Moc obowiązująca Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 9 grudnia 1999 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 10 września 2004 r.

w sprawie mocy obowiązującej Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 9 grudnia 1999 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 10 lipca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Międzynarodową konwencję o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 9 grudnia 1999 r. Dnia 4 października 2001 r. Stały Przedstawiciel Rzeczypospolitej Polskiej przy Narodach Zjednoczonych w Nowym Jorku podpisał w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej przedmiotową konwencję.

Zgodnie z artykułem 26 konwencji weszła ona w życie dnia 10 kwietnia 2002 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja, zgodnie z jej artykułem 26, weszła w życie dnia 26 października 2003 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Następujące państwa stały się Stronami konwencji w podanych niżej datach:

Islamskie Państwo Afganistanu - 24 października 2003 r.

Republika Albanii - 10 maja 2002 r.

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna - 10 kwietnia 2002 r.

Antigua i Barbuda - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Armenii - 15 kwietnia 2004 r.

Związek Australijski - 26 października 2002 r.

Republika Austrii - 15 maja 2002 r.

Republika Azerbejdżanu - 10 kwietnia 2002 r.

Barbados - 18 października 2002 r.

Królestwo Belgii - 16 czerwca 2004 r.

Belize - 31 grudnia 2003 r.

Królestwo Bhutanu - 21 kwietnia 2004 r.

Republika Boliwii - 10 kwietnia 2002 r.

Bośnia i Hercegowina - 10 lipca 2003 r.

Republika Botswany - 10 kwietnia 2002 r.

Państwo Brunei Darussalam - 3 stycznia 2003 r.

Republika Bułgarii - 15 maja 2002 r.

Burkina Faso - 31 października 2003 r.

Kanada - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Zielonego Przylądka - 10 czerwca 2002 r.

Republika Chile - 10 kwietnia 2002 r.

Związek Komorów - 25 października 2003 r.

Wyspy Cooka - 3 kwietnia 2004 r.

Republika Kostaryki - 23 lutego 2003 r.

Republika Wybrzeża Kości Słoniowej - 12 kwietnia 2002 r.

Republika Chorwacji - 31 grudnia 2003 r.

Republika Kuby - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Cypryjska - 10 kwietnia 2002 r.

Królestwo Danii - 26 sierpnia 2002 r.

Republika Ekwadoru - 8 stycznia 2003 r.

Republika Salwadoru - 14 czerwca 2003 r.

Republika Gwinei Równikowej - 9 marca 2003 r.

Republika Estońska - 21 czerwca 2002 r.

Republika Finlandii - 28 lipca 2002 r.

Republika Francuska - 7 lipca 2002 r.

Gruzja - 27 października 2002 r.

Republika Federalna Niemiec - 17 lipca 2004 r.

Republika Ghany - 6 października 2002 r.

Republika Grecka - 16 kwietnia 2004 r.

Grenada - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Gwatemali - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Gwinei - 13 sierpnia 2003 r.

Republika Hondurasu - 24 kwietnia 2003 r.

Republika Węgierska - 13 listopada 2002 r.

Republika Islandii - 14 kwietnia 2002 r.

Republika Indii - 21 maja 2003 r.

Państwo Izrael - 8 marca 2003 r.

Republika Włoska - 26 kwietnia 2003 r.

Japonia - 11 lipca 2002 r.

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie - 27 września 2003 r.

Republika Kazachstanu - 22 marca 2003 r.

Republika Kenii - 27 lipca 2003 r.

Republika Kirgiska - 1 listopada 2003 r.

Republika Łotewska - 14 grudnia 2002 r.

Królestwo Lesotho - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Liberii - 4 kwietnia 2003 r.

Wielka Arabska Libijska Dżamahirijja

Ludowo-Socjalistyczna - 8 sierpnia 2002 r.

Księstwo Liechtensteinu - 8 sierpnia 2003 r.

Republika Litewska - 18 marca 2003 r.

Wielkie Księstwo Luksemburga - 5 grudnia 2003 r.

Republika Madagaskaru - 24 października 2003 r.

Republika Malawi - 10 września 2003 r.

Republika Malediwów - 20 maja 2004 r.

Republika Mali - 27 kwietnia 2002 r.

Republika Malty - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Wysp Marshalla - 26 lutego 2003 r.

Islamska Republika Mauretańska - 30 maja 2003 r.

Meksykańskie Stany Zjednoczone - 19 lutego 2003 r.

Sfederowane Stany Mikronezji - 23 października 2002 r.

Księstwo Monako - 10 kwietnia 2002 r.

Mongolia - 23 marca 2004 r.

Królestwo Marokańskie - 19 października 2002 r.

Republika Mozambiku - 13 lutego 2003 r.

Królestwo Niderlandów - 10 kwietnia 2002 r.

Nowa Zelandia - 4 grudnia 2002 r.

Republika Nikaragui - 14 grudnia 2002 r.

Federalna Republika Nigerii - 16 lipca 2003 r.

Królestwo Norwegii - 14 sierpnia 2002 r.

Republika Palau - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Panamy - 2 sierpnia 2002 r.

Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei - 30 października 2003 r.

Republika Peru - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Filipin - 6 lutego 2004 r.

Republika Portugalska - 17 listopada 2002 r.

Republika Korei - 15 marca 2004 r.

Republika Mołdowy - 9 listopada 2002 r.

Rumunia - 8 lutego 2003 r.

Federacja Rosyjska - 27 grudnia 2002 r.

Republika Rwandy - 12 czerwca 2002 r.

Federacja Saint Kitts i Nevis - 10 kwietnia 2002 r.

Saint Vincent i Grenadyny - 27 kwietnia 2002 r.

Niezależne Państwo Samoa - 27 października 2002 r.

Republika San Marino - 11 kwietnia 2002 r.

Serbia i Czarnogóra - 9 listopada 2002 r.

Republika Seszeli - 29 kwietnia 2004 r.

Republika Sierra Leone - 26 października 2003 r.

Republika Singapuru - 29 stycznia 2002 r.

Republika Słowacka - 13 października 2002 r.

Republika Południowej Afryki - 31 maja 2003 r.

Królestwo Hiszpanii - 9 maja 2002 r.

Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki - 10 kwietnia 2002 r.

Republika Sudanu - 4 czerwca 2003 r.

Królestwo Suazi - 4 maja 2003 r.

Królestwo Szwecji - 6 lipca 2002 r.

Konfederacja Szwajcarska - 23 października 2003 r.

Republika Tadżykistanu - 15 sierpnia 2004 r.

Republika Togijska - 9 kwietnia 2003 r.

Królestwo Tonga - 8 stycznia 2003 r.

Republika Tunezyjska - 10 lipca 2003 r.

Republika Turcji - 28 lipca 2002 r.

Republika Ugandy - 5 grudnia 2003 r.

Ukraina - 5 stycznia 2003 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii

i Irlandii Północnej - 10 kwietnia 2002 r.

Zjednoczona Republika Tanzanii - 21 lutego 2003 r.

Stany Zjednoczone Ameryki - 26 lipca 2002 r.

Wschodnia Republika Urugwaju - 7 lutego 2004 r.

Republika Uzbekistanu - 10 kwietnia 2002 r.

Boliwariańska Republika Wenezueli - 23 października 2003 r.

Socjalistyczna Republika Wietnamu - 25 października 2002 r.

2. W momencie ratyfikacji, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji, o ile nie wskazano inaczej, wymienione niżej państwa złożyły następujące deklaracje i zastrzeżenia:

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna

Zastrzeżenie:

Zastrzeżenie Algierii:

Rząd Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu.

Rząd Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej oświadcza, że w celu przedłożenia sporu do arbitrażu lub Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości będzie wymagane w każdym przypadku porozumienie wszystkich stron sporu.

Królestwo Belgii

Deklaracja:

I. Odnośnie do artykułu 2 ustęp 2 (a) konwencji, Rząd Belgii oświadcza, co następuje:

Należy uznać, że w aneksie nie znalazły się następujące traktaty:

Konwencja o zapobieganiu przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym przeciwko dyplomatom, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 14 grudnia 1973 r.;

Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej (Rzym, 10 marca 1988 r.);

Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym (Rzym, 10 marca 1988 r.);

Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

II. Rząd Belgii interpretuje ustępy 1 i 3 artykułu 2 w sposób następujący: przestępstwo w rozumieniu konwencji popełnia osoba, która dostarcza funduszy lub przeprowadza ich zbiórkę, jeśli, czyniąc to, przyczynia się, w pełni lub po części, do planowania, przygotowywania lub popełnienia przestępstwa zgodnego z opisem podanym w artykule 2 ustęp 1 (a) i (b) konwencji. Nie ma wymogu udowodnienia, że dostarczone lub zebrane fundusze zostały użyte dokładnie w celu przeprowadzenia konkretnego aktu terroru, o ile zostały one przekazane na działalność przestępczą osób, których celem było dokonanie aktów określonych w artykule 2 ustęp 1 (a) i (b).

Zastrzeżenie:

Odnośnie do artykułu 14 konwencji, Rząd Belgii zastrzega, co następuje:

1. W wyjątkowych okolicznościach Rząd Belgii zastrzega prawo odmowy ekstradycji lub udzielania wzajemnej pomocy prawnej w odniesieniu do jakiegokolwiek przestępstwa podanego w artykule 2, które uzna za przestępstwo polityczne lub mające związek z przestępstwem politycznym, lub za przestępstwo popełnione z pobudek politycznych.

