(2007/814/WE)(Dz.U.UE L z dnia 12 grudnia 2007 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 8 i 9,
po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. WCZEŚNIEJSZE DOCHODZENIA ORAZ OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI
(1) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1796/1999(2) Rada nałożyła w sierpniu 1999 r. ostateczne cło antydumpingowe na przywóz lin i kabli stalowych pochodzących między innymi z Republiki Południowej Afryki.
(2) W listopadzie 2005 r. w następstwie przeglądu wygaśnięcia wszczętego zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada zdecydowała na mocy rozporządzenia (WE) nr 1858/2005(3), że należy utrzymać środki antydumpingowe stosowane wobec przywozu produktu objętego postępowaniem, pochodzącego między innymi z Republiki Południowej Afryki.
(3) Komisja na mocy decyzji 1999/572/WE z dnia 13 sierpnia 1999 r.(4) zaakceptowała zobowiązanie cenowe złożone przez przedsiębiorstwo pochodzące z Republiki Południowej Afryki o nazwie Scaw Metals Group Haggie Steel Wire Rope (zwane dalej "Haggie" lub "przedsiębiorstwo").
(4) Na mocy decyzji 1999/572/WE Komisja zaakceptowała również zobowiązania cenowe złożone przez następujące przedsiębiorstwa: Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd, Indie; Aceros Camesa SA de CV, Meksyk oraz Joint Stock Company Silur, Ukraina. Komisja wycofała przyjęcie zobowiązania złożonego przez Joint Stock Company Silur, Ukraina, na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1678/2003(5). Środki antydumpingowe nałożone na liny i kable z drutu stalowego pochodzące z Meksyku wygasły 12 sierpnia 2004 r.(6). Komisja wycofała przyjęcie zobowiązania złożonego przez Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd na mocy decyzji Komisji 2006/38/WE z dnia 22 grudnia 2005 r.
(5) W rezultacie przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z RPA, wytwarzanego przez przedsiębiorstwo w typie objętym zobowiązaniem ("produkt objęty zobowiązaniem"), został zwolniony z ostatecznych ceł antydumpingowych.
(6) Należy przy tym zauważyć, że niektóre rodzaje lin i kabli z drutu stalowego obecnie wytwarzane przez Haggie były wyłączone z zakresu zobowiązania. W rezultacie takie liny i kable z drutu stalowego podlegały zapłacie cła antydumpingowego przy wprowadzaniu ich do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty.
B. NARUSZENIA ZOBOWIĄZANIA
1. Obowiązki przedsiębiorstwa składającego zobowiązanie
(7) Składając zobowiązanie, przedsiębiorstwo zobowiązuje się między innymi do dokonywania wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty Europejskiej powyżej określonych cen minimalnych (minimalne ceny importowe - MIP) ustanowionych w zobowiązaniu.
(8) Przedsiębiorstwo w zobowiązaniu przyjęło ponadto do wiadomości fakt, że zwolnienie z ceł antydumpingowych przyznane w zobowiązaniu uzależnione jest od przedłożenia służbom celnym Wspólnoty "faktury w ramach zobowiązania". Przedsiębiorstwo zobowiązało się także do niewystawiania takich faktur w ramach zobowiązania odnośnie do sprzedaży tych typów produktu objętego postępowaniem, których nie są objęte zobowiązaniem i które w związku z tym podlegają zapłacie cła antydumpingowego. Przedsiębiorstwo zobowiązało się do tego, aby faktury w ramach zobowiązania zawierały informacje określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1796/1999, a następnie w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005.
(9) Warunki zobowiązania obligują przedsiębiorstwo do regularnego i szczegółowego informowania Komisji i do przedkładania kwartalnych sprawozdań ze sprzedaży do Wspólnoty Europejskiej produktu objętego postępowaniem. Sprawozdania takie powinny dotyczyć produktów objętych zobowiązaniem korzystających ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego, a także takich typów lin i kabli z drutu stalowego, które nie zostały objęte zobowiązaniem i które tym samym podlegają zapłacie cła antydumpingowego w związku z przywozem do Wspólnoty Europejskiej.
