Zmienione Załączniki nr 1 i nr 2 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r.

ZMIENIONE ZAŁĄCZNIKI NR 1 I NR 2

DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI

o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r.,

obowiązujące od dnia 1 stycznia 2019 r.

Przekład

Światowy Kodeks Antydopingowy

LISTA SUBSTANCJI I METOD ZABRONIONYCH W 2019 ROKU

STANDARD MIĘDZYNARODOWY

Oficjalny tekst Listy Substancji i Metod Zabronionych będzie przechowywany przez WADA i udostępniany w języku angielskim i francuskim. W przypadku zaistnienia sprzeczności pomiędzy wersją angielską a francuską wersja angielska będzie wiążąca.

Lisia niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.

LISTA SUBSTANCJI I METOD

ZABRONIONYCH W 2019 R.

ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY

Obowiązuję od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z artykułem 4.2.2 Światowego Kodeksu Antydopingowego, wszystkie Substancje Zabronione będą traktowane jako "Substancje Określone", z wyjątkiem substancji z klas S1, S2, S4.4, S4.5, S6.a i Metod Zabronionych M1, M2 i M3.

SUBSTANCJE I METODY ZABRONIONE W KAŻDYM CZASIE (PODCZAS ZAWODÓW I POZA ZAWODAMI)

SUBSTANCJE ZABRONIONE

S0. SUBSTANCJE NIEZATWIERDZONE

Każda substancja farmakologiczna, której nie ujęto w żadnej z dalszych sekcji Listy i dla której żaden rządowy organ regulacyjny do spraw zdrowia nie wydał pozwolenia na dopuszczenie do obrotu jako produktu leczniczego stosowanego u ludzi (np. leki będące w fazie badań przedklinicznych lub klinicznych lub nad którymi badania zostały wstrzymane, zmodyfikowane narkotyki, substancje zatwierdzone do stosowania tylko w weterynarii) jest substancją zabronioną w sporcie, w każdym czasie.

S1. ŚRODKI ANABOLICZNE

Środki anaboliczne są zabronione.

1. Steroidy anaboliczno-androgenne (SAA)

a. Egzogenne* SAA, w tym:

1-androstendiol (5α-androst-1-en-3β,17β-diol);

1-androstendion (5α-androst-1-en-3,17-dion);

1-androsteron (3α-hydroksy-5α-androst-1-en-17on);

1-testosteron (17β-hydroksy-5α-androst-1-en-3-on);

bolasteron;

kalusteron;

klostebol;

danazol ([1,2]oksazolo[4',5':2,3]pregn-4-en-20-yn-17α-ol);

dehydrochlorometylotestosteron (4-chloro-17β-hydroksy-17α-metyloandrosta-1,4-dien-3-on);

dezoksymetylotestosteron (17α-metylo-5α-androst-2-en-17β-ol i 17α-metylo-5α-androst-3-en-17β-ol);

drostanolon;

etyloestrenol (19-norpregn-4-en-17α-ol);

fluoksymesteron;

formebolon;

furazabol (17α-metylo[1,2,5]oksadiazolo[3',4':2,3]-5α-androstan-17β-ol);

gestrinon;

mestanolon;

mesterolon;

metandienon (17α-hydroksy-17α-metyloandrosta-1,4-dien-3-on);

metenolon;

metandriol;

metasteron (17β-hydroksy-2α,17α-dimetylo-5α-androstan-3-on);

metylodienolon (17β-hydroksy-17α-metyloestra-4,9-dien-3-on);

metylo-1-testosteron (17β-hydroksy-17α-metylo-5α-androst-1-en-3-on);

metylonortestosteron (17β-hydroksy-17α-metyloestr-4-en-3-on);

metylotestosteron;

metribolon (metylotrienolon, 17β-hydroksy-17α-metyloestra-4,9,11-trien-3-on);

miboleron;

norboleton;

norklostebol;

noretandrolon;

oksabolon;

oksandrolon;

oksymesteron;

oksymetolon;

prostanozol (17β-[(tetrahydropyran-2-yl)oksy]-1'H-pyrazolo[3,4:2,3]-5α-

androstan);

kwinbolon;

stanozolol;

stenbolon;

tetrahydrogestrinon (17-hydroksy-18a-homo-19-nor-17α-pregna-4,9,11-trien-3-on);

trenbolon (17β-hydroksyestra-4,9,11-trien-3-on);

i inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym.

b. Endogenne** SAA i ich metabolity i izomery w przypadku przyjmowania egzogennego, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów:

4-androstendiol (androst-4-en-3β,17β-diol);

4-hydroksytestosteron (4,17β-dihydroksyandrost-4-en-3-on);

5-androstendion (androst-5-en-3,17-dion);

7α-hydroksy-DHEA;

7β-hydroksy-DHEA;

7-keto-DHEA;

19-norandrostendiol (estr-4-en-3,17-diol);

19-norandrostendion (estr-4-en-3,17-dion);

androsanolon (5α-dihydrotestosteron, 17β-hydroksy-5α-androstan-3-on);

androstendiol (androst-5-en-3β,17β-diol);

androstendion (androst-4-en-3,17-dion);

boldenon;

boldion (androsta-1,4-dien-3,17-dion);

epiandrosteron (3β-hydroksy-5α-androstan-17-on);

epi-dihydrotestosteron (17|β-hydroksy-5β-androstan-3-on);

epitestosteron;

nandrolon (19-nortestosteron);

prasteron (dehydroepiandrosteron, DHEA, 3β-hydroksyandrost-5-en-17-on);

testosterone.

2. Inne środki anaboliczne

w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):

Klenbuterol, selektywne modulatory receptora androgenowego [SARMs, np. andarine, LGD-4033, enobosarm (ostarine) i RAD 140], tybolon, zeranol i zilpaterol.

Dla potrzeb tej sekcji:

* "egzogenny" odnosi się do związku, który zwykle nie jest wytwarzany naturalnie przez organizm.

** "endogenny" odnosi się do związku, który jest zwykle wytwarzany przez organizm w sposób naturalny.

S2. HORMONY PEPTYDOWE. CZYNNIKI WZROSTU I SUBSTANCJE POKREWNE I MIMETYKI

Wymienione poniżej substancje, jak i inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym, są zabronione:

1. Erytropoetyny (EPO) i środki stymulujące erytropoezę, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów:

1.1. Agoniści receptora erytropoetynowego, np.

Darbepoetyna (dEPO); erytropoetyny (EPO); substancje oparte na strukturze EPO [np. EPO-Fc, glikol metoksypolietylenowy epoetyny beta (CERA)]; środki będące agonistami receptora EPO i oparte na ich stukturze (np. CNTO-530, peginezatyd);

1.2. Środki stymulujące czynnik transkrypcyjny indukowany przez hipoksję (HIF) np.

Argon; kobalt; daprodustat (GSK1278863); molidustat (BAY 85-3934); roksadustat (FG-4592); vadadustat (AKB-6548); ksenon.

1.3. Inhibitory GATA np.

K-11706.

1.4. Inhibitory TGF-beta (TGF-β) np.

Luspaterkept; sotaterkept.

1.5. Agoniści wrodzonych receptorów naprawczych np.

Asialo EPO; karbamylowane EPO (CEPO).

2. Hormony peptydowe i czynniki je uwalniające,

2.1. Gonadotropina łożyskowa (CG) i hormon luteinizujący (LH) i czynniki je uwalniające u mężczyzn, np.

Buserelina, deslorelina, gonadorelina, goserelina, luprorelina, nafarelina i tryporelina;

2.2. Kortykotrofiny i czynniki je uwalniające np.

Kortykorelina;

2.3. Hormon wzrostu (GH), jego fragmenty i czynniki go uwalniające, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów:

Fragmenty hormonu wzrostu, np.AOD-9604 i hGH 176-191;

Hormon uwalniający hormon wzrostu (GHRH) i jego analogi, np. CJC-1293, CJC-1295, sermorelina i tesamorelina; Związki pobudzające wydzielanie hormonu wzrostu (GHS), np. lenomorelina (grelina) i jej mimetyki, np. anamorelina, ipamorelina, makimorelina i tabimorelina; peptydy uwalniające hormon wzrostu (GHRPs), np. aleksamorelina, GHRP-1, GHRP-2 (pralmorelina), GHRP-3, GHRP-4, GHRP-5, GHRP-6 i eksamorelina (heksarelina).

3. Czynniki wzrostu i modulatory czynnika wzrostu, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów:

Czynniki wzrostu fibroblastów (FGFs);

Czynnik wzrostu hepatocytów (HGF);

Insulino-podobny czynnik wzrostu (IGF-1) i jego analogi;

Mechaniczne czynniki wzrostu (MGFs);

Płytkopochodny czynnik wzrostu (PDGF);

Tymozyna-β4 i jej pochodne np. TB-500;

Naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF);

i inne czynniki wzrostu lub modulatory czynnika wzrostu wpływające na mięsień, syntezę/degradację białka ścięgna lub więzadła, unaczynienie, zużytkowanie energii, zdolność regeneracyjną lub zmianę typu włókien.

S3. BETA-2 AGONIŚCI

Wszystkie selektywne i nieselektywne substancje z grupy beta-2 agonistów, z uwzględnieniem wszystkich izomerów optycznych, są zabronione.

W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):

Fenoterol; formoterol; higenamina; indakaterol; olodaterol; prokaterol; reproterol; saibutamol; salmeterol; terbutalina; tretochinol (trimetochinol); tulobuterol; wilanterol.

Z wyjątkiem:

* wziewnego salbutamolu: maksymalnie 1600 mikrogramów na dobę, w podzielonych dawkach nie przekraczając 800 mikrogramów na 12 godzin począwszy od każdej dawki;

* wziewnego formoterolu: maksymalna dawka dobowa 54 mikrogramy;

* wziewnego salmeterol: maksymalnie 200 mikrogramów na dobę.

Przyjmuje się, że obecność w moczu salbutamolu w stężeniu przekraczającym 1000 ng/ml lub formoterolu w stężeniu przekraczającym 40 ng/ml, nie jest zgodna z użyciem danej substancji w celach terapeutycznych i będzie uważana za pozytywny wynik badań antydopingowych (wynik niekorzystny analitycznie - AAF), chyba że sportowiec udowodni, uczestnicząc w kontrolowanym badaniu farmakokinetycznym, że odbiegający od normy wynik był następstwem użycia dawki terapeutycznej leku (w postaci wziewnej), w dawce nie większej niż wymieniona powyżej.

