Prawo.pl

Akty Prawne
Dziennik Ustaw
Dz.U.1949.19.131

Umowy Światowego Związku Pocztowego: Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie dotyczące listów i pudełek z podaną wartością, Porozumienie dotyczące paczek pocztowych, Porozumienie dotyczące przekazów pocztowych, Porozumienie dotyczące pocztowych przelewów pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych, Porozumienie dotyczące prenumeraty czasopism i wydawnictw periodycznych. Buenos Aires.1939.05.23.

UMOWY ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO:

Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie dotyczące listów i pudełek z podaną wartością, Porozumienie dotyczące paczek pocztowych, Porozumienie dotyczące przekazów pocztowych, Porozumienie dotyczące pocztowych przelewów pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych, Porozumienie dotyczące prenumeraty czasopism i wydawnictw periodycznych, podpisane w Buenos Aires dnia 23 maja 1939 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 29 stycznia 1948 r. - Dz. U. R. P. Nr 10, poz. 69).

Przekład.

W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 23 maja 1939 r. zostały podpisane w Buenos Aires: Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie dotyczące listów i pudełek z podaną wartością, Porozumienie dotyczące paczek pocztowych, Porozumienie dotyczące przekazów pocztowych, Porozumienie dotyczące pocztowych przelewów pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych i Porozumienie dotyczące prenumeraty czasopism i wydawnictw periodycznych wraz z Protokółami, Regulaminami i innymi Aktami do nich załączonymi.

Po zaznajomieniu się z powyższymi Układami uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że wymienione Układy są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego poleciliśmy wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 20 kwietnia 1948 r.

ZAŁĄCZNIK

Przekład

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA

ORAZ

POROZUMIENIA ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO

PODPISANE W BUENOS AIRES DNIA 23 MAJA 1939 R.

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA

TREŚĆ.

Część I.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział I.

Organizacja i zakres działania Związku.

Art.

1. Założenie Związku

2. Przystąpienie. Postępowanie

3. Konwencja i Porozumienia Związku

4. Regulaminy wykonawcze

5. Związki ograniczone. Porozumienia specjalne

6. Ustawodawstwo wewnętrzne

7. Stosunki wyjątkowe

8. Kolonie, Protektoraty itp.

9. Zastosowanie Konwencji do Kolonij, Protektoratów itp.

10. Przynależność do Związku

11. Arbitraż

12. Wystąpienie ze Związku. Wycofanie przynależności do Porozumień

Rozdział II.

Kongresy. Konferencje. Komisje.

13. Kongresy

14. Ratyfikacja. Wejście w życie i okres ważności uchwał Kongresu

15. Kongresy nadzwyczajne

16. Regulamin Kongresów

17. Konferencje

18. Komisje

Rozdział III.

Wnioski w przerwach między Zjazdami.

19. Przedstawienie wniosków

20. Rozpatrywanie wniosków

21. Warunki uchwalenia

22. Notyfikowanie uchwał

23. Wprowadzenie w życie uchwał

Rozdział IV.

Biuro międzynarodowe.

24. Zakres działania

25. Wydatki Biura międzynarodowego

Część II.

Zasady ogólne.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

26. Wolność tranzytu

27. Zakaz pobierania opłat nieprzewidzianych

28. Czasowe zawieszenie służby

29. Waluta Związku

30. Równowartość

31. Formularze druków. Język

32. Karty tożsamości

Część III.

Postanowienia dotyczące przesyłek listowych.

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

33. Przesyłki listowe

34. Opłaty i ogólne warunki przesyłania

35. Opłacanie

36. Dopłata za nieopłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki listowe

37. Opłaty dodatkowe

38. Opłaty specjalne

39. Przesyłki podlegające należnościom celnym

40. Kontrola celna

41. Należność za pośrednictwo przy cleniu

42. Należności celne i inne należności niepocztowe

43. Przesyłki wolne od należności

44. Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych

45. Przesyłki ekspresowe

46. Zakazy

47. Sposób uiszczania opłat

48. Uiszczanie opłat za przesyłki listowe, nadane na okrętach

49. Zwolnienie od opłat

50. Kupony na odpowiedź

51. Wycofanie. Zmiana adresu

52. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne

53. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział II.

Przesyłki polecone.

54. Opłaty

55. Poświadczenie odbioru

56. Zakres odpowiedzialności

57. Wyjątki od zasady odpowiedzialności

58. Wygaśnięcie odpowiedzialności

59. Wypłata odszkodowania

60. Termin wypłaty odszkodowania

61. Ustalenie odpowiedzialności

62. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania

Rozdział III.

Przesyłki za pobraniem.

63. Opłata i warunki przesyłania. Wyrównywanie

64. Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania

65. Odpowiedzialność w razie zaginięcia przesyłki

66. Zabezpieczenie kwot prawidłowo zainkasowanych

67. Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego

68. Kwoty prawidłowo zainkasowane. Odszkodowanie. Wypłata i zwrotne poszukiwanie

69. Termin wypłaty

70. Ustalenie odpowiedzialności

71. Zwrot kwot wypłaconych zaliczkowo

72. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie

73. Zarachowanie opłat i należności za pobranie

Rozdział IV.

Przyznanie opłat. Należności tranzytowe.

74. Przyznanie opłat

75. Należności tranzytowe

76. Zwolnienie od należności tranzytowych

77. Połączenia nadzwyczajne

78. Wypłaty i rozrachunki

79. Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennymi

Różne postanowienia.

80. Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

81. Zobowiązania w sprawie wymiaru kar

Postanowienia końcowe.

82. Wprowadzenie w życie i czas trwania Konwencji

Protokół Końcowy Konwencji.

I. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu

II. Równowartość. Granice najwyższe i najniższe

III. Uncja wagi handlowej

IV. Nadawanie przesyłek listowych za granicą

V. Kupony na odpowiedź

VI. Należność za polecenie

VII. Poczta lotnicza

VIII. Wyjątki od wolności tranzytu małych pakiecików

IX. Koszty specjalne za tranzyt przez Syberię i przez Andy

X. Specjalne koszty za składowe w Adenie

XI. Specjalne koszty przeładowania

XII. Protokół otwarty dla Krajów niereprezentowanych

XIII. Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień dla Krajów, które były reprezentowane

XIV. Termin dla notyfikowania przystąpień

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA,

którą zawarły:

Afganistan, Unia Południowo-Afrykańska, Albania, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Zespół posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Argentyna, Australia Związek Państw, Belgia, Kolonia Kongo belgijskie, Boliwia, Brazylia, Bułgaria, Kanada, Chili, Chiny, Republika Kolumbia, Republika Costa-Rica, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Egipt, Republika Salwador, Ekwador, Hiszpania, Zespół Kolonij hiszpańskich, Finlandia, Francja, Alger, Kolonie i Protektoraty francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij francuskich. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Zespół Kolonij brytyjskich wraz z Terytoriami zamorskimi Protektoratami i Terytoriami pod zwierzchnictwem lub pod mandatem, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Indie brytyjskie, Iran, Irak, Irlandia, Islandia, Włochy, Zespół Kolonij i Posiadłości włoskich oprócz włoskiej Afryki wschodniej, wschodnia Afryka włoska, Japonia, Korea, Zespół innych Posiadłości japońskich, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syria i Liban), Republika Liberia, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegia, Nowa Zelandia, Republika Panama, Paragwaje Holandia, Curacao i Surinam, Indie holenderskie, Peru, Commonwealth, Filipiny, Polska, Portugalia, Kolonie portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów, zebrani na Kongresie w Buenos Aires, na mocy artykułu 13 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Kairze, dnia 20 marca 1934 roku, przeprowadzili za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, rewizje wymienionej Konwencji, w myśl niżej podanych postanowień:

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

ROZDZIAŁ I.

ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Artykuł 3.

Konwencja i Porozumienia Związku.

Dział służby przesyłek listowych regulują Postanowienia Konwencji.

Inne działy służby, a mianowicie: listy i pudełka z podaną wartością, paczki pocztowe, przekazy pocztowe, pocztowe przelewy pieniężne, zlecenia pocztowe, oraz prenumerata czasopism i wydawnictw periodycznych stanowią przedmiot porozumień między Krajami, należącymi do Związku.

Porozumienia te obowiązują tylko te Kraje, które je zawarły.

Przystąpienie do jednego lub kilku z tych Porozumień podlega postanowieniom artykułu 2.

Artykuł 5.

Związki ograniczone. Porozumienia specjalne.

Kraje, należące do Związku i Zarządy, o ile ich ustawodawstwo nie sprzeciwia się temu, mogą tworzyć Związki ograniczone i zawierać miedzy sobą porozumienia specjalne, dotyczące spraw objętych Konwencją i jej Regulaminem, pod warunkiem jednak, aby nie wprowadzały one postanowień mniej korzystnych dla publiczności, od tych, jakie przewidują te Akty.

To samo prawo przysługuje Krajom uczestniczącym w Porozumieniach i, w danym przypadku ich Zarządom, w sprawach, będących przedmiotem tych Aktów i ich Regulaminów.

Artykuł 8.

Kolonie, Protektoraty itp.

W rozumieniu Konwencji i Porozumień uważa się za jeden Kraj, względnie za jeden Zarząd należący do Związku, w szczególności co do prawa głosowania na Kongresach, Konferencjach, w przerwach między Zjazdami, jak również co do udziału w wydatkach Biura międzynarodowego Światowego Związku Pocztowego:

Artykuł 9.

Zastosowanie Konwencji do Kolonij, Protektoratów itp.

Każda układająca się Strona może oświadczyć w chwili podpisywania, ratyfikowania lub przystąpienia, lub też później, że przyjęcie przez nią niniejszej Konwencji obejmuje jednocześnie wszystkie jej Kolonie, wszystkie Terytoria zamorskie, Protektoraty lub Terytoria, będące pod jej zwierzchnictwem lub pod mandatem albo też tylko niektóre z pośród nich. Powyższe oświadczenie jeżeli nie zostało dokonane w chwili podpisywania Konwencji, winno być skierowane do Rządu Związku Szwajcarskiego.

Artykuł 10.

Przynależność do Związku.

Za należące do światowego Związku Pocztowego uważa się:

Artykuł 11.

Arbitraż.

W razie różnicy zdań, wynikłej między dwoma lub kilkoma członkami Związku przy wykładni Konwencji i Porozumień jak również ich Regulaminów wykonawczych lub w zakresie odpowiedzialności, wynikającej dla któregokolwiek Zarządu z zastosowania tych Aktów, sprawę sporna rozstrzyga sąd rozjemczy. W tym celu każdy z zainteresowanych Zarządów wybiera jednego członka Związku, niezainteresowanego bezpośrednio w danej sprawie.

Jeżeli jeden z Zarządów, pozostających w niezgodzie, nie poczyni odpowiednich kroków w terminie sześciomiesięcznym, względnie dziewięciomiesięcznym dla Krajów odległych, w sprawie zaproponowanego mu arbitrażu, Biuro międzynarodowe, na skutek skierowanego do niego żądania, powoduje ze swej strony wyznaczenie przez zwlekający Zarząd arbitra lub też wyznacza go samo z urzędu.

ROZDZIAŁ II.

KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

Artykuł 13.

Kongresy.

Delegaci Krajów, należących do Związku, zbierają się na Kongres najpóźniej po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie Aktów poprzedniego Kongresu, w celu poddania rewizji lub ewentualnego uzupełnienia tych Aktów.

Każdy Kraj może być reprezentowany na Kongresie przez jednego lub kilku delegatów pełnomocnych, zaopatrzonych przez swój Rząd w konieczne pełnomocnictwa. Może on również być reprezentowany, w razie potrzeby, przez delegację innego Kraju. Zastrzega się jednak, że Jedna delegacja może być upoważniona do reprezentowania tylko dwóch krajów łącznie z Krajem, który ją pierwotnie akredytował.

W czasie obrad każdy Kraj rozporządza tylko jednym głosem.

Artykuł 14.

Ratyfikacja. Wejście w życie i okres ważności uchwał Kongresy.

Akty Kongresu należy ratyfikować, o ile możności jak najprędzej, a dokumenty ratyfikacyjne przesiać Rządowi Kraju, w którym odbył się Kongres. Rząd ten komunikuje je Rządom Krajów układających się.

Gdyby jedna lub kilka z układających się Stron nie ratyfikowały tego lub innego z podpisanych przez nią Aktów, zachowują one niemniej ważność w odniesieniu do Państw, które je ratyfikowały.

Akty te wchodzą w życie jednocześnie i mają jednakowy okres ważności.

Z dniem wejścia w życie Aktów przyjętych na danym Kongresie tracą moc obowiązującą wszelkie Akty poprzedniego Kongresu.

ROZDZIAŁ III.

WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

Artykuł 19.

Przedstawianie wniosków.

W przerwach między Zjazdami każdemu Zarządowi przysługuje prawo przedstawiania innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, wniosków dotyczących Konwencji, jej Protokołu Końcowego i Regulaminu.

To samo uprawnienie przyznaje się Zarządom Krajów uczestniczących w Porozumieniach, w stosunku do tych Porozumień, ich Regulaminów i Protokółów Końcowych.

Wszystkie wnioski, przedstawione przez Zarząd w przerwie między Zjazdami, winny być poparte przynajmniej przez dwa inne Zarządy, aby mogły być rozpatrywane. Wnioski te nie podlegają rozpatrywaniu, jeżeli Biuro międzynarodowe nie otrzyma jednocześnie wymaganej ilości oświadczeń o poparciu.

Artykuł 20.

Rozpatrywanie wniosków.

Każdy wniosek podlega następującej procedurze.

Zarządom pozostawia się sześciomiesięczny okres czasu na rozpatrzenie wniosku i dla przedstawienia w danym razie Biuru międzynarodowemu swoich uwag. Poprawki są niedopuszczalne. Biuro międzynarodowe zbiera odpowiedzi, podaje do wiadomości Zarządom i zaprasza je do wypowiedzenia się za lub przeciw. Zarządy, które, nie oddadzą swego głosu w ciągu sześciu miesięcy, będą uważane za wstrzymujące się od głosowania. Terminy powyższe liczy się od daty okólników Biura międzynarodowego.

Jeżeli wniosek dotyczy Porozumienia, jego Regulaminu lub ich Protokołów Końcowych, wówczas udział w wyżej opisanym postępowaniu mogą wziąć tylko te Zarządy, które przystąpiły do danego Porozumienia.

Artykuł 21.

Warunki uchwalenia.

Wnioski, aby mieć moc obowiązującą, muszą uzyskać:

Artykuł 22.

Notyfikowanie uchwał.

Nowe postanowienia i zmiany, wprowadzone do Konwencji, do Porozumień i do Protokołów Końcowych tych Aktów, są zatwierdzone na podstawie noty dyplomatycznej, którą Rząd Związku Szwajcarskiego winien sporządzić i przesłać na żądanie Biura międzynarodowego, Rządom układających się Krajów.

Nowe postanowienia i zmiany, wprowadzone do Regulaminów i odnośnych Protokółów Końcowych, stwierdza i podaje do wiadomości Zarządom Biuro międzynarodowe. To samo dotyczy wykładni wymienionych w artykule 21, § 1, litera c.

ROZDZIAŁ IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł 24.

Zakres działania.

Organ centralny, czynny w Bernie pod nazwą Biuro międzynarodowe Światowego Związku Pocztowego ("Bureau international de l Union postale universelle"), podlegający zwierzchniemu nadzorowi Zarządu poczt szwajcarskich, służy krajom należącym do Związku, jako organ dla utrzymania łączności, udzielania informacyj i wydawania opinii.

Zadaniem tego Biura jest w szczególności zbieranie, uzgadnianie, ogłaszanie i rozsyłanie wszelkiego rodzaju informacyj, dotyczących międzynarodowej służby pocztowej; wydawanie, na żądanie zainteresowanych stron, opinij w sprawach spornych, wdrażanie postępowania co do zmiany Aktów Kongresu; notyfikowanie przyjętych zmian i w ogóle przeprowadzanie studiów i prac związanych z redakcją lub zbieraniem materiałów, jakie Konwencja, Porozumienia i ich Regulaminy na nie nakładają lub te jakie mu będą zlecone w interesie Związku.

Artykuł 25.

Wydatki Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ II.

ZASADY OGÓLNE.

ROZDZIAŁ JEDYNY

Artykuł 26.

Wolność tranzytu.

Wolność tranzytu; paczek pocztowych, które mają być kierowane drogami lądowymi i morskimi ograniczona jest do obszarów Krajów, uczestniczących w tym dziale służby.

Przesyłki z podaną wartością mogą być przewożone w tranzycie w zamkniętych odsyłkach przez obszar Krajów, które nie pełnią tego działu służby, albo też za pomocą połączeń morskich za pośrednictwem Krajów, które nie przyjmują odpowiedzialności za przesyłki wartościowe, przy czym odpowiedzialność tych krajów ogranicza się do odpowiedzialności przewidzianej dla przesyłek poleconych.

Artykuł 31.

Formularze druków. Język.

Artykuł 32.

Karty tożsamości.

CZĘŚĆ III.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 34.

Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

Opłaty za przewóz przesyłek listowych w obrębie całego obszaru Związku wraz z doręczeniem ich do mieszkań odbiorców w krajach, których służba doręczeń jest lub będzie dopiero zorganizowana, oraz granice wagi i wymiarów ustala się według danych, zawartych w następującej tabeli:

Rodzaj	Jedn. wagi	Opłaty	Granice
Rodzaj	Jedn. wagi	Opłaty	wagi	wymiarów
Listy, za pierwszą jednostkę wagi za każdą dalszą jednostkę wagi	) g } 20 ) -	c. ) 20 } 12 )	2 kg	Długość, szerokość grubość dodane: 90 cm, z zastrzeżeniem, że największy wymiar nie może przekraczać 60 cm, w formie rulonów: długość i podwójna średn. 100 cm, z zastrzeżeniem, że największy wymiar nie może przekraczać 80 cm.
Kartki pojedyncze pocztowe	-	12	-	) największe: 15 x 10,5 cm } najmniejsza: 10 x 7 cm
z opłaconą odpowiedzią	-	24	-	) największe: 15 x 10,5 cm } najmniejsza: 10 x 7 cm
Papiery handlowe opłata najmniejsza	50 -	4 20	2 kg 2 kg 5 kg dla tomów wysyłanych pojedynczo	) jak dla listów, druki, ) nadawane w stanie ) otwartym jako kartki } złożone lub niezłożone, ) podlegają tym samym ) granicom wymiarów co ) kartki pocztowe. ) ) )
Druki	50	4	2 kg 2 kg 5 kg dla tomów wysyłanych pojedynczo
Druki dla ociemniałych	1.000	2	7 kg
Próbki towarów opłata najmniejsza	50 -	4 8	500 g -
Pakieciki opłata najmniejsza	50 -	8 40	1 kg -
Przesyłki "fonopost" za pierwszą jednostkę wagi za każdą dalszą jednostkę wagi	) } 20 )	15 10	) } 60 g )	Długość, szerokość i grubość dodane 60 cm z zastrzeżeniem, że największy wymiar nie może przekraczać 26 cm.

Każdy Zarząd może w stosunkach z Zarządami, które się na to zgodziły, udzielić czasopismom i wydawnictwom periodycznym, wydawanym w jego kraju, 50% zniżki od ogólnej taryfy dla druków, zastrzegając sobie jednak prawo ograniczenia tej zniżki tylko do czasopism i wydawnictw periodycznych, wysyłanych bezpośrednio przez wydawców lub ich zastępców. Zniżce tej nie podlegają, bez względu na częstotliwość wydawania, druki handlowe takie, jak: katalogi, prospekty, cenniki itp.

Zarządy mogą również, za zgodą Zarządów krajów przeznaczenia, udzielać tej samej zniżki, bez względu na wysyłającego, dla książek i broszur, nut i map, które nie zawierałyby żadnych ogłoszeń lub reklam innych, aniżeli te, które znajdują się na okładce lub na ochronnych kartkach tych przesyłek.

W ogólności, Zarządy, wysyłające, które dopuściły zasadniczo 50% zniżkę, zastrzegają sobie prawo ustalania dla przesyłek wymienionych w powyżej podanych ustępach 1-szym i 2-im, minimum opłaty, zachowując jednak granice 50%-ej zniżki, w ten sposób, aby zniżka ta nie była niższa od opłaty, stosowanej do tych samych przesyłek w ich obrocie wewnętrznym.

Z wyjątkiem przypadków przewidzianych Regulaminem, papiery handlowe, druki dla ociemniałych, próbki towarów i pakieciki:

10.

Poza wyjątkami, przewidzianymi w Konwencji i jej Regulaminie, nie przewozi się przesyłek, nie odpowiadających warunkom, ustalonym w niniejszym artykule oraz w odpowiednich artykułach Regulaminu.

Przesyłki, które byłyby przyjęte wbrew przepisom, winny być zwrócone Zarządowi kraju nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia jest uprawniony do doręczenia takich przesyłek adresatom. W tym wypadku winien on, jeżeli zachodzi tego potrzeba, zastosować opłaty i dopłaty przewidziane dla tego rodzaju przesyłek listowych, do którego one zaliczają się ze względu na swą wartość, wagę lub wymiary. Za przesyłki, przekraczające najwyższe granice wagi, ustalone w § 1 niniejszego artykułu, może być pobierana opłata, według ich wagi rzeczywistej.

Artykuł 36.

Dopłata za nieopłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki listowe.

W razie zupełnego lub częściowego, braku opłaty i poza wyjątkami przewidzianymi w artykule 54, § 5 dla przesyłek poleconych w artykule 147, §§ 3, 4 i 5 Regulaminu dla niektórych przesyłek dosyłanych, za listy i kartki pocztowe pojedyncze pobiera się dopłatę w podwójnej wysokości brakującej opłaty, którą ściąga się od odbiorcy, przy czym wysokość tej dopłaty nie może być mniejsza niż 5 centymów.

Te samo postępowanie może być stosowane w przypadkach wyżej wskazanych w odniesieniu do innych przesyłek listowych, któreby wbrew przepisom wysłano do kraju przeznaczenia.

Artykuł 37.

Opłaty dodatkowe.

Za każdą przesyłkę, przy przewozie której korzysta się z nadzwyczajnych połączeń, powodujących specjalne koszty, można, oprócz opłat ustalonych w artykule 34 pobierać odpowiednią dopłatę, zależnie od tych kosztów.

Jeżeli opłata taryfowa pojedynczej kartki pocztowej zawiera w sobie opłatę dodatkową, uzasadnioną poprzednim ustępem, wówczas opłata ta może być stosowana do każdej z obydwu części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią.

Artykuł 38.

Opłaty specjalne.

Artykuł 43.

Przesyłki wolne od należności.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, mogą nadawcy, na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, przyjąć na siebie wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, którymi przesyłki mogą być obciążone przy doręczeniu.

W tym przypadku, nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia kwot, których zażądać może urząd przeznaczenia i w danym razie wpłacić odpowiedni zadatek.

Zarząd, kraju przeznaczenia upoważniony jest do pobrania należności za pośrednictwo, nie przekraczającej 40 centymów od przesyłki. Należność tę pobiera się niezależnie od należności przewidzianej w artykule 41.

Artykuł 45.

Przesyłki ekspresowe.

Artykuł 46.

Zakazy.

Wysyłanie przedmiotów, wymienionych w kolumnie 1 poniższego wykazu, jest zabronione. Jeżeli przesyłki zawierające przedmioty te wbrew zakazom zostały przyjęte do przewozu winny one być poddane postępowaniu wskazanemu w kolumnie 2.

Przedmiot	Postępowanie z przesyłkami przyjętymi wbrew zakazom
1	2
a) Przedmioty, które przez swą właściwość lub opakowanie, mogą przedstawiać niebezpieczeństwo dla funkcjonariuszów, brudzić lub niszczyć inne -przesyłki listowe;	) postępuje się stostosownie do ) regulaminów wewnętrznych ) Zarządu, który stwierdza ich ) obecność; jednakże przedmioty ) wymienione pod c) nie są w } żadnym wypadku ani kierowane ) do miejsca przeznaczenia, ani ) doręczane adresatom, ani ) zwracane do miejsca nadania; ) ) ) ) ) ) ) )
b) przedmioty, podlegające należnościom celnym (z wyjątkiem wypadków przewidzianych w artykule 59), oraz próbki wysyłane masowo w celu uchylenia się od uiszczenia należności celnych;
c) opium, morfina, kokaina i inne narkotyki;
d) przedmioty, których przywóz lub obrót jest zabroniony w kraju przeznaczenia;
e) zwierzęta żywe, z Wyjątkiem:
1) pszczół, pijawek i jedwabników;
2) pasożytów i tępicieli owadów szkodliwych, przeznaczonych do kontroli tych owadów, wymienianych między instytucjami urzędowo uznanymi.
f) materiały wybuchowe, łatwopalne lub niebezpieczne;	) niszczy na miejscu ten Zarząd, } który stwierdza ich obecność; )
g) przedmioty sprośne lub niemoralne.

Artykuł 47.

Sposób uiszczania opłat.

Artykuł 48.

Uiszczanie opłat za przesyłki listowe, nadane na okrętach.

Przesyłki listowe, złożone na pełnym morzu do skrzynki listowej okrętu lub do rąk funkcjonariuszów pocztowych, zaokrętowanych, lub też do rąk komendantów okrętów, mogą być opłacone, jeżeli zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy tego kraju, do którego należy lub od którego zależy dany okręt. W razie nadania, przesyłki na okręcie podczas postoju w jednym z dwóch krańcowych punktów rejsu, lub w jednym z portów pośrednich, to opłata jest tylko wówczas ważna, jeżeli dokonano jej za pomocą znaczków pocztowych i podług taryfy kraju, na którego wodach znajduje się okręt

Artykuł 49.

Zwolnienie od opłat.

Z wyjątkiem przesyłek za pobraniem, przesyłki listowe, przeznaczone dla jeńców wojennych lub przez nich wysyłane, są również wyłączone od wszelkich opłat, zarówno w krajach nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących.

Stosuje się to również do przesyłek listowych, dotyczących jeńców wojennych, wysyłanych lub otrzymywanych bądź to bezpośrednio, bądź też pośrednio przez biura informacyjne, które ewentualnie, byłyby urządzone dla tych osób w krajach prowadzących wojnę lub w krajach neutralnych, dających na swoim terytorium schronienie walczącym.

Walczący, przyjęci i internowani przez kraj neutralny, zaliczeni są pod względem stosowania powyższych postanowień na równi z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł 50.

Kupony na odpowiedź.

Kupony, na odpowiedź sprzedawane są w krajach, należących do Związki.

Cena sprzedażna kuponu ustalana jest przez zainteresowane Zarządy, nie może jednak być niższa niż 28 centymów lub równowartość tej kwoty w walucie kraju wydającego kupon.

Każdy kupon podlega we wszystkich krajach wymianie na jeden lub kilka znaczków pocztowych, odpowiadających opłacie za list zwykły pojedynczej wagi, pochodzący z tego kraju, a przeznaczony za granicę.

Ponadto każdy kraj ma prawo wymagać, ażeby kupony na odpowiedź przedstawiono do wymiany równocześnie z przesyłkami listowymi, do których opłaty mają służyć te kupony.

Artykuł 51.

Wycofanie. Zmiana adresu.

Odnośne żądanie przesyła się drogą pocztową lub telegraficzną na koszt nadawcy, który winien uiścić za każde żądanie, przesłane drogą pocztową, opłatę za list polecony pojedynczej wagi, a za każde żądanie, przesłane drogą telegraficzną - opłatę za telegram.

Jeżeli żądanie wycofania lub zmiany adresu dotyczy kilku przesyłek składanych jednocześnie w tym samym urzędzie pocztowym, przez tego samego nadawcę, do jednego adresata, nadawca płaci za każde żądanie przesłane pocztą opłatę należną za list polecony pojedynczej wagi, za żądanie natomiast przesłane telegraficznie, opłatę za telegram, zawierający dane dotyczące wszystkich wymienionych przesyłek.

Artykuł 52.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

Okres czasu przechowywania przesyłek listowych, zalegających do dyspozycji adresatów lub adresowanych "poste-restante", ustalają przepisy kraju przeznaczenia. Jednakże ten okres czasu nie może zasadniczo przekraczać dwóch miesięcy, z wyjątkiem przypadków szczególnych, kiedy Zarząd kraju przeznaczenia uważa za niezbędne przedłużyć go najwyżej jednak do czterech miesięcy. Zwrot do kraju nadania winien nastąpić w krótszym terminie, jeżeli nadawca tego zażądał przez umieszczenie na stronie adresowej odpowiedniej notatki w języku znanym w kraju przeznaczenia.

Artykuł 53.

Reklamacje i żądania informacji.

ROZDZIAŁ II.

PRZESYŁKI POLECONE.

Artykuł 54.

Opłaty.

Artykuł 57.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności za. zaginięcie przesyłek poleconych:

Artykuł 60.

Termin wypłaty odszkodowania.

Wypłata odszkodowania winna nastąpić jak najrychlej, najpóźniej jednak w terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji. Termin ten w obrocie z krajami odległymi wynosi dziewięć miesięcy.

Zarząd kraju nadania, nie przyjmujący ponoszenia ryzyka, wynikającego z działania siły wyższej, może odroczyć Wypłatę odszkodowania poza termin przewidziany w ustępie poprzednim, jeżeli nie wyjaśniono jeszcze, czy zaginięcia przesyłki nie należy przypisać wypadkowi tego rodzaju.

Artykuł 61.

Ustalenie odpowiedzialności.

Odpowiedzialność za zaginięcie przesyłki poleconej, aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, ciąży na Zarządzie, który przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane dla przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania przesyłki adresatowi, ani też w danym razie, przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Zarząd pośredniczący lub kraju przeznaczenia, aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, zwolniony jest od wszelkich odpowiedzialności:

jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację dopiero po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, a czas przechowywania, przewidziany w artykule 181 Regulaminu, już upłynął; zastrzeżenie to nie narusza w niczym praw osoby reklamującej.

Jednak, jeżeli zaginięcie nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorium lub w którego służbie fakt ten miał miejsce, odnośne Zarządy pokrywają szkodę w równych częściach.

Artykuł 62.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd, ponoszący odpowiedzialność lub na którego rachunek dokonuje się wypłatę, w myśl postanowień artykułu 60, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w ciągu trzech miesięcy od daty zawiadomienia o wypłacie, kwotę odszkodowania, rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Jeżeli odszkodowanie ma być ponoszone przez kilka Zarządów, stosownie do artykułu 61, całkowite, należne odszkodowanie winno być wpłacone Zarządowi kraju nadania w terminie, podanym w ustępie poprzednim, przez pierwszy Zarząd, który, otrzymawszy prawidłowo reklamowaną przesyłkę, nie może ustalić dalszego prawidłowego jej przekazania następnej służbie. Do Zarządu tego należy odzyskanie od innych Zarządów współodpowiedzialnych ewentualnego udziału każdego z nich w odszkodowaniu wypłaconym osobie uprawnionej.

Zwrot Zarządowi wierzycielowi ma być dokonany bez kosztów dla tego Zarządu bądź w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju wierzyciela, bądź w walorach będących w obiegu w dartym kraju.

Jeżeli odpowiedzialność została uznana, jak również w przypadku przewidzianym w artykule 60, § 2, kwota odszkodowania, może być pobrana z urzędu od kraju ponoszącego odpowiedzialność w drodze jakiegokolwiek rozrachunku bądź to bezpośrednio, bądź też za pośrednictwem Zarządu, który regularnie prowadzi rozrachunki z Zarządem odpowiedzialnym.

Po upływie trzech miesięcy kwota należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 5% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

ROZDZIAŁ III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 63.

Opłata i warunki przesyłania. Wyrównywanie.

Przesyłki, wysyłane za pobraniem, podlegają formalnościom i opłatom stosowanym dla przesyłek poleconych. Poza tym nadawca uiszcza z góry:

Artykuł 64.

Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania.

Nadawca przesyłki poleconej za pobraniem może żądać całkowitego zniesienia, zmniejszenia lub zwiększenia kwoty pobrania. W tym ostatnim przypadku winien uiścić opłatę procentową od kwoty zwiększenia, ustaloną w artykule 63.

Tego rodzaju żądania podlegają takim samym przepisom, jak żądania, wycofania przesyłek lub zmiany adresu.

Jeżeli żądanie całkowitego unieważnienia, zmniejszenia lub zwiększenia kwoty pobrania ma być przesiane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł 67.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez zainkasowania kwoty pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, jeżeli wniósł reklamację w terminie jednego roku, przewidzianym w artykule 53, a niezainkasowanie nie wynikło z jego winy lub zaniedbania, albo też jeżeli zawartość przesyłki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykułach 34, §§ 4 i 6 litera c, i 46, § 1.

Te same zasady obowiązują, jeżeli od odbiorcy zainkasowano kwotę niższą od podanej kwoty pobrania, albo też jeżeli zainkasowano kwotę w sposób oszukańczy.

Odszkodowanie nie może w żadnym razie przekraczać kwoty pobrania.

Artykuł 70.

Ustalenie odpowiedzialność

Wypłaty przez Zarząd wysyłający kwot prawidłowo zainkasowanych lub odszkodowania, przewidzianego w artykule 67 dokonuje się na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Ten ostatni ponosi odpowiedzialność, jeżeli nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła wskutek nieprzestrzegania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego przez Zarząd wysyłający.

W przypadku zainkasowania kwoty w sposób oszukańczy, na skutek zaginięcia w służbie pocztowej przesyłki za pobraniem, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad artykułu 61, dotyczącego zaginięcia przesyłki poleconej. Jednakże odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nie uczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w artykułach 56 i 57 za przesyłki polecone. Inne Zarządy pokrywają w równych częściach brakującą kwotę odszkodowania.

Artykuł 72.

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Kwoty przekazu pobraniowego, niewypłaconej z jakiegokolwiek powodu osobie uprawnionej, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania przesyłki za pobraniem przechowuje tę kwotę do dyspozycji osoby uprawnionej, z chwilą natomiast upływu terminu ustawowego przedawnienia, przechodzi ona ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianymi w Regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom, ustalonym w Porozumieniu dotyczącym przekazów pocztowych.

ROZDZIAŁ IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE.

Artykuł 75.

Należności tranzytowe.