2. W wypadkach umożliwiających zastosowanie poprzedniego ustępu, Belgia przypomina, że wiąże ją ogólna zasada prawna aut dedere aut judicare, zgodnie z przepisami regulującymi kompetencję jej sądów.

Federacyjna Republika Brazylii

W czasie podpisania:

Oświadczenia interpretacyjne:

Oświadczenia interpretacyjne złożone przez Federacyjną Republikę Brazylii przy okazji podpisania Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu:

1. Dotyczące artykułu 2 przedmiotowej konwencji: trzy akty prawne wymienione w aneksie do konwencji nie weszły w życie w stosunku do Brazylii. Są to: Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym oraz Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych.

2. Dotyczące artykułu 24 ustęp 2 przedmiotowej konwencji: Brazylia nie uważa się za zobowiązaną na mocy ustępu 1 wspomnianego artykułu, zważywszy, że nie uznaje ona obowiązkowej klauzuli jurysdykcyjnej Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

Wyspy Cooka

Deklaracja:

Zgodnie z postanowieniami artykułu 2 ustęp 2 litera (a) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Rząd Wysp Cooka oświadcza, że:

Przy stosowaniu niniejszej konwencji należy uznać, że wyszczególnione w aneksie traktaty, o których mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a), nie zostały włączone do aneksu z uwagi na to, że Wyspy Cooka nie są jeszcze Stroną następujących konwencji. Są nimi:

(i) Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;

(ii) Protokół w sprawie zwalczania bezprawnych aktów przemocy w portach lotniczych służących międzynarodowemu lotnictwu cywilnemu, uzupełniający Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, sporządzony w Montrealu dnia 24 lutego 1988 r.;

(iii) Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

(iv) Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

(v) Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

Republika Chorwacji

Deklaracja:

Republika Chorwacji, działając stosownie do artykułu 2 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, oświadcza, że przy stosowaniu konwencji wobec Republiki Chorwacji uzna się, że następujące traktaty nie zostały włączone do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a) konwencji. Są nimi:

1. Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 17 grudnia 1979 r.;

2. Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

3. Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

4. Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

Republika Kuby

Zastrzeżenie:

Republika Kuby oświadcza, stosownie do artykułu 24 ustęp 2, że nie uważa się za związaną ustępem 1 wspomnianego artykułu dotyczącym rozstrzygania sporów powstałych pomiędzy Państwami-Stronami, przez co uważa, że takie spory muszą być rozstrzygane w drodze polubownych negocjacji. W konsekwencji oświadcza, że nie uznaje obowiązkowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna

W czasie podpisania:

Zastrzeżenia:

1. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 2 ustęp 1 litera (a) konwencji.

2. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 14 konwencji.

3. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 konwencji.

Republika Salwadoru

Deklaracje:

(1) Stosownie do artykułu 2 ustęp 2(a) Republika Salwadoru oświadcza, że przy stosowaniu niniejszej konwencji, nie będzie się uważać, że Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r., została włączona do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1(a), z uwagi na to, że w chwili obecnej Salwador nie jest jej Stroną;

...

(3) stosownie do artykułu 24 ustęp 2 Republika Salwadoru oświadcza, że nie uważa się za związaną ustępem 1 tego artykułu, ponieważ nie uznaje przymusowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości; oraz

(4) Salwador przystępuje do niniejszej konwencji w rozumieniu, że przystąpienie to odbywa się bez naruszenia jakiegokolwiek z jej postanowień, co mogłoby kłócić się z zasadami wyrażonymi w jego Konstytucji i wewnętrznym systemie prawnym.

Republika Estońska

Oświadczenie:

[Z] poniższym oświadczeniem [oświadczeniami]:

1) stosownie do artykułu 2 ustęp 2 konwencji, Republika Estońska oświadcza, że nie uważa się za związaną Protokołem o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzonym w Rzymie dnia 10 marca 1988 r., o którym mowa w aneksie do konwencji; ...

Republika Francuska

Oświadczenia:

Oświadczenie złożone stosownie do artykułu 2 ustęp 2 litera (a):

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 litera (a) konwencji, Francja oświadcza, że w stosowaniu przedmiotowej konwencji w stosunku do Francji, Konwencja z dnia 14 grudnia 1973 r. o zapobieganiu przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym przeciwko dyplomatom, będzie uważana za niewłączoną do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a), gdyż Francja nie jest jej Stroną.

Gruzja

Deklaracja:

Zgodnie z artykułem 2.2, Gruzja oświadcza, że w trakcie stosowania niniejszej konwencji traktaty, których Gruzja nie jest Umawiającą się Stroną, nie będą uznane za włączone do aneksu do niniejszej konwencji.

Republika Gwatemali

Deklaracja:

Stosownie do artykułu 2 ustęp 2 (a) konwencji powołanej w poprzedzającym artykule, Państwo Gwatemalskie, w czasie ratyfikacji konwencji, składa następujące oświadczenie: W stosowaniu przedmiotowej konwencji, Gwatemala uważa poniższe traktaty za niewłączone do aneksu: Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, podpisaną w Rzymie dnia 10 marca 1988 r., Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r. oraz Międzynarodową konwencję w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r. Oświadczenie to utraci moc, w stosunku do każdego ze wskazanych traktatów, w momencie wejścia tych traktatów w życie w stosunku do Państwa Gwatemalskiego, co zostanie notyfikowane depozytariuszowi.

6 czerwca 2002 r.

Oświadczenie złożone stosownie do artykułu 2 ustęp 2 (a):

[Rząd Gwatemali informuje,] ... stosownie do artykułu 2 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, że dnia 14 marca 2002 r. [powinno być: 10 kwietnia 2002 r.], Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych weszła w życie w stosunku do Republiki Gwatemali. Jednocześnie, oświadczenie, złożone przez Republikę Gwatemali w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego, zgodnie z którym Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych była uważana za niewłączoną do aneksu do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, utraciło moc.

Państwo Izrael

... deklaruje, co następuje:

Stosownie do artykułu 2 ustęp 2(a) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Rząd Państwa Izrael oświadcza, że w trakcie stosowania konwencji traktaty, których Państwo Izrael nie jest Stroną, nie będą uznane za włączone do aneksu do konwencji.

...

Stosownie do artykułu 24 ustęp 2 konwencji, Państwo Izrael nie uważa, by wiązały je postanowienia artykułu 24 ustęp 1 konwencji.

Rząd Państwa Izrael rozumie, że termin "międzynarodowe prawo humanitarne", o którym mowa w artykule 21 konwencji, w istocie znaczy to samo co "prawo wojenne". Ten zespół ustaw nie obejmuje postanowień Protokołów Uzupełniających do Konwencji Genewskiej z 1977 r., których Państwo Izrael nie jest Stroną.

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie

Deklaracje:

1. W kontekście artykułu 2 ustęp 1(b) konwencji, Rząd Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego nie uważa aktów narodowej walki zbrojnej i walki z obcą okupacją, prowadzonych dla realizacji prawa narodu do samostanowienia, za akty terroryzmu.

2. Jordania nie jest Stroną następujących traktatów:

A. Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjętej w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;

B. Konwencji o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzonej w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

C. Protokołu o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzonego w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

D. Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjętej w Nowym Jorku dnia 15 grudnia 1997 r.

W związku z tym, stosując Konwencję o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Jordania nie jest zobowiązana do włączania do niej przestępstw ujętych przez rzeczone traktaty i przez nie zdefiniowanych.

Republika Łotewska

Deklaracja:

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1999 r., Republika Łotewska oświadcza, że w trakcie stosowania konwencji wobec Republiki Łotewskiej następujące traktaty będą uznawane za niewłączone do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a) konwencji:

1. Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 17 grudnia 1979 r.;

2. Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;

3. Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

4. Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

5. Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

20 marca 2003 r.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1999 r., Republika Łotewska niniejszym notyfikuje, że w stosunku do Republiki Łotewskiej weszły w życie następujące traktaty:

1. Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 17 grudnia 1979 r.;

2. Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;

3. Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

4. Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.; i

5. Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

Republika Litewska

Zastrzeżenie i deklaracja:

... jak stanowi ustęp 2 artykułu 24 rzeczonej konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska nie uważa siebie za związaną postanowieniami ustępu 1 artykułu 24 konwencji stanowiącego, że wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji należy kierować do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

... jak stanowi litera (a) ustępu 2 rzeczonej konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że w trakcie stosowania niniejszej konwencji wobec Republiki Litewskiej Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta dnia 15 grudnia 1997 r., będzie uznawana za niewłączoną do aneksu, o którym mowa w literze (a) ustępu 1 artykułu 2 konwencji.

Wielkie Księstwo Luksemburga

Deklaracja:

Stosownie do artykułu 2 ustęp 2 litera (a) konwencji, Luksemburg oświadcza, że w wypadku stosowania wobec niego tej konwencji, traktaty wyszczególnione w aneksie, które nie zostały jeszcze przez Luksemburg ratyfikowane, będą uznane za nieistniejące w aneksie.

Następujące traktaty zamieszczone w aneksie zostały ratyfikowane przez Luksemburg do dnia ratyfikacji konwencji:

Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi, sporządzona w Hadze dnia 16 grudnia 1970 r.;

Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, sporządzona w Montrealu dnia 23 września 1971 r.;

Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 17 grudnia 1979 r.;

Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.