(10) Jest oczywiste, że wyżej wymienione sprawozdania ze sprzedaży powinny być przedkładane w formie pełnej, wyczerpującej i całkowicie poprawnej oraz że transakcje są w pełni zgodne z warunkami zobowiązania.
(11) Aby zagwarantować przestrzeganie warunków zobowiązania, przedsiębiorstwo zgodziło się zezwolić na wizyty weryfikacyjne na miejscu, na swoim terenie, w celu sprawdzenia dokładności i prawdziwości danych zawartych we wspomnianych sprawozdaniach kwartalnych i dostarczenia wszelkich informacji, które Komisja uzna za niezbędne.
(12) Należy zauważyć, iż przedsiębiorstwo otrzymało już od służb Komisji wydane w dniu 28 października 2003 r. pisemne ostrzeżenie dotyczące naruszeń zobowiązania w związku z wystawianiem faktur w ramach zobowiązania dotyczących produktów nieobjętych zobowiązaniem lub w inny sposób będących przedmiotem środków antydumpingowych. W ostrzeżeniu tym Komisja stwierdziła, że w związku ze szczególnymi okolicznościami w jakich naruszenia te miały miejsce, nie miała ona na celu wycofania przyjęcia zobowiązania, tym niemniej wskazała, że jakiekolwiek dalsze naruszenia zobowiązania, nawet nieznaczne, utrudnią Komisji kontynuowanie przyjęcia zobowiązania od przedsiębiorstwa.
(13) W tym kontekście przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa w RPA w dniach od 5 do 6 lutego 2007 r. Wizyta weryfikacyjna objęła okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.
2. Wyniki wizyty weryfikacyjnej na terenie przedsiębiorstwa
(14) W trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że przedsiębiorstwo dwukrotnie wystawiło faktury w ramach zobowiązania (faktury w ramach zobowiązania nr: 935515 i 935516) dla produktów objętych środkami antydumpingowymi i nieobjętych zobowiązaniem. W związku z powyższym niniejsze transakcje w sposób niezgodny z prawem skorzystały ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego po przywiezieniu.
(15) W trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że w jednym przypadku przedsiębiorstwo nie dostosowało jednostkowej ceny sprzedaży do warunków płatności. Brak tego dostosowania dla kosztu finansowego związanego z rzeczywistym czasem płatności doprowadził do powstania jednostkowej ceny sprzedaży poniżej stosowanej MIP.
(16) Ponadto w trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że w wielu przypadkach przedsiębiorstwo wystawiło faktury w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 poprzez dodanie tekstu "Do sprzedaży za granicą, nieprzeznaczony do sprzedaży na terytorium Unii Europejskiej".
(17) Analiza faktur w ramach zobowiązania wystawionych w okresie badanym w trakcie wizyty weryfikacyjnej pokazała, że jedna transakcja nie została uwzględniona w sprawozdaniu kwartalnym ze sprzedaży w ramach zobowiązania przedkładanym Komisji. Ponadto ustalono, że przedsiębiorstwo składało sprawozdania dotyczące transakcji bez zamiaru wprowadzenia do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty jako takich, które przeznaczone były do wprowadzenia do wolnego obrotu na terenie Wspólnoty. W trakcie wizyty weryfikacyjnej stwierdzono ponadto pewną ilość transakcji, które zostały przedstawione w sprawozdaniu jako sprzedaż tranzytowa, choć w rzeczywistości towary były wprowadzone do wolnego obrotu we Wspólnocie. Ponadto zidentyfikowano różnice pomiędzy sprawozdaniami kwartalnymi ze sprzedaży w ramach zobowiązania i odpowiednimi fakturami.
3. Powody wycofania przyjęcia zobowiązania
(18) Fakt, że przedsiębiorstwo wystawiło faktury w ramach zobowiązania dla produktu objętego postępowaniem, który nie był objęty zobowiązaniem oraz fakt, że transakcje te korzystały ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego przyznanego jedynie towarom objętym zobowiązaniem stanowią naruszenie zobowiązania.
(19) Przedsiębiorstwo nie dopełniło obowiązku przestrzegania MIP dla wszelkiej sprzedaży produktu objętego postępowaniem.
(20) Wystawienie faktur w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 w ramach sprzedaży produktu objętego zobowiązaniem może być myląca dla organów celnych i może nie pozwalać organom celnym skutecznie monitorować zobowiązania i w związku z powyższym sprawić, że zobowiązanie będzie pozbawione racji bytu.
