatniczego i europejskiego mechanizmu stabilizacji finansowej wynosi odpowiednio 50.000.000.000 EUR (art. 1 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 332/2002⁽²⁶⁾) i 60.000.000.000 EUR⁽²⁷⁾; podkreśla, że łączna kwota (110.000.000.000 EUR) jest prawie równa rocznemu budżetowi Unii, ponieważ całkowita kwota płatności z budżetu Unii wyniosła w 2010 r. ok. 122.000.000.000 EUR⁽²⁸⁾;

75.

odnotowuje ponadto, że poziomy współfinansowania dla państw członkowskich w trudnej sytuacji zostały zwiększone w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFFROW), funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz Europejskiego Funduszu Rybackiego; oczekuje wyższego poziomu współfinansowania, tak aby umożliwić wyższe inwestycje, w szczególności w państwach członkowskich znajdujących się w trudnej sytuacji; podkreśla w tym kontekście coraz większe uprawnienia Komisji w zakresie kontroli i nadzoru;

Europejski instrument stabilności finansowej i europejski mechanizm stabilności

76.

krytycznie ocenia fakt wykorzystania przez Radę w 2010 r. art. 122 TFUE do ustanowienia europejskiego instrumentu stabilności finansowej, ponieważ ten artykuł stosuje się jedynie do katastrof naturalnych, a nie katastrof gospodarczych; wyraża zaniepokojenie, że europejski instrument stabilności finansowej nie zawiera żadnych elementów kontroli demokratycznej ze strony Parlamentu ani nie daje uprawnień kontrolnych Trybunałowi Obrachunkowemu; zdecydowanie krytykuje fakt, że europejski instrument stabilności finansowej nie przewiduje nawet zewnętrznej kontroli publicznej;

77.

odnotowuje niedawne podpisanie przez państwa członkowskie Porozumienia ustanawiającego europejski mechanizm stabilności; podkreśla swoją rezolucję z dnia 23 marca 2011 r.⁽³¹⁾, w której ostrzega przed ustanowieniem stałego europejskiego mechanizmu stabilności poza ramami instytucjonalnymi Unii, gdyż taka decyzja pociąga za sobą problemy z mechanizmem kontroli instytucji Unii; podziela obawy niektórych najwyższych organów kontroli, że w porozumieniu brakuje regulacji, które zapewniłyby skuteczną kontrolę zewnętrzną;

78.

ponownie zachęca Radę i państwa członkowskie do należytego rozważenia następujących kwestii dotyczących wdrożenia europejskiego mechanizmu stabilności:

–

zapewnienia w regulaminie europejskiego mechanizmu stabilności odpowiednich przepisów dotyczących publicznej kontroli zewnętrznej w zakresie zgodności z prawem, prawidłowości i skuteczności, zgodnie z międzynarodowymi standardami audytu i przy uwzględnieniu następujących dokumentów:

80.

podkreśla zasadniczą rolę, jaką w zagwarantowaniu odpowiedzialności za korzystanie z funduszy publicznych odgrywa przejrzystość, i przypomina, że jest ona jednym z głównych instrumentów na rzecz osiągania legalności i prawidłowości wydatków; ponownie domaga się, by wszystkie wypłaty dotacji z funduszy unijnych rejestrowano w łatwej w obsłudze bazie danych on-line z należytym uwzględnieniem przepisów o ochronie danych; jest zdania, że wypłata z funduszy unijnych powinna wyraźnie zależeć od zgody beneficjentów na ujęcie w publicznym rejestrze podstawowych danych szczegółowych, m.in. kwoty wypłaty, nazwy lub nazwiska otrzymującego i celu wypłaty;

81.

zauważa, że obecny system w obszarze polityki "Spójność" nie gwarantuje pełnej przejrzystości beneficjentów EFRR i Funduszu Spójności; zauważa, że w obecnych ramach Komisja zapewnia portal umożliwiający dostęp do listy beneficjentów na stronach krajowych, które są dostępne tylko w odpowiednich językach krajowych i nie spełniają wspólnych kryteriów; oczekuje, że przyszłe rozporządzenie ustanawiające wspólne przepisy dotyczące instrumentów strukturalnych (COM(2011) 615 - 2011/0276 (COD)) zagwarantuje, iż państwa członkowskie będą podawały dane na temat końcowych beneficjentów środków z EFRR i Funduszu Spójności, które zostaną opublikowane na oficjalnej stronie Komisji w jednym z trzech języków roboczych Komisji i w oparciu o zestaw wspólnych kryteriów, co umożliwi porównanie i wykrycie błędów; ponownie zachęca Komisję, aby wzorowała się na amerykańskiej Recovery Accountability and Transparency Board oraz jej stronie internetowej (www.recovery.gov);

82.

ponownie przywołuje wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawach połączonych C-92/09 Volker und Markus Schecke GbR oraz C-93/09 Hartmut Eifert, który ma znaczenie dla obszaru polityki "Rolnictwo i zasoby naturalne"; wzywa Komisję do jak najszybszego przedłożenia wniosku dotyczącego nowego rozporządzenia nakładającego na państwa członkowskie obowiązek publikowania informacji na temat osób prawnych i fizycznych otrzymujących środki z europejskich funduszy rolniczych, przy jednoczesnym uwzględnieniu tegoż wyroku; jest zdania, że informacje na temat beneficjentów należy udostępnić na oficjalnej stronie Komisji w jednym z trzech języków roboczych Komisji i w oparciu o zestaw wspólnych kryteriów, co umożliwi porównanie i wykrycie błędów;

Poświadczenie wiarygodności - metodyka

83.

jest świadomy, że Trybunał Obrachunkowy zamierza przedstawić Parlamentowi więcej informacji na temat obszarów polityki "Rolnictwo i zasoby naturalne" oraz "Spójność, energia i transport"; z zadowoleniem przyjmuje ten zamiar, ponieważ przyczyni się to do większej przejrzystości oraz bardziej precyzyjnego wskazania problematycznych obszarów budżetu; jest zdania, że umożliwi to Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu, Parlamentowi i innym zainteresowanym podmiotom lepsze koncentrowanie uwagi i formułowanie zaleceń dotyczących tych obszarów, w których zarządzanie wymaga poprawy; pragnie jednak podkreślić, że ważną rzeczą jest zapewnienie porównywalności między poszczególnymi latami;

84.

z zadowoleniem przyjmuje bardziej szczegółową ocenę Trybunału Obrachunkowego dotyczącą rzetelności oświadczeń kierownictwa Komisji umieszczoną zarówno w rozdziale 1, jak i w poszczególnych rozdziałach sprawozdania rocznego za rok 2010; przypomina, że oświadczenia kierownictwa wymagają jednoznacznej drugiej opinii wydanej przez Trybunał Obrachunkowy; zachęca Trybunał Obrachunkowy do dalszego usprawniania analizy oświadczeń kierownictwa Komisji oraz do przedstawiania w tej kwestii sprawozdań sporządzonych w sposób opisowy;

85.

odnotowuje zwiększony poziom wykorzystywania płatności zaliczkowych; uważa, że transakcje prefinansowania narażone są na niższy poziom ryzyka w zakresie legalności i prawidłowości niż płatności okresowe i końcowe, ponieważ w przypadku zaliczek nie trzeba przedstawiać uzasadnienia kosztów; zachęca Trybunał Obrachunkowy do rozważenia możliwości dostosowania swojego podejścia kontrolnego, tak aby uwzględnić w nim zwiększony poziom wykorzystywania płatności zaliczkowych w celu dostarczenia Parlamentowi jeszcze bardziej przydatnych informacji koncentrujących się na transakcjach najwyższego ryzyka;

86.

odnotowuje, że Trybunał Obrachunkowy stosuje wspólnotową metodykę kwantyfikacji błędów w dziedzinie zamówień publicznych w dwóch obszarach polityki: w rolnictwie i zasobach naturalnych oraz w spójności, energii i transporcie; ubolewa nad faktem, że Komisja stosuje w tych dwóch obszarach odmienne metodologie, przy czym w dodatku obie z nich nie są zgodne z metodologią Trybunału Obrachunkowego; wyraża obawę, że różne podejścia w tych obszarach mogłyby osłabić wiarygodność kontroli i audytu wydatków w ramach zarządzania dzielonego; wzywa w związku z tym Komisję i Trybunał Obrachunkowy do niezwłocznego zharmonizowania trybu postępowania w przypadku błędów w dziedzinie zamówień publicznych w tych dwóch obszarach polityki oraz do przedstawienia właściwej komisji PE sprawozdania w sprawie postępów poczynionych do końca 2012 r.;

Kwestie szczegółowe

Rola komisarza właściwego dla kontroli budżetowej

87.

zauważa, że w kadencji Komisji w latach 2004-2009 jeden z komisarzy miał pełnowymiarową odpowiedzialność za kontrolę budżetową, jak uprzednio domagał się tego Parlament; ubolewa, że w obecnej Komisji sprawy kontroli budżetowej połączono z innymi kompetencjami (podatki i unia celna); proponuje, żeby w kadencji Komisji w latach 2014-2019 przywrócono pełnozakresowe stanowisko komisarza ds. kontroli budżetowej o kompetencjach m.in. w następujących obszarach:

89.

odnotowuje następujące ustalenia Trybunału Obrachunkowego dotyczące jakości sprawozdawczości Komisji dotyczącej wyników:

96.

zwraca się do Komisji o przedstawienie sprawozdania dotyczącego oceny, o którym mowa w art. 318 TFUE, właściwej komisji Parlamentu i na sesji plenarnej w tym samym czasie, w którym Trybunał Obrachunkowy przedstawia swoje sprawozdanie roczne, oraz zwraca się do Trybunału Obrachunkowego o przedstawienie przy tej okazji swoich uwag na temat sprawozdania oceniającego; podkreśla, że sprawozdanie oceniające powinno być publikowane w czasie umożliwiającym Parlamentowi i Trybunałowi Obrachunkowemu dokonanie należytej jego oceny;

98.

ponadto przypomina, że Parlament w swojej rezolucji w sprawie udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2009⁽³⁵⁾ zaproponował, żeby:

99.

ubolewa, że Komisja nie była w stanie w pełni zastosować się do tych propozycji w pierwszym sprawozdaniu oceniającym sporządzonym na podstawie art. 318 TFUE; ponadto zauważa, że pierwsze sprawozdanie oceniające jest streszczeniem sprawozdań oceniających sporządzonych już w dwóch dziedzinach polityki ("Edukacja i kultura" oraz "Badania naukowe"); uważa, że zakres i treść pierwszego sprawozdania oceniającego nie odpowiadają oczekiwaniom, jakie można mieć wobec sprawozdania oceniającego wymaganego przez TFUE;

107.

ubolewa nad faktem, że rok po roku duży odsetek błędów wynika z nieprzestrzegania zasad w dziedzinie zamówień publicznych; dostrzega dalej idące konsekwencje oraz uważa, że jest to wskazanie, iż w grę wchodzi funkcjonowanie rynku wewnętrznego; wzywa Komisję do kontynuowania trwającej reformy systemu zamówień publicznych przy uwzględnieniu tych niepokojących wyników i do podjęcia stanowczych działań naprawczych w przypadku uchybień, gdyż Trybunał Obrachunkowy wskazał także przypadki nieprawidłowej transpozycji dyrektyw unijnych do krajowych przepisów w dziedzinie zamówień publicznych (sprawozdanie roczne, pkt 4.27);

108.

z wielkim zaniepokojeniem dowiaduje się, że organy kontroli są jedynie częściowo skuteczne; jest głęboko zaniepokojony faktem, że podejścia kontrolne organów kontrolnych różnią się w takim stopniu, że wyniki kontroli nie mogą zostać zagregowane w sposób umożliwiający sporządzenie ogólnej opinii o poszczególnych funduszach na szczeblu krajowym (sprawozdanie roczne, pkt 4.41); zachęca Komisję do ujawnienia, w jaki sposób konsoliduje ona dane otrzymane od organów kontrolnych oraz jak Komisja zapewnia spójność w celu przedstawienia rzetelnych informacji Parlamentowi w swoich rocznych sprawozdaniach z działalności;

112.

rozumie, że Komisja posiada możliwość (ale nie obowiązek) nakładania sankcji - z wykorzystaniem różnych narzędzi - na państwa członkowskie, w których dochodzi do naruszenia przepisów:

	Wstrzymanie płatności	Zawieszenie płatności	Korekty finansowe zaakceptowane przez państwa członkowskie	Korekty finansowe niezaakceptowane przez państwa członkowskie
Skutek	Termin płatności jest odroczony na maksymalny okres sześciu miesięcy przez urzędnika zatwierdzającego	Płatność zostaje zawieszona na nieokreślony czas przez kolegium komisarzy	Państwa członkowskie mogą ponownie wykorzystać wypłacone środki niepowodujące straty funduszy przez państwo członkowskie	Całość lub część wkładu Unii jest anulowana (redukcja netto)
Warunki	Dowody wskazują na poważne uchybienia w funkcjonowaniu systemu zarządzania i kontroli	Poważne uchybienia w funkcjonowaniu systemu zarządzania i kontroli lub poważne nieprawidłowości w zadeklarowanych wydatkach	Państwo członkowskie akceptuje korekty finansowe wynikające z kontroli przeprowadzonych przez Komisję, Trybunał Obrachunkowy lub innego unijnego audytora	Państwo członkowskie nie akceptuje korekt finansowych wynikających z kontroli przeprowadzonych przez Komisję, Trybunał Obrachunkowy lub innego unijnego audytora
Podstawa prawna (rozporządzenie (WE) nr 1083/2006)	Artykuł 91	Artykuł 92	Artykuł 98	Artykuł 99

116.

odnotowuje, że w 2010 r. Komisja w większym stopniu korzystała z możliwości wstrzymywania płatności, ponieważ DG REGIO wstrzymała 49 płatności (zob. roczne sprawozdanie z działalności DG REGIO, s. 42-44), a DG EMPL wstrzymała 14 płatności (zob. roczne sprawozdanie z działalności DG EMPL, s. 50); zauważa ponadto, że w 2010 r. Komisja nie zawiesiła żadnych płatności ani w ramach EFRR, ani w ramach Funduszu Spójności, ale zawiesiła sześć płatności w ramach EFS;

117.

ubolewa nad faktem, że wzrósł poziom błędu w obszarze "Spójność", a zwłaszcza w polityce regionalnej, pomimo częstszego wykorzystywania możliwości wstrzymania płatności i pomimo faktu, że Komisja wskazała państwa członkowskie i regiony, które w największym stopniu przyczyniają się do podniesienia poziomu błędu; przypomina Komisji o jej planie działań mającym na celu wzmocnienie kontrolnej roli Komisji w ramach zarządzania dzielonego działaniami strukturalnymi⁽⁴²⁾; wzywa Komisję, żeby przeanalizowała słabości w państwach członkowskich i regionach, które w największym stopniu dotknął problem wysokich poziomów błędu, oraz żeby realizowała swoją rolę kontrolną przez środki egzekwowania, zgodnie ze wspomnianym planem działań;

119.

odnotowuje, że DG REGIO wznowiła 24 % (12 z 49 wstrzymanych płatności w 2010 r., z czego wszystkie wstrzymano w październiku 2010 r.⁽⁴³⁾) wstrzymanych płatności w grudniu 2010 r.; sądzi, że wznawianie płatności w grudniu pogłębia brak równowagi w odniesieniu do płatności w ujęciu całego roku, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia błędu w zarządzaniu płatnościami i ogranicza Trybunałowi Obrachunkowemu czas, w którym może on dokonać kontroli tych płatności; zachęca Komisję, żeby powiadomiła Parlament, dla których z tych 12 przypadków utracono by finansowanie zgodnie z zasadą n+2/n+3, gdyby płatności wznowiono w 2011 r.;

Efektywność korekt finansowych

120.

pragnie podkreślić istotną różnicę pomiędzy korektą finansową wykonaną przez państwo członkowskie, która nie powoduje obniżki netto, a korektami finansowymi wykonywanymi przez Komisję za pomocą nakazów odzyskania środków, co skutkuje obniżką netto; uważa, że korekty finansowe wykonywane przez państwo członkowskie mają "charakter wirtualny" o małym efekcie sankcyjnym; z zadowoleniem przyjmuje poprawki wniesione do noty nr 6 rocznego sprawozdania finansowego Unii Europejskiej i zachęca Komisję do dalszej poprawy jakości przedstawianych danych, np. poprzez porównywanie korekt finansowych i środków odzyskanych z odnośnymi kwotami płatności;

121.

wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z tym, że:

124.

zachęca w związku z tym Komisję do uznania za działanie priorytetowe wspierania Parlamentu w jego wysiłkach w ramach zwykłej procedury ustawodawczej w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące instrumentów strukturalnych (COM(2011) 615 - 2011/0276(COD)) w celu utworzenia skutecznych mechanizmów sankcyjnych, tak aby Komisja mogła w pełni przyjąć na siebie swoją ostateczną i całkowitą odpowiedzialność za wykonanie budżetu, a powinno to obejmować, między innymi, następujące elementy:

127.

przypomina, że zintegrowany system zarządzania i kontroli (IACS) musi zapewnić prawidłowe i identyfikowalne wypłaty dla rolników; zauważa jednak, że skuteczność systemu IACS ograniczają niedokładne dane w bazach danych, niekompletne kontrole krzyżowe lub niepoprawne bądź niekompletne monitorowanie stwierdzonych anomalii (roczne sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego, pkt 3.29); wzywa Komisję do dopilnowania, by wszystkie bazy danych aktualizowano i należycie monitorowano wszystkie anomalie;

128.

odnotowuje przytoczony przez Trybunał Obrachunkowy przykład błędu kwalifikowalności w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG)⁽⁴⁴⁾ dotyczącego transakcji wymiennej z wykorzystaniem produktów objętych interwencją; odnotowuje ponadto, że pokryta z budżetu Unii łączna kwota za transport 9 894 ton masła będącego przedmiotem tej transakcji wyniosła ok. 900.000 EUR⁽⁴⁵⁾; wyraża zaniepokojenie co do należytego zarządzania finansami w przypadku tych operacji; zachęca Komisję do podjęcia niezbędnych działań w celu dopilnowania, aby wszystkie transakcje wymienne, jeśli w ogóle mają być kontynuowane, charakteryzowały się przejrzystością i opłacalnością;

132.

z zadowoleniem przyjmuje ustalenia zawarte w sprawozdaniu specjalnym Trybunału Obrachunkowego nr 8/2011 pt. "Odzyskiwanie nienależnych płatności dokonanych w ramach wspólnej polityki rolnej", w których mowa jest o tym, że w ostatnich latach poprawie uległy systemy dotyczące odzyskiwania środków i korekt finansowych; powtarza swoją opinię, że fundusze rolnicze nienależnie wypłacone muszą zostać w możliwie największym stopniu odzyskane od beneficjentów końcowych, aby nie zaglądać do kieszeni podatnika dwukrotnie; zachęca Komisję do podejmowania dalszych działań na rzecz ograniczania zakresu interpretacji i rozbieżnych praktyk stosowanych przez państwa członkowskie oraz do zdecydowanego kontrolowania systemów odzyskiwania środków w poszczególnych państwach członkowskich;

135.

odnotowuje, że całkowity najbardziej prawdopodobny poziom błędu wynosi według szacunków Trybunału Obrachunkowego 1,7 % (sprawozdanie roczne, pkt 5.13); wyraża jednak ubolewanie, że w płatnościach okresowych i końcowych stwierdzono istotny poziom błędu, który według komisarza Andrisa Piebalgsa wynosi ok. 5 %⁽⁴⁷⁾ i byłby jeszcze wyższy, gdyby z wyliczeń wykluczyć wsparcie budżetowe; odnotowuje ponadto, że wszystkie błędy kwantyfikowalne zostały stwierdzone w płatnościach okresowych i końcowych (sprawozdanie roczne, pkt 5.13); ubolewa nad faktem, że dwie trzecie błędów stwierdzonych w płatnościach końcowych nie zostało wykrytych w trakcie prowadzonych przez Komisję kontroli (sprawozdanie roczne, pkt 5.16);

138.

przypomina, że główne zagrożenia związane ze wsparciem budżetowym (zagrożenie dla skuteczności pomocy, a także ryzyko oszustw i korupcji) również nie uwidaczniają się podczas kontroli poświadczenia wiarygodności; zachęca Komisję do zdecydowanego monitorowania wspomnianych zagrożeń; uważa jednak, że sektorowe wsparcie budżetowe to skuteczny środek długofalowego budowania potencjału; wzywa Komisję do stosowania wsparcia budżetowego tylko na rygorystycznych i należycie określonych warunkach;

141.

nakłania Komisję do zachęcania Dyrekcji Generalnej ds. Rozwoju i Współpracy EuropeAid do jak najszybszego ukończenia prac nad metodyką wyliczania poziomu "błędu resztowego", który może pozostać po przeprowadzeniu wszystkich kontroli, oraz do podzielenia się wynikami prac z innymi dyrekcjami generalnymi działającymi w dziedzinie stosunków zewnętrznych w celu osiągnięcia niezbędnej poprawy oświadczeń kierownictwa Komisji w odniesieniu do pomocy zewnętrznej, rozwoju i rozszerzenia;

143.

odnotowuje uwagi Trybunału Obrachunkowego przedstawione w przykładzie 5.3 sprawozdania rocznego; jest w wysokim stopniu zaniepokojony "elastyczną interpretacją kwalifikowalności w przypadku współfinansowanych działań" lub podejściem "notional approach" stosowanym przy działaniach realizowanych przez organizacje ONZ, które niesie z sobą ryzyko podwójnej kwalifikowalności tych samych wydatków; uważa, że wpłynęło to na obniżenie poziomu błędu w wyliczeniach Trybunału Obrachunkowego; wyraża również poważne obawy w związku z "rozszerzonymi kryteriami kwalifikowalności" stosowanymi w ramach ramowej umowy finansowo-administracyjnej zawartej z agencjami Organizacji Narodów Zjednoczonych (FAFA) oraz ramowej umowy o partnerstwie zawartej z partnerami Komisji odpowiedzialnymi za wdrażanie, które także niosą z sobą ryzyko podwójnego finansowania tych samych wydatków; zdecydowanie wzywa Komisję do zaprzestania obu tych praktyk; oczekuje, że agencje ONZ przyznają międzyrządowym organizacjom darczyńców prawa dostępu do sprawozdań z kontroli wewnętrznej podobne do tych, które przyznaje się państwom członkowskim ONZ; zauważa w związku z tym, że potrzebne są dalsze postępy, aby ulepszyć sprawozdawczość na temat wykorzystania funduszy unijnych poprzez podawanie informacji dotyczących wyników, a nie działań;

145.

zauważa, że informacje na temat zamówień udzielanych przez EuropeAid⁽⁴⁹⁾ i DG ECHO⁽⁵⁰⁾ nie opierają się na tym samym wzorze; zachęca Komisję, żeby wprowadziła wspólny wzór dla baz danych, w których figurują zamówienia udzielone przez te dwie dyrekcje generalne, przy czym minimalne informacje powinny być następujące: numer zamówienia / nr referencyjny, tytuł zamówienia, przedmiot / sektor działań, nazwisko / nazwa kontrahenta i jego obywatelstwo, kraj realizacji działań, kwota, rodzaj zamówienia i okres jego obowiązywania (data rozpoczęcia i zakończenia);

146.

domaga się opublikowania przez Komisję szczegółowego sprawozdania na temat całkowitych kosztów akcji promującej rozszerzenie UE (spoty reklamowe w kinach, telewizji, w internecie i innych mediach), wykazu kosztów w podziale na poszczególne media i kraje, w których spoty te były emitowane, a także szczegółowych danych dotyczących przedsiębiorstw biorących udział w realizacji projektu od etapu produkcji do emisji; ponadto oczekuje od Komisji przedstawienia sprawozdania z wszelkich innych działań reklamowych związanych z rozszerzeniem UE, wraz z odpowiednio szczegółowym sprawozdaniem i wykazem kosztów;

Pomoc Unii dla Haiti

149.