S4. MODULATORY HORMONÓW I METABOLIZMU

Zabronione są następujące modulatory hormonów i metabolizmu:

1. Inhibitory aromatazy, w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):

2-Androstenol (5α-androst-2-en-17-ol);

2-Androstenon (5α-androst-2-en-17-on);

3-Androstenol (5α-androst-3-en-17-ol);

3-Androstenon (5α-androst-3-en-17-on);

4-Androsten-3,6,17-trion (6-okso);

aminoglutetymid;

anastrozol;

androsta-1,4,6-trien-3,17-dion (androstatriendion);

androsten-3,5-dien-7,17-dione (arimistan);

eksemestan;

formestan;

letrozoi;

testolakton.

2. Selektywne modulatory receptora estrogenowego (SERMs), w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):

raloksyfen;

tamoksifen;

toremifen.

3. Inne substancje antyestrogenowe, w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):

klomifen;

cyklofenil;

fulwestrant.

4. Środki zapobiegające aktywacji receptora aktywatora IIB, w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):

przeciwciała neutralizujące aktywinę A;

konkurenci receptora IIB aktywiny, tacy jak: blokery receptora aktywiny (na przykład ACE-031);

przeciwciała anty-aktywiny receptora IIB (na przykład bimagrumab);

inhibitory miostatyny takie jak: środki zmniejszające lub usuwające ekspresję miostatyny; przeciwciała neutralizujące miostatynę (np. domagrozumab, landogrozumab, stamulumab); białka wiążące miostatynę (na przykład folistatynę, propeptyd miostatyny).

5. Modulatory metabolizmu:

5.1 Aktywatory kinazy białkowej aktywowanej przez AMP (AMPK), np. AICAR, SR9009; i agoniści receowanego przez poliferatora peroksysomalnego δ (PPARδ), np. 2-(2-metylo-4-((4-metylo-2-(4-(trifluorometylo)fenylo)tiazol-5-yl)metyltio)fenoksy) kwasu octowego (GW1516, GW501516);

5.2 Insuliny i mimetyki insuliny;

5.3 Meldonium;

5.4 Trimetazydyna.

S5. DIURETYKI I INNE ŚRODKI MASKUJĄCE

Zabronione są następujące diuretyki i środki maskujące, podobnie jak inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym

W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):

* Desmopresyna; probenecyd; preparaty zwiększające objętość osocza, np. podawane dożylnie albumina, dekstran, hydroksyetyloskrobia i mannitol.

* Acetazolamid; amyloryd; bumetanid; kanrenon; chlortalidon; kwas etakrynowy; furosemid; indapamid; metolazon; spironolakton; tiazydy, np. bendroflumetiazyd, chiorotiazyd i hydrochlorotiazyd; triamteren i waptany, np. tolwaptan.

Z wyjątkiem:

* Drosperinonu; pamabromu; zastosowania okulistycznych inhibitorów anhydrazy węglanowej (np. dorzolamid, brinzolamid).

* Stosowania felypresyny w znieczuleniach miejscowych w stomatologii.

Wykrycie w próbce sportowca pobranej podczas zawodów lub poza zawodami, jeśli odpowiednie przepisy tego zabraniają, każdej ilości następujących substancji, dla których wyznaczono dopuszczalną wartość graniczną: formoterolu, salbutamolu, katyny, efedryny, metyloefedryny i pseudoefedryny, w połączeniu z diuretykiem lub środkiem maskującym, będzie uważane za pozytywny wynik badań antydopingowych (wynik niekorzystny analitycznie - AAF), chyba że sportowiec otrzymał dodatkowo Wyłączenie dla Celów Terapeutycznych (TUE) dla tejże substancji, oprócz TUE udzielonego na zastosowanie diuretyku lub środka maskującego.

METODY ZABRONIONE

M1. MANIPULACJE KRWIĄ I SKŁADNIKAMI KRWI

Następujące metody są zabronione:

1. Podawanie lub ponowne wprowadzenie do układu krążenia każdej ilości własnej, alogenicznej (homologicznej) lub obcopochodnej krwi, lub preparatów krwinek czerwonych każdego pochodzenia.

2. Podawanie produktów, które sztucznie zwiększają wychwyt, transport lub dostarczanie tlenu.

Takich jak (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów): związki perfluorochemiczne; efaproksiral (RSR13) i zmodyfikowane produkty hemoglobiny, np. substytuty krwi oparte na hemoglobinie i mikrokapsułkowane produkty hemoglobiny, z wyłączeniem suplementacji tlenem w inchalacji.

3. Każda forma wewnątrznaczyniowej manipulacji krwi lub składników krwi środkami fizycznymi lub chemicznymi.

M2. MANIPULACJE CHEMICZNE I FIZYCZNE

Następujące metody są zabronione:

1. Fałszowanie lub zamiar zafałszowania mający na celu zmianę właściwości i ważności próbek pobranych do kontroli antydopingowej.

W tym (przykłady nie ograniczają się wyłącznie do wymienionych):

zamiana moczu i (lub) fałszowanie składu moczu, np. przez dodanie jakichś składników, np. proteaz.

2. Infuzje dożylne i (lub) iniekcje o objętości większej niż 100 ml w okresie 12 godzin, z wyłączeniem tych przyjętych w uzasadnionych przypadkach w trakcie hospitalizacji, zabiegów chirurgicznych lub badań klinicznych.

M3. DOPING GENOWY I KOMÓRKOWY

Następujące działania, mające potencjalną zdolność do poprawy wyników sportowych, są zabronione:

1. Użycie polimerów kwasów nukleinowych lub analogów kwasu nukleinowego;

2. Użycie czynników edytujących geny mające na celu zmianę sekwencji genomu i / lub transkrypcyjną, potranskrypcyjną lub epigenetyczną regulację ekspresji genów.

3. Użycie komórek prawidłowych lub zmodyfikowanych genetycznie.

SUBSTANCJE I METODY ZABRONIONE PODCZAS ZAWODÓW

Oprócz substancji i metod z klas od S0 do S5 i od M1 do M3, które

wymieniono powyżej, podczas zawodów są zabronione także

następujące klasy substancji:

SUBSTANCJE ZABRONIONE

S6. STYMULANTY

Zabronione są wszystkie stymulanty, z uwzględnieniem wszystkich izomerów optycznych, np. d- i I- jeśli takie występują

Do stymulantów zalicza się:

a: Stymulanty nieokreślone:

Adrafinil;

amfepramon;

amfetamina;

amfetaminil;

amifenazol;

benfluoreks;

benzylopiperazyna;

bromantan;

klobenzoreks;

kokaina;

kropropamid;

krotetamid;

fenkamina;

fenetylina;

fenfluramina;

fenproporeks;

fonturacetam [4-fenylopiracetam (karfedon)];

furfenoreks;

lisdeksamfetamina;

mefenoreks;

mefentermina;

mezokarb;

metamfetamina (d-);

p-metyloamfetamina;

modafinil;

norfenfluramina;

fendimetrazyna;

fentermina;

prenylamina;

prolintan.

Stymulant, który nie jest wymieniony w tej sekcji, jest uznawany za substancję określoną.

b: Stymulanty określone,

W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):

3-Metyloheksano-2-amina (1,2-dimetylopentyloamina);

4-Metyloheksano-2-amina (metyloheksanoamina);

4-Metylopentano-2-amina (1,3-dimetylobutyloamina);

5-Metyloheksano-2-amina (1,4-dimetylopentyioamina);

benzfetamina;

katyna**;

katynon i jego analogi, np. mefedron, metedron i α- pirolidynowalerofenon;

dimetamfetamina;

efedryna***;

epinefryna **** (adrenalina);

etamiwan;

etyloamfetamina;

etylefryna;

famprofazon;

fenbutrazat;

fenkamfamina;

heptaminol;

hydroksyamfetamina (parahydroksyamfetamina);

izomethepten;

lewometamfetamina;

meklofenoksat;

metylenodioksymetamfetamina;

metyloefedryna***;

metylofenidat;

niketamid;

norfenefryna;

oktopamina;

oksylofryna (metylosynefryna);

pemolina;

pentetrazol;

fenyloetyloamina i jej pochodne;

fenmetrazyna;

fenprometamina;

propyloheksedryna;

pseudoefedryna*****;

selegilina;

sybutramina;

strychnina;

tenamfetamina (metylenodioksyamfetamina);

tuaminoheptan

i inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym.

Z wyjątkiem:

* Klonidyny

* Pochodnych imidazolu do stosowania miejscowego/ do oczu oraz stymulantów umieszczonych w Programie Monitorującym 2019*.

* Bupropion, kofeina, nikotyna, fenylefryna, fenylopropanolamina, pipradrol i synefryna: te substancje są umieszczone w Programie Monitorującym 2019 i nie są traktowane jako substancje zabronione.

** Katyna: jest zabroniona, jeśli jej stężenie w moczu przekroczy wartość 5 μg/ml.

*** Efedryna i metyloefedryna: są zabronione, jeśli stężenie któregoś z wymienionych związków w moczu przekroczy wartość 10 μg/ml.

**** Epinefryna (adrenalina): nie jest zabroniona, jeśli jest stosowana miejscowo, np. donosowo, oftalmologicznie lub w połączeniu ze środkami miejscowo-znieczulającymi.

***** Pseudoefedryna: jest zabroniona, jeśli jej stężenie w moczu przekroczy wartość 150 μg/ml.

S7. NARKOTYKI

Następujące narkotyki są zabronione:

Buprenorfina;

dekstromoramid;

diamorfina (heroina);

fentanyl i jego pochodne;

hydromorfon;

metadon;

morfina;

nikomorfina;

oksykodon;

oksymorfon;

pentazocyna;

petydyna.

S8. KANABINOIDY

Następujące kanabinoidy są zabronione:

* Naturalne kanabinoidy, np. cannabis, haszysz i marihuana,

* Syntetyczne kanabinoidy np. delta9-tetrahydrokanabinol (THC) i inne kanabinomimetyki.

Z wyjątkiem:

* Kanabidiolu.

S9. GLIKOKORTYKOIDY

Wszystkie glikokortykoidy są zabronione, jeśli są stosowane doustnie, dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo.

