(Odesłanie prejudycjalne - Rynki instrumentów finansowych - Dyrektywa 2004/39/WE - Artykuły 8, 23, 50 i 51 - Zakres stosowania - Doradca finansowy uprawniony do oferowania usług poza lokalami przedsiębiorstwa - Pracownik występujący jako oskarżony w postępowaniu karnym - Ustawodawstwo krajowe przewidujące możliwość czasowego zakazania prowadzenia działalności - Swobody podstawowe - Sytuacja o charakterze wyłącznie wewnętrznym - Brak możliwości zastosowania)Język postępowania: włoski
(2019/C 230/13)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2019 r.)
Sąd odsyłający
Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Antonio Pasquale Mastromartino
Strona przeciwna: Commissione Nazionale per le Società e la Borsa (Consob)
Sentencja
Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/39/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych, zmieniającą dyrektywy Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającą dyrektywę Rady 93/22/EWG, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r., w szczególności jej art. 8, 23, 50 i 51, art. 49 i 56 TFUE, a także zasady niedyskryminacji i proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym czasowy zakaz prowadzenia działalności doradcy finansowego uprawnionego do oferowania usług poza lokalami przedsiębiorstwa nie wchodzi ani w zakres stosowania owej dyrektywy, ani art. 49 i 56 TFUE, ani też zasad niedyskryminacji i proporcjonalności. W takiej sytuacji art. 8, 23, 50 i 51 tej dyrektywy, art. 49 i 56 TFUE, a także zasady niedyskryminacji i proporcjonalności nie stoją na przeszkodzie takiemu zakazowi.
