| Sprawozdawca: Rob JONKMAN (NL/EKR), członek zarządu gminy Opsterland |
EUROPEJSKI KOMITET REGIONÓW
Uwagi ogólne
1. Z zadowoleniem przyjmuje Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF), gdyż jest to ambitne i przedstawione w odpowiednim czasie rozwiązanie, które umożliwi Unii wyjście z kryzysu związanego z COVID-19 silniejszą i przyspieszenie transformacji ekologicznej i cyfrowej. Popiera pogląd Komisji Europejskiej, zgodnie z którym większość państw członkowskich osiągnęła dobre wyniki w opracowywaniu krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności w stosunkowo krótkim czasie.
2. Ma świadomość, że w kilku państwach członkowskich krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności stanowią jedynie część szerszych krajowych planów naprawy i wskazuje na potrzebę intensywniejszej wymiany doświadczeń i kompleksowego podejścia na szczeblu europejskim, aby przezwyciężyć kryzys i uczynić gospodarkę UE bardziej solidną i zrównoważoną w przyszłości.
3. Zwraca uwagę, że europejski semestr jako mechanizm zarządzania funduszem (określanym jako Instrument) jest wciąż scentralizowanym i odgórnym procesem, który nie jest odpowiedni dla narzędzia mającego służyć wzmacnianiu spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Wskazuje na duże znaczenie właściwego wdrażania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności oraz obiektywnego i przejrzystego podziału środków w ścisłej współpracy z władzami lokalnymi i regionalnymi, partnerami społecznymi i organizacjami pozarządowymi, w oparciu o zasadę pomocniczości, wielopoziomowe sprawowanie rządów, podejście zintegrowane i oddolne. Im większe poczucie współodpowiedzialności w danym państwie członkowskim, tym większa jest szansa na pomyślną realizację tych planów.
4. Podkreśla, że od początku pandemii władze lokalne i regionalne odgrywały wiodącą rolę w zmaganiach z kryzysem związanym z COVID-19 i jego skutkami społeczno-gospodarczymi, zarówno przyjmując własne środki z zakresu polityki, jak i realizując i egzekwując politykę rządów krajowych.
5. Zwraca przy tym uwagę, że w wielu gminach i regionach kryzys związany z COVID-19 doprowadził do spadku dochodów oraz wzrostu wydatków. Powtarza się sytuacja, która miała miejsce podczas kryzysu finansowego (2008-2011). Tymczasem poziom inwestycji władz lokalnych i regionalnych wciąż jeszcze nie powrócił do poziomu sprzed kryzysu gospodarczego i finansowego.
6. Przypomina, że władze lokalne i regionalne odpowiadają za jedną trzecią wszystkich wydatków publicznych i ponad połowę inwestycji publicznych w UE 1 . Często posiadają one uprawnienia wynikające z przepisów konstytutywnych państw w niektórych obszarach polityki o kluczowym znaczeniu dla Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności. Kwestią zasadniczą jest, aby władze lokalne i regionalne były bezpośrednio zaangażowane w opracowywanie i wdrażanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności, by zapewnić pomyślną realizację przewidzianych w nich reform i inwestycji, które leżą w gestii tych władz zgodnie ze stopniem autonomii gospodarczej, fiskalnej i finansowej wynikającej z krajowych ram prawnych i z zasady pomocniczości.
Zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych w przygotowywanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności
7. Zauważa, że jak wynika z badań KR-u, Centrum Polityki Europejskiej, Fundacji Konrada Adenauera i CPMR 2 , władze lokalne i regionalne są niewystarczająco zaangażowane w przygotowywanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności oraz że wielkość ich wkładu w te plany jest w większości przypadków niemożliwa do ustalenia.
8. Stwierdza, że obraz zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w przygotowywanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności jest zatem bardzo zróżnicowany i że chociaż w różnych państwach członkowskich prowadzi się oficjalne konsultacje z tymi władzami lub ich stowarzyszeniami w sprawie planów koncepcyjnych, to na ogół niejasne jest, w jaki sposób przeprowadzono w praktyce konsultacje i uwzględniono zdecentralizowane wkłady w planach.