Przesyłki listowe, wymienione w odsyłkach zamkniętych między dwoma Zarządami przy współudziale jednego lub kilku innych Zarządów (Zarządy trzecie), podlegają na korzyść każdego kraju, przez który przechodzą, lub którego służby uczestniczą w przewozie, należnościom tranzytowym, podanym w następującej tabeli:

	Od kilograma
	listów i kartek pocztowych Fr. c.	innych przesyłek Fr. c.
1. Przewóz drogą lądową:
do 1.000 km	-,60	-,08
ponad 1.000 " 2.000 "	-,80	-,12
" 2.000 " 3.000 "	1,20	-,16
" 3.000 " 6.000 "	2,00	-,24
" 6.000 " 9.000 "	2,80	-,32
" 9.000 km	3,60	-,40
2. Przewóz drogą morską:
do 300 mil morskich	-,60	-,08
ponad 300 do 1500 "	1,60	-,20
między Europą a Ameryką Półn.	2,40	-,32
ponad 1.500 do 6.000 mil morskich	3,20	-,40
" 6.000 mil morskich	4,80	-,60

Artykuł 76.

Zwolnienie od należności tranzytowych.

Od wszelkich należności tranzytowych za przewóz lądowy lub morski zwolnione są przesyłki listowe, wolne od opłat pocztowych, wyszczególnione w artykule 49, opłacone kartki odpowiedzi pocztowe, zwracane do kraju nadania, przesyłki dosyłane, niedoręczalne, zwrotne poświadczenia odbioru, przekazy pocztowe i wszelkie inne dokumenty, dotyczące służby pocztowej, a w szczególności dokumenty, dotyczące pieniężnych przelewów pocztowych.

Artykuł 78.

Wypłaty i rozrachunki.

Artykuł 79.

Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennymi.

Artykuł 81.

Zobowiązania w sprawie wymiaru kar.

Układające się Kraje przyjmują na siebie obowiązek wydania lub zaproponowania odnośnym swoim władzom ustawodawczym niezbędnych zarządzeń:

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

Przystępując do podpisania Światowej Konwencji Pocztowej w dniu dzisiejszym, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

Każdy Kraj ma prawo podwyższyć najwyżej o 40% lub zniżyć najwyżej o 20% opłaty przewidziane w artykule 34, § 1, stosownie do wskazówek w poniższej tabeli:

	Granice najniższe	Granice najwyższe
	centymów
Listy: pierwsza jednostka wagi	16	28
za każdą dalszą jednostkę wagi	9,6	16,8
Kartki pocztowe: pojedyncze	9,6	16,8
z opłaconą odpowiedzią	19,2	33,6
Papiery handlowe: za każde 50 gram	3,2	5,6
najniższa opłata	16	28
Druki: za każde 50 gramów	3,2	5,6
Druki wypukłe dla ociemniałych za każde 1.000 gramów	1,6	2,8
Próbki towarów: za każde 50 gramów	3,2	5,6
najniższa opłata	6,4	11,2
Pakieciki za każde 50 gramów	6,4	11,2
najniższa opłata	32	56
Przesyłki "Fonopost": pierwsza jednostka wagi	12	21
za każdą dalszą jednostkę wagi	8	14

Ustalone opłaty winny, w miarę możności, zachować między sobą ten sam stosunek, jaki istnieje między opłatami zasadniczymi, przy czym każdy Zarząd ma prawo zaokrąglać je wzwyż lub wzniż, zależnie od przypadku, stosownie do wymagań swego systemu monetarnego.

Nadawanie przesyłek listowych za granicą.

Żaden z Krajów nie jest obowiązany ani wysyłać, ani też doręczać adresatom przesyłek, które nadawcy, zamieszkali na ich obszarze, nadają lub polecają nadać w obcym kraju, celem korzystania z obowiązujących tam niższych opłat. Przepis ten stosuje się bez różnicy, bądź to do przesyłek przygotowanych w Kraju zamieszkałym przez nadawcę i przewiezionych następnie przez granicę, bądź też do przesyłek, sporządzonych w kraju obcym. Zainteresowany. Zarząd ma prawo zwrócić odnośne przesyłki do miejsca nadania albo też obciążyć je swymi opłatami wewnętrznymi. Sposoby pobierania opłat pozostawia się uznaniu danego Zarządu.

Poczta lotnicza.

Postanowienia, o przewozie poczty listowej drogą powietrzną, są dołączone do Światowej Konwencji Pocztowej i uważa się je za stanowiące integralną część Konwencji oraz jej Regulaminu.

Jednakże w odróżnieniu od ogólnych postanowień Konwencji, zamiast tych postanowień może być przeprowadzona od czasu do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja taka może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie postanowienia zaproponowane przez tę Konferencję powinny być podane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod głosowanie Krajów, należących do Związku. Uchwała będzie zapadać większością oddanych głosów.

Koszty specjalne za tranzyt przez Syberię i Andy.

W odróżnieniu od postanowień artykułu 75, § 1 (tabela) upoważnia się Zarząd pocztowy Związku Socjalistycznych Republik Rad do pobierania specjalnej opłaty za tranzyt drogą syberyjską w obu kierunkach (Mandżuria lub Władywostok) w wysokości 4 franków 50 centymów od kilograma listów i kartek pocztowych, i 50 centymów od kilograma innych przesyłek, na odległościach przekraczających 6.000 kilometrów.

Zarząd Republiki Argentyńskiej upoważniony jest do pobierania dopłaty w wysokości 30 centymów do należności tranzytowych, wymienionych w artykule 75, § 1, cyfra 1 Konwencji, od każdego kilograma wszelkiego rodzaju przesyłek listowych, przewożonych tranzytem na odcinku argentyńskim kolei "Ferrocarril Transandino".

Termin dla notyfikowania przystąpień.

Przystąpienia, przewidziane w artykułach XII i XIII, winny być notyfikowane w drodze dyplomatycznej przez zainteresowane Zarządy Rządowi Republiki Argentyny, a przez ten ostatni innym państwom, należącym do Związku. Termin, przyznany wymienionym Rządom dla notyfikowania, upływa z dniem 1 lipca 1940.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który będzie mieć te samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia podane były w tekście samej Konwencji, do której się odnoszą, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

Treść.

Część I.

Postanowienia ogólne.

Rozdział jedyny.

Art.

101. Tranzyt w odsyłkach zamkniętych i tranzyt przesyłek pojedynczych

102. Wymiana w odsyłkach zamkniętych

103. Kierowanie przesyłek listowych

104. Kraje odległe

105. Ustalanie równowartości

106. Znaczki pocztowe i nadruki opłaty

Część II.

Warunki przyjmowania przesyłek listowych.

Rozdział I.

Przepisy stosujące się do wszelkiego rodzaju przesyłek.

107. Opakowanie i adres przesyłek

108. Przesyłki poste-restante

109. Przesyłki w kopertach z polem przezroczystym

110. Przesyłki podlegające kontroli celnej

111. Przesyłki wolne od należności

Rozdział II.

Przepisy specjalne, stosujące się do poszczególnych rodzajów przesyłek.

112. Listy

113. Kartki pocztowe pojedyncze

114. Kartki pocztowe z opłacaną odpowiedzią

115. Papiery handlowe

116. Druki

117. Przedmioty zaliczone do druków

118. Druki. Napisy i załączniki dozwolone

119. Druki. Opakowanie przesyłek

120. Przesyłki zaliczone do druków, dla ociemniałych

121. Próbki towarów. Napisy dozwolone

122. Próbki towarów. Opakowanie

123. Przedmioty zaliczone do próbek towarów

124. Przesyłki mieszane

125. Pakieciki

126. Przesyłki "Fonopost"

Część III.

Przesyłki polecone. Poświadczenie odbioru.

Rozdział jedyny.

127. Przesyłki polecone

128. Poświadczenie odbioru

129. Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu

Część IV.

Przesyłki za pobraniem.

Rozdział jedyny.

130. Oznaczanie przesyłek

131. Nalepka pobraniowa

132. Przekaz pobraniowy

133. Wpłata na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki

134. Przeliczanie kwoty pobrania

135. Różnice w podanych kwotach pobrania

136. Termin wpłaty

137. Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania

138. Dosyłanie

139. Sporządzanie przekazu, pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie

140. Unieważnienie lub zastąpienie nowymi datkami przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie

141. Przekazy pobraniowe niedoręczalne lub nie-zainkasowane

142. Rozrachunek przekazów pobraniowych

Część V.

Czynności przy odprawie i nadejściu przesyłek.

Rozdział jedyny.

143. Ubywanie datownika

144. Przesyłki ekspresowe

145. Przesyłki nieapłacane lub niedostatecznie opłacone

146. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wyłożonych

147. Przesyłki dosyłane

148. Koperty do dosyłania i koperty zbiorcze

149. Przesyłki niedoręczalne

150. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu

151. Zwykła poprawka adresu

152. Reklamacja przesyłek zwykłych

153. Reklamacja przesyłek poleconych

154. Żądania informacji

155. Reklamacja dotycząca przesyłek nadanych w innym kraju

156. Oszukańcze użycie znaczków pocztowych lub podrobionych nadruków maszyny do frankowania

Część VI.

Wymiana przesyłek.

Rozdział jedyny.

157. Karty listowe

158. Przesyłanie przesyłek poleconych

159. Przesyłanie przesyłek ekspresowych

160. Sporządzanie odsyłek

161. Przekazywanie odsyłek

162. Sprawdzanie odsyłek

163. Zwrot próżnych worków

Część VII.

Postanowienia o należnościach tranzytowych.

Rozdział I.

Czynności statystyczne.

164. Statystyka należności tranzytowych

165. Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki

166. Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek - zamkniętych

167. Sporządzanie wykazów odsyłek zamkniętych

168. Spis odprawionych zamkniętych odsyłek tranzytowych

169. Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennymi

170. Zawiadomienie o tranzycie

171. Odchylenia od artykułów 166, 167 i 170

172. Połączenia nadzwyczajne

Rozdział II.

Rachunkowość.

Wyrównywanie rachunków.

173. Obliczenie należności tranzytowych

174. Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwa Biura międzynarodowego

175. Uregulowanie należności tranzytowych

Część VIII.

Różne postanowienia.

Rozdział jedyny.

176. Kupony na odpowiedź

177. Karty tożsamości

178. Wymiana odsyłek z okrętami wojennymi

179. Ceduły należnościowe. Rozrachunki dotyczące należności celnych itp.

180. Druki do użytku publiczności

181. Termin przechowywania dokumentów

182. Adres telegraficzny

Część IX.

Biuro międzynarodowe.

Rozdział jedyny.

183. Kongresy i Konferencje

184. Informacje. Żądania zmiany Aktów

185. Wydawnictwa

186. Sprawozdania roczne

187. Język urzędowy Biura międzynarodowego

188. Kupony na odpowiedź. Karty tożsamości

189. Zestawienie i wyrównywanie rachunków

190. Sporządzanie rachunków

191. Bilans ogólny

192. Wyplata

193. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

194. Statystyka ogólna

195. Wydatki Biura międzynarodowego

Postanowienia końcowe.

196. Wejście w życie i czas ważności Regulaminu

Załączniki.

Wzory druków C1 do C31.

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku uchwalili w imieniu swoich Zarządów za wspólną zgodą następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania wspomnianej Konwencji.

CZĘŚĆ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Artykuł 101.

Tranzyt w odsyłkach zamkniętych i tranzyt przesyłek pojedynczych.

Artykuł 102.

Wymiana w odsyłkach zamkniętych.

Artykuł 103.

Kierowanie przesyłek listowych.

Artykuł 104.

Kraje odległe.

Artykuł 105.

Ustalanie równowartości.

Zarządy ustalają równowartość opłat i należności, przewidzianych w Konwencji i Porozumieniach, po porozumieniu z Zarządem poczt szwajcarskich, do którego należy ogłaszanie ich za pośrednictwem Biura międzynarodowego. Ten sam sposób postępowania stosuje się przy zmianie równowartości.

Równowartości lub zmiany równowartości mogą wchodzić w życie, tylko z dniem pierwszym miesiąca i najwcześniej w piętnaście dni po ich ogłoszeniu przez Biuro międzynarodowe.

Biuro to sporządza tabelę wskazującą dla każdego kraju równowartość opłat i należności, wymienionych w ustępie 1-szym i ewentualnie podającą wysokość procentu zwyżki lub zniżki opłaty, stosowanej na podstawie artykułu II Protokołu Końcowego Konwencji.

Artykuł 106.

Znaczki pocztowe i nadruki opłaty.

Znaczki pocztowe, przedstawiające opłaty zasadnicze Związku lub ich równowartości w walucie poszczególnych krajów, należy sporządzać w następujących kolorach:

w kolorze niebieskim - znaczek, przedstawiający opłatę listu pojedynczej wagi;

w kolorze czerwonym - znaczek przedstawiający opłatę kartki pocztowej;

w kolorze zielonym - znaczek przedstawiający opłatę druku pojedynczej wagi.

Nadruki wytłaczane za pomocą maszyn do frankowania, winny być wykonane w kolorze jaskrawoczerwonym, bez względu na wartość, którą przedstawiają.

Znaczki pocztowe i nadruki opłaty mają mieć uwidocznioną, w miarę możności pismem łacińskim, nazwę kraju pochodzenia i wartość opłaty według tabeli przyjętych równowartości. Ilość jednostek monetarnych lub ich ułamków służących do oznaczenia tej wartości, należy podawać za pomocą cyfr arabskich.

Przy drukach, opłacanych za pomocą nadruków prasy drukarskiej lub w jakikolwiek inny sposób drukarski (artykuł 47 Konwencji), nazwę kraju pochodzenia i wartość opłaty można zastąpić nazwą urzędu nadawczego i napisem: "Opłata pobrana" (Taxe perçue), "Opłata uiszczona" (Port payé) lub podobnym wyrażeniem. Napis ten może być zredagowany w języku francuskim albo w języku kraju pochodzenia, może on również przybrać formę skróconą, na przykład "T.P.", lub "P.P.". Przyjęte oznaczenie winno być w każdym razie ujęte w ramkę lub być podkreślone grubą kreską.

CZĘŚĆ II.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

PRZEPISY STOPUJĄCE SIĘ DO WSZELKIEGO RODZAJU PRZESYŁEK.

Artykuł 107.

Opakowanie i adres przesyłek.

Zarządy winny zalecać publiczności:

Artykuł 109.

Przesyłki w kopertach z polem przezroczystym.

Przesyłki listowe w kopertach z polem przezroczystym dopuszcza się pod następującymi warunkami:

Artykuł 110.

Przesyłki podlegające kontroli celnej.

Przesyłki, podlegające kontroli celnej mają być zaopatrzone na stronie adresowej nalepką zieloną, według załączonego wzoru C 1. Co się tyczy pakiecików, umieszczanie tej nalepki jest obowiązujące w każdym razie.

Do przesyłek wymienionych w poprzednim ustępie, dołącza się, jeżeli kraj przeznaczenia tego żąda lub nadawca to woli, oddzielną deklarację celną według załączonego wzoru C 2, w ilości przepisanej; deklarację tę przymocowuje się na zewnętrznej stronie przesyłki w sposób trwały, sznurkiem związanym na krzyż lub też wkłada się wewnątrz przesyłki. W danym razie tylko górną część nalepki C 1 nakleja się na przesyłce.

Co się tyczy druków i przesyłek z surowicą i szczepionkami, brak nalepki C 1 nie może pociągać za sobą zwrotu tych przesyłek do urzędu nadania.

Artykuł 111.

Przesyłki wolne od należności.

ROZDZIAŁ II.

PRZEPISY SPECJALNE STOSUJĄCE SIĘ DO POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRZESYŁEK.

Artykuł 113.

Kartki pocztowe pojedyncze.

Kartki pocztowe należy sporządzać z kartonu lub dostatecznie sztywnego papieru, aby nie utrudniały czynności manipulacyjnych.

Uważa się na równi z kartkami pocztowymi zgięte arkusze papieru, których dwie powierzchnie wewnętrzne są całkowicie naklejone jedna na drugą, w sposób nie narażający inne przesyłki na zamieszanie się.

Kartki pocztowe mają posiadać w nagłówku strony adresowej napis: "Kartka pocztowa" w języku francuskim lub odpowiedni napis w innym języku. Napis ten nie jest jednak obowiązkowy na kartkach prywatnego nakładu.

Dołączenie lub przymocowywanie do kartek pocztowych próbek towarów lub innych tym podobnych przedmiotów jest wzbronione. Jednakże winiety, fotografie, różne znaczki, nalepki i wycinki wszelkiego rodzaju, zrobione z papieru lub innego bardzo cienkiego materiału lub połączone z kartką paski lub arkusze przeznaczonego do zaginania na adres, mogą być na kartki naklejane, jeżeli nie zmieniają ich cech zasadniczych i w zupełności przylegają do kartek. Przedmioty te wolno naklejać tylko na stronie nieadresowanej lub na lewej połowie strony adresowej kartek pocztowych, z wyjątkiem pasków papieru lub nalepek przeznaczonych na adres, które mogą zajmować całą stronę adresową. Wszelkiego rodzaju znaczki, które można by uważać za znaczki pocztowe, dopuszcza się tylko na nieadresowanej stronie kartki.

Artykuł 114.

Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią.

Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią mają posiadać na stronie adresowej pierwszej części nagłówek w języku francuskim: "Kartka pocztowa z opłaconą odpowiedzią" (Carte postale avec réponse payée), na drugiej części: "Kartka pocztowa na odpowiedź" (Carte postale-réponse). Poza tym każda z obu części ma odpowiadać wszelkim innym warunkom, przewidzianym dla pojedynczych kartek pocztowych; obie części składa się jedną na drugą w ten sposób, aby zgięcie tworzyło brzeg górny; kartek złożonych nie wolno zamykać w jakikolwiek sposób.

Artykuł 115.

Papiery handlowe.

Jako papiery handlowe uważa się wszelkie akta i wszelkie dokumenty w całości lub w części pisane lub rysowane, które nie posiadają charakteru korespondencji bieżącej i osobistej, jako to: otworzone listy i kartki pocztowe z dawniejszej daty, które już osiągnęły swój pierwotny cel, lub ich odpisy, akta sądowe, wszelkiego rodzaju dokumenty wystawione przez urzędników publicznych, listy przewozowe lub ceduły przewozu morskiego, faktury, niektóre dokumenty towarzystw ubezpieczeniowych, odpisy lub wyciągi z akt prywatnych, pisane na papierze stemplowanym lub niestemplowanym, partytury lub odręcznie pisane nuty, rękopisy literackie lub dziennikarskie wysyłane oddzielnie, oryginalne lub poprawione wypracowania uczniowskie, z wyłączeniem uwag, nie dotyczących bezpośrednio wykonania pracy.

Do dokumentów tych można dołączyć karteczki objaśniające lub wykazy wysyłki z następującymi napisami, lub podobnymi wskazówkami jako to: wyliczenie załączników tworzących przesyłkę, powołanie się na wymianę pism między nadawcą i adresatem, np.:

"Załącznik do naszego pisma z dnia ......... do P. ......... Nasze pismo poprzednie ......... Pisma poprzednie klienta ........."

Nieaktualna korespondencja może być zaopatrzona w unieważnione znaczki pocztowe lub nadruki, które służyły pierwotnie do jej opłacenia.

Artykuł 116.

Druki.

Za druki uważa się: gazety i wydawnictwa periodyczne, książki, broszury, nuty, bilety wizytowe, karty adresowe, korekty druków, sztychy, fotografie i albumy z fotografiami, obrazy, rysunki, plany, mapy geograficzne, modele mód do wycinania, katalogi, prospekty, ogłoszenia i różne zawiadomienia drukowane, grawerowane, litografowane lub autografowane i w ogóle wszelkie odbitki lub reprodukcje, otrzymane na papierze lub na innym materiale podobnym do papieru, na pergaminie lub kartonie za pomocą typografii, sztychu, litografii i autografii, lub za pomocą wszelkiego innego, łatwego do rozpoznania, sposobu mechanicznego, z wyłączeniem odbitek przez kalkę, stempli z literkami ruchomymi lub nieruchomymi i maszyny do pisania.

Artykuł 118.

Druki. Napisy i załączniki dozwolone.

Zezwala się na zewnątrz i wewnątrz wszystkich druków na:

Dozwolone jest ponadto wskazywanie lub dodawanie:

Artykuł 119.

Druki. Opakowanie przesyłek.

Artykuł 121.

Próbki towarów. Napisy dozwolone.

Zezwala się podawać za pomocą napisów wykonanych odręcznie lub sposobem mechanicznym zewnątrz lub wewnątrz przesyłek z próbkami i w tym ostatnim przypadku, na samej próbce lub na specjalnym arkuszu, odnoszącym się do próbki, nazwisko, stanowisko, zawód, firmę i adres nadawcy i odbiorcy, jak również datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, pocztowe lub bankowe konto czekowe nadawcy, znak fabryczny lub handlowy, notatkę ogólną z podaniem fabrykanta i dostawcy towaru, lub też dotyczące osoby, dla której próbka jest przeznaczona, jak również numery porządkowe lub imatrykulacji, ceny i wszelkie inne wskazówki przedstawiające części składowe, ceny, wskazówki, dotyczące wagi, wymiarów, objętości i rozporządzalnej ilości towaru oraz potrzebne do dokładnego określenia pochodzenia i rodzaju towaru.

Artykuł 122.

Próbki towarów. Opakowanie.

Przedmioty szklane lub inne przedmioty łamliwe, przesyłki z płynami, olejami, tłuszczami, suchymi proszkami zarówno barwiącymi, jak i niebarwiącymi, tudzież przesyłki, które zawierają żywe pszczoły, pijawki i jajka jedwabników lub pasożyty wymienione w artykule 46, § 1 Konwencji, można posyłać jako próbki towarów, jeżeli będą opakowane w sposób następujący:

Przedmioty, które uległyby zepsuciu gdyby były zapakowane w sposób ogólnie przepisany można dopuścić wyjątkowo w opakowaniu hermetycznym. To samo dotyczy próbek z wyrobami przemysłowymi i produktami roślinnymi, nadanymi na poczcie w opakowaniu zamkniętym przez fabrykę lub opieczętowanych przez stację badania kraju pochodzenia. W tych przypadkach zainteresowane Zarządy mogą wymagać, by nadawca lub odbiorca ułatwił im sprawdzenie wartości bądź otwierać niektóre przesyłki wskazane mu przez Zarząd, bądź w inny, zadawalający sposób.

Artykuł 123.

Przedmioty zaliczone do próbek towarów.

Za opłatą ustaloną dla próbek dopuszcza się klisze drukarskie, wycięte pojedyncze modele mód, oddzielne klucze, świeże kwiaty cięte, okazy przyrodnicze (zwierzęta i rośliny) zasuszone lub zakonserwowane, okazy geologiczne itp.), ampułki z surowicą lub szczepionkami i przedmioty patologiczne, unieszkodliwione przez odpowiednie spreparowanie i opakowanie. Wszystkie te przedmioty nie mogą być przesyłane w celach handlowych; wyjątek stanowią ampułki z surowicą i szczepionkami, wysyłanymi w interesie ogólnym przez laboratoria i instytucje urzędowo uznane. Opakowanie tych przesyłek powinno odpowiadać ogólnym przepisom dla próbek towarów.

Artykuł 124.

Przesyłki mieszane.

Łączenie w jedną przesyłkę różnych rodzajów przesyłek ogranicza się do papierów handlowych, druków, z wyjątkiem druków dla ociemniałych i do próbek towarów, jeżeli zachowane będą następujące warunki:

Artykuł 126.

Przesyłki "Fonopost".

CZĘŚĆ III.

PRZESYŁKI POLECONE. POŚWIADCZENIE ODBIORU.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Artykuł 127.

Przesyłki polecone.

Przesyłki polecone należy zaopatrzyć, w lewym rogu strony adresowej, nalepką odpowiadającą załączonemu wzorowi C 4, z podaniem pismem łacińskim litery "R" nazwy urzędu nadawczego i numeru porządkowego przesyłki.

Jednakże Zarządy, których obecne przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie nalepek, mogą odroczyć stosowanie niniejszego przepisu i używać do oznaczenia przesyłek poleconych stempli z napisem "Récommandé" lub "R", obok których ma być podana nazwa urzędu nadawczego i numer porządkowy. Stemple te należy przykładać również w lewym roku strony adresowej.

Artykuł 128.

Poświadczenie odbioru.

Do każdej takiej przesyłki dołącza się druk, sztywności kartki pocztowej, koloru jasnoczerwonego, odpowiadający załączonemu wzorowi C 5; druk ten wypełnia urząd nadawczy lub inny, wyznaczony do tego przez Zarząd wysyłający, po czym przymocowuje się go w sposób trwały na zewnątrz przesyłki. Jeżeli druk ten nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia, ten ostatni sporządza z urzędu nowe poświadczenie odbioru.

Nie wlicza się wagi formularza zwrotnego poświadczenia odbioru do wagi przesyłki w chwili jej taryfikowania.

Artykuł 129.

Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

Jeżeli nadawca żąda poświadczenia odbioru przesyłki po jej nadaniu, wówczas urząd nadawczy wypełnia druk C 5.

Druk C 5 dołącza się do reklamacji, druk C 13, o którym mowa w poniższym artykule 153; z reklamacją taką, po zaopatrzeniu jej w znaczek pocztowy, którego wartość odpowiada przepisowej należności, postępuje się według przepisów wymienionego artykułu 153; z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia przesyłki, urząd przeznaczenia zatrzymuje druk C 13, druk natomiast C 5, zwraca do miejsca nadania, w sposób przepisany w artykule 128, § 3.

CZĘŚĆ IV.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Artykuł 130.

Oznaczanie przesyłek.

Nadawca winien podać na adresowej stronie przesyłki literami łacińskimi swoje nazwisko i adres. Jeżeli zainkasowaną kwotę należy przekazać na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia lub nadania, należy ponadto na stronie adresowej przesyłki umieścić następujący napis w języku francuskim lub innym znanym w kraju przeznaczenia:

"Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr ......... P. ......... w ......... prowadzone przez urząd czekowy w ........."

("A porter au crédit du compte courant postal No ........ de M. ......... à ......... tenu par le bureau de chèques d .........").

Artykuł 131.

Nalepka pobraniowa.

Na stronie adresowej przesyłek za pobraniem należy umieścić nalepkę koloru pomarańczowego, według załączonego wzoru C 6. Nalepka wzoru C 4, przewidziana artykułem 127, § 3, lub też odcisk specjalnej pieczątki winny być umieszczone, w miarę możności, w górnym rogu nalepki wzoru C 6.

Jednakże zezwala się Zarządom na używanie zamiast przewidzianych w poprzednim ustępie dwóch nalepek, tylko jednej nalepki, odpowiadającej załączonemu wzorowi C 7, a zawierającej nazwę urzędu nadawczego, literami łacińskimi, literę "R", numer porządkowy przesyłki oraz trójkąt koloru pomarańczowego, w którym umieszczone jest słowo "Pobranie" (Remboursement).

Artykuł 132.

Przekaz pobraniowy.

Poza wyjątkami, przewidzianymi w artykule 133 poniżej podanym, do każdej przesyłki za pobraniem należy dołączyć druk przekazu pobraniowego z trwałego kartonu koloni jasnozielonego, według dołączonego wzoru C 8. Druk ten winien zawierać podanie kwoty pobrania w walucie kraju nadania i z reguły wskazywać nadawcę przesyłki pobraniowej, jako odbiorcę przekazu. Jeżeli przepisy wewnętrzne Zarządu kraju nadania na to zezwalają, nadawca może podać na przekazie miejsce swego adresu, nazwisko właściciela i numer jego pocztowego konta czekowego w kraju nadania oraz nazwę urzędu, który prowadzi to konto.

Każdy Zarząd może wymagać, ażeby przekazy pobraniowe, dotyczące przesyłek, pochodzących z jego kraju, były przesyłane bądź to do urzędów nadawczych, bądź też do innych jego urzędów.

Przekaz należy przymocować w sposób trwały do przesyłki, do której się odnosi.

Artykuł 133.

Wpłata na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki.

Do każdej przesyłki, której kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, jeżeli nie zawarto porozumienia odmiennego, należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie, według wzoru przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu należy wskazać właściciela konta, na które kwota zainkasowana ma być przekazana, jak również dokonać wszelkich wpisów wymaganych treścią druku z wyjątkiem podania kwoty do przekazania, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia, po zainkasowaniu kwoty pobranej. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest odcinek, nadawca umieszcza na nim swoje nazwisko i adres oraz inne dane, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do przesyłki.

Artykuł 135.

Różnice w podanych kwotach pobrania.

W razie różnicy między kwotą pobrania, podaną na przesyłce i na przekazie, należy od adresata zainkasować kwotę większą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej kwoty, można, poza wyjątkami poniżej przewidzianymi, wydać przesyłkę po wpłaceniu kwoty mniejszej lecz z tym zastrzeżeniem, że w danym razie po otrzymaniu wyjaśnień Zarządu wysyłającego, będzie uiszczona dopłata. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie przesyłki odracza się.

W każdym przypadku, żądanie wyjaśnień przesyła się niezwłocznie Zarządowi wysyłającemu, który winien odpowiedzieć w terminie jak najkrótszym, określając dokładnie kwotę pobrania i stosując, w danym razie, postanowienia niżej podanego artykułu 137, § 2.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub musi wyjechać, żąda się zawsze wpłaty najwyższej kwoty podanej.

W razie odmowy, przesyłkę doręcza się dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na żądanie wyjaśnienia.

Artykuł 136.

Termin wpłaty.

Kwota pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu nadejścia przesyłki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne kraju przeznaczenia tego wymaga. Po upływie tego terminu przechowania przesyłka podlega zwrotowi do urzędu nadania. Jednakże nadawca może żądać, za pomocą stosownego napisu, niezwłocznego zwrotu przesyłki, w razie odmowy ze strony odbiorcy wpłacenia kwoty pobrania przy pierwszym przedstawieniu do zapłaty. Niezwłoczny zwrot przesyłki ma również miejsce wówczas, gdy adresat przy przedstawieniu mu przesyłki do wykupienia, odmówi wyraźnie wszelkiej zapłaty.

Artykuł 137.

Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania.

Żądania unieważnienia lub zmiany kwoty pobrania podlegają przepisom i formalnościom, przewidzianym w niżej podanym artykule 150.

Żądanie telegraficzne ma być potwierdzone za pomocą żądania pocztowego, przesłanego najbliższą pocztą, wraz z dokładną odbitką adresu, o której mowa w poniższym artykule 150, § 1 i zaopatrzonego w nagłówku następującym napisem, podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......" (Confirmation de la demande télégraphique du ......).

W tym przypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia drogą pocztową.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie, przesłane drogą telegraficzną, nie czekając na to potwierdzenie.

Artykuł 138.

Dosyłanie.

Przesyłki polecone za pobraniem można dosyłać w tych przypadkach, kiedy między nowym krajem przeznaczenia, a krajem nadania, odbywa się wymiana tego rodzaju przesyłek. W tym przypadku dołącza się do przesyłek druki przekazów pobraniowych, wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczenia załatwia czynności, połączone z wyrównaniem, tak jak gdyby przesyłki były bezpośrednio do niego kierowane.

Przesyłki, których kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia, nie mogą być dosyłane.

Artykuł 139.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu kwoty pobrania, urząd przeznaczenia lub inny urząd do tego wyznaczony przez Zarząd kraju przeznaczenia, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem "Wpisy służbowe" (Indications de service), wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty według wskazanego adresu.

Jeżeli do Zarządu kraju nadania zostało przesłane żądanie wyjaśnienia dokładnej kwoty pobrania, należy z wysłaniem przekazu wstrzymać się aż do czasu otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Z zawiadomieniami o wpłacie, dotyczącymi przesyłek za pobraniem, których kwota ma być przekazana na pocztowe konto czekowe, należy postępować w myśl przepisów wewnętrznych, obowiązujących dla czeków i przelewów pocztowych danego kraju.

Artykuł 140.

Unieważnienie lub zastąpienie nowymi drukami przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie.

Artykuł 141.

Przekazy pobraniowe niedoręczalne lub niezainkasowane.

Przekazy pobraniowe, których nie można było doręczyć adresatom, realizuje Zarząd kraju nadania przesyłek, których te przekazy dotyczą po oddaniu ich w razie potrzeby formalnościom, połączonym z przedłużeniem czasu ważności i zapisuje na rachunek Zarządu, który przekazy te wystawił.

To samo dotyczy przekazów pobraniowych, które doręczono osobom uprawnionym, lecz których kwoty nie zostały podjęte. Jednakże przekazy te należy poprzednio zastąpić upoważnieniami do wypłaty, które wystawia Zarząd kraju nadania przekazu.

Artykuł 142.

Rozrachunek przekazów pobraniowych.

CZĘŚĆ V.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Artykuł 143.

Używanie datownika.

Na stronie adresowej przesyłek umieszcza urząd nadawczy odcisk datownika, wskazujący możliwie za pomocą pisma łacińskiego, miejsce i dzień nadania przesyłki na pocztę.

W miejscowościach, posiadających więcej urzędów pocztowych, datownik ma wskazywać dokładnie urząd nadawczy.

Wytłaczanie datownika, przewidziane w ustępach poprzednich, nie jest obowiązkowe dla przesyłek listowych, opłaconych nadrukami maszyny do frankowania, jeżeli nadruki te wskazują miejsce i datę nadania przesyłki na pocztę. Wytłaczanie datownika, ó którym mowa, nie jest również wymagane dla niepoleconych przesyłek o opłacie zniżonej, pod warunkiem jednak, aby miejsce pochodzenia danej przesyłki było uwidocznione.

Artykuł 145.

Przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone.

Artykuł 146.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wyłożonych.

Po doręczeniu adresatowi przesyłki wolnej od należności, urząd, który uiścił należności celne lub inne na rachunek nadawcy, uzupełnia dotyczące go dane na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę, wraz z dowodami, urzędowi nadawczemu przesyłki w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając zawartości.

Każdy Zarząd może jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należnościowych powierzyć tylko pewnym, specjalnie do tego wyznaczonym, urzędom i żądać by ceduły zwracane przesyłano do wyznaczonego w tym celu urzędu.

Nazwa urzędu, do którego ceduły należy odsyłać, ma być wskazana we wszystkich wypadkach przez urząd nadania przesyłki na stronie adresowej ceduły należnościowej.

Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej kwotę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą kwotę na swoją walutę według kursu, który nie może być wyższy od kursu ustalonego przy przeliczaniu kwot przekazów pocztowych przeznaczonych do odnośnego kraju. Kwotę otrzymaną z przeliczenia wypisuje się na głównej części i na bocznym odcinku ceduły. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły i, w danym razie, także dowody.

Artykuł 147.

Przesyłki dosyłane.

Należności celne i inne niepocztowe, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosłaniu lub przy zwrocie do miejsca nadania (artykuł 149 poniżej), ściąga się w drodze pobrania od Zarządu nowego miejsca przeznaczenia. W tym przypadku Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia dołącza do przesyłki notatkę objaśniającą i przekaz pobraniowy (wzór C8).

