Konwencja (nr 96) dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.). Genewa.1949.07.01.

KONWENCJA (NR 96)

dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.),

przyjęta w Genewie dnia 1 lipca 1949 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 lipca 1949 r. przyjęta została w Genewie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja (nr 96) dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.).

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną, wskazując, że przyjmuje postanowienia jej Części II; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 18 września 1954 roku.

(Tekst konwencji znajduje się w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA (NR 96) DOTYCZĄCA PŁATNYCH BIUR POŚREDNICTWA PRACY (ZREWIDOWANA W 1949 R.)

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

Zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 8 czerwca 1949 r. na swej trzydziestej drugiej sesji,

Postanowiwszy przyjąć różne wnioski dotyczące rewizji Konwencji o płatnych biurach pośrednictwa pracy z 1933 r., przyjętej przez Konferencję na jej siedemnastej sesji, która to sprawa stanowi dziesiąty punkt porządku obrad sesji,

Postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formie międzynarodowej konwencji, która uzupełni Konwencję o służbie zatrudnienia z 1948 r., przewidującą, że każdy Członek, dla którego konwencja jest w mocy, powinien utrzymywać lub zapewnić utrzymanie publicznej bezpłatnej służby zatrudnienia,

Zważywszy, że taka służba powinna być dostępna dla wszystkich kategorii pracowników,

przyjmuje dnia pierwszego lipca tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego roku poniższą konwencję pod nazwą Konwencji o płatnych biurach pośrednictwa pracy (zrewidowanej), 1949 r:

CZĘŚĆ  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1

1. Dla celów niniejszej konwencji wyrażenie "płatne biuro pośrednictwa pracy" oznacza:

a) biuro pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku, czyli wszelką osobę, towarzystwo, instytucję, agencję lub inną organizację, które służą za pośrednika przy dostarczaniu zatrudnienia pracownikowi lub pracownika pracodawcy, w celu uzyskania od jednego lub drugiego jakiegoś zysku materialnego bezpośredniego lub pośredniego; definicja ta nie stosuje się do dzienników lub innych wydawnictw z wyjątkiem tych, których wyłączny lub główny przedmiot stanowi służenie za pośrednika między pracodawcami a pracownikami;

b) biura pośrednictwa pracy nie mające na celu zysku, to znaczy biura pośrednictwa towarzystw, instytucji, agencji lub innych organizacji, które jakkolwiek nie dążą do korzyści materialnych, pobierają jednak od pracodawcy lub pracownika za świadczone usługi opłatę wstępną, składkę lub jakiekolwiek wynagrodzenie.

2. Niniejsza konwencja nie stosuje się do pośrednictwa pracy marynarzy.

Artykuł  2

1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, powinien wskazać w swym dokumencie ratyfikacyjnym, czy przyjmuje postanowienia Części II, przewidującej stopniowe znoszenie płatnych biur pośrednictwa pracy w celach zysku i reglamentację innych biur pośrednictwa pracy, czy też postanowienia Części III, przewidujące reglamentację płatnych biur pośrednictwa pracy, w tym również biur pośrednictwa pracy prowadzonych w celach zysku.

2. Każdy Członek, który przyjmuje postanowienia Części III Konwencji, może następnie notyfikować Dyrektorowi Generalnemu, że przyjmuje postanowienia Części II; począwszy od daty zarejestrowania takiej notyfikacji przez Dyrektora Generalnego postanowienia Części III Konwencji przestaną obowiązywać tego Członka i będą się doń stosowały postanowienia Części II.

CZĘŚĆ  II.

STOPNIOWE ZNOSZENIE PŁATNYCH BIUR POSREDNICTWA PRACY PROWADZONYCH W CELACH ZYSKU I REGLAMENTACJA INNYCH BIUR POSREDNICTWA PRACY.

Artykuł  3

1. Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku, wymienione w paragrafie 1a) artykułu 1, zostaną zniesione w ograniczonym terminie, którego trwanie określi właściwa władza.

2. To zniesienie nie będzie mogło się odbyć, dopóki nie zostanie utworzona publiczna służba zatrudnienia.

3. Właściwa władza może wyznaczyć różne terminy zniesienia biur, które zajmują się pośrednictwem w zatrudnianiu różnych kategorii osób.

Artykuł  4

1. Podczas okresu poprzedzającego ich zniesienie, płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku:

a) będą poddane kontroli właściwej władzy;

b) będą mogły pobierać tylko takie opłaty i koszty, których taryfę zgłoszono tej władzy i która ją zatwierdziła lub określiła sama.

2. Kontrola ta dążyć będzie przede wszystkim do usunięcia wszelkich nadużyć dotyczących funkcjonowania płatnych biur pośrednictwa pracy prowadzonych w celach zysku.

3. W tym celu właściwa władza powinna zasięgać za pomocą odpowiednich środków opinii zainteresowanych organizacji pracodawców i pracowników.

Artykuł  5

1. Odstępstwa od postanowień paragrafu 1 artykułu 3 niniejszej konwencji będą stosowane wyjątkowo przez właściwą władzę w stosunku do kategorii osób ściśle określonych przez ustawodawstwo krajowe, co do których pośrednictwo w zatrudnianiu nie mogłoby być odpowiednio dokonane w ramach publicznej służby zatrudnienia, ale tylko po zasięgnięciu w odpowiedni sposób opinii zainteresowanych organizacji pracodawców i pracowników.

2. Każde płatne biuro pośrednictwa pracy, któremu udzielono prawa do wyjątku na mocy niniejszego artykułu:

a) będzie podlegało kontroli właściwej władzy;

b) będzie musiało otrzymać roczną licencję, odnawianą według uznania właściwej władzy;

c) będzie mogło pobierać tylko opłaty i koszty figurujące w taryfie bądź złożonej właściwej władzy i przez nią zatwierdzonej, bądź ustalonej przez tę władzę;

d) będzie mogło pośredniczyć w zatrudnianiu pracowników za granicą lub werbować pracowników za granicą wyłącznie za upoważnieniem właściwej władzy i w warunkach ustalonych przez obowiązujące ustawodawstwo.

Artykuł  6

Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone nie w celach zysku, wymienione w paragrafie 1b) artykułu 1:

a) powinny mieć pozwolenie właściwej władzy i będą poddane kontroli tej władzy;

b) nie będą mogły pobierać wyższego wynagrodzenia niż taryfa, która będzie bądź złożona właściwej władzy i przez nią zatwierdzona, bądź przez tę władzę określona za ścisłym uwzględnieniem poniesionych kosztów;

c) będą mogły bądź pośredniczyć w zatrudnianiu pracowników za granicą, bądź werbować pracowników za granicą wyłącznie tylko wtedy, gdy są do tego upoważnione przez właściwą władzę i w warunkach ustalonych przez ustawodawstwo krajowe.

Artykuł  7

Właściwa władza zastosuje odpowiednie środki w celu upewnienia się, że bezpłatne biura pośrednictwa pracy wypełniają swe czynności za darmo.

Artykuł  8

Odpowiednie sankcje karne obejmujące cofnięcie, w razie potrzeby, licencji lub pozwolenia przewidzianego przez konwencję, będą przewidziane w wypadku wszelkiego wykroczenia bądź w stosunku do postanowień niniejszej części konwencji, bądź w stosunku do przepisów ustawodawstwa, które zapewnia im skuteczność.

Artykuł  9

Roczne sprawozdania przewidziane przez artykuł 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy zawierać będą wszelkie potrzebne informacje o udzielonych zezwoleniach na wyjątki w myśl artykułu 5, a w szczególności informacje dotyczące liczby biur, które korzystają z wyjątków i zakresu ich czynności, przyczyn, które uzasadniają wyjątki, oraz środków zastosowanych przez właściwą władzę dla kontrolowania działalności tych biur.

CZĘŚĆ  III.

REGLAMENTACJA PŁATNYCH BIUR POŚREDNICTWA PRACY.

Artykuł  10

Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku wymienione w paragrafie 1a) artykułu 1:

a) będą podlegały kontroli właściwej władzy;

b) obowiązane będą mieć roczną licencję odnawianą według uznania właściwej władzy;

c) będą mogły pobierać tylko opłaty i koszty figurujące w taryfie bądź przedłożonej właściwej władzy i przez nią zatwierdzonej, bądź określonej przez tę władzę;

d) będą mogły bądź pośredniczyć w zatrudnianiu pracowników za granicą, bądź werbować pracowników za granicą tylko wtedy, gdy zostaną do tego upoważnione przez właściwą władzę i w warunkach ustalonych przez obowiązujące ustawodawstwo.

Artykuł  11

Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone nie w celach zysku, wymienione w paragrafie 1b) artykułu 1:

a) powinny mieć zezwolenie właściwej władzy i będą podlegały kontroli tej władzy;

b) nie będą mogły pobierać wynagrodzenia powyżej taryfy, która będzie bądź przedkładana właściwej władzy i przez nią zatwierdzana, bądź ustalona przez tę władzę ze ścisłym uwzględnieniem poniesionych kosztów;

c) będą mogły bądź pośredniczyć w zatrudnianiu pracowników za granicą, bądź werbować pracowników za granicą tylko wtedy, gdy zostaną do tego upoważnione przez właściwą władzę i w warunkach ustalonych przez obowiązujące ustawodawstwo.

Artykuł  12

Właściwa władza zastosuje odpowiednie środki dla upewnienia się, że bezpłatne biura pośrednictwa pracy wykonują swe czynności za darmo.

Artykuł  13

Odpowiednie sankcje karne, obejmujące w razie potrzeby cofnięcie licencji lub zezwolenia, przewidzianych w konwencji, będą ustalone za wszelkie wykroczenia bądź przeciwko postanowieniom niniejszej części konwencji, bądź przeciwko przepisom ustawodawstwa wprowadzającym je w życie.

Artykuł  14

Roczne sprawozdania przewidziane przez artykuł 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy zawierać będą wszelkie potrzebne informacje o środkach, zastosowanych przez właściwą władzę dla kontrolowania czynności płatnych biur pośrednictwa pracy, w tym zwłaszcza biur prowadzonych w celach zarobkowych.

CZĘŚĆ  IV.

POSTANOWIENIA RÓŻNE.

Artykuł  15

1. Gdy terytorium któregoś z Członków składa się z rozległych obszarów, na których, ze względu na rozproszenie ludności lub ze względu na stan rozwoju tych obszarów, właściwa władza uważa za nie dające się zastosować postanowienia niniejszej konwencji, może ona wyłączyć te obszary spod stosowania konwencji, a to bądź w sposób ogólny, bądź w sposób, jaki uważa za wskazany w stosunku do pewnych zakładów lub pewnych prac.

2. Każdy Członek powinien wskazać w swym pierwszym sprawozdaniu, które składa o stosowaniu niniejszej konwencji w myśl artykułu 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, każdy obszar, dla którego zamierza skorzystać z postanowień niniejszego artykułu, i powinien podać powody, dla jakich zamierza uciec się do tych postanowień. Później już żaden Członek nie będzie mógł korzystać z postanowień niniejszego artykułu, wyjąwszy, gdy chodzi o obszary tak przezeń wskazane.

3. Każdy Członek korzystający z postanowień niniejszego artykułu powinien wskazać w swych następnych sprawozdaniach rocznych obszary, co do których zrzeka się prawa do powoływania się na te postanowienia.

CZĘŚĆ  V.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  16

Formalne ratyfikacje niniejszej konwencji zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy do zarejestrowania.

Artykuł  17

1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacja została zarejestrowana przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie w dwanaście miesięcy po zarejestrowaniu przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji dwóch Członków.

3. W następstwie konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka w dwanaście miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  18

1. Deklaracje, które zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, zgodnie z paragrafem 2 artykułu 35 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, powinny wskazywać:

a) obszary, co do których dany Członek zobowiązuje się, aby postanowienia konwencji były stosowane bez zmian;

b) obszary, dla których zobowiązuje się, aby postanowienia konwencji były stosowane ze zmianami i na czym te zmiany polegają;

c) obszary, do których konwencja nie da się zastosować, i w takich razach powody, dla których jest to niemożliwe;

d) obszary, co do których zastrzega sobie decyzję aż do czasu gruntowniejszego zbadania sytuacji w stosunku do tych obszarów.

