KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku")(1), w szczególności jego art. 64 ust. 2 i art. 187, w związku z jego art. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ceny cukru na rynku światowym utrzymują się na stałym wysokim poziomie od początku roku gospodarczego 2010/2011. Prognozy dotyczące cen na rynku światowym, opierające się na rynku kontraktów terminowych w Nowym Jorku wskazują ponadto dla miesięcy marca, maja i lipca 2011 r. stały wysoki poziom cen cukru na rynku światowym.
(2) Całkowita negatywna różnica między ilością dostępną a ilością wykorzystywaną cukru i izoglukozy w ciągu dwóch ostatnich lat gospodarczych, szacowana na 10 00 000 ton, mogłaby skutkować najniższym poziomem końcowych zapasów w UE od czasu wdrożenia reformy sektora cukru z 2006 r. Wszelkie dalsze niedobory przywozu grożą poważnym zakłóceniem podaży na rynku cukru w UE oraz dalszym pogorszeniem sytuacji w przypadku braku podjęcia środków w odniesieniu do sektora.
(3) Nie przewiduje się wzrostu wywozu z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) oraz krajów najsłabiej rozwiniętych (LDC) do Unii Europejskiej w krótkiej perspektywie czasowej.
(4) Z drugiej strony, z powodu dobrych zbiorów w niektórych częściach Unii produkcja cukru przekroczyła kwotę określoną w art. 56 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Część tego cukru powinna zostać udostępniona na rynku cukru w Unii w celu częściowego zaspokojenia popytu oraz uniknięcia nadmiernego wzrostu cen. Dostępną ilość cukru w ilości przekraczającej kwotę szacuje się na 0,5 mln ton. Szacunki te uwzględniają zobowiązania umowne producentów cukru w odniesieniu do niektórych zastosowań przemysłowych przewidzianych w art. 62 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz ilości, dla których już wydano pozwolenia na wywóz.
(5) Artykuł 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 upoważnia Komisję do ustalania wysokości opłaty z tytułu nadwyżek pozakwotowego cukru i izoglukozy na dostatecznie wysokim poziomie, tak aby uniknąć gromadzenia nadwyżkowych ilości. W art. 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 967/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do pozakwotowej produkcji cukru(2) wspomnianą opłatę ustalono na 500 EUR za tonę.
(6) Z powodu niezwykle niskiej podaży cukru na rynku wewnętrznym w roku gospodarczym 2010/2011 Komisja może w drodze wyjątku ustalić opłatę za przekroczenie kwoty krajowej w wysokości zero dla ograniczonej ilości pozakwotowej produkcji cukru bez ryzyka gromadzenia jego ilości.
(7) Ponieważ rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustala kwoty zarówno dla cukru, jak i dla izoglukozy, podobny środek powinien mieć zastosowanie do odpowiedniej ilości pozakwotowej produkcji izoglukozy, ponieważ produkt ten jest w pewnym stopniu komercyjnym zamiennikiem cukru. W celu zachowania równowagi pomiędzy tymi dwoma substancjami słodzącymi należy ustalić odpowiednią ilość pozakwotowej izoglukozy, która będzie udostępniona na rynku wewnętrznym, na podstawie stosunku kwot dla każdego z tych dwóch produktów określonych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
(8) Producenci cukru i izoglukozy powinni zwrócić się do właściwych organów państw członkowskich o wydanie świadectw zezwalających im na sprzedaż pewnych ilości pozakwotowej produkcji na rynku Unii.
(9) Ustalenie górnych granic dla ilości, o które każdy producent może się ubiegać w jednym okresie składania wniosków, i ograniczenie wydawania świadectw wyłącznie do produktów wyprodukowanych przez wnioskodawcę powinno zapobiec działaniom spekulacyjnym w ramach systemu ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu.
(10) Składanie wniosków powinno być możliwe tylko do końca czerwca i powinny one być ważne przez krótki okres czasu, aby zachęcić do szybkiego udostępnienia tych ilości na rynku Unii.
(11) Przy składaniu wniosków producenci cukru powinni zobowiązać się do zapłaty ceny minimalnej buraków cukrowych za buraki potrzebne do wyprodukowania ilości cukru, w odniesieniu do której składają oni wniosek.
(12) Właściwe organy państw członkowskich powinny powiadomić Komisję o otrzymanych wnioskach.
(13) Komisja powinna zapewnić wydawanie świadectw wyłącznie w ramach limitów ilościowych ustalonych w niniejszym rozporządzeniu. Dlatego też, w razie potrzeby, Komisja powinna ustalić współczynnik przydziału mający zastosowanie do otrzymanych wniosków.
(14) Państwa członkowskie powinny niezwłocznie powiadomić wnioskodawców, czy ilości, w odniesieniu do których składali wnioski, zostały w całości lub w części przyznane.
(15) Biorąc pod uwagę, iż udostępnienie na rynku Unii ilości przekraczających wydane świadectwa podlega opłacie za przekroczenie kwoty krajowej ustalonej w art. 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, należy zagwarantować, aby każdy wnioskodawca, który nie spełnił swojego zobowiązania do udostępnienia na rynku Unii ilości, w odniesieniu do której otrzymał świadectwo, zapłacił również kwotę 500 EUR za tonę, w celu zachowania spójności oraz w celu zapobieżenia nadużyciom w odniesieniu do wyjątkowego udostępnienia pozakwotowego cukru i izoglukozy na rynku Unii w roku gospodarczym 2010/2011.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 3 marca 2011 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 176 z 30.6.2006, s. 22.
(3) Dz.U. L 13 z 19.1.2000, s. 12.
(4) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 39.
(5) Dz.U. L 115 z 8.5.2010, s. 26.