W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):

Betametazon;

budezonid;

kortyzon;

deflazakort;

deksametazon;

flutikason;

hydrokortyzon;

metyloprednizolon;

prednizolon;

prednizon;

triamcinolon.

SUBSTANCJE ZABRONIONE W NIEKTÓRYCH SPORTACH

PI. BETA-BLOKERY

Beta-blokery są zabronione w wymienionych sportach tylko podczas zawodów,

jak również poza zawodami, jeśli zostało to wskazane.

* Łucznictwo (WA)*

* Sporty samochodowe (FIA)

* Bilard (wszystkie dyscypliny) (WCBS)

* Darts (WDF)

* Golf (IGF)

* Strzelectwo (ISSF, IPC)*

* Narciarstwo/snowboard (FIS), w konkurencjach narciarskich: skoki, freestyle aerials/halfpipe, oraz snowboardowych: halfpipe/big air

* Sporty podwodne (CMAS), dotyczy takich dyscyplin lub konkurencji jak: nurkowanie bezdechowe ze stałym balastem z płetwami i bez płetw, pływanie dynamiczne z płetwami i bez płetw pod wodą, nurkowanie bez płetw, Jump Blue apnoea, łowiectwo podwodne, statyczne wstrzymywanie oddechu, strzelectwo basenowe i nurkowanie bezdechowe ze zmiennym balastem.

* Zabronione także poza zawodami

Zabronionymi beta-blokerami są (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):

Acebutolol;	labetalol;
alprenolol;	metypranolol;
atenolol;	metoprolol;
betaksolol;	nadolol;
bisoprolol;	oksprenolol;
bunolol;	pindolol;
karteolol;	propranolol;
karwedilol;	sotalol;
celiprolol;	tymolol.
esmolol;

ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY

MIĘDZYNARODOWY

STANDARD

WYŁĄCZEŃ DLA CELÓW

TERAPEUTYCZNYCH

Styczeń 2019 r.

Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych

Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych Światowego Kodeksu Antydopingowego (ISTUE) jest obowiązującym międzynarodowym standardem opracowanym w ramach Światowego programu antydopingowego.

Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych został przyjęty po raz pierwszy w roku 2004 i wszedł w życie 1 stycznia 2005 r. Kolejne poprawki do standardu wprowadzano w latach 2009, 2010 i 2011, 2015 i 2018. Niniejszy dokument uwzględnia przyjęte przez Komitet Wykonawczy WADA 20 listopada 2018 r. Standard wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.

WADA sprawuje nadzór nad oficjalnym tekstem międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych. Standard jest publikowany w języku angielskim i francuskim. W przypadku sprzeczności pomiędzy wersjami angielską i francuską obowiązującą wersją jest wersja angielska.

Wydawca:

Światowa Agencja Antydopingowa

Stock Exchange Tower 8

800 Place Victoria (Suite 1700)

PO Box 120

Montreal, Quebec

Kanada H4Z 1B7

URL: www.wada-ama.org

Tel: [phone]

Faks: [phone]

E-mail: [e-mail]

SPIS TREŚCI

CZĘŚĆ PIERWSZA: WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE

1.0 Wstęp i zakres

2.0 Postanowienia Kodeksu

3. Definicje i interpretacja

CZĘŚĆ DRUGA: STANDARDY I PROCES WYDAWANIA TUE

4. Uzyskiwanie TUE

5. Obowiązki organizacji antydopingowych w zakresie TUE

6. Proces wnioskowania o TUE

7. Proces uznawania TUE

8. Ocena decyzji w sprawie TUE przez WADA

9. Poufność informacji

ANEKS 1:SCHEMAT ARTYKUŁU 4.4 KODEKSU

CZĘŚĆ PIERWSZA: WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE

1.0 Wstęp i zakres

Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych Światowego Kodeksu Antydopingowego jest obowiązującym Międzynarodowym Standardem opracowanym w ramach Światowego programu antydopingowego.

Zasadniczym celem Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych jest określenie (a) warunków, które muszą być spełnione, aby można było udzielić zgody na użycie dla celów terapeutycznych (TUE) i tym samym zezwolić na obecność substancji zabronionej w próbce zawodnika lub użyciu lub próbie użycia, posiadanie i/lub podawanie lub próbę podawania zawodnikowi zabronionej substancji lub zabronionej metody w celach terapeutycznych; (b) obowiązków nałożonych na organizacje antydopingowe, dotyczących podejmowania informowania o decyzjach w sprawie TUE; (c) procesu wnioskowania przez zawodnika o TUE; (d) procesu pozwalającego zawodnikowi wnioskować o uznanie TUE przyznanej przez jedną organizację antydopingową przez inną organizację antydopingową; (e) procesu oceny decyzji w sprawie TUE przez WADA; oraz (f) bezwzględnych przepisów o poufności dotyczących procesu TUE.

Stosowane w niniejszym Międzynarodowym Standardzie terminy pisane kursywą są terminami zdefiniowanymi z Kodeksu. Terminy, które zdefiniowano w niniejszym Międzynarodowym Standardzie są podkreślone.

2.0 Postanowienia Kodeksu

Poniższe artykuły Kodeksu z 2015 r. bezpośrednio dotyczą międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych:

Artykuł 4.4 Kodeksu Użycie dla celów terapeutycznych (TUE)

4.4.1 Obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów, użycie lub próba użycia, posiadanie lub podawanie bądź próba podawania substancji zabronionej lub metody zabronionej w zgodzie z postanowieniami TUE, wydanej zgodnie Międzynarodowym standardem wyłączeń dla celów terapeutycznych, nie będą traktowane jako naruszenia przepisów antydopingowych.

4.4.2 Zawodnik nie będący zawodnikiem szczebla międzynarodowego, składa wniosek o TUE do właściwej krajowej organizacji antydopingowej. Jeżeli krajowa organizacja antydopingowa odrzuci wniosek, zawodnik może odwołać się wyłącznie do organu odwoławczego szczebla krajowego opisanego w Artykułach 13.2.2 i 13.2.3.

4.4.3 Zawodnik będący zawodnikiem szczebla międzynarodowego może odwołać się do właściwej federacji międzynarodowej.

4.4.3.1 W przypadkach, gdy krajowa organizacja antydopingowa już udzieliła zawodnikowi TUE na substancję lub metodę, której sprawa dotyczy, i jeżeli TUE spełnia kryteria określone w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, wówczas federacja międzynarodowa musi ją uznać. Jeżeli federacja międzynarodowa uważa, że TUE nie spełnia tych kryteriów i odmówi jej uznania, musi o tym bezzwłocznie powiadomić zawodnika i jego krajową organizację antydopingową, uzasadniając odmowę. Zawodnik lub krajowa organizacja antydopingowa mają 21 dni od daty powiadomienia na odwołanie się od takiego rozstrzygnięcia do WADA. Jeżeli odwołanie zostanie skierowane do WADA, TUE przyznane przez krajową organizację antydopingową jest obowiązuje na szczeblu krajowym w przypadku badań w trakcie zawodów i poza zawodami (ale jest nieważne na zawodach szczebla międzynarodowego) do czasu rozstrzygnięcia przez WADA. Jeżeli odwołanie nie zostanie wniesione do WADA, TUE traci ważność do jakichkolwiek celów po upływie okresu 21 dni na złożenie odwołania.

4.4.3.2 Jeżeli zawodnik nie ma jeszcze TUE przyznanej przez właściwą krajową organizację antydopingową na daną substancję lub metodę, zawodnik musi złożyć wniosek o udzielenie TUE bezpośrednio do swojej federacji międzynarodowej, gdy tylko pojawi się taka potrzeba. Jeżeli federacja międzynarodowa (lub krajowa organizacja antydopingowa, jeśli wyraziła zgodę na rozpatrzenie wniosku w imieniu federacji międzynarodowej) odrzuci wniosek zawodnika, musi bezzwłocznie o swoim rozstrzygnięciu wraz z uzasadnieniem poinformować zawodnika. Jeżeli federacja międzynarodowa przyzna zawodnikowi TUE, musi o swoim rozstrzygnięciu poinformować nie tylko zawodnika, ale także jego krajową organizację antydopingową i jeżeli krajowa organizacja antydopingowa uzna, że TUE nie spełnia kryteriów określonych w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, ma 21 dnia od daty powiadomienia na przekazanie sprawy do oceny przez WADA. Jeżeli krajowa organizacja antydopingowa przekaże sprawę do oceny do WADA, TUE przyznane przez federację międzynarodową pozostaje ważne na szczeblu międzynarodowym badań podczas na zawodach i badań poza zawodami (ale nie jest ważne na zawodach szczebla krajowego) do czasu rozstrzygnięcia przez WADA. Jeżeli krajowa organizacja antydopingowa nie przekaże sprawy do oceny do WADA, TUE przyznane przez federację międzynarodową staje się ważne także na zawodach szczebla krajowego po upływie 21-dniowego okresu przewidzianego na ocenę sprawy.

[Komentarz do Artykułu 4.4.3: jeżeli federacja międzynarodowa odmówi uznania TUE udzielonego przez krajową organizację antydopingową wyłącznie z powodu braku dokumentów medycznych lub innych informacji potrzebnych do zadowalającego wykazania spełnienia kryteriów określonych w międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, odwołania nie należy kierować do WADA. Należy uzupełnić dokumentację i ponownie przesłać ją do federacji międzynarodowej.

Jeżeli federacja międzynarodowa podejmie decyzję o przeprowadzeniu badania na zawodniku, który nie jest zawodnikiem klasy międzynarodowej, musi uznać TUE przyznane temu zawodnikowi przez jego krajową organizację antydopingową].

4.4.4 Organizator ważnych wydarzeń sportowych może zażądać, aby zawodnik zwrócił się do niego z wnioskiem o TUE, jeżeli chce używać substancji zabronionej lub metody zabronionej w związku z wydarzeniem sportowym. W takim przypadku:

4.4.4.1 Organizator ważnych wydarzeń sportowych musi umożliwić zawodnikowi złożenie wniosku o TUE, jeżeli jej jeszcze nie uzyskał. Ewentualna wydana TUE jest ważna tylko w związku z tym wydarzeniem sportowym.

4.4.4.2 Gdy zawodnik jest już w posiadaniu TUE wydanej przez jego krajową organizację antydopingową lub federację międzynarodową to, jeżeli TUE spełnia kryteria określone w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, organizator ważnych wydarzeń sportowych musi je uznać. Jeżeli organizator ważnych wydarzeń sportowych zdecyduje, że TUE nie spełnia tych kryteriów i odmówi jego uznania, musi o swoim rozstrzygnięciu wraz z uzasadnieniem poinformować bezzwłocznie zawodnika.

4.4.4.3 Od rozstrzygnięcia organizatora ważnych wydarzeń sportowych o nieuznaniu TUE lub o niewydaniu TUE można się odwołać do niezależnego organu założonego lub powołanego w tym celu przez organizatora ważnych wydarzeń sportowych. Jeżeli zawodnik nie odwoła się (lub odwołanie będzie nieskuteczne), nie może używać danej substancji lub metody w związku z wydarzeniem sportowym, ale każda TUE wydana przez jego krajową organizację antydopingową lub federację międzynarodową na tą substancję lub metodę pozostaje ważna poza tym wydarzeniem sportowym.

[Komentarz do Artykułu 4.4.4.3: Jako niezależny organ odwoławczy dla konkretnego wydarzenia sportowego może działać na przykład specjalnie powołany w tym celu wydział Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu [CAS Ad Hoc Division] lub podobny organ. Tę funkcję może też pełnić WADA. Jeżeli ani CAS, ani WADA nie pełnią tej funkcji, WADA zachowuje prawo (ale nie ma obowiązku) oceny rozstrzygnięć w sprawie TUE podjętych w związku z wydarzeniem sportowym zgodnie z Artykułem 4.4.6].

4.4.5 Jeżeli organizacja antydopingowa zdecyduje się pobrać próbkę od osoby, która nie jest zawodnikiem szczebla międzynarodowego ani zawodnikiem szczebla krajowego i osoba ta używa substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych, organizacja antydopingowa może jej zezwolić na złożenie wniosku o wydanie TUE z datą wsteczną.

4.4.6 WADA, na wniosek zawodnika lub krajowej organizacji antydopingowej, ma obowiązek ocenić decyzję federacji międzynarodowej o nieuznaniu TUE wydanej przez krajową organizację antydopingową. Ponadto WADA, na wniosek krajowej organizacji antydopingowej, ma obowiązek ocenić decyzję federacji międzynarodowej o przyznaniu TUE. WADA może ocenić każdą inną decyzję w sprawie TUE w dowolnym terminie - na wniosek osób, których TUE dotyczy lub z własnej inicjatywy. Jeżeli oceniana decyzja w sprawie TUE spełnia kryteria określone w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, WADA nie wnosi sprzeciwu. Jeżeli decyzja w sprawie TUE nie spełnia tych kryteriów, WADA cofa ją.

[Komentarz do Artykułu 4.4.6: WADA ma prawo do nałożenia opłaty na pokrycie kosztów (a) każdej oceny, jaką ma obowiązek przeprowadzić zgodnie z Artykułem 4.4.6 i (b) każdej oceny, jaką zdecyduje się przeprowadzić, jeżeli podlegająca ocenie decyzja zostanie cofnięta].

4.4.7 Od każdej decyzji w sprawie TUE, podjętej przez federację międzynarodową (lub krajową organizację antydopingową, jeśli ta zgodziła się na rozpatrzenie wniosku o TUE w imieniu federacji międzynarodowej), która nie została oceniona przez WADA lub która została oceniona przez WADA i nie została cofnięta w wyniku oceny, zawodnik lub krajowa organizacja antydopingowa zawodnika może się odwołać wyłącznie do CAS.

[Komentarz do Artykułu 4.4.7: W takich przypadkach decyzją, od której wnosi się odwołanie, jest decyzja w sprawie TUE podjęta przez federację międzynarodową, a nie decyzja WADA o odmowie oceny decyzji w sprawie TUE lub (w przypadku przeprowadzenia oceny) o pozostawieniu w mocy decyzji w sprawie TUE. Jednakże czas na złożenie odwołania od decyzji w sprawie TUE rozpoczyna bieg dopiero w dniu, w którym WADA poinformuje o swojej decyzji. W każdym razie, bez względu na to, czy decyzja została oceniona przez WADA, czy nie, WADA musi być powiadomiona o złożonym odwołaniu, aby mogła w nim uczestniczyć, jeżeli uzna to za zasadne].

4.4.8 Zawodnik, krajowa organizacja antydopingowa i dotknięta decyzją federacja międzynarodowa może złożyć odwołanie od decyzji WADA o cofnięciu decyzji w sprawie TUE wyłącznie do CAS.

4.4.9. Niepodjęcie działania w rozsądnym czasie w związku z właściwe złożonym wnioskiem o wydanie/uznanie TUE lub ocenę decyzji w sprawie TUE uważane będzie za odrzucenie wniosku.

Artykuł 13.4 Kodeksu Odwołania od TUE

Od TUE przysługuje odwołanie wyłącznie w sposób opisany w Artykule 4.4.

3.0 Definicje i interpretacja

3.1 Wybrane zdefiniowane terminy z Kodeksu z 2015 r., używane w

Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych:

ADAMS: Anti-Doping Administration and Management System [Antydopingowy System Administracyjno-Zarządzający] - internetowa baza danych służąca do wprowadzania, przechowywania, udostępniania i raportowania danych ułatwiająca interesariuszom i WADA prowadzenie ich działań antydopingowych zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych.

Podawanie: Udostępnianie, dostarczanie, nadzorowanie, ułatwianie lub inne uczestniczenie przez inną osobę w użyciu lub próbie użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej. Definicja nie obejmuje działań personelu medycznego działającego w dobrej wierze i stosującego substancje zabronione lub metody zabronione dla rzeczywistych i zgodnych z prawem celów terapeutycznych lub z innego należycie uzasadnionego powodu, ani działań wiążących się z substancjami zabronionymi, które nie są zabronione podczas badań poza zawodami, chyba że ogół okoliczności świadczy o tym, że takie substancje zabronione nie służą rzeczywistym i legalnym celom terapeutycznym bądź są stosowane w celu poprawienia wyników sportowych.

Niekorzystny wynik analityczny: Raport sporządzony przez laboratorium akredytowane przez WADA lub inne laboratorium zatwierdzone przez WADA, stwierdzający zgodnie z Międzynarodowym standardem dla laboratoriów i związanymi z nim dokumentami technicznymi obecność w próbce substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów (w tym podwyższone ilości substancji endogennych) lub dowody użycia metody zabronionej.

Organizacja antydopingowa: Sygnatariusz zobowiązany do przyjęcia przepisów dotyczących inicjowania, wdrażania lub egzekwowania dowolnej części procesu Kontroli Dopingowej. Są to między innymi Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, inni organizatorzy ważnych wydarzeń sportowych przeprowadzający badania podczas swoich wydarzeń sportowych, WADA, federacje międzynarodowe oraz krajowe organizacje antydopingowe.

Zawodnik: Dowolna osoba, która uczestniczy w sporcie na szczeblu międzynarodowym (zgodnie z definicją danej federacji międzynarodowej) lub szczeblu krajowym (zgodnie z definicją krajowej organizacji antydopingowej). Organizacja antydopingowa ma prawo stosować przepisy antydopingowe wobec zawodników, którzy nie są zawodnikami szczebla międzynarodowego ani zawodnikami szczebla krajowego, a tym samym ujmować ich w ramach definicji zawodnika. Wobec zawodnika nie będącego ani zawodnikiem szczebla międzynarodowego, ani zawodnikiem szczebla krajowego, organizacja antydopingowa może zdecydować o: przeprowadzeniu ograniczonych badań lub o rezygnacji z badań, analizie próbek pod kątem jedynie wybranych substancji zabronionych, wymaganiu ograniczonej informacji o miejscu pobytu lub o niewymaganiu jakiejkolwiek informacji o miejscu pobytu, lub o niewymaganiu wyprzedzających TUE. Jednakże jeżeli którykolwiek zawodnik podlegający organizacji antydopingowej biorący udział w zawodach rangi niższej niż międzynarodowa lub krajowa naruszy przepisy antydopingowe określone w Artykułach 2.1, 2.3 lub 2.5, wówczas należy stosować kary określone w Kodeksie (z wyjątkiem Artykułu 14.3.2). Dla celów Artykułu 2.8 i Artykułu 2.9 oraz dla celów informacji i edukacji antydopingowej zawodnikiem jest każda osoba, która uczestniczy w sporcie podlegającym dowolnemu sygnatariuszowi, rządowi lub innej organizacji sportowej uznającej Kodeks.

[Komentarz: Definicja jasno stwierdza, że wszyscy zawodnicy szczebla międzynarodowego i krajowego podlegają przepisom antydopingowym Kodeksu, przy czym dokładne zdefiniowanie sportu szczebla międzynarodowego i krajowego pozostawia się odpowiednio przepisom antydopingowym federacji międzynarodowych i krajowych organizacji antydopingowych. Definicja pozwala także każdej krajowej organizacji antydopingowej rozszerzyć jej program antydopingowy na zawodników innych niż szczebla międzynarodowego i krajowego, uczestniczących w zawodach niższego szczebla lub osoby uprawiające sport dla celów rekreacyjnych i w ogóle nie uczestniczących w zawodach. Krajowa organizacja antydopingowa może, na przykład, zdecydować o zbadaniu zawodników uprawiających sport dla celów rekreacyjnych, jednocześnie rezygnując z wymagania od nich TUE. Jednak za naruszenie przepisów antydopingowych polegające na stwierdzeniu niekorzystnego wyniku analitycznego lub manipulowania wynikami pociąga za sobą wszystkie kary określone w Kodeksie (z wyjątkiem Artykułu 14.3.2). Decyzję odnośnie tego, czy kary stosuje się do zawodników uprawiających sport dla celów rekreacyjnych, którzy nigdy nie uczestniczą w zawodach, pozostawia się krajowej organizacji antydopingowej. Na tej samej zasadzie organizator głównych wydarzeń sportowych organizujący wydarzenie sportowe wyłącznie dla zawodników klasy mistrzowskiej może badać zawodników, ale analizować próbki na obecność substancji zabronionych wyłącznie w określonym zakresie. Informacje i programy edukacyjne dotyczące zwalczania dopingu w sporcie powinny być kierowane do zawodników wszystkich klas].