9. Ubolewa również, że w większości państw członkowskich przygotowanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności było procesem odgórnym, co niesie ze sobą ryzyko centralizacji istotnych inwestycji publicznych i negatywnie wpływa na ostateczne powodzenie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności. Jest to sprzeczne z ideą wielopoziomowego sprawowania rządów, zasadą pomocniczości i procesem decentralizacji kompetencji, jaki zaszedł w wielu państwach członkowskich w ostatnich dziesięcioleciach, zwłaszcza w odniesieniu do programów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.
10. Uważa, że sposób opracowania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności oraz włączenia weń władz lokalnych i regionalnych nie sprzyja poczuciu współodpowiedzialności za te plany. Wnioski wyciągnięte z przeszłości europejskiego semestru pokazują, że wiele zaleceń dla poszczególnych krajów nie zostało realizowanych ze względu na brak jasnego podejścia i poczucia współodpowiedzialności. Wskazuje, że wynika to również z nieuznania roli władz lokalnych i regionalnych w europejskim semestrze.
11. Wyraża rozczarowanie, że ogólnie zlekceważono jego opinię, w której zalecał bezpośrednie zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych jako partnerów w opracowanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności 3 . Ubolewa, że podczas opracowywania planów tylko częściowo uwzględniono postulat zawarty w motywie 34 rozporządzenia w sprawie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, w którym to motywie wyraźnie podkreślono znaczenie włączenia władz lokalnych i regionalnych w przygotowanie i realizację planów. Procesy przygotowywania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności stawiają również pod znakiem zapytania poszanowanie zasady pomocniczości.
12. Przypomina o specyficznym przypadku regionów najbardziej oddalonych, na które należy zwrócić szczególną uwagę w ramach europejskiego semestru, co uznała Komisja Europejska.
13. Przypomina, że władze lokalne i regionalne są szczeblem sprawowania rządów najbliższym mieszkańcom i przedsiębiorstwom, a zatem są najbardziej świadome ich potrzeb, problemów i ambicji. W końcu to one są odpowiedzialne za wdrażanie większości krajowych strategii na poziomie lokalnym, które zazwyczaj są formułowane w sposób odgórny, a zatem nie są zgodne z lokalnymi potrzebami. Ponadto świadczą one większość usług publicznych dla mieszkańców i przedsiębiorstw i inwestują w obszary polityki, które przewijają się w planach odbudowy. Odbudowa gospodarcza i społeczna, a także transformacja ekologiczna i cyfrowa - w tym szczególnie cyfryzacja administracji publicznej - mogą zatem powieść się wyłącznie wówczas, gdy władze lokalne i regionalne będą bezpośrednio zaangażowane w opracowywanie i wdrażanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności. Bez strukturalnego zaangażowania władz lokalnych i regionalnych szczebel polityczny najbliższy obywatelkom i obywatelom zostaje pominięty, a zatem nie można osiągnąć wyznaczonych kamieni milowych i wartości docelowych. W związku z tym proponuje się włączyć władze lokalne i regionalne lub krajowe stowarzyszenia reprezentujące te władze w prace komisji planowania, a także zapewnić ich udział w negocjacjach z Komisją Europejską.
14. Stwierdza również, że większość krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności nie zawiera żadnego odniesienia do wkładu w osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju, podczas gdy UE postanowiła wcześniej, że jej strategie polityczne powinny się do tego ogólnie przyczynić. W związku z tym proponuje się, aby Komisja Europejska ustanowiła jasne wskaźniki, które powinny być stosowane przez państwa członkowskie.
