a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 26 lipca 2010 r. Rada zatwierdziła decyzję 2010/413/WPZiB potwierdzającą środki ograniczające podejmowane od 2007 r. i przewidującą dodatkowe środki ograniczające wobec Islamskiej Republiki Iranu (zwanej dalej "Iranem") w celu wypełnienia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1929 (2010) oraz środków towarzyszących, zgodnie z wezwaniem Rady Europejskiej zawartym w oświadczeniu z dnia 17 czerwca 2010 r.
(2) Te środki ograniczające polegają w szczególności na dodatkowych ograniczeniach w handlu towarami i technologiami podwójnego zastosowania, jak również sprzętem, który może zostać użyty do represji wewnętrznych, ograniczeniach w handlu kluczowym sprzętem i technologiami dla irańskiego przemysłu naftowo-gazowego oraz ograniczeniach inwestycji w ten przemysł, ograniczeniach inwestycji w wydobycie uranu oraz przemysł jądrowy, ograniczeniach w zakresie przekazywania środków finansowych z i do Iranu, ograniczeniach dotyczących irańskiego sektora bankowego, ograniczeniach w zakresie dostępu Iranu do rynków ubezpieczeniowych i rynków obligacji Unii oraz ograniczeniach w zakresie świadczenia niektórych usług na rzecz irańskich statków i samolotów transportowych.
(3) W decyzji 2010/413/WPZiB przewidziano również dodatkowe kategorie osób, których środki finansowe i zasoby gospodarcze należy zamrozić, oraz pewne inne techniczne zmiany w obowiązujących środkach.
(4) Te środki ograniczające objęte są zakresem stosowania Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem niezbędne jest - w szczególności aby zagwarantować jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich - przyjęcie przepisów na szczeblu unijnym w zakresie, w jakim wykonanie tych środków ma związek z Unią.
(5) Rozporządzenie (WE) nr 423/2007 z dnia 19 kwietnia 2007 r. dotyczące środków ograniczających wobec Iranu 2 ustanowiło środki ograniczające podjęte przez Unię zgodnie ze wspólnym stanowiskiem 2007/140/WPZiB 3 . Dla zapewnienia jasności rozporządzenie (WE) nr 423/2007 powinno zostać uchylone i zastąpione niniejszym rozporządzeniem.
(6) Zmienione środki ograniczające dotyczące towarów podwójnego zastosowania powinny obejmować wszystkie towary i technologie wyszczególnione w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania 4 , z wyjątkiem niektórych pozycji z kategorii 5. Niemniej jednak pozycje z kategorii 5, które mają związek z technologiami jądrowymi i rakietowymi oraz obecnie są przedmiotem zakazu w zakresie ich przekazywania do Iranu i z tego państwa, powinny w dalszym ciągu być zakazane. Należy również objąć zakazem dotyczącym przekazywania do Iranu i z tego państwa niektórych towarów i technologii, na których wywóz trzeba było uzyskać uprzednie zezwolenie na mocy art. 3 rozporządzenia nr 423/2007.
(7) Aby zapewnić skuteczne wykonanie zakazu sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu do Iranu kluczowego sprzętu lub technologii, które mogłyby być wykorzystywane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego; należy sporządzić wykaz takiego kluczowego sprzętu i technologii.
(8) Co więcej, ograniczenia w zakresie inwestycji w irańskim sektorze naftowo-gazowym powinny, dla zagwarantowania ich skuteczności, obejmować niektóre kluczowe rodzaje działalności, takie jak usługi hurtowego przesyłu gazu w celu jego tranzytu lub dostawy do bezpośrednio połączonych sieci oraz, z tych samych powodów, mieć zastosowanie do spółek joint venture, jak również innych form stowarzyszeń i współpracy z Iranem w sektorze przesyłu gazu ziemnego.
(9) Środki ograniczające nie powinny mieć wpływu na przywóz z Iranu lub wywóz do Iranu ropy naftowej lub gazu, w tym na wypełnienie obowiązków dotyczących płatności związanych z takim przywozem lub wywozem.
(10) Aby skutecznie ograniczać inwestycje irańskie w Unii należy podjąć środki zakazujące osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom i organom podlegającym jurysdykcji państw członkowskich umożliwiania takich inwestycji lub zezwalania na nie.
(11) Nie zezwala się, w związku z obowiązkiem zamrożenia środków finansowych i zasobów gospodarczych Linii Żeglugowych Islamskiej Republiki Iranu (IRISL) oraz wyznaczonych jednostek będących w posiadaniu lub pod kontrolą IRISL, na załadunek towarów na statki należące do IRISL lub wyznaczone jednostki tych linii lub przez nie czarterowane i wyładunek towarów z takich statków w portach państw członkowskich. Obowiązek zamrożenia środków finansowych i zasobów gospodarczych IRISL i wyznaczonych jednostek będących w posiadaniu lub pod kontrolą IRISL nie oznacza konieczności zajęcia lub zatrzymania statków należących do takich jednostek, ani transportowanego przez nie ładunku, w zakresie w jakim towary te należą do osób trzecich, ani też konieczności zatrzymania zatrudnionej przez te linie lub jednostki załogi.
(12) Należy zaznaczyć, że składanie i przesyłanie bankowi koniecznych dokumentów docelowo przeznaczonych dla osób, podmiotów lub organów, które nie znajdują się w wykazie, w celu uruchomienia płatności dozwolonych zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia, nie oznacza udostępniania środków finansowych w rozumieniu art. 16 ust. 3 tego rozporządzenia.
(13) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i respektuje zasady określone w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza prawo do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu sądowego, prawo własności i prawo do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami.
(14) Niniejsze rozporządzenie jest także w pełni zgodne ze zobowiązaniami państw członkowskich w ramach Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.
(15) Rada powinna skorzystać z prawa zmiany wykazu zamieszczonego w załącznikach VII i VIII do niniejszego rozporządzenia w związku z konkretnym zagrożeniem dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa ze strony Iranu i podkreślonym na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniu 17 czerwca 2010 r. coraz większym zaniepokojeniem dotyczącym programu jądrowego tego państwa, a także w celu zapewnienia spójności z procesem zmiany i przeglądu załączników I i II do decyzji 2010/413/WPZiB.
(16) Procedura zmiany wykazów w załącznikach VII i VIII do niniejszego rozporządzenia powinna obejmować informowanie wyznaczonych osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów o powodach umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. Jeżeli zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna zweryfikować swoją decyzję na podstawie tych uwag i stosownie poinformować właściwą osobę, podmiot lub organ.
(17) Na potrzeby wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia najwyższego stopnia pewności prawa w Unii, imiona i nazwiska/nazwy oraz inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z rozporządzeniem, powinny zostać podane do wiadomości publicznej. Wszelkie przetwarzanie danych osobowych osób fizycznych na mocy niniejszego rozporządzenia powinno odbywać się w poszanowaniu rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych 5 oraz zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych 6 .
(18) Aby zagwarantować skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie w dniu jego publikacji,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
* Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 7 grudnia 2011 r. w sprawie T-256/10 (Dz.U.UE.C.2012.25.50/1). Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy Fulmenu i Fereydouna Mahmoudiana, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 21 marca 2012 r. w sprawach połączonych T-439/10 i T-440/10 (Dz.U.UE.C.12.133.24/2).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy Manufacturing Support & Procurement Kala Naft Co., Tehran, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie T-509/10 (Dz.U.UE.C.12.165.18/2).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy umieszczenia nazwy CF Sharp Shipping Agencies Pte Ltd w wykazie zawartym w załączniku VIII do rozporządzenia nr 961/2010, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 26 pażdziernika 2012 r. w sprawie T-53/12 (Dz.U.UE.C.12.379.23/2).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie dotyczącym Sina Banku, zgodnie z wyrokiem Sądu z·dnia·11·grudnia·2012·r. w sprawie T-15/11·(Dz.U.UE.C.13.26.41/2).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy Banku Saderat Iran, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie T-494/10 (Dz.U.UE.C.13.79.12).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy Banku Saderat plc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie T-495/10 (Dz.U.UE.C.13.129.16/2).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy Banku Saderat plc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 20 marca 2013 r. w sprawie T-495/10 (Dz.U.UE.C.13.129.16/2).
Niniejsze rozporządzenie zostało uznane za nieważne ex tunc w zakresie, w jakim dotyczy Persia International Banku plc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. w sprawie T-493/10 (Dz.U.UE.C.13.304.10).
1 Dz.U. L 195 z 27.7.2010, s. 39.
2 Dz.U. L 103 z 20.4.2007, s. 1.
3 Dz.U. L 61 z 28.2.2007, s. 49.
4 Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1.
5 Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
6 Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
7 Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
8 Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.
9 Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.
10 Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1.
11 Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1.
12 Dz.U. L 9 z 15.1.2003, s. 3.
13 Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1.
14 Dz.U. C 69 z 18.3.2010, s. 19.
15 Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1.
16 Art. 19a dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 56/2012 z dnia 23 stycznia 2012 r. (Dz.U.UE.L.2012.19.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 stycznia 2012 r.
17 Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1.
18 Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.
19 Dz.U. L 88 z 29.3.2007, s. 58.
20 Załącznik VII został uznany za nieważny ex tunc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. w sprawie T-4/11 i T-5/11 (Dz.U.UE.C.2013.304.11/2).
21 Załącznik VIII:- został uznany za nieważny ex tunc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. w sprawie T-12/11(Dz.U.UE.C.2013.304.12).
- w zakresie dotyczącym Post Bank Iranzostał uznany za nieważny ex tunc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. w sprawie T-13/11(Dz.U.UE.C.2013.304.13).
- w zakresie dotyczącym Banku Refah Kargaranzostał uznany za nieważny ex tunc, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. w sprawie T-24/11(Dz.U.UE.C.2013.304.14).
- został uznany za nieważny ex tunc w zakresie, w jakim dotyczyIslamic Republic of Iran Shipping Lines oraz 17 innych skarżących, których nazwy wymieniono w nin. załączniku, zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 16 września 2013 r. w sprawie T-489/10 (Dz.U.UE.C.13.325.30/2).
- zmieniony przez art. 1 i 2 rozporządzenia nr 503/2011 z dnia 23 maja 2011 r. (Dz.U.UE.L.2011.136.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 maja 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.2011.319.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 grudnia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 54/2012 z dnia 23 stycznia 2012 r. (Dz.U.UE.L.2012.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 stycznia 2012 r.