Republika Mozambiku

Deklaracja:

... z następującą deklaracją, zgodnie z artykułem 24 ustęp 2:

Republika Mozambiku nie uważa, że wiążą ją postanowienia artykułu 24 ustęp 1 konwencji. W związku z tym Republika Mozambiku oświadcza, że w każdym indywidualnym przypadku zgoda wszystkich stron sporu jest niezbędna, żeby spór ów skierować do arbitrażu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

Ponadto, Republika Mozambiku oświadcza, że:

Działając zgodnie ze swą Konstytucją i przepisami prawa krajowego, Republika Mozambiku nie może i nie chce dokonywać ekstradycji swoich obywateli. Dlatego też obywatele Mozambiku będą sądzeni przez sądy krajowe i przez nie skazywani.

Związek Myanmar

W czasie podpisania:

Zastrzeżenie:

Rząd Związku Myanmar oświadcza, stosownie do artykułu 24 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, że nie uważa się za związany postanowieniami artykułu 24 ustęp 1.

Królestwo Niderlandów

Oświadczenie:

Królestwo Niderlandów rozumie artykuł 10 ustęp 1 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu jako zawierający prawo kompetentnych władz sądowych do decydowania o niewnoszeniu oskarżenia przeciwko osobie, która rzekomo popełniła takie przestępstwo, jeśli kompetentne władze sądowe, po należytym rozważeniu procedur prawnych, wskażą, że skuteczne oskarżenie będzie niemożliwe.

Nowa Zelandia

Deklaracja:

... I DEKLARUJE, zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 (a) konwencji, że w wypadku stosowania konwencji wobec Nowej Zelandii, Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia [3 marca 1980 r.], będzie uznana za niewłączoną do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 (a), jako że Nowa Zelandia nie jest jeszcze jej Stroną;...

Republika Nikaragui

Deklaracja:

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 litera (a) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Rząd Nikaragui oświadcza, że:

W wypadku stosowania konwencji, traktaty wyszczególnione w aneksie, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a), będą uznane za niewłączone do niego, ponieważ Nikaragua nie jest jeszcze Stroną następujących konwencji:

1. Międzynarodowej konwencji przeciwko braniu zakładników, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 17 grudnia 1979 r.;

2. Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjętej w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;

3. Konwencji o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzonej w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;

4. Protokołu o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzonego w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.

Republika Filipin

Deklaracja:

..., ratyfikując konwencję Filipiny muszą oświadczyć, i niniejszym oświadczają, że w wypadku stosowania konwencji następujące traktaty, których Filipiny nie są Stroną, będą uznawane za niewłączone do aneksu:

(a) Protokół w sprawie zwalczania bezprawnych aktów przemocy w portach lotniczych służących międzynarodowemu lotnictwu cywilnemu, uzupełniający Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego;

(b) Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej;

(c) Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym;

(d) Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych.

..., deklaracja ta przestanie mieć skutek w momencie wejścia w życie rzeczonych traktatów w odniesieniu do Filipin.

25 czerwca 2004 r.

... stosownie do artykułu 2(a) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Rząd Filipin stał się Państwem-Stroną następujących dokumentów międzynarodowych:

1. Protokołu w sprawie zwalczania bezprawnych aktów przemocy w portach lotniczych służących międzynarodowemu lotnictwu cywilnemu, który wszedł w życie w stosunku do [Republiki Filipin] dnia 16 stycznia 2004 r., ratyfikacja ([Republiki Filipin] złożona w ICAO dnia 17 grudnia 2003 r.);

2. Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, która weszła w życie w stosunku do [Republiki Filipin] dnia 6 lutego 2004 r., ratyfikacja ([Republiki Filipin] złożona u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 7 stycznia 2004 r.);

3. Konwencji o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, która weszła w życie w stosunku do [Republiki Filipin] dnia 5 kwietnia 2004 r., ratyfikacja ([Republiki Filipin] złożona w IMO dnia 6 stycznia 2004 r.); oraz

4. Protokołu o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, który wszedł w życie w stosunku do [Republiki Filipin] dnia 5 kwietnia 2004 r., ratyfikacja ([Republiki Filipin] złożona w IMO dnia 6 stycznia 2004 r.).

Republika Mołdowy

Deklaracja i zastrzeżenie:

1. Stosownie do artykułu 2 ustęp 2(a) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Mołdowy oświadcza, że w wypadku stosowania konwencji uzna się, że traktaty, których Republika Mołdowy jest Stroną, będą uznawane za niewłączone do aneksu konwencji.

2. Stosownie do artykułu 24 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Mołdowy oświadcza, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 konwencji.

Rumunia

Deklaracja:

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 litera (a) konwencji, Rumunia oświadcza, że z dniem zastosowania tej konwencji wobec Rumunii, Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych z dnia 15 grudnia 1997 r. będzie uznawana za niewłączoną do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a).

Federacja Rosyjska

W czasie podpisania:

Oświadczenie:

Federacja Rosyjska stoi na stanowisku, że postanowienia artykułu 15 konwencji muszą być stosowane w taki sposób, aby zapewnić nieuchronność odpowiedzialności za popełnienie przestępstw pozostających w zakresie przedmiotowym konwencji, bez szkody dla skuteczności współpracy międzynarodowej dotyczącej ekstradycji i pomocy prawnej.

Po ratyfikacji:

Deklaracje:

1. ...

2. Federacja Rosyjska stoi na stanowisku, że postanowienia artykułu 15 konwencji należy stosować w taki sposób, by zapewnić nieuchronność odpowiedzialności za popełnione przestępstwa, które wchodzą w zakres konwencji, bez szkody dla skuteczności współpracy międzynarodowej odnoszącej się do kwestii ekstradycji i pomocy prawnej.

Saint Vincent i Grenadyny

Oświadczenie i zastrzeżenie:

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2(a) przedmiotowej konwencji, jakkolwiek Rząd Saint Vincent i Grenadynów oświadcza, że w stosowaniu konwencji w stosunku do Saint Vincent i Grenadynów poniższe traktaty będą uważane za niewłączone do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1(a):

1. Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.

2. Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

Dodatkowo, zgodnie z artykułem 24 ustęp 2 przedmiotowej konwencji, Rząd Saint Vincent i Grenadynów oświadcza, że nie uważa się za związany artykułem 24 ustęp 1. Rząd Saint Vincent i Grenadynów zgadza się, że jakikolwiek spór może zostać przedłożony Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości tylko za zgodą wszystkich stron sporu.

Republika Singapuru

W czasie podpisania:

Zastrzeżenie:

... Rząd Republiki Singapuru składa następujące zastrzeżenia w nawiązaniu do artykułu 2 i artykułu 24 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu z 1999 r.:

i) Republika Singapuru oświadcza, stosownie do artykułu 2 ustęp 2(a) konwencji, że stosując przedmiotową konwencję, traktaty, których Republika Singapuru nie jest Stroną, będą uważane za niewłączone do aneksu do konwencji.

ii) Republika Singapuru oświadcza, stosownie do artykułu 24 ustęp 2 konwencji, że nie będzie związana postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 konwencji.

Po ratyfikacji:

... objęte następującymi deklaracjami i zastrzeżeniami:

Deklaracje i zastrzeżenia:

Deklaracje:

(1) W rozumieniu Republiki Singapuru artykuł 21 konwencji wyjaśnia, że konwencja w żadnym punkcie nie wyklucza stosowania prawa konfliktu zbrojnego w odniesieniu do uzasadnionych celów wojskowych.

Zastrzeżenia:

(1) W nawiązaniu do artykułu 2 ustęp 2(a) konwencji Republika Singapuru oświadcza, że uważa, że w traktacie nie powinny znaleźć się traktaty wyszczególnione w aneksie do konwencji, której Republika Singapuru nie jest Stroną.

(2) Zgodnie z artykułem 24 ustęp 2 konwencji Republika Singapuru oświadcza, że nie będą jej wiązać postanowienia artykułu 24 ustęp 1 konwencji.

Republika Tunezyjska

Zastrzeżenie:

Republika Tunezyjska,

ratyfikując Międzynarodową konwencję o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętą dnia 9 grudnia 1999 r. przez Zgromadzenie Ogólne w trakcie jego pięćdziesiątej czwartej sesji i podpisaną przez Republikę Tunezyjską dnia 2 listopada 2001 r., oświadcza, że nie uważa siebie za związaną postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 konwencji i stwierdza, że przy rozwiązywaniu sporów dotyczących interpretacji i stosowania konwencji nie może być mowy o odwoływaniu się do arbitrażu lub do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości bez jej uprzedniej zgody.

Republika Turcji

Oświadczenie:

1. Republika Turcji oświadcza, że stosowanie artykułu 2 ustęp 1(b) konwencji nie pociąga za sobą konieczności istnienia konfliktu zbrojnego, a pojęcie "konflikt zbrojny", zorganizowany czy też nie, opisuje sytuację odmienną od popełniania czynów stanowiących przestępstwo terroryzmu w rozumieniu prawa karnego.

2. Republika Turcji oświadcza, że w jej rozumieniu artykuł 2 ustęp 1(b) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, jak określono w artykule 21 przedmiotowej konwencji, nie narusza zobowiązań państw zgodnych z prawem międzynarodowym, włącznie z Kartą Narodów Zjednoczonych, w szczególności zobowiązania do nieudzielania wsparcia finansowego dla terrorystów i grup zbrojnych działających na terytorium innych państw.

