Koszty i straty uznane za nieuzasadnione przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym jednostek gospodarki uspołecznionej.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 15 listopada 1982 r.

w sprawie kosztów i strat uznanych za nieuzasadnione przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym jednostek gospodarki uspołecznionej.

Na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 7, poz. 55) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przy opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej podatkiem dochodowym podstawę opodatkowania podwyższa się o koszty i straty nieuzasadnione.

§  2.

1. Za koszty nieuzasadnione uznaje się 50% kosztów poniesionych w związku z usunięciem ujawnionych przez odbiorców wad wyrobów, usług, robót i obiektów budowlanych, w tym także w ramach udzielonych gwarancji.

2. Za koszty nieuzasadnione uznaje się również następujące rodzaje kosztów o charakterze administracyjno-gospodarczym, których łączna wysokość w roku podatkowym przekracza - w warunkach porównywalnych - łączną wysokość tych kosztów w roku ubiegłym:

1) koszty podróży służbowych w kraju, wydatki na zakup biletów służbowych na wszelkiego rodzaju środki komunikacji oraz ekwiwalenty za używanie przez pracowników własnych pojazdów samochodowych do celów służbowych,

2) wydatki reprezentacyjne,

3) narzut na utrzymanie zrzeszeń przedsiębiorstw i związków spółdzielczych nie będących centralnymi związkami, z wyłączeniem narzutu z tytułu przystąpienia w danym roku do kolejnego zrzeszenia.

3. Minister Finansów określi sposób ustalania porównywalności kosztów wymienionych w ust. 2.

§ 3. Za straty nieuzasadnione uznaje się:

1) kary umowne, inne kary oraz odszkodowania z tytułu:

a) obniżonej jakości dostaw, robót i usług,

b) przetrzymania i zniszczenia obcego taboru oraz urządzeń ładunkowych,

c) nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,

d) niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli, dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,

2) przedawnione wierzytelności pieniężne jednostek gospodarki uspołecznionej z tytułu zobowiązań wynikających ze stosunków cywilnoprawnych,

3) równowartość nieodpłatnie przekazanych środków obrotowych, z wyjątkiem środków przekazanych na rzecz stowarzyszeń wyższej użyteczności, szkół, placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz na rzecz ofiar klęsk żywiołowych,

4) straty na sprzedaży wyrobów i robót budowlano-montażowych dokonywanej po cenach umownych i regulowanych na rzecz własnych inwestycji, działalności socjalnej lub działalności finansowanej z własnego funduszu postępu techniczno-ekonomicznego,

5) odsetki od kredytów przeterminowanych.

§ 4. Podwyższenia podstawy opodatkowania dokonuje się przy obliczaniu podatku dochodowego za okres pierwszego półrocza oraz za okres roczny.

§ 5. Minister Finansów określa jednolite zasady klasyfikacji i ewidencji księgowej kosztów i strat, o których mowa w § 2 i 3.

§ 6. Tracą moc:

1) uchwała nr 9 Rady Ministrów z dnia 5 stycznia 1957 r. w sprawie kwot przedawnionych i prekludowanych zobowiązań jednostek spółdzielczych (Monitor Polski Nr 3, poz. 19),

2) uchwała nr 103 Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1972 r. w sprawie obowiązku, zasad i trybu rozliczeń z budżetem Państwa kwot pochodzących z przedawnionych roszczeń pieniężnych przez niektóre jednostki państwowe (Monitor Polski Nr 26, poz. 145).

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r.

• Identyfikator: Dz.U.1982.38.253
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Koszty i straty uznane za nieuzasadnione przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym jednostek gospodarki uspołecznionej.
• Data aktu: 15/11/1982
• Data ogłoszenia: 11/12/1982
• Data wejścia w życie: 01/01/1983