Kodeks: Światowy Kodeks Antydopingowy.

Zawody: Pojedynczy wyścig, mecz, gra lub konkurs sportowy. Na przykład mecz koszykówki lub finał sprintu na 100 m podczas Igrzysk Olimpijskich. W przypadku wyścigów etapowych lub innych konkursów sportowych, w których nagrody pośrednie przyznawane są codziennie lub w innych odstępach czasu, różnicę między zawodami a wydarzeniem sportowym określają przepisy odpowiedniej federacji międzynarodowej.

Wydarzenie sportowe: Seria indywidualnych zawodów organizowanych łącznie przez jeden organ (np. Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata FINA lub Igrzyska Panamerykańskie).

Podczas zawodów: O ile przepisy federacji międzynarodowej lub organu zarządzającego wydarzeniem sportowym nie stanowią inaczej, termin "podczas zawodów" oznacza okres zaczynający się dwanaście godzin przed zawodami, w których zawodnik ma uczestniczyć, trwający do końca takich zawodów, a w odniesieniu do procesu pobierania próbek - proces pobierania próbek związany z takimi zawodami.

[Komentarz: Organ zarządzający wydarzeniem sportowym federacji międzynarodowej może określić okres "podczas zawodów", który będzie inny niże okres wydarzenia sportowego].

Zawodnik szczebla międzynarodowego: Zawodnicy uczestniczący w sporcie na szczeblu międzynarodowym zgodnie z definicją danej federacji międzynarodowej, zgodnie z Międzynarodowym standardem badań i śledztw,

[Komentarz: Zgodnie z Międzynarodowym standardem badań i kontroli, federacja międzynarodowa może swobodnie określać kryteria ustalania statusu zawodnika szczebla międzynarodowego, np. stosując ranking, częstotliwość udziału w konkretnych międzynarodowych wydarzeniach sportowych, biorąc pod uwagę rodzaj licencji itp. jednakże kryteria te muszą być opublikowane w jasnej i zwięzłej formie, aby zawodnicy mogli szybko i łatwo ustalić, kiedy staną się zawodnikami klasy międzynarodowej. Na przykład, jeżeli wśród kryteriów jest udział w pewnych międzynarodowych wydarzeniach sportowych, federacja międzynarodowa musi opublikować listę takich międzynarodowych wydarzeń sportowych].

Organizator ważnych wydarzeń sportowych: Kontynentalne stowarzyszenia Krajowych Komitetów Olimpijskich i innych międzynarodowych organizacji wielosportowych, pełniące funkcję organu decyzyjnego wobec kontynentalnych, regionalnych lub innych międzynarodowych wydarzeń sportowych.

Krajowa organizacja antydopingowa organ (lub organy) wyznaczony w danym kraju jako główny podmiot uprawniony i zobowiązany do przyjęcia i wprowadzenia przepisów antydopingowych, kierowania pobieraniem próbek, zarządzaniem wynikami badań oraz przeprowadzaniem rozpraw na szczeblu krajowym. Jeżeli taki organ nie został wyznaczony przez właściwe organy publiczne, krajową organizacją antydopingową jest Narodowy Komitet Olimpijski danego kraju lub podmiot przez niego wyznaczony.

Zawodnik szczebla krajowego: Zawodnicy, którzy nie są zawodnikami szczebla międzynarodowego, uczestniczący we współzawodnictwie sportowym na szczeblu krajowym zgodnie z definicją danej krajowej organizacji antydopingowej i zgodnie z Międzynarodowym standardem badań i śledztw.

Posiadanie: Faktyczne, fizyczne posiadanie lub posiadanie domniemane (które stwierdza się tylko jeżeli osoba sprawuje lub zamierza sprawować wyłączną kontrolę nad substancją/metodą zabronioną lub nieruchomością, na której występuje substancja/metoda zabroniona); z zastrzeżeniem, że jeżeli osoba nie ma wyłącznej kontroli nad substancją/metodą zabronioną lub nieruchomością, na której występuje zabroniona substancja/metoda, domniemane posiadanie można stwierdzić jedynie wówczas, gdy osoba ta wiedziała o obecności zabronionej substancji/metody i zamierzała ją kontrolować. Posiadanie samo w sobie nie stanowi jednak naruszenia przepisów antydopingowych jeżeli przed otrzymaniem przez daną osobę jakiegokolwiek powiadomienia o naruszeniu przez nią przepisów antydopingowych osoba ta podjęła konkretne działania wskazujące, że nigdy nie zamierzała wejść w posiadanie oraz wyrzekła się posiadania, wyraźnie oświadczając to organizacji antydopingowej. Niezależnie od czegokolwiek, co w niniejszej definicji może być z tym sprzeczne, zakup (w tym drogą elektroniczną lub w inny sposób) substancji zabronionej lub metody zabronionej stanowi posiadanie przez osobę, która dokonuje zakupu.

[Komentarz: Zgodnie z powyższą definicją sterydy znalezione w samochodzie zawodnika stanowią naruszenie chyba, że zawodnik udowodni, że ktoś inny używał samochodu; w takim wypadku organizacja antydopingowa musi udowodnić, że chociaż zawodnik nie miał wyłącznej kontroli nad samochodem, zawodnik wiedział o sterydach i zamierzał przejąć kontrolę nad sterydami. Podobnie; w przypadku sterydów znalezionych w domowej apteczce, do której dostęp ma zawodnik i jego/jej małżonka(ek), organizacja antydopingowa musi dowieść, że zawodnik wiedział, że w apteczce znajdowały się sterydy oraz, że zawodnik zamierzał przejąć kontrolę nad sterydami. Czynność zakupu substancji zabronionej stanowi posiadanie, nawet gdy, na przykład, produkt nie dotrze, zostanie odebrany przez kogoś innego lub zostanie wysłany na adres strony trzeciej].

Lista substancji i metod zabronionych: Lista zawierająca substancje zabronione i metody zabronione.

Metoda zabroniona: Każda metoda opisana jako zabroniona na Liście substancji i metod zabronionych.

Substancja zabroniona: Każda substancja lub klasa substancji opisana jako zabroniona na Liście substancji i metod zabronionych.

Sygnatariusze: Podmioty podpisujące Kodeks i wyrażające zgodę na przestrzeganie Kodeksu, zgodnie z Artykułem 23 Kodeksu.

Badania: Elementy procesu kontroli antydopingowej obejmujące planowanie rozkładu badań, pobieranie próbek, obchodzenie się z próbkami oraz przewożenie próbek do laboratorium.

TUE: Wyłączenie dla celów terapeutycznych, zgodnie z opisem w Artykule 4.4.

Użycie: Wykorzystywanie, stosowanie, przyjmowanie, wstrzykiwanie lub spożywanie dowolnym sposobem dowolnej substancji zabronionej lub metody zabronionej.

WADA: Światowa Agencja Antydopingowa.

3.2 Pojęcia zdefiniowane w Międzynarodowym standardzie ochrony prywatności i informacji osobowych użyte w niniejszym Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych:

Dane osobowe: Dane, w tym, bez ograniczeń, wrażliwe dane osobowe, odnoszące się do zidentyfikowanego lub możliwego do zidentyfikowania uczestnika lub do innych osób, których dane są przetwarzane wyłącznie w kontekście działań antydopingowych prowadzonych przez organizację antydopingową.

[3.2 Komentarz: Przyjmuje się, że dane osobowe obejmują, między innymi, imię, nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe zawodnika i jego przynależność do związków sportowych, dane na temat miejsca pobytu, określone wyłączenia dla celów terapeutycznych (jeżeli zostały przyznane), wyniki badań antydopingowych oraz zarządzanie wynikami (w tym postępowania dyscyplinarne, odwoławcze i kary). Do danych osobowych zalicza się także dane osobowe i dane kontaktowe dotyczące innych osób, takich jak lekarze i inne osoby pracujące z zawodnikiem, leczące zawodnika lub pomagające zawodnikowi w kontekście działań antydopingowych. Takie informacje są danymi osobowymi i są regulowane niniejszym standardem podczas ich przetwarzania, bez względu na to, czy dana osoba nadal uczestnicy w zorganizowanym sporcie].

3.3 Zdefiniowane pojęcia specyficzne dla Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych:

Terapeutyczny: Dotyczący leczenia stanu chorobowego przy pomocy środków lub metod leczniczych; lub dotyczący zapewniania leczenia bądź pomagania w leczeniu.

Komisja ds. wyłączeń dla celów terapeutycznych (TUEC): zespół powołany przez organizację antydopingową do rozpatrywana wniosków o TUE.

Komisja ds. wyłączeń dla celów terapeutycznych WADA (WADA TUEC): zespół powołany przez WADA do oceny decyzji w sprawie TUE wydanych przez inne organizacje antydopingowe.

3.4 Interpretacja:

3.4.1 Jeżeli nie stwierdzono inaczej, odwołania do artykułów są odwołaniami do artykułów Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych.

3.4.2 Komentarze do różnych postanowień Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych są należy wykorzystywać przy interpretacji Międzynarodowego standardu.

3.4.3 WADA sprawuje nadzór nad oficjalnym tekstem międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych, który jest publikowany w języku angielskim i francuskim. W przypadku sprzeczności pomiędzy wersjami angielską i francuską obowiązującą wersją jest wersja sporządzona w języku angielskim.

CZĘŚĆ DRUGA: STANDARDY I PROCES WYDAWANIA TUE

4.0 Uzyskiwanie TUE

4.1 Zawodnik może otrzymać TUE, jeżeli (i tylko jeżeli) potrafi wykazać, że spełniony został każdy z poniższych warunków:

a. Dana substancja zabroniona lub metoda zabroniona jest potrzebna do leczenia ostrego lub przewlekłego stanu chorobowego tak, że jeżeli substancja zabroniona lub metoda zabroniona nie zostałaby zastosowana, zawodnik doznałby znacznego uszczerbku na zdrowiu.

b. Istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo, że użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych przyczyni się do poprawienia wyników sportowych w stopniu wyższym, niż poprawa, jakiej można by oczekiwać od zawodnika po powrocie do stanu zdrowia po zakończeniu leczenia ostrego lub chronicznego stanu chorobowego.

c. Nie istnieje rozsądna terapeutyczna alternatywa wobec użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej.

d. Konieczność użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej nie może wynikać, całkowicie lub częściowo, z wcześniejszego używania (bez TUE) substancji lub metody, która była zabroniona w czasie, gdy była używana.

