(Służba publiczna - Urzędnicy - Personel kontraktowy - Nowelizacja regulaminu pracowniczego - Mniej korzystny system zryczałtowanego wypłacania kosztów podróży i zwiększania wymiaru corocznego urlopu wypoczynkowego o dodatkowe dni czasu podróży - Związek między przyznawaniem tych świadczeń a tym, czy osobie przysługuje dodatek zagraniczny czy dodatek z tytułu zamieszkiwania za granicą - Uchylenie przepisów w zakresie zwrotu kosztów corocznej podróży i czasu podróży)Język postępowania: francuski
(2019/C 220/40)
(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2019 r.)
Strony
Strona skarżąca: Maria Alvarez y Bejarano (Namur, Belgia) i 11 innych skarżących, których nazwiska zostały wymienione w załączniku do wyroku (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Currall i G. Gattinara, następnie G. Gattinara i F. Simonetti, pełnomocnicy)
Interwenienci popierający stronę pozwaną: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Taneva i M. Ecker, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo M. Bauer i M. Veiga, następnie M. Bauer i R. Meyer, pełnomocnicy)
Przedmiot
Skargi na podstawie art. 270 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie nieprzyznawania skarżącym, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., dodatkowych dni urlopu przeznaczonych na podróż oraz zwrotu kosztów corocznej podróży po to, aby mogli zachować związek z miejscem pochodzenia.
Sentencja