a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 9 maja 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii 1 .
(2) W dniu 18 sierpnia 2001 r. Unia kategorycznie potępiła brutalną kampanię prowadzoną przez Baszara Al-Assada i jego reżim przeciw swojemu własnemu narodowi, która doprowadziła do tego, że wielu obywateli Syrii poniosło śmierć lub doznało obrażeń. Unia wielokrotnie podkreślała, że należy zaprzestać brutalnych represji, uwolnić zatrzymanych demonstrantów, zapewnić swobodny dostęp międzynarodowym organizacjom humanitarnym i organizacjom strzegącym praw człowieka oraz rozpocząć prawdziwy, pluralistyczny dialog narodowy. Jednak przywódcy syryjscy bez skrupułów ignorowali apele Unii i szerokiej społeczności międzynarodowej.
(3) W tym kontekście Unia postanowiła przyjąć dodatkowe środki ograniczające wobec reżimu syryjskiego.
(4) Restrykcje wjazdowe i zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych należy zastosować wobec kolejnych osób i podmiotów czerpiących korzyści z reżimu lub wspierających go, w szczególności wobec osób i podmiotów finansujących ten reżim lub udzielających mu - zwłaszcza aparatowi bezpieczeństwa -wsparcia logistycznego oraz osłabiających starania na rzecz pokojowego przejścia do demokracji w Syrii.
(5) Ponadto należy zabronić zakupu, przywozu lub transportu ropy naftowej i produktów ropopochodnych z Syrii.
(6) W tym kontekście należy zauważyć, że w decyzji 2011/523/UE z dnia 2 września 2011 r. 2 Rada zdecydowała o częściowym zawieszeniu stosowania Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Syryjską Republiką Arabską 3 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
* Nin. decyzja została uznana za nieważną ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy ona Tarifa Akhrasa, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie T-579/11 (Dz.U.UE.C.2015.107.23).
1 Dz.U. L 121 z 10.5.2011, s. 11.
2 Zob. s. 19 niniejszego Dziennika Urzędowego.
3 Dz.U. L 269 z 27.9.1978, s. 2.