ubolewa nad brakiem trwałości niektórych projektów i podkreśla, że projekty powinny w pierwszym rzędzie zmierzać do tworzenia nowych miejsc pracy i trwałego wzrostu, co umożliwiłoby państwu haitańskiemu zwiększenie dochodów, tak by w mniejszym stopniu było uzależnione od pomocy z zewnątrz; zwraca się zatem do Komisji o przedłożenie Parlamentowi listy projektów, które zostały zrealizowane w ostatnich 15 latach na Haiti, wraz ze szczegółową oceną ich obecnej sytuacji, w celu stwierdzenia, jak trwałe są one od tamtego czasu;

155.

wnioskuje, że Komisja⁽⁵¹⁾ szacuje, iż reprezentatywny poziom błędu bez uwzględniania płatności zaliczkowych w ujęciu wieloletnim wynosi w przypadku 6. PR 3,4 %, a tymczasowy reprezentatywny poziom błędu w przypadku 7. PR nieznacznie przekracza 4 % w ujęciu wieloletnim; wnioskuje ponadto, że poziom błędu resztowego w ujęciu wieloletnim, który jest poziomem błędu pozostającym po zakończeniu działań kontrolnych służb Komisji i wprowadzeniu korekt oraz przeprowadzeniu operacji odzyskiwania środków, wynosi ok. 2,4 % w przypadku 6. PR, podczas gdy w przypadku 7. PR Komisja nie miała jeszcze dość czasu, aby przyjrzeć się pełnym efektom odzyskiwania środków i korekt w ujęciu wieloletnim;

157.

odnotowuje, że aby ułatwić przetwarzanie płatności, Komisja w możliwie największym stopniu upraszcza procedury kontroli ex ante, czego skutkiem jest to, iż można przeprowadzić jedynie kontrolę wymogów administracyjnych i obliczeń arytmetycznych; wyraża obawę, że nawet w przypadku powstania wątpliwości co do kwalifikowalności zadeklarowanego kosztu przeprowadzono jedynie ograniczoną liczbę kontroli ex ante (sprawozdanie roczne, pkt 6.17 oraz przykład 6.2); nalega na podjęcie działań w celu zaradzenia tej sytuacji;

159.

wyraża głębokie zaniepokojenie, że zaświadczenia z kontroli wciąż są jedynie częściowo skuteczne (sprawozdanie roczne, pkt 6.22); przypomina, że zaświadczenia audytora są jednym z najbardziej istotnych elementów przeprowadzanej przez Komisję kontroli ex ante; wzywa Komisję, aby powszechną praktyką stała się oficjalna komunikacja z audytorami zewnętrznymi polegająca na przedstawianiu informacji zwrotnej i wnioskowaniu o wyjaśnienia w przypadkach nierzetelnych zaświadczeń z kontroli;

161.

wyraża głęboką obawę w związku z faktem, że wyliczenia poziomu błędu resztowego opierają się na założeniach, które nie zawsze okazują się prawdziwe w rzeczywistości, takich jak "ekstrapolacja" błędów stwierdzonych w jednym zestawieniu kosztów na inne zestawienia kosztów tego samego beneficjenta; podziela pogląd Trybunału Obrachunkowego, że rzetelność poziomów błędu resztowego jest ograniczona (sprawozdanie roczne, pkt 6.32); uważa, że podaje to także w wątpliwość rzetelność zastrzeżeń sformułowanych przez dyrektorów generalnych, ponieważ jednym z głównych wskaźników wykorzystywanych do podjęcia decyzji o sformułowaniu zastrzeżenia jest poziom błędu resztowego;

Spojrzenia z perspektywy konkretnej polityki

Spojrzenie z perspektywy polityki na rzecz rozwoju

162.

jest zdania, że kryzys budżetowy i gospodarczy z którym boryka się obecnie wiele państw członkowskich, wymaga, aby Unia bardziej niż kiedykolwiek zwiększyła skuteczność i wpływ udzielanej pomocy; w tym kontekście jest zaniepokojony stwierdzeniem przez Trybunał Obrachunkowy, że w 2010 r. systemy nadzoru i kontroli Komisji dotyczące pomocy zewnętrznej i rozwoju były tylko częściowo skuteczne w zapewnianiu prawidłowości płatności, że w końcowych płatnościach stwierdzono dwie trzecie kwantyfikowalnych błędów oraz że błędy te nie zostały wykryte podczas kontroli Komisji;

163.

docenia jednak nieustanne starania Komisji na rzecz sprawniejszego opracowywania i wdrażania systemów nadzoru i kontroli oraz poprawienia jakości danych wprowadzanych do systemu informacji zarządczej CRIS; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że ogólnie rzecz biorąc, w 2010 r. płatności w zakresie pomocy zewnętrznej i rozwoju były wolne od istotnych błędów, zaś szacowany poziom błędu był niższy niż w 2009 r.; zachęca Komisję do opracowania spójnej metodologii dla dyrekcji zajmujących się stosunkami zewnętrznymi, umożliwiającej wyliczanie błędu resztowego, do dalszego ulepszania ram audytu zewnętrznego oraz do przestrzegania jak najwyższych możliwych standardów kontroli;

164.

zachęca Komisję w szczególności do zwiększenia jakości pełnionych przez delegatury Unii funkcji dotyczących kontroli ex ante, monitorowania i sprawozdawczości, nadzoru i audytu opartego na ryzyku, w ramach których to funkcji stwierdzono większość błędów, do wzmocnienia zdolności operacyjnych i finansowych sekcji delegatur, zwiększenia zasobów dostępnych w delegaturach na prowadzenie kluczowej działalności monitorującej, a także do usystematyzowania ram monitorowania, co obejmuje wprowadzenie wieloletnich planów monitorowania i oceny oraz wzmocnienie wytycznych w zakresie monitorowania;

167.

zachęca Komisję do dalszego ulepszania efektywności pomocy unijnej udzielanej w sektorze szkolnictwa podstawowego w Afryce Subsaharyjskiej i Azji Południowej⁽⁵²⁾, w szczególności przez ustalanie realistycznych wskaźników i celów pozwalających na efektywne monitorowanie wyników, zapewnienie, że delegacje powierzą utrzymanie dialogu na temat polityki sektorowej z rządami partnerskimi i innymi darczyńcami pracownikom posiadającym niezbędną wiedzę fachową i odpowiedni staż pracy, oraz przez poświęcenie większej uwagi jakości edukacji i zdolności rządów krajów beneficjentów do radzenia sobie ze wzrostem ilości osób podejmujących edukację;

168.

jest zaniepokojony przypadkami oszustw na szeroką skalę wykrytymi pod koniec 2010 r. przez Światowy Fundusz Walki z AIDS, Gruźlicą i Malarią w Mali, Mauretanii, Dżibuti i Zambii oraz możliwym sprzeniewierzeniem znacznych sum pieniędzy pochodzących np. z wkładu finansowego UE na rzecz Światowego Funduszu za rok 2010; zachęca Komisję do zacieśnienia współpracy ze Światowym Funduszem celem wspierania oraz monitorowania jego interwencji na poziomie krajowym, aby uniknąć ponownego wystąpienia przypadków korupcji oraz aby poprawić wiarygodność i efektywność Światowego Funduszu;

172.

stwierdza, że w ocenie Trybunału Obrachunkowego wskaźnik błędu w 2010 r. wyniósł 7,7 % w odniesieniu do wydatków na politykę spójności, energii i transportu; jest zaskoczony stwierdzeniem Trybunału Obrachunkowego, że dyrektywy Unii nie zostały prawidłowo transponowane do przepisów krajowych dotyczących przetargów publicznych; oczekuje od Komisji lepszego nadzoru transpozycji dyrektyw do prawa krajowego oraz kontroli dopuszczalności finansowanych projektów; uważa, że przetargi publiczne w mniejszym stopniu dotyczą EFS;

181.

podkreśla fakt, że Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji sfinansował do tej pory 21 projektów o łącznej wartości 105 mln EUR, podczas gdy za pomocą przelewów można uwolnić środki w wysokości do 500 mln EUR; z zadowoleniem przyjmuje rosnącą wśród państw członkowskich tendencję do opracowywania i przedkładania odpowiednich projektów w tym kontekście; zachęca Komisję do efektywnego wspierania państw członkowskich w opracowywaniu i przedkładaniu projektów do Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, aby pomóc pracownikom w znajdowaniu nowych stanowisk pracy i rozwijaniu nowych umiejętności, jeżeli stracili oni poprzednie stanowiska pracy w rezultacie zmian zachodzących w światowej strukturze handlu lub w wyniku ogólnoświatowego kryzysu finansowego i gospodarczego;

185.

z zadowoleniem odnotowuje podwyższenie wskaźnika wykonania środków na płatności w tytule 12; zwraca jednak uwagę na niski wskaźnik wykonania linii budżetowej 17 02 04, który miał negatywny wpływ na średni wskaźnik wykonania w obszarze polityki dotyczącej konsumentów; podkreśla, że Komisja powinna polegać na skuteczniejszych mechanizmach prognozowania potrzeb w zakresie płatności w celu poprawy wykonania budżetu; z zadowoleniem przyjmuje postępy dokonane przez Komisję w 2011 r. w tym zakresie;

186.

podkreśla konieczność promowania edukacji finansowej konsumentów w celu wzmocnienia ich pozycji względem usług finansowych; w związku z tym, i mimo uprzednio podkreślanych niedociągnięć w realizacji, oraz mając na uwadze niedawny pozytywny rozwój sytuacji w tym obszarze, ponownie wyraża poparcie dla projektu pilotażowego na rzecz przejrzystości i stabilności rynków finansowych utworzonego w 2010 r.; zachęca Komisję do podjęcia kroków celem ustalenia najlepszych sposobów spożytkowania przeznaczonych środków;

189.

wyraża zadowolenie w związku z tym, że Komisja przywiązuje dużą wagę do promowania SOLVIT oraz EU Pilot jako alternatywnych mechanizmów rozwiązywania problemów, a także wzywa Komisję do nasilenia starań w tym względzie; podkreśla, że SOLVIT okazał się skuteczny w rozwiązywaniu problemów obywateli związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych i prawami pracowniczymi; przypomina o swoim poparciu dla oddzielnej pozycji budżetowej i odpowiednich środków finansowych dla SOLVIT, portalu "Twoja Europa" i wszelkich innych instrumentów używanych w celu zagwarantowania funkcjonowania rynku wewnętrznego w terenie; z zadowoleniem przyjmuje zreorganizowany portal "Twoja Europa" - stronę internetową oferującą w jednym miejscu dostęp do informacji na temat praw w różnych sektorach, a także do usług wsparcia; jest zdania, że należy intensywniej przekazywać informacje publiczne za pośrednictwem portalu "Twoja Europa" i że powinien on być szerzej promowany wśród obywateli i przedsiębiorstw Unii;

190.

z zadowoleniem przyjmuje nieustające wsparcie finansowe dla Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich oraz badanie zlecone celem oceny jej skuteczności; zwraca się do Komisji o wykorzystanie wyników tego badania i podjęcie działań w celu poprawienia jakości oferowanych usług i w celu zapewnienia stabilnego finansowania sieci; podkreśla znaczenie szerszego uświadamiania konsumentów na temat usług oferowanych przez Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich; ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje działania Komisji w tym zakresie, takie jak kampanie medialne i środki optymalizacji wyszukiwarek;

191.

wzywa Komisję do nasilenia starań podejmowanych w celu dopilnowania, by oświadczenia o rachunkach państw członkowskich przedstawiane z myślą o tradycyjnych zasobach własnych były dokładne, oraz do zaostrzenia krajowego dozoru celnego, tak aby unikać błędów w kwotach pobranych tradycyjnych zasobów własnych, zgodnie z zaleceniem Trybunału Obrachunkowego (punkt 2.21); zachęca w związku z tym Komisję do podejmowania dalszych wysiłków w celu uproszczenia ram prawnych, zwłaszcza aby rozwiązać problemy, jakie wciąż występują w niektórych systemach kontroli;

192.

zwraca uwagę na zawiłość przepisów, która jest główną przyczyną błędów w rozdziale dotyczącym badań naukowych i innych strategii politycznych; zwraca się do Komisji o zbadanie różnych możliwości poprawy równowagi między upraszczaniem i kontrolą w celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego MŚP; zwraca uwagę na zawiłość przepisów dotyczących zamówień publicznych i zaleca w związku z tym ich uproszczenie w celu zmniejszenia liczby popełnianych błędów;

197.