Jeżeli w obrocie między zainteresowanymi Zarządami nie ma wymiany przesyłek za pobraniem, opłaty należne ściąga się w drodze korespondencji.

Artykuł 148.

Koperty do dosyłania i koperty zbiorowe.

Kopertę, przeznaczoną do dosyłania, należy nadawać w urzędzie dosyłającym w stanie otwartym, w celu umożliwienia temu urzędowi pobrania, w razie potrzeby, brakującej opłaty, której przesyłki zawarte w kopercie mogą podlegać lub też w celu oznaczenia na tych przesyłkach opłaty, którą należy pobrać przy nadejściu przesyłki w razie nieuiszczenia uzupełniającej opłaty. Po sprawdzeniu, urząd dosyłający zamyka kopertę i w danym razie umieszcza na niej stempel "T", ze wskazaniem we frankach i centymach całej dopłaty, jaka ma być pobrana.

Artykuł 149.

Przesyłki niedoręczalne.

Przed zwróceniem Zarządowi nadawczemu przesyłek listowych z jakichkolwiek powodów niedoręczonych, urząd przeznaczenia obowiązany jest wskazać na stronie nieadresowej tych przesyłek w języku francuskim w sposób jasny i zwięzły przyczynę nie doręczenia, posiłkując się następującymi napisami: nieznany (inconnu), nieprzyjęty (réfusé), w podróży (en voyage), wyjechał (parti), nie podjęty (non réclamé), zmarł (décedé) itp. Przy kartkach pocztowych i drukach w formie kartki przyczynę niedoręczalności należy podać na prawej połowie strony adresowej

Napisu tego można dokonać za pomocą stempla lub przez naklejenie nalepki. Każdy Zarząd może napis o przyczynie nie doręczenia uzupełnić napisem w języku ojczystym oraz innymi wskazówkami które uzna za celowe.

Urząd przeznaczenia winien przekreślić nazwy swej miejscowości i umieścić na stronie adresowej przesyłki uwagę "Retour" obok nazwy urzędu nadawczego przesyłki. Ponadto umieszcza odcisk własnego datownika na nieadresowej stronie listów, a na kartkach pocztowych na stronie adresowej.

Artykuł 150.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

Żądania dotyczące wycofania przesyłek listowych lub zmiany adresu, sporządza nadawca na druku, zgodnym z załączonym wzorem C11; jeden druk może być użyty do kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę i pod adresem jednego i tego samego odbiorcy. Wnosząc takie żądanie w urzędzie pocztowym nadawca obowiązany jest udowodnić swoją tożsamość i przedstawić w razie potrzeby dowód nadania. Po należytym sprawdzeniu przedstawionych dowodów, za co ponosi odpowiedzialność Zarząd kraju nadania, postępuje się dalej w sposób następujący:

Każdy Zarząd może wymagać, za pomocą zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, by wymiana żądań dotyczących jego służby odbywała się za pośrednictwem jego Zarządu centralnego lub urzędu specjalnie wyznaczonego.

W razie jeżeli wymiana żądań odbywa się za pośrednictwem Zarządów centralnych, należy uwzględniać żądania przesyłane wprost z urzędów nadania do urzędów przeznaczenia o tyle, że aż do nadejścia żądania Zarządu centralnego wycofuje się doręczenie odnośnych przesyłek.

Zarządy, które korzystają z uprawnień, przewidzianych w pierwszym ustępie, przyjmują na siebie wszelkie koszty, połączone z wymianą w ich służbie wewnętrznej odnośnej korespondencji, czy to pocztowej, czy też telegraficznej z urzędem przeznaczenia.

Użycie drogi telegraficznej jest obowiązujące w tych przypadkach, gdyby sam nadawca użył tej drogi i jeżeliby urzędu przeznaczenia nie można było na czas powiadomić drogą pocztową.

Artykuł 152.

Reklamacja przesyłek zwykłych.

Reklamacja zwykłej przesyłki pociąga za sobą konieczność wypełnienia druku odpowiadającego załączonemu wzorowi C 12.

Urząd, który otrzymuje reklamację, przekazuje odnośny druk w zamkniętej kopercie, bez dołączenia pisma, wprost do właściwego urzędu. Ten ostatni po otrzymaniu niezbędnych wyjaśnień od adresata względnie nadawcy, zależnie od przypadku, odsyła druk w ten sam sposób do urzędu, który go sporządził.

Jeżeli reklamacja zostanie uznana za uzasadnioną, ten ostatni urząd przesyła druk do swego Zarządu centralnego, w celu przeprowadzenia dalszych dochodzeń.

Jeden egzemplarz druku może być użyty do kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę pod adresem jednego i tego samego odbiorcy.

Artykuł 153.

Reklamacja przesyłek poleconych.

Każdą reklamację przesyłki poleconej sporządza się na druku odpowiadającym załączonemu wzorowi C13, do którego należy dołączyć, w miara możności, dokładny wiór koperty lub adresu przesyłki.

Jeżeli reklamacja dotyczy przesyłki za pobraniem, należy do niej poza tym dołączyć, zależnie od przypadku, duplikat przekazu C8 lub zawiadomienie o wpłacie.

Jeden egzemplarz druku może być użyty do kilku przesyłek nadanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę, pod adresem jednego i tego samego adresata.

Reklamację przesyła z reguły bezpośrednio urząd nadawczy do urzędu przeznaczenia, przekazując ją w zamkniętej kopercie bez osobnego pisma. Jeżeli urząd przeznaczenia może udzielić wiadomości co do losu ostatecznego przesyłki, wypełnia wówczas formularz i zwraca go do urzędu nadania.

Jeżeli urząd przeznaczenia nie może ustalić losu przesyłki, fakt ten stwierdza na druku i zwraca go urzędowi nadawczemu, dołączając do druku, jeżeli to możliwe, oświadczenie odbiorcy stwierdzające, że nie otrzymał przesyłki. W tym przypadku Zarząd kraju nadania uzupełnia druk danymi, dotyczącymi przesiania pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu. Następnie przesyła druk temu Zarządowi pośredniczącemu, który po wpisaniu do druku swoich danych, dotyczących przesyłki, odsyła go Zarządowi następnemu. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, aż los przesyłki reklamowanej zostanie ustalony. Zarząd, który doręczył przesyłkę adresatowi, lub który nie może ustalić ani doręczenia przesyłki adresatowi, ani prawidłowego przekazania jej innemu Zarządowi, stwierdza ten. fakt na druku i zwraca go do Zarządu kraju nadania.

Artykuł 156.

Oszukańcze w życie znaczków pocztowych lub podrobionych nadruków maszyny do frankowania tub prasy drukarskiej.

W razie stwierdzenia użycia dla opłaty przesyłek znaczków pocztowych oszukańczych lub podrobionych nadruków maszyny do frankowania stosuje się, z wyraźnym zastrzeżeniem postanowień zawartych w ustawodawstwie każdego kraju, następujący bieg postępowania:

w przypadkach stwierdzenia na jakiejkolwiek przesyłce, w chwili jej wysłania, znaczków pocztowych oszukańczych (podrobionych lub takich, które już były używane) albo podrobionych nadruków maszyny do frankowania lub prasy drukarskiej, należy, nie zmieniając w niczym podrobionego znaczka na przesyłce, dołączyć do niej zawiadomienie odpowiadające załączonemu wzorowi C 14 i wysłać w kopercie pod adresem urzędu przeznaczenia jako przesyłkę służbową poleconą. Jeden egzemplarz tego zawiadomienia przesyła się w celach informacyjnych do Zarządów krajów nadania i przeznaczenia;

przesyłkę doręcza się adresatowi, wezwanemu dla stwierdzenia wykroczenia, tylko wtedy, gdy uiści on należną opłatę, wskaże nazwisko i adres nadawcy i odda do dyspozycji organów pocztowych przesyłkę, po zapoznaniu się z jego zawartością albo całą przesyłkę, jeżeli jest ona nieodłączna od dowodu rzeczowego, albo też tylko część danej przesyłki (kopertę, opaskę, wycinek listu itp.), która zawiera adres druk lub znaczek pocztowy wskazany jako oszukańczy. W wyniku tego wezwania adresata sporządza się protokół według załączanego wzoru C 15, który podpisują: funkcjonariusz pocztowy i adresat. Ewentualną odmowę adresata stwierdza się na tym dokumencie.

Protokół ten przesyła się wraz z dowodami, jako przesyłkę służbową poleconą do Zarządu kraju nadania, który nadaje mu dalszy bieg zgodnie z własnym ustawodawstwem.

Zarządy, których ustawodawstwo nie dopuszcza postępowania przewidzianego powyżej pod literą a) i b) mają o tym zawiadomić Biuro międzynarodowe w calu powiadomienia inne Zarządy.

CZĘŚĆ VI.

WYMIANA PRZESYŁEK.

ROZDZIAŁ JEDYNY

Artykuł 157.

Karty listowe.

Urząd wysyłający wypełnia kartę listową z wszelkimi szczegółami podanymi w treści i przy uwzględnieniu następujących postanowień:

Tabela II: Jeżeli odsyłki nie są odprawiane codziennie, urzędy wysyłające, w braku odmiennego porozumienia, numerują karty listowe wedle określonej na dany rok serii numerów dla każdego urzędu przeznaczenia. Na każdej odsyłce umieszcza się wtedy oddzielny numer, nawet wówczas, jeżeli chodzi o odsyłkę dodatkową, kierowaną tą samą drogą lub tym samym okrętem co zwykła odsyłka.

Karta listowa pierwszej wysyłki w danym roku winna być, niezależnie od numeru porządkowego odsyłki, również oznaczona numerem ostatniej odsyłki z poprzedniego roku.

Urząd wysyłający podaje nazwę okrętu mającego przewozić odsyłkę wówczas, gdy jest mu ona znana:

Tabela III: Można użyć jednego lub kilku osobnych spisów, odpowiadających załączonemu wzorowi C 17, bądź dla zastąpienia tabeli V, bądź też celem użycia jako dodatkowe karty listowe.

Wyłączne użycie osobnych spisów jest obowiązkowe, jeżeli zażąda tego Zarząd kraju przeznaczenia. Spisy, o które chodzi, winny posiadać ten sam numer porządkowy, jaki jest podany na karcie listowej danej odsyłki.

W razie użycia kilku spisów wymagane jest numerowanie ich.

Ilość przesyłek poleconych, jakie można wpisać do jednego osobnego spisu, nie może przekraczać 60;

Artykuł 158.

Przesyłanie przesyłek poleconych.

Przesyłki polecone, a także ewentualne i osobne spisy, przewidziane w artykule 157 § 2, złączone w jeden lub kilka oddzielnych pakietów lub oddzielnych worków, które po należytym opakowaniu lub zamknięciu należy opieczętować lub zaplombować w sposób zabezpieczający ich zawartość. Przesyłki polecone układa się w wiązankę w porządku ich wpisania. W razie użycia kilku osobnych spisów, każdy z nich należy złączyć razem przynależnymi do niego przesyłkami poleconymi w osobną wiązankę.

W żadnym przypadku nie należy mieszać przesyłek poleconych z przesyłkami zwykłymi.

Artykuł 159.

Przesyłanie przesyłek ekspresowych.

Zwykle przesyłki ekspresowe łączy się w specjalną wiązankę, zaopatrzoną w nalepkę z napisem wykonanym dużymi literami "Exprès", którą urząd wymiany wkłada do koperty, zawierającej kartę listową danej odsyłki.

Jednakże, jeżeli koperta ma być przymocowana do szyjki worka z przesyłkami poleconymi (§ 2 artykułu 158), wiązankę z przesyłkami ekspresowymi wkłada się do worka zewnętrznego. Fakt, że w odsyłce znajdują się tego rodzaju przesyłki, zaznacza się przez umieszczenie odpowiedniej kartki w kopercie, zawierającej kartę listową. Podobnie należy postępować, jeżeli przesyłek, ekspresowych nie można było połączyć z kartą listową z powodu ich ilości, formatu lub rozmiarów.

Artykuł 160.

Sporządzanie odsyłek.

Zasadniczo przesyłki dzieli się i układa w wiązanki podług rodzajów przesyłek listowych, przy czym listy i kartki pocztowe umieszcza się w jednej wiązance, czasopisma natomiast i wydawnictwa periodyczne mają być ułożone w wiązanki oddzielnie od wiązanek, zawierających druki zwykłe. Wiązanki są oznaczane nalepkami wskazującymi nazwę urzędu przeznaczenia lub dosyłającego, przesyłki zawarte w wiązankach. Przesyłki listowe, które mogą być układane w wiązanki, należy układać w kierunku adresów. Przesyłki opłacone oddziela się od przesyłek nie opłaconych lub niedostatecznie opłaconych, a na nalepkach wiązanek przesyłek nie opłaconych lub niedostatecznie opłaconych umieszcza się odcisk stempla "T".

Listy, noszące ślady otwarcia, uszkodzenia lub ubytku zawartości, należy zaopatrzyć odpowiednią uwagą i odciskiem datownika tego urzędu, który ślady powyższe stwierdził.

Z przekazów pocztowych przesyłanych luźno sporządza się oddzielną wiązankę, która winna być włożona do pakietu lub worka, zawierającego przesyłki polecone lub ewentualnie do pakietu lub worka z przesyłkami wartościowymi. Jeżeli odsyłka nie zawiera ani przesyłek poleconych, ani też przesyłek wartościowych przekazy umieszcza się w kopercie, zawierającej kartę listową lub układa we wspólnej z nią wiązance.

Odsyłki mają być zawarte w workach należycie zamkniętych, opieczętowanych lub zaplombowanych i opatrzonych chorągiewkami. Przy użyciu sznurka należy okręcić nim dwa razy szyjkę worka przed związaniem. Na odciskach pieczęci i plomb mają być umieszczone bardzo czytelne napisy literami łacińskimi, podające nazwę urzędu nadawczego lub wskazówkę wystarczającą dla ustalenia tego urzędu.

Chorągiewki odsyłek mają być sporządzone z płótna, grubego kartonu, pergaminu lub z papieru naklejonego na deszczułkę; w stosunkach pomiędzy urzędami krajów ościennych można używać chorągiewek z grubego papieru. Chorągiewki sporządza się w następujących kolorach:

zielonym - dla worków, zawierających, wyłącznie próżne worki odsyłane do miejsca pochodzenia.

Worki, zawierające korespondencję zwykłą mieszaną (listy, kartki pocztowe i inne przedmioty) winny być zaopatrzone w chorągiewkę białą.

Używanie chorągiewek czerwonocynobrowych białych i jasnoniebieskich jest obowiązkowe, natomiast chorągiewek zielonych używa się tylko wówczas, gdy Zarząd kraju przeznaczenia tego wymaga.

Na chorągiewkach umieszczone będą: nazwa urzędu wysyłającego, wydrukowana małymi literami łacińskimi i nazwa urzędu przeznaczenia - tłustymi literami łacińskimi, obydwie nazwy poprzedzone słowami: "z" (de) względnie "do" (pour).

Przy wymianie między krajami odległymi nie wykonywanej przy pomocy bezpośrednich połączeń morskich, napisy te należy uzupełnić podaniem daty wysiania, numeru odsyłki i ewentualnie nazwy portu wyładowania, jeżeli Zarząd zainteresowany tego żąda.

Na workach należy umieszczać w sposób czytelny, literami łacińskimi, nazwę urzędu lub kraju pochodzenia i napis "Poczta" (Postes) lub jakikolwiek inny napis podobny, oznaczający je jako odsyłki pocztowe. Urzędy pośredniczące nie powinny umieszczać żadnych numerów porządkowych na chorągiewkach worków lub pakietów zamkniętych, odsyłek tranzytowych.

W braku porozumienia odmiennego, odsyłki małej objętości lub próżne należy owinąć tylko w gruby papier w sposób zapobiegający wszelkiemu uszkodzeniu zawartości, następnie obwiązać sznurkiem i zapieczętować lub zaplombować.

Przy plombowaniu należy odsyłki opakować w ten sposób, aby sznurka nie można było odwiązać. Jeżeli odsyłki te zawierają tylko przesyłki zwykle, mogą być one zamknięte za pomocą nalepek nagumowanych z wydrukowaną nazwą urzędu lub Zarządu wysyłającego. Adresy pakietów winny odpowiadać, co do napisów drukowanych i kolorów, przepisom przewidzianym w § 2 dla chorągiewek, umieszczanych na workach z korespondencją.

Jeżeli ilość lub objętość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka należy przeznaczać, w miarę możności, osobne worki:

na przesyłki innych rodzajów; jeżeli zachodzi potrzeba używa się jeszcze oddzielnych worków dla pakiecików; na chorągiewkach worków z pakiecikami umieszcza się napis "Pakieciki" (Petits paquets).

Pakiet lub worek z przesyłkami poleconymi, połączony z kartą listową w sposób, przewidziany w artykule 158, § 2, wkłada się do jednego z worków listowych lub do worka specjalnego; worek zewnętrzny ma być zaopatrzony w każdym przypadku w chorągiewkę koloru czerwonego, jeżeli jest więcej niż jeden worek z przesyłkami poleconymi, to worki dodatkowe, zawierające jedynie przesyłki polecone inne aniżeli listy i kartki pocztowe, można przesyłać luźno, po umieszczeniu na nich chorągiewki czerwonej.

Artykuł 161.

Przekazywanie odsyłek.

Artykuł 162.

Sprawdzanie odsyłek.

Gdy urząd przystępuje do przepakowania odsyłki, sprawdza jej zawartość, jeżeli przypuszcza, że zawartość została naruszona.

W tym przypadku, stosując się do postanowień poniżej podanego § 3, urząd wspomniany sporządza zawiadomienie o usterce według załączonego druku C 18. Zawiadomienie to przesyła się do urzędu wymiany od którego otrzymano odsyłkę; jeden odpis tego zawiadomienia przesyła się urzędowi nadawczemu, drugi natomiast wkłada się do przepakowanej odsyłki.

Urząd przeznaczenia sprawdza, czy odsyłka jest w całości i czy wpisy w karcie listowej, jak również w danym razie, w osobnych spisach przesyłek poleconych, są ścisłe. W razie braku całej odsyłki lub też jednego albo kilku worków, należących do odsyłki, przesyłek poleconych, karty listowej lub osobnego spisu, albo też, jeżeli chodzi o jakąkolwiek inną nieprawidłowość, fakt ten winien być niezwłocznie stwierdzony przez dwóch funkcjonariuszów. Funkcjonariusze ci przeprowadzają w kartach listowych lub osobnych spisach niezbędne poprawki, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy pozostały czytelne. Poza widocznymi omyłkami, poprawki wniesione do sprostowań mają większe znaczenie aniżeli dane pierwotnego wpisu.

Jeżeli urząd otrzyma karty listowe lub spisy osobne, nie przeznaczone dla niego, wówczas przesyła je do urzędu przeznaczenia lub też, jeżeli przepisy wewnętrzne tego wymagają, tylko uwierzytelnione kopie tych dokumentów.

O faktach stwierdzonych przesyła się zawiadomienie o niedokładnościach do urzędu, z którego pochodzi odsyłka, w razie rzeczywistego braku - również do ostatniego urzędu pośredniczącego pierwszą pocztą, której można użyć po całkowitym sprawdzeniu odsyłki.

W zawiadomieniu należy wyszczególnić jak najdokładniej o jaki worek, pakiet lub przesyłkę chodzi.

Duplikat zawiadomienia o niedokładnościach przesyła się w taki sam sposób jak oryginał Zarządowi, któremu podlega urząd wysyłający odsyłkę, jeżeli Zarząd ten żąda duplikatu. Jeżeli chodzi o ważne nieprawidłowości, nasuwające podejrzenie zaginięcia lub ograbienia, wówczas do zawiadomienia o usterce, przeznaczonego do urzędu pochodzenia dołącza się, w miarę możności kopertę lub worek jak również, sznurek i pieczęć lub plombę, użytą do zamknięcia pakietu lub worka z przesyłkami poleconymi. Podobnie postępuje się z kopertą lub workiem zewnętrznym, wraz z ich sznurkami, chorągiewką, pieczęcią lub plombą, ilekroć przesłanie tych dowodów jest możliwe.

W obrocie z Zarządami, które wymagają nadsyłania duplikatów, dowody rzeczowe wyżej przytoczone dołącza się, do duplikatów.

Ponadto w przypadkach przewidzianych w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu można zawiadomić w drodze telegraficznej, na koszt Zarządu wysyłającego telegram, urząd pochodzenia odsyłki i w razie potrzeby, ostatni pośredniczący urząd wymiany.

Zawiadomienie telegraficzne należy przesłać każdorazowo, gdy odsyłka nosi widoczne ślady obrabowania, a to w tym celu, aby urząd wysyłający lub pośredniczący przystąpił niezwłocznie do wyjaśnienia sprawy i w danym razie zawiadomił również drogą telegraficzną Zarząd poprzedni, dla przeprowadzenia dalszych dochodzeń.

Jeżeli brak odsyłki spowodowany został nieosiągnięciem połączenia lub jeżeli w wykazie zdawczym brak odsyłki wyjaśniono w sposób zadawalający, sporządzanie zawiadomienia wymagane jest tylko wówczas, jeżeli odsyłka nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia najbliższą pocztą.

Przesłanie duplikatu przewidziane w § 3 można odłożyć, jeżeli się przypuszcza, że powodem braku odsyłki jest jej opóźnienie lub mylne skierowanie.

Z chwilą nadejścia odsyłki, o której braku zawiadomiono urząd pochodzenia lub też, w danym razie, ostatni, urząd wymiany pośredniczący, należy wystosować do tych urzędów drugie zawiadomienie o niedokładnościach, oznajmiające o odbiorze tej odsyłki.

Urzędy, do których zostały przesłane zawiadomienia o niedokładnościach, zwracają je jak najszybciej po ich zbadaniu i umieszczeniu na nich w razie potrzeby swoich uwag.

Jeżeli zawiadomienia te nie zostaną zwrócone Zarządowi, od którego pochodzą, w terminie dwumiesięcznym od dnia ich wysłania, będą one uważane, aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, jako uznane przez urzędy, do których zostały przesłane.

Termin ten w obrocie z krajami odległymi przedłuża się do czterech miesięcy.

Jeżeli urząd odbierający, do którego należy sprawdzenie odsyłki, nie prześle urzędowi pochodzenia lub zależnie od przypadku, ostatniemu urzędowi wymiany pośredniczącemu najbliższą pocztą, której można użyć po sprawdzeniu odsyłki, zawiadomienia o jakichkolwiek nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych odsyłkę i jej zawartość uważa się za otrzymaną prawidłowo. To samo domniemanie dotyczy nieprawidłowości, o których nie wspomniano w zawiadomieniu o niedokładnościach lub które nie podano dokładnie.

Artykuł 163.

Zwrot próżnych worków.

Jeżeli zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, worki próżne należy zwracać najbliższą pocztą w odsyłce bezpośredniej dla kraju, którego własnością są te worki. Ilość worków zwróconych w każdej odsyłce wpisuje się w rubryce "Wpisy służbowe" (Indications de service) karty listowej.

Zwrot odbywa się między wyznaczonymi do tego urzędami wymiany.

Próżne worki należy zwinąć w odpowiednie pakiety; zależnie od przypadku deszczułki do chorągiewek jak również chorągiewki płócienne, pergaminowe lub z innego trwałego materiału wkłada się do zwracanych worków.

Pakiety należy zaopatrzyć w chorągiewkę, wskazującą nazwę urzędu wymiany, z którego worki otrzymano, ilekroć worki zwraca się za pośrednictwem innego urzędu wymiany.

Jeżeli ilość zwracanych próżnych worków jest niezbyt duża, można je włożyć do worków z przesyłkami listowymi; w przeciwnym razie należy je umieścić osobno w workach opieczętowanych i zaopatrzonych w. chorągiewki z adresem odnośnych urzędów wymiany. Chorągiewki należy zaopatrzyć napisem "Próżne worki" (Sacs vides).

W razie, gdyby kontrola sprawowana przez Zarząd odnośnie zwrotu worków do niego należących wykazała, że 10% ogólnej ilości worków, używanych w ciągu roku do sporządzania odsyłek, nie zostało zwróconych do końca tego roku, Zarząd, który nie jest w stanie ustalić zwrotu worków próżnych, obowiązany jest wynagrodzić Zarządowi wysyłającemu wartość brakujących worków. Wynagrodzenie to należy się również w tym przypadku, jeżeli ilość worków nie dosięga wprawdzie 10%, ale przekracza 50 sztuk.

Każdy Zarząd ustala co pewien czas i jednolicie dla każdego rodzaju worków, używanych przez swe urzędy wymiany, przeciętną ich wartość we frankach, i podaje ją do wiadomości Zarządów zainteresowanych za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ VII.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

Artykuł 164.

Statystyka należności tranzytowych.

Koszta tranzytu, przypadające w myśl artykułu 75 i następnych Konwencji, zestawia się na podstawie danych statystycznych, zbieranych co trzy lata, na przemian albę podczas pierwszych czternastu lub pierwszych dwudziestu ośmiu dni miesiąca maja, albo w ciągu czternastu lub pierwszych dwudziestu ośmiu dni następujących po dniu 14 października.

Statystyka będzie wykonywana w drugim roku każdego trzyletniego okresu.

Odsyłki sporządzane na okrętach są objęte statystyką, jeżeli są wyładowywane podczas okresu statystyki.

Jeżeli w kierowaniu przesyłek listowych z jednego kraju do drugiego zachodzi poważna zmiana i jeżeli ta zmiana dotyczy jednego lub kilku okresów, wynoszących razem przynajmniej 12 miesięcy; wówczas każdy Zarząd zainteresowany może zażądać rewizji rachunków należności tranzytowych. W danym razie kwoty, które mają zapłacić Zarządy krajów wysyłających, ustala się zależnie od połączeń pocztowych pośredniczących rzeczywiście używanych, lecz ogólna waga odsyłek, służąca za podstawę przy nowych rachunkach, powinna być zasadniczo ta sama, co i waga odsyłek, odprawianych w okresie statystyki, o której mowa w § 1. Jeżeli nie można osiągnąć zgody co do podziału, należy przeprowadzić specjalną statystykę, celem uregulowania podziału wagi pomiędzy różne zainteresowane Zarządy. Żadna zmiana w kierowaniu przesyłek listowych do pewnego kraju nie może być uważana za poważną, jeżeli nie powoduje ona zmiany ponad 5.000 franków rocznie w rachunkach między Zarządem kraju pochodzenia i zainteresowanym Zarządem pośredniczącym.

Jeżeli zmiana powoduje przekroczenie tej kwoty, znajduje ona odzwierciedlenie w rozrachunkach Zarządu kraju pochodzenia z Zarządami, które zapewniają przewóz po zaszłej zmianie nawet wówczas, gdyby wywołane tym zmniejszenie w rachunkach powodowało nieosiągnięcie dla niektórych Zarządów ustalonego minimum. Rewizji rachunków, jako też ewentualnie przeprowadzenia specjalnej statystyki, można żądać tylko wtedy, kiedy zmiana w kierowaniu odnośnych przesyłek trwała co najmniej dziewięć miesięcy. Jednakże dane tej statystyki są uwzględniane dopiero wtedy, jeżeli okres dwunastomiesięczny jest rzeczywiście osiągnięty.

Jeżeli ustalone zostanie podczas statystyki specjalnej, że waga ogólna odsyłek, wymienionych między dwoma Zarządami i przewożonych przez Zarząd trzeci, zwiększyła się o 100% lub zmniejszyła o 50% w stosunku do danych z ostatniego okresu statystyki oraz, jeżeli zmiany w rachunku Zarządu trzeciego ulegnie z tego tytułu zmianie o przeszło 5.000 franków rocznie, nowa ustalona waga ma służyć za podstawę przy obliczaniu należności tranzytowych, przypadających temu Zarządowi.

Również, jeżeli Zarząd pośredniczący stwierdzi w ciągu sześciu miesięcy, następujących po statystyce, że między odprawą pewnego Zarządu podczas okresu statystyki a ruchem normalnym, istnieje różnica wynosząca co najmniej 20% ogólnej wagi ładunku, Zarząd zainteresowany może wymagać przeprowadzenia nowej statystyki, jeżeli spowodowana tym zmiana w obrachunku pomiędzy dwoma Zarządami wyniesie ponad 5.000 franków rocznie.

Artykuł 165.

Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki.

Podczas każdego okresu statystyki, przy wymianie przesyłek listowych w odsyłkach zamkniętych, przewożonych przez obszar lub za pomocą połączeń jednego lub kilku Zarządów pośredniczących, należy używać osobnych worków dla "listów i kartek pocztowych" i dla "innych przesyłek listowych".

Ilość worków używanych do sporządzenia odsyłki ma być ograniczona do ścisłego minimum.

Obowiązek formowania oddzielnych worków dla "listów, i kartek pocztowych" i dla "innych przesyłek listowych; nie odnosi się do odsyłek, których ogólna waga brutto nie przewyższa 3 kg; to znaczy wagi przeciętnej przyjętej dla worków lekkich w myśl niżej podanego artykułu 173. Każdy więc Zarząd może w podobnym przypadku łączyć wszystkie przesyłki w jeden worek który wlicza się wtedy jako worek "L.C.". Jest oczywiste, że tego rodzaju odsyłka nie może zawierać żadnego worka, za który przypadałaby koszta tranzytu.

Jeżeli objętość odsyłek pozwala na to, osobne worki z przesyłkami różnego rodzaju (L. C. i A. O.) o jednakowym miejscu przeznaczenia winny być włączone do jednego worka zbiorczego.

Podczas okresu statystyki wszystkie odsyłki przewożone w tranzycie winny być zaopatrzone oprócz w chorągiewki zwykłe, również w chorągiewkę specjalną z napisem dużymi literami "Statystyka" (Statistique), z dodaniem do niej wskazówki podającej wagę 5 kilogramów, 15 kilogramów lub 30 kilogramów, zależnie od kategorii wagi (niżej podany artykuł 166, § 1). Na chorągiewce "Statystyka" (Statistique) należy poza tym umieścić napis "L.C." lub "A.O.", zależnie od przypadku.

Artykuł 166.

Stwierdzenie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych.

Jeżeli chodzi o odsyłki, za które przypadają należności tranzytowe, urząd wymiany wysyłający używa specjalnej karty listowej według załączonego wzoru C 19. Wpisuje on do tej karty listowej ilość worków, rozdzielając zależnie od przypadku na następujące kategorie:

Opis worków	Ilość worków, których waga brutto
Opis worków	nie przewyższa 5 kg (worki lekkie)	przekracza 5 kg nie przewyższa jednak 15 kg (worki średnie)	przekracza 15 kg nie przewyższa jednak 30 kg (worki ciężkie)
1	2	3	4
L. G.
A. O.
Ilość worków wolnych od należności tranzytowych

Ilość worków wolnych od należności tranzytowych ma się równać ogólnej liczbie worków, zaopatrzonych napisem "Statystyka - Wolny" (Statistique-Exempt), stosownie do przepisów artykułu 165, § 4.

Wpisy w kartach listowych sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczenia. Jeżeli urząd ten stwierdzi omyłkę w liczbach wpisanych, wówczas poprawia te wpisy w karcie listowej i o błędzie natychmiast daje znać wysyłającemu urzędowi wymiany za pomocą zawiadomienia o usterce, sporządzonego według załączonego wzoru C 20. jednakże jeżeli chodzi o wagę worka wskazówkę, wysyłającego urzędu wymiany należy uważać za ważną, jeżeli waga rzeczywista nie przewyższa o 250 gramów najwyższej, wagi tej kategorii worków, do której odnośny worek został zaliczony.

Artykuł 167.

Sporządzanie wykazów odsyłek zamkniętych.

Jeżeli wykazy C21 nie nadeszły, lub też nadeszły, w ilości niedostatecznej do urzędów wymiany Zarządu nadawczego w ciągu trzech miesięcy (cztery miesiące w obrocie z krajami odległymi), licząc od dnia wysłania ostatniej objętej statystyką odsyłki, urzędy te sporządzają same odnośne wykazy, w dostatecznej ilości, według własnych danych i umieszczają na nich wskazówkę: "Wykazy C21 urzędu przeznaczenia nie nadeszły w terminie przepisanym" "Les relevés C21 du bureau destinataire ne sont pas parvenus dans le delai réglementaire". Po czym przesyłają je do swego Zarządu centralnego, w celu rozdziału ich między Zarządy zainteresowane.

Artykuł 168.

Spis odprawionych zamkniętych odsyłek tranzytowych.

Artykuł 169.

Wymiana odsyłek zamkniętych z okrętami wojennymi.

Sporządzanie wykazów C21, dotyczących odsyłek odprawianych lub otrzymywanych przez okręty wojenne, jest obowiązkiem Zarządów tych krajów, do których należą te okręty. Na chorągiewkach odsyłek odprawianych pod adresem okrętów wojennych w okresie statystyki należy podawać datę wysłania. W razie dosyłania tego rodzaju odsyłek, Zarząd dosyłający powiadamia o tym Zarząd kraju, do którego należy okręt.

Artykuł 170.

Zawiadomienie o tranzycie.

Gdy droga oraz środki przewozowe, jakie mają być użyte do przewozu odsyłek przewożonych w okresie statystyki, są nieznane lub niepewne, Zarząd kraju nadania obowiązany jest na żądanie Zarządu kraju przeznaczenia, sporządzić dla każdej odsyłki zawiadomienie koloru zielonego według załączonego wzoru C23. Zarząd kraju nadania może również wysłać to zawiadomienie bez formalnego żądania Zarządu kraju przeznaczenia, jeżeli okoliczności tego wymagają.

Karty listowe odsyłek, dla których sporządza się wspomniane zawiadomienie, mają być zaopatrzone w nagłówku bardzo widocznym napisem: "Zawiadomienie o tranzycie" (Bulletin de transit). Ten sam napis, podkreślony czerwonym ołówkiem ma być umieszczony na chorągiewkach specjalnych "Statystyka" (Statistique), o których mowa w artykule 165.

Zawiadomienie o tranzycie ma być przesłane luźno wraz z odsyłkami, których ono dotyczy, do różnych Zarządów, biorących udział w ich przewozie. W każdym zainteresowanym kraju urząd wymiany wejściowy i wyjściowy, z pominięciem wszystkich innych urzędów pośredniczących, wpisują do zawiadomienia dane, dotyczące tranzytu przez nich wykonanego. Ostatni urząd wymiany pośredniczący przesyła zawiadomienie C23 do urzędu przeznaczenia. Zawiadomienie to zwraca ten urząd urzędowi wysyłającemu jako załącznik do wykazu C21. Jeżeli brakuje zawiadomienia o tranzycie, żądanego lub zapowiedzianego w nagłówku karty listowej, urząd przeznaczenia odsyłki obowiązany jest reklamować je bezzwłocznie.