3. Stosownie do artykułu 24 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Turcji oświadcza, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 przedmiotowej konwencji.

Stany Zjednoczone Ameryki

Zastrzeżenie:

(a) Stosownie do artykułu 24 ustęp 2 konwencji Stany Zjednoczone Ameryki oświadczają, że nie uważają się za związane artykułem 24 ustęp 1 konwencji; oraz

(b) Stany Zjednoczone Ameryki zastrzegają sobie specjalne prawo do wyrażenia zgody w poszczególnych przypadkach na zastosowanie procedury arbitrażu, o której mowa w artykule 24 ustęp 1 konwencji, lub jakiejkolwiek innej procedury arbitrażu.

Oświadczenia:

(1) WYŁĄCZENIE UZASADNIONYCH PRAWNIE DZIAŁAŃ PRZECIWKO LEGALNYM CELOM. Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że żadne z postanowień konwencji nie uniemożliwia jakiemukolwiek Państwu-Stronie konwencji prowadzenia jakiejkolwiek uzasadnionej prawnie działalności przeciwko jakiemukolwiek legalnemu celowi zgodnie z prawem konfliktów zbrojnych.

(2) ROZUMIENIE POJĘCIA "KONFLIKT ZBROJNY". Stany Zjednoczone Ameryki rozumieją, że pojęcie "konflikt zbrojny", o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (b) konwencji, nie obejmuje rozruchów i napięć wewnętrznych, takich jak zamieszki, odosobnione i sporadyczne akty przemocy oraz inne akty o podobnej naturze.

Boliwariańska Republika Wenezueli

Zastrzeżenia:

Stosownie do artykułu 24 ustęp 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Boliwariańska Republika Wenezueli niniejszym formułuje wyraźne zastrzeżenie do postanowień artykułu 24 ustęp 1 konwencji. W związku z tym nie uważa się w obowiązku odwoływania się do arbitrażu jako sposobu rozwiązywania sporów i nie traktuje orzeczeń Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jako wiążących.

Co więcej, zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 litera (a) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, oświadcza, że stosując konwencję wobec Wenezueli, należy uznać, że następujące traktaty nie powinny zostać włączone do aneksu, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a) owej konwencji, do czasu ich wejścia w życie w odniesieniu do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli:

1. Konwencja o zapobieganiu przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym przeciwko dyplomatom, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 14 grudnia 1973 r.

2. Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.

3. Protokół w sprawie zwalczania bezprawnych aktów przemocy w portach lotniczych służących międzynarodowemu lotnictwu cywilnemu, uzupełniający Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, sporządzony w Montrealu dnia 24 lutego 1988 r.

4. Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.

5. Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych w szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.

6. Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

Socjalistyczna Republika Wietnamu

Zastrzeżenie i deklaracja:

Przystępując do niniejszej konwencji, Socjalistyczna Republika Wietnamu czyni zastrzeżenie do artykułu 24 ustęp 1 konwencji.

Socjalistyczna Republika Wietnamu oświadcza również, że postanowienia konwencji nie będą stosowane wobec przestępstw określonych w następujących traktatach, których Socjalistyczna Republika Wietnamu nie jest Stroną:

- Międzynarodowej konwencji przeciwko braniu zakładników, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 17 grudnia 1979 r.;

- Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjętej w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;

- Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania terrorystycznych ataków bombowych, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.

3. W momencie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji podane niżej państwa złożyły następujący sprzeciw:

Republika Austrii

15 lipca 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Austrii zbadał deklarację odnoszącą się do ustępu 1(b) artykułu 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożoną przez Rząd Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w czasie ratyfikacji konwencji. Rząd Austrii uważa, że deklaracja Rządu Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego to w istocie zastrzeżenie dążące do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, a zatem jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, którym jest zwalczanie finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Co więcej, deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Austrii przypomina, że zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, skodyfikowanym w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem traktatu.

Dlatego Rząd Austrii zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego wobec Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Austrią a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim.

Kanada

25 sierpnia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Kanady zbadał deklarację złożoną przez Rząd Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w czasie ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu i uważa, że deklaracja to w istocie zastrzeżenie dążące do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, a zatem jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, którym jest zwalczanie finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Co więcej, rząd Kanady uważa, że deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Kanady uważa, że powyższa deklaracja stanowi zastrzeżenie sprzeczne z przedmiotem i celem Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu.

Rząd Kanady przypomina, że zgodnie z artykułem 19(c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

We wspólnym interesie państw jest, aby traktaty, których zdecydowały się być Stronami, były przestrzegane w zakresie ich przedmiotu i celu, przez wszystkie Strony i aby państwa były gotowe podjąć wszelkie niezbędne zmiany ustawodawcze w celu wypełnienia zobowiązań przyjętych na podstawie tych traktatów.

Dlatego Rząd Kanady zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego wobec Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życiu konwencji między Kanadą a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim.

Królestwo Danii

30 kwietnia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

... Królestwo Danii zbadało deklarację odnoszącą się do artykułu 2 ustęp 1(b) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożoną przez Rząd Jordanii w czasie ratyfikacji konwencji. Rząd Danii uważa, że deklaracja Jordanii stanowi zastrzeżenie, które dąży do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, co jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, to znaczy zwalczaniem finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Rząd Danii następnie uważa, że deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Danii przypomina, że zgodnie z artykułem 19 (c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji. Dlatego Rząd Danii zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordanii wobec Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Danią a Jordanią.

Republika Finlandii

29 kwietnia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Finlandii zbadał dokładnie treść interpretacyjnej deklaracji odnoszącej się do ustępu 1(b) Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożonej przez Rząd Jordanii.

Rząd Finlandii jest zdania, że deklaracja jest równoznaczna z zastrzeżeniem, ponieważ jej celem jest jednostronne ograniczenie zakresu konwencji. Następnie Rząd Finlandii uważa, że deklaracja jest sprzeczna z przedmiotem i celem konwencji, to znaczy zwalczaniem finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadził.

Co więcej, deklaracja jest sprzeczna z warunkami artykułu 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Finlandii pragnie przypomnieć, że zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, skodyfikowanym w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

We wspólnym interesie państw jest, aby traktaty, których zdecydowały się być Stronami, były przestrzegane w zakresie ich przedmiotu i celu, przez wszystkie Strony i aby państwa były gotowe podjąć wszelkie niezbędne zmiany ustawodawcze w celu wypełnienia zobowiązań przyjętych na podstawie tych traktatów.

Dlatego Rząd Finlandii zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianej deklaracji interpretacyjnej Rządu Jordanii w odniesieniu do konwencji.

Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Jordanią a Finlandią. W ten sposób konwencja zacznie funkcjonować między oboma państwami a Jordania nie wyniesie korzyści ze swej deklaracji.

Republika Francuska

4 grudnia 2002 r.

Odnośnie do zastrzeżeń Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej wyrażonych w momencie złożenia podpisu:

Rząd Republiki Francuskiej zbadał zastrzeżenia wyrażone przez Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej dnia 12 listopada 2001 r. w chwili składania podpisu pod Międzynarodową konwencją o zwalczaniu finansowania terroryzmu, którą wyłożono do podpisu dnia 10 stycznia 2000 r. Wskazując, że nie uważa się związanym postanowieniami artykułu 2 ustęp 1 litera (a), Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej wyklucza z definicji przestępstw, w rozumieniu konwencji, finansowanie jakiegokolwiek czynu stanowiącego przestępstwo, którego zakres i definicję podano w traktatach wymienionych w aneksie.

Zgodnie z artykułem 2 ustęp 2 litera (a), Państwo-Strona ma tytuł do wykluczenia z definicji przestępstw, w rozumieniu konwencji, finansowania czynów stanowiących przestępstwa, których zakres i definicje podano w wymienionych w aneksie traktatach, których nie jest Stroną; jednakże nie ma ono tytułu do wykluczenia z definicji przestępstw w rozumieniu konwencji finansowania czynów stanowiących przestępstwa, których zakres i definicje podano w wymienionych w aneksie traktatach, których jest Stroną. Tak się składa, że Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna jest Stroną niektórych z rzeczonych traktatów.

Rząd Republiki Francuskiej zgłasza sprzeciw wobec zastrzeżeń wyrażonych przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną odnośnie do artykułu 2 ustęp 1 litera (a) konwencji.

11 czerwca 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Republiki Francuskiej zbadał deklarację złożoną przez Rząd Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w momencie ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu dnia 9 grudnia 1999 r. W rzeczonej deklaracji Jordańskie Królestwo Haszymidzkie oświadcza, że nie uważa aktów narodowej walki zbrojnej i walki z obcą okupacją, prowadzonych dla realizacji prawa narodu do samostanowienia, za akty terroryzmu w kontekście artykułu 2 ustęp 1 litera (b) konwencji. Jednakże konwencja dotyczy zwalczania finansowania wszelkich aktów terroryzmu, a w artykule 6 stanowi konkretnie, że Państwa-Strony mają przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze." Rząd Republiki Francuskiej uważa, że wyżej wspomniana deklaracja stanowi zastrzeżenie i zgłasza sprzeciw wobec tego zastrzeżenia. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Francją a Jordanią.