odnotowuje sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2011 pt. "Czy mechanizmy kontrolne stosowane w procedurze celnej 42 zapobiegają uchylaniu się od podatku VAT i umożliwiają wykrycie takich przypadków?"; aby zapobiegać znacznym stratom, które w budżetach krajowych powoduje uchylanie się od podatku VAT, wzywa Komisję do dalszego zmodyfikowania unijnych ram regulacyjnych; ponadto, aby zagwarantować jednolite podejście służb celnych do zwolnień z podatku VAT, wzywa państwa członkowskie do ściślejszej współpracy i skuteczniejszej wymiany informacji;

199.

nawiązując do komunikatu "Budżet z pespektywy »Europy 2020« ", wzywa Komisję do dalszej współpracy z Parlamentem i Radą oraz do dopilnowania, by przyszła działalność programowa w Unii respektowała zasady uproszczenia, należytego zarządzania finansami i odpowiedzialności; wzywa państwa członkowskie i Komisję do skupienia się na skonkretyzowanych, mierzalnych, osiągalnych, realnych, terminowych celach, które są zaplanowane tak, aby zbiegać się z planowaniem unijnych programów wydatkowania, a jednocześnie do uwzględnienia końcowego ryzyka związanego z realizacją;

Spojrzenie z perspektywy polityki transportu i turystyki

200.

zwraca uwagę, że budżet na rok 2010, w formie ostatecznie zatwierdzonej, a następnie zmienionej w trakcie roku, przewidywał - szczególnie w dziedzinach polityki należących do zakresu działalności Komisji Transportu i Turystyki - łączną kwotę środków na zobowiązania wynoszącą 2.640.819.360 EUR oraz kwotę środków na płatności wynoszącą 1.895.014.386 EUR; odnotowuje ponadto, że z wyżej wymienionych kwot:

202.

przyjmuje z zadowoleniem wysoki poziom wykorzystania środków na zobowiązania w przypadku projektów TEN-T; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia właściwego finansowania z budżetów krajowych, aby sprostać temu zobowiązaniu Unii; przypomina, że Parlament utrzymał wyższy poziom finansowania unijnego; zachęca państwa członkowskie do zastosowania w ramach transgranicznych projektów sieci centralnej wszelkich możliwych środków w celu zawarcia zrównoważonych porozumień finansowych na miarę ambicji Unii;

204.

z zadowoleniem przyjmuje dokonany przez DG ds. Mobilności i Transportu (MOVE) w 2010 r. śródterminowy przegląd projektów priorytetowych wieloletniego programu TEN-T na lata 2007-2013, mający na celu ocenę postępów osiągniętych w procesie tworzenia sieci; uważa, że przegląd ten ustanowił zasadę uwarunkowania planowanego finansowania od widocznych postępów w realizacji projektów w celu optymalnego wykorzystania dostępnych zasobów finansowych; zwraca się do Komisji, by rozszerzyła tę zasadę przeglądu podporządkowanego wynikom na inne dyrekcje generalne i obszary polityki Unii, oraz zachęca pozostałe komisje Parlamentu, by również sformułowały taki wymóg;

205.

z zadowoleniem przyjmuje propozycje Komisji dotyczące TEN-T, jak również związany z tą siecią instrument finansowy (instrument "Łącząc Europę"), podkreśla wartość dodaną dla Europy lepszego wykorzystania funduszy oraz popiera swoje zobowiązania budżetowe odzwierciedlające ambicje nowej propozycji; wspiera poszukiwanie nowatorskich źródeł finansowania w celu ukończenia w przewidzianych terminach realizacji projektów europejskiej infrastruktury transportowej, które są siłą rzeczy długotrwałe i kosztowne;

206.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę "Obligacje projektowe" i zwraca się do Komisji o zapewnienie monitorowania skuteczności tego nowego instrumentu i jego efektów mnożnikowych; uważa za jak najbardziej stosowną propozycję przeznaczenia kwoty 10.000.000.000 EUR z Funduszu Spójności na infrastrukturę transportową w ramach instrumentu "Łącząc Europę", aby zwiększyć zarówno skuteczność, jak i wartość dodaną polityki strukturalnej i spójności; wzywa do usprawnienia systemów zarządzania i kontroli w zakresie wykorzystania środków z Funduszu Spójności, aby zagwarantować właściwe i efektywne wykorzystanie tych środków;

208.

z zadowoleniem przyjmuje podniesienie poziomu wykorzystania środków na płatności przeznaczonych na bezpieczeństwo transportu i prawa pasażerów oraz na program Marco Polo II; zwraca jednak uwagę, że 14 % środków tego ostatniego zostało przesuniętych do innych pozycji w budżecie; stwierdza, że część środków z pozycji budżetowej przeznaczonej na program SESAR została także przesunięta, i pragnie przypomnieć o dużym znaczeniu tego programu dla wdrażania unijnej polityki przemysłowej;

209.

z zadowoleniem przyjmuje poziom wykorzystania środków na płatności programów EGNOS i GALILEO, w odniesieniu do którego utrzymano postęp odnotowany w 2009 r.; podkreśla znaczenie inwestycji w tym sektorze, ze skutkami dla wszystkich dziedzin polityki unijnej, a w szczególności dla sektorów logistyki i zrównoważonego transportu oraz bezpieczeństwa transportu; z zadowoleniem przyjmuje udane umieszczenie na orbicie w dniu 21 października 2011 r. dwóch pierwszych satelitów operacyjnych GALILEO, co stanowi zasadniczy krok naprzód na drodze ku sukcesowi obu programów; wnosi o zagwarantowanie odpowiedniego finansowania, opracowywania, wdrażania i zrównoważonego rozwoju innowacyjnych aplikacji i usług objętych wspomnianymi programami w dziedzinie transportu, aby jak najlepiej wykorzystać potencjał tych programów;

210.

przyjmuje do wiadomości sprawozdanie specjalne "Czy współfinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego projekty w sektorze turystycznym były skuteczne?", w którym stwierdza się, że turystyka stanowi najważniejszą unijną gałąź przemysłu usługowego; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Trybunału Obrachunkowego, według którego większość projektów przyniosła rezultaty na kilku poziomach, czy to jeśli chodzi o tworzenie lub utrzymywanie miejsc pracy, czy też o rozwijanie pojemności turystycznej i działalności turystycznej; nawołuje Komisję do stosowania zaleceń Trybunału Obrachunkowego w odniesieniu do zarządzania środkami EFRR przeznaczonymi na projekty turystyczne i do ich kontroli, a także do wykorzystania postanowień Traktatu z Lizbony, aby zaproponować wieloletni program na rzecz turystyki obejmujący pozycje budżetowe z przewidzianymi odpowiednimi zasobami finansowymi;

214.

z zadowoleniem przyjmuje osiągnięcie znacznych postępów w obniżaniu poziomu anulowania płatności (z 8,5 % w 2009 r. do 2,8 % w 2010 r.); ubolewa nad zwiększeniem poziomu przeniesień środków (z 1,9 % w 2009 r. do 8,5 % w 2010 r.) spowodowanym głównie przeniesieniami w ramach Funduszu Granic Zewnętrznych, Europejskiego Funduszu Powrotów Imigrantów oraz SIS II; zachęca Komisję do ograniczenia poziomu przeniesień płatności w budżecie dotyczącym przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości;

215.

z zadowoleniem przyjmuje wysoki poziom wykonania w odniesieniu do trzech z czterech funduszy w ramach programu "Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi"; odnotowuje uzasadnienie przedstawione przez Komisję w odniesieniu do niższego poziomu wykonania w ramach Funduszu Granic Zewnętrznych, a mianowicie, że w 2010 r. nie przyjęto rocznych programów pięciu krajów uczestniczących w 2010 r. po raz pierwszy w pracach funduszu;

Spojrzenie z perspektywy polityki kultury i edukacji

216.

z zadowoleniem przyjmuje dążenie do dalszego uproszczenia procedur i zwiększenia dostępności programów w zakresie edukacji i kultury oraz zauważa, że w 2010 r. Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA) posiadała formularze w formie elektronicznej dotyczące większości działań i programów, w szczególności programu "Uczenie się przez całe życie", programu "Kultura" oraz programu "Europa dla obywateli"; wyraża zadowolenie z szerszego stosowania płatności ryczałtowych oraz decyzji w sprawie przyznania dotacji; podkreśla znaczenie zachowania właściwej równowagi między elastycznymi procedurami a niezbędną kontrolą;

219.

wyraża zadowolenie z powodu znacznej poprawy w zakresie przestrzegania terminów płatności i odnotowuje z zadowoleniem, że EACEA zrealizowała w terminie 94 % swoich płatności; przypomina, że każde opóźnienie w dokonaniu płatności wpływa bezpośrednio na prawa beneficjentów, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw, a w konsekwencji na powodzenie programów; przypomina jednak, że główną część dotacji należy wypłacać, gdy tylko jest to możliwe, a w każdym razie w trakcie okresu objętego dotacją, aby nie zwiększać zależności organizacji od zatwierdzania pożyczek przez banki, ponieważ EACEA uznaje odsetki za "niekwalifikujące się";

220.

zauważa, że Komisja ogłosiła przetarg w sprawie paneuropejskiej sieci telewizyjnej, jak przewidziano w budżetach na rok 2009 i rok 2010; w związku z tym wyraża głębokie zaniepokojenie, że w 2010 r. Komisja postanowiła zrezygnować z tego projektu i przeznaczyć środki finansowe na inne cele, bez uzyskania zgody Parlamentu i Rady; domaga się ujawnienia wszystkich umów i zaleceń dotyczących sieci TV oraz ocen dokonanych przez komisję selekcyjną;

Spojrzenie z perspektywy polityki ochrony środowiska naturalnego, zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności

224.

podkreśla różnice pomiędzy orientacyjnym a ostatecznym przydziałem środków LIFE+ dla poszczególnych państw członkowskich, a także różną liczbę wniosków otrzymanych od poszczególnych państw; zachęca Komisję do podejmowania dalszych starań na rzecz zapewniania corocznych szkoleń organom krajowym oraz organizowania seminariów w każdym państwie członkowskim celem rozpowszechniania ogólnych informacji na temat celów LIFE+ i tego, jak przygotować kwalifikujący się do przyjęcia wniosek;

225.

przyjmuje do wiadomości brak podstawy prawnej dla wdrożenia programu działania UE w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu; z zadowoleniem przyjmuje przesunięcie pełnej kwoty 15.000.000 EUR do instrumentu finansowego w ramach inicjatywy na rzecz finansowania zrównoważonej energii w celu utworzenia odpowiednich mechanizmów finansowych stanowiących istotną zachętę do realizacji przedsięwzięć z zakresu efektywności energetycznej i korzystania z odnawialnych źródeł energii;

233.

odnotowuje uwagi Trybunału Obrachunkowego dotyczące Agencji Wykonawczej ds. Zdrowia i Konsumentów, jednostki administracyjnej Komisji; wzywa tę agencję do wyraźnego ograniczenia przenoszonych kwot poprzez zmianę planowania budżetowego i instrumentów sprawozdawczych, tak aby zapewnić przestrzeganie mającej zastosowanie do budżetu unijnego zasady jednoroczności; przyjął również do wiadomości roczne sprawozdanie Komisji dotyczące audytów wewnętrznych przeprowadzonych w 2010 r. i zachęca Agencję Wykonawczą, by we współpracy z partnerską dyrekcją generalną zajęła się poruszonymi kwestiami, takimi jak zarządzanie i struktura IT;

241.

podkreśla jednak, że kryterium opłacalności nie zawsze może być uznawane za wystarczające kryterium oceny stosowności pomocy Unii w kraju trzecim; uważa w istocie, że należy systematycznie oceniać skuteczność pomocy pod względem realizacji celów polityki zagranicznej Unii oraz że powinny być także brane pod uwagę dodatkowe kryteria, takie jak na przykład strategiczne interesy Unii, konieczność obecności Unii w terenie czy realizacja projektów i działań propagujących podstawowe wartości i zasady Unii;

242.

zgadza się z opinią Trybunału Obrachunkowego, że różnorodne obszary pomocy Unii mogłyby w niektórych przypadkach zostać zoptymalizowane, a skutki pomocy zwiększone dzięki lepszej koordynacji z państwami członkowskimi, których działania zewnętrzne nie powinny być uznawane za konkurencyjne, lecz raczej uzupełniające; apeluje zatem o zwiększenie wysiłków w zakresie koordynacji działań darczyńców w Unii oraz ich koordynacji z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi;

