(Sprawa C-391/20) 1 [Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 49 TFUE - Swoboda przedsiębiorczości - Ograniczenie - Uzasadnienie - Organizacja systemu edukacji - Placówki szkolnictwa wyższego - Obowiązek prowadzenia programów nauczania w języku urzędowym danego państwa członkowskiego - Artykuł 4 ust. 2 TUE - Tożsamość narodowa państwa członkowskiego - Ochrona i wspieranie języka urzędowego danego państwa członkowskiego - Zasada proporcjonalności]
Język postępowania: łotewski
(2022/C 408/07)
(Dz.U.UE C z dnia 24 października 2022 r.)
Sąd odsyłający
Satversmes tiesa
Strony w postępowaniu głównym
Strony skarżące: Boriss Cilevičs, Valērijs Agešins, Vjačeslavs Dombrovskis, Vladimirs Nikonovs, Artūrs Rubiks, Ivans Ribakovs, Nikolajs Kabanovs, Igors Pimenovs, Vitālijs Orlovs, Edgars Kucins, Ivans Klementjevs, Inga Goldberga, Evija Papule, Jānis Krišāns, Jānis Urbanovičs, Ļubova Švecova, Sergejs Dolgopolovs, Andrejs Klementjevs, Regīna Ločmele-Luņova, Ivars Zariņš
przy udziale: Latvijas Republikas Saeima
Sentencja
Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które co do zasady nakłada na placówki szkolnictwa wyższego obowiązek prowadzenia nauczania wyłącznie w języku urzędowym tego państwa członkowskiego, o ile takie uregulowanie jest uzasadnione względami związanymi z ochroną jego tożsamości narodowej, to znaczy jest konieczne do ochrony prawnie uzasadnionego celu i proporcjonalne.