[Komentarz do 4.1: W przypadku podejmowania przez TUEC decyzji o uznaniu lub nieuznaniu TUE wydanej przez inną organizację antydopingową (por. Artykuł 7 poniżej) oraz w przypadku oceny przez WADA decyzji o wydaniu (lub niewydaniu) TUE (por. Artykuł 8 poniżej), istota zagadnienia będzie taka sama, jak w przypadku TUEC analizującego, na podstawie Artykułu 6 (por. niżej), wniosek o TUE, tj. czy zawodnik wykazał, na zasadzie uprawdopodobnienia, że wszystkie warunki wymienione w artykule 4.1 zostały spełnione?]

Podczas oceny wniosków i sprawdzania, czy spełniają one powyższe kryteria w odniesieniu do konkretnego stanu chorobowego pomocny może być dokument przygotowany przez WADA, zatytułowany "Informacje medyczne uzasadniające decyzje TUEC", dostępny na stronie internetowej WADA].

4.2 O ile nie ma zastosowania żaden z wyjątków określonych w Artykule 4.3, zawodnik, który musi używać substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych musi uzyskać TUE zanim użyje lub wejdzie w posiadanie danej substancji lub metody.

4.3 Zawodnik może otrzymać zgodę na używanie substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych ze skutkiem wstecznym (tzn. wsteczne TUE), wyłącznie jeżeli:

a. Konieczne było leczenie natychmiastowe lub leczenie ostrego stanu chorobowego, lub

b. Z powodu innych wyjątkowych okoliczności zawodnik nie miał wystarczającego czasu lub możliwości złożenia wniosku o TUE lub TUEC nie miała wystarczająco dużo czasu bądź możliwości rozpatrzenia wniosku przed kontrolą antydopingową, lub

c. Zgodnie z obowiązującymi przepisami zawodnik (zob. komentarz do Artykułu 5.1) musiał lub mógł (zob. Artykuł 4.4.5 Kodeksu) złożyć wniosek o wsteczne TUE, lub

[Komentarz do 4.3 (c): Zawodnikom, o których tu mowa, zdecydowanie zaleca się posiadanie przygotowanej dokumentacji medycznej wykazującej wypełnienie przez nich warunków uzyskiwania TUE, wyszczególnionych w Artykule 4.1, na wypadek konieczności wystąpienia o wsteczną TUE po pobraniu próbki]

d. WADA i organizacja antydopingowa, do której wniosek o wsteczne TUE został lub zostanie złożony, przyznają, że zgodnie z zasadą sprawiedliwości i uczciwości należy przyznawać wsteczne TUE.

[Komentarz do 4.3 (d): jeżeli WADA i/lub organizacja antydopingowa nie wyrażą zgody na zastosowanie Artykułu 4.3 (d), to takiej decyzji nie można podważyć ani w ramach obrony w postępowaniu o naruszenie przepisów antydopingowych ani poprzez odwołanie, ani w żaden inny sposób].

5.0 Obowiązki organizacji antydopingowych w zakresie TUE

5.1 Artykuł 4.4 Kodeksu określa (a) które organizacje antydopingowe mają prawo podejmować decyzje w sprawie TUE; (b) jak decyzje w sprawie TUE powinny być uznawane i szanowane przez inne organizacje antydopingowe; oraz (c) kiedy decyzje w sprawie TUE mogą być poddawane ocenie i kiedy można od nich wnosić odwołania.

[Komentarz 5.1: Zob. Aneks 1 - schemat z podsumowaniem kluczowym postanowień Artykułu 4.4 Kodeksu.

Artykuł 4.4.2 Kodeksu stanowi, że krajowa organizacja antydopingowa ma prawo podejmować decyzje o TUE w odniesieniu do zawodników, którzy nie są zawodnikami szczebla międzynarodowego. W przypadku sporu odnośnie tego, która krajowa organizacja antydopingowa powinna rozpatrywać wniosek o TUE zawodnika, który nie jest zawodnikiem szczebla międzynarodowego, rozstrzygnięcia dokonuje WADA. Rozstrzygnięcie WADA w tej sprawie jest ostateczne i nie podlega procedurze odwoławczej.

Jeżeli zgodnie z wymogami krajowej polityki i rozporządzeń wykonawczych krajowa organizacja antydopingowa w swoich planach rozkładu badań traktuje pewne dyscypliny sportowe priorytetowo (zgodnie z Artykułem 4.4.1 Międzynarodowego standardu badań i śledztw), może ona odmówić rozpatrzenia wniosków o wyprzedzające TUE, złożonych przez zawodników reprezentujących niektóre lub wszystkie dyscypliny niebędące dyscyplinami priorytetowymi, ale musi w takim przypadku zezwolić każdemu takiego zawodnikowi, od którego zostanie pobrana próbka, na złożenie wniosku o wydanie wstecznej TUE. Krajowa organizacja antydopingowa powinna podać taką politykę do publicznej wiadomości na swojej stronie internetowej],

5.2 Każda organizacja antydopingowa, federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi powołać Komisję ds. wyłączeń dla celów terapeutycznych (TUEC), której zadaniem będzie sprawdzanie, czy wnioski o udzielenie lub uznanie TUE spełniają warunki określone w Artykule 4.1.

[Komentarz do 5.2: Chociaż organizator ważnych wydarzeń sportowych może zdecydować o automatycznym uznaniu dotychczas wydanych TUE, to musi istnieć mechanizm umożliwiający zawodnikom uczestniczącym w wydarzeniu sportowym uzyskanie nowych TUE, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Organizatorowi ważnych wydarzeń sportowych pozostawia się decyzję o powołaniu w tym celu własnej TUEC lub scedowaniu tego zadania na stronę trzecią na mocy umowy (np. porozumienia sportowego). W każdym przypadku zawodnicy uczestniczący we współzawodnictwie w takich wydarzeniach sportowych muszą mieć możliwość uzyskania TUE szybko i sprawnie przed rozpoczęciem współzawodnictwa].

a. W skład TUEC powinno wchodzić co najmniej trzech lekarzy posiadających doświadczenie w zakresie opieki i leczenia zawodników oraz doskonałą wiedzę z zakresu medycyny klinicznej, sportowej i wyczynowej. W przypadkach dotyczących zawodników z upośledzeniami, co najmniej jeden członek TUEC powinien mieć ogólne doświadczenie w zakresie opieki i leczenia zawodników z upośledzeniami lub konkretne doświadczenie w zakresie upośledzenia, którym dotknięty jest zawodnik.

b. Aby zapewnić niezależność decyzji, większość członków danej TUEC nie powinna pełnić żadnej roli politycznej w organizacji antydopingowej, która ich powołała. Wszyscy członkowie TUEC podpisują oświadczenie o braku konfliktu interesów i o zachowaniu poufności. (Wzór oświadczenia można pobrać ze strony internetowej WADA).

5.3 Każda krajowa organizacja antydopingowa, federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi ustanowić jasny proces składania wniosków o TUE do TUEC, zgodny z wymogami niniejszego Międzynarodowego standardu. Musi także podać do ogólnej wiadomości szczegóły tego procesu, tj. przynajmniej opublikować informacje w dobrze widocznym miejscu na swojej stronie internetowej oraz przesłać je do WADA. WADA może opublikować te informacje na swojej własnej stronie internetowej.

5.4 Każda krajowa organizacja antydopingowa, federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi bezzwłocznie ogłaszać (w języku angielskim lub francuskim] wszystkie decyzje swojej TUEC w sprawie wydania lub odmowy wydania TUE oraz wszystkie decyzje uznające lub odmawiające uznania decyzji w sprawie TUE podjętych przez inne organizacje antydopingowe, za pomocą systemu ADAMS lub dowolnego innego systemu zatwierdzonego przez WADA. W przypadku wydanych TUE należy podać (w języku angielskim lub francuskim):

a. nie tylko zatwierdzoną substancję lub metodę, ale także dozwoloną dawkę (dawki), częstotliwość i drogę podawania, czas ważności TUE oraz wszelkie warunki określone w związku z TUE; oraz

b. formularz wniosku o TUE oraz istotne informacje kliniczne (przetłumaczone na język angielski lub francuski) dowodzące, że w związku z TUE zostały spełnione warunki określone w Artykule 4.1 (dostępne tylko WADA, krajowej organizacji antydopingowej zawodnika i federacji międzynarodowej zawodnika oraz organizatora ważnych wydarzeń sportowych organizującego wydarzenie sportowe, w którym zawodnik chce brać udział].

[Komentarz do 5.4: System ADAMS znacznie ułatwia proces uznawania TUE].

5.5 Gdy krajowa organizacja antydopingowa wydaje zawodnikowi TUE, musi go ostrzec na piśmie (a) że TUE jest ważne jedynie na szczeblu krajowym oraz (b) że jeżeli zawodnik stanie się zawodnikiem szczebla międzynarodowego lub będzie uczestniczył w międzynarodowym wydarzeniu sportowym wydane TUE nie będzie ważne w tym kontekście chyba, że zostanie uznane przez właściwą federację międzynarodową lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych zgodnie z Artykułem 7.1. Następnie krajowa organizacja antydopingowa powinna pomóc zawodnikowi w ustaleniu, kiedy zawodnik musi przedłożyć TUE federacji międzynarodowej lub organizatorowi ważnych wydarzeń sportowych z wnioskiem o jej uznanie oraz powinna pomagać zawodnikowi w procesie uznawania wydanej TUE.

5.6 Każda federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi opublikować ogłoszenie (tj. przynajmniej umieścić je w dobrze widocznym miejscu na swojej stronie internetowej oraz wysyłać je do WADA) określające wyraźnie (1) którzy zawodnicy podlegający ich kompetencjom, i kiedy, mają obowiązek złożyć do nich wniosek o TUE; (2) które decyzje w sprawie TUE wydane przez inne organizacje antydopingowe zostaną automatycznie uznane i niewymagane będzie złożenie ponownego wniosku, zgodnie z Artykułem 7.1(a); oraz (3) które decyzje w sprawie TUE wydane przez inne organizacje antydopingowe muszą być przedstawione im do uznania, zgodnie z Artykułem 7.1(b). WADA może opublikować takie ogłoszenie na swojej własnej stronie internetowej.

