Język postępowania: angielski(2022/C 73/69)
(Dz.U.UE C z dnia 14 lutego 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Europejskie Stowarzyszenie Wytwórców Aluminium (EAA) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: B. O'Connor i M. Homme, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- zastosowanie środka organizacji postępowania w odniesieniu do dwóch aspektów sprawy;
- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej (UE) 2021/1788 1 , mocą której Komisja zawiesiła skutki rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/1784 2 ;
- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Komisja naruszyła rozporządzenie 2016/1036 3 , a w szczególności jego art. 14 ust. 4. W szczególności Komisja odmówiła zbadania problematyki szkody zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia 2016/1036, badając wyłącznie ograniczoną i zawężoną liczbę wskaźników szkody. Ponadto, Komisja nie dokonała oceny interesu Unii. Nie wzięła ona również pod uwagę unijnej polityki dekarbonizacji i wyznaczyła sobie termin, który nie był przewidziany prawem. Wreszcie Komisja popełniła błąd w odniesieniu do kryterium prawnego jakie należy zastosować w zakresie ponownego wystąpienia szkody.
2. Zarzut drugi, zgodnie z którym Komisja działała z naruszeniem zasad sprawiedliwości proceduralnej i dobrej administracji. W szczególności całe działanie Komisji w ramach dochodzenia dotyczącego zawieszenia było wadliwe, a dochodzenie to nie zostało wszczęte zgodnie z prawem ani na merytorycznych podstawach. Co więcej, Komisja nałożyła ograniczenie czasowe, które nie było niezbędne w celu zachowania nieracjonalnego i niekoniecznego terminu. Komisja postąpiła ponadto w sposób niespójny zapożyczając pojęcie ujawnienia, znajdujące zastosowanie do nowych postępowań i postępowań przeglądowych, bez zachowania terminów, które mają zastosowanie do tych postępowań. Wreszcie ocena interesu Unii nie została ujawniona stronom, a strony te nie mogły odnieść się do tej oceny.
3. Zarzut trzeci, zgodnie z którym Komisja naruszyła art. 296 TFUE nie przedstawiając odpowiedniego uzasadnienia. W szczególności Komisja nie przedstawiła w odpowiedni sposób, dlaczego konieczne było wyznaczenie terminu na zakończenie dochodzenia dotyczącego zawieszenia takiego samego jak na zakończenie dochodzenia antydumpingowego. Co więcej Komisja nie uzasadniła w dostateczny sposób, dlaczego zawieszenie środków leżało w interesie Unii.
4. Zarzut czwarty, zgodnie z którym Komisja dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych. W szczególności Komisja popełniła błąd w ramach badania zmienionych warunków rynkowych, gotowości przemysłu Unii do zaopatrywania rynku, danych dotyczących produkcji poza Unią oraz podaży i popytu.
5. Zarzut piąty, zgodnie z którym Komisja nieprawidłowo skorzystała z klauzuli zawieszenia. Komisja nadużyła swego uprawnienia przyznając zawieszenie jako alternatywę względem nieskutecznych wniosków o wyłącznie produktów z zakresu produktu.
1 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2021/1788 z dnia 8 października 2021 r. zawieszająca ostateczne cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/1784 na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2021, L 359, s. 105).
2 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/1784 z dnia 8 października 2021 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowena przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2021 L 359, s. 6).
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).