(21) Fakty wymienione w motywie 17 doprowadziły do stwierdzenia, że kwartalne sprawozdania ze sprzedaży składane przez przedsiębiorstwo w ramach zobowiązania nie były pełne, wyczerpujące lub całkowicie poprawne, w związku z powyższym sprawozdania te nie były wystarczająco wiarygodne, aby je wykorzystać dla monitorowania zobowiązania. Niestosowanie wymagań w zakresie sprawozdawczości również stanowi naruszenie zobowiązania.
4. Uwagi pisemne i przesłuchanie
a) Brak zrozumienia zasad zobowiązania
(22) Przedsiębiorstwo w uwadze pisemnej przyznało, że błędy powstałe w trakcie wystawiania faktur w ramach zobowiązania i sporządzania sprawozdania wynikały z braku zrozumienia technicznych przepisów dotyczących zobowiązania, niewłaściwego odczytania tekstu i/lub niezapoznania się z nim przez przedsiębiorstwo. W uwagach pisemnych i w trakcie przesłuchania w dniu 26 kwietnia 2007 r. stwierdzono ponadto, że zmiany w strukturze zarządzania wyższego stopnia i reorganizacja przedsiębiorstwa przyczyniły się do braku zrozumienia kompleksowych wymogów zobowiązania.
(23) Przedsiębiorstwo potwierdziło również otrzymanie pisemnego ostrzeżenia od służb Komisji w dniu 28 października 2003 r. Tym niemniej przedsiębiorstwo twierdziło, iż nie otrzymało sprawozdania weryfikacyjnego, które w jego przekonaniu przedstawiałoby błędy popełnione w rzeczywistości. Przedsiębiorstwo twierdziło, że fakt, iż nie zostało ono poinformowane o rzeczywistych błędach, również przyczynił się do braku zmiany postępowania odnośnie do przygotowania sprawozdań składanych w ramach zobowiązania i do braku lepszego zrozumienia zobowiązania.
(24) W odpowiedzi na te argumenty należy zauważyć, iż w dniu 18 września 2003 r. przedsiębiorstwo otrzymało od Komisji pismo, które szczegółowo przedstawiało zidentyfikowane naruszenia. Pisemne ostrzeżenie z dnia 28 października 2003 r. nie powtarzało już szczegółowo wszystkich naruszeń, lecz odwoływało się do wcześniejszej korespondencji pomiędzy Komisją a przedsiębiorstwem.
(25) Należy również zauważyć, że przedsiębiorstwo mogło popełnić błąd, odnosząc się do sprawozdania weryfikacyjnego. Komisja nie przeprowadzała wizyty weryfikacyjnej przed wystosowaniem w dniu 28 października 2003 r. pisemnego ostrzeżenia, jako że naruszenia, które doprowadziły do wystosowania pisemnego ostrzeżenia ustalono w oparciu o późniejszą analizę sprawozdań w ramach zobowiązania. Komisja przeprowadziła weryfikację w maju 2004 r., lecz w związku z faktem, iż weryfikacja ta nie doprowadziła do dalszych działań, nie było konieczności przesyłania przedsiębiorstwu żadnego pisma w tym zakresie.
(26) Poza tym przedsiębiorstwo w trakcie przesłuchania stwierdziło, że po wizycie weryfikacyjnej przeprowadzono reorganizację całego systemu w oparciu o uwagi przedstawione na miejscu w celu wprowadzenia koniecznych zmian niezbędnych do wypełnienia warunków zobowiązania.
