RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zasoby połowowe, które są wyczerpującymi się zasobami naturalnymi, powinny być chronione zarówno ze względu na utrzymanie równowagi biologicznej, jak również ze względu na globalne bezpieczeństwo żywnościowe.
(2) Międzynarodowa Komisja Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT), której Wspólnota Europejska jest Umawiającą się Stroną, przyjęła rezolucję 98-18 dotyczącą nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów tuńczyka na dużą skalę przez statki poławiające za pomocą sznurów haczykowych na obszarze objętym Konwencją.
(3) Dane zasoby nie mogą być efektywnie zarządzane przez Umawiające się Strony ICCAT, których rybacy zobowiązani są do zmniejszania swoich połowów opastuna, chyba że wszystkie strony nie będące Umawiającymi się Stronami, łowiące opastuna, będą współpracować z ICCAT i przestrzegać środków ochronnych i zarządzania.
(4) ICCAT ustaliła, że Belize, Boliwia, Kambodża, Gwinea Równikowa, Gruzja, Honduras, Saint Vincent i Grenadyny oraz Sierra Leone są państwami, których statki odławiają opastuna w sposób obniżający skuteczność zastosowanych przez tę organizację środków ochronnych tuńczyka, popierając swoje ustalenia danymi dotyczącymi połowów, handlu i działań statków.
(5) Przywóz opastuna pochodzącego z Belize, Kambodży, Gwinei Równikowej, Hondurasu oraz Saint Vincent i Grenadynów jest obecnie zakazany rozporządzeniem (WE) nr 1036/2001 z dnia 22 maja 2001 r. zakazującym przywozu opastuna (Thunnus obesus) pochodzącego z Belize, Kambodży, Gwinei Równikowej, Saint Vincent i Grenadynów oraz Hondurasu.(1)
(6) ICCAT odnotowała ulepszoną współpracę z Hondurasem w zakresie ochrony opastuna; ICCAT na swoim rocznym spotkaniu w 2002 r. zaleciła, aby zniesiony został zakaz przywozu stosowany przez Umawiające się Strony wobec Hondurasu w odniesieniu do produktów z opastuna w jakiejkolwiek postaci.
(7) ICCAT odnotowała postęp we współpracy z Belize oraz Saint Vincent i Grenadynami w zakresie ochrony opastuna; ICCAT na swoim rocznym spotkaniu w 2003 r. zaleciła, aby od dnia 1 stycznia 2004 r. zniesiony został zakaz przywozu stosowany przez Umawiające się Strony wobec Belize oraz Saint Vincent i Grenadynów w odniesieniu do produktów z opastuna w jakiejkolwiek postaci.
(8) Próby ICCAT mające na celu zachęcenie Boliwii, Kambodży, Gwinei Równikowej, Gruzji i Sierra Leone do przestrzegania środków w zakresie ochrony i zarządzania opastunem nie przyniosły żadnych rezultatów.
(9) ICCAT zaleciła Umawiającym się Stronom podjęcie właściwych środków mających na celu zakaz przywozu produktów z opastuna w jakiejkolwiek postaci z Boliwii, Gruzji i Sierra Leone oraz zachowanie zakazu takiego przywozu z Kambodży i Gwinei Równikowej. Środki te zostaną zniesione, jak tylko zostanie stwierdzone, że odnośne państwa dostosowały swoje praktyki rybackie do środków ICCAT. Środki te powinny dlatego zostać wdrożone przez Wspólnotę, która ma wyłączne kompetencje w tej kwestii. Jednakże biorąc pod uwagę okresy notyfikacji wymagane przez ICCAT, zakaz przywozu dla tego rodzaju produktów pochodzących z Gruzji powinien wejść w życie dopiero dnia 1 lipca 2004 r.
(10) Niniejsze środki są zgodne ze zobowiązaniami Wspólnoty w ramach innych umów międzynarodowych.
(11) W celu zapewnienia przejrzystości, rozporządzenie (WE) nr 1036/2001 powinno dlatego zostać uchylone i zastąpione niniejszym rozporządzeniem,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 kwietnia 2004 r.
|
W imieniu Rady |
|
B. COWEN |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 10.
(2) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 60/2004. (Dz.U. L 9, z 15.1.2004, str. 8).