Spojrzenie z perspektywy polityki rozwoju regionalnego

244.

z żalem stwierdza, że polityka regionalna należała do dziedzin, w których zaistniało duże prawdopodobieństwo wystąpienia błędu, jako że w 49 % spośród 243 płatności skontrolowanych przez Trybunał Obrachunkowy wystąpił błąd; zauważa jednak, że jedynie niektóre z tych błędów będą miały skutki finansowe oraz że wskaźnik wynoszący 49 % jest niższy niż w okresie programowania 2000-2006; stwierdza, że ten poziom błędu zmniejszył się w porównaniu z poziomami błędu stwierdzonymi w okresie programowania 2000-2006; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania w ramach zarządzania dzielonego, by wykształciła się tendencja pokazująca spójny spadek poziomu błędu;

246.

stwierdza, że niezgodność z przepisami w dziedzinie zamówień publicznych i kwalifikowalności stanowi znaczną część oszacowanego poziomu błędu (odpowiednio 31 % i 43 %); zwraca w tym kontekście uwagę na zalecenie Trybunału Obrachunkowego, by określić obszary, w których możliwe jest dalsze uproszczenie; dlatego domaga się przeanalizowania konieczności wzmocnienia aspektów pomocy technicznej, a w każdym razie konieczności utrzymania elementów kontroli finansowej przy zapewnieniu pełnej zdolności operacyjnej; podkreśla konieczność uproszczenia przez Komisję przepisów w celu stworzenia procedur bardziej przyjaznych dla użytkownika i niezniechęcania potencjalnych beneficjentów do uczestnictwa w projektach; wzywa państwa członkowskie do uproszczenia swoich przepisów krajowych, które bardzo często nakładają dodatkowe obciążenie administracyjne, niewymagane na mocy prawa UE; uważa zatem, że należy w sposób rygorystyczny kontynuować wysiłki zmierzające do dalszego zmniejszenia tego poziomu błędu;

247.

wyraża ubolewanie w związku z niedociągnięciami we wdrażaniu instrumentów inżynierii finansowej, a mianowicie brakiem zgodności z wymogami zawartymi w przepisach w odniesieniu do wkładu wnoszonego w ramach programów operacyjnych do funduszy, z których realizowane są takie instrumenty, jak również w związku z niedostatecznymi obowiązującymi wymogami w zakresie sprawozdawczości i kontroli; zauważa, że należy nadal rozwijać potencjał instrumentów inżynierii finansowej, co umożliwi rozwój projektów strategicznych wysokiej jakości oraz udział prywatnych podmiotów, zwłaszcza MŚP, i wykorzystanie kapitału w projektach unijnych; wzywa Komisję do uproszczenia przepisów dotyczących tych instrumentów, gdyż ich obecna złożoność ogranicza ich wykorzystanie; zaleca przeprowadzenie bardziej szczegółowych analiz, w których oceniony zostanie rzeczywisty wpływ tych instrumentów i wytyczne w zakresie usprawnienia ich stosowania; wzywa państwa członkowskie do wywiązywania się z ich zobowiązań w zakresie sprawozdawczości;

248.

stwierdza, że w przypadku wielu transakcji, w których wystąpiły błędy, władze państw członkowskich posiadały informacje wystarczające do wykrycia potencjalnych błędów i do zastosowania działań naprawczych jeszcze przed zatwierdzeniem; z uwagi na to, że większość błędów jest wykazywana podczas kontroli pierwszego szczebla, wzywa Komisję do zwiększenia wsparcia dla organów zarządzających poprzez ukierunkowane warsztaty, wytyczne, rozpowszechnianie najlepszych praktyk i szkolenie urzędników odpowiedzialnych za zarządzanie; zauważa, że należy zadbać o stałe monitorowanie rzeczywistego transferu środków szkoleniowych skierowanych do organów zarządzających, aby upewnić się, że wiedza jest rzeczywiście przekazywana, przy czym należy w szczególności obserwować, w jaki sposób przebiega to na szczeblu lokalnym; nawołuje do ustanowienia mechanizmów korygujących, w tym przewidujących stosowanie środków karnych w przypadkach wystąpienia oczywistego zaniedbania;

252.

podkreśla, że kontrola budżetu z uwzględnieniem perspektywy płci jest podstawowym warunkiem przygotowania budżetu respektującego wymiar równości płci, ponieważ może ujawnić rezultaty wydatków związanych z kwestią równości płci, a zwłaszcza sprawdzić, czy mężczyźni i kobiety w równym stopniu czerpią korzyści z wydatków oraz czy budżet powinien zostać dostosowany tak, aby lepiej spełniał różne potrzeby mężczyzn i kobiet;

Spojrzenie z perspektywy polityki handlu międzynarodowego

265.

zwraca się do Trybunału Obrachunkowego o opracowanie sprawozdań specjalnych dotyczących priorytetowych dziedzin wspólnej polityki rybołówstwa w związku z różnymi wnioskami ustawodawczymi i komunikatami wchodzącymi w skład zestawu reform tej polityki, w tym w związku z jej wymiarem zewnętrznym.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 64 z 12.3.2010.

⁽²⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 1.

⁽³⁾ Dz.U. C 326 z 10.11.2011, s. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 134.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 1.

⁽⁷⁾ COM(2011) 662.

⁽⁸⁾ SEC(2011) 1179, s. 24.

⁽⁹⁾ Sprawozdanie podsumowujące w sprawie instrumentów inżynierii finansowej, s. 6.

⁽¹⁰⁾ Sprawozdanie podsumowujące w sprawie instrumentów inżynierii finansowej, s. 10.

⁽¹¹⁾ Sprawozdanie podsumowujące w sprawie instrumentów inżynierii finansowej, s. 9.

⁽¹²⁾ Sprawozdanie podsumowujące w sprawie instrumentów inżynierii finansowej, s. 21 i 26.

⁽¹³⁾Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25).

⁽¹⁴⁾ Dz.U. C 47 z 17.2.2012, s. 1.

⁽¹⁵⁾ Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 kwietnia 2004 r. zawierająca uwagi odnośnie do udzielenia absolutorium z wykonania ogólnego budżetu Unii Europejskiej za rok finansowy 2002 (Dz.U. L 330 z 4.11.2004, s. 82).

⁽¹⁶⁾ Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

⁽¹⁷⁾ Podsumowanie osiągnięć Komisji w zakresie zarządzania za rok 2010, (COM(2011) 323), s. 2.

⁽¹⁸⁾ COM(2011) 164.

⁽¹⁹⁾ Odpowiedź komisarza Šefčoviča na pytanie pisemne nr 12 w ramach wysłuchania w dniu 8 grudnia 2011 r. w Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego.

⁽²⁰⁾ SEC(2011) 1179, s. 13.

⁽²¹⁾ Odpowiedź komisarza Johannesa Hahna na pytanie pisemne nr 4 w ramach wysłuchania w dniu 19 grudnia 2011 r. w Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego.

⁽²²⁾ SEC(2011) 1179, s. 20.

⁽²³⁾ SEC(2011) 1179, s. 21.

⁽²⁴⁾ Sprawozdanie Komisji w sprawie postępów Rumunii w ramach mechanizmu współpracy i weryfikacji, COM(2012) 56, s. 4.

⁽²⁵⁾ Roczne sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej (COM(2011) 473), s. 32 i 90.

⁽²⁶⁾Rozporządzenie Rady (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 431/2009 (Dz.U. L 128 z 27.5.2009, s. 1).

⁽²⁷⁾ W art. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 407/2010 z dnia 11 maja 2010 r. ustanawiającego europejski mechanizm stabilizacji finansowej (Dz.U. L 118 z 12.5.2010, s. 1) określa się limit na poziomie 1,23 %, dla którego zgodnie z szacunkami Komisji istniałaby możliwość uruchomienia całej kwoty 60.000.000.000 EUR (COM(2010) 713, s. 4).

⁽²⁸⁾ Źródło: Wykres IV w załączniku do rocznego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego za rok 2010.

⁽²⁹⁾ Źródło: Wykres I w załączniku do rocznego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego za rok 2010.

⁽³⁰⁾ Źródło: Wykres V w załączniku do rocznego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego za rok 2010.

⁽³¹⁾ Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 marca 2011 r. w sprawie projektu decyzji Rady Europejskiej w sprawie zmiany art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do mechanizmu stabilizacyjnego dla państw członkowskich, których walutą jest euro (P7_TA(2011) 103).

⁽³²⁾http://eca.europa.eu/portal/pls/portal/docs/1/9406723.PDF

⁽³³⁾http://eca.europa.eu/portal/pls/portal/docs/1/9504723.PDF

⁽³⁴⁾ Dostępne na stronie internetowej niderlandzkiego Trybunału Obrachunkowego http://www.courtofaudit.com/english/News/2012/02/Letter_of_president_Netherlands_Court_of_Audit_on_ESM_Board_of_Auditors

⁽³⁵⁾ Dz.U. L 250 z 27.9.2011, s. 33.

⁽³⁶⁾ Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

⁽³⁷⁾ COM(2012) 40, s. 16.

⁽³⁸⁾ Program prac Europejskiego Trybunału Obrachunkowego na rok 2012, s. 6.

⁽³⁹⁾ Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25.

⁽⁴⁰⁾ Odpowiedź na pytanie 21, dokument "Załącznik: pytania do komisarza Šemety", udostępniony przez sekretariat Komisji Kontroli Budżetowej w dniu 16 grudnia 2011 r. po wysłuchaniu komisarza Šemety w dniu 8 grudnia 2011 r. w Komisji Kontroli Budżetowej.

⁽⁴¹⁾ Zob. przypis 35.

⁽⁴²⁾ COM(2008) 97.

⁽⁴³⁾ Załącznik do odpowiedzi komisarza Johannesa Hahna na pytania pisemne w ramach wysłuchania w dniu 19 grudnia 2011 r. w Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu.

⁽⁴⁴⁾ Sprawozdanie roczne, przykład 3.1, s. 79.

⁽⁴⁵⁾ Sprawozdanie roczne, przypis 23, s. 79.

⁽⁴⁶⁾ Sprawozdanie roczne, tabela 3.1, s. 72.

⁽⁴⁷⁾ Odpowiedź na pytanie ustne do komisarza Andrisa Piebalgsa w ramach wysłuchania w dniu 12 stycznia 2012 r. w Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego.

⁽⁴⁸⁾ Wyliczenia na podstawie odpowiedzi na pytanie pisemne nr 2 do komisarza Andrisa Piebalgsa w ramach wysłuchania w dniu 12 stycznia 2012 r.

⁽⁴⁹⁾http://ec.europa.eu/europeaid/work/funding/beneficiaries/index.cfm?lang=en&mode=SM&type=contract

⁽⁵⁰⁾http://ec.europa.eu/echo/files/funding/agreements/agreements_2010.pdf

⁽⁵¹⁾ Ciąg dalszy odpowiedzi na pytania do komisarz Máire Geoghegan-Quinn w ramach wysłuchania w dniu 23 stycznia 2012 r. w Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego.

⁽⁵²⁾ Pomoc Unii Europejskiej na rzecz rozwoju edukacji bazowej w Afryce Subsaharyjskiej i Azji Południowej (sprawozdanie specjalne nr 12/2010).

⁽⁵³⁾ Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2011 "Kontrola systemu poręczeń dla MŚP".

⁽⁵⁴⁾ Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 1/2011 pt. "Czy decentralizacja procesu zarządzania pomocą zewnętrzną przez Komisję z centrali Komisji do jej delegatur przyczyniła się do poprawy w dziedzinie udzielania pomocy?"

⁽⁵⁵⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 1.