2. Zobowiązania wymienione w ustępach a) i b) pierwszego paragrafu niniejszego artykułu będą uważane za części składowe ratyfikacji i pociągać będą identyczne z nią skutki.

3. Każdy Członek będzie mógł zrzec się na mocy nowej deklaracji, całkowicie lub częściowo, zastrzeżeń zawartych w swej poprzedniej deklaracji na mocy ustępów b), c) i d) pierwszego paragrafu niniejszego artykułu.

4. Każdy Członek będzie mógł podczas okresów, w ciągu których niniejsza konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 20, przesłać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację zmieniającą pod każdym innym względem tekst wszelkiej poprzedniej deklaracji i przedstawiającą sytuację na określonych obszarach.

Artykuł  19

1. Deklaracje przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy zgodnie z paragrafem 4 i 5 artykułu 35 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy powinny wskazywać, czy postanowienia konwencji będą stosowane na tym obszarze ze zmianami lub bez nich; gdy deklaracja wskazuje, że postanowienia konwencji stosuje się z zastrzeżeniem zmian, powinna wyszczególnić, na czym te zmiany polegają.

2. Zainteresowany Członek lub Członkowie albo zainteresowana władza międzynarodowa będą mogli zrzec się całkowicie lub częściowo późniejszą deklaracją prawa powoływania się na zmianę wskazaną w dawniejszej deklaracji.

3. Zainteresowany Członek czy Członkowie lub zainteresowana władza międzynarodowa będą mogli podczas okresów, w ciągu których konwencję można wypowiedzieć, zgodnie z postanowieniami artykułu 20, przesłać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację, zmieniającą pod każdym innym względem tekst dawniejszej deklaracji i przedstawiającą sytuację w odniesieniu do stosowania tej konwencji.

Artykuł  20

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięcioletniego okresu od daty pierwszego wejścia jej w życie aktem przesłanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabiera mocy dopiero w rok po jego zarejestrowaniu.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w terminie rocznym po upływie dziesięcioletniego okresu wymienionego w poprzednim paragrafie nie zrobi użytku z możności wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany na nowy okres dziesięcioletni, a następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego dziesięcioletniego okresu w warunkach przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  21

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji, deklaracji i wypowiedzeń zgłoszonych mu przez Członków Organizacji.

2. Notyfikując Członkom Organizacji zarejestrowanie drugiej przesłanej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę, w jakiej niniejsza konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  22

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy prześle Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, dokładne informacje w sprawie wszystkich ratyfikacji, deklaracji i aktów wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z poprzednimi artykułami.

Artykuł  23

Po upływie każdego dziesięcioletniego okresu, począwszy od wejścia w życie niniejszej konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy powinna złożyć Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i postanowi, czy należy wnieść sprawę jej całkowitej lub częściowej rewizji na porządek obrad Konferencji.

Artykuł  24

1. W razie gdyby Konferencja przyjęła nową konwencję, stanowiącą całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji, i o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji stanowiącej rewizję pociągnęłaby za sobą z samego prawa, niezależnie od postanowień artykułu 20, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja stanowiąca rewizję weszła w życie;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji zrewidowanej, niniejsza konwencja przestałaby być otwarta do ratyfikacji Członków.

2. Niniejsza konwencja pozostałaby jednakże w mocy w swojej formie i treści dla Członków, którzy ją ratyfikowali, a którzy by nie ratyfikowali konwencji rewizyjnej.

Artykuł  25

Brzmienie francuskie i angielskie tekstu niniejszej konwencji jest jednakowo miarodajne.

• Identyfikator: Dz.U.1955.38.236
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 96) dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.). Genewa.1949.07.01.
• Data aktu: 01/07/1949
• Data ogłoszenia: 27/09/1955
• Data wejścia w życie: 26/10/1955