Republika Federalna Niemiec

Odnośnie do deklaracji złożonych przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Republiki Federalnej Niemiec zbadał dokładnie istotę deklaracji złożonych przez Rząd Królestwa Jordanii w momencie ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, zwłaszcza tę część deklaracji, w których Rząd Królestwa Jordanii oświadcza, że "nie uważa aktów narodowej walki zbrojnej i walki z obcą okupacją, prowadzonych dla realizacji prawa narodu do samostanowienia, za akty terroryzmu w kontekście artykułu 2 ustęp 1(b) konwencji". Rząd Republiki Federalnej Niemiec uważa, że deklaracja ta, to w istocie zastrzeżenie dążące do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, a zatem jest sprzeczne z jej celem, którym jest zwalczanie finansowania aktów terroru bez względu na to, kto je popełnia i w jakim celu.

Pod tym względem deklaracja stanowi w dodatku naruszenie artykułu 6 konwencji, zgodnie z którym Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Dlatego Rząd Republiki Federalnej Niemiec zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Królestwa Jordanii wobec Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Republiką Federalną Niemiec a Królestwem Jordanii.

Republika Węgierska

26 sierpnia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

... Rząd Republiki Węgierskiej zbadał deklarację odnoszącą się do artykułu 2 ustęp 1(b) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożoną przez Rząd Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w czasie ratyfikacji konwencji. Rząd Republiki Węgierskiej uważa, że deklaracja Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego to w istocie zastrzeżenie dążące do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, a zatem jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, którym jest zwalczanie finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Co więcej, deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Republiki Węgierskiej przypomina, że zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, skodyfikowanym w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Dlatego Rząd Republiki Węgierskiej zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego wobec Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Republiką Węgierską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim.

Republika Włoska

20 maja 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Włoch zbadał "deklarację" odnoszącą się do artykułu 2 ustęp 1(b) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożoną przez Rząd Jordanii przy ratyfikacji konwencji. Rząd Włoch uważa, że deklaracja Jordanii stanowi zastrzeżenie, które dąży do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, co jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, to znaczy zwalczaniem finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Co więcej, deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Włoch przypomina, że zgodnie z artykułem 19 (c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Dlatego Rząd Włoch zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordanii wobec Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Włochami a Jordanią.

Królestwo Niderlandów

1 maja 2002 r.

W odniesieniu do zastrzeżeń złożonych w czasie podpisania przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną:

Rząd Królestwa Niderlandów zbadał zastrzeżenia Rządu Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w odniesieniu do artykułu 2 ustęp 1 (a) i artykułu 14 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu złożone przy podpisaniu przez to państwo konwencji.

Rząd Królestwa Niderlandów uważa, że zastrzeżenia złożone przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną w odniesieniu do artykułu 2 ustęp 1 (a) i artykułu 14 konwencji są zastrzeżeniami niezgodnymi z przedmiotem i celem konwencji.

Rząd Królestwa Niderlandów przypomina, że stosownie do artykułu 19 (c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji nie jest dozwolone.

We wspólnym interesie państw jest, aby traktaty, których zdecydowały się być Stronami, były przestrzegane w zakresie ich przedmiotu i celu, przez wszystkie Strony i aby państwa były gotowe podjąć wszelkie niezbędne zmiany ustawodawcze w celu zobowiązań przyjętych na podstawie tych traktatów.

W związku z powyższym Rząd Królestwa Niderlandów sprzeciwia się powyższym zastrzeżeniom złożonym przez Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu.

Sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji w stosunkach pomiędzy Królestwem Niderlandów a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną.

21 kwietnia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

...Rząd Królestwa Niderlandów zbadał deklarację odnoszącą się do artykułu 2 ustęp 1 (b) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożoną przez Rząd Jordanii w czasie ratyfikacji konwencji. Rząd Królestwa Niderlandów uważa, że deklaracja Jordanii to w istocie zastrzeżenie, które dąży do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, co jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, to znaczy zwalczaniem finansowania aktów terrorystycznych bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Rząd Królestwa Niderlandów uważa następnie, że deklaracja jest sprzeczna z warunkami określonymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się "podjąć wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Królestwa Niderlandów przypomina, że zgodnie z artykułem 19 (c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

We wspólnym interesie państw jest, aby traktaty, których zdecydowały się być Stronami, były przestrzegane w zakresie ich przedmiotu i celu, przez wszystkie Strony i aby państwa były gotowe podjąć wszelkie niezbędne zmiany ustawodawcze w celu wypełnienia zobowiązań przyjętych na podstawie tych traktatów.

Dlatego Rząd Królestwa Niderlandów zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia wniesionego przez Rząd Jordanii do Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Królestwem Niderlandów a Jordanią.

Królestwo Norwegii

3 grudnia 2002 r.

Odnośnie do zastrzeżeń wniesionych przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną przy złożeniu podpisu:

Rząd Norwegii zbadał zastrzeżenia wniesione przez Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej przy podpisaniu Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Zgodnie ze stanowiskiem Rządu Norwegii zastrzeżenia dotyczące artykułu 2 ustęp 1 (a) i artykułu 14 są niezgodne z przedmiotem i celem konwencji, ponieważ dążą do wykluczenia podstawowych postanowień konwencji. Rząd Norwegii przypomina, że zgodnie z przyjętym prawem traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Dlatego Rząd Norwegii zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianych zastrzeżeń Rządu Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Królestwem Norwegii a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną. A zatem konwencja zaczyna funkcjonować między Królestwem Norwegii a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną, a Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie wynosi z tych zastrzeżeń żadnych korzyści.

15 lipca 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Norwegii zbadał deklarację odnoszącą się do ustępu 1(b) artykułu 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, złożoną przez Rząd Jordanii w czasie ratyfikacji konwencji.

Rząd Norwegii uważa, że deklaracja jest zastrzeżeniem, które dąży do jednostronnego ograniczenia zakresu konwencji, co jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, to znaczy zwalczaniem finansowania aktów terrorystycznych bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Co więcej, deklaracja jest sprzeczna z warunkami określonymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Norwegii przypomina, że zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji nie jest dozwolone.

Dlatego Rząd Norwegii zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordanii do konwencji. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Norwegią a Jordanią.

Królestwo Hiszpanii

3 grudnia 2002 r.

Odnośnie do zastrzeżeń wniesionych przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną przy złożeniu podpisu:

Rząd Hiszpanii zbadał zastrzeżenia wniesione przez Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej dnia 12 listopada 2001 r. do artykułu 2 ustęp 1(a) i artykułu 14 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu (Nowy Jork, 9 grudnia 1999 r.).

Rząd Królestwa Hiszpanii uważa owe zastrzeżenia za niezgodne z przedmiotem i celem konwencji, ponieważ ich celem jest zwolnienie Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej z jakichkolwiek zobowiązań dotyczących dwóch ważnych aspektów konwencji.

Rząd Królestwa Hiszpanii zauważa, że zgodnie z zasadą prawa zwyczajowego zawartą w artykule 19(c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r., zastrzeżenia niezgodne z przedmiotem i celem traktatów są zabronione.

Dlatego Rząd Królestwa Hiszpanii zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej do Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie wspomnianej wyżej konwencji między Królestwem Hiszpanii a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną.

Królestwo Szwecji

27 listopada 2002 r.

Odnośnie do zastrzeżeń wniesionych przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną przy złożeniu podpisu:

Rząd Szwecji zbadał zastrzeżenia wniesione przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną do artykułu 2 ustęp 1 litera (a) i artykułu 14 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu w momencie podpisywania konwencji.

Rząd Szwecji uważa owe zastrzeżenia Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej za niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Rząd Szwecji chciałby przypomnieć, że zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, skodyfikowanym w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem traktatu jest niedozwolone.

We wspólnym interesie państw jest, by traktaty, których Stronami postanowiły stać się, były szanowane w kwestii ich przedmiotu i celu przez wszystkie Strony oraz by państwa były gotowe dokonać wszelkich legislacyjnych zmian niezbędnych do realizacji zobowiązań, podjętych zgodnie z rzeczonymi traktatami.

Dlatego Rząd Szwecji zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia wniesionego przez Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej do Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną a Szwecją. Konwencja wchodzi w życie między dwoma państwami w całości, a Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna nie wynosi korzyści ze swego zastrzeżenia.

27 stycznia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Izrael w momencie ratyfikacji:

Rząd Szwecji zbadał deklarację złożoną przez Izrael odnośnie do artykułu 21 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, na podstawie której Izrael zamierza wykluczyć Protokoły Dodatkowe do Konwencji Genewskich z definicji międzynarodowego prawa humanitarnego.

Rząd Szwecji przypomina, że przypisane oświadczeniu znaczenie wykluczające lub modyfikujące skutek prawny niektórych postanowień traktatu nie rozstrzyga o jego statusie jako zastrzeżeniu do traktatu. Rząd Szwecji uważa, że deklaracja złożona przez Izrael w swej istocie stanowi zastrzeżenie.

Rząd Szwecji wyraża pogląd, że większość postanowień Protokołów Dodatkowych do Konwencji Genewskich stanowi zwyczajowe prawo międzynarodowe, które jest wiążące dla Izraela. Dlatego wobec braku dalszych wyjaśnień Szwecja zgłasza sprzeciw do wyżej wymienionego zastrzeżenia do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, wniesionego przez Izrael.

Sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życiu konwencji między Izraelem a Szwecją. Konwencja w całości wchodzi w życie między dwoma państwami, a Izrael nie wynosi korzyści ze swego zastrzeżenia.

28 maja 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Szwecji zbadał deklarację złożoną przez Rząd Jordanii w momencie ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, zgodnie z którą Rząd Jordanii nie uważa aktów narodowej walki zbrojnej i walki z obcą okupacją, prowadzonych dla realizacji prawa narodu do samostanowienia za akty terroryzmu w kontekście artykułu 2 ustęp 1 litera (b) konwencji.

Rząd Szwecji przypomina, że przypisane oświadczeniu znaczenie wykluczające lub modyfikujące skutek prawny niektórych postanowień traktatu nie rozstrzyga o jego statusie jako zastrzeżeniu do traktatu. Rząd Szwecji uważa, że deklaracja złożona przez Rząd Jordanii w swej istocie stanowi zastrzeżenie.

Przedmiotem i celem konwencji jest zwalczanie finansowania aktów terrorystycznych, łącznie z tymi, które określono w ustępie 1 litera (b) artykułu 2 konwencji. Aktów tego rodzaju nie można nigdy usprawiedliwić odwołaniem się do prawa narodu do samostanowienia.

Rząd Szwecji uważa, że deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się przyjąć "wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Szwecji pragnie przypomnieć, że zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, skodyfikowanym w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem traktatu. We wspólnym interesie państw jest, by traktaty, których Stronami postanowiły stać się, były szanowane w kwestii ich przedmiotu i celu przez wszystkie Strony oraz by państwa były gotowe dokonać wszelkich legislacyjnych zmian niezbędnych do realizacji zobowiązań podjętych zgodnie z rzeczonymi traktatami.

Dlatego Rząd Szwecji zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordanii do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Jordanią a Szwecją. Konwencja wchodzi w życie między obiema Stronami, a Jordania nie wyniesie korzyści ze swego zastrzeżenia.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

22 listopada 2002 r.

Odnośnie do zastrzeżeń wniesionych przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną przy złożeniu podpisu:

Podpis złożony przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną, jak powiedziano, jest objęty zastrzeżeniami odnośnie do artykułu 2(1)(a), artykułu 14 i artykułu 24(1) konwencji. Zjednoczone Królestwo wyraża sprzeciw wobec zastrzeżeń zgłoszonych przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną wobec artykułu 2(1)(a) i artykułu 14 konwencji, które uważa za niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

25 lutego 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zbadał deklarację złożoną w czasie ratyfikacji konwencji przez Rząd Jordanii w odniesieniu do ustępu 1(b) artykułu 2 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Rząd Zjednoczonego Królestwa jest zdania, że deklaracja złożona przez Jordanię jest zastrzeżeniem, którego celem jest jednostronne ograniczenie zakresu konwencji, co jest sprzeczne z jej przedmiotem i celem, to znaczy zwalczaniem finansowania aktów terroru bez względu na to, gdzie mają miejsce i kto je przeprowadza.

Co więcej, Rząd Zjednoczonego Królestwa uważa, że deklaracja jest sprzeczna z warunkami artykułu 6 konwencji, zgodnie z którymi Państwa-Strony zobowiązują się "podjąć wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Zjednoczonego Królestwa przypomina, że zgodnie z artykułem 19(c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Dlatego Rząd Zjednoczonego Królestwa zgłasza sprzeciw wobec wyżej wspomnianego zastrzeżenia Rządu Jordanii odnośnie do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Zjednoczonym Królestwem a Jordanią.

Stany Zjednoczone Ameryki

6 sierpnia 2004 r.

Odnośnie do deklaracji złożonej przez Jordanię w momencie ratyfikacji:

Po dokładnym zbadaniu, Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki, uważa, że oświadczenie Jordanii odnoszące się do ustępu 1(b) artykułu 2 konwencji (Deklaracja) stanowi zastrzeżenie dążące do jednostronnego ograniczenia zakresu przestępstw określonych w konwencji. Deklaracja jest sprzeczna z przedmiotem i celem konwencji, którym jest zwalczanie finansowania aktów terroru bez względu na to, kto je popełnia i w jakim celu.

Rząd Stanów Zjednoczonych uważa także, że deklaracja jest sprzeczna z warunkami zawartymi w artykule 6 konwencji, zgodnie z którymi "Każde Państwo-Strona przyjmuje wszelkie niezbędne środki, także, jeżeli to konieczne, o charakterze ustawodawczym, jakie mogą okazać się konieczne, aby wykluczyć możliwość usprawiedliwienia jakiegokolwiek czynu przestępczego objętego zakresem niniejszej konwencji względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi względami o podobnym charakterze."

Rząd Stanów Zjednoczonych zauważa, że ustalonymi zasadami międzynarodowego prawa traktatów, wyrażonymi w artykule 19(c) Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, nie jest dozwolone zastrzeżenie niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Dlatego Rząd Stanów Zjednoczonych zgłasza sprzeciw wobec deklaracji Rządu Jordanii do artykułu 2 ustęp 1(b) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu. Jednakże sprzeciw ten nie przeszkodzi wejściu w życie konwencji między Stanami Zjednoczonymi a Jordanią.

4. Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 konwencji w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia podane niżej państwa złożyły następującą notyfikację:

Związek Australijski

24 października 2002 r.

... stosownie do artykułu 7 ustęp 3 konwencji, ... Australia objęła swą jurysdykcją wszelkie okoliczności, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Azerbejdżanu

16 czerwca 2004 r.

... zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 wyżej wspomnianej Międzynarodowej konwencji, Republika Azerbejdżanu oświadcza, że objęła swą jurysdykcją wszelkie przypadki, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Królestwo Belgii

Również Belgia pragnie złożyć następujące oświadczenie dotyczące kompetencji: "W myśl postanowień artykułu 7 ustęp 3 konwencji, Belgia oświadcza, że, zgodnie ze swym ustawodawstwem krajowym, obejmuje swą jurysdykcją przestępstwa popełnione w sytuacjach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji."

Republika Boliwii

13 lutego 2002 r.

... z racji postanowienia artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Boliwii stwierdza, że ustanawia swoją jurysdykcję zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym w odniesieniu do przestępstw popełnionych w sytuacjach i w warunkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Chile

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Rząd Chile oświadcza, że, zgodnie z artykułem 6 ustęp 8 Kodeksu organizacji sądów Republiki Chile, zbrodnie i zwyczajne przestępstwa popełnione poza terytorium Republiki, które są zamieszczone w traktatach zawartych z innymi państwami, pozostają pod jurysdykcją chilijską.

Wyspy Cooka

... Rząd Wysp Cooka składa następującą notyfikację: stosownie do artykułu 7 ustęp 3 konwencji, Wyspy Cooka obejmują swą jurysdykcją wszelkie przypadki, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Chorwacji

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Chorwacji notyfikuje Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że objęła swą jurysdykcją przestępstwo określone w artykule 2 we wszystkich przypadkach opisanych w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Cypryjska

27 grudnia 2001 r.

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3, Republika Cypryjska oświadcza, że na mocy sekcji 7.1 Ustawy Nr 29 (III) z 2001 r. o Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu (ratyfikacja i inne postanowienia), ustanowiła jurysdykcję nad przestępstwami, o których mowa w artykule 2, we wszystkich okolicznościach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2.

Królestwo Danii

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Dania oświadcza, że sekcja 6-12 duńskiego Kodeksu karnego stanowi o jurysdykcji Danii wobec przestępstw określonych w artykule 2 konwencji, we wszelkich okolicznościach wyszczególnionych w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Salwadoru

... (2) stosownie do artykułu 7 ustęp 3, Republika Salwadoru oświadcza, że objęła swą jurysdykcją, zgodnie z prawem krajowym, przestępstwa popełnione w sytuacjach i warunkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2.

Republika Estońska

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 konwencji, Republika Estońska oświadcza, że wykonuje na mocy swojego prawa wewnętrznego jurysdykcję, o której mowa w artykule 7 ustęp 2, nad przestępstwami, o których mowa w artykule 2.

Republika Finlandii

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Finlandii ustanawia swoją jurysdykcję nad przestępstwami, o których mowa w artykule 2, we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustępy 1 i 2.

Republika Francuska

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 konwencji, Francja oświadcza, że objęła swą jurysdykcją, przestępstwa określone w artykule 2, we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustępy 1 i 2.

Republika Federalna Niemiec

... stosownie do artykułu 7 ustęp 3, Republika Federalna Niemiec objęła swą jurysdykcją wszystkie przestępstwa opisane w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Węgierska

Republika Węgierska oświadcza, że obejmuje swą jurysdykcją wszystkie przypadki, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Islandii

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Islandia oświadcza, że ustanowiła swoją jurysdykcję nad przestępstwami, o których mowa w artykule 2 konwencji, we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Państwo Izrael

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 konwencji, Rząd Państwa Izrael niniejszym notyfikuje Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, że objął swą jurysdykcją przestępstwa, o których mowa w artykule 2, we wszystkich przypadkach wyszczególnionych w artykule 7 ustęp 2.

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie

Jordania postanawia objąć swą jurysdykcją wszystkie przestępstwa opisane w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Łotewska

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1999 r., Republika Łotewska oświadcza, że objęła swą jurysdykcją wszystkie przypadki wyszczególnione w artykule 7 ustęp 2.

Księstwo Liechtensteinu

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Księstwo Liechtensteinu oświadcza, że objęło swą jurysdykcją przestępstwa, określone w artykule 2 konwencji, we wszystkich przypadkach opisanych w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Litewska

... (jak) stanowi artykuł 7 ustęp 3 rzeczonej konwencji, Sejm Republiki Litewskiej oświadcza, że Republika Litewska obejmuje swą jurysdykcją przestępstwa, określone w artykule 2 konwencji, we wszystkich przypadkach opisanych w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Meksykańskie Stany Zjednoczone

24 lutego 2003 r.

...zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 konwencji, Meksyk sprawuje jurysdykcję nad przestępstwami określonymi w konwencji, gdy:

(a) popełniono je wobec Meksykanów na terytorium innego Państwa-Strony, o ile oskarżony jest w Meksyku i nie był sądzony w kraju, w którym popełniono przestępstwo. W przypadku przestępstw zdefiniowanych przez konwencję, a popełnionych na terytorium państwa niebędącego Stroną, przestępstwo definiuje się w miejscu, w którym zostało popełnione, tak jak przestępstwo zdefiniowane w konwencji (art. 7, ust. 2 (a));

(b) popełniono je w ambasadach Meksyku i na terenie przedstawicielstw dyplomatycznych lub konsularnych (art. 7, ust. 2 (b));

(c) popełniono je za granicą, lecz wywołują skutki, lub mogą wywołać skutki na terenie kraju (art. 7, ust. 2 (c)).

Księstwo Monako

Księstwo Monako zgłasza, stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1999 r., że wykonuje bardzo szeroką jurysdykcję nad przestępstwami, o których mowa w przedmiotowej konwencji.

Jurysdykcja Księstwa została ustanowiona, stosownie do artykułu 7 ustęp 1, nad:

(a) przestępstwami popełnionymi na jego terytorium: jest to sytuacja zastosowania w Monako generalnej zasady terytorialności prawa;

(b) przestępstwami popełnionymi na pokładzie statków pływających pod banderą Monako: jest to sytuacja zastosowania w Monako artykułu L.633-1 i nast. Kodeksu morskiego;

Przestępstwa popełnione na pokładzie statków powietrznych zarejestrowanych zgodnie z prawem Monako: Konwencja tokijska z dnia 14 września 1963 r., która weszła w życie w stosunku do Monako na mocy zarządzenia nr 7.963 z dnia 24 kwietnia 1984 r., określa, że sądy i trybunały państwa rejestracji statków powietrznych są kompetentne do wykonywania jurysdykcji w zakresie przestępstw i czynów popełnionych na ich pokładzie;

(c) przestępstwami popełnionymi przez obywateli Monako: Kodeks postępowania karnego w artykułach 5 i 6 stanowi, że każdy obywatel Monako, który za granicą popełni czyn kwalifikowany przez prawo obowiązujące w Księstwie jako zbrodnię lub przestępstwo, może zostać oskarżony i sprowadzony do Księstwa na proces.

Jurysdykcja Księstwa została również ustanowiona, stosownie do artykułu 7 ustęp 2, jeżeli:

(a) przestępstwo było skierowane przeciwko lub wynikało z aktu terrorystycznego popełnionego na jego terytorium lub przeciwko jednemu z jego obywateli: artykuły 42 do 43 Kodeksu karnego pozwalają, na ogólnych warunkach, sądom Monako skazywać współdziałających oskarżonych w Monako za przestępstwa, o których mowa w artykule 2 konwencji;

(b) przestępstwo było skierowane przeciwko lub wynikało z aktu terrorystycznego przeciwko państwu lub strukturom rządowym, włączając pomieszczenia dyplomatyczne i konsularne: zamach skierowany na spowodowanie zniszczenia, masakry i grabieży na terytorium Monako podlega karze na podstawie artykułu 65 Kodeksu karnego; dodatkowo, artykuł 7 Kodeksu postępowania karnego przewiduje możliwość oskarżenia i osądzenia w Monako cudzoziemca, który poza terytorium Księstwa popełnił zbrodnię wywierającą negatywny skutek na bezpieczeństwo państwa oraz zbrodnię lub przestępstwo przeciwko personelowi lub pomieszczeniom dyplomatycznym czy też konsularnym Monako;

(c) przestępstwo było skierowane przeciwko lub wynikało z aktu terrorystycznego popełnionego w celu zmuszenia państwa do podjęcia lub powstrzymania się od wykonania określonego działania: takie zbrodnie i przestępstwa odpowiadają w zasadzie jednemu z powyższych przestępstw, bezpośrednio lub przez współudział;

(d) przestępstwo zostało popełnione przez bezpaństwowca, który posiada stałe miejsce zamieszkania na terytorium Monako: stosowanie ogólnej zasady terytorialności prawa pozwala oskarżyć bezpaństwowca posiadającego stałe miejsce zamieszkania w Monako;

(e) przestępstwo zostało popełnione na pokładzie statku powietrznego użytkowanego przez Rząd Monako: jeśli Rząd Monako użytkuje statek powietrzny lub linię lotniczą bezpośrednio, te statki powietrzne powinny zostać zarejestrowane w Monako, a wyżej wskazana Konwencja tokijska z dnia 14 września 1963 r. powinna być stosowana.

Królestwo Norwegii

Deklaracja: Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 konwencji, Norwegia niniejszym oświadcza, że objęła swą jurysdykcją przestępstwa, określone w artykule 2 konwencji, we wszystkich przypadkach opisanych w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Korei

7 lipca 2004 r.

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Korei przedstawia następującą informację o swej jurysdykcji karnej.

Zasady jurysdykcji karnej określono w części I rozdziale I koreańskiego Kodeksu karnego. Jego postanowienia brzmią następująco:

Artykuł 2 (Przestępstwa popełnione w kraju)

Kodeks stosuje się w stosunku do każdego, Koreańczyka lub cudzoziemca, kto popełnia przestępstwo na terytorium Republiki Korei.

Artykuł 3 (Przestępstwa popełnione przez Koreańczyków poza Koreą)

Kodeks stosuje się do obywateli Korei, którzy popełnią przestępstwo poza terytorium Republiki Korei.

Artykuł 4 (Przestępstwa popełniane przez cudzoziemców na pokładzie statków itp., poza Koreą)

Kodeks stosuje się do cudzoziemców, którzy popełnią przestępstwo na pokładzie koreańskiego statku, koreańskiego samolotu poza terytorium Republiki Korei.

Artykuł 5 (Przestępstwa popełnione przez cudzoziemców poza Koreą)

Niniejszy kodeks stosuje się do cudzoziemców, którzy popełnią którekolwiek z następujących przestępstw poza terytorium Republiki Korei:

1. przestępstwa zorganizowanego oporu przeciwko władzy państwowej;

2. przestępstwa zdrady;

3. przestępstwa przeciwko fladze narodowej;

4. przestępstwa przeciwko pieniądzu;

5. przestępstwa przeciwko papierom wartościowym, znaczkom pocztowym i znakom opłaty skarbowej;

6. przestępstwa wyszczególnione w artykułach 225 do 230 w zakresie przestępstw przeciwko dokumentom; oraz

7. przestępstwa wyszczególnione w artykule 238 w zakresie przestępstw przeciwko znakom urzędowym.

Artykuł 6 (Przestępstwa cudzoziemców poza Koreą wymierzone przeciwko Republice Korei i Koreańczykom)

Kodeks niniejszy stosuje się wobec cudzoziemców popełniających przestępstwa inne niż przestępstwa wymienione w artykule poprzedzającym - przeciw Republice Korei lub jej obywatelom poza terytorium Republiki Korei z zastrzeżeniem, że tego rodzaju akty nie stanowią przestępstwa, albo są zwolnione od postępowania sądowego lub wymierzenia kary zgodnie z zasadą lex loci delictus.

Artykuł 8 (Stosowanie postanowień ogólnych)

Postanowienia poprzednich artykułów stosuje się także do przestępstw w innych ustawach, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień rzeczonych ustaw.

Republika Mołdowy

...stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1999 r., Republika Mołdowy objęła swą jurysdykcją przestępstwa, określone w artykule 2, we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2.

Rumunia

Zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 konwencji, Rumunia oświadcza, że obejmuje swą jurysdykcją przestępstwa określone w artykule 2 konwencji, dotyczące wszelkich przypadków, o których mowa w artykule 7 ustępy 1 i 2, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa wewnętrznego.

Federacja Rosyjska

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 konwencji, Federacja Rosyjska oświadcza, że obejmuje swą jurysdykcją czyny uznane za przestępstwa, zgodnie z artykułem 2 konwencji, w przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustępy 1 i 2 konwencji.

Republika Singapuru

Zgodnie z postanowieniem artykułu 7 ustęp 3, Republika Singapuru notyfikuje, że objęła jurysdykcją przestępstwa, określone w artykule 2 konwencji, we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Słowacka

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Republika Słowacka oświadcza, że będzie pełnić swą jurysdykcję zgodnie z artykułem 7 ustęp 2 litery (a) do (e) konwencji.

Królestwo Hiszpanii

Zgodnie z postanowieniami artykułu 7 ustęp 3, Królestwo Hiszpanii notyfikuje, że jego sądy sprawują międzynarodową jurysdykcję nad przestępstwami, o których mowa w ustępach 1 i 2, stosownie do artykułu 23 Ustawy nr 6/1985 z dnia 1 lipca 1985 r. o organizacji sądownictwa.

Królestwo Szwecji

5 listopada 2002 r.