5.7 Każda TUE, którą zawodnik uzyskał od krajowej organizacji antydopingowej, traci ważność jeżeli zawodnik stanie się zawodnikiem szczebla międzynarodowego lub gdy uczestniczy w międzynarodowym wydarzeniu sportowym, do czasu uznania takiej TUE przez odpowiednią federację międzynarodową zgodnie z Artykułem 7.0. TUE, którą zawodnik otrzymał od federacji międzynarodowej nie jest ważna gdy zawodnik uczestniczy w międzynarodowym wydarzeniu sportowym zorganizowanym przez organizatora ważnych wydarzeń sportowych tak długo, jak długo organizator ważnych wydarzeń sportowych nie uzna danej TUE zgodnie z Artykułem 7.0. Jeżeli federacja międzynarodowa lub organizator ważnych wydarzeń sportowych (w zależności od sytuacji) odmówi uznania TUE, wówczas (z zastrzeżeniem prawa zawodnika do oceny i odwołania) takie TUE nie może być wobec tej federacji międzynarodowej lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych usprawiedliwieniem obecności, użycia, posiadania lub podania substancji zabronionej lub metody zabronionej określonej w TUE.

6.0 Proces wnioskowania o TUE

6.1 Zawodnik, który potrzebuje TUE powinien jak najszybciej złożyć stosowny wniosek. W przypadku substancji zakazanych jedynie podczas zawodów zawodnik powinien złożyć wniosek o TUE na co najmniej trzydzieści (30) dni przed swoimi następnymi zawodami chyba, że sytuacja jest awaryjna lub wyjątkowa. Zawodnik składa wniosek do swojej krajowej organizacji antydopingowej, federacji międzynarodowej i/lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych (w zależności od sytuacji) na formularzu wniosku o TUE. Organizacje antydopingowe udostępnią na swoich stronach internetowych formularz wniosku, jaki powinni wypełnić zawodnicy. Formularz musi być opracowany na podstawie wzoru dostępnego na stronie WADA. Wzór może być zmieniony przez organizacje antydopingowe tak, by obejmował dodatkowe informacje, ale nie wolno usuwać z wzoru żadnych jego części ani pozycji.

6.2 Zawodnik powinien przesłać wniosek o TUE do właściwej organizacji antydopingowej za pomocą systemu ADAMS lub w inny sposób określony przez organizację antydopingową. Do formularza wniosku należy dołączyć:

a. oświadczenie lekarza o odpowiednich kwalifikacjach potwierdzające, że zawodnik musi używać substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych; oraz

b. pełną historię medyczną, wraz z dokumentacją przygotowaną przez pierwszego diagnozującego lekarza (o ile to możliwe) oraz wyniki wszystkich badań, badań laboratoryjnych oraz obrazowań medycznych istotnych dla wniosku.

[Komentarz do 6.2 (b): Informacje przedkładane w związku z diagnozą, leczeniem lub okresem ważności powinny być przygotowane z uwzględnieniem dokumentu WADA zatytułowanego "Informacje medyczne uzasadniające decyzje TUEC"].

6.3 Zawodnik powinien zachować pełną kopię wniosku o TUE oraz wszystkich materiałów i informacji przedstawionych na poparcie wniosku.

6.4 Wniosek o TUE zostanie rozpatrzony przez TUEC dopiero po otrzymaniu właściwie przygotowanego wniosku wraz z wszystkimi istotnymi dokumentami. Wnioski niepełne będą zwracane do zawodnika do uzupełnienia i ponownego złożenia.

6.5 TUEC może zażądać od zawodnika lub jego lekarza wszelkich dodatkowych informacji, badań lub obrazowań lub innych informacji, jakie uzna za konieczne w celu rozpatrzenia wniosku zawodnika i/lub może zwrócić się o pomoc do takich innych ekspertów z dziedziny medycyny lub innych, jakich uzna za właściwych.

6.6 Wszelkie koszty poniesione przez zawodnika w związku z przygotowaniem wniosku o TUE oraz uzupełnieniem go zgodnie z wymaganiami TUEC ponosi zawodnik.

6.7 TUEC podejmuje decyzję o wydaniu lub odmowie wydania TUE jak najszybciej i zwykle (tzn. jeżeli nie pojawią się okoliczności wyjątkowe) w ciągu maksymalnie 21 dni od otrzymania pełnego wniosku. Gdy wniosek o TUE zostanie złożony w rozsądnym terminie przed wydarzeniem sportowym, TUEC musi dołożyć wszelkich starań, aby wydać decyzję przed rozpoczęciem wydarzenia sportowego.

6.8 Decyzja TUEC musi być zakomunikowana zawodnikowi na piśmie i musi być udostępniona WADA oraz innym organizacjom antydopingowym za pomocą systemu ADAMS lub dowolnego innego systemu zatwierdzonego przez WADA, zgodnie z Artykułem 5.4.

a. Decyzja o wydaniu TUE musi określać dawkę (dawki), częstotliwość, drogę podawania oraz czas podawania substancji zabronionej lub metody zabronionej, na użycie której TUEC wyraża zgodę oraz odzwierciedlać okoliczności kliniczne a także zawierać wszystkie inne warunki nałożone w związku z TUE.

b. Decyzja o odmowie wydania TUE musi zawierać uzasadnienie odmowy.

6.9 Każda TUE wydawana jest na czas określony przez TUEC, po upływie którego TUE automatycznie wygasa, jeżeli zawodnik chce kontynuować używanie substancji zabronionej lub metody zabronionej po dacie ważności TUE, musi złożyć wniosek o wydanie nowej TUE z dużym wyprzedzeniem, aby Komisja TUEC miała wystarczająco dużo czasu na podjęcie decyzji w sprawie wniosku przed datą wygaśnięcia aktualnego TUE.

[Komentarz do 6.9: Czas ważności powinien być ustalony z uwzględnieniem dokumentu "Informacje medyczne uzasadniające decyzje TUEC"].

6.10 TUE zostanie cofnięta przed upływem daty ważności jeżeli zawodnik nie spełnia bezzwłocznie wszystkich wymagań lub warunków nałożonych przez organizację antydopingową wydającą TUE. TUE może być także cofnięta po ocenie dokonanej przez WADA lub w wyniku odwołania.

6.11 Gdy wkrótce po upływie ważności TUE udzielonej na daną substancję zabronioną uzyskany zostanie niekorzystny wyniki analizy lub gdy TUE zostanie cofnięta lub uchylona, organizacja antydopingowa dokonująca wstępnej oceny niekorzystnego wyniku analizy (Artykuł 7.2 Kodeksu) podejmuje decyzję, czy wynik wskazuje na użycie substancji zabronionej przed upływem ważności, wycofaniem lub uchyleniem TUE. Jeżeli tak, takie użycie (oraz skutkująca nim obecność substancji zabronionej w próbce zawodnika) nie stanowi naruszenia przepisów antydopingowych.

6.12 W przypadku, gdy po udzieleniu TUE okaże się, że zawodnik wymaga dawki, częstotliwości, drogi lub czasu podawania substancji zabronionej lub metody zabronionej istotnie różniącej się od określonej w TUE, musi złożyć wniosek o nowe TUE. Jeżeli obecność, użycie, posiadanie lub podawanie substancji zabronionej lub metody zabronionej nie jest spójne z warunkami udzielonej TUE, fakt że zawodnik otrzymał TUE nie uniemożliwia stwierdzenia naruszenia przepisów antydopingowych.

7.0 Proces uznawania TUE

7.1 Zgodnie z Artykułem 4.4 Kodeksu organizacje antydopingowe mają obowiązek uznać TUE przyznane przez inne organizacje antydopingowe, jeżeli spełniają one warunki określone w Artykule 4.1. Dlatego jeżeli zawodnik, który zaczął podlegać wymaganiom w zakresie TUE określonym przez federację międzynarodową lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych, jest już w posiadaniu TUE, nie powinien składać wniosku o nowe TUE do federacji międzynarodowej lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych. Zamiast tego:

a. Federacja międzynarodowa lub organizator ważnych wydarzeń sportowych może opublikować informację, że będzie automatycznie uznawała decyzje w sprawie TUE podjęte zgodnie z Artykułem 4.4 Kodeksu (lub pewne kategorie takich decyzji, np. decyzje podjęte przez określone organizacje antydopingowe lub decyzje dotyczące konkretnych substancji zabronionych) pod warunkiem, że takie decyzje w sprawie TUE zostały zgłoszone zgodnie z Artykułem 5.4 i dlatego są dostępne i mogą być w związku z tym ocenione przez WADA. Jeżeli TUE zawodnika mieści się w kategorii TUE, które są automatycznie uznawane w ten sposób z chwilą udzielenia TUE, zawodnik nie musi podejmować żadnego dalszego działania.

[Komentarz 7.1(a): Aby zmniejszyć obciążenia zawodników zdecydowanie zaleca się automatyczne uznawanie decyzji w sprawie TUE po ich ogłoszeniu zgodnie z Artykułem 5.4. Jeżeli federacja międzynarodowa lub organizator ważnych wydarzeń sportowych nie chce automatycznie uznawać wszystkich takich decyzji, powinien automatycznie uznawać ich jak najwięcej, np. publikując listę organizacji antydopingowych, których decyzje w sprawie TUE będzie uznawał automatycznie i/lub listę tych substancji zabronionych, dla których będzie automatycznie uznawał TUE. Publikacja powinna być dokonywana w sposób określony w Artykule 5.3, tzn. powiadomienie powinno być umieszczone na stronie internetowej federacji międzynarodowej i wysłane do WADA oraz do krajowych organizacji antydopingowych].

b. Jeżeli decyzje w sprawie TUE nie są uznawane automatycznie zawodnik składa wniosek o uznanie TUE do federacji międzynarodowej lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych, albo za pośrednictwem systemu ADAMS albo w sposób określony przez federację międzynarodową lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych. Do wniosku należy dołączyć kopię TUE oraz pierwotny wniosek o TUE i materiały uzupełniające, o których mowa w Artykułach 6.1 i 6.2 (chyba że organizacja antydopingowa, która przyznała TUE, już udostępniła TUE i materiały uzupełniające za pomocą systemu ADAMS lub innego systemu zatwierdzonego przez WADA, zgodnie z Artykułem 5.4).