(27) Argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo na swoją obronę odnośnie do braku zrozumienia zobowiązania nie zmieniają opinii Komisji, iż przedsiębiorstwo nie wypełniło swoich obowiązków w ramach zobowiązania. Należy również zauważyć, iż przedsiębiorstwo otrzymało już w przeszłości pisemne ostrzeżenie dotyczące naruszeń zobowiązania i nie podjęło działań koniecznych w celu uniknięcia kolejnych naruszeń zobowiązania. Brak zrozumienia zasad zobowiązania stanowi znaczące zagrożenie dla skuteczności i wiarygodności systemu monitorowania zobowiązania.
b) Proporcjonalność
(28) Biorąc pod uwagę naruszenia zobowiązania cenowego, przedsiębiorstwo przyznało, że naruszenie zobowiązania cenowego miało miejsce w jednym przypadku, w związku z faktem, iż przedsiębiorstwo nie poczyniło koniecznych korekt w cenach sprzedaży odnośnie do płatności przeterminowanej. Przedsiębiorstwo twierdziło jednakże, że ceny sprzedaży we wszystkich innych transakcjach były ściśle zgodne z MIP. Ponadto twierdzono, że płatność przeterminowana miała miejsce w związku z nieprzewidzianymi okolicznościami, jako że przedmiotowy klient zwykle płaci za towary z góry przed ich wysłaniem.
(29) Odpowiadając na te argumenty, należy zauważyć, że zgodnie ze zobowiązaniem przedsiębiorstwo obiecało zapewnić, że ceny sprzedaży netto przy sprzedaży objętej zobowiązaniem będą co najmniej równe MIP określonym w zobowiązaniu.
(30) Ponadto rozporządzenie podstawowe w kwestii proporcjonalności, pośrednio lub bezpośrednio, nie nakłada wymogu, iż naruszenie zobowiązania musi dotyczyć minimalnej wartości procentowej sprzedaży lub minimalnej wartości procentowej MIP.
(31) Takie podejście zostało ponadto potwierdzone w orzecznictwie Sądu Pierwszej Instancji, które mówi, że każde naruszenie zobowiązania jest wystarczającą podstawą dla wycofania przyjęcia zobowiązania(7).
(32) Dlatego argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo w odniesieniu do proporcjonalności nie zmieniają opinii Komisji, że doszło do naruszenia zobowiązania i że należy wycofać przyjęcie zobowiązania.
c) Dobra wiara przedsiębiorstwa
(33) Przedsiębiorstwo utrzymywało, że w czasie przedkładania Komisji okresowych sprawozdań było ono przekonane, że sprawozdania były pełne, wyczerpujące i całkowicie poprawne.
(34) W żadnym wypadku przedsiębiorstwo nie próbowało przedstawiać nieprawdziwych informacji lub zataić jakichkolwiek wymaganych informacji.
(35) Przedsiębiorstwo podkreślało również, zarówno w uwagach pisemnych, jak i w trakcie przesłuchania, że nie osiągnęło żadnej korzyści z naruszeń zobowiązania poza dwoma przypadkami i że błędy nie zostały popełnione w ramach strategii obejścia ceł.
(36) Nawiązując do powyższych motywów, należy stwierdzić, że nie zauważono, aby przedsiębiorstwo starało się celowo czerpać korzyści z nieprzestrzegania wymogów zobowiązania lub też uniemożliwiać monitorowanie.
Tym niemniej powtarzające się przypadki błędów sprawiają, że właściwe monitorowanie zobowiązania jest pozbawione racji bytu.
C. UCHYLENIE DECYZJI 1999/572/WE
(37) W związku z powyższym przyjęcie zobowiązania powinno zostać wycofane, a decyzja Komisji 1999/572/WE powinna zostać uchylona. Dlatego ostateczne cło antydumpingowe nałożone art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 powinno obowiązywać,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 listopada 2007 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Peter MANDELSON |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2117/2005 (Dz.U. L 340 z 23.12.2005, str. 17).
(2) Dz.U. L 217 z 17.8.1999, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1674/2003 (Dz.U. L 238 z 25.9.2003, str. 1).
(3) Dz.U. L 299 z 16.11.2005, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 121/2006 (Dz.U. L 22 z 26.1.2006, str. 1).
(4) Dz.U. L 217 z 17.8.1999, str. 63. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/38/WE (Dz.U. L 22 z 26.1.2006, str. 54).
(5) Dz.U. L 238 z 25.9.2003, str. 13.
(6) Dz.U. C 203 z 11.8.2004, str. 4.
(7) W tym kontekście patrz: sprawa T-51/96 Miwon przeciwko Radzie, Rec. (2000) str. II-1841, pkt 52; sprawa T-340/99 Arne Mathisen S przeciwko Radzie, Rec. (2002) str. II-2905, pkt 80.