15. Podkreśla, że państwa członkowskie i instytucje UE muszą ściśle stosować zasadę "niepowodowania znaczących szkód" w odniesieniu do każdej inwestycji i reformy, w szczególności zrównoważonych inwestycji przyczyniających się do realizacji celów w zakresie klimatu i różnorodności biologicznej. Nalega, aby Komisja Europejska zapewniła istnienie systemu sprawozdawczości, a wymiar terytorialny i wiedza fachowa władz lokalnych i regionalnych zostały uwzględnione w ocenie, ponieważ ocena każdego środka przeprowadzana jest na szczeblu krajowym.
Zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych w realizację planów odbudowy
16. W związku z powyższym zwraca uwagę, że kluczowe znaczenie ma realizacja krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności na szczeblu lokalnym i regionalnym, i wzywa Komisję do zachęcania państw członkowskich do aktywnego i strukturalnego włączenia władz lokalnych i regionalnych w ten proces oraz do przedstawienia wytycznych w tym zakresie.
17. Wskazuje zatem, że zasadnicza rola władz lokalnych i regionalnych nie ogranicza się wyłącznie do realizacji planów, lecz również do dalszego opracowania i oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności.
18. Apeluje, by europejskie stowarzyszenia, takie jak CEMR, Eurocities i CPMR 4 , wspólnie z nim samym, na bieżąco informowały władze lokalne i regionalne oraz ich stowarzyszenia o krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności (i ich realizacji) oraz roli, jaką mogą w tym odegrać.
19. Wzywa państwa członkowskie, by w umowach zawartych z Komisją Europejską w sprawie ustaleń operacyjnych (zgodnie z art. 20 ust. 6 rozporządzenia w sprawie RRF) oraz w indywidualnych zobowiązaniach prawnych dotyczących wkładów finansowych (zgodnie z art. 23 rozporządzenia w sprawie RRF) określono rolę władz regionalnych i lokalnych w realizacji, dalszym opracowywaniu i ocenie planów odbudowy, z uwzględnieniem warunków konstytucyjnych i podziału kompetencji w państwach członkowskich, zwłaszcza w świetle tego, że w niektórych państwach członkowskich wdrażanie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności po części należy do kompetencji władz szczebla niższego niż krajowy. Jak stwierdzono w art. 31 rozporządzenia w sprawie RRF, w rocznych sprawozdaniach z wdrażania RRF państwa członkowskie powinny zawrzeć część dotyczącą zaangażowania władz lokalnych i regionalnych, zgodnie z motywem 34 rozporządzenia w sprawie RRF.
20. Wskazuje, że określona w art. 30 rozporządzenia w sprawie RRF tabela wyników służąca do pomiaru postępów i dostarczania informacji w zakresie wdrażania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności stanowi podstawę dialogu w sprawie odbudowy i zwiększania odporności. Musi ona zacząć w pełni działać do 31 grudnia 2021 r. i uwzględniać interesy regionalne i lokalne. Wzywa Komisję Europejską do zapewnienia właściwego uwzględnienia wymiaru terytorialnego i odpowiedniego odzwierciedlenia roli władz lokalnych i regionalnych w aktualizowanej dwa razy w roku tabeli wyników. Aby zapewnić pluralistyczny proces monitorowania i obiektywną wizję wdrażania, trzeba umożliwić wgląd w cele osiągnięte na szczeblu lokalnym i regionalnym, bez stwarzania nadmiernych obciążeń administracyjnych dla tych władz.
21. Wzywa Komisję Europejską do dalszego wymagania od państw członkowskich, by nadal uwzględniały specyfikę wszystkich typów i rodzajów regionów przy wdrażaniu krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności, co umożliwi realizację tych planów w sposób ukierunkowany na konkretny obszar.
22. Z zadowoleniem przyjmuje włączenie dialogów w sprawie odbudowy i zwiększania odporności do rozporządzenia w sprawie RRF. Zwraca uwagę Parlamentu Europejskiego na prawo, zgodnie z art. 26 rozporządzenia w sprawie RRF, do zwracania się do Komisji co dwa miesiące o przedstawianie stanu odbudowy, planów państw członkowskich i postępów we wdrażaniu.
23. Wzywa Komisję Europejską do regularnego konsultowania się z państwami członkowskimi i regionami oraz do dopilnowania, by wszystkie wymogi i zasady, w szczególności zasady pomocniczości i wielopoziomowego sprawowania rządów, były jak najdokładniej przestrzegane podczas wdrażania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności i służyły za punkt odniesienia w dyskusjach na temat półrocznych sprawozdań z postępów.
24. Biorąc pod uwagę znaczenie zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w realizację krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności, wzywa Parlament i Komisję do systematycznego włączania Europejskiego Komitetu Regionów w dialogi w sprawie odbudowy i zwiększania odporności w celu propagowania dialogu między wszystkimi instytucjami i organami doradczymi UE i odpowiedniego uwzględnienia wymiaru regionalnego i lokalnego.
25. Wzywa 27 członków wspólnej grupy roboczej ECON-BUDG Parlamentu Europejskiego ds. przeglądu Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności i ich zastępców, aby w pełni wywiązywali się z roli strażnika realizacji planów odbudowy i regularnie włączali w dialogi Komitet Regionów i innych przedstawicieli władz lokalnych i regionalnych.
Spójność terytorialna
26. Z zadowoleniem przyjmuje to, że RRF opiera się na spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej dzięki podstawie prawnej zawartej w art. 175 TFUE, a także ujęcie spójności jako jednego z filarów określonych w art. 3 ostatecznej wersji rozporządzenia.
27. Opowiada się za tym, by państwa członkowskie angażowały władze lokalne i regionalne w analizę kosztów i korzyści inwestycji publicznych w ramach RRF i reform w dziedzinie spójności, zrównoważonego rozwoju i cyfryzacji oraz aby w stosownych przypadkach realizowały systemy finansowania z RRF w ramach zarządzania dzielonego lub bezpośredniego.
28. Podkreśla, że istotne jest, aby wdrażanie rozporządzenia w sprawie RRF odbywało się z pełnym poszanowaniem art. 4 ust. 2 TUE, zasad przyznania kompetencji, obiektywności, niedyskryminacji i równego traktowania. Akcentuje, że jak uzgodniono w konkluzjach Rady Europejskiej z grudnia 2020 r., budżet Unii (w tym Europejski Instrument na rzecz Odbudowy) musi być chroniony przed wszelkimi nadużyciami finansowymi, korupcją i konfliktami interesów - w celu ochrony należytego zarządzania finansami i interesów finansowych Unii.
29. Stwierdza jednak, że w krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności kwestia spójności terytorialnej została uwzględniona jedynie w pewnym stopniu. Niektóre krajowe plany zawierają informacje ze szczebla lokalnego i regionalnego i ujmują kwestie społeczne, cyfrowe i środowiskowe z perspektywy terytorialnej. Nie we wszystkich obszarach polityki systematycznie usprawnia się jednak podejście terytorialne.
30. Uważa, że przyczyną jest podejście odgórne zastosowane w większości krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności i niezaangażowanie władz lokalnych i regionalnych, i apeluje stanowczo, by Komisja i państwa członkowskie stały na straży zasady partnerstwa zapisanej w europejskim kodeksie postępowania w zakresie partnerstwa i ją realizowały w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.
31. Zwraca uwagę, że podejście centralistyczne pomija różnice terytorialne zarówno pod względem wyzwań, jak i możliwości. W rezultacie krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności mogą być mniej skuteczne i mieć mniejszy wpływ niż oczekiwano. Naraża to regiony, które już przed wybuchem pandemii pozostawały w tyle pod względem rozwoju, na jeszcze większe opóźnienie w rozwoju czy to pod względem zatrudnienia, poziomu wykształcenia, wsparcia dla przedsiębiorczości, cyfryzacji, mobilności czy też innych kluczowych obszarów polityki.
32. Odnotowuje ponadto, że niewystarczające zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych w przygotowanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności grozi zaprzepaszczeniem potencjalnych synergii z polityką spójności. Istnieje ryzyko nakładania się inwestycji przewidzianych w planach odbudowy i programach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, co może spowodować konkurencję między nimi. Dla programów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych niekorzystne jest, że krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności nie wymagają współfinansowania krajowego i podlegają specjalnemu systemowi pomocy państwa. Cele polityki spójności dotyczące zmniejszenia dysproporcji między poszczególnymi regionami i zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych nie mogą być zagrożone.
33. Wyraża zdziwienie, że do tej pory nie zapewniono jasnej koordynacji między krajowymi planami odbudowy i zwiększania odporności a programami europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, zważywszy, że jest to obowiązek wynikający z art. 17 rozporządzenia w sprawie RRF. W związku z tym wzywa Komisję do zwrócenia uwagi na to w umowach zawieranych z państwami członkowskimi w sprawie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności. Synergia między krajowymi planami odbudowy i zwiększania odporności a programami europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych musi być również przedmiotem rocznych sprawozdań Komisji w sprawie wdrażania RRF oraz kontroli ze strony Parlamentu.
34. Zwraca również uwagę na koordynację z innymi programami finansowanymi przez Europejski Instrument na rzecz Odbudowy (np. REACT-EU). Władzom lokalnym i regionalnym skuteczną realizację utrudniają różnice w okresach realizacji planów odbudowy oraz brak koordynacji istniejących unijnych programów i nowych programów finansowanych przez Europejski Instrument na rzecz Odbudowy pod względem ambicji związanych z transformacją ekologiczną i cyfrową.
35. Zauważa ponadto, że krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności w niewielkim stopniu odnoszą się do innych programów europejskich (np. instrumentu "Łącząc Europę"), w związku z czym nadal istnieje potrzeba dalszej koordynacji planów w odniesieniu do tych programów UE.
Zdolności administracyjne
36. Podkreśla, że choć zdolności administracyjne w wielu krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności są przedmiotem reform w ramach zaleceń dla poszczególnych krajów, niektóre państwa członkowskie nie poświęcają wystarczającej uwagi ich rozwijaniu na szczeblu lokalnym i regionalnym. Wskazuje, że należałoby rozwinąć zdolności administracyjne wielu władz lokalnych i regionalnych zwłaszcza ze względu na różnorodność europejskich programów i możliwości wsparcia finansowego.
37. Podkreśla, że aby zapewnić odpowiednie wdrożenie krajowego planu odbudowy i zwiększania odporności oraz odpowiedni poziomu absorpcji środków z RRF, państwa członkowskie mogą w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy z władzami lokalnymi i regionalnymi ułatwiać tworzenie i/lub poszerzanie zdolności administracyjnych władz lokalnych i regionalnych, aby osiągnąć skuteczne wykorzystywanie środków publicznych dzięki mechanizmom koordynacji polityki, współpracy i przekazywania informacji oraz wspólnie rozwijać i wspierać specjalne i trwałe systemy szkoleniowe.
38. Uważa zatem, że należy zwiększyć dostępność Instrumentu Wsparcia Technicznego (TSI), aby pomóc władzom lokalnym i regionalnym, zwłaszcza słabiej rozwiniętych regionów borykających się z największymi lukami w zdolnościach, ponieważ braki te uniemożliwiają im optymalne wykorzystanie wsparcia z RRF podczas dokonywania inwestycji i reform.
Europejski semestr
39. Wskazuje, że za sprawą inwestycji, reform i przepisów władze lokalne i regionalne jako partnerzy odgrywają istotną rolę w przeprowadzaniu reform w ramach krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności na podstawie zaleceń dla poszczególnych krajów związanych z europejskim semestrem. Zachęca Komisję Europejską, by we współpracy z KR-em podała do wiadomości publicznej dobre praktyki i doświadczenia w zakresie zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w europejski semestr i dzieliła się nimi.
40. Zachęca Komisję Europejską do aktywnego wspierania tych władz lokalnych i regionalnych, które już w przeszłości borykały się z problemami w zakresie absorpcji funduszy UE, tak by ją ulepszyć i by wdrażanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności mogło przebiegać pomyślnie w całej Unii Europejskiej.
41. W związku z tym ponawia apel zawarty we wcześniejszych opiniach 5 o opracowanie kodeksu postępowania dotyczącego zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w kontekście europejskiego semestru. Opracowanie go jest bardziej niż kiedykolwiek pilne i konieczne, aby zwiększyć przejrzystość, inkluzywność, demokratyczność i skuteczność europejskiego semestru dzięki udziałowi samorządów lokalnych i regionalnych. Zwiększy to poczucie współodpowiedzialności na szczeblu lokalnym i regionalnym i usprawni tym samym realizację pożądanych reform.
42. Stwierdza, że kodeks postępowania dotyczący partnerstwa w ramach europejskiego semestru pozwoliłby uniknąć odgórnego podejścia podczas przygotowywania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności. Bezpośrednie zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych jako partnerów doprowadziłoby do lepszego ugruntowania celu spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności.
43. Ponownie odsyła Komisję do jej własnego komunikatu w sprawie pomocniczości z dnia 23 października 2018 r. 6 , w którym m.in. uznaje się, że władze lokalne i regionalne różnią się od innych zainteresowanych stron, ponieważ odgrywają kluczową rolę we wdrażaniu prawa Unii, i że "w wielu przypadkach istnieje możliwość lepszego odzwierciedlenia poglądów parlamentów narodowych i regionalnych oraz władz lokalnych i regionalnych (...) w trakcie procedury ustawodawczej". Zachęca Komisję Europejską do poprawy ich udziału w przyszłości.
44. Stwierdza również, że jeśli chodzi o aspekt terytorialny europejskiego semestru, Komisja podjęła kroki w celu uwzględnienia większej liczby elementów regionalnych w zaleceniach dla poszczególnych krajów oraz stworzenia powiązań z programami europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Jego zdaniem logicznym i niezbędnym krokiem jest zatem opracowanie kodeksu postępowania w celu formalizacji udziału władz lokalnych i regionalnych w europejskim semestrze.
45. Domaga się, by przynajmniej w rocznych krajowych programach reform (KPR) w ramach europejskiego semestru państwa członkowskie przedstawiały od tej pory sprawozdanie w sprawie konsultacji z lokalnymi i regionalnymi władzami i zainteresowanymi stronami w duchu art. 18 ust. 4 lit. q) rozporządzenia w sprawie RRF i by szczegółowo opisywały konkretny wpływ tych konsultacji.
46. Jest zdania, że dla rzetelnego wdrożenia krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności z regularnym udziałem władz lokalnych i regionalnych niezbędna jest gruntowna reforma europejskiego semestru nie tylko w świetle wniosków wyciągniętych z przygotowania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności, lecz również z myślą o uczynieniu z niego rzeczywistego narzędzia realizacji długoterminowych celów UE - czy to w kontekście pakietu "Gotowi na 55" i transformacji cyfrowej, czy też celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r. i neutralności klimatycznej do 2050 r.
| Apostolos TZITZIKOSTAS | |
| Przewodniczący | |
| Europejskiego Komitetu Regionów |
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025
Senat zgłosił w środę poprawki do reformy orzecznictwa lekarskiego w ZUS. Zaproponował, aby w sprawach szczególnie skomplikowanych możliwe było orzekanie w drugiej instancji przez grupę trzech lekarzy orzeczników. W pozostałych sprawach, zgodnie z ustawą, orzekać będzie jeden. Teraz ustawa wróci do Sejmu.
10.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2022.97.21 |
| Rodzaj: | Opinia |
| Tytuł: | Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Wdrażanie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności |
| Data aktu: | 28/02/2022 |
| Data ogłoszenia: | 28/02/2022 |