ROZDZIAŁ II.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł 173.

Obliczanie należności tranzytowych.

Wagę odsyłek zamkniętych mnoży się przez 26 lub 13, zależnie od przypadku, a iloczyn tworzy podstawę rachunków szczegółowych, ustalających we frankach kwoty roczne, przypadające każdemu Zarządowi.

Jeżeli mnożnik 26 lub 13 nie odpowiada normalnej wymianie, odnośne Zarządy porozumiewają się co do zastosowania innego mnożnika, miarodajnego na przeciąg lat, do których odnosi się statystyka.

Do zestawienia rachunków powołany jest Zarząd wierzyciel, który je przesyła Zarządowi dłużnikowi.

Artykuł 174.

Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwo Biura międzynarodowego.

Skoro tylko wzajemne rachunki między dwoma Zarządami zostały przez oba Zarządy, uznane, lub skoro można je uważać za całkowicie przyjęte (§ 5 artykułu 173), każdy Zarząd przesyła bez zwłoki do Biura międzynarodowego zestawienie, odpowiadające załączonemu wzorowi C25 i zawierające ogólne kwoty tych rachunków. Jednocześnie odpis tego zestawienia przesyła się zainteresowanemu Zarządowi. Po otrzymaniu takiego zestawienia od jednego Zarządu, Biuro międzynarodowe powiadamia o tym drugi zainteresowany Zarząd.

W saldzie opuszcza się centymy.

W razie stwierdzenia różnic między odpowiednimi danymi, dostarczonymi przez dwa Zarządy, Biuro międzynarodowe proponuje im porozumieć się i nadesłać mu cyfry ostatecznie ustalone.

Jeżeli jeden tylko Zarząd prześle zestawienie C25, dane tego Zarządu będą miarodajne, jeżeli odpowiedni wykaz Zarządu opóźniającego się nie nadejdzie do Biura międzynarodowego w odpowiednim terminie przed sporządzeniem najbliższego ogólnego rozrachunku rocznego.

W przypadkach przewidzianych w § 5 artykułu 173, na zestawieniach umieszcza się uwagę: "Żadna uwaga Zarządu-dłużnika nie nadeszła w czasie przepisanym" (Aucune observation de l'Administration débitrice n'est parvenue dans le délai réglementaire).

Jeżeli dwa Zarządu porozumiały się co do bezpośredniego wyrównywania rachunków, na zestawieniu C25 umieszcza się uwagę "rachunek wyrównany oddzielnie - do wiadomości" (Compte réglé à part - à titre d information); zestawień takich nie wciąga się do ogólnego rozrachunku rocznego.

Biuro międzynarodowe z końcem każdego roku, na podstawie nadesłanych mu do tego czasu zestawień, uważanych za uznane, sporządza ogólny rozrachunek roczny należności tranzytowych. W danym razie, Biuro stosuje się do przepisów ustalonych w § 3, artykułu 164 dla wypłat rocznych.

W rozrachunku tym podane są:

Artykuł 175.

Uregulowanie należności tranzytowych.

Saldo otrzymane z, ogólnego rozrachunku rocznego, sporządzonego przez Biuro międzynarodowe lub z oddzielnych rozrachunków, jak również w danym razie wypłatę przewidzianą w artykule 164, § 3, Zarząd-dłużnik uiszcza Zarządowi-wierzycielowi w jeden z niżej podanych sposobów:

W razie wykonywania wypłaty za pomocą czeków lub weksli, czeki te lub weksle winny być wystawione w walucie kraju, którego główny bank emisyjny lub inna oficjalna instytucja emisyjna zakupuje i sprzedaje złoto lub dewizy złote za walutę danego kraju, po kursach stałych, określonych ustawą lub na mocy specjalnego porozumienia z Rządem.

Jeżeli waluty kilku krajów odpowiadają tym warunkom, do kraju-wierzyciela należy określenie odpowiadającej mu waluty. Przeliczenia dokonuje się według parytetu złota obu walut.

W razie porozumienia się obu krajów w tej sprawie, czeki lub weksle mogą również być wystawione w walucie kraju-wierzyciela, nawet gdyby ta waluta nie odpowiadała warunkom przewidzianym w § 2. W tym przypadku saldo zamienia się według parytetu monet złotych na walutę kraju odpowiadającego warunkom, przewidzianym w § 2. Otrzymany w ten sposób wynik zamienia się następnie na walutę kraju-dłużnika i z tej ostatniej na walutę kraju-wierzyciela, po kursie giełdy stolicy lub ośrodka handlowego kraju - dłużnika w dniu zakupu czeku lub weksla.

Wypłata wspomniana wyżej ma być dokonana możliwie w jak najkrótszym czasie, najpóźniej jednak przed upływem czterech miesięcy od dnia wysłania rozrachunku przez Biuro międzynarodowe lub od dnia wezwania płatniczego, przesłanego Zarządowi-dłużnikowi przez Zarząd-wierzyciela, jeżeli chodzi o rachunek, wyrównywany oddzielnie. Termin ten może być przedłużony do pięciu miesięcy w obrocie z krajami odległymi.

Po upływie tych terminów kwoty należne są oprocentowane po 5% rocznie, licząc od dnia upływu wspomnianych terminów,

Jeżeli wypłata nie będzie dokonana w ciągu roku od upływu terminów ustalonych w § 6, Zarządowi-wierzycielowi wolno w odniesieniu do kwot, dla których rozrachunek ustala Biuro międzynarodowe, poinformować o tym wspomniane Biuro, które zwraca się do Zarządu-dłużnika, o wyrównanie należności w terminie, który nie może przekraczać czterech miesięcy.

Jeżeli wypłata kwot przewidzianych w ustępie poprzednim, nie nastąpi aż do upływu tego nowego terminu, Biuro międzynarodowe umieszcza je w najbliższym ogólnym rozrachunku rocznym na dobro Zarządu-wierzyciela. W tym przypadku należą się procenty składane, to znaczy, że w końcu każdego roku aż do chwili wypłaty dodaje się procent od kapitału.

W przypadku zastosowania postanowień poprzedniego ustępu odnośny ogólny rozrachunek jak również rozrachunki w ciągu czterech następnych lat nie mają, w miarę możności, zawierać w saldach Tabeli 2 kwot do zapłacenia przez uchwalający się Zarząd zaintesowanemu Zarządowi-wierzycielowi.

CZĘŚĆ VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Artykuł 176.

Kupony na odpowiedź.

Skoro dwa Zarządy uzgodnią ilość kuponów wymienionych w ich wzajemnym obrocie, każdy Zarząd sporządza i przesyła Biuru międzynarodowemu wykaz, odpowiadający załączonemu wzorowi C27, zawierający saldo bierne lub czynne, wówczas jeżeli saldo to przekracza 25 franków i jeżeli nie został przewidziany oddzielny rozrachunek między dwoma krajami.

W razie braku uzgodnienia w ciągu sześciu miesięcy, Zarząd-wierzyciel zestawia swój rachunek i przesyła go do Biura międzynarodowego.

W razie, gdy jeden tylko Zarząd nadeśle wykaz, dane tego Zarządu są miarodajne.

Saldo wstawia Biuro międzynarodowe do rozrachunku rocznego, a wypłata salda odbywa się na warunkach ustalonych w artykule 175.

Artykuł 177.

Karty tożsamości.

Z chwilą ubiegania się o wydanie karty, proszący ma złożyć swoją fotografię i udowodnić tożsamość swej osoby. Zarządy ogłoszą niezbędne przepisy, aby karty tożsamości były wydawane tylko po dokładnym sprawdzeniu tożsamości ubiegającego się.

Funkcjonariusz wpisuje podanie do rejestru, wypełnia atramentem i literami łacińskimi dane, wymagane nadrukiem karty tożsamości, umacnia na niej fotografię w miejscu na to wyznaczonym, umieszcza znaczek pocztowy, odpowiadający pobranej należności, w ten sposób, iż jedna połowa znaczka znajduje się na fotografii - druga na karcie, po czym unieważnia znaczek bardzo wyraźnym odciskiem datownika.

Następnie umieszcza znowu odcisk datownika lub pieczęci urzędowej w ten sposób, by odcisk obejmował jednocześnie górną część fotografii i kartę, odtwarza ten sam odcisk na przedniej stronie karty, podpisuje ją i wręcza interesantowi, po uprzednim złożeniu przez niego podpisu.

Artykuł 178.

Wymiana odsyłek z okrętami wojennymi.

Adres takich odsyłek należy sformułować w sposób następujący:

Du bureau de ...... le division navale (narodowość) de ....... (oznaczenie eskadry) à ......

Pour le bâtiment (narodowość) le (nazwa okrętu) albo à ...... (kraj)

De la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ..... (kraj)

Du bâtiment (narodowość) le (nazwa okrętu) à .....

Pour le bureau de ........ (kraj)

lub:

De la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ...... (kraj) la division navale (narodowość) de ..... oznaczenie eskadry à .......

Pour le bâtiment (narodowość) le (nazwa okrętu) à ..... (kraj)

Odsyłki przeznaczone lub pochodzące od eskard lub okrętów wojennych, są kierowane, w braki oznaczenia specjalnej drogi na adresie, najszybszym: połączeniami i na tych samych warunkach, jak to ma miejsce przy przewozie odsyłek wymienianych miedzy urzędami pocztowymi.

Kapitan okrętu pocztowego przewożącego odsyłki, przeznaczone dla eskadry lub okrętu wojennego, przechowuje je do dyspozycji komendanta odnośnej eskadry lub okrętu wojennego, na wypadek gdyby ten komendant w drodze zażąda! od okrętu wydania mu odsyłek.

Artykuł 179.

Ceduły należnościowe. Rozrachunki dotyczące należności celnych itp.

Rozrachunki, dotyczące należności celnych itp., wypłacanych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, odbywają się na podstawie szczegółowych rachunków miesięcznych, sporządzanych według załączonego wzoru C29, przez Zarząd-dłużnika w walucie kraju-wierzyciela. Ceduły należnościowe wpisuje się do rachunku, w porządku alfabetycznym nazw urzędów, które zaliczkowo uiściły należności i według numerów porządkowych, podanych na cedułach.

Jeżeli pomiędzy dwoma tymi zainteresowanymi Zarządami odbywa się również wzajemna wymiana paczek w ich stosunkach wzajemnych mogą oni, w braku zawiadomienia odmiennego w rachunkach dotyczących ceduł należnościowych z obrotu paczkowego, umieszczać również rachunki, dotyczące wymiany przesyłek listowych.

Artykuł 180.

Druki do użytku publiczności.

Jako druki do użytku publiczności, w myśl artykułu 31, § 2 Konwencji, uważa się następujące druki:

C 1 (Nalepka celna),

C 2 (Deklaracja celna),

C 3 (Ceduła należnościowa),

C 5 (Poświadczenie odbioru),

C 8 (Międzynarodowy przekaz pobraniowy),

C 10 (Koperta do dosyłania),

C 11 (Żądanie wycofania przesyłki, zmiany adresu przesyłki, zmiany pobrania),

C 12 (Reklamacja zwykłej przesyłki nienadeszłej),

C 13 (Reklamacja przesyłki poleconej, itp.),

C 26 (Kupon na odpowiedź),

C 28 (Karta tożsamości).

CZĘŚĆ IX.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Artykuł 185.

Wydawnictwa.

Biuro międzynarodowe ogłasza również na podstawie danych dostarczonych przez Zarządy:

Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydać spis alfabetyczny wszystkich urzędów pocztowych całego świata z umieszczeniem specjalnej wzmianki przy nazwach tych urzędów, które wykonywują pewne gałęzie służby pocztowej, ogólnie jeszcze nie stosowane. Spis ten uzupełnia się według stanu bieżącego za pomocą dodatków lub w inny sposób, uznany przez Biuro międzynarodowe za odpowiedni.

Spis ten otrzymują Zarządy w ilości po 10 egzemplarzy za jednostkę udziału, wyznaczoną poszczególnym Zarządom w myśl postanowień artykułu 25 Konwencji. Egzemplarze dodatkowe, których żądałyby Zarządy, podlegają osobnej opłacie, po cenie kosztów własnych.

Artykuł 189.

Zestawienie i wyrównywanie rachunków.

Artykuł 190.

Sporządzanie rachunków.

Po wzajemnym sprawdzeniu i uzgodnieniu obustronnych rachunków szczegółowych, Zarządy-dłużnicy przesyłają Zarządom-wierzycielom, na każdy rodzaj czynności osobne uznanie długu, w którym podają we frankach i centymach wysokość salda z obustronnych rachunków szczegółowych, wymieniając równocześnie tytuł wierzytelności i odnośny okres czasu.

W braku odmiennego porozumienia, Zarząd, który dla celów wewnętrznej rachunkowości pragnie posiadać rachunki ogólne musi je sam sporządzić i przesłać do uznania odnośnemu Zarządowi.

Zarządy mogą porozumieć się co do odmiennego postępowania w stosunkach wzajemnych.

Każdy Zarząd przesyła do Biura międzynarodowego co miesiąc lub co kwartał wykaz, jeżeli ze względu na specjalne warunki jest to pożądane, w którym podaje swój stan posiadania z tytułu poszczególnych rachunków i ogólną kwotę, na jaką jest wierzycielem poszczególnych Zarządów związkowych; każda uwidoczniona w tych wykazach wierzytelność ma być stwierdzona uznaniem należności przez Zarząd-dłużnika.

Wykaz ten winien nadejść do Biura międzynarodowego najpóźniej w dniu 19 każdego miesiąca lub w ciągu pierwszego miesiąca każdego kwartału; w przeciwnym razie wykaz zostanie uwzględniony dopiero przy wyrównywaniu rachunków za następny miesiąc lub kwartał.

Artykuł 191.

Bilans ogólny.

Biuro międzynarodowe łączy wykazy i zestawienia w jeden ogólny bilans, zawierający.

kwoty, które mają, wypłacić Zarządy-dłużnicy i podział tych kwot między Zarządy-wierzycieli.

Biuro międzynarodowe dokłada w miarę możności starań, aby każdy Zarząd mógł uregulować swe zobowiązania za pomocą tylko jednej lub najwyżej dwóch oddzielnych wypłat.

Jednakże Zarząd, którego wierzytelność u innego Zarządu przekracza zazwyczaj sumę 50.000 franków, ma prawo żądać zaliczek.

Powyższe zaliczki wpisuje zarówno Zarząd-wierzyciel, jak i Zarząd-dłużnik w końcu wykazów, przesyłanych do Biura międzynarodowego.

Uznania długu, przesyłane do Biura międzynarodowego, wraz z wykazami, układa się według Zarządów.

Uznania te służą za podstawę do zestawienia rozrachunku dla każdego zainteresowanego Zarządu. W rozrachunku tym podaje się.

kwoty należne wszystkim Zarządom-wierzycielom z każdej gałęzi służby oraz ich wysokość ogólną.

Ostateczna kwota musi się równać ogólnej kwocie długu, uwidocznionego w zestawieniu.

W końcu zestawienia likwidacyjnego należy podać różnicę między ogólną kwotą długu, a ogólną kwotą wierzytelności; różnica ta stanowi wynik otrzymany z wykazów nadsyłanych przez Zarządy do Biura międzynarodowego. Kwota netto nadwyżki długu lub wierzytelności powinna być równa saldu biernemu lub czynnemu, podanemu w zestawieniu ogólnym. Poza tym wykaz powyższy wskazuje Zarządy, na których dobro Zarząd-dłużnik ma dokonać wypłaty.

Biuro międzynarodowe ma przesłać zestawienia likwidacyjne Zarządom zainteresowanym najpóźniej do 22 każdego miesiąca.

Artykuł 192.

Wypłata.

Kwoty, należne na podstawie zakończonego rozrachunku przez jeden Zarząd drugiemu Zarządowi, winny być wypłacone w terminie możliwie najkrótszym najpóźniej jednak w ciągu piętnastu dni od otrzymania, wykazu likwidacyjnego dłużnika. Co do innych warunków zapłaty, obowiązują przepisy § 1, artykułu 175. Przepisy § 6 tego artykułu należy stosować wtedy, jeżeli w terminie oznaczonym saldo nie zostało wpłacone. Salda bierne lub czynne, nie przekraczające 500 franków, mogą być przeniesione do rozrachunku na następny miesiąc, jednakże tylko wtedy, jeżeli Zarządy zainteresowane nadsyłają Biuru międzynarodowemu wykazy miesięczne. To przeniesienie zaznacza się w zestawieniach i wyrównaniach dla Zarządów dłużnika i wierzyciela. Zarząd-dłużnik przesyła w danym razie Zarządowi-wierzycielowi uznanie długu na należną kwotę, celem umieszczenia w następnym wykazie.

Artykuł 193.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Poza tym Zarządy winny podawać Biuru międzynarodowemu:

Artykuł 194.

Statystyka ogólna.

Artykuł 195.

Wydatki Biura międzynarodowego.

Pod względem udziału w wydatkach, kraje należące do Związku, podzielone są na klasy w sposób następujący.

1-sza klasa: Unia Południowo-Afrykańska, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Republika Argentyna, Australia (Związek Państw), Kanada, Chiny, Hiszpania, Francja, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Indie brytyjskie, Włochy, Japonia, Nowa Zelandia, Polska, Związek Socjalistycznych Republik Rad;

2-ga klasa: -

3-cia klasa: Zespół Posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, Belgia, Brazylia, Egipt, Alger, Kolonie i Protektoraty francuskie w Indochinach, Zespół innych kolonij francuskich, Zespół Kolonij brytyjskich wraz z Terytoriami zamorskimi, Protektoratami i Terytoriami pod zwierzchnictwem lub pod mandatem, Meksyk, Holandia, Indie holenderskie, Rumunia, Szwecja, Związek szwajcarski, Czechosłowacja, Turcja, Królestwo Jugosławii;

4-ta klasa: Dania, Finlandia, Węgry, Irlandia, Korea, Norwegia, Portugalia, Kolonie portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii;

5-ta klasa: Bułgaria, Chili, Republika Kolumbia, Grecja, Iran, Maroko (Strefa hiszpańska), Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Peru, Tunis;

6-ta klasa: Afganistan, Albania, Boliwia, Republika Costa-Rica, Republika Kuba, Republika San Domingo, Republika Salwador, Ekwador, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Wschodnia Afryka włoska, Luksemburg, Nikaragua, Republika Panama, Paragwaj, Curacau i Surinam, Syjam, Republika Wschodnio-Urugwajska, Stany Zjednoczone Wenezueli;

7-ma klasa: Królestwo Arabii Saudyjskiej, kolonia Kongo belgijskie, Zespól Kolonij hiszpańskich, Irak, Islandia, Zespół Kolonij i Posiadłości włoskich oprócz Wschodniej Afryki włoskiej. Zespół Posiadłości japońskich, oprócz Korei, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syria i Liban), Republika Liberia, Filipiny Związek Państw, Republika San Marino, Państwo Miasto Watykan, Yemen.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł 196.

Wejście w życie i czas ważności Regulaminu.

Niniejszy Regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i Konwencja, jeżeli na podstawie wzajemnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie zostanie odnowiony.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Załącznik

WZORY DRUKÓW

grafika

Przekład

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PRZESYŁEK LISTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

TREŚĆ

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Przesyłki listowe, dopuszczone do przewozu powietrznego

2. Wolność tranzytu

3. Kierowanie przesyłek listowych lotniczych

4. Przewóz powietrzny na pewnym tylko odcinku drogi

5. Opłaty i ogólne warunki przyjmowania przesyłek lotniczych

6. Przesyłki listowe lotnicze nieopłacone lub niedostatecznie opłacone

7 Doręczanie przesyłek listowych lotniczych

8. Dosyłanie i zwrot przesyłek listowych lotniczych.

Rozdział II.

Przesyłki polecone lub z podaną wartością.

9. Przesyłki polecone

10. Poświadczenie odbioru

11. Odpowiedzialność

12. Przesyłki z podaną wartością

Rozdział III.

Przyznawanie dopłat za przewóz powietrzny. Koszta przewozu

13. Przyznawanie dopłat za przewóz powietrzny

14. Koszta przewozu powietrznego za odsyłki zamknięte

15. Należność za przewóz pojedynczych przesyłek listowych lotniczych

Rozdział IV.

Biuro międzynarodowe.

16. Komunikaty przesyłane, do Biura międzynarodowego i do Zarządów

Rozdział V.

Rachunkowość. Wyrównywanie rachunków.

17. Statystyka dotycząca rozrachunków

18. Sporządzanie odsyłek lub odsyłek lotniczych w okresie statystyki, należności za przewóz powietrzny

19. Stwierdzanie wagi odsyłek lotniczych i przesyłek listowych lotniczych

20. Wykaz zamkniętych odsyłek lotniczych

21. Rachunek kosztów przewozu powietrznego, wyrównywany na podstawie statystyki

22. Rachunek należności za przewóz powietrzny

23. Ogólny rozrachunek

Rozdział VI.

Różne postanowienia.

24. Oznaczanie przesyłek listowych lotniczych

25. Oznaczanie odsyłek lotniczych

26. Sposób odprawiania przesyłek listowych lotniczych

27. Przeładowywanie odsyłek lotniczych

28. Napis na kartach listowych, kartach wartościowych i na nalepkach odsyłek lotniczych

29. Pośrednictwo przy cleniu przesyłek listowych podlegających należnościom celnym

30. Stosowanie Postanowień Konwencji i Porozumień

31. Wejście w życie i czas ważności przyjętych Postanowień

Protokół Końcowy Postanowień, dotyczących przewozu poczty listowej drogą powietrzną.

I. Koszty przewozu powietrznego odsyłek zamkniętych

II. Prawo zmniejszenia podstawowej skali wagi listowych przesyłek lotniczych

III. Dopłaty nadzwyczajne na korzyść pewnych krajów Europy.

Załączniki.

Wzory druków

A V 1. Wykaz linij powietrznych obsługiwanych krajów i opłat za przewóz lotniczy

A V 2. Wykaz wagi przesyłek listowych lotniczych

A V 3. Wykaz wagi brutto zamkniętych odsyłek lotniczych

A V 4. Wykaz wagi przesyłek listowych lotniczych.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PRZESYŁEK LISTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 1.

Przesyłki listowe dopuszczone do przewozu powietrznego.

Artykuł 3.

Kierowanie przesyłek listowych lotniczych.

Artykuł 4.

Przewóz powietrzny na pewnym tylko odcinku drogi.

Artykuł 5.

Opłaty i ogólne warunki przyjmowania przesyłek listowych lotniczych.

W stosunkach uważanych jako połączenia zwyczajne (poniższy artykuł 14, § 8), dopłata ta nie może przekraczać 15 centymów za 20 gramów i 1.000 kilometrów przebytej drogi powietrznej; dla kartek pocztowych i przekazów wynosi ona najwyżej 15 centymów od sztuki za 1.000 kilometrów przebytej drogi powietrznej.

Jednolite dopłaty winny być ustalone dla całego obszaru danego kraju przeznaczenia, jakakolwiek byłaby użyta droga kierowania przesyłki.

W stosunkach między krajami Europy dopłata wynosi najwyżej 15 centymów za 20 gramów, jakakolwiek byłaby odległość.

Przesyłki listowe lotnicze opłaca się na warunkach przewidzianych w artykule 47 Konwencji. Jednakże, niezależnie od rodzaju tych przesyłek opłata może być uwidoczniona za pomocą napisu odręcznego w cyfrach z podaniem pobranej kwoty, wyrażonej w walucie kraju nadania w następujący sposób: "Opłata pobrana: Fr. c." (Taxe perçue: Fr. c).

Napis ten może być sporządzony za pomocą specjalnej pieczątki, umieszczonej na znaczku lub na nalepce specjalnej, albo też poprostu napisany na stronie adresowej przesyłki w jakikolwiek sposób. W każdym jednak wypadku napis ma być stwierdzony datownikiem urzędu nadania.

Artykuł 6.

Przesyłki listowe lotnicze nie opłacone lub niedostatecznie opłacone.

Artykuł 7.

Doręczenie przesyłek listowych lotniczych.

Artykuł 8.

Dosyłanie i zwrot przesyłek listowych lotniczych.

ROZDZIAŁ II.

PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł 12.

Przesyłki z podaną wartością.

ROZDZIAŁ III.

PRZYZNAWANIE DOPŁAT ZA PRZEWÓZ POWIETRZNY. KOSZTA PRZEWOZU.

Artykuł 14.

Koszta przewozu powietrznego za odsyłki zamknięte.

10.

Przytoczonym wyżej opłatom za przewóz podlegają również przesyłki listowe, wolne od należności tranzytowych, odsyłki lub przesyłki mylnie skierowane lub zwracane, uważa się w odniesieniu zapłaty za transport, jak gdyby były normalnie przesyłane.

Jednakowoż za przewóz odsyłek, które należy dosyłać połączeniami nadzwyczajnymi Zarząd pośredniczący może żądać zwrotu kosztów przewozu. Rachunek kosztów przewozu powietrznego odbywa się wówczas w myśl artykułu 21, §§ 1 i 3 Postanowień.

Artykuł 15.

Należność za przewóz pojedynczych przesyłek listowych lotniczych.

ROZDZIAŁ IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł 16.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

ROZDZIAŁ V.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł 17.

Statystyka dotycząca rozrachunków.

Co się tyczy połączeń nadzwyczajnych, Zarząd, któremu powierzono przewóz drogą powietrzną, może wymagać wyrównania rachunków co kwartał lub półrocznie według wagi brutto odsyłek lub wagi netto, zwiększonej o 10% przesyłek pojedynczo przesyłanych i rzeczywiście przewiezionych w okresie wymienionym. W tym przypadku postanowienia poniższych artykułów 19, 21 i 22 należy stosować dla ustalenia wagi i sporządzenia rachunków z zastrzeżeniem, że wykazy AV3 i AV4 winny być sporządzane miesięcznie dla wszystkich dokonanych przewozów powietrznych.

Artykuł 19.

Stwierdzanie wagi odsyłek lotniczych i przesyłek listowych lotniczych.

W okresach statystyki należy umieszczać na chorągiewce lub w napisie, podanym na zewnętrznej stronie odsyłki, datę wysłania i wagę brutto odsyłki. Wkładanie nadchodzących odsyłek lotniczych do innej odsyłki tego samego rodzaju jest zabronione.

Jeżeli listy i kartki pocztowe jak również inne przesyłki połączone w jedną odsyłkę, przewożone są na liniach, na których stosuje się zniżoną taryfę dla A. O., waga każdego z dwóch rodzajów przesyłek ma być podana, niezależnie od wagi ogólnej na chorągiewce lub też na adresie zewnętrznym odsyłki. W danym razie wagę opakowania zewnętrznego (worka lub pakietu, dodaje się do wagi innych przesyłek.

W razie użycia worka zbiorowego, wagi tego worka nie uwzględnia się.

Jeżeli pojedyncze przesyłki listowe, przeznaczone do dosłania drogą powietrzną, znajdują się w odsyłce zwykłej lub w odsyłce lotniczej, zbiera się te przesyłki w specjalną wiązankę, oznaczoną nalepką "Lotnicza" (Par avion), do której dołącza się wykaz odpowiadający załączonemu wzorowi AV2. Waga przesyłek listowych, wysyłanych tranzytem pojedynczo jest oddzielnie wykazana dla każdego kraju przeznaczenia. Jeżeli odsyłka lotnicza zawiera pojedyncze przesyłki listowe w tranzycie a przeznaczone do kilku krajów, dla których koszta tranzytu są jednakowe, koszta te wpisuje się łącznie jako jedną pozycję do wykazu AV2. W obrocie z krajami, które zgodziły się nie pobierać opłaty za dosyłanie drogą powietrzną na ich sieci wewnętrznej, wagi przesyłek pojedynczych do samego kraju przeznaczenia nie wykazuje się. Kartę listową zaopatruje się w uwagę: "Bordereau" AV 2 (wykaz A V 2). Kraje tranzytujące mogą żądać używania specjalnych wykazów AV2, z wymienieniem na nich w porządku ustalonym, krajów i najważniejszych połączeń powietrznych.

Odnośne dane sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczenia. Gdyby urząd ten stwierdził, że różnica między wagą rzeczywistą odsyłek a wagą podaną przekracza 100 gramów, a waga przesyłek pojedynczych 20 gramów, wówczas poprawia te wpisy na chorągiewce lub w wykazie AV2 i o błędzie powiadamia natychmiast urząd wymiany wysyłający, osobnym zawiadomieniem o niedokładnościach. Jeżeli chodzi o odsyłkę zamkniętą odpis tego zawiadomienia przesyła się każdemu Zarządowi pośredniczącemu. Jeżeli stwierdzone w wadze różnice nie przekraczają wskazanych granic, wpisy urzędu wysyłającego należy uważać za ważne.

Artykuł 21.

Rachunek kosztów przewozu powietrznego wyrównywany na podstawie statystyki.

W okresie statystyki Zarządy pośredniczące zapisują w wykazie według załączonego wzoru AV3 wagę korespondencji lotniczej, podaną na chorągiewkach lub napisach na zewnętrznej stronie odsyłek lotniczych, kierowanych drogą powietrzną bądź to na swej sieci wewnętrznej, bądź też poza granice swego kraju. Dla pojedynczych przesyłek lotniczych, nadchodzących z innych Zarządów, a kierowanych drogą powietrzną sporządza się wykaz według załączonego wzoru AV4, na podstawie szczegółów, podanych w zestawieniu AV2. W ten sam sposób postępuje się z przesyłkami listowymi, zawartymi w odsyłkach zwyczajnych. Sporządza się oddzielne wykazy dla każdego urzędu wymiany wysyłającego listowe odsyłki lotnicze lub pojedyncze przesyłki lotnicze.

Artykuł 22.

Rachunek należności za przewóz powietrzny.

ROZDZIAŁ VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 26.

Sposób odprawiania przesyłek listowych lotniczych.

Postanowienia artykułów 157 § 2, litera a) i 159 Regulaminu wykonawczego Konwencji mają analogiczne zastosowanie do przesyłek listowych lotniczych, włożonych do zwykłych odsyłek. Nalepki wiązanek winny być zaopatrzone w napis "Lotnicza" (Par avion).

W razie włożenia przesyłek listowych, lotniczych poleconych do odsyłek zwykłych, napis "Lotnicza" (Par avion) winien być umieszczony na miejscu, przewidzianym w § 2 wymienionego artykułu 159 dla napisu "Exprès".

Jeżeli chodzi o przesyłki listowe lotnicze z podaną wartością, włożone do odsyłek zwykłych, napis "Lotnicza" (Par avion) umieszcza się w rubryce "Uwagi", przy wpisie każdej poszczególnej przesyłki.

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

grafika

Przekład

POROZUMIECIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Przedmiot Porozumienia

2. Najwyższa kwota podanej wartości

3. Opłacanie przy nadaniu. Wysokość opłat

4. Ogólne warunki

5. Dowód nadania

6. Opłata za przesyłki adresowane poste-restante

7. Opłata za pośrednictwo przy cleniu

8. Należności celne i inne należności pocztowe

9. Przesyłki wolne od należności przy doręczeniu

10. Doręczanie ekspresowe

11. Podane wartości

12. Zakazy

13. Zwolnienie od opłat

14. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu

15. Poświadczenie odbioru

16. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne

17. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział II.

Odpowiedzialność.

18. Zakres odpowiedzialności

19. Wyjątki od odpowiedzialności

20. Wygaśnięcie odpowiedzialności

21. Wypłata odszkodowania. Termin wypłaty. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania

22. Ustalenie odpowiedzialności

23. Ograniczenie odpowiedzialności

Rozdział III.

Przesyłki za pobraniem.

24. Opłata i warunki przesyłania

25. Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania

26. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia przesyłki

27. Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego

28. Zabezpieczenie kwot zainkasowanych. Obowiązek wypłaty. Terminy i zwrotne poszukiwanie. Podział opłat

Rozdział IV.

Przyznanie opłat. Należność za tranzyt.

29. Przyznanie opłat

30. Należności tranzytowe

Rozdział V.

Różne postanowienia.

31. Stosowanie przepisów Konwencji

32. Urzędy uczestniczące w wymianie

33. Uchwalenie wniosków w przerwach między zjazdami

Postanowienia końcowe.

34. Wejście w życie i czas trwania Porozumienia

Protokół Końcowy Porozumienia.

Artykuł jedyny.

Najwyższa dopuszczalna kwota podanej wartości.

POROZUMIENIE O USTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ,

które zawarły:

Albania, Niemcy, Królestwo Arabii Saudyjskiej Republika Argentyna, Belgia, Kolonia Kongo Belgijskie, Boliwia, Brazylia, Bułgaria, Chili, Chiny, Republika Kolumbia, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpania, Zespól Kolonij Hiszpańskich, Finlandia, Francja, Algier, Kolonie i Protektoraty francuskie w Indochinach, Zespół innych kolonij franc., Zjedn. Królestwo W. Brytanii i Irlandii Północnej, Zespół kolonij brytyjskich wraz z Terytoriami zamorskimi, Protektoratami i Terytoriami pod zwierzchnictwem lub pod mandatem, Grecja, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Indie brytyjskie, Iran, Irak, Irlandia, Islandia, Włochy, Zespół kolonij i Posiadłości włoskich oprócz włoskiej Afryki Wschodniej, Wschodnia Afryka Włoska, Japonia, Korea, Zespół innych Posiadłości japońskich, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syria, Liban), Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Nikaragua, Norwegia, Nowa Zelandia, Republika Panama, Paragwaj, Holandia,. Curacao i Surinam, Indie holenderskie, Polska, Portugalia, Kolonie Portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezuli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów wylej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Buenos Aires dnia 23 maja 1939 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące Porozumienie:

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 1.

Przedmiot Porozumienia.

Pod nazwą listów lub pudełek z podaną wartością mogą być wymieniane między układającymi się Krajami listy, zawierające papiery wartościowe i dokumenty wartościowe, jak również pudełka, zawierające biżuterię i inne kosztowności, z ubezpieczeniem zawartości na wysokość podanej kwoty.

W obrocie pomiędzy Krajami, które się na to zgodziły, listy z podaną wartością mogą, zawierać również przedmioty podlegające należnościom celnym.

Udział w wymianie pudełek z podaną wartością ogranicza się do tych krajów, które zgodziły się na zaprowadzenie tej gałęzi służby.

Artykuł 3.

Opłacanie przy nadaniu. Wysokość opłat.

Opłatę za listy i pudełka z podaną wartością należy uiszczać przy nadaniu.