⁽⁵⁶⁾ Dz.U. C 326 z 10.11.2011, s. 3.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 10 maja 2012 r.

w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok 2010

PARLAMENT EUROPEJSKI,

zgadza się z przedstawionym przez Trybunał Obrachunkowy żądaniem zreformowania procedury rozliczania rachunków w celu:

uważa, że w celu zapewnienia wiarygodności rocznej procedury udzielania absolutorium oraz w celu ochrony interesów finansowych Unii niezbędne jest ulepszenie obecnego systemu oraz nalega na to, aby w związku z procedurą udzielania absolutorium Komisja podała następujące informacje:

uznaje działania Komisji mające na celu zwiększenie wiarygodności informacji leżących u podstaw rozliczania rachunków, udzielanych przez organy kontrolne państw członkowskich; zwraca uwagę na dramatyczny wniosek Trybunału, że większość państw członkowskich jednak nie jest w stanie zrealizować działań zalecanych przez Komisję; w związku z tym domaga się wykazania przez Komisję większej inicjatywy w zakresie szkolenia organów administracyjnych państw członkowskich; wzywa Komisję do ustrukturyzowania i wsparcia wymiany informacji między agencjami płatniczymi i jednostkami certyfikującymi za pomocą sieci kontaktów i seminariów, a także do dzielenia się najlepszymi praktykami i opracowania wspólnego rozwiązania problemów prawnych na drodze interpretacji; uważa, że kontrole oparte na analizie ryzyka są nieodzowne również w przypadku jednostek certyfikujących;

10.

wzywa Komisję do uwzględnienia tych agencji płatniczych i jednostek certyfikujących, w których istnieje duża rotacja personelu, w kontrolach opartych na analizie ryzyka oraz do zamieszczenia komunikatu do organu udzielającego absolutorium w sprawozdaniu z działalności rocznej; nalega na przeprowadzenie analizy prawidłowości poświadczeń wiarygodności oraz na przedstawienie organowi udzielającemu absolutorium wskaźnika błędów w zależności od państwa członkowskiego, ze wskazaniem źródeł najważniejszych błędów;

14.

jest głęboko zaniepokojony uchybieniami w procedurach programowania ujawnionymi przez kontrolę; wzywa Komisję do zastosowania się do zaleceń Trybunału Obrachunkowego poprzez udoskonalenie procedur, poprawę powiązań między strategicznymi dokumentami programowymi (plany działania w zakresie europejskiej polityki sąsiedztwa, krajowe dokumenty strategiczne i krajowe programy orientacyjne) i zapewnienie większej spójności harmonogramów dotyczących tych dokumentów, przy czym celem przewodnim powinno być zapewnienie krajom sąsiadującym perspektywy coraz bliższych stosunków z Unią;

15.

uważa, że sposób, w jaki Komisja wykorzystuje wsparcie budżetowe w ramach ENPI, traktując je jako preferowany sposób pomocy tym trzem państwom bez przeprowadzenia oceny skuteczności dostępnych narzędzi, jest nie do zaakceptowania; podkreśla w związku z tym, że sektorowe wsparcie budżetowe często związane jest z niską widocznością i okazjonalną motywacją rządów oraz jest głęboko zaniepokojony sformułowanym przez Trybunał Obrachunkowy wnioskiem, że kwalifikowalność danego obszaru do otrzymania sektorowego wsparcia budżetowego stała się istotnym czynnikiem określającym poziom wsparcia w rocznych programach działania w 2007 r.; wzywa Komisję do zastosowania się do zalecenia Trybunału Obrachunkowego dotyczącego bardziej selektywnego wyboru sektorowego wsparcia budżetowego poprzez rozważenie wszystkich dostępnych w ramach ENPI opcji oraz opracowania bardziej zrównoważonego wykorzystania poszczególnych narzędzi; podkreśla potrzebę zwiększenia dostępu organizacji pozarządowych i sektora prywatnego w krajach będących beneficjentami do świadczonego wsparcia;

16.

wyraża zaniepokojenie poczynionymi podczas kontroli ustaleniami, że na programowanie i opracowywanie koncepcji pomocy nie wpłynął w wystarczającym stopniu ustrukturyzowany dialog z krajami beneficjentami, którym sterowała głównie centrala Komisji, ograniczając bezpośrednią wymianę poglądów do kilkudniowych wizyt na miejscu i nie podając w sprawozdaniach wystarczających informacji o przedmiocie rozmów; jest zdania, że oferowanie krajowi będącemu producentem i eksporterem ropy naftowej sektorowego wsparcia budżetowego ukierunkowanego na wykorzystanie odnawialnych źródeł energii z pewnością nie może być silną motywacją dla rządu; wzywa Komisję do podjęcia niezbędnych środków w celu wzmocnienia tego dialogu;

18.

z zadowoleniem przyjmuje program pilotażowy wdrożony przez Komisję, który zakłada monitorowanie pod kątem wyników i jest wyraźnie dostosowany do potrzeb operacji programu wsparcia polityki sektorowej, oraz oczekuje sprawozdania z oceny dotyczącego wartości dodanej stwierdzonej w danych trzech krajach;

Część III Sprawozdanie specjalne nr 14/2010 Trybunału Obrachunkowego pt. "Zarządzanie przez Komisję systemem kontroli weterynaryjnych przywożonego mięsa po reformach przepisów dotyczących higieny z 2004 r."

21.

domaga się postępów zwłaszcza w tych dziedzinach, które przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa przywożonych wyrobów mięsnych i tym samym do lepszej ochrony obywateli europejskich przed przywozem żywności wątpliwej jakości, a jednocześnie podkreśla, że zaleceń Trybunału Obrachunkowego, które nie zostały wyraźnie wymienione poniżej w lit. a)-e), nie wolno lekceważyć:

w odniesieniu do zalecenia nr 4 Trybunału Obrachunkowego wzywa się Komisję do udzielenia państwom członkowskim pomocy w opracowywaniu, wykonywaniu i ocenianiu krajowych planów monitorowania i kontroli; z należytym uwzględnieniem zasady pomocniczości należy ustalić podstawowy zakres rodzajów analiz, który obejmowałby najpowszechniejsze pozostałości hormonów (m.in. leki anaboliczne) lub substancje zanieczyszczające środowisko (m.in. dioksyny, metale ciężkie) lub podobne oraz którego stosowanie byłoby obowiązkowe; uważa, że na początku można by zająć się uzupełnieniem wiedzy w ramach programu "Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności", tak aby uwrażliwić właściwe organy państw członkowskich na tę kwestię; uważa, że należy dążyć do ustanowienia kontroli nad przestrzeganiem wytycznych dotyczących wnoszenia opłat;

22.

utrzymuje, że europejscy producenci wyrobów mięsnych i żywności muszą spełniać wysokie normy produkcyjne i jakościowe; wyraża znaczne zaniepokojenie w związku z tym, że te normy produkcyjne nie obowiązują producentów w państwach trzecich, którzy eksportują swoje wyroby do Unii, co stwierdził także Trybunał Obrachunkowy; wzywa Komisję do zajęcia się tym problemem oraz do niezwłocznego przedstawienia Parlamentowi i Radzie wniosków w sprawie odpowiedniego przeciwdziałania negatywnemu wpływowi na konkurencyjność europejskich producentów wyrobów mięsnych i żywności;

Część IV Sprawozdanie specjalne nr 1/2011 Trybunału Obrachunkowego pt. "Czy decentralizacja procesu zarządzania pomocą zewnętrzną przez Komisję z centrali Komisji do jej delegatur przyczyniła się do poprawy w dziedzinie udzielania pomocy?"

28.

wyraża zaniepokojenie utrzymującymi się problemami związanymi z pracownikami zajmującymi się polityką pomocy; uważa, że należy bezzwłocznie podjąć działania zmierzające do zaradzenia problemowi wysokiego poziomu fluktuacji kadr w DG ds. Rozwoju i Współpracy - EuropeAid i problemowi niewystarczającej obsady kadrowej mającej odpowiednie kwalifikacje w delegaturach Unii; wyraża opinię, że jeśli zaistnieje taka konieczność, Komisja powinna współpracować z ESDZ w celu zapewnienia należytej zdolności kadrowej delegatur Unii do zarządzania pomocą; oczekuje od Komisji do końca 2012 r. szczegółowego sprawozdania określającego zaplanowane i podjęte środki służące usunięciu tych niedociągnięć;

30.

wzywa Komisję do analizowania i identyfikowania - przy czynnym udziale delegatur Unii - możliwości w zakresie zwiększenia działań pomocowych w krajach partnerskich przy zaangażowaniu Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz europejskich instytucji krajowych i międzynarodowych finansujących rozwój;

Część V Sprawozdanie specjalne nr 2/2011 Trybunału Obrachunkowego pt. "Działania następcze związane ze sprawozdaniem specjalnym nr 1/2005 dotyczącym zarządzania Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych"

32.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w większym stopniu wykorzystuje swoje uprawnienia dochodzeniowe, np. poprzez przeprowadzanie kontroli na miejscu i wywiadów lub poprzez koncentrowanie się na poważniejszych i bardziej złożonych sprawach; wyraża uznanie dla pełniejszego wykorzystywania przez OLAF elektronicznego systemu zarządzania sprawami oraz wprowadzenia systemu zarządzania czasem; wyraża jednak ubolewanie, że przeciętny czas trwania sprawy w dalszym ciągu wynosi ponad dwa lata oraz że w 2009 r. czas poświęcony na sprawy dochodzeniowe stanowił jedynie 37 % całkowitego czasu pracy OLAF-u;

35.

odnotowuje, że zgodnie ze sprawozdaniem specjalnym nr 2/2011 "wciąż nie ma niezależnej kontroli legalności trwających już czynności dochodzeniowych ani nie ma kodeksu, który gwarantowałby, że czynności dochodzeniowe rozwijać się będą zgodnie z przewidywalnym tokiem", pomimo wielokrotnie powtarzanych w przeszłości przez OLAF oświadczeń w tej kwestii; zauważa ponadto, że pomimo iż w zmienionym wniosku Komisji dotyczącym rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 (COM(2011) 135) wyrażono wyraźną wolę wprowadzenia procedury przeglądu, nie będzie to równoznaczne z niezależną kontrolą legalności każdego dochodzenia z osobna, co jest rozwiązaniem jeszcze słabszym niż początkowy wniosek; przypomina, że jest to także najważniejszy wymóg w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej; w związku z tym uważa go za element niezbędny, aby zapewnić taki mechanizm kontroli nie tylko w celu ochrony praw danych osób lub podmiotów gospodarczych, ale także w celu ochrony praw pracowników OLAF-u zajmujących się pracą dochodzeniową przed pozwami sądowymi wnoszonymi przez te osoby lub podmioty gospodarcze; podkreśla także potrzebę wyraźnego mandatu dla OLAF-u w odniesieniu do innych instytucji Unii;

36.

podziela opinię Trybunału Obrachunkowego dotyczącą potrzeby sporządzania jednego szczegółowego dokumentu, w którym wyraźnie omówi się wyniki działań OLAF-u w poszczególnych sektorach, umożliwiając tym samym mierzenie postępów w ujęciu rok do roku; podkreśla znaczenie dokonania rozróżnienia pomiędzy sprawozdaniami sporządzanymi na potrzeby społeczeństwa a sprawozdaniami sporządzanymi do użytku wewnętrznego; jest zdania, że udostępnienie szczegółowych sprawozdań opinii publicznej ma pierwszorzędne znaczenie, gdyż umożliwiłoby to dokonywanie rzetelnego porównania wyników działania OLAF-u w ujęciu czasowym i sektorowym;

38.

podkreśla, że czas przeznaczony na ocenianie informacji napływających zwiększył się od 2004 r. dwukrotnie z poziomu 3,5 do 7,1 miesiąca; jest zdania, że wstępny etap oceny powinien zostać ograniczony do stwierdzenia lub odrzucenia zasadności zarzutów zawartych w informacji wstępnej; jest zdania, że należy unikać prowadzenia działań dochodzeniowych podczas wstępnego etapu oceny, gdyż skutkuje to nie tylko niepewnością prawa, ale także zniekształca dane statystyczne dotyczące różnych aspektów dochodzeń; sugeruje, aby wszczynać dochodzenie z wykorzystaniem dostępnych możliwości w tym zakresie, w przypadku gdy informacje - zebrane podczas wstępnej oceny i przy użyciu instrumentów prawnych dostępnych na etapie wstępnej oceny - nie pozwalają OLAF-owi zdecydować, czy należy otworzyć sprawę czy nie;

40.

wyraża ubolewanie z powodu faktu, że mimo podpisanej w 2008 r. umowy o współpracy między OLAFem a Eurojustem, na mocy której OLAF ma obowiązek powiadamiać Eurojust o każdym przypadku domniemanego oszustwa wśród podmiotów gospodarczych w więcej niż jednym państwie członkowskim, OLAF powiadomił Eurojust zaledwie o pięciu przypadkach w 2008 r. i o jednym przypadku w 2009 r., co wskazuje na brak skutecznej współpracy między OLAFem i Eurojust, wzywa zatem do podjęcia kroków w celu zintensyfikowania działań w tym obszarze;

