RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 61 lit. a) i art. 63 ust. 3 lit. b),
uwzględniając inicjatywę Republiki Francuskiej(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Jednym z celów Unii Europejskiej jest stopniowe tworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, co oznacza, między innymi, że musi być zwalczana nielegalna imigracja.
(2) W konsekwencji, powinny być podejmowane środki dla zwalczania pomocy w nielegalnej imigracji, zarówno w związku z nielegalnym przekraczaniem granicy w ścisłym znaczeniu jak i w celu zwalczania istniejących sieci wykorzystujących ludzi.
(3) W tym celu zasadnicze znaczenie ma zbliżenie istniejących przepisów prawa, w szczególności z jednej strony, dokładna definicja danego naruszenia i przypadki wyłączeń, które są przedmiotem niniejszej dyrektywy i, z drugiej strony, minimalne zasady dotyczące karania, odpowiedzialności osób prawnych i jurysdykcji, które są przedmiotem decyzji ramowej Rady 2002/946/WSiSW z dnia 28 listopada 2002 r. w sprawie wzmocnienia systemu karnego w celu zapobiegania ułatwianiu nielegalnego wjazdu, tranzytu i pobytu(3).
(4) Celem niniejszej dyrektywy jest udostępnienie definicji ułatwiania nielegalnej imigracji i w konsekwencji umożliwienie skuteczniejszego zastosowania decyzji ramowej 2002/946/WSiSW w celu zapobiegania temu przestępstwu.
(5) Niniejsza decyzja ramowa uzupełnia inne instrumenty przyjęte w celu zwalczania nielegalnej imigracji, nielegalnego zatrudniania, handlu ludźmi i seksualnego wykorzystywania dzieci.
(6) W przypadku Islandii i Norwegii, niniejsza decyzja ramowa tworzy rozwinięcie postanowień dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(4), które obejmuje obszar określony w art. 1 lit. E) decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(5).
(7) Zjednoczone Królestwo i Irlandia uczestniczą w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatów.
(8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest ona dla niej wiążąca oraz nie podlega jej stosowaniu. Przy założeniu, że niniejsza dyrektywa opiera się o dorobek Schengen na podstawie przepisów tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania postanowi, zgodnie z art. 5 omawianego Protokołu, w terminie sześciu miesięcy od przyjęcia przez Radę niniejszej dyrektywy, czy zastosuje ją w swoim prawie krajowym,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 28 listopada 2002 r.
|
W imieniu Rady |
|
B. HAARDER |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 253 z 4.9.2000, str. 1.
(2) Dz.U. C 276 z 1.10.2001, str. 244.
(3) Dz.U. L 328 z 5.12.2002, str. 1.
(4) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36.
(5) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31.