Opłata ta składa się:

Artykuł 4.

Ogólne warunki.

Przesyłki z podaną wartością, które nie odpowiadają warunkom wymaganym, i które byłyby przyjęte do przewozu wbrew przepisom, winny być zwrócone Zarządowi kraju nadania, jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, jest upoważniony do doręczenia przesyłek takich adresatom, stosując w danym razie przepisy taryfowe, ustalone w art 34 § 10 Konwencji. Okoliczność, że pudełko z podaną wartością zawiera dokument o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej, nie może, w żadnym razie być powodem do zwrotu nadawcy.

Artykuł 8.

Należności celne i inne należności niepocztowe.

Należności skarbowe i koszta kontroli probierczej, wymagane przy przewozie pobiera się od adresatów przy doręczeniu. Jeżeli, czy to wskutek zmiany przez adresata miejsca zamieszkania, czy też wskutek odmowy przyjęcia lub z jakiegokolwiek innego powodu, pudełko z podaną wartością, ma być dosłane do innego kraju, biorącego udział w wymianie lub zwrócone do kraju nadania, wyszczególnione koszty, które nie mogą być umorzone przy ponownym wywozie, pobiera się od odbiorcy lub nadawcy.

Artykuł 11.

Podanie wartości.

Podana wartość nie może przekraczać rzeczywistej wartości przesyłki, natomiast pozwala się podawać tylko część tej wartości. Przy dokumentach przedstawiających wartość ze względu na koszty ich sporządzenia, kwota podanej wartości nie może przekraczać wysokości kosztów, jakie w razie zaginięcia byłyby połączone z wystawieniem nowych dokumentów.

Wszelkie podanie w celach oszukańczych wartości wyższej, aniżeli rzeczywista, wartość przesyłki, pociąga za sobą odpowiedzialność sądową według ustawodawstwa kraju nadania.

Artykuł 12.

Zakazy.

Zabrania się wkładać przedmioty wymienione w kolumnie 1 poniższego wykazu, do przesyłek wyszczególnionych w kolumnie 2. Jeżeli przesyłki, zawierające przedmioty te wbrew zakazowi zostały przyjęte do wysłania, winny one być poddane postępowaniu, wskazanemu w kolumnie 3.

PRZEDMIOTY	Rodzaj przesyłek z podaną wartością	Postępowanie z przesyłkami przyjętymi wbrew zakazowi
1	2	5
a) Przedmioty, które przez swą właściwość lub opakowanie mogą przedstawiać niebezpieczeństwo dla funkcjonariuszów, brudzić lub niszczyć inne przesyłki;	listy i pudełka	) ) ) ) ) ) ) postępuje, się stosownie do ) regulaminów wewnętrznych ) Zarządu, który stwierdzi ) ich obecność; jednakże ) przedmioty, wymienione pod } c), nie są w żadnym wypadku ) ani kierowane do miejsca ) przeznaczenia, ani ) doręczane adresatom, ani ) zwracane do miejsca ) nadania; ) ) ) ) )
b) przedmioty, podlegające należnościom celnym (z wyjątkiem papierów wartościowych, z zastrzeżeniem jednak postanowień artykułu pierwszego;	listy
c) opium, morfina, kokaina i inne narkotyki. Jednakże zakaz ten nie dotyczy przesyłek z tego rodzaju zawartością w pudełkach z podaną wartością, wysyłanych w celach leczniczych lub naukowych do krajów, które je pod tym warunkiem dopuszczają;	listy i pudełka
d) przedmioty, których przywóz lub obrót jest zabroniony w kraju przeznaczenia;	listy i pudełka
e) zwierzęta żywe;	listy i pudełka
f) materiały wybuchowe, łatwo zapalne lub niebezpieczne;	listy i pudełka	) niszczy na miejscu ten ) Zarząd, który stwierdzi ich } obecność; )
g) przedmioty sprośne lub niemoralne;	listy i pudełka
h) monety, platyna, złoto lub srebro obrobione lub nieobrobione, klejnoty, biżuteria i inne kosztowności;	listy	) zwraca się, do miejsca ) nadania, jednakże, o ile ) obecność ich zostanie ) stwierdzona dopiero przez } Zarząd kraju przeznaczenia, ) ten ostatni ma prawo ) doręczyć je adresatom na ) warunkach przewidzianych ) jego przepisami ) wewnętrznymi.
i) banknoty, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek walory na okaziciela.	pudełka

ROZDZIAŁ II.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Artykuł 18.

Zakres odpowiedzialności.

Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przesyłek z podaną wartością poza wyjątkami, przewidzianymi w poniższym artykule 19.

Odpowiedzialność ta dotyczy zarówno przesyłek przesyłanych pojedynczo, jak i przesyłek przewożonych w odsyłkach zamkniętych.

Nadawca ma prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie w rzeczywistości poniesionej wskutek zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia; odszkodowanie jednak, w żadnym razie, nie może przewyższać kwoty podanej wartości we frankach złotych.

Artykuł 19.

Wyjątki od odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności:

Artykuł 20.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki z podaną wartością, których doręczanie odbyło się stosownie do ich przepisów wewnętrznych dla przesyłek tego samego rodzaju.

Jednakże odpowiedzialność nie ustaje:

Artykuł 22.

Ustalenie odpowiedzialności.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który, przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane dla przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania przesyłki adresatowi, ani też w danym razie, prawidłowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Zarząd pośredniczący lub kraju przeznaczenia, aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności:

jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację dopiero po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, a czas przechowywania przewidziany w artykule 181 Regulaminu Konwencji, już upłynął, zastrzeżenie to nie narusza w niczym praw osoby reklamującej.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, Zarząd, który przekazał przesyłkę z podaną wartością innemu Zarządowi, zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności za tę przesyłkę, jeżeli urząd wymiany, któremu przesyłka została wydana, nie przesłał najbliższą pocztą po sprawdzeniu, Zarządowi wysyłającemu protokołu, stwierdzającego brak lub naruszenie bądź to całego pakietu z przesyłkami wartościowymi, bądź też samej przesyłki.

Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorium, lub w którego służbie fakt ten miał miejsce, odnośne Zarządy pokrywają odszkodowanie w równych częściach. Jednakże, jeżeli ograbienie lub uszkodzenie zawartości zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub, w przypadku zwrotu nadawcy, w kraju nadania, Zarząd odnośnego kraju ma udowodnić, że ani opakowanie, ani zamknięcie przesyłki nie wykazywały widocznych uszkodzeń, oraz, że waga nie różni się od wagi stwierdzonej przy nadaniu.

Jeżeli taki dowód został przeprowadzony przez Zarząd kraju przeznaczenia lub w danym razie, przez Zarząd kraju nadania, żaden z innych zainteresowanych Zarządów nie może uchylić się od udziału w odpowiedzialności, powołując się na fakt przekazywania przesyłki następnemu Zarządowi bez zastrzeżenia z jego strony.

Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce na terytorium lub w służbie Zarządu pośredniczącego, który nie przystąpił do niniejszego Porozumienia, pozostałe Zarządy ponoszą w równych częściach szkodę niepokrytą przez ten Zarząd, w myśl postanowień, przewidzianych w artykule 26 Konwencji. W tym przypadku konieczne jest aby nadawca w sposób wiarygodny, udowodnił, że zawartość przesyłki była zupełna, nienaruszona i starannie opakowana.

Postępowanie przewidziane w ustępie poprzednim dla podziału wypłaty odszkodowania między zainteresowane Zarządy, stosuje się również do przewozu morskiego, jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce w służbie Zarządu uczestniczącego w Porozumieniu, który nie przyjął na siebie odpowiedzialności (artykuł 19, lit. g).

Artykuł 23.

Ograniczenie odpowiedzialności.

ROZDZIAŁ III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 27.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez zainkasowania kwoty pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, jeżeli wniósł reklamację w terminie jednego roku, przewidzianym w artykule 53 Konwencji, a niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub zaniedbania, albo też, jeżeli zawartość nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykułach 11 i 12.

Te same zasady obowiązują, jeżeli od odbiorcy zainkasowano kwotę niższą od podanej kwoty pobrania albo też, jeżeli przy zainkasowaniu popełniono oszustwo.

Odszkodowanie nie może w żadnym razie przekraczać kwoty pobrania.

ROZDZIAŁ V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 33.

Uchwalenie wniosków w przerwach między zjazdami.

W celu uzyskania mocy obowiązującej, wnioski, zgłaszane w przerwach między zjazdami (art. 19 i 20 Konwencji), winny uzyskać:

Artykuł 34.

Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1940 roku i pozostanie w mocy przez czas nie ograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów podpisali Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania Porozumienia, o listach i pudełkach z podaną wartością w dniu dzisiejszym, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

Artykuł jedyny.

Najwyższa dopuszczalna kwota podanej wartości.

Wbrew postanowieniom artykułu 2 Porozumienia, każdy Zarząd może ograniczyć, w swoim zakresie, najwyższą kwotę podanej wartości do 5.000 franków lub do kwoty przyjętej w jego ruchu wewnętrznym, jeżeli kwota ta jest jeszcze niższa niż 5.000 franków.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy Sporządzili niniejszy Protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia podane były w tekście samego Porozumienia, do którego się odnoszą, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

Przekład

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

Art.

101. Udzielanie informacyj Zarządom

102. Drogi przewozowe

103. Sposób przesyłania.

Rozdział II.

Warunki przyjęcia.

104. Opakowanie przesyłek

105. Podanie wartości. Deklaracje celne

106. Oszukańcze podanie wartości

Rozdział III.

Czynności przy. odprawie i nadejściu.

107. Podanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Przesyłki wolne od należności przy doręczeniu

108. Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek

109. Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości

110. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne

Rozdział IV.

Rachunkowość. Wyrównywanie rachunków.

111. Należności tranzytowe

112. Przesyłki wolne od należności przy doręczeniu. Wyrównywanie rachunków

Rozdział V.

Różne postanowienia.

113. Poświadczenia odbioru. Pobranie. Ekspresy. Reklamacje i żądania informacji

114. Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu

115. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

Postanowienia końcowe.

116. Wejście w życie i czas trwania Regulaminu

Załączniki.

Wzory druków.

V D 1. Wymiana między krajami nieościennymi (wykaz)

V D 2. Nalepka

V D 3. Karta wartościowa

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Buenos Aires dnia 23 maja 1939 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 103.

Sposób przesyłania.

W obrocie między Krajami oddzielonymi od siebie jedną lub kilku służbami pośredniczącymi, przesyłki z podaną wartością należy zawsze kierować drogą najkrótszą.

Można je przesyłać, stosownie do potrzeb służby, w odsyłkach zamkniętych, lub wydawać pojedynczo pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, jeżeli Zarząd ten może zapewnić dalszy przewóz na warunkach przewidzianych w powyżej podanych artykułach 101 i 102. Jednakowoż każdy Zarząd pośredniczący ma prawo żądać przekazywania przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych, sporządzanych przez Zarząd kraju nadania dla urzędów wymiany kraju przeznaczenia, ilekroć stwierdzi, że ilość przesyłek pojedynczych jest tak znaczna, iż może utrudniać jego czynności służbowe.

Wolno jednak Zarządom kraju nadania i kraju przeznaczenia porozumieć się między sobą co do wymiany przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych za pomocą połączeń jednego lub kilku pośredniczących, biorących lub nie biorących udziału w Porozumieniu. Zarządy pośredniczące należy uprzedzić o tym we właściwym czasie.

Zarządy zainteresowane mogą również porozumieć się co do zapewnienia przewozu pojedynczych sztuk drogami okrężnymi w razie, gdyby przewóz drogą bezpośrednią nie dawał gwarancji co do odpowiedzialności na całej drodze przewozu.

ROZDZIAŁ II.

WARUNKI PRZYJĘCIA

Artykuł 104.

Opakowanie przesyłek.

Listy z podaną wartością dopuszcza się do przewozu tylko w kopertach zamkniętych za pomocą jednakowych pieczęci z laku dobrego gatunku, przedstawiających specjalny znak, a umieszczanych w pewnych odstępach w ilości dostatecznej dla przytrzymania wszystkich skrzydeł koperty. Koperty muszą być trwałe, sporządzone z jednego kawałka, i muszą zapewniać dokładne przyleganie pieczęci. Nie wolno używać kopert zupełnie przezroczystych lub z kolorowymi brzegami, jako też kopert z przezroczystym polem.

Znaczki pocztowe użyte do opłaty i wszelkie służbowe nalepki pocztowe muszą być umieszczone w pewnych odstępach, aby nie mogły służyć do ukrycia uszkodzenia koperty. Nie mogą one również być przegięte na dwie powierzchnie koperty, w ten sposób aby zakrywać jej krawędzie. Umieszczanie na listach z podaną wartością innych nalepek aniżeli służbowych nalepek pocztowych jest zabronione.

Opłacenie przesyłek z podaną wartością może być oznaczone za pomocą podania cyframi kwoty pobranej w walucie kraju nadania, w sposób następujący: "Opłata pobrana: Fr... c..." (Taxe perçue: Fr.. c...).

Napis ten winien być umieszczony w prawym górnym rogu adresu przesyłki i potwierdzony odciskiem datownika urzędu nadawczego.

Ścianki, wierzchnia i spodnia, mają być oklejone białym papierem, by na nim można było umieścić adres odbiorcy, wartość podaną i odcisk pieczęci służbowych. Prócz tego, pudełka muszą być przewiązane na krzyż mocnym sznurkiem bez węzłów, na którego obu końcach złączonych nakłada się pieczęć z dobrego laku, przedstawiającą szczególny znak. W końcu wszystkie cztery boczne ścianki pudełka winny być zamknięte pieczęciami identycznymi z pieczęcią poprzednią.

Artykuł 105.

Podarcie wartości. Deklaracje celne.

ROZDZIAŁ III.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł 107.

Podanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Przesyłki wolne od należności przy doręczeniu.

Przesyłka winna być zaopatrzona przez urząd nadawczy na stronie adresowej w odcisk pieczęci wskazującej miejsce i dzień nadania.

Prócz tego na każdej przesyłce należy umieścić nalepkę z podaniem nazwy urzędu nadawczego literami łacińskimi i numeru porządkowego przesyłki, jak również nalepkę koloru czerwonego z napisem dużymi literami "Wartościowa" (Valeur déclarée).

Jednakże zamiast dwóch nalepek, przewidzianych w ustępie poprzednim, wolno Zarządom używać tylko jednej nalepki koloru czerwonego, zgodnie z załączonym wzorem VD2, na której należy podać pismem łacińskim literę "V", nazwę urzędu nadania i numer porządkowy przesyłki,

Artykuł 108.

Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek.

Z przesyłek z podaną wartością wraz z kartą lub kartami wartościowymi należy sporządzić jeden lub kilka osobnych pakietów, przewiązanych sznurkiem, zawinąć je w trwały papier, następnie raz jeszcze obwiązać sznurkiem zewnętrznie i wszystkie zagięcia opieczętować dobrym lakiem za pomocą pieczęci wysyłającego urzędu wymiany. Na pakietach takich umieszcza się napis: "Wartościowe" (Valeurs (déclarées) lub "Listy wartościowe" (Lettres avec valeur déclarée) lub "Pudełka z podaną wartością" (Boîtes avec valeur déclarée).

Zamiast sporządzania pakietu z listów z podaną wartością można |e włożyć do koperty z trwałego papieru, którą zamyka się pieczęciami lakowymi.

Jeżeli ilość lub objętość przesyłek z podaną wartością tego wymaga, mogą one również być włożone do worka należycie zamkniętego i opieczętowanego lakiem lub zaplombowanego.

Artykuł 109.

Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości.

Brak przesyłki, uszkodzenie lub inne nieprawidłowości, mogące pociągnąć za sobą odpowiedzialność Zarządów, należy stwierdzić w protokole, który, w miarę możności, wraz z całkowitym opakowaniem (worek, koperta, sznurek i pieczęcie, lub plomby) wszystkich pakietów lub worków wewnętrznych i zewnętrznych, w których były zawarte przesyłki wartościowe, przesyła się jako przesyłkę, poleconą Zarządowi centralnemu kraju, któremu podlega wysyłający urząd wymiany; niezależnie od tego przesyła się niezwłocznie do wysyłającego urzędu wymiany zawiadomienie o niedokładnościach. Równocześnie przesyła się duplikat protokołu do Zarządu centralnego, któremu podlega urząd wymiany odbierający lub do innego miejsca służbowego wyznaczonego przez ten Zarząd centralny.

Nie naruszając postanowień § 3, urząd wymiany, w razie otrzymania od obcego urzędu przesyłki uszkodzonej lub niedostatecznie opakowanej, obowiązany jest wysłać ją dalej po zastosowaniu następujących przepisów.

Jeżeli chodzi o nieznaczne uszkodzenie lub częściowy brak pieczęci, wystarczy przesyłki ponownie opieczętować w celu zabezpieczenia zawartości pod warunkiem jednakże, aby było widoczne, według stwierdzonej wagi, że zawartość nie została ani uszkodzona, ani też zmniejszona. Jeżeli tego zachodzi potrzeba, przesyłki należy opakować na nowo, zachowując, w miarę możności, opakowanie pierwotne.

Jeżeli uszkodzenie wskazuje na to, że zawartość przesyłki mogła być wyjęta, urząd winien przystąpić do urzędowego otwarcia przesyłki i sprawdzenia jej zawartości. O wyniku sprawdzenia zawartości spisuje się szczegółowy protokół, którego odpis dołącza się do przesyłki.

We wszystkich tych przypadkach należy wagę pierwotną i nową stwierdzić i podać na kopercie. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis:

Opieczętowano z urzędu w......" (Cacheté d'office à......) lub "Przepakowano w......." (Réemballé à........) odcisk datownika i podpisy funkcjonariuszów, którzy dokonali opieczętowania lub przepakowania.

Artykuł 110.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

ROZDZIAŁ IV.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

ROZDZIAŁ V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 114.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 150 i 151 Regulaminu Konwencji należy stosować do wycofania i zmiany adresu przesyłek z podaną wartością.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanym najbliższą pocztą wraz z dokładnym wzorem adresu, o którym mowa w artykule 150, § 1 Regulaminu Konwencji i zaopatrzonym w nagłówku w następujący napis podkreślony ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia........." (Confirmation de la demande télégraphique du...). W tym przypadku urząd przeznaczenia ogranicza się z chwilą otrzymania telegramu do zatrzymania przesyłki, a z wykonaniem żądania czeka do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność załatwić żądanie przesłane w drodze telegraficznej, nie oczekując nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Artykuł 115.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Zarządy, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie Porozumienia mają podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

grafika

Przekład

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH

Treść.

Rozdział I.

Art.

1. Przedmiot Porozumienia

Rozdział II.

Postanowienia dotyczące wszystkich paczek.

2. Opłacanie przy nadaniu. Opłaty.

3. Należności lądowe

4. Należność morska

5. Zniżka lub podwyżka należności lądowej

6. Zniżka lub podwyżka należności morskiej

7. Opłata dodatkowa

8. Paczki ochronne. Paczki z zawartością łamliwą. Opłata specjalna

9. Należność za pośrednictwo przy cleniu

10. Doręczanie adresatowi. Należność za doręczanie do mieszkania

11. Należności celne i inne należności niepocztowe

12. Paczki wolne od należności

13. Opłata za przepakowanie

14. Składowe

15. Paczki ekspresowe

16. Zakazy

17. Paczki przyjęte do przewozu wbrew przepisom

18. Paczki dla jeńców wojennych

19. Wycofanie. Zmiana adresu

20. Poświadczenie odbioru

21. Zawiadomienie o załadowaniu na okręt

22. Dosyłanie

23. Paczki niedoręczalne

24. Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych

25. Sprzedaż. Zniszczenie

26. Paczki, których zrzekł się nadawca

27. .Pobieranie kosztów od nadawcy

28. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział III.

Paczki za pobraniem.

29. Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównanie kwot zainkasowanych

30. Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania

31. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości

32. Odszkodowanie w razie niezankasowana kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego

33. Określenie odpowiedzialności

34. Stosowanie postanowień Konwencji przy odszkodowaniach i wypłatach. Terminy wypłaty i zwrot zaliczek

35. Przekazy pobraniowe i zawiadomienie o wpłacie

Rozdział IV

Paczki z podaną wartością.

36. Podanie wartości

37. Opłaty i warunki przesyłania

Rozdział V.

Paczki pilne.

38. Opłaty i warunki przesyłania

Rozdział VI.

Odpowiedzialność.

39. Zakres odpowiedzialności

40. Wyjątki od zasady odpowiedzialności

41. Wygaśnięcie odpowiedzialności

42. Wypłata odszkodowania

43. Termin wypłaty odszkodowania

44. Określenie odpowiedzialności

45. Ograniczenie odpowiedzialności

46. Zwrot odszkodowania

Rozdział VII.

Przyznanie opłat.

47. Wynagrodzenie za przewóz

48. Zaliczanie należności w razie dosłania lub zwrotu

49. Należność za doręczanie pośpieszne

50. Opłata za dosłanie w kraju przeznaczenia

51. Różne należności

52. Podział opłat i należności za pobranie

53. Należność asekuracyjna

Rozdział VIII.

Różne postanowienia.

54. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji

55. Paczki przeznaczone do krajów nie uczestniczących w porozumieniu

56. Opłata dodatkowa od paczki wyższa niż 25 centów

57. Uchwalenie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

58. Wejście w życie i czas trwania Porozumienia

Protokół Końcowy Porozumienia.

I. Eksploatacja służby przez przedsiębiorstwa przewozowe

II. Połączenia lotnicze

III. Tranzyt

IV. Opłaty dodatkowe

V. Dopłaty specjalne

VI. Taryfy specjalne

VII. Specjalne postępowanie

VIII. Paczki z podaną wartością

IX. Wyjątki od zasady odpowiedzialności

X. Wymiary i objętość

XI. Paczki ochronne

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Afganistan, Albania, Niemcy, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Argentyna, Belgia, Kolonia Kongo belgijskie, Boliwia, Brazylia, Bułgaria, Chili, Chiny, Republika Kolumbia, Republika Costa-Rica, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Egipt, Republika Salwador, Ekwador, Hiszpania, Zespół Kolonii hiszpańskich, Finlandia, Francja, Algier, Kolonie i Protektoraty francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonii francuskich, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Indie brytyjskie, Iran, Irak, Islandia, Włochy, Zespół Kolonij i Posiadłości włoskich oprócz włoskiej Afryki wschodniej, Wschodnia Afryka włoska, Japonia, Korea, Zespół innych Posiadłości japońskich, Państwa Lewantyńskie pod Mandatem francuskim (Syria i Liban), Republika Liberia, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegia, Republika Panama, Paragwaj, Holandia, Curacao i Surinam, Indie holenderskie, Peru, Polska, Portugalia, Kolonie portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych Krajów, na mocy artykułu 3 światowej Konwencji Pocztowej; uchwalonej w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następujące Porozumienie:

ROZDZIAŁ I.

Artykuł 1.

Przedmiot Porozumienia.

ROZDZIAŁ II.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł 3.

Należności lądowe.

Opłata za przewóz lądowy wynosi dla każdego kraju:

30 centymów od paczki do 1 kilograma;

40 centymów od paczki ponad 1 do 3 kg;

50 centymów od paczki ponad 3 do 5 kg;

100 centymów od paczki ponad 5 do 10 kg;

150 centymów od paczki ponad 10 do 15 kg;

200 centymów od paczki ponad 15 do 20 kg.

Jednakże, w odniesieniu do paczek ostatnich dwóch kategoryj wagi, Zarządy wysyłające i odbierające mają prawo według własnego uznania, ustalić przypadające im opłaty za przewóz.

Artykuł 4.

Należność morska.

Przy przewozie morskim każdemu Zarządowi, biorącemu udział w tym przewozie, należy się opłata w wysokości, jak następuje:

Długość rejsów	PACZKI
Długość rejsów	do 1 kg	ponad 1 do 3 kg	ponad 3 do 5 kg	ponad 5 do 10 kg	ponad 10 do 15 kg	ponad 15 do 20 kg
1	2	3	4	5	6	7
	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.	Fr. c.
Do 500 mil morskich	-.35	-.20	-.25	-.50	-.75	-1.-
od 501 " 1.000 "	-.25	-.30	-.40	-.75	-1.10	1.60
" 1.001 " 2.000 "	-.40	-.50	-.60	1.10	1.10	2.25
" 2.000 " 3.000 "	-.50	-.65	-.80	1.45	2.10	2.90
" 3.001 " 4.000 "	-.60	-.80	-.100	1.80	2.60	3.55
" 4.001 " 5.000 "	-.70	-.95	1.20	2.15	3.10	4.20
" 5.001 " 6.000 "	-.80	1.10	1.40	2.50	3.60	4.85
" 6.001 " 7.000 "	-.90	1.25	1.60	2.85	4.10	5.50
" 7.001 " 8.000 "	1.-	1.40	1.80	3.20	4.60	6.15
" 8.001 " 9.000 "	1.10	1.55	2.-	3.53	5.10	6.80
" 9.001 " 10.000 "	1.20	1.70	2.20	3.90	5.60	7.45
itd. dodając za każde
1.000 mil lub część 1.000 mil	-.10	-.15	-.20	-.35	-.50	-.65

Długość rejsów oblicza się, w danym razie, według średniej odległości między odnośnymi portami obydwu krajów, biorących udział w wymianie.

Nie pobiera się należności przewidziane] w ustępie pierwszym za przewóz morski między dworna portami tego samego kraju, jeżeli Zarząd tego kraju już otrzymuje wynagrodzenie należne mu z tytułu przewozu paczek drogą lądową.

Artykuł 5.

Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

Kraje, które podpisały niniejsze Porozumienie mają prawo jednocześnie obniżać lub podwyższać przypadającą im należność lądową od wywożonych i przywożonych paczek, byleby przynajmniej na trzy miesiące naprzód powiadomiły o tym Zarząd poczt szwajcarskich.

Zmiany tych należności będą obowiązywały począwszy od następujących dat: 1 stycznia, 1 lipca.

Zniżka lub podwyżka winna obowiązywać co najmniej przez jeden rok.

Podwyżka nie może w żadnym jednak przypadku dla poszczególnych kategoryj wagi przekraczać opłat, przewidzianych w powyżej podanym artykule 3.

Artykuł 6.

Zniżka lub podwyżka należności morskiej.

Zarządy mają prawo zniżki lub podwyżki najwyżej o 50% na warunkach, przewidzianych w artykule 5, należności za przewóz morski, określonej w artykule 4.

Każda podwyżka musi być zastosowana również do paczek własnych, wysyłanych przez Zarząd, od którego są zależne środki wykonujące przewóz morski. Jednakże przepis ten nie odnosi się do stosunków między danym krajem, a jego koloniami itp. ani też do stosunków tych kolonij itp. między sobą.

Artykuł 8.

Paczki ochronne. Paczki z zawartością łamliwą. Opłata specjalna.

Uważane są jako ochronne:

Artykuł 10.

Doręczanie adresatowi. Należność za doręczanie do mieszkania.

Paczki doręcza się adresatom w najkrótszym terminie, stosownie do postanowień obowiązujących w kraju przeznaczenia.

Kraj ten może pobierać opłatę za doręczanie do domu w wysokości opłaty za doręczenie, pobieranej w obrocie wewnętrznym, lecz najwyżej 40 centymów od paczki. Ta sama opłata może być pobierana w danym razie za każdą następną próbę doręczenia paczki adresatowi do domu. Opłaty tej nie pobiera się za pierwsze doręczenie paczek ekspresowych, o których mowa w poniżej podanym artykule 15.

Artykuł 12.

Paczki wolne od należności.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, nadawcy, na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, mogą przyjąć na swój rachunek, wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, ciążące na paczkach przy ich wydaniu. Dopóki paczka nie została doręczona adresatowi, nadawca może, już po nadaniu, żądać za opłatą ustaloną dla listu poleconego pojedynczej wagi, aby paczki była doręczona jako wolna od opłat.

W tym przypadku nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia kwot, których zażądać może urząd przeznaczenia i w danym razie złożyć odpowiednią kaucję.

Zarząd kraju przeznaczenia ma prawo pobierać z tego tytułu należność komisową, nie przekraczającą jednak 40 centymów od paczki. Należność ta jest niezależna od należności przewidzianej w artykule 9.

Artykuł 15.

Paczki ekspresowe.

Artykuł 16.

Zakazy.

Wysyłanie przedmiotów wymienionych w kolumnie 1 poniższej tabeli jest zakazane. Jeżeli paczki zawierające te przedmioty, zostały wbrew zakazom przyjęte do wysłania, winny one być poddane postępowaniu wskazanemu w kolumnie 2.

PRZEDMIOT	Postępowanie z paczkami przyjętymi wbrew zakazom
1	2
a) Przedmioty, które ze wzglądu na swoje właściwości lub opakowanie są niebezpieczne dla funkcjonariuszów lub mogą brudzić albo niszczyć inne paczki;	) ) ) )	należy postępować zgodnie z przepisami wewnętrznymi Zarządu, który stwierdzi ich obecność; jednakże przedmioty wymienione pod b) nie są w żadnym wypadku ani kierowane do miejsca przeznaczenia ani wydawane adresatom, ani zwracane do miejsca nadania w przypadku naruszenia przepisu przewidzianego pod d), gdy chodzi o dołączenie tylko jednej przesyłki listowej postępuje się z nią w sposób przepisany dla listów nie opłaconych. Paczka nie może w żadnym przypadku hyc zwrócona do miejsca nadania;
b) opium, morfina, kokaina i inne narkotyki; jednakże zakaz ten nie ma zastosowania do przesyłek wysłanych w celach leczniczych lub naukowych do krajów, które je pod tym warunkiem dopuszczają;	) ) ) ) )
c) przedmioty, których przewóz lub obieg jest zakazany w kraju przeznaczenia:	} )
d) każdy dokument posiadający charakter korespondencji bieżącej lub osobistej, jak również wszelkiego rodzaju przesyłki listowe, noszące inny adres aniżeli adresata lub osób z nim mieszkających. Jednakże zezwala się na dołączanie jednego z poniżej podanych dokumentów: rachunku w stanie otwartym ograniczającego się do swych zasadniczych elementów, dotyczącego wysłanych towarów; fakturę, wykaz lub zawiadomienie o wysianiu, dowód doręczenia;	) ) ) ) ) ) ) ) ) ) )
e) zwierzęta żywe, jeżeli przewóz ich za pośrednictwem poczty nie jest dozwolony przepisami pocztowymi odnośnych krajów;	) ) )
f) materiały wybuchowe, zapalne lub niebezpieczne; jednakże Zarządy mogą się porozumieć co do przewozu pistonów w łuskach metalowych do ręcznej broni palnej, nie wybuchających części ładunków artyleryjskich i zapałek;	) ) } ) ) )	zniszczyć na miejscu przez Zarząd, który stwierdzi ich obecność;
g) przedmioty sprośne lub niemoralne;	)
b) monety, banknoty, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek walory na okaziciela, albo też platyna, złoto, srebro obrobione lub nie obrobione, klejnoty, biżuteria i inne kosztowności w paczkach bez podanej wartości przeznaczonych do krajów, które dopuszczają dodawanie wartości.	) ) ) } ) ) )	zwrócić do kraju nadania, z wyjątkiem przypadku, kiedy Zarząd przeznaczenia zgadza się na doręczenie ich nadawcom na warunkach przewidzianych jego przepisami wewnętrznymi.
Jednakże każdy Zarząd może zabronić wkładania złota w sztabach lub ograniczyć wartość rzeczywistą tego rodzaju przesyłek.	) ) )

Artykuł 18.

Paczki dla jeńców wojennych.

Paczki, adresowane do jeńców wojennych lub przez nich nadawane, z wyjątkiem paczek za pobraniem, wolne są od wszelkich przewidzianych niniejszym Porozumieniem opłat zarówno w kraju nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących. Za paczki te nie zalicza się żadnych udziałów, ani też nie wypłaca się odszkodowania w razie ich zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości.

Tym samym przepisom podlegają paczki, dotyczące jeńców wojennych, wysyłane lub otrzymywane już to bezpośrednio, już to pośrednio przez biura wywiadowcze, które przypuszczalnie byłyby urządzone dla tych osób w krajach prowadzących wojnę lub w krajach neutralnych, które na swoim terytorium dały schronienie wojskowym stron walczących.

Wojskowi stron walczących, przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani pod względem stosowania powyższych postanowień, uważani są na równi z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł 19.

Wycofanie. Zmiana adresu.

Nadawca może żądać wycofania paczki lub zmiany jej adresu na warunkach przewidzianych w artykule 51 Konwencji dla przesyłek listowych, z tym zastrzeżeniem, że w razie żądania zwrotu lub dosłania paczki, nadawca jest obowiązany z góry zapewnić pokrycie należności na nowy przewóz.

Za paczki z podaną wartością, co do których żądano w drodze telegraficznej zmiany adresu, do opłaty za telegram dodaje się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł 22.

Dosyłanie.

Paczka może być dosłana z powodu zmiany miejsca pobytu adresata w kraju przeznaczenia albo na skutek żądania nadawcy lub adresata, albo też bez specjalnego żądania, jeżeli na to zezwalają przepisy wewnętrzne kraju przeznaczenia.

Dosłanie paczki z jednego kraju do drugiego może nastąpić tylko na żądanie nadawcy lub adresata, jeżeli paczka odpowiada warunkom wymaganym dla tego nowego przewozu.

Nadawca może zastrzec się przeciw wszelkiemu dosyłaniu przez umieszczenie stosownej notatki na adresie pomocniczym i na paczce.

Dosłanie paczek z jednego kraju do drugiego, z powodu zmiany miejsca pobytu adresatów, upoważnia do pobrania dodatkowych opłat, ustalonych w artykułach 3 do 8 i 37, §§ 1 i 3. Jeżeli paczka została dosłana wewnątrz kraju przeznaczenia, Zarząd tego kraju może pobrać opłatę za dosłanie według przepisów wewnętrznych. Opłaty te, podlegające zaliczeniu, w razie późniejszego dosłania lub zwrotu do kraju nadania, pobiera się od adresatów lub, w danym razie, od nadawców, niezależnie od zwrotu należności celnych i innych należności specjalnych, na których umorzenie kraj przeznaczenia nie zgadza się.

To samo postępowanie obowiązuje dla paczek, podpadających pod którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 16.

Artykuł 23.

Paczki niedoręczalne.

Zwrot paczki niedoręczalnej winien nastąpić również niezwłocznie, jeżeli zarządzenie nadawcy, wyrażone na adresie pomocniczym i na paczce, nie dało żadnego wyniku.