41.

wzywa OLAF do dalszego zacieśniania współpracy z państwami członkowskimi w oparciu o rzetelną podstawę prawną; popiera w tym względzie pomysł dalszej konsolidacji różnych istniejących podstaw prawnych w celu zacieśnienia współpracy; zgadza się z zaleceniem Trybunału Obrachunkowego dotyczącym zawierania umów z krajowymi służbami dochodzeniowymi w przypadku braku przepisów specjalnych w celu wyjaśnienia szczegółowych zasad współpracy i wymiany informacji;

Część VI Sprawozdanie specjalne nr 3/2011 Trybunału Obrachunkowego pt. "Wydajność i skuteczność pomocy UE przekazywanej za pośrednictwem Organizacji Narodów Zjednoczonych w krajach dotkniętych konfliktami"

43.

docenia, że współpraca z organami ONZ umożliwia Komisji dotarcie do różnych regionów świata, czego Komisja nie byłaby w stanie dokonać poprzez działania podejmowane samodzielnie; jest świadomy wysokiego poziomu ryzyka nieodłącznie związanego z niesieniem pomocy w regionach dotkniętych konfliktami; wyraża jednak obawy dotyczące stwierdzonych uchybień w zakresie wydajności projektów oraz opóźnień w ich ukończeniu; z zadowoleniem przyjmuje ostatnie decyzje komitetów wykonawczych UNICEF-u, Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, Biura Narodów Zjednoczonych ds. Obsługi Projektów oraz Funduszu Ludnościowego ONZ o udostępnieniu Komisji sprawozdań z wewnętrznych kontroli;

45.

jest zdania, że należyty monitoring jest nierozerwalnie związany z odpowiednią sprawozdawczością; wyraża głęboką obawę w związku z tym, że sprawozdawczość w dalszym ciągu jest nieodpowiednia pomimo licznych apeli Parlamentu wystosowywanych w ramach kolejnych rezolucji w sprawie udzielania absolutorium budżetowego o poprawę tego stanu rzeczy oraz pomimo licznych zobowiązań podjętych przez Komisję i agencje ONZ w zakresie bezzwłocznego wdrożenia niezbędnych środków; wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi, najpóźniej do końca marca 2012 r., planu działania zawierającego specjalnie w tym celu opracowane, wyraźnie określone i wynikające z umów etapy realizacji w celu istotnej poprawy systemu sprawozdawczości w odniesieniu do wszystkich projektów i programów finansowanych w ramach systemu wspólnego zarządzania i delegowanych agencjom ONZ;

46.

wzywa Komisję, aby podczas finansowania projektów, w których uczestniczą inni darczyńcy w ramach wielostronnego funduszu powierniczego, Komisja dysponowała wiedzą na temat tego, jaka dokładnie część projektu jest finansowana; jest zdania, że dla sprawniejszego funkcjonowania mechanizmów kontroli środkami pieniężnymi powinno się zarządzać na osobnym koncie; uważa, że jeśli specyfikacja projektu nie jest zadowalająca, Komisja musi mieć możliwość odrzucenia takiego projektu i ta sama zasada powinna mieć zastosowanie w przypadku, gdy przedstawiciele Unii nie są w wystarczającym stopniu zaangażowani na etapie planowania programu;

47.

podziela opinię Trybunału Obrachunkowego, że kontrole Komisji dotyczące zgodności z prawem i prawidłowości powinny zostać uzupełnione odpowiednimi kontrolami w zakresie skuteczności i wydajności projektów; w związku z tym wzywa Komisję do ustalenia wraz z ESDZ wyraźnych i mierzalnych celów oraz do określenia odpowiednich środków kontrolnych; podkreśla w tym kontekście znaczenie uzyskania wystarczającej pewności ze strony partnerów wdrażających projekty; przypomina, że Parlament zaapelował o przedstawienie deklaracji wiarygodności partnerów wdrażających projekty i zdecydowanie nalega na realizację tego wniosku; zwraca się do Komisji o nadanie formy urzędowej tym deklaracjom i udostępnienie ich Parlamentowi podczas procedury udzielania absolutorium budżetowego; podziela zalecenia Służby Audytu Wewnętrznego (IAS) Komisji dotyczące przeprowadzenia kontroli ex ante w odniesieniu do warunków umownych i płatności w celu sprawdzenia kwalifikowalności proponowanych i poniesionych kosztów; nalega, aby dyskusje w tych sprawach były dokumentowane i umieszczane w aktach; podkreśla opinię IAS zawierającą stwierdzenie, że dodatkowe koszty administracyjne i inne koszty pośrednie poniesione przez ONZ i opłacone przez Unię muszą być należycie udokumentowane i uzasadnione;

48.

popiera opinię Trybunału Obrachunkowego dotyczącą ewaluacji realistycznych harmonogramów realizacji projektów na podstawie konkretnych okoliczności w celu unikania znaczących przerostów czasowo-kosztowych, co zostało określone w ramowej umowie finansowo-administracyjnej zawartej pomiędzy Wspólnotą Europejską a Organizacją Narodów Zjednoczonych (FAFA); przypomina Komisji o jej ostatecznej odpowiedzialności za wykonanie budżetu; zwraca się do Komisji o dostarczenie Parlamentowi aktualnych danych dotyczących wykorzystywania poprawionych wytycznych UEONZ w zakresie sprawozdawczości;

51.

zachęca Trybunał Obrachunkowy do informowania Parlamentu w przypadku stałych trudności z uzyskaniem pełnego dostępu do dokumentów roboczych służb audytowych ONZ na podstawie ramowej umowy finansowo-administracyjnej; przypomina, że Parlament zażądał przyznania takiego dostępu; zwraca się do Komisji, aby - w przypadku gdy jej własne służby w dalszym ciągu dysponować będą niewystarczającym dostępem do takich dokumentów - wstrzymała przyszłe płatności dotyczące odnośnych projektów, powołując się na konkretne przepisy rozporządzania finansowego stosowane w przypadku braku uzasadnienia; zachęca Komisję do przedłożenia parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej - podczas następnej procedury udzielania absolutorium budżetowego na podstawie rozwoju sytuacji - sprawozdań dotyczących zarówno dostępu do sprawozdań z kontroli, jak i jakości sprawozdawczości; zwraca się do Komisji o wstrzymanie się od delegowania nowych projektów i programów agencjom ONZ, jeśli powyższe środki nie zostaną wdrożone;

Część VII Sprawozdanie specjalne nr 4/2011 Trybunału Obrachunkowego pt. "Kontrola systemu poręczeń dla MŚP"

52.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne jako pierwszą analizę instrumentu finansowego przeprowadzoną przez Trybunał Obrachunkowy; podkreśla, że system poręczeń dla MŚP (system SMEG) uważa się za najbardziej udany ze wszystkich unijnych programów dotyczących instrumentów finansowych; oczekuje oświadczenia Komisji w kwestii ewentualnych zmian w obserwowanym w 2009 r. efekcie dźwigni 1:10 dla instrumentu finansowego oraz stwierdzonym przez Trybunał Obrachunkowy pod koniec 2009 r. wskaźniku awaryjności o wartości ok. 0,045 %;

53.

jest zdania, że program SMEG jest racjonalnym programem, pomimo uzasadnionej krytyki Trybunału Obrachunkowego w kwestii niewykazanej wartości dodanej dla UE oraz czysto lokalnego znaczenia wsparcia zakładów rzemieślniczych i sklepów handlu detalicznego; zachęca, by w obliczu znaczenia MŚP dla struktury gospodarczej państw członkowskich i całej Unii przedstawić 13 państw objętych programem i osiągnięte przez nie rezultaty, bowiem wyciągnięte w ten sposób wnioski mogą przyczynić się do lepszego ukierunkowania programu SMEG;

54.

oczekuje, że Komisja rzetelnie omówi i rozwiąże kwestię europejskiej wartości dodanej i zbędnych obciążeń, bowiem celem europejskich działań nie może być tworzenie struktur dla działań wyłącznie na szczeblu krajowym lub zastępowanie takich działań; jest zdania, że Trybunał Obrachunkowy bardzo ostro skrytykował program SMEG, podobnie ocenia jego uwagi dotyczące zbyt szeroko stosowanego finansowania, które powinno ograniczać się jedynie do MŚP o ograniczonym dostępie do kapitału obcego;

55.

jest zdania, że należy koniecznie przeprowadzić otwartą debatę na temat środków finansowych dostępnych w ramach programu SMEG; wskazuje na zmniejszenie w 2010 r. pozycji budżetowej z 57.300.000 EUR kosztem programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji; zwraca się o udzielenie informacji, ilu pracowników w Komisji i w Europejskim Funduszu Inwestycyjnym (EFI) zajmuje się zarządzaniem tym programem, ile wynoszą koszty administracyjne oraz ile wniosków zostało rzeczywiście odrzuconych;

57.

podziela zalecenia Trybunału Obrachunkowego dotyczące:

–

bardziej precyzyjnego określenia zamierzeń lepiej odzwierciedlających cele instrumentu finansowego, przeglądu zasad monitorowania, tak aby mierzone były postępy w kierunku osiągnięcia tych zamierzeń, oraz odpowiednich środków mających na celu minimalizację zbędnych obciążeń;

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja przyjęła wspomniane wyżej zalecenia i wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi sprawozdania dotyczącego kroków, jakie planuje podjąć lub już podjęła;

58.

popiera zalecenia Trybunału Obrachunkowego i zwraca się do Komisji o zadbanie o to, by:

–

w przypadku kolejnych programów wprowadzono system punktacji stosowany przy ocenie wniosków potencjalnych pośredników oraz określono minimalne wymogi;

stwierdza, że według Komisji należy jeszcze rozważyć przedmiotowe zalecenia oraz wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi sprawozdania dotyczącego wyciągniętych wniosków i poinformowania, czy zamierza ona podjąć działania w celu uwzględnienia tych zaleceń;

Część VIII Sprawozdanie specjalne nr 5/2011 Trybunału Obrachunkowego pt. "System płatności jednolitych (SPJ): problemy, które należy rozwiązać, aby uzyskać poprawę w zakresie należytego zarządzania finansami"

60.

jest zdania, że SPJ w niedostatecznym stopniu przyczynia się do osiągnięcia określonych w traktacie celów wspólnej polityki rolnej (WPR); wzywa zatem Komisję do zaproponowania niezbędnych zmian w prawodawstwie, aby SPJ faktycznie wnosił optymalny wkład w osiągnięcie celów WPR; jest zdania, że w SPJ należy wprowadzić ulepszenia polegające na lepszym ukierunkowaniu pomocy do faktycznych rolników; wzywa Radę do wspierania Parlamentu i Komisji w ich wysiłkach na rzecz poprawy efektywności i skuteczności jednolitego największego europejskiego systemu wsparcia, co pomoże w lepszym ukierunkowaniu pieniędzy unijnych podatników;

61.

jest zdania, że istnieje zbyt wysoki poziom elastyczności (np. w przypadku zasad w zakresie dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, GAEC) i zbyt duże możliwości interpretacji podstawowych zasad SPJ; wzywa Komisję do udzielania bardziej precyzyjnych wytycznych dotyczących wdrażania aktów prawnych Unii do ustawodawstwa państw członkowskich, aby zapobiec naginaniu tych przepisów przez państwa członkowskie; uważa w tym kontekście, że Komisja powinna uzyskać odpowiednie delegowane uprawnienia do jak najszybszego usunięcia luk i zaradzenia niedociągnięciom;

62.

jest zdania, że model historyczny spełnił swój cel, a zatem należy z niego zrezygnować w następnych wieloletnich ramach finansowych; popiera zalecenie nr 6 Trybunału Obrachunkowego dotyczące naliczania pomocy z SPJ w sposób uwzględniający warunki gospodarowania występujące w różnych regionach Unii; uważa ponadto, że należy ograniczyć obecną liczbę 20 modeli, najlepiej, aby utworzyć pojedynczy jednolity model unijny mający zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich;

65.