7.2 Niekompletne wnioski o uznanie TUE będą zwracane zawodnikowi do uzupełniania i ponownego złożenia. Ponadto TUEC może zażądać od zawodnika lub jego lekarza wszelkich dodatkowych informacji, badań lub obrazowań lub innych informacji, jakie uzna za konieczne do rozpatrzenia wniosku zawodnika o uznanie TUE; i/lub może zwrócić się o pomoc do takich ekspertów z dziedziny medycyny lub innych dziedzin, jakich uzna za właściwych.

7.3 Wszelkie koszty poniesione przez zawodnika w związku ze składaniem wniosku o uznanie TUE i uzupełnianiem go zgodnie z wymaganiami TUEC ponosi zawodnik.

7.4 TUEC podejmuje decyzję o uznaniu lub nieuznaniu TUE niezwłocznie, zwykle (tzn. jeżeli nie pojawią się okoliczności wyjątkowe) w ciągu maksymalnie 21 dni od otrzymania pełnego wniosku o uznanie. Gdy wniosek zostanie złożony w rozsądnym terminie przed wydarzeniem sportowym, TUEC musi dołożyć wszelkich starań, aby wydać decyzję przed rozpoczęciem wydarzenia sportowego.

7.5 Zawodnik jest informowany na piśmie o decyzji TUEC. Decyzja ta jest też udostępniana WADA i innym organizacjom antydopingowym za pomocą systemu ADAMS lub dowolnego innego systemu zatwierdzonego przez WADA. Decyzja o nieuznaniu TUE musi zawierać uzasadnienie nieuznania.

8.0 Ocena decyzji w sprawie TUE przez WADA

8.1 Zgodnie z Artykułem 4.4.6Kodeksuw pewnych przypadkach WADA musi ocenić decyzje federacji międzynarodowej w sprawie TUE oraz może oceniać wszelkie inne decyzje w sprawie TUE, zawsze w celu ustalenia zgodności z warunkami Artykułu 4.1. W celu przeprowadzenia takiej oceny WADA powoła komisję WADA TUEC, spełniającą wymagania Artykułu 5.2.

8.2 Każdy wniosek o ocenę składa się do WADA na piśmie wraz z opłatą określoną przez WADA, a także wraz z kopiami wszystkich informacji określonych w Artykule 6.2 (lub, w przypadku oceny odmowy TUE, wszystkich informacji, które zawodnik dostarczył w związku z pierwotnym wnioskiem o TUE). Kopia wniosku musi być przekazana stronie, której decyzja będzie przedmiotem oceny, oraz zawodnikowi (jeżeli zawodnik nie wnioskuje o ocenę).

8.3 Gdy złożony zostanie wniosek o ocenę decyzji w sprawie TUE, której WADA nie ma obowiązku rozpatrywać, WADA informuje zawodnika niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o tym czy przedłoży decyzję w sprawie TUE do rozpatrzenia i oceny przez WADA TUEC. Jeżeli WADA zdecyduje się nie przekazywać decyzji w sprawie TUE do oceny przez WADA TUEC, zwraca wniesioną opłatę zawodnikowi. Każda decyzja WADA o nieprzekazaniu decyzji w sprawie TUE do oceny przez WADA TUEC jest ostateczna i nie przysługuje od niej odwołanie. Niemniej jednak, nadal można wnieść odwołanie od decyzji w sprawie TUE zgodnie z Artykułem 4.4.7 Kodeksu.

8.4 Gdy wniosek dotyczy oceny wydanej przez federację międzynarodową decyzji w sprawie TUE, którą WADA ma obowiązek ocenić, WADA może mimo tego przekazać sprawę z powrotem do federacji międzynarodowej z prośbą (a) o przedstawienie wyjaśnień (na przykład, jeżeli uzasadnienie przedstawione w decyzji jest niejasne); i/lub (b) ponowne rozpatrzenie decyzji w sprawie TUE przez federację międzynarodową (na przykład, jeżeli odrzucono wniosek o TUE tylko z powodu braku badań medycznych lub innych informacji wymaganych w celu wykazania, że spełnione zostały warunki określone w Artykule 4.1).

8.5 Gdy wniosek o ocenę zostanie przekazany do WADA TUEC, ta może zwrócić się do organizacji antydopingowej i/lub zawodnika o dostarczenie dodatkowych informacji, w tym dodatkowych badań zgodnie z Artykułem 6.5 oraz może zwracać się o pomoc do ekspertów z dziedziny medycyny lub innych dziedzin nauki, jakich uzna za właściwych.

8.6 WADA TUEC uchyla każdą wydaną TUE, która nie spełnia warunków Artykułu 4.1. jeżeli uchylona TUE jest TUE wyprzedzającą (a nie TUE ze skutkiem wstecznym), to uchylenie staje się skuteczne w dniu określonym przez WADA (który nie może być wcześniejszy od dnia powiadomienia zawodnika przez WADA). Takiego uchylenia nie stosuje się wstecznie, a wyniki zawodnika uzyskane przed takim powiadomieniem nie zostają unieważnione. Jednakże, jeżeli uchylenie dotyczy TUE wstecznego, to uchylenie również działa wstecznie.

8.7 WADA TUEC uchyla każdą odmowę udzielenia TUE, w przypadku której wniosek o udzielenie TUE spełniał warunki Artykułu 4.1, tzn. udziela TUE, której wcześniej odmówiono.

8.8 W przypadku oceny przez WADA TUEC decyzji federacji międzynarodowej, przekazanej jej do oceny zgodnie z Artykułem 4.4.3 Kodeksu (ocena obowiązkowa), WADA TUEC może zażądać, aby organizacja antydopingowa "przegrywająca" ocenę (tzn. organizacja antydopingowa, której poglądu WADA TUEC nie podtrzyma) (a) zwróciła opłatę stronie, która skierowała decyzję do WADA (jeżeli dotyczy); i/lub (b) zapłaciła koszy poniesione przez WADA w związku z taką oceną, w zakresie, w jakim nie zostały one pokryte przez opłatę.

8.9 Gdy WADA TUEC cofnie decyzję w sprawie TUE, którą według swego uznania WADA zdecydowała się ocenić, WADA może zażądać, aby organizacja antydopingowa, która podjęła decyzję, zapłaciła koszty poniesione przez WADA w związku z taką oceną.

8.10 WADA informuje o decyzji WADA TUEC i jej uzasadnieniu zawodnika oraz jego krajową organizację antydopingową i federację międzynarodową (oraz, w stosownych przypadkach, organizatora ważnych wydarzeń sportowych).

9.0 Poufność Informacji

9.1 Gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, ujawnianie i posiadanie danych osobowych w procesie TUE przez organizacje antydopingowe i WADA musi być zgodne z międzynarodowym standardem ochrony prywatności i danych osobowych.

9.2 Zawodnik ubiegający się o wydanie lub uznanie TUE ma obowiązek dostarczenia pisemnej zgody:

a. na przekazywanie wszystkich informacji dotyczących wniosku członkom wszystkich TUEC uprawnionych na mocy niniejszego Międzynarodowego standardu do oceny akt sprawy oraz, w zależności od potrzeb, innym niezależnym ekspertom medycznym lub naukowym, a także wszystkim osobom (w tym pracownikom WADA), które zajmują się zarządzaniem, oceną lub odwołaniami od TUE;

b. na to, by lekarz zawodnika dostarczał TUEC na jej żądanie wszystkich informacji dotyczących zdrowia, jakie TUEC uzna za konieczne w celu rozpatrzenia i podjęcia decyzji w sprawie wniosku zawodnika, oraz

c. udostępnienie decyzji w sprawie wniosku wszystkim organizacjom antydopingowym uprawnionym do przeprowadzania badań i/lub zarządzania wynikami zawodnika.

[Komentarz do 9.2: Przed zebraniem danych osobowych lub uzyskaniem zgody zawodnika organizacja antydopingowa przekazuje zawodnikowi informacje, o których mowa w Artykule 7.1 Międzynarodowego standardu ochrony prywatności i danych osobowych].

9.3 Wniosek o udzielenie TUE rozpatruje się zgodnie z zasadami ścisłej tajemnicy lekarskiej. Członkowie TUEC, niezależni eksperci i pracownicy organizacji antydopingowej zajmujący się sprawą wykonują wszystkie swoje działania zgodnie z zasadami ścisłej poufności i podpisują umowy o zachowaniu tajemnicy. W szczególności jako poufne muszą być traktowane:

a. Wszelkie informacje medyczne oraz dane udostępnione przez zawodnika i lekarza(y) sprawującego opiekę nad zawodnikiem.

b. Wszystkie szczegóły wniosku, w tym nazwisko lekarza(y) uczestniczącego w procesie.

9.4 Zawodnik, który chce cofnąć prawo TUEC do uzyskiwania informacji na temat jego zdrowia w jego imieniu, musi pisemnie powiadomić o tym fakcie swego lekarza. W konsekwencji takiej decyzji wniosek zawodnika o wydanie TUE lub o uznanie aktualnej TUE będzie uznany za wycofany bez wydania/uznania TUE.

9.5 Organizacje antydopingowe wykorzystują informacje dostarczone przez zawodnika w związku z wnioskiem o TUE wyłącznie w celu oceny wniosku oraz w kontekście ewentualnych śledztw i postępowań w związku z naruszeniem przepisów antydopingowych.

ANEKS 1:SCHEMAT ARTYKUŁU 4.4 KODEKSU

1. Procedura TUE w przypadku zawodnika, nie będącym zawodnikiem szczebla międzynarodowego w chwili gdy zaszła potrzeba uzyskania TUE

wzór

2. Zawodnik zgłasza udział w wydarzeniu sportowym, w ramach którego organizator ważnych zawodów sportowych (OWZS) ma własne wymagania TUE

wzór

3. Procedura TUE w przypadku zawodnika będącego zawodnikiem szczebla międzynarodowego (a więc podlegającego wymaganiom federacji międzynarodowej (FM) dotyczącym TUE) w chwili gdy zaszła potrzeba uzyskania TUE

wzór

• Identyfikator: Dz.U.2019.354
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Zmienione Załączniki nr 1 i nr 2 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r.
• Data aktu: 19/10/2005
• Data ogłoszenia: 25/02/2019
• Data wejścia w życie: 01/01/2019