Jeżeli w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności nadawca (lub osoba trzecia, o której mowa w artykule 108, § 1 Regulaminu) wydał jedno lub kilka zarządzeń, wymienionych pod literami a, b, c, d, e lub g artykułu 138 § 1 Regulaminu i jeżeli, mimo wykonania tych zarządzeń, cel nie został osiągnięty, paczkę zwraca się do urzędu nadania.

Można pobrać od nadawcy lub osoby trzeciej, o których mowa w artykule 108, § 1 Regulaminu, w chwili wypełniania druku o niedoręczalności wymienionego w artykule 137 Regulaminu, opłatę, której wysokość nie może przekraczać podwójnej opłaty za list pojedynczej wagi. Jeżeli chodzi o kilka paczek, będących przedmiotem jednego tylko zawiadomienia o niedoręczalności, zgodnie z postanowieniami Regulaminu, opłata może być raz pobrana.

Jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia wysłania zawiadomienia o niedoręczalności urząd sporządzający zawiadomienie nie otrzymał wystarczających zarządzeń, paczkę zwraca się do urzędu nadania. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległymi.

Paczki, o których nadejściu zawiadomiono adresatów, przechowuje się do ich dyspozycji przez piętnaście dni lub najdłużej przez miesiąc, licząc od dnia następnego po wysłaniu zawiadomienia. Po upływie tego terminu paczkę uważa się za niedoreczalną. Termin przechowywania może być podwyższony wyjątkowo do dwóch miesięcy za zgodą nadawcy i jeżeli Zarząd przeznaczenia nie sprzeciwia się temu.

Jeżeli nie można wysłać zawiadomienia, paczki przechowane do dyspozycji adresatów, jak również paczki, adresowane poste-restante, uważa się za niedoręczone dopiero po upływie terminu przechowania, ustalonego przepisami kraju przeznaczenia. Jednakże termin ten zasadniczo nie może przekraczać trzech miesięcy dla krajów bliskich i pięć miesięcy dla krajów odległych.

Paczkę należy zwrócić do kraju nadania w krótszym czasie, jeżeli tego wymaga zarządzenie nadawcy, wyrażone na odwrocie adresu pomocniczego i na paczce, w Języku znanym w kraju przeznaczenia.

Artykuł 24.

Umarzanie należności celnych i innych należności niepocztowych.

Zarządy obowiązują się do czynienia starań u odnośnych władz swego kraju co do umarzania należności celnych i innych należności niepocztowych od paczek, zwracanych do kraju nadania, których zrzekli się nadawcy, zniszczonych z powodu całkowitego zepsucia zawartości lub dosyłanych do trzeciego kraju.

Ten sam sposób postępowania mają stosować Zarządy do paczek zaginionych, ograbionych lub uszkodzonych w ich służbie.

Artykuł 27.

Pobieranie kosztów od nadawcy.

Nadawcy obowiązani są do zwrotu kosztów za przewóz oraz innych kosztów, poniesionych przez Zarządy z powodu niedoręczalności paczek, nawet w tym przypadku, jeżeli paczek tych zrzekł się nadawca, lub gdy zostały one sprzedane albo zniszczone. Kosztami tymi obciąża się Zarząd kraju nadania.

Urząd nadawczy może we wszystkich przypadkach, gdy zachodzi potrzeba pobierać kaucje na pokrycie kosztów, które mogłyby być spowodowane niedoręczeniem paczek.

Artykuł 28.

Reklamacje i żądania informacji,

ROZDZIAŁ III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 29.

Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównanie kwot zainkasowanych.

Do paczek za pobraniem stosuje się te same formalności i opłaty, jakie obowiązują przy paczkach zwykłych albo ewentualnie paczkach z podaną wartością.

Ponadto nadawca opłaca z góry:

Artykuł 32.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania kwoty pobrania, zainkasowania częściowego lub oszukańczego.

Jeżeli paczkę wydano odbiorcy bez zainkasowania kwoty pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania jeżeli wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 28, jeżeli to niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub zaniedbania i wreszcie jeżeli zawartość paczki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 16, § 1, litery b, c, e, f i h, oraz jeżeli na paczce nie podano fałszywej wartości w celach oszukańczych.

Te same zasady należy stosować w przypadku, jeżeli od odbiorcy zainkasowano kwotę niższą od podanej kwoty pobrania, albo też, gdy dokonano oszukańczego zainkasowania.

Odszkodowanie w żadnym razie nie może przekraczać kwoty pobrania.

Artykuł 33.

Określenie odpowiedzialności.

Wpłatę kwot pobrania prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, przewidzianego w artykule 32 dokonuje Zarząd kraju nadania na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Zarząd ten ponosi odpowiedzialność, jeżeli nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła skutkiem nieprzestrzegania przez Zarząd kraju nadania jakiegokolwiek przepisu służbowego lub, że na paczce i na odnośnym adresie pomocniczym, w chwili przekazania ich jego służbie, nie było znamion, przewidzianych Regulaminem dotyczącym paczek za pobraniem.

Jeżeli kwotę, ciążącą na zaginionej w służbie pocztowej paczce za pobraniem, zainkasowano w sposób oszukańczy, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad poniższego artykułu 44. Jednakże odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nie uczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w poniższych artykułach 39 i 40 za paczki bez pobrania. Inne Zarządy pokrywają w równych częściach niepokrytą część odszkodowania.

Artykuł 35.

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Kwoty przekazu pobraniowego, niewypłaconej z jakiegokolwiek powodu adresatowi, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania paczki za pobraniem przechowuje wspomnianą kwotę do dyspozycji osoby uprawnionej, z chwilą zaś upływu okresu czasu prawnego przedawnienia, kwota przechodzi ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami przewidzianymi w Regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom ustalonym w porozumieniu o przekazach pocztowych.

ROZDZIAŁ IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł 36.

Podanie wartości.

Artykuł 37.

Opłaty i warunki przesyłania.

ROZDZIAŁ V.

PACZKI PILNE.

Artykuł 38.

Opłaty i warunki przesyłania.

ROZDZIAŁ VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 39.

Zakres odpowiedzialności.

Z wyjątkiem przypadków, przewidzianych w poniższym artykule 40, Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości paczek.

Nadawcy przysługuje prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie rzeczywiście poniesionej wskutek zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia zawartości. Odszkodowanie za paczki, zwykłe nie może przekraczać:

10 franków za paczkę do wagi 1 kg

15 franków za paczkę powyżej 1 do 3 kg

25 franków za paczkę powyżej 3 do 5 kg

40 franków za paczkę powyżej 5 do 10 kg

55 franków za paczkę powyżej 10 do 15 kg

70 franków za paczkę powyżej 15 do 20 kg.

Odszkodowanie za paczki z podaną wartością nie może w żadnym przypadku przekraczać podanej wartości we frankach złotych.

Odszkodowanie wypłaca się adresatowi, jeżeli tego żąda, albo na podstawie wniesienia zastrzeżeń przy odbiorze paczki ograbionej lub uszkodzonej, albo też jeżeli udowodni, że nadawca zrzekł się swych praw na jego korzyść.

W tych przypadkach, gdy odszkodowanie należy się za zaginięcie, zniszczenie lub całkowite ograbienie zawartości paczki, nadawca ma prócz tego prawo do zwrotu uiszczonych opłat i należności, z wyjątkiem opłat przewidzianych w poniższym § 6. To samo stosuje się do paczek nie przyjętych przez adresatów z powodu złego ich stanu, jeżeli stan taki może być przypisany poczcie i powoduje jej odpowiedzialność.

Jeżeli zaginięcie, zniszczenie lub ograbienie całkowite zawartości zostało spowodowane wypadkami siły wyższej i nie wypłaca się odszkodowania, nadawca ma prawo do zwrotu udziałów za niewykonany przewóz lub niewykonane czynności służbowe.

Artykuł 40.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności:

Artykuł 43.

Termin odszkodowania.

Artykuł 44.

Określenie odpowiedzialności.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który, przyjąwszy paczkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane, potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania paczki adresatowi, ani, w danym razie, prawidłowego jej przekazania następnemu Zarządowi.

Zarząd pośredniczący lub przeznaczenia jest, aż do dostarczenia dowodów przeciwnych, zwolniony od wszelkiej odpowiedzialności:

jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację już po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących, paczki poszukiwanej, ponieważ upłynął termin przechowania, przewidziany w artykule 155 Regulaminu; zastrzeżenie to nie narusza w niczym praw osoby reklamującej.

Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie zawartości nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorium lub, w którego służbie wypadek ten miał miejsce, odnośne Zarządy ponoszą szkodę w równych częściach. Przepis ten dotyczy szczególnie przypadków przekazywania paczek sumarycznie. Jednakże jeżeli ograbienie lub uszkodzenie zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia, lub, w przypadku zwrotu do nadawcy w kraju pochodzenia, należy do Zarządu odnośnego kraju udowodnienie, że ani opakowanie, ani zamknięcie paczki nie wykazywały widocznych uszkodzeń oraz, że waga, jeżeli chodzi o paczkę z podaną wartością, nie różni się od wagi stwierdzonej w chwili nadania.

Jeżeli odnośny dowód został przeprowadzony przez Zarząd przeznaczenia lub w danym razie, przez Zarząd nadania, żaden z pozostałych zainteresowanych Zarządów nie może uchylić się od udziału w odpowiedzialności, powołując się na fakt przekazania paczki następnemu Zarządowi bez zastrzeżeń z jego strony.

Artykuł 45.

Ograniczenie odpowiedzialności.

Artykuł 46.

Zwrot odszkodowania.

Zarząd ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek w myśl artykułu 43 dokonano wypłaty, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania w terminie trzymiesięcznym, licząc od dnia wysłania zawiadomienia o dokonanej wypłacie, kwotę odszkodowania rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Jeżeli odszkodowanie ma być pokryte przez kilka Zarządów zgodnie z artykułem 44, całość należnego odszkodowania ma być zwrócona Zarządowi wysyłającemu, w terminie podanym w poprzednim ustępie, przez pierwszy Zarząd, który otrzymawszy w porządku reklamowaną paczkę nie jest w stanie udowodnić prawidłowego jej przekazania następnemu Zarządowi. Do tego Zarządu należy uzyskanie od innych Zarządów współodpowiedzialnych ewentualnych udziałów każdego z nich w odszkodowaniu uprawnionego.

Zwrot Zarządowi-wierzycielowi dokonuje się bez kosztów dla tego Zarządu, albo przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką, w walucie mającej obieg w tym kraju.

Jeżeli odpowiedzialność została ustalona, jak również w przypadku przewidzianym w artykule 43, § 2, kwotę odszkodowania można również pobrać z urzędu przez potrącenie z rachunku kraju, ponoszącego odpowiedzialność albo wprost, albo za pośrednictwem pierwszego Zarządu pośredniczącego, który ze swej strony obciąża Zarząd następny, przy czym postępowanie to powtarza się dopóty, dopóki kwoty wypłaconej nie wpisze się na dług Zarządu ponoszącego odpowiedzialność.

Po upływie trzech miesięcy kwota należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu w wysokości 5% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

ROZDZIAŁ VII.

PRZYZNANIE OPŁAT.

Artykuł 48.

Zaliczanie należności w razie dosłania lub zwrotu.

W razie dostania lub zwrotu paczki do miejsca nadania, Zarząd dosyłający pobiera od Zarządu następnego przypadający mu udział oraz, w danym razie:

Artykuł 49.

Należność za doręczanie pośpieszne.

Należność specjalną za doręczanie pośpieszne, przewidziana artykułem 15, § 2 stanowi część wynagrodzenia, przypadającego Zarządowi kraju przeznaczenia.

Jeżeli paczkę ekspresową, której nie starano się doręczyć, dosyła się do innego kraju, należność tę zalicza się na dobro nowego kraju przeznaczenia. Jeżeli kraj ten nie podejmuje się doręczania przesyłek przez umyślnego posłańca, należność przypada Zarządowi kraju pierwotnego przeznaczenia; tak samo ma się rzecz z paczkami ekspresowymi niedoręczalnymi.

Artykuł 51.

Różne należności.

Następujące należności przypadają w całości Zarządowi, który je pobrał:

ROZDZIAŁ VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 55.

Paczki przeznaczone do krajów nie uczestniczących w Porozumieniu.

Artykuł 56.

Oplata dodatkowa od paczki wyższa niż 25 centymów.

Jeżeli kraj, który życzy sobie przystąpić do niniejszego Porozumienia, żąda przyznania mu prawa do pobierania od każdej paczki opłaty dodatkowej wyższej niż 25 centymów, wówczas Biuro międzynarodowe przedstawia prośbę o przystąpienie wszystkim Zarządom uczestniczącym w Porozumieniu. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy nie wniesie sprzeciwu więcej aniżeli trzecia część tych Zarządów, prośbę uważa się za uwzględnioną.

Artykuł 57.

Uchwalenie wniosków w przerwach między Zjazdami.

W celu uzyskania mocy obowiązującej wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuły 19 i 20 Konwencji), winny uzyskać:

Artykuł 58.

Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1940 roku, i pozostanie w mocy przez czas nie ograniczony.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania Porozumienia o paczkach, zawartego dnia dzisiejszego podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

Eksploatacja służby przez przedsiębiorstwa przewozowe.

Każdy kraj, w którym poczta obecnie nie zajmuje się przewozem paczek, a który przystępuje do wyżej wymienionego Porozumienia, może wykonywać jej postanowienia za pośrednictwem przedsiębiorstw kolejowych i żeglugi. Będzie również mógł ograniczyć tę gałęź służby do paczek, pochodzących lub przeznaczonych do miejscowości, obsługiwanych przez te. przedsiębiorstwa.

Zarząd pocztowy takiego kraju ma się porozumieć z przedsiębiorstwami kolei i żeglugi dla zapewnienia należytego wykonywania przez nie wszystkich postanowień Porozumienia, w szczególności dla zorganizowania służby wymiany.

Zarząd ten będzie pośredniczyć we wszystkich sprawach między tymi przedsiębiorstwami a Zarządami pocztowymi innych krajów oraz Biurem międzynarodowym.

Połączenia lotnicze.

Postanowienia, dotyczące przewozu paczek pocztowych drogą powietrzną, włączone są do Porozumienia o paczkach i uważane są jako składowa część tego Porozumienia i jego Regulaminu.

Jednakże, wbrew ogólnym postanowieniom Porozumienia, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja ta może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie nowe postanowienia, proponowane przez tę Konferencję mają być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod głosowanie umawiających się krajów. Uchwała ta będzie zapadać większością oddanych głosów.

Opłaty dodatkowe.

W drodze wyjątku od postanowień artykułów 3, 4 i 7 Porozumienia i tymczasowo Zarządy wymienione poniżej upoważnione są do pobierania poza podwyżkami przewidzianymi w artykułach 5 i 6, dodatkowych opłat końcowych i tranzytowych, jakie są podane w poniższych tabelach:

I. Dodatkowe opłaty końcowe.

Nr poz.	Zarząd upoważniony do pobierania dodatkowej opłaty	Kwota opłaty dodatkowej za każdą paczkę	Uwagi
Nr poz.	Zarząd upoważniony do pobierania dodatkowej opłaty	centymów	Uwagi
1	Afganistan	50
2	Wschodnia Afryka wioska	¹⁾	1) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do 1 kg - 40 centymów; dla paczek ponad 1 do 5 kg - do 1 fr. 25 c; dla paczek ponad 5 do 10 kg - do 1 fr. 70 c.
3	Albania	100
4	Argentyna(Republika)	75²⁾	2) Opłatę dodatkową mogą podwyższać do 1 fr. 25 c. urzędy położone na Wybrzeżu Południowym, w Ziemi Ognistej i na wyspach przyległych.
5	Boliwia	³⁾	3) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do wagi 1 kg - 3 franki, dla paczek ponad 1 do 5 kg - 7 franków i dla paczek ponad 5 do 10 kg - 14 franków, od wszystkich paczek pochodzących tub przeznaczonych do miejscowości innych aniżeli La Paz i Oruro.
6	Brazylia	125¹⁾	i) Oplata dodatkowa może wynosić do 2 fr. 25 c od paczek przeznaczonych do niektórych urzędów odległych.
7	Bułgaria	50
8	Chili	75
9	Chiny	75
10	Kolumbia (Republika)	⁵⁾	5) Opłaty dodatkowe wynoszą: 1 frank od paczki adresowanej do portów morskich i 1 frank od kilograma lub części kilograma od paczek przeznaczonych do innych miejscowości.
11	Kongo belgijskie	⁶⁾	6) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do wagi 1 kg do 35 centymów, dla paczek ponad 1 kg do 3 kg - do 1 franka, dla paczek ponad 3 do 5 kg- do 1 fr. 75 c, dla paczek ponad 5 do 10 kg - do 3 fr. 50 c, dla paczek ponad 10 do 15 kg - do 5 fr. 25 c. i dla paczek ponad 15 kg - do 7 franków.
12	San Domingo (Republika)	40
13	Egipt	100¹⁾	7) Tylko dla urzędów Sudanu.
14	Salwador (Republika)	75
15	Ekwador	125
18	Hiszpania	75
17	Finlandia	75
18	Kolonie francuskie Afryki podzwrotnikowej	⁸⁾	8) Opłata dodatkowa może wynosić dla paczek do 1 kg wagi 60 centymów, dla paczek ponad 1 do 3 kg - 1 frank 50 centymów, dla paczek ponad 3 do 5 kg - 2 franki, dla paczek ponad 5 do 10 kg 4 franki, dla paczek ponad 10 do 15 kg -6 franków, dla paczek ponad 15 kg - 8 franków.
19	Grecja	75
20	Gwatemala	75
21	Haiti (Republika)	50
22	Indochiny	75⁹⁾	9) Dla niektórych urzędów odległych.
23	Indie brytyjskie	75¹⁰⁾	10) Opłata dodatkowa może wynosić 1 frank 50 c. dla paczek ponad 5 do 10 kg
24	Indie holenderskie	50
25	Iran	¹¹⁾	11) Za paczki przewożone poza swe urzędy wymiany dopuszcza się opłatę dodatkową, która nie może być wyższa od wewnętrznej opłaty paczkowej w obrocie wewnętrznym.
26	Irak	¹²⁾	12) Oplata dodatkowa może wynosić dla paczek do 1 kg wagi - 75 centymów, dla paczek ponad 1 kg do 5 kg - 1 fr. 25 c, dla paczek ponad 5 do 10 kg -1 frank 60 c.
27	Islandia	50
28	Maroko (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej)	100¹³⁾	13) Z wyjątkiem urzędów Casa - Blanca, Mazagan, Mogador, Oudjda, Safi i Tanger.
29	Nikaragua
30	Norwegia
31	Panama (Republika)
32	Peru
33	Kolonie portugalskie w Angoli i Mozambiku	¹¹⁾
34	Syjam	75
35	Szwecja	75
36	Turcja azjatycka	75¹⁴⁾	14) Opłata dodatkowa może być podwyższona do 2 fr. od paczek do urzędów oddalonych od kolei żelaznych i od wybrzeży morskich, a przewożonych, drogą lądową.
37	Urugwaj (Republika Wschodniego Urugwaju)	75
38	Wenezuela (Stany Zjednoczone)	125

II. Opłaty dodatkowe za tranzyt.

Nr poz.	Zarząd upoważniony do pobierania opłaty dodatkowej	Opłata dodatkowa						Uwagi
Nr poz.	Zarząd upoważniony do pobierania opłaty dodatkowej	do 1 kg	ponad 1 do 3 kg	ponad 3 do 5 kg	ponad 5 do 10 kg	ponad 10 do 15 kg	ponad 15 do 20 kg	Uwagi
1	2	3	4	5	6	7	8	9
1	Argentyna (Republika)¹⁾	360	360	360	360	-	-	1) Tylko od paczek przewożonych koleją transdyjską.
2	Brazylia	70	60	50	-	-	-
3	Chili¹⁾	125	125	125	125	-	-
4	Chiny	95	95	75	25	-	-
5	Kongo belgijskie	35	100	175	350	525	700
6	Egipt²⁾	90	270	390	800	-	-	2) Tylko dla paczek do lub z Kolonii Kongo belgijskie, przewożonych przez Sudan
7	Ekwador	70	50	50	-	-	-
8	Kolonie francuskie w Afryce podzwrotnikowej	60	150	200	400	600	800
9	Irak³⁾	70	60	50	140	300	400
10	Panama (Republika)	-	-	-	-	-	-	3) 35 centymów od kilograma części kilograma dla paczek pochodzących z krajów zamorskich, a które muszą być przewożono przez cieśninę panamską drogą kolejową do chwili uruchomienia drogi między Colon a Panamą. Opłatę dodatkową pobiera się od adresata.
11	Peru	70	60	50	-	-	-
12	Turcja azjatycka	220	200	200	150	100	50	4) Tylko paczki do lub z Iranu przewożone drogą Trebizonda - Erzerum - Bayczid opłata dodatkowa może być podwyższona jeszcze o 1 fr. 50 c. dla każdej kategorii wagi paczek.
13	Wenezuela (Stany Zjednoczone)	70	60	50	-	-	-

Dopłaty specjalne.

Przewóz między Hiszpanią kontynentalną z jednej strony, a wyspami Balearskimi, posiadłościami hiszpańskimi w Afryce Północnej i urzędami hiszpańskiej Strefy Maroka z drugiej strony, upoważnia do pobierania dodatkowej opłaty odpowiadającej należności, pobieranej za przewóz morski nie przekraczający 500 mil morskich.

Przewóz między Hiszpanią kontynentalną z jednej strony a wyspami Kanaryjskimi z drugiej strony upoważnia do pobierania za przewóz morski, nie przekraczający 1.000 mil morskich.

Paczki z podaną wartością.

Wbrew postanowieniom artykułu 37:

Irak ma prawo pobierać dodatkową opłatę asekuracyjną 10 centymów od każdych 200 franków lub części 300 franków podanej wartości od paczek z podaną wartością, korzystających z połączeń samochodowych przez pustynię z Iraku do Syrii lub Palestyny.

Od każdej paczki z podaną wartością, pochodzącej lub przeznaczonej do Korsyki i Algeru, upoważnia się do pobrania od nadawcy i z tytułu należności lądowej dla Korsyki lub Algeru, dodatkowej należności asekuracyjnej, wynoszącej 5 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości.

Paczki ochronne.

Wbrew postanowieniom artykułu 8, § 1, litera a), Egipt (dla urzędów Sudanu) ma prawo w swoim obrocie z innymi krajami uważać jako ochronne paczki, których jeden z wymiarów przekracza 1 metr 10, lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym aniżeli długość, przekracza 1 metr 85.

Uważa się za ochronne paczki przesyłane do miejscowości w Kolumbii prócz portów morskich, których wymiary przekraczają 1 metr 05 z boku; lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym niż długość, przekracza 1 metr 80.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który mieć będzie tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście Porozumienia, do którego się odnosi, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego jeden odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

Przekład

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

Art.

101. Kierowanie

102. Sposób przesyłania

103. Udzielanie informacyj Zarządom

104. Drogi przewozowe i opłaty

Rozdział II.

Postanowienia dotyczące wszystkich paczek.

105. Sprawdzanie paczek

106. Przygotowania paczek

107. Opakowanie specjalne. Oznaczanie paczek z filmami i celuloidem

108. Adresy pomocnicze i deklaracje celne

109. Paczki wolne od należności

110. Poświadczenie odbioru

111. Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu

112. Zawiadomienie o załadowaniu na okręt

Rozdział III.

Paczki za pobraniem.

113. Oznaczenie na paczkach i na adresie pomocniczym

134. Nalepka

115. Przekaz pobraniowy

116. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki

117. Przeliczanie kwoty pobrania

118. Różnice w podawaniu kwoty pobrania

119. Termin wpłaty

120. Unieważnienie lub zmiana kwoty pobrania

121. Dosyłanie

122. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie

123. Unieważnienie lub zastąpienie druków przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie

124. Przekazy pobraniowe niedoręczone lub niezainkasowane

Rozdział IV.

Paczki z podaną wartością.

125. Opakowanie paczek

126. Podanie wartości

127. Podawanie wagi

128. Oszukańcze podanie wartości

Rozdział V.

Paczki pilne.

129. Nalepka

130. Przesyłanie i pośrednictwo przy cleniu. Rachunkowość

Rozdział VI.

Czynności przy odprawie i nadejściu.

131. Numer nadawczy i miejsce nadania

132. Odcisk datownika i podawanie wagi

133. Paczki ekspresowe

134. Paczki ochronne i paczki z łamliwą zawartością

135. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wypłaconych zaliczkowo

136. Dosyłanie

137. Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności

138. Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcy

139. Zwrot paczek niedoręczalnych

140. Sprzedaż. Zniszczenie

141. Wycofanie. Zmiana adresu

142. Reklamacje

143. Żądania informacji

144. Reklamacje paczek nadanych w innym kraju

Rozdział VII.

Wymiana paczek.

145. Karta paczkowa

146. Przesyłanie paczek w odsyłkach zamkniętych

147. Sprawdzanie przesyłek paczkowych przez urzędy wymiany

148. Stwierdzanie niedokładności, powodujących odpowiedzialność Zarządów

149. Zwrot próżnych schowków

Rozdział VIII.

Rachunkowość. Wyrównywanie rachunków.

150. Rozrachunek dotyczący należności

151. Wyrównanie rachunków

152. Rozrachunek przekazów pobraniowych

153. Ceduły należnościowe. Rozrachunek należności celnych itp.

Różne postanowienia.

154. Druki do użytku publiczności

155. Termin przechowania dokumentów

156. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

Postanowienia końcowe.

157. Wejście w życie i czas trwania ważności Regulaminu

Załączniki.

Wzory druków.

CP 1. Wymiana paczek między krajami nieościennymi (wykaz)

CP 2. Adres pomocniczy. Zarządzenia nadawcy

CP 3. Deklaracja celna

CP 4. Ceduła należnościowa

CP 5. Reklamacja Paczki lub nienadeszłego przekazu pobraniowego

CP 5a. Zawiadomienia o załadowaniu

CP 6. Międzynarodowy przekaz pobraniowy

CP 7. Nalepka dla paczek wartościowych

CP 8. Nalepka zwykła

CP 9. Zawiadomienie o niedoręczalności

CP 10. Zawiadomienie o dosłaniu

CP 11. Karta paczkowa

CP 12. Karta paczkowa dla rozrachunków udziałów za tranzyt

CP 13. Zawiadomienie

CP 13a. Protokół

CP 14. Wykaz miesięczny

CP15. Zestawienie wykazów miesięcznych

CP 15a. Rachunek ogólny

CP 16. Rachunek szczegółowy przekazów pobraniowych

CP 17. Rachunek wypłaconych należności celnych itp.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o paczkach:

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 101.

Kierowanie.

Artykuł 102.

Sposób przesyłania.

ROZDZIAŁ II.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł 106.

Przygotowanie paczek.

Paczka, aby mogła być przyjęta do przewozu, powinna posiadać:

opakowanie i zamknięcie, odpowiadające wadze i rodzajowi zawartości jak również rodzajowi i czasowi trwania przewozu. Opakowanie i zamknięcie mają dość skutecznie zabezpieczyć zawartość tak, aby ona nie mogła ulec zniszczeniu przez nacisk i w czasie dokonywanych czynności manipulacyjnych, oraz aby uniemożliwić dostęp do paczki bez pozostawienia widocznych śladów naruszenia. Jednakże przyjmuje się bez opakowania przedmioty, które mogą być umieszczone w pudełkach lub połączone w jedną całość za pomocą trwałego przewiązania, zakończonego plombą lub pieczęcią w ten sposób, że tworzą jedną nierozłączną paczkę. Również nie wymaga się opakowania paczek, których zawartość stanowią pojedyncze przedmioty, jak kawałki drzewa, metalu itp., których opakowanie nie jest przyjęte w zwyczajach handlowych.

Opakowanie paczek, przeznaczonych do przewozu na długich odległościach, które muszą być narażone na liczne przeładowania i manipulacje, a szczególnie opakowanie paczek przeznaczonych do krajów odległych, musi być wyjątkowo trwałe i dobrze sporządzone.

Przedmioty, mogące zranić funkcjonariuszów pocztowych lub uszkodzić inne przesyłki, mają być opakowane w sposób zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu;

Artykuł 107.

Opakowanie specjalne. Oznaczenie paczek z filmami i celuloidem.

Jeżeli zawartość paczek stanowią metale szlachetne, konieczne jest użycie do opakowania trwałych pudełek metalowych lub skrzynek drewnianych o grubości co najmniej 1 centymetra dla paczek do wagi 10 kilogramów i 1¹/₂ centymetra dla paczek o wadze wyższej niż 10 kilogramów albo w końcu podwójnych worków bez szwów jednakże jeżeli użyto skrzynek z dykty, grubość ich może być ograniczona do 5 milimetrów pod warunkiem jednakże, aby grzbiety tych skrzynek były wzmocnione narożnikami.

Płyny i ciała łatwo topliwe należy wysyłać w podwójnym opakowaniu. Między jednym (butelka, flakon, garnek, pudełko itd.) a drugim (skrzynka metalowa z trwałego drzewa, z masy drzewnej lub z tektury falistej dobrego gatunku) należy, o ile możności, pozostawić próżnię, którą wypełnia się trocinami, otrębami lub inną materią, wchłaniającą lub ochraniającą.

Ten ostatni warunek jest nieodzowny, jeżeli pierwsze opakowanie jest szczególnie kruche.

Proszki suche barwiące, jak błękit anilinowy itp. dopuszcza się tylko w pudełkach z trwałej blachy, włożonych do pudełek drewnianych, przy czym próżnie między obu opakowaniami wypełnia się trocinami. Proszki suche nie barwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych te zaś z kolei powinny być zamknięte w workach płóciennych lub pergaminowych.

Jeżeli są dopuszczone przez wszystkie Zarządy uczestniczące w przewozie:

Artykuł 108.

Adresy pomocnicze i deklaracje celne.

Do każdej paczki powinien być dołączony adres pomocniczy z trwałego kartonu koloru białego i odpowiednia ilość deklaracyj celnych, według załączonych wzorów CP 2 i CP 3; deklaracje celne należy mocno przytwierdzać do adresu pomocniczego.

Nadawca może umieścić na odcinku adresu pomocniczego informacje dotyczące paczki. Ponadto nadawca na stronie odwrotnej adresu pomocniczego ma wskazać albo pisemnie, albo też podkreślając nadruk formularza, jak należy postąpić z paczką w razie niemożności doręczenia jej. Uwaga ta powinna być napisana w języku francuskim lub w języku znanym w kraju przeznaczenia oraz powtórzona na samej paczce.

Nadawca może zarządzić tylko co następuje:

Jeden adres pomocniczy z dołączoną odpowiednią ilością wymaganych dla jednej paczki deklaracyj celnych może być użyty dla kilku, nie wiece; jednak niż dla trzech paczek zwykłych, wysianych przez tego samego nadawcę do tego samego adresata i podlegających tej samej opłacie. To postanowienie nie stosuje się do paczek z pobraniem, z podaną wartością, jak również do doręczeń adresatom jako wolne od wszelkich należności, dla których to paczek dokumenty zbiorowe nie są dopuszczalne.

Jednakże każdy kraj może wymagać odrębnego adresu pomocniczego i odpowiedniej ilości deklaracyj dla każdej paczki.

Artykuł 109.

Paczki wolne od należności.

Artykuł 110.

Poświadczenie odbioru.

Artykuł 111.

Poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

Jeżeli nadawca żąda poświadczenia odbioru po nadaniu paczki, urząd nadawczy wypełnia druk C 5.

W braku porozumienia odmiennego, kwota pobrania, wyrażona w walucie kraju nadania paczki, jest przeliczona według kursu, jaki stosuje on przy przeliczaniu kwot przekazów pocztowych.

Druk C 5 przymocowuje się do reklamacji CP 5, o której mowa w poniższym artykule 142; z reklamacją tą, po zaopatrzeniu jej w znaczek pocztowy, którego wartość odpowiada wysokości należnej opłaty, postępuje się według przepisów wspomnianego artykułu 142, z wyjątkiem jednak, że w razie prawidłowego doręczenia paczki, urząd przeznaczenia zatrzymuje druk CP 5 i zwraca druk C 5 do miejsca nadania w sposób, przepisany w § 3 artykułu 110.

Artykuł 112.

Zawiadomienie o załadowaniu na okręt.

Jeżeli paczka z dołączonym zawiadomieniem o załadowaniu znajduje się w odsyłce zamkniętej, przesyłanej w tranzycie, przez zainteresowany port załadowania, wysyłający urząd wymiany odsyłki wycofuje zawiadomienie o załadowaniu, dołączone do dokumentów paczkowych i dołącza je do odpowiedniej karty paczkowej, druk CP 12, po uprzednim poczynieniu niezbędnych adnotacyj. Zaliczenie należności przypadającej krajowi załadowania paczki, odbywa się za pomocą tej karty paczkowej, którą uzupełnia się napisem: "Ilość zawiadomień o załadowaniu" (Nombre d'avis d'embarquement)).

ROZDZIAŁ III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł 113.

Oznaczenie na paczkach i na adresie pomoczniczym.

Nadawca winien podać na paczce i na przedniej stronie adresu pomocniczego swoje nazwisko i adres literami łacińskimi. Jeżeli kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia lub nadania, umieszcza się ponadto na stronie adresowej paczki i adresu pomocniczego następujący napis w języku francuskim lub innym języku, znanym w kraju przeznaczenia "Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr ... P ... w ... prowadzone przez urząd czekowy w ..." (A porter au crédit du compte courant postal Nr ... de M ... à ... tenu par le bureau des chèques à ...).

Artykuł 115.

Przekaz pobraniowy.

Prócz przypadku, przewidzianego w poniżej podanym artykule 116, do każdej paczki za pobraniem należy dołączyć druk przekazu pobraniowego z trwałego koloru białego, sporządzonego według załączonego wzoru CP 6. Na druku tym, załączonym z adresem pomocniczym, należy podać kwotę pobrania, oznaczoną w walucie kraju nadania, a jako odbiorcę przekazu wskazać zasadniczo nadawcę paczki. Jeżeli przepisy wewnętrzne Zarządu nadania na to zezwalają nadawca może podać na przekazie zamiast swego adresu, nazwisko właściciela i numer jego pocztowego konta czekowego w kraju nadania, jak również urząd, który prowadzi to konto. Każdy Zarząd może wymagać, by przekazy pobraniowe, dotyczące paczek pochodzących z jego kraju, skierowano do urzędów nadania paczki lub do innych urzędów.

Artykuł 116.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki.