Stosownie do artykułu 7(3) Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Szwecja przedstawia następującą informację odnośnie do szwedzkiej jurysdykcji karnej. Zasady szwedzkiej jurysdykcji karnej określono w rozdziale 2 sekcja 1-5 szwedzkiego Kodeksu karnego. Przepisy mają następujące brzmienie:

Sekcja 1

Przestępstwa popełnione w Królestwie podlegają osądzeniu przez szwedzki sąd zgodnie ze szwedzkim prawem. Dotyczy to także przestępstw, których miejsce popełnienia pozostaje nieznane, ale co do których istnieją przesłanki uznania, że zostały popełnione na terytorium Królestwa.

Sekcja 2

Przestępstwa popełnione poza terytorium Królestwa podlegają osądzeniu przez szwedzki sąd zgodnie ze szwedzkim prawem, jeżeli przestępstwo popełnił:

1. obywatel szwedzki lub cudzoziemiec zamieszkały w Szwecji,

2. cudzoziemiec niezamieszkały w Szwecji, który po popełnieniu przestępstwa stał się obywatelem szwedzkim, lub otrzymał prawo pobytu w Królestwie, bądź też jest obywatelem Danii, Finlandii, Islandii lub Norwegii, a przebywa w Królestwie, lub

3. inny cudzoziemiec, który przebywa w Królestwie, a przestępstwo jest zagrożone, zgodnie z prawem szwedzkim, karą powyżej sześciu miesięcy pozbawienia wolności.

Ustępu pierwszego nie stosuje się, jeśli czyn nie jest zabroniony pod groźbą kary zgodnie z prawem obowiązującym w miejscu, w którym został popełniony, lub jeśli został popełniony na terytorium nienależącym do żadnego państwa, a zgodnie z prawem szwedzkim jest zagrożony karą grzywny.

W przypadkach wymienionych w tej sekcji, wymierzona kara nie może być surowsza od najwyższego wymiaru kary, którą jest zagrożone przestępstwo zgodnie z prawem miejsca, w którym zostało ono dokonane.

Sekcja 3

Nawet w przypadkach niewymienionych w sekcji 2, przestępstwa popełnione poza terytorium Królestwa podlegają osądzeniu przez szwedzki sąd zgodnie ze szwedzkim prawem:

1. jeśli przestępstwo zostało popełnione na pokładzie szwedzkiego statku lub samolotu, lub popełnił je oficer dowodzący lub członek załogi na służbie,

2. jeśli przestępstwa dokonał członek sił zbrojnych na obszarze, na którym znajdował się odddział sił zbrojnych, lub jeśli popełniła je inna osoba na tego rodzaju terenie, a oddział był tam obecny w celu niezwiązanym z ćwiczeniami,

3. jeśli przestępstwo popełniła w trakcie służby poza terytorium Królestwa osoba zatrudniona w kontyngencie szwedzkich sił zbrojnych za granicą,

3a. jeśli przestępstwo popełnił w trakcie pełnienia obowiązków służbowych poza terytorium Królestwa policjant, funkcjonariusz celny lub urzędnik straży przybrzeżnej, wykonujący zadania zgodnie z międzynarodowym porozumieniem ratyfikowanym przez Szwecję,

4. jeśli popełnione przestępstwo było przestępstwem przeciw narodowi szwedzkiemu, szwedzkim władzom samorządowym lub innemu podmiotowi, lub szwedzkiej instytucji publicznej,

5. jeśli przestępstwo zostało popełnione na terytorium nienależącym do żadnego państwa, a było skierowane przeciw obywatelowi szwedzkiemu, szwedzkiemu stowarzyszeniu lub szwedzkiej instytucji prywatnej, lub przeciw cudzoziemcowi mającemu prawo pobytu w Szwecji,

6. jeśli przestępstwem jest uprowadzenie, sabotaż morski lub lotniczy, sabotaż na terenie portu lotniczego, fałszowanie pieniędzy, lub próby dokonania tego rodzaju przestępstw, przestępstwo przeciwko prawu międzynarodowemu, bezprawny obrót bronią chemiczną, bezprawny obrót minami lub fałszywe bądź nieostrożnie złożone oświadczenie przed międzynarodowym trybunałem, lub

7. jeśli przestępstwo jest zagrożone, zgodnie z prawem szwedzkim, karą co najmniej czterech lat pozbawienia wolności.

Sekcja 3a

Oprócz przypadków opisanych w sekcjach 1-3, przestępstwa podlegają osądzeniu przez szwedzki sąd zgodnie ze szwedzkim prawem i postanowieniami ustawy o współpracy międzynarodowej dotyczącej postępowania w sprawach karnych.

Sekcja 4

Przestępstwo uważa się za popełnione, gdy dokonany został czyn zabroniony, a także gdy dokonane zostało przestępstwo, lub w przypadku usiłowania, gdy zamierzone przestępstwo mogło zostać dokonane.

Sekcja 5

Postępowanie w stosunku do przestępstwa popełnionego na terytorium Królestwa na pokładzie obcego statku lub samolotu przez cudzoziemca, który był oficerem dowodzącym, członkiem załogi lub podróżnym, przeciw innemu cudzoziemcowi lub obcym interesom nie zostanie wszczęte bez upoważnienia Rządu lub osoby wyznaczonej przez Rząd.

Postępowanie w stosunku do przestępstwa popełnionego poza terytorium Królestwa może zostać wszczęte jedynie po otrzymaniu upoważnienia, o którym mowa w ustępie pierwszym. Jednakże jego wszczęcie jest możliwe bez takiego polecenia, jeśli na przestępstwo składa się fałszywe lub nieostrożne oświadczenie złożone przed międzynarodowym sądem, lub jeśli przestępstwo zostało popełnione:

1. na pokładzie szwedzkiego statku lub samolotu, lub popełnił je oficer dowodzący lub członek załogi w trakcie pełnienia służby,

2. przez członka sił zbrojnych na obszarze, na którym znajdował się oddział sił zbrojnych,

3. w trakcie służby poza terytorium Królestwa przez osobę zatrudnioną w kontyngencie szwedzkich sił zbrojnych za granicą,

4. w trakcie pełnienia obowiązków służbowych poza terytorium Królestwa przez policjanta, funkcjonariusza celnego lub urzędnika straży przybrzeżnej, wykonujących zadania zgodnie z międzynarodowym porozumieniem ratyfikowanym przez Szwecję,

5. w Danii, Finlandii, Islandii lub Norwegii, lub na pokładzie statku lub samolotu kursującego regularnie między miejscami znajdującymi się w Szwecji lub w jednym z wymienionych państw, lub

6. przez obywatela Szwecji, Danii, Finlandii, Islandii lub Norwegii przeciw interesom szwedzkim.

Konfederacja Szwajcarska

Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Szwajcaria obejmuje swą jurysdykcją przestępstwa wymienione w artykule 2 we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2.

Republika Tunezyjska

Republika Tunezyjska,

ratyfikując Międzynarodową konwencję o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętą dnia 9 grudnia 1999 r. przez Zgromadzenie Ogólne w trakcie pięćdziesiątej czwartej sesji, podpisaną przez Republikę Tunezyjską dnia 2 listopada 2001 r., oświadcza, że uważa się za związaną postanowieniami artykułu 7 ustęp 2 konwencji i postanawia ustanowić swą jurysdykcję w sytuacji, gdy:

- przestępstwo miało na celu lub skutkowało przestępstwem, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a) lub (b), zostało popełnione na terytorium Tunezji lub było wymierzone przeciwko jednemu z jej obywateli;

- przestępstwo miało na celu lub skutkowało przestępstwem, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a) lub (b), zostało popełnione przeciwko państwu tunezyjskiemu lub obiektowi rządowemu za granicą, w tym przeciw tunezyjskim przedstawicielstwom dyplomatycznym lub konsularnym;

- przestępstwo miało na celu lub skutkowało przestępstwem, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 litera (a) lub (b), zostało popełnione w ramach próby zmuszenia Tunezji do określonego zachowania lub powstrzymania się od niego;

- przestępstwo zostało popełnione przez bezpaństwowca zazwyczaj mieszkającego na terytorium Tunezji;

- przestępstwo zostało popełnione na pokładzie samolotu będącego w użyciu Rządu Tunezji.

Republika Turcji

... stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, Turcja objęła swą jurysdykcją, zgodnie ze swym prawem krajowym, przestępstwa określone w artykule 2 we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2.

Ukraina

Ukraina pełni swą jurysdykcję nad przestępstwami wymienionymi w artykule 2 konwencji we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Republika Uzbekistanu

5 lutego 2002 r.

Republika Uzbekistanu ustanawia swoją jurysdykcję nad przestępstwami, o których mowa w artykule 2 konwencji, we wszystkich przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

Boliwariańska Republika Wenezueli

Boliwariańska Republika Wenezueli oświadcza, że, na mocy postanowień artykułu 7 ustęp 3 Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, objęła swą jurysdykcją, zgodnie ze swym prawem krajowym, przestępstwa popełnione w sytuacjach i warunkach przewidzianych w artykule 7 ustęp 2 konwencji.

• Identyfikator: Dz.U.2004.263.2621
• Rodzaj: Oświadczenie rządowe
• Tytuł: Moc obowiązująca Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 9 grudnia 1999 r.
• Data aktu: 10/09/2004
• Data ogłoszenia: 13/12/2004
• Data wejścia w życie: 13/12/2004