jest szczególnie zaniepokojony brakiem bezpośredniego związku między pomocą z SPJ a kosztami ponoszonymi przez rolników w związku z przestrzeganiem zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska; uważa, że powoduje to zaburzenie równowagi między wielkością pomocy a poprawą stanu środowiska naturalnego, dobrostanu zwierząt i bezpieczeństwa żywności, chociaż przyznaje, że zasada oddzielenia pomocy od wielkości produkcji ogranicza możliwości utworzenia takiego związku;

71.

popiera zalecenie Trybunału Obrachunkowego dla instytucji zarządzających, zgodnie z którym powinny one zadbać o to, by ustalane były odpowiednie cele, wartości docelowe oraz wskaźniki (np. liczba utworzonych miejsc pracy, dodatkowo stworzona pojemność turystyczna i wzrost działalności turystycznej) na etapie składania wniosku o dotację oraz podejmowania decyzji o przyznaniu dotacji, tak aby umożliwić selekcję projektów, które mogą być najbardziej wydajne, oraz ocenę ich rezultatów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania tej praktyki;

74.

uznaje znaczenie działań rolno-środowiskowych jako zasadniczego elementu unijnej polityki mającej na celu łagodzenie niekorzystnych skutków rolnictwa dla środowiska; uznaje płatności rolnośrodowiskowe za sposób na "zachęcanie rolników i innych osób gospodarujących gruntami do służenia społeczeństwu jako całości poprzez wprowadzanie lub dalsze stosowanie metod produkcji rolnej zgodnych z ochroną i poprawą stanu środowiska naturalnego, krajobrazu i jego właściwości, zasobów naturalnych, gleby i różnorodności genetycznej"⁽⁸⁾;

76.

wyraża zaniepokojenie w związku z ustaleniami Trybunału Obrachunkowego, zgodnie z którymi polityka rolno-środowiskowa nie jest opracowana ani monitorowana tak, aby przynosić wymierne korzyści środowiskowe; cele płatności rolno-środowiskowych nie są wystarczająco zdefiniowane, aby ocenić, czy zostały one osiągnięte; wymienione presje środowiskowe nie stanowią jasnego uzasadnienia dla płatności rolno-środowiskowych, a osiągnięcia polityki rolno-środowiskowej nie są łatwe do monitorowania; wzywa państwa członkowskie do opracowania jasno ukierunkowanych programów rozwoju obszarów wiejskich oraz wzywa Komisję do bardziej rygorystycznej oceny tych programów przed ich zatwierdzeniem; podkreśla znaczenie sprawnie zarządzanej unijnej sieci oceny rozwoju obszarów wiejskich;

78.

z zadowoleniem odnosi się do ustaleń Trybunału Obrachunkowego, zgodnie z którymi rolnicy z zasady otrzymują wsparcie poprzez stosowne wytyczne, oraz przyjmuje do wiadomości liczne przykłady najlepszych praktyk wskazane przez Trybunał Obrachunkowy; wyraża zaniepokojenie w związku z tym, że większość państw członkowskich nie ocenia minimalnego poziomu uczestnictwa koniecznego do zagwarantowania, że poddziałania przynoszą oczekiwane skutki środowiskowe, a kwoty pomocy są adekwatne, aby osiągnąć ten minimalny poziom; jest zdania, że w celu wdrożenia podejścia zbiorowego można by również zastosować podejście LEADER w zakresie rozwoju obszarów wiejskich;

81.

wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z tym, że w zarządzaniu polityką rolno-środowiskową nie uwzględnia się dostatecznie szczególnych potrzeb środowiskowych, co uniemożliwia osiągnięcie optymalnej gospodarności; za niedopuszczalne uważa, że zgodnie z ustaleniami Trybunału Obrachunkowego w 39 % umów objętych kontrolą nie było szczególnych presji środowiskowych na obszarze, na którym realizowana była umowa, bądź też problemy takie nie mogły zostać zidentyfikowane przez państwa członkowskie; wzywa państwa członkowskie do zwrócenia uwagi na podejście zbiorowe tam, gdzie zapewniłoby ono pożądany efekt środowiskowy;

83.

z zadowoleniem odnosi się do podejścia przyjętego we wniosku Komisji dotyczącym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (COM(2011) 627/2), wskutek czego większy nacisk położony zostanie na ciągłe monitorowanie i wskaźniki efektywności programów w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich;

Część XI Sprawozdanie specjalne nr 8/2011 Trybunału Obrachunkowego pt. "Odzyskiwanie nienależnych płatności dokonanych w ramach wspólnej polityki rolnej"

84.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego i zwraca uwagę na ustalenia Trybunału; podkreśla długotrwałą krytykę Parlamentu, że system odzyskiwania środków działa tylko częściowo; podkreśla, że "pozytywniejsze" kwoty odzysku wskazane przez Komisję mimo wszystko oznaczają, że 60 % środków wypłaconych niezgodnie z prawem cały czas bezprawnie pozostaje w posiadaniu odbiorców; odnotowuje, że zgodnie z danymi liczbowymi przedstawionymi przez Trybunał Obrachunkowy proporcja ta sięga poziomu aż 90 %;

85.

podziela zalecenia Trybunału Obrachunkowego dotyczące tego, że Komisja powinna:

89.

popiera zalecenia Trybunału Obrachunkowego i zwraca się do Komisji o zadbanie o to, by:

97.

podziela zalecenia Trybunału Obrachunkowego, zwłaszcza te, w których mowa jest o tym, że:

100.

podkreśla, że z programu "Mleko dla szkół" korzysta obecnie zaledwie 10 % szkół uprawnionych do udziału w nim; uważa zatem, że państwa członkowskie pokazały, że popierają program niezależnie od niskiej stawki dotacji i potencjalnego efektu "deadweight" programu; zachęca państwa członkowskie do ustanowienia z myślą o szkołach krajowych programów żywieniowych, które zastąpiłyby programy "Mleko dla szkół" oraz "Owoce w szkole", zapewniając lepiej ukierunkowane działania;

107.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego i przyjmuje do wiadomości ustalenia, w których mowa jest o tym, że:

108.

jest zaniepokojony, że według kontroli przeprowadzonej przez Trybunał Obrachunkowy skutkuje to wieloma istotnymi różnicami w systemach kontroli państw członkowskich i jest zdania, że w przyszłości różnice te należy zmniejszyć; przyjmuje do wiadomości propozycję Komisji (COM(2010) 733) w ramach tzw. "pakietu przepisów służących zapewnieniu jakości"; apeluje o odpowiednią strukturę i odpowiedni system kontroli, które zapewniałyby każdorazowo wysoką jakość chronionej nazwy pochodzenia i chronionego oznaczenia geograficznego oraz skutecznie zapobiegałyby niedozwolonym praktykom i umożliwiały ich wykrywanie we wszystkich państwach członkowskich; jest jednak zdania, że nie może to powodować tworzenia dodatkowych szczebli kontroli, określania maksymalnych wymogów w zakresie kontroli i zwiększenia biurokracji;

111.

jest zaniepokojony, że podczas kontroli Trybunał Obrachunkowy ustalił, iż wiedza konsumentów i producentów na temat systemu oznaczeń geograficznych jest znikoma; jest również zaniepokojony, że stosowane obecnie opcje uznano za niemające szansy wpłynąć na jej zwiększenie i nieodpowiednie do zachęcenia producentów do uczestnictwa w systemie; w związku z tym zwraca się do Komisji o dokładne zbadanie sytuacji, opracowanie jasnej strategii i określenie skutecznych działań i środków mających zaradzić obecnemu brakowi wiedzy na temat systemu oznaczeń geograficznych, jego produktów i symboli, takich jak prowadzenie kampanii z własnej inicjatywy itd.;

113.

przypomina, że w unijnym systemie oznaczeń geograficznych rozróżnia się dwa rodzaje nazw chronionych: chroniona nazwa pochodzenia oraz chronione oznaczenie geograficzne; zauważa, że oznaczenia te są mylące dla konsumentów, gdyż nie wynika z nich jasno, czym różnią się od siebie; w związku z tym proponuje jaśniejsze oznaczenia, które wskazywałyby konsumentom, że nazwy chronione różnią się stopniem i rodzajem związku, jaki zachodzi między produktem a obszarem geograficznym;

118.

zachęca Komisję do przyjęcia bardziej proaktywnego podejścia w relacjach z państwami członkowskimi, w szczególności w celu:

119.

zauważa problemy w związku z potrzebą przyspieszenia procesu decyzyjnego i zwiększenia poziomu jego przejrzystości oraz zachęca Komisję do podjęcia działań mających na celu ograniczenie długości trwania procedury dochodzeniowej; odnotowuje wysoką liczbę wniosków o udzielenie informacji skierowanych do państw członkowskich oraz zachęca Komisję do ograniczenia ich liczby w celu przyspieszenia procedury; wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi informacji na temat przeciętnego czasu koniecznego do sfinalizowania sprawy z uwzględnieniem czterech ostatnich lat osobno dla każdego państwa członkowskiego;

122.

stwierdza problemy z wykorzystaniem dostępnych zasobów ludzkich oraz z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący wdrożenia usprawnionego systemu rejestracji czasu pracy; popiera sugestię Trybunału Obrachunkowego dotyczącą wprowadzenia sprawozdawczości w zakresie zarządzania w celu skutecznego monitorowania czasu przeznaczonego na poszczególne sprawy oraz poziomu obciążenia pracą zajmujących się nimi pracowników; wyraża nadzieję, że taki system zacznie funkcjonować do końca 2012 r.;

126.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 64 z 12.3.2010.

⁽²⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 1.

⁽³⁾ Dz.U. C 326 z 10.11.2011, s. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 332 z 14.11.2011, s. 134.

⁽⁵⁾ Teksty przyjęte, P7_TA(2012) 153. (Zob. s. 31 niniejszego Dziennika Urzędowego).

⁽⁶⁾ Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

⁽⁷⁾Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).

⁽⁸⁾Rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1), motyw 35 preambuły.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 355 z 15.12.2006, s. 56.

⁽¹⁰⁾ Aplikacja SARI jest nową aplikacją obsługującą centralną bazę danych, za pomocą której organy przyznające pomoc w danym państwie członkowskim mogą bezpośrednio zakodować swe wydatki pomocowe (sprawozdanie specjalne nr 15/2011, s. 60).

Zmiany w prawie

Nowy Rok - jakie zmiany czekają nas w prawie

W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.

Renata Krupa-Dąbrowska 31.12.2024

Zmiana kodów na PKD 2025 rodzi praktyczne pytania

1 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.

Tomasz Ciechoński 31.12.2024

Co się zmieni w prawie dla osób z niepełnosprawnościami w 2025 roku

Dodatek dopełniający do renty socjalnej dla niektórych osób z niepełnosprawnościami, nowa grupa uprawniona do świadczenia wspierającego i koniec przedłużonych orzeczeń o niepełnosprawności w marcu - to tylko niektóre ważniejsze zmiany w prawie, które czekają osoby z niepełnosprawnościami w 2025 roku. Drugą część zmian opublikujemy 31 grudnia.

Beata Dązbłaż 28.12.2024

Stosunek prezydenta Dudy do wolnej Wigilii "uległ zawieszeniu"

Prezydent Andrzej Duda powiedział w czwartek, że ubolewa, że w sprawie ustawy o Wigilii wolnej od pracy nie przeprowadzono wcześniej konsultacji z prawdziwego zdarzenia. Jak dodał, jego stosunek do ustawy "uległ niejakiemu zawieszeniu". Wyraził ubolewanie nad tym, że pomimo wprowadzenia wolnej Wigilii, trzy niedziele poprzedzające święto mają być dniami pracującymi. Ustawa czeka na podpis prezydenta.

kk/pap 12.12.2024

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024

Martin SCHULZ	Klaus WELLE

Przewodniczący	Sekretarz Generalny

Identyfikator:	Dz.U.UE.L.2012.286.29
Rodzaj:	Decyzja
Tytuł:	Decyzja 2012/546/UE,Euratom w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja
Data aktu:	10/05/2012
Data ogłoszenia:	17/10/2012

Decyzja 2012/546/UE,Euratom w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 10 maja 2012 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 10 maja 2012 r.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 10 maja 2012 r.

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.L.2012.286.29

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 10 maja 2012 r.

w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2010, sekcja III - Komisja

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 10 maja 2012 r.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 10 maja 2012 r.