Do każdej paczki, której kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, dołącza się, jeżeli nie zawarto porozumienia odmiennego, zawiadomienie o wpłacie, według druku przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tym należy wskazać właściciela konta, na które przekazuje się kwotę, jak również dokonać wszelkich innych wpisów, wymaganych treścią druku, z wyjątkiem podania kwoty, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia, po zainkasowaniu kwoty pobrania. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest odcinek, nadawca podaje na nim nazwisko swe i adres oraz inne dane, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do adresu pomocniczego.

Artykuł 118.

Różnice w podawaniu kwoty pobrania.

W razie stwierdzenia różnicy między kwotą podaną na paczce, na adresie pomocniczym i na przekazie należy od adresata zainkasować kwotę najwyższą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej kwoty, to, poza wyjątkiem przewidzianym poniżej, można wydać paczkę adresatowi po wpłaceniu przez niego kwoty niższej, z tym jednak zastrzeżeniem, że w danym razie uzupełniająca wpłata będzie dokonana po otrzymaniu wyjaśnień od Zarządu wysyłającego. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie paczki odracza się.

W każdym jednak przypadku żądanie wyjaśnienia przysyła się niezwłocznie Zarządowi kraju wysyłającego, który obowiązany jest udzielić odpowiedzi w najkrótszym terminie, podając dokładną kwotę pobrania i stosując się w tym przypadku do przepisów § 2, artykułu 137 Regulaminu Konwencji.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub zmuszony jest wyjechać, wówczas należy zawsze żądać uiszczenia kwoty najwyższej. W razie odmowy, paczkę należy doręczyć dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na żądane wyjaśnienie.

Artykuł 119.

Termin wpłaty.

Kwota pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następnego po nadejściu paczki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne kraju przeznaczenia tego wymaga. Po upływie terminu wpłaty paczkę uważa się jako niedoręczalną, w myśl postanowień artykułu 23 Porozumienia. Jednakże nadawca może żądać, by wydane przez niego zarządzenia w myśl artykułu 108, § 1 niniejszego Regulaminu, zostały natychmiast wykonane w tym przypadku, jeżeli adresat przy pierwszej próbie doręczenia nie wpłacił kwoty pobrania. Wykonanie natychmiastowe zarządzenia nadawcy ma również nastąpić, jeżeli odbiorca przy doręczeniu odmówił formalnie wszelkiej wpłaty.

Artykuł 120.

Unieważnienie lufo zmiana kwoty pobrania.

Żądania unieważnienia lub zmiany kwoty pobrania podlegają przepisom i postępowaniu, przewidzianym w artykule 137 Regulaminu Konwencji.

Z wyjątkiem przypadku przewidzianego w artykule 116, do każdego żądania zmiany kwoty pobrania, przesłanego w drodze pocztowej, należy dołączyć nowy druk przekazu pobraniowego, wykazującego tę zmienioną kwotę.

Jeżeli chodzi o żądanie w drodze telegraficznej przekaz pobraniowy ma być zastąpiony przez urząd przeznaczenia, w myśl postanowień, określonych w poniżej podanym artykule 123.

Artykuł 121.

Dosyłanie.

Paczki za pobraniem można dosyłać tylko w tych przypadkach, jeżeli między nowym krajem przeznaczenia a krajem nadania, odbywa się wymiana paczek tego rodzaju. W tym przypadku dołącza się do paczek druki przekazów pobraniowych, wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczenia załatwia czynności połączone z wyrównaniem pobrania tak, jak gdyby paczki były bezpośrednio do niego skierowane.

Paczki, których kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia, nie mogą być dosyłane.

Artykuł 122.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu kwoty pobrania, urząd przeznaczenia lub inny urząd, przez Zarząd kraju przeznaczenia do tego wyznaczony, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem: "Wpisy służbowe", (Indications de service), wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty do urzędu nadania paczki lub też do urzędu specjalnie wskazanego na samym przekazie przez Zarząd kraju nadania.

Jeżeli do kraju nadania paczki zwrócono się z żądaniem wyjaśnienia dokładnej kwoty pobrania, należy wstrzymać się z przesłaniem przekazu aż do chwili otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Przekazy pobraniowe wpłaca się nadawcom paczek, na zasadach ustalonych przez każdy Zarząd.

Zawiadomienia o wpłacie, dotyczące paczek za pobraniem, których kwota ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, podlegają przepisom wewnętrznym, obowiązującym dla czeków i pocztowych przelewów pieniężnych tego kraju.

Artykuł 123.

Unieważnienie lub zastąpienie druków przekąsów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie.

ROZDZIAŁ IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł 125.

Opakowanie paczek.

Niezależnie od przepisów ogólnych, przewidzianych w artykułach 106 i 107, każda paczka z podaną wartością ma być zapieczętowana jednakowymi pieczęciami lakowanymi, albo zaplombowana lub w jakikolwiek inny sposób zamknięta i zaopatrzona odciskiem lub znakiem specjalnym i jednakowym nadawcy. Pieczęcie lub pieczątki, jak również nalepki wszelkiego rodzaju oraz, w danym razie, znaczki pocztowe należy umieszczać w pewnych odstępach, aby nie mogły posłużyć do ukrycia miejsca uszkodzenia opakowania. Nalepki i w danym razie znaczki pocztowe nie mogą być również przegięte, na dwie powierzchnie opakowania, aby nie zakrywać krawędzi paczki. W danym razie kartki, na których podano adres paczki tego rodzaju, nie mogą być nalepiane na samym opakowaniu.

Na paczkach z podaną wartością, jako też na odnośnych adresach pomocniczych należy umieszczać nalepkę koloru czerwonego, według załączonego wzoru CP 7, z podaną pismem łacińskim literą "V", nazwą urzędu nadania oraz numerem porządkowym paczki.

Jednakże Zarządy mogą umieszczać na paczkach z podaną wartością i na odnośnych adresach pomocniczych nalepkę CP 8, przewidzianą w poniższym artykule 131, jako też nalepkę koloru czerwonego małych rozmiarów z napisem dużymi literami "Wartościowa", (Valeur déclarée).

Artykuł 126.

Podanie wartości.

ROZDZIAŁ V.

PACZKI PILNE.

ROZDZIAŁ VI.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł 131.

Numer nadawczy i miejsce nadania.

Każda paczka i odnośny adres pomocniczy muszą być opatrzone nalepką małych rozmiarów, wykonaną według załączonego wzoru CP 8, na której podany jest w sposób widoczny numer nadawczy i nazwa urzędu nadawczego. Przepis ten nie dotyczy paczek z podaną wartością opatrzonych nalepką CP 7, przewidzianą w artykule 125, § 2, ustęp 1-szy.

Ten sam urząd nadawczy nie może równocześnie używać dwu lub kilku seryj nalepek, z wyjątkiem przypadków, kiedy serie uzupełnione są znakami odróżniającymi.

Artykuł 134.

Paczki ochronne i paczki z łamliwą zawartością.

Artykuł 135.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie kwot wypłaconych zaliczkowo.

Po doręczeniu adresatowi paczki wolnej od należności urząd, który zaliczkowo uiścił należności celne lub inne należności na rachunek nadawcy, uzupełnia odnoszące się do tego urzędu dane na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu; w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając jej zawartości.

Każdy Zarząd ma prawo jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należnościowych powierzyć tylko pewnym, specjalnie do tego wyznaczonym, urzędom i żądać, by ceduły były zwracane do wyznaczonego w tym celu urzędu. Nazwa urzędu, do którego ceduły należy odsyłać, ma być we wszystkich przypadkach wskazana przez urząd nadania paczki na adresowej stronie ceduły należnościowej.

Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej kwotę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą kwotę na swoją walutę według kursu, który sam ustala, a który nie może być wyższy od kursu, ustalonego dla przeliczenia kwot przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Wynik otrzymany z przeliczenia wypisuje się na głównej części i na bocznym odcinku ceduły. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły i, w danym razie, także dowody.

Artykuł 136.

Dosyłanie.

Paczek dosyłanych, wskutek mylnego skierowania, nie może Zarząd dosyłający obciążać ani należnościami celnymi, ani też żadnymi innymi należnościami.

Jeżeli wspomniany Zarząd zwraca paczkę Zarządowi, który ją ostatni wysłał, wówczas przyznaje mu zwrot należności otrzymanych i powiadamia go o błędzie osobnym zawiadomieniem o niedokładnościach.

W innych przypadkach i, jeżeli należności przekazane Zarządowi dosyłającemu nie wystarczają na pokrycie kosztów dosłania, które mu przypadają, Zarząd dosyłający przekazuje Zarządowi, któremu wydaje paczkę, koszta połączone z przesłaniem; następnie przypadającą mu niepokrytą różnicę obciąża urząd wymiany, który ostatni mylnie skierował paczkę. O przyczynie tego obciążenia donosi się urzędowi odpowiednim zawiadomieniem o niedokładnościach.

Jeżeli paczkę z winy poczty przyjęto do wysłania nieprawidłowo i z tego powodu paczka podlega zwrotowi do kraju nadania, Zarząd, który zwraca paczkę, przyznaje Zarządowi który mu ją przekazał, zwrot otrzymanych należności.

Jeżeli paczka podlega zwrotowi z winy nadawcy lub ze względu na którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 16 Porozumienia, koszta wynikającego stąd przewozu ponoszą nadawcy. Każdy Zarząd wpisuje do rachunku swój udział w sposób wskazany w następującym § 3 dla paczek dosyłanych.

Paczki dosłane wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu lub z winy nadawcy, Zarząd oddawczy obciąża na rachunek odbiorcy należnościami składającymi się z udziałów, przypadających różnym Zarządom pośredniczącym w przewozie przy dosłaniu i z innych opłat i należności, przewidzianych w artykułach 48, 49 i 50 Porozumienia.

Zarząd dosyłający wpisuje należną mu kwotę do rachunku Zarządowi pośredniczącemu, lub Zarządowi nowego miejsca przeznaczenia. W przypadku, jeżeli kraj dosyłający i kraj nowego miejsca przeznaczenia bezpośrednio ze sobą nie graniczą, pierwszy Zarząd pośredniczący, który otrzymuje dosłaną paczkę, wpisuje przypadający mu udział i udział Zarządu dosyłającego do rachunku tego Zarządu, któremu paczkę wydaje; ten ostatni ze swej strony, jeżeli jest tylko pośrednikiem, wpisuje do rachunku Zarządowi następnemu swój własny udział łącznie z udziałem, którym został obciążony przez Zarząd poprzedni. To samo postępowanie powtarza się w stosunkach między poszczególnymi Zarządami, biorącymi udział w przewozie, dopóki paczka nie dojdzie do Zarządu oddawczego.

Jeżeli należność za przewóz paczki, jak również i inne opłaty i należności przewidziane w artykułach 48, 49 i 50 Porozumienia, uiszczono przy dostaniu z tego rodzaju paczką należy postąpić jak z paczką bezpośrednio przesianą z kraju dosyłającego do nowego miejsca przeznaczenia. W tym przypadku adresat nie uiszcza żadnej opłaty za zwrot.

Należności zwracane mają być podane szczegółowo (należności za przewóz, składowe, należności celne itp.) na adresie pomocniczym lub, jeżeli to nie jest możliwe, na kartce dołączonej do adresu pomocniczego.

Artykuł 137.

Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności.

Jeżeli nadawca wyraził życzenie w uwadze, umieszczonej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego i na paczce, by go zawiadomiono o niedoręczalności paczki, Zarząd kraju przeznaczenia przesyła jako list polecony Zarządowi wysyłającemu po uprzednim wypłaceniu, zawiadomienie o niedoreczalności, według załączonego wzoru CP 9. Zawiadomienie to wraz z zarządzeniami nadawcy i adresem pomocniczym zwraca się urzędowi, który je wystawił.

Jeżeli chodzi o kilka paczek nadanych jednocześnie przez jednego nadawcę pod adresem tego samego, odbiorcy, zezwala się na wysianie tylko jednego zawiadomienia o niedoręczalności, nawet gdyby do paczek tych dołączono kilka adresów pomocniczych. W tym przypadku wszystkie adresy pomocnicze dołącza się do zawiadomienia o niedoreczalności.

Jeżeli zawiadomienie o niedoręczalności przesyła się osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wówczas nie dołącza się adresu pomocniczego do zawiadomienia.

Zawiadomienie, według wzoru CP 9, należy również wystawić przy zawiadomieniu Zarządu kraju nadania o zatrzymaniu paczek z urzędu w czasie przewozu albo przez pocztę, albo też przez władze celne, jak również o niedoręczalności z powodu zniszczenia, ograbienia lub jakiejkolwiek innej przyczyny tego rodzaju. W tym przypadku na zawiadomieniu o niedoręczalności należy umieścić w sposób widocznych uwagę: "Paczki zatrzymane z urzędu" (Colis retenus d'office).

Jednakże przepis ten nie obowiązuje w wypadku siły wyższej lub, jeżeli ilość paczek, zatrzymanych z urzędu w czasie przewozu (zarządzenie celne, przerwa połączenia z powodu wypadku itp.) jest taka, że przesłanie zawiadomienia jest techniczne niemożliwe.

Jeżeli paczki, o których zawiadomiono, że są niedoręczalne, zostały podjęte lub dosłane przed nadejściem zarządzeń nadawcy, należy o tym natychmiast donieść nadawcy za pośrednictwem urzędu nadawczego. W razie przesłania zawiadomienia o niedoreczalności osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wspomniane doniesienie należy przesłać osobie trzeciej. Przy paczkach za pobraniem, jeżeli przekaz CP 6 został już przesłany nadawcy, zawiadamianie tegoż nadawcy nie jest konieczne.

Jeżeli Zarząd przeznaczenia lub pośredniczący nie przestrzegał podanych wskazówek albo w chwili nadania, za pomocą uwagi umieszczonej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego i na adresie paczki, albo też w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoreczalności, winien on ponieść koszty przewozu (tam i z powrotem) i ewentualnie inne należności, które nie zostały skreślone. Jednakże uiszczone koszty przewozu do miejsca przeznaczenia nie podlegają zwrotowi nadawcy, jeżeli przy nadaniu paczki lub w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoreczalności, zarządzono sprzedaż paczki lub, jeżeli nadawca zrzekł się jej na wypadek niedoreczalności.

Artykuł 138.

Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcze.

W odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, które zostało nadawcy doręczone stosownie do przepisów artykułu 137, nadawca może zarządzić:

Artykuł 139.

Zwrot paczek niedoręczalnych.

Jeżeli nadawca lub osoba trzecia, której zostało przesłane zawiadomienie o niedoręczalności, wyda zarządzenie nieprzewidziane w artykule 133, Zarząd kraju przeznaczenia może natychmiast zwrócić paczkę urzędowi nadania, bez wystosowania nowego zawiadomienia. W ten sam sposób należy postąpić, jeżeli nadawca lub osoba trzecia odmawia zapiały należności, przewidzianej w § 4, artykułu 23 Porozumienia. Jeżeli nadawca lub osoba trzecia nie da odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, paczkę zwraca się nadawcy po upływie terminu, ustalonego we wspomnianym paragrafie.

Urząd, który zwraca paczkę nadawcy, winien zarówno na paczce, jak i na adresie pomocniczym, podać, w języku francuskim, w sposób jasny i zwięzły, przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującymi napisami:, "nieznany" (inconnu), "nieprzyjęty" (refusé), "w podróży" (en voyage), "wyjechał" (parti), "niepodjęty" (non réclamé), "umarł" (décédé) itp. Napis ten może być wykonany odręcznie albo za pomocą stempla, lub przez naklejenie nalepki. Każdy Zarząd może uzupełnić napis o przyczynie niedoręczenia przekładem na. język ojczysty i innymi wskazówkami, które uzna za celowe. Oryginały adresów pomocniczych, dotyczących paczek zwracanych, należy zwracać do miejsca nadania wraz z paczkami.

Artykuł 140.

Sprzedaż. Zniszczenie.

Artykuł 141.

Wycofanie. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 150 i 151 Regulaminu Konwencji należy stosować przy wycofaniu lub zmianie adresu paczek.

Jeżeli chodzi o żądanie zmiany adresu paczki z podaną wartością w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem pocztowym, przesłanym najbliższą pocztą, do którego należy dołączyć dokładny wzór adresu, określony w artykule 150, § 1 Regulaminu Konwencji i zaopatrzyć u góry w napis podkreślony ołówkiem kolorowym: "Potwierdzanie żądania telegraficznego z dnia ........." (Confirmation de la demande télégraphique du ........).

W tym przypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka, z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia pocztowego.

Jednakże Zarząd kraju, przeznaczenia może na własną, odpowiedzialność wykonać żądanie zmiany adresu przesyłane telegraficznie, nie czekając na jego potwierdzenie.

Artykuł 142.

Reklamacje.

Reklamację wysyła zasadniczo urząd nadawczy bezpośrednio do urzędu przeznaczenia; przesłanie to odbywa się bez osobnego listu i w zamkniętej kopercie. Jeżeli urząd przeznaczenia może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu paczki lub przekazu pobraniowego wówczas wypełnia druk i zwraca go urzędowi nadania.

Jeżeli urząd kraju przeznaczenia nie może ustalić losu paczki lub przekazu pobraniowego, fakt ten stwierdza na odnośnym druku i zwraca go do urzędu nadania, załączając, jeżeli to jest możliwe, oświadczenie adresata o nieotrzymaniu paczki. W tym przypadku Zarząd kraju nadania uzupełnia druk wpisaniem danych, dotyczących przekazania paczki pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, następnie odsyła go temu Zarządowi, który, po wpisaniu do niego swoich danych, odsyła go ewentualnie następnemu Zarządowi. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, dopóki los paczki reklamowanej nie zostanie wyjaśniony. Zarząd, który doręczył paczkę adresatowi lub, który w danym razie, nie może ustalić ani doręczenia, ani prawidłowego przekazania paczki innemu Zarządowi stwierdza fakt ten na druku i zwraca go Zarządowi kraju nadania.

ROZDZIAŁ VII.

WYMIANA PACZEK.

Artykuł 145.

Karta paczkowa.

Wysyłający urząd wymiany wpisuje paczki do karty paczkowej, sporządzonej według załączonego wzoru CP 11, podając wszystkie szczegóły wymagane treścią druku. Zarządy, biorące udział w wymianie, mogą jednak porozumieć się co do sumarycznego wpisywania do kart paczkowych paczek zwykłych, z podaniem ogólnej kwoty należności za przewóz. Adresy pomocnicze, przekazy pobraniowe, deklaracje celne i w danym razie inne wymagane dokumenty (faktury), certyfikaty pochodzenia, świadectwa zdrowia itp.), jak również ceduły należnościowe i poświadczenia odbioru należy dołączać do karty paczkowej.

Pośredniczące urzędy wymiany nie są obowiązane do sprawdzania dokumentów, dołączonych do karty paczkowej.

Artykuł 146.

Przesyłanie paczek w odsyłkach zamkniętych.

W razie wysyłania paczek w odsyłkach zamkniętych, schowkach (worki, kosze, klatki itp.) należy oznaczać, zamykać i zaopatrywać nalepkami w sposób przewidziany dla worków listowych w artykule 160, § 2 Regulaminu Konwencji z zastrzeżeniem następujących szczegółów:

Przy wymianie odsyłek z krajami nieościennymi urząd wymiany wysyłający sporządza dla każdego z Zarządów pośredniczących osobną kartę paczkową zgodnie z załączonym wzorem CP12. Urząd wysyłający odsyłkę wpisuje do tej karty ogólnie dla każdego rodzaju paczek należności, jakie przypadają Zarządowi pośredniczącemu.

Kartę paczkową CP 12 przesyła się jako pojedynczą przesyłkę lub w jakikolwiek inny sposób, umówiony między zainteresowanymi Zarządami, łącznie z dołączonymi do niej, w razie potrzeby, dokumentami żądanymi przez kraje pośredniczące.

Artykuł 147.

Sprawdzanie przesyłek paczkowych przez urzędy wymiany.

Jeżeli stwierdzi on błędy lub przeoczenia w karcie paczkowej, dokonywa natychmiast niezbędnych poprawek, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy można było odczytać. Sprostowania te dokonuje się przy współudziale dwóch funkcjonariuszów. Poza widocznymi omyłkami mają one większe znaczenie niż dane pierwotnego wpisu.

Odbierający urząd sporządza oprócz tego odpowiednie zawiadomienie o niedokładnościach według załączonego wzoru CP 13 i przesyła je niezwłocznie w podwójnym egzemplarzu do wysyłającego urzędu wymiany.

Urzędy, do których przesłano zawiadomienia, zwracają je jaknajszybciej, po sprawdzeniu i poczynieniu w nich swych uwag, jeżeli tego zachodzi potrzeba; zachowują jednak odpisy.

Zawiadomienia zwracane wiąże się i dołącza do kart paczkowych, których dotyczą. Poprawki wniesione do karty paczkowej, a nie poparte dokumentami dowodowymi, nie są brane pod uwagę.

Jednakże zawiadomienia niezwrócone do Zarządu kraju nadania w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty ich wysłania, uważa się aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, za uznane należycie przez urzędy, do których zostały przesłane.

Termin ten podwyższa się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległymi.

Artykuł 148.

Stwierdzanie niedokładności, powodujących odpowiedzialność Zarządów.

Jeżeli chodzi o paczkę z podaną wartością, należy oprócz tego sporządzić protokół, według załączonego wzoru CP 13, który przesyła się w liście poleconym do Zarządu centralnego kraju, któremu podlega wysyłający Urząd wymiany. Z wyjątkiem, jeżeli chodzi o paczki, przesyłane pojedynczo, przez urzędy wymiany, pozostające w bezpośrednich stosunkach, do protokołu tego dołącza się, w razie potrzeby, sznurki, pieczęcie lub plomby, które służyły do zaniknięcia opakowania, w którym paczki były zawarte. Równocześnie przesyła się odpis protokołu do Zarządu centralnego, któremu podlega odbiorczy urząd wymiany lub do innego miejsca służbowego wyznaczonego przez ten Zarząd centralny.

Niezależnie od zastosowania przepisów § 1 i 4 urząd wymiany, otrzymując od innego urzędu, z którym nie pozostaje w bezpośrednich stosunkach, paczkę niedostatecznie opakowaną lub uszkodzoną, obowiązany jest wysłać ją dalej, po przepakowaniu w razie potrzeby, i zachowując, o ile to jest możliwe, pierwotne opakowanie, a szczególnie adres i nalepki.

Jeżeli uszkodzenie jest tego rodzaju, że zawartość przesyłki mogła być wyjęta, urząd winien przede wszystkim przystąpić 6a urzędowego otwarcia paczki i sprawdzenia jej zawartości. Wynik sprawdzenia należy uwidocznić w protokole, wzór CP 13; odpis protokołu załącza się do przesyłki.

W obydwu przypadkach należy wagę paczki stwierdzić przed nowym opakowaniem i po nim, oraz zaznaczyć ją na samym opakowaniu, paczki. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis "Przepakowano w ....." (Reemballé à .....) potwierdzony datownikiem i podpisem funkcjonariuszów, którzy dokonali przepakowania.

Tak samo należy postąpić, jeżeli stwierdzono różnicę w wadze paczki nasuwającą przypuszczenie, że paczka została częściowa lub całkowicie ograbiona z zawartości.

Jeżeli adresat, lub, w razie zwrotu, nadawca przyjmuje paczkę z zastrzeżeniem, urząd doręczający paczkę spisuje natychmiast protokół CP 13-a o sprawdzeniu w obecności adresata.

W protokóle tym, sporządzonym w dwóch egzemplarzach i potwierdzonym, jeżeli to możliwe przez zainteresowanego, należy podać:

Artykuł 149.

Zwrot próżnych schowków.

Próżne schowki winny być zwracane Zarządowi, do którego należą, najbliższą pocztą. Zwrotu tego dokonuje się bez kosztów i, o ile możności, tą samą drogą jaką przyszły. Próżne worki należy zwinąć w odpowiednie pakiety, w danym razie deseczki do chorągiewek jak również chorągiewki z płótna lub innego materiału trwałego, należy wkładać wewnątrz do worków.

Zarząd dosyłający winien zaznaczyć na karcie paczkowej ilość i w danym razie numery porządkowe zwracanych schowków i staje się odpowiedzialny za opakunków, których zwrotu nie może udowodnić.

ROZDZIAŁ VIII.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł 150.

Rozrachunek dotyczący należności.

Zestawienie CP 15 wraz z poszczególnymi wykazami CP 14 przesyła się w ciągu miesiąca, następującego po miesiącu sprawozdawczym do sprawdzenia Zarządowi wysyłającemu, a w odniesieniu do krajów odległych, natychmiast po nadejściu ostatniej karty paczkowej odnośnego miesiąca, do Zarządu przeznaczenia. Rachunków negatywnych nie sporządza się.

Końcowych kwot nie wolno nigdy poprawiać. Stwierdzone omyłki wciąga Zarząd dla którego są one przeznaczone do wykazu różnic, włączając go do najbliższego miesięcznego rachunku CP 15. Nie sporządza się wykazu różnic, jeżeli kwota stwierdzonej różnicy nie przekracza 50 centymów od rachunku.

Po sprawdzeniu i uznaniu zestawienia CP 15 zwraca się zainteresowanemu Zarządowi, najpóźniej po upływie drugiego miesiąca, po okresie, do którego się odnoszą. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległymi. Z zestawień CP 15 sporządza się ogólny rachunek kwartalny stosownie do wzoru CP 15, zestawiony przez Zarząd-wierzyciela. Jednakże Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się, co do zestawienia ogólnych rachunków w terminie półrocznym lub rocznym.

Artykuł 151.

Wyrównanie rachunków.

Artykuł 152.

Rozrachunek przekazów pobraniowych.

Artykuł 153.

Ceduły należnościowe. Rozrachunek należności celnych itp.

Artykuł 156.

Komunikaty przesłane do Biura międzynarodowego.

Zarządy mają, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie Porozumienia, podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

wydane przez siebie zarządzenia, dotyczące:

1. najwyższej wagi;

2. podawania wartości;

3. paczek ochronnych;

4. obciążenia pobraniem;

5. paczek ekspresowych i paczek pilnych;

6. paczek wolnych od należności;

7. ilości paczek, które mogą być wpisane do jednego adresu pomocniczego z dołączonymi deklaracjami celnymi, w ilości wymaganej dla każdej paczki osobno;

8. wymiarów i objętości paczek, przewożonych drogą morską;

9. ilości deklaracyj celnych, wymaganych przy paczkach przeznaczonych do ich krajów i przy paczkach tranzytowych, jak również języków, w jakich deklaracje celne mogą być sporządzone;

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

grafika

Przekład

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Treść.

Art.

1. Paczki dopuszczone do przewozu powietrznego

2. Przesyłanie paczek lotniczych

3. Kierowanie paczek lotniczych

4. Zewnętrzne oznaczanie paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych

5. Wymiary paczek lotniczych

6. Należności lądowe, morskie i inne

7. Dopłata za przewóz powietrzny

8. Należności przypadające krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym

9. Należności asekuracyjne

10. Doręczanie przez umyślnego posłańca

11. Dosyłanie i zwrot paczek lotniczych

12. Karty paczkowe

13. Schowki zamknięte

14. Pośrednictwo przy cleniu paczek lotniczych

15. Odpowiedzialność

16. Wynagrodzenie za przewóz lądowy, morski i lotniczy

17. Zaliczanie należności asekuracyjnych

18. Przeładowanie

19. Zawiadomienia przesłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów

20. Stosowanie postanowień Porozumienia o paczkach

21. Wejście w życie i czas trwania przyjętych Postanowień

Protokół końcowy postanowień dotyczących przewozu paczek pocztowych drogą powietrzną

Art. jedyny

Taryfy specjalne

Załączniki

Wzory druków.

CP 18. Karta paczkowa

CP 19. Wykaz, zawierający warunki przewozu paczek lotniczych

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ

Artykuł 1.

Paczki dopuszczone do przewozu powietrznego.

Artykuł 2.

Przesyłanie paczek lotniczych.

W braku odmiennego porozumienia, paczki lotnicze przesyła się jako sztuki pojedyncze. Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do wymiany paczek w workach, koszach lub schowkach zamkniętych, na podstawie bezpośrednich kart paczkowych. Zamkniętych schowków należy używać obowiązkowo w tych przypadkach, jeżeli, według, oświadczenia jednego z Zarządów pośredniczących, przesyłanie w stanie otwartym utrudniałoby jego czynności służbowe.

Artykuł 3.

Kierowanie paczek lotniczych.

Każdy Zarząd, który wykonuje służbę paczek lotniczych, obowiązany jest pod zastrzeżeniami przewidzianymi w artykule 26, § 3 Konwencji, kierować powierzone mu przez inny Zarząd paczki lotnicze drogami lotniczymi, których używa dla własnych przesyłek tego rodzaju. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny kierowanie inną drogą w pewnym szczególnym przypadku jest korzystniejsze od kierowania istniejącą stają drogą powietrzną, paczki lotnicze należy kierować tą drogą i uważać je ewentualnie za paczki pilne.

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu nie jest możliwe użycie od początku do końca międzynarodowej linii lotniczej, Zarząd, który pobiera międzynarodową opłatę lotniczą, przewidzianą w poniższym artykule 7, obowiązany jest przesyłać paczki lotnicze na przestrzeni, na której nie można użyć linii lotniczej najszybszymi środkami, jakich używa do swych paczek pocztowych i uważać paczki te ewentualnie jako paczki pilne.

Poza tym przypadkiem Zarządy przesyłają paczki lotnicze drogami zwykłymi jeżeli paczki nie są zaopatrzone w napis "Pilny" (Urgent) i jeżeli Zarząd zainteresowany nie zajmuje się wymianą paczek pilnych i nie otrzymał wynagrodzenia z tytułu wykonania tej gałęzi służby. Zarządy, nie uczestniczące w wymianie paczek lotniczych, przesyłają również drogami zwykłymi tego rodzaju paczki, które do nich nadchodzą. W razie przerwy częściowej lub całkowitej w przewozie lotniczym wewnątrz kraju, należy również zastosować sposób postępowania, przewidziany w ustępie poprzednim.

Artykuł 4.

Zewnętrzne oznaczanie paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych.

Jeżeli nadawca życzy sobie, by przewóz paczek drogą powietrzną odbył się tylko na pewnym odcinku całej drogi przewozu powietrznego, powinien to zaznaczyć na paczce i na odnośnym adresie pomocniczym za pomocą uwagi w języku kraju nadania i w języku francuskim "Lotnicza od .....do ....." (Par avion de ..... à .....). Po ukończeniu przewozu powietrznego należy z urzędu przekreślić dwiema grubymi kreskami poprzecznymi napis i nalepkę "Lotnicza" (Par avion) oraz specjalne uwagi.

Artykuł 6.

Należności lądowe, morskie i inne.

Paczki lotnicze podlegają należnościom lądowym kraju nadania i przeznaczenia; należności lądowe i morskie dla krajów lub też połączeń pośredniczących przyznaje się tylko w tym przypadku, jeżeli paczki korzystają na swej trasie z pośrednictwa w przewozie lądowym lub morskim. Połączenie morskie wykonywane przez kraj nadania lub przeznaczenia jest uważane jako połączenie pośredniczące. Zarządom krajów, nad którymi odbywa się przelot, nie przysługuje wynagrodzenie za paczki lotnicze, przewożone nad ich obszarem drogą powietrzną.

Artykuł 8.

Należności przypadające krajom biorącym udział w przewozie powietrznym.

Przytoczone należności i wynagrodzenia mają być jednolite dla wszystkich połączeń wewnętrznych tego samego kraju i są obliczane według przeciętnej odległości tych połączeń, przyjętej przy przewozie powietrznym przesyłek listowych.

Powyższe należności i wynagrodzenia nie należą się:

Artykuł 9.

Należności asekuracyjne.

Za paczki lotnicze z podaną wartością można pobierać tytułem należności asekuracyjnej od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości, niezależnie od należności asekuracyjnych stosowanych ewentualnie przy częściowym przewozie lądowym lub morskim tych paczek po 10 centymów od każdego użytego połączenia powietrznego.

Należność ta ogranicza się, w danym razie, do 50 centymów od 300 franków podanej wartości, którą to opłatę Zarząd kraju nadania może pobierać jako należność łączną.

Artykuł 11.

Dosyłanie i zwrot paczek lotniczych.

Jeżeli dosłanie lub zwrot odbywa się za pomocą zwykłych środków pocztowych, nalepkę "Lotnicza" (Par avion) i wszelkie napisy, dotyczące przewozu drogą powietrzną, należy skreślić z urzędu dwiema grubymi kreskami poprzecznymi. Paczki lotnicze mylnie skierowane należy przesyłać do miejsca przeznaczenia najkrótszą drogą powietrzną; jeżeli koszta przewozu, uiszczone Zarządowi dosyłającemu nie wystarczą na pokrycie nowego przewozu powietrznego, różnicę ściąga się od Zarządu, który paczkę mylnie skierował.

Artykuł 12.

Karty paczkowe.

Artykuł 17.

Zaliczanie należności asekuracyjnych.

Zarząd kraju nadania obowiązany jest zaliczyć za paczki lotnicze z podaną wartością każdemu Zarządowi pośredniczącemu, który podejmuje się przewozu paczek drogą powietrzną poza granice swego kraju, udział w należności asekuracyjnej, tj. po 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości; wyjątek stanowi przewóz powietrzny połączony z nadzwyczajnym ryzykiem. Ten sam udział przypada Zarządowi kraju przeznaczenia, który przewozi paczki lotnicze z podaną wartością drogą powietrzną na obszarze swego kraju.

Artykuł 18.

Przeładowanie.

W braku porozumienia odmiennego między zainteresowanymi Zarządami pocztowymi, przeładowanie podczas transportu w tym samym porcie lotniczym paczek lotniczych, przewożonych kolejno kilkoma oddzielnymi połączeniami lotniczymi, odbywa się obowiązkowo za pośrednictwem Zarządu pocztowego kraju, w którym odbywa się przeładowanie. Przepis ten nie obowiązuje, gdy przeładowanie odbywa się między samolotami, obsługującymi kolejne odcinki tej samej linii lotniczej.

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

grafika

Przekład

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany przekazów

Rozdział II.

Sporządzanie przekazów.

2. Wpłata. Dowód nadania

3. Podanie kwoty. Kurs przeliczenia

4. Najwyższa kwota przy nadaniu

5. Opłaty

6. Zwolnienie od opłat

7. Przekazy telegraficzne

8. Poświadczenia wypłaty

9. Doręczenie ekspresowe

Rozdział III.

Wypłata przekazów.

