RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła Europejską strategię bezpieczeństwa, która wzywa do ustanowienia porządku międzynarodowego opartego na skutecznym multilateralizmie. Europejska strategia bezpieczeństwa uznaje Kartę Narodów Zjednoczonych za zasadniczy dokument, na którym opierają się stosunki międzynarodowe. Priorytetem Unii Europejskiej jest wzmocnienie Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz pomoc w dostarczaniu jej instrumentów, które umożliwią jej spełnianie obowiązków oraz skuteczne działanie.
(2) Rezolucja nr 51/45 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1996 r. wezwała wszystkie państwa do aktywnej realizacji prawnie wiążącej międzynarodowej umowy zakazującej użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych.
(3) Konwencja o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz ich zniszczeniu ("konwencja") została otwarta do podpisu dnia 3 grudnia 1997 r. i weszła w życie dnia 1 marca 1999 r. Konwencja ta jest wszechstronnym międzynarodowym instrumentem odnoszącym się do wszystkich kwestii związanych z minami przeciwpiechotnymi, w tym ich stosowania, produkcji i handlu nimi, pomocy ofiarom, usuwania min oraz niszczenia ich składów.
(4) W grudniu 2004 r. państwa strony konwencji przyjęły plan działania z Nairobi na lata 2005-2009 i uzgodniły różne ustalenia dotyczące powszechnego stosowania i wprowadzania w życie konwencji we wszystkich jej aspektach.
(5) W grudniu 2007 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję nr 62/41 w sprawie wprowadzenia w życie konwencji, zachęcając wszystkie państwa, które jeszcze jej nie podpisały, do bezzwłocznego przystąpienia do niej, wzywając wszystkie państwa, które ją podpisały, lecz jej nie ratyfikowały, do bezzwłocznego jej ratyfikowania oraz wzywając wszystkie państwa, aby w miarę możliwości propagowały przestrzeganie konwencji przez kontakty dwustronne, subregionalne, regionalne i wielostronne, a także przez popularyzację tej koncepcji, organizowanie seminariów oraz przez inne działania,
PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE: