Zakładowe ośrodki rehabilitacji przemysłowej.

ROZPORZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU PRACY I PŁAC

z dnia 21 lutego 1970 r.

w sprawie zakładowych ośrodków rehabilitacji przemysłowej.

Na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 1967 r. w sprawie planowego zatrudniania inwalidów (Dz. U. Nr 20, poz. 88) zarządza się, co następuje:

§ 1. Zakładowe ośrodki rehabilitacji przemysłowej, zwane dalej "ośrodkami", mogą być organizowane przez zakłady pracy, w których pracownicy objęci są opieką zdrowotną przemysłowej służby zdrowia, oraz w innych zakładach zatrudniających ponad 500 pracowników.

§  2.

1. Z wnioskiem o utworzenie ośrodka występuje jednostka nadrzędna nad zakładem, w którym ma być utworzony ośrodek, w uzgodnieniu z właściwym do spraw zdrowia i opieki społecznej organem prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) i wojewódzką komisją związków zawodowych.

2. Decyzję o utworzeniu ośrodka podejmuje właściwy minister w uzgodnieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz Centralną Radą Związków Zawodowych.

§  3.

1. Ośrodek jest komórką organizacyjną zakładu pracy.

2. Lokal niezbędny do zorganizowania i prowadzenia ośrodka, personel techniczno-organizacyjny, wyposażenie oraz zaopatrzenie materiałowe i techniczne niezbędne do prowadzenia przez ośrodek działalności produkcyjnej, a także wyposażenie w sprzęt medyczny niezbędny do prowadzenia rehabilitacji pracowniczej zapewnia zakład pracy.

3. Fachowy personel służby zdrowia zapewnia właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium powiatowej (miejskiej w mieście stanowiącym powiat, dzielnicowej w mieście wyłączonym z województwa) rady narodowej.

4. Kierownikiem ośrodka powinien być pracownik inżynieryjno-techniczny wyznaczony przez zakład pracy, a jego zastępcą - lekarz specjalista rehabilitacji lub lekarz specjalista medycyny przemysłowej przeszkolony w zakresie rehabilitacji.

5. Opiekę nad ośrodkiem sprawuje stała wewnątrzzakładowa komisja do spraw zatrudnienia i rehabilitacji inwalidów, powołana na podstawie § 13 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 1967 r. w sprawie planowego zatrudniania inwalidów (Dz. U. Nr 20, poz. 88).

§ 4. Podstawowym zadaniem ośrodka jest prowadzenie działalności usługowo-rehabilitacyjnej łączącej elementy rehabilitacji leczniczej i zawodowej:

1) pracowników, którzy po wypadku lub dłuższej chorobie wymagają adaptacji i usprawnienia w pracy pod nadzorem fachowego personelu lekarsko-technicznego,

2) pracowników zatrudnionych przy pracach szczególnie szkodliwych dla zdrowia, u których badania lekarskie wykazały konieczność okresowego przesunięcia do pracy w warunkach rehabilitacji przemysłowej.

§ 5. Szczegółową organizację i zadania ośrodka określa regulamin opracowany przez zakład pracy, zatwierdzony przez jednostkę nadrzędną nad tym zakładem w uzgodnieniu z właściwym do spraw zdrowia i opieki społecznej organem prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).

§ 6. Rehabilitacji w ośrodku mogą być poddani pracownicy:

1) uznani za czasowo niezdolnych do pracy z powodu choroby, jeżeli ze względu na rodzaj schorzenia lub urazu wymagają usprawnienia i adaptacji do pracy,

2) zatrudnieni przy pracach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli ze względu na objawy powstawania choroby zawodowej o szczególnym zagrożeniu wymagają czasowej zmiany warunków pracy,

3) zatrudnieni na stanowiskach pracy lub w warunkach pracy zagrażających ich stanowi zdrowia, co do których właściwy społeczny zakład służby zdrowia stwierdzi potrzebę zapobiegawczego przesunięcia na inne stanowisko pracy na określony czas,

4) zaliczeni przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia do jednej z grup inwalidów, jeżeli ze wskazań lub przeciwwskazań tej komisji wynika, że usprawnienie w ośrodku jest niezbędne w celu całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do pracy lub zapobieżenia pogorszeniu stanu zdrowia.

§  7.

1. Z wnioskami o rehabilitację w ośrodku występują:

1) lekarz przychodni przyzakładowej lub międzyzakładowej sprawującej opiekę zdrowotną nad zakładem pracy - jeżeli chodzi o pracowników, o których mowa w § 6 pkt 1,

2) stała wewnątrzzakładowa komisja do spraw zatrudnienia i rehabilitacji inwalidów (§ 3 ust. 5) - jeżeli chodzi o pracowników, o których mowa w § 6 pkt 2-4.

2. Przed wystąpieniem z wnioskiem o rehabilitację w ośrodku należy uzyskać zgodę pracownika.

3. Przed wystąpieniem z wnioskiem o rehabilitację w ośrodku pracowników, o których mowa w § 6 pkt 2 i 3, komisja powinna zbadać możliwość zatrudnienia pracownika w innych działach zakładu pracy na stanowiskach odpowiednich do stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych.

§  8.

1. O przyjęciu pracownika do ośrodka decyduje kierownik ośrodka wspólnie ze swym zastępcą do spraw rehabilitacji. Zakres i rodzaj środków rehabilitacyjnych oraz przewidywany okres rehabilitacji w ośrodku ustala zastępca do spraw rehabilitacji.

2. Okres rehabilitacji w ośrodku nie powinien przekraczać 3 miesięcy. W szczególnie uzasadnianych wypadkach okres ten może ulec przedłużeniu; jednak cały okres rehabilitacji w ośrodku nie może być dłuższy niż okres, za który przysługuje zasiłek chorobowy.

§  9.

1. Pracownik rehabilitowany w ośrodku obowiązany jest przestrzegać zasad regulaminu (§ 5) oraz postępować zgodnie z zaleceniami i wskazówkami personelu ośrodka.

2. Pracownik nie wypełniający obowiązków określonych w ust. 1 może być usunięty z ośrodka. O usunięciu pracownika z ośrodka decyduje kierownik ośrodka wspólnie ze swym zastępcą do spraw rehabilitacji.

§  10.

1. Pracownikom rehabilitowanym w ośrodku przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę według zasad stosowanych w zakładzie z uwzględnieniem ust. 2.

2. Przy wypłacaniu wynagrodzenia pracownikom rehabilitowanym w ośrodku w wyniku czasowego przeniesienia do innej pracy wskutek utrzymywania się choroby zawodowej o szczególnym zagrożeniu stosuje się zasady określone w art. 22 ustawy z dnia 30 marca 1965 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz. U. Nr 13, poz. 91).

3. Pracownik rehabilitowany w ośrodku w okresie czasowej niezdolności do pracy zachowuje prawo do przysługującego mu zasiłku chorobowego, z tym że zasiłek ten redukuje się tak, aby łącznie z wynagrodzeniem za pracę w ośrodku (ust. 1) nie przekraczał podstawy wymiaru tego zasiłku.

§ 11. O zaprzestaniu rehabilitacji pracownika w ośrodku decyduje kierownik ośrodka wspólnie ze swym zastępcą do spraw rehabilitacji.

§  12.

1. Pracownika, który odbył rehabilitację w ośrodku, kieruje się do pracy na stanowisku odpowiednim do jego stanu zdrowia oraz przygotowania zawodowego.

2. Stanowiska, o których mowa w ust. 1, ustala komisja określona w § 3 ust. 5; ustalenia tej komisji są wiążące dla kierownika zakładu pracy.

§ 13. Pracownik, który po okresie rehabilitacji w ośrodku powrócił do pracy wykonywanej przed skierowaniem do ośrodka lub podjął inną pracę, pozostaje przez okres co najmniej trzech miesięcy pod obserwacją ośrodka.

§ 14. Zastosowanie przepisów rozporządzenia do ośrodków działających w dniu wejścia w życie rozporządzenia następuje w trybie określonym w § 2.

§  15.

1. W miarę potrzeby mogą być tworzone międzyzakładowe ośrodki rehabilitacji przemysłowej, organizowane przez zakłady pracy o zbliżonym rodzaju produkcji; zakłady te zapewniają środki niezbędne do funkcjonowania ośrodka i uczestniczą w pokrywaniu kosztów jego działalności na zasadach ustalonych umową.

2. Przy tworzeniu i organizowaniu ośrodków, o których mowa w ust. 1, oraz przy rehabilitowaniu w nich pracowników stosuje się przepisy rozporządzenia, z uwzględnieniem odrębności organizacyjnej tych ośrodków.

§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1970.5.40
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Zakładowe ośrodki rehabilitacji przemysłowej.
• Data aktu: 21/02/1970
• Data ogłoszenia: 14/03/1970
• Data wejścia w życie: 15/05/1970