10. Wypłata

11. Najwyższa kwota przy wypłacie

12. Wpisywanie na pocztowe konto czekowe

13. Opłata za doręczenie do domu

14. Opłata za upoważnienie do wypłaty

15. Przekazy adresowane poste-restante

16. Doręczenie przekazów telegraficznych

17. Okres ważności przekazów

18. Cedowanie przekazów

Rozdział IV.

Wycofanie przekazów. Zmiana adresu. Dosyłanie. Niedoręczalność. Reklamacje.

19. Wycofanie przekazów. Zmiana adresu

20. Dosyłanie przekazów

21. Przekazy niedoręczalne

22. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział V.

Odpowiedzialność.

23. Zakres odpowiedzialności

24. Wyjątki od zasady odpowiedzialności

25. Wypłata kwot reklamowanych

26. Termin wypłaty

27. Ustalenie odpowiedzialności

28. Zwrot wypłaconych kwot Zarządowi krają nadania

Rozdział VI.

Rachunkowość. Przekazy przedawnione.

29. Podział opłat i należności

30. Rozrachunek

31. Wyrównywanie rachunków

32. Przekazy przedawnione

Rozdział VII.

Różne postanowienia.

33. Urzędy uczestniczące w wymianie

34. Udział innych Zarządów

35. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji

36. Zakaz pobierania należności skarbowych

37. Pocztowe bony podróżne

38. Uchwalenie wniosków w przerwach między Zjazdami

Postanowienia końcowe.

39. Wprowadzenie w życie i czas trwania Porozumienia

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Albania, Niemcy, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Argentyna, Belgia, Boliwia, Bułgaria, Chili, Chiny, Republika Kolumbia, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Egipt, Republika Salwador, Hiszpania. Zespół Kolonij hiszpańskich, Finlandia, Francja, Algier, Kolonie i Protektoraty francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij francuskich, Grecja, Republika Haiti, Republika Hondurs, Węgry, Iran, Islandia, Włochy, Zespół Kolonij i Posiadłości włoskich oprócz Wschodniej Afryki włoskiej, Wschodnia Afryka włoska, Japonia, Korea, Zespół innych Posiadłości japońskich, Państwa Lewentyńskie pod Mandatem francuskim (Syria i Liban), Republika Liberia, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem Strefy hiszpańskiej), Maroko (Strefa hiszpańska), Nikaragua, Norwegia, Republika Panama, Paragwaj, Holandia, Curacao i Suriman, Indie holenderskie, Peru, Polska, Portugalia, Kolonie portugalskie Zachodnio - Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów, na mocy artykułu 3 światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Buenos Aires dnia 23 maja 1939 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące Porozumienie:

ROZDZIAŁ II.

SPORZĄDZANIE PRZEKAZÓW.

Artykuł 5.

Opłaty.

Artykuł 7.

Przekazy telegraficzne.

ROZDZIAŁ III.

WYPŁATA PRZEKAZÓW.

Artykuł 11.

Najwyższa kwota przy wypłacie.

W braku porozumienia odmiennego, najwyższa kwota przy wypłacie przekazów równa się, w każdym kraju, kwocie ustalonej w danym kraju przy nadaniu.

Jeżeli ten sam nadawca w tym samym dniu nadał dla jednego i tego samego adresata kilka przekazów, których ogólna kwota przekracza najwyższą kwotę ustaloną przez kraj przeznaczenia, wówczas urząd przeznaczenia upoważniony jest do wypłacenia tych przekazów stopniowo w ten sposób, by kwota wypłacona adresatowi w jednym dniu nie przekraczała ustalonej kwoty najwyższej.

Artykuł 16.

Doręczenie przekazów telegraficznych.

Artykuł 17.

Okres ważności przekazów.

ROZDZIAŁ IV.

WYCOFANIE PRZEKAZÓW. ZMIANA ADRESU. DOSŁANIE. NIEDORĘCZALNOŚĆ. REKLAMACJE.

Artykuł 20.

Dosyłanie przekazów.

Przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krajów nie uczestniczących w niniejszym Porozumieniu, które jednak wymieniają przekazy pocztowe z jednym z krajów uczestniczących, można, jeżeli porozumienia specjalne nie stają temu na przeszkodzie, dosyłać w drodze pocztowej, lub telegraficznej z tego ostatniego kraju do trzeciego kraju również uczestniczącego w Porozumieniu. Tego rodzaju dosłanie odbywa się za pomocą nowego przekazu, którego opłatę potrąca się z kwoty, którą należy dosłać.

Na tych samych warunkach przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krajów uczestniczących w Porozumieniu, można dosyłać do krajów, nie uczestniczących w Porozumieniu.

Artykuł 21.

Przekazy niedoręczalne.

Artykuł 22.

Reklamacje i żądania informacji.

Za reklamację każdego przekazu i za żądanie informacji można pobrać opłatę w wysokości opłaty ustalonej dla reklamacji i żądania informacji o przesyłce listowej.

Opłatę tę pobiera się jednorazowo za reklamacje lub żądania informacji, nawet jeżeli dotyczą kilku przekazów nadanych jednocześnie przez jednego i tego samego nadawcę, pod adresem tego samego odbiorcy.

Nie pobiera się żadnej opłaty, jeżeli nadawca poprzednio uiścił opłatę specjalną za poświadczenie wypłaty.

ROZDZIAŁ V.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 25.

Wypłata kwot reklamowanych.

W razie zaprzeczenia prawidłowej wypłaty przekazu i jeżeli służba pocztowa ponosi odpowiedzialność, obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie kraju przeznaczenia, jeżeli kwotę należy wypłacić rzeczywistemu adresatowi, natomiast na Zarządzie kraju nadania, jeżeli wspomnianą kwotę należy zwrócić nadawcy.

Zarządowi, który wypłacił odszkodowanie osobie reklamującej, przysługuje prawo zwrotnego poszukiwania w stosunku do Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność za nieprawidłową wypłatę.

Artykuł 26.

Termin wypłaty.

Odszkodowanie należy wypłacić osobie reklamującej jak najwcześniej, najpóźniej jednak w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji. W stosunkach z krajami odległymi termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy.

Zarząd wysyłający może w drodze wyjątku odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin, przewidziany w ustępie poprzednim, jeżeli, mimo wszelkich starań ze strony Zarządów w celu zbadania sprawy, termin ten okazał się niedostateczny dla ustalenia odpowiedzialności.

Artykuł 27

Ustalenie odpowiedzialności.

Artykuł 28.

Zwrot Zarządowi kraju nadania wypłaconych kwot.

Zarząd kraju przeznaczenia, na którego rachunek Zarząd kraju nadania wypłacił odszkodowanie osobie reklamującej, obowiązany jest wypłaconą kwotę zwrócić Zarządowi kraju nadania w terminie trzymiesięcznym od daty przesłania zawiadomienia o wypłacie.

To samo stosuje się przy wyrównywaniu odszkodowania w wypadkach przewidzianych w artykule 27, § 2 i 3.

Zwrot Zarządowi-wierzycielowi ma być dokonany bez kosztów dla tego Zarządu bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie mającej obieg w kraju wierzyciela, lub wreszcie, za wspólną zgodą, przez wpisanie na dobro kraju-wierzyciela w rachunku przekazowym. Po upływie trzech miesięcy kwota należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu w wysokości 5% rocznie, licząc od dnia upływu tego terminu.

ROZDZIAŁ VI.

RACHUNKOWOŚĆ. PRZEKAZY PRZEDAWNIONE.

Artykuł 29.

Podział opłat i należności.

Artykuł 30.

Rozrachunek.

Zarządy sporządzają co miesiąc rachunki, w których zestawiają wszystkie kwoty wypłacone przez ich urzędy. Na podstawie rachunków miesięcznych, zestawia się rachunek ogólny. Jeżeli przekazy wypłacone były w różnych walutach, wierzytelność mniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, przy czym za podstawę przeliczenia służy przeciętny kurs urzędowy giełdy kraju-dłużnika za okres rozrachunkowy. Ten kurs przeciętny winien być obliczony jednolicie do czterech miejsc dziesiętnych.

Wyrównywanie rachunków można również przeprowadzać na podstawie rachunków miesięcznych, bez zestawienia rachunku ogólnego. W danym razie każdy Zarząd wyrównuje z odnośnym Zarządem ogólną kwotę rachunku miesięcznego ustaloną przez ten ostatni.

Zarząd dłużny wyrównywa rachunki w terminach ustalonych w Regulaminie.

Artykuł 31.

Wyrównywanie rachunków.

ROZDZIAŁ VII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 34.

Udział innych Zarządów.

Kraje, w których czynności przekazowych nie wykonywa Zarząd pocztowy, lecz inny Zarząd, mogą brać udział w wymianie ustalonej przepisami niniejszego Porozumienia.

Do Zarządów tych należy porozumienie się z własnym Zarządem pocztowym, co do należytego zabezpieczenia wykonania wszystkich warunków Porozumienia. Ten ostatni będzie pośredniczył przy porozumieniu się wspomnianych niepocztowych Zarządów z Zarządami pocztowymi innych krajów, uczestniczących w Porozumieniu i z Biurem międzynarodowym.

Artykuł 38.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

W celu uzyskania mocy obowiązującej wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji), muszą uzyskać:

Artykuł 39.

Wprowadzenie w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1940 roku i pozostanie w mocy przez czas nie ograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

Przekład

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział I.

Nadawanie. Przesyłanie. Wypłata.

Art.

101. Druki przekazów

102. Wypełnianie druków. Wiadomości prywatne

103. Przesyłanie przekazów

104. Przekazy telegraficzne

105. Poświadczenie wypłaty

106. Przekazy ekspresowe

Rozdział II.

Różne formalności.

107. Przekazy nieprawidłowe

108. Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone

109. Przedłużenie okresu ważności

110. Wycofanie przekazów. Zmiana adresu

111. Dosyłanie

112. Przekazy niedoręczalne

113. Reklamacje

114. Żądania informacji

115. Reklamacje i żądania informacji dotyczące przekazów nadanych w innych krajach

Rozdział III.

Rachunkowość.

116. Rachunki miesięczne

117. Rachunki ogólne

118. Wyrównywanie rachunków. Zaliczki

Rozdział IV.

Komunikaty. Druki.

119. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów

120. Druki do użytku publiczności

Postanowienia końcowe.

121. Wprowadzenie w życie i czas trwania Regulaminu

Załączniki.

Wzory druków.

M P 1. Międzynarodowy przekaz pocztowy

M P 2. Zawiadomienie o nadaniu przekazu telegraficznego

M P 3. Reklamacja przekazu

M P 4. Rachunek miesięczny

M P 5. Rachunek ogólny

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

NADAWANIE. PRZESYŁANIE. WYPŁATA.

Artykuł 102.

Wypełnianie druków. Wiadomości prywatne.

Artykuł 104.

Przekazy telegraficzne.

Przekazy telegraficzne sporządza nadawczy urząd pocztowy i adresuje je do urzędu pocztowego miejsca przeznaczenia.

W braku porozumienia odmiennego, przekazy te należy sporządzać w języku francuskim i treść ich układać w sposób następujący:

(ewentualne wskazówki służbowe)

(poświadczenie wypłaty, jeżeli jest żądane)

Przekaz (pocztowy numer nadawczy)

......... (nazwa pocztowego urzędu przeznaczenia).

......... (nazwisko wysyłającego)

......... (kwota przekazywana)

......... (dokładne oznaczenie odbiorcy, jego miejsca pobytu i, jeżeli to możliwe, jego mieszkania w sposób określający dokładnie osobę uprawnioną).

(W danym razie wiadomości prywatne).

Dane te winny być umieszczone w telegramie zawsze w porządku wyżej wymienionym.

Jeżeli przekazy telegraficzne są sporządzane bądź przez urzędy pocztowe w miejscowościach nie posiadających telegrafu, bądź też w miejscowościach o kilku urzędach pocztowych przez jeden z urzędów nie posiadających telegrafu, miejsce nadania tych przekazów winno być oznaczone w telegramach bezpośrednio" po pocztowym numerze nadawczym w sposób następujący:

"Przekaz 404 z ......... do .........".

Jeżeli miejscowość, w której znajduje się pocztowy urząd przeznaczenia nie posiada urzędu telegraficznego, na przekazie telegraficznym należy podać nazwę pocztowego urzędu przeznaczenia i nazwę obsługującego go urzędu telegraficznego.

W razie wątpliwości co do istnienia urzędu telegraficznego w danej miejscowości lub jeżeli nie można podać nazwy obsługującego urzędu telegraficznego, na telegramie przekazowym należy umieścić albo nazwę podziału terytorialnego, albo nazwę kraju przeznaczenia, albo też obie te nazwy łącznie, lub inną wskazówkę, uznaną za wystarczającą dla skierowania telegramu przekazowego.

Można nie podawać miejsca zamieszkania adresata, jeżeli nazwa ta jest jednakową z nazwą pocztowego urzędu przeznaczenia.

Dla telegramów przekazowych, adresowanych "do podjęcia" (poste-restante) lub "do podjęcia w telegrafie" (télégraphe-restant), odnośna płatna wskazówka służbowa umieszczona bezpośrednio przed adresem telegramu, jest wystarczająca i zbędne jest umieszczanie po nazwisku adresata uwagi "do podjęcia na poczcie" (poste-restante) lub "do podjęcia w telegrafie" (télégraphe-restant).

Artykuł 105.

Poświadczenie wypłaty.

Postanowienia artykułów 128 i 129 Regulaminu Konwencji, dotyczące poświadczenia odbioru, należy stosować również do poświadczeń wypłaty. Jeżeli jednak poświadczenie wypłaty żądane jest po nadaniu przekazu, nie używa się druku C13, przewidzianego w Konwencji, lecz druku MP3, ustalonego w Porozumieniu.

Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie druków, załączonych przez Zarząd kraju nadania, upoważnione są do sporządzania poświadczeń wypłaty, używanych w ich służbie.

ROZDZIAŁ II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł 107.

Przekazy nieprawidłowe.

Przekazy zwykłe, których nie można było wypłacić z powodów następujących:

użyte zostały druki nieprzepisowe,

należy zwracać możliwie bez zwłoki w kopercie do urzędu miejsca nadania, w celu usunięcia nieprawidłowości, jeżeli zawiadomiony o nich adresat nie żąda zastosowania postanowień, podanych niżej w § 2.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia w stosunku wzajemnym z krajami odległymi może zarządzić wypłatę przekazów, których kwota nie była podana w walucie dopuszczonej lecz w innej, jeżeli jest w stanie dokonać przeliczenia według kursu stosowanego przez Zarząd, który przekaz przyjął i pod warunkiem niezwłocznego powiadomienia o tym odnośny Zarząd. Ryzyko za mylne przeliczenie ponosi Zarząd, który dokona przeliczenia.

Nieprawidłowości, stojące na przeszkodzie wypłacie przekazów zwykłych, i które wyraźnie stwierdzają winę urzędu nadania, można, w miarę potrzeby, sprostować w drodze telegraficznej, za pomocą płatnej noty służbowej i bez kosztów dla odbiorcy.

Nieprawidłowości spowodowane przez nadawcę, lub które przypuszczalnie należałoby mu przypisać, można na żądanie odbiorcy, sprostować również telegraficznie. W tym przypadku żądanie sprostowania przesyła się do urzędu nadania telegramem służbowym, którego koszta obowiązany jest pokryć nadawca. Koszta te zwraca się uprawnionemu, jeżeli zostanie stwierdzone, że omyłkę należy przypisać służbie.

Po otrzymaniu telegramu prostującego, urząd nadania postępuje jak to podano poniżej w § 3.

Przekaz nieprawidłowy przechowuje urząd przeznaczenia; ten ostatni przeprowadza sprostowanie po otrzymaniu telegramu prostującego i załącza ten telegram do przekazu.

Przekazy telegraficzne, których nie można było wypłacić bądź wskutek niedostatecznego lub niedokładnego adresu, bądź z innej, od adresata niezależnej przyczyny, powodują przesłanie do urzędu miejsca nadania/telegraficznej noty służbowej, wyjaśniającej przyczynę niewypłacenia. Urząd nadania sprawdza, czy nieprawidłowość nie jest wynikiem omyłki służbowej. W razie twierdzącym, sprostowanie omyłki dokonuje się natychmiast, za pomocą telegraficznej noty służbowej. W razie przeciwnym, powiadamia się o tym nadawcę, który może sprostować niedokładność za pomocą płatnej noty służbowej.

Przekazy telegraficzne, których nieprawidłowości nie zostały sprostowane w odpowiednim terminie za pomocą telegraficznej noty służbowej, podlegają sprostowaniu w sposób przepisany dla zwykłych przekazów pocztowych.

Artykuł 108.

Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone.

Jeżeli nadawca żąda zwrotu kwoty wypłaconej na przekaz zarzucony, zagubiony lub zniszczony, jest obowiązany dla podarcia swego żądania przedstawić dowód nadania. Zarząd kraju nadania przyznaje zwrot, upewniwszy się, że Zarząd kraju przeznaczenia przekazu nie wypłacił i nie wypłaci.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia doniesie, że nie otrzymał przekazu, Zarząd kraju nadania może wystawić upoważnienie do wypłaty pod warunkiem, że przekaz ten nie figuruje w żadnym z rachunków miesięcznych, sporządzonych aż do upływu terminu ważności odnośnego przekazu. Jednakże, jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia nie nadesłał żadnej odpowiedzi w okresie przewidzianym w artykule 26, § 1 Porozumienia, dla wypłacania odszkodowania osobie reklamującej, i jeżeli przekaz ten nie figuruje w żadnym z otrzymanych rachunków miesięcznych, sporządzonych do upływu tego terminu, Zarząd kraju nadania może, nie zważając na to, zwrócić kwotę przekazaną. Zawiadomienie o zwrocie kwoty przekazanej należy przesłać jako przesyłkę poleconą do Zarządu kraju przeznaczenia, a przekaz, uważany odtąd za ostatecznie zaginiony, nie może być później wniesiony do rachunku.

Artykuł 110.

Wycofanie przekazów. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 150 i 151 Regulaminu Konwencji należy stosować przy wycofaniu lab zmianie adresu przekazów pocztowych. Jednak do żądań zmiany adresu, zgłoszonych w drodze pocztowej, należy dołączyć wpisaną na papierze zwykłym dokładną odbitkę adresu odbiorcy wraz ze wszelkimi niezbędnymi szczegółami.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanym najbliższą pocztą i opatrzonym w nagłówku następującym napisem, podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ....." (Confirmation de la demande télégraphique du .....).

W tym przypadku urząd miejsca przeznaczenia po otrzymaniu telegramu ogranicza się do zatrzymania przekazu i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Oprócz tego urząd miejsca przeznaczenia przekazu telegraficznego, przed załatwieniem żądania zmiany adresu, winien posiadać zawiadomienie o nadaniu.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na swoją odpowiedzialność wykonać telegraficzne żądanie zmiany adresu, nawet nie czekając na nadejście potwierdzenia w drodze pocztowej, ani też, w danym razie, na zawiadomienie o nadejściu.

Artykuł 111.

Dosyłanie.

Urząd dosyłający przekaz zwykły w drodze pocztowej, gdy tego zachodzi potrzeba, skreśla piórem oznaczenie kwoty przekazowej, w sposób umożliwiający odczytanie pierwotnych wpisów. Wpis pod rubryką "Kwota wpłacona" (Somme versée), winien pozostać niezmieniony. Kwotę przekazową przelicza się na walutę kraju nowego miejsca przeznaczenia, według kursu przyjętego dla przekazów pochodzących z kraju dosyłającego. Wynik przeliczenia wpisuje się na przekazie cyframi i słownie, możliwie nad pierwotnymi wpisami kwoty. Nowy wpis kwoty ma być podpisany przez odnośnego funkcjonariusza.

W ten sam sposób postępuje się przy następnych dosyłaniach.

W razie dosłania do kraju pierwszego miejsca przeznaczenia, urząd dosyłający przywraca pierwotną kwotę, natomiast w razie dosłania do kraju nadania, urząd ten zastępuje kwotę podaną, oznaczoną w walucie kraju nadania w rubryce wpisów służbowych.

Dosłanie przekazu telegraficznego w drodze pocztowej odbywa się na tych samych zasadach bez oczekiwania na zawiadomienie o nadaniu. Jednakowoż jeżeli dosłanie do kraju nadania ma miejsce przed nadejściem zawiadomienia o nadaniu, urząd dosyłający ogranicza się do zmiany adresu odbiorcy i skreśla piórem wpis kwoty.

Przekaz przesyła się w kopercie do urzędu nowego miejsca przeznaczenia. To samo należy uczynić z zawiadomieniem o nadaniu po jego nadejściu do urzędu dosyłającego.

W razie dosyłania w drodze telegraficznej przekazu zwykłego, urząd dosyłający sporządza przekaz telegraficzny na kwotę, pozostałą po potrąceniu opłat telegraficznych i pocztowych. Opłatę pocztową oblicza się od pierwszej kwoty przekazowej, zmniejszonej o opłatę za telegram.

Przeliczenie kwoty na walutę kraju nowego miejsca przeznaczenia odbywa się na warunkach, przewidzianych w § 1.

Urząd dosyłający kwituje przekaz oryginalny, i zalicza go jako przekaz wypłacony, po umieszczeniu na nim uwagi: "Dosłano kwotę ..... do ..... po potrąceniu opłaty ......." (Réexpédié le montant de ......... à ....., sous déduction de la taxe de .......).

Odcinek przekazu oryginalnego dołącza się do zawiadomienia o nadaniu, celem doręczenia go adresatowi.

Artykuł 112.

Przekazy niedoręczalne.

Przed zwrotem do Zarządu kraju nadania, przekazy, które z jakichkolwiek przyczyn nie mogły być wypłacone adresatom, urząd przeznaczenia zapisuje dla pamięci i umieszcza na nich odcisk stempla lub nalepkę, których używanie do listowych przesyłek niedoręczalnych przewiduje artykuł 149, § 1 Regulaminu Konwencji.

Zwracane telegramy przekazowe należy przesyłać w kopertach wraz z odnośnymi zawiadomieniami o nadaniu.

Jednakże przekazy, sporządzane na zasadach przewidzianych w §§ 3, 4 i 5 artykułu 111, winny być przesyłane, do Zarządu, który je sporządził, ten zaś Zarząd Oddaje kwotę do dyspozycji Zarządu, z którego pochodzi przekaz oryginalny, albo za pomocą nowego przekazu wolnego od opłaty, albo też za pomocą potrącenia w rachunku miesięcznym wypłaconych przekazów.

Artykuł 113.

Reklamacje.

Jeżeli urząd miejsca przeznaczenia może udzielić wyjaśnień ostatecznych co do losu reklamowanego przekazu, wówczas zwraca druk urzędowi, który reklamację przyjął po wypełnieniu go, stosownie do wyniku dochodzeń. W razie dochodzeń bezowocnych lub w razie podania w wątpliwość faktu wypłaty, druk ten przesyła się za pośrednictwem Zarządu kraju przeznaczenia do Zarządu kraju nadania, po dołączeniu, w miarę możności, oświadczenia adresata, stwierdzającego nieotrzymanie kwoty przekazanej.

ROZDZIAŁ III.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł 116.

Rachunki miesięczne.

Każdy Zarząd przy końcu każdego miesiąca, sporządza dla każdego innego Zarządu rachunek miesięczny, według dołączonego wzoru MP 4, w którym to rachunku wyszczególnia się w porządku możliwie chronologicznym i alfabetycznym nazwy urzędów nadawczych, wszystkie przekazy wypłacone w miesiącu poprzednim przez własne urzędy na rachunek danego Zarządu.

Do tego rachunku Zarząd wpisuje również kwotę opłat i należności, które mu przypadają w myśl artykułu 29, § 1 Porozumienia, za przekazy wypłacone przez jego urzędy, jako też, w danym razie, odszkodowania i procenty od nich, przewidziane w artykułach 28 i 31 Porozumienia.

Rachunek miesięczny wraz z pokwitowanymi przekazami pocztowymi i telegraficznymi oraz dołączonymi do nich, jeżeli to okaże się możliwe, odnośnymi zawiadomieniami o nadaniu, przesyła się Zarządowi-dłużnikowi najdalej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu, którego rachunek dotyczy.

Zawiadomienia o nadaniu, które nadchodzą do Zarządu miejsca przeznaczenia po wysłaniu rachunku, do którego wpisane zostały odnośne przekazy telegraficzne, zwraca się Zarządowi kraju nadania jako załącznik do jednego z rachunków następnych.

Artykuł 117.

Rachunki ogólne.

Artykuł 118.

Wyrównanie rachunków. Zaliczki.

Wypłata musi nastąpić najpóźniej w ciągu dni piętnastu po otrzymaniu rachunku ogólnego lub, jeżeli nie sporządza się rachunku ogólnego, po otrzymaniu rachunku miesięcznego. Termin ten dla krajów odległych wynosi jeden miesiąc.

Jeżeli obydwa Zarządy nie zgadzają się co do kwoty, która ma być wypłacona, jedynie wyrównanie zakwestionowanej części może być odroczone. Natomiast co się tyczy tej części, Zarząd dłużny obowiązany jest zawiadomić Zarząd-wierzyciela o przyczynach zakwestionowania, najpóźniej w terminie przewidzianym w ustępie poprzednim.

Każdy Zarząd, któremu inny Zarząd winien jest kwotę przekraczającą 30.000 franków w złocie miesięcznie, ma prawo żądać wpłacenia już w miesiącu, w którym przekazy są nadawane, zaliczki, Ustalonej w ten sposób, aby część przeciętnego salda miesięcznego, nie pokryta zaliczką, nie przekraczała 30.000 franków w złocie. Przeciętne saldo miesięczne oblicza się na podstawie trzech ostatnich uznanych rachunków miesięcznych. Zarząd-dłużnik winien uczynić zadość temu żądaniu wpłacając Zarządowi-wierzycielowi zaliczkę, najpóźniej piętnastego dnia miesiąca, w którym odnośne przekazy są nadawane, chyba że potrafi stwierdzić w dobrej wierze, że przeciętne saldo za okres trzech ostatnich ubiegłych miesięcy przestało odpowiadać rzeczywistemu rozmiarowi obrotu przekazowego.

W razie niewypłacenia zaliczki w terminie po wyżej wskazanym, należy stosować postanowienia artykułu 31 Porozumienia.

ROZDZIAŁ IV.

KOMUNIKATY. DRUKI.

Artykuł 119.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

Zarządy winny podać do wiadomości innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie Porozumienia:

Załącznik

WZORY DRUKÓW

grafika

Przekłady

POCZTOWE BONY PODRÓŻNE.

Treść.

Dodatek w sprawie obrotu pocztowych bonów podróżnych.

Część I.

Postanowienia zasadnicze.

Rozdział I.

Wydawanie pocztowych botów podróżnych.

Art.

1. Pocztowe bony podróżne

2. Waluta

3. Kwota najwyższa

4. Opłaty

5. Cena sprzedażna

Rozdział II.

Wypłata bonów.

6. Wypłata

7. Okres ważności

8. Zastrzeżenia wypłaty

Rozdział III.

Odpowiedzialność i rachunkowość.

9. Zakres odpowiedzialności

10. Podział opłat

11. Rozrachunek

Rozdział IV.

Postanowienia różne.

12. Stosowanie postanowień Porozumienia

Część II.

Postanowienia wykonawcze.

Rozdział I.

Wydawanie książeczek.

13. Opis bonów i okładek książeczek. Zaopatrywanie

14. Wydawanie bonów

15. Sporządzanie książeczek

Rozdział II.

Wypłata bonów.

16. Formalności

Rozdział III.

Różne postanowienia.

17. Komunikaty przesłane do Biura międzynarodowego

18. Druki do użytku publiczności

Wzory druków.

MP 6. Rachunek miesięczny pocztowych bonów podróżnych

MP 7. Pocztowy bon podróżny

MP 8. Książeczka z pocztowymi bonami podróżnymi

POCZTOWE BONY PODRÓŻNE.

DODATEK W SPRAWIE OBROTU POCZTOWYCH BONÓW PODRÓŻNYCH.

CZĘŚĆ I.

POSTANOWIENIA ZASADNICZE.

ROZDZIAŁ I.

WYDAWANIE POCZTOWYCH BONÓW PODRÓŻNYCH.

ROZDZIAŁ II.

WYPŁATA BONÓW

Artykuł 6.

Wypłata.

ROZDZIAŁ III.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ I RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł 9.

Zakres odpowiedzialności.

Nie przyjmuje się żadnej reklamacji przeciwko Zarządowi Kraju wydania bonu bez przedstawienia książeczki, będącej przedmiotem tej reklamacji.

W razie zagubienia książeczki, albo jednego lub kilku bonów, osoba zainteresowana powinna udowodnić Zarządowi kraju wydania tych bonów, że prosiła o wydanie książeczki z bonami i wpłaciła w tym celu całą należność. Zwrot kwoty może nastąpić dopiero po upewnieniu się tego Zarządu, że bony zgłoszone jako zagubione nie zostały wypłacone; termin jednak nie powinien przekraczać trzech miesięcy po wygaśnięciu ważności. Termin ten wynosi sześć miesięcy w obrocie z krajami odległymi.

CZĘŚĆ II.

POSTANOWIENIA WYKONAWCZE.

ROZDZIAŁ I.

WYDAWANIE KSIĄŻEK.

Artykuł 13.

Opis bonów i okładek książeczek. Zaopatrywanie.

Artykuł 15.

Sporządzanie książeczek.

ROZDZIAŁ III.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 17.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Załącznik

WZORY DRUKÓW

grafika

Przekład

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany przelewów

2. Przedmiot porozumienia

Rozdział II.

Warunki dopuszczalności i wykonywanie zarządzeń przelewowych.

3. Podawanie kwoty przelewów. Kurs przeliczania

4. Kwota najwyższa

5. Opłaty

6. Zwolnienie od opłat i należności

7. Zawiadomienie o przelewie

8. Przelewy telegraficzne

9. Wymiana wykazów przelewów pieniężnych

10. Urzędy wymiany

Rozdział III.

Unieważnienie. Reklamacje.

11. Unieważnienie zarządzeń przelewowych

12. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział IV.

Odpowiedzialność.

13. Zakres odpowiedzialności

14. Wyjątki od zasady odpowiedzialności

15. Ustalenie odpowiedzialności

16. Zwracanie kwot należnych reklamującemu

17. Zwrot odszkodowania Zarządowi-wierzycielowi

Rozdział V.

Rachunkowość.

18. Przyznanie opłat

19. Rozrachunek kwot przelewowych, ustalanie salda i procentów

20. Wypłaty salda. Odsetki i moratorium.

21. Ogólny rachunek kwartalny

Rozdział VI.

Różne postanowienia.

22. Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego za granicą

23. Wykaz właścicieli kont

24. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji

25. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami

Postanowienia końcowe.

26. Wejście w życie i czas trwania Porozumienia

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH,

które zawarły:

Albania, Niemcy, Królestwo Arabii Sadyjskiej, Republika Argentyna, Belgia, Boliwia, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Hiszpania, Zespół Kolonij hiszpańskich, Francja, Algier, Grecja, Republiką Haiti, Republika Honduras, Węgry, Wiochy, Zespół Kolonij i posiadłości włoskich oprócz Wschodniej Afryki włoskiej, Wschodnia Afryka włoska, Japonia, Korea, Zespół innych posiadłości japońskich, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej), Maroko (strefa hiszpańska), Paragwaj, Holandia, Indie holenderskie, Polska, Portugalia, Kolonię portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów krajów powyżej wymienianych, na mocy artykułu 3 światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Buenos Aires dnia 23 maja 1939 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następujące Porozumienie:

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

ROZDZIAŁ II.

WARUNKI DOPUSZCZALNOŚCI I WYKONYWANIE ZARZĄDZEŃ PRZELEWOWYCH.

Artykuł 6.

Zwolnienie od opłat i należności.

Służbowe przelewy pieniężne, wymieniane między Zarządami lub między ich urzędami, zwolnione są od wszelkich opłat.

To samo dotyczy zwolnienia od opłaty za przesłanie listów, zawierających wyciągi kontowe i wysłanych przez pocztowe urzędy czekowe do właścicieli kont czekowych, zamieszkałych w jednym z krajów, należących do Związku.

Na listach tych należy podać nazwę czekowego urzędu wysyłającego jak również napis: "Pocztowa sprawa służbowa" (Service des postes).

Artykuł 7.

Zawiadomienie o przelewie.

Artykuł 8.

Przelewy telegraficzne.

Artykuł 9.

Wymiana wykazów przelewów pieniężnych.

ROZDZIAŁ III.

UNIEWAŻNIENIE. REKLAMACJE.

Artykuł 11.

Unieważnienie zarządzeń przelewowych.

Artykuł 12.

Reklamacje i żądania informacji.

ROZDZIAŁ IV.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 13.

Zakres odpowiedzialności.

Artykuł 16.

Zwracanie kwot należnych reklamującemu.

Obowiązek zwrotu kwoty należnej reklamującemu ciąży na Zarządzie, do którego wniesiono reklamację, pod warunkiem jednak zastrzeżenia prawa zwrotnego poszukiwania (regresu) do Zarządu odpowiedzialnego.

Zwrot kwoty winien nastąpić, skoro tylko została ustalona odpowiedzialność służby pocztowej.

Jeżeliby Zarząd przypuszczalnie ponoszący odpowiedzialność, po otrzymaniu wezwania do zapłaty nie udzielił odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy, uważa się, że Zarząd ten milcząco uznał swą odpowiedzialność.

ROZDZIAŁ V.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł 19.

Rozrachunek kwot przelewowych. Ustalanie salda i procentów.

Uregulowanie tych rachunków odbywa się na zasadzie wzajemnego wyrównania. W tym celu wierzytelność mniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, według średniej arytmetycznej kursów giełdowych, notowanych oficjalnie na giełdach lub w bankach, specjalnie wyznaczonych przez każdy kraj zainteresowany, z ostatniego dnia notowań kursów, poprzedzającego dzień, do którego rachunek się odnosi. Te kursy przeciętne należy obliczać jednolicie do czterech miejsc dziesiętnych.

Zarząd, który z jakiegokolwiek powodu nie życzy sobie przeprowadzenia wzajemnego wyrównania, może oświadczyć, iż kwoty dłużne będzie wypłacał w całości.

Artykuł 20.

Wypłata salda. Odsetki moratorium.

W celu wypłaty salda każdy Zarząd może utrzymywać w jakiejkolwiek bądź formie u innego Zarządu kraju uczestniczącego w Porozumieniu rachunek otwarty w walucie tego kraju. Jeżeli wkład ten nie wystarcza na wykonanie wