PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa)(4), dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiej i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie)(5), dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach)(6), dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej)(7) oraz dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej)(8) (zwane wspólnie "dyrektywą ramową i dyrektywami szczegółowymi") mają na celu stworzenie we Wspólnocie rynku wewnętrznego łączności elektronicznej przy równoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu inwestycji, innowacji i ochrony konsumenta poprzez zwiększenie konkurencji na rynku.
(2) Rozporządzenie (WE) nr 717/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2007 r. w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Wspólnoty(9) uzupełnia i wspiera przepisy wprowadzone przez ramy regulacyjne UE dla łączności elektronicznej w zakresie, w jakim dotyczą one roamingu ogólnowspólnotowego.
(3) Dla skutecznego rozwoju rynku wewnętrznego sieci i usług łączności elektronicznej istotne jest jednolite stosowanie ram regulacyjnych UE we wszystkich państwach członkowskich. Ramy regulacyjne UE wyznaczają cele do osiągnięcia i tworzą ramy działania dla krajowych organów regulacyjnych, umożliwiając im jednocześnie elastyczne stosowanie tych przepisów w niektórych obszarach, w zależności od warunków krajowych.
(4) Mając na uwadze potrzebę wypracowania spójnych praktyk regulacyjnych oraz spójnego stosowania ram regulacyjnych UE, Komisja powołała Europejską Grupę Regulatorów (zwaną dalej "ERG") zgodnie z decyzją 2002/627/WE z dnia 29 lipca 2002 r. ustanawiającą Europejską Grupę Regulatorów Sieci i Usług Łączności Elektronicznej(10), która ma doradzać i wspomagać Komisję w rozwijaniu rynku wewnętrznego, a ogólniej - stanowić ogniwo pośrednie w stosunkach między krajowymi organami regulacyjnymi a Komisją.
(5) ERG wniosła pozytywny wkład w zapewnianie spójności praktyki regulacyjnej poprzez ułatwienie współpracy krajowych organów regulacyjnych między sobą oraz z Komisją. Podejście to, polegające na rozwijaniu spójności działania krajowych organów regulacyjnych poprzez wymianę informacji i wiedzy na temat praktycznych doświadczeń, okazało się korzystne w krótkim okresie od jego wprowadzenia. Aby dalej rozwijać rynek wewnętrzny sieci i usług łączności elektronicznej, konieczna będzie dalsza i ściślejsza współpraca między krajowymi organami regulacyjnymi.
(6) Wymaga to wzmocnienia ERG i uznania jej w ramach regulacyjnych UE jako Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (zwanego dalej "BEREC"). BEREC nie powinien być agencją wspólnotową ani mieć osobowości prawnej. BEREC powinien zastąpić ERG i funkcjonować jako wyłączne forum współpracy krajowych organów regulacyjnych między sobą i z Komisją w ramach wykonywania pełnego zakresu swoich zadań z zakresu ram regulacyjnych UE. BEREC powinien służyć doświadczeniem i wiedzą specjalistyczną oraz wzbudzać zaufanie z racji swej niezależności, jakości swojego doradztwa i informacji, przejrzystości swoich procedur i metod działania, a także dbałości w wykonywaniu swoich zadań.
(7) BEREC powinien, poprzez zgromadzenie w jednym miejscu doświadczenia i wiedzy specjalistycznej, wspomagać krajowe organy regulacyjne, ale nie powinien zastępować ich obecnych funkcji ani powielać prowadzonych już prac, oraz powinien wspomagać Komisję w wykonywaniu jej obowiązków.
(8) BEREC powinien kontynuować prace ERG, rozwijając współpracę krajowych organów regulacyjnych między sobą oraz z Komisją, aby zapewnić spójne stosowanie we wszystkich państwach członkowskich ram regulacyjnych UE dla sieci i usług łączności elektronicznej, a tym samym przyczynić się do rozwoju rynku wewnętrznego.
(9) BEREC powinien również służyć jako podmiot dostarczający przemyśleń, dyskusji i rad dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. BEREC powinien odpowiednio doradzać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji, na ich wniosek lub z własnej inicjatywy.
(10) BEREC powinien realizować swoje zadania we współpracy z istniejącymi grupami i komitetami, takimi jak Komitet ds. Łączności ustanowiony na mocy dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywa ramowa), Komitet ds. Spektrum Radiowego ustanowiony decyzją nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym)(11), Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego ustanowiony decyzją Komisji 2002/622/WE z dnia 26 lipca 2002 r. ustanawiającą Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego(12) i komitet kontaktowy ustanowiony na mocy dyrektywy 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1997 r. zmieniającej dyrektywę Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej(13), nie naruszając zadań tych podmiotów.
(11) Aby zapewnić BEREC wsparcie w zakresie administracji i wiedzy fachowej, Urząd powinien zostać ustanowiony jako organ wspólnotowy posiadający osobowość prawną oraz powinien wykonywać zadania powierzone mu niniejszym rozporządzeniem. Aby skutecznie wspierać BEREC, Urząd powinien być prawnie, administracyjnie i finansowo niezależny. Urząd powinien składać się z komitetu zarządzającego oraz dyrektora zarządzającego.
(12) Struktury organizacyjne BEREC i Urzędu nie powinny być rozbudowane oraz powinny być stosowne do zadań, jakie podmioty te mają wykonywać.
(13) Urząd powinien być organem wspólnotowym w rozumieniu art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(14) ("rozporządzenie finansowe"). Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(15) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r.), a w szczególności jego pkt 47, powinno mieć zastosowanie do Urzędu.
(14) Ponieważ cele proponowanego działania, a mianowicie dalszy rozwój spójnych praktyk regulacyjnych poprzez wzmocnioną współpracę i koordynację krajowych organów regulacyjnych między sobą oraz z Komisją nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie z uwagi na zakres stosowania niniejszego rozporządzenia obejmujący całą UE, natomiast możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Strasburgu dnia 25 listopada 2009 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
J. BUZEK |
Å. TORSTENSSON |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 224 z 30.8.2008, s. 50.
(2) Dz.U. C 257 z 9.10.2008, s. 51.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 24 września 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 16 lutego 2009 r. (Dz.U. C 75 E z 31.3.2009, s. 67), stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 6 maja 2009 r. oraz decyzja Rady z dnia 26 października 2009 r.
(4) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 33.
(5) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 7.
(6) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 21.
(7) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 51.
(8) Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37.
(9) Dz.U. L 171 z 29.6.2007, s. 32.
(10) Dz.U. L 200 z 30.7.2002, s. 38.
(11) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 1.
(12) Dz.U. L 198 z 27.7.2002, s. 49.
(13) Dz.U. L 202 z 30.7.1997, s. 60.
(14) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(15) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
(16) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(17) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.
(18) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.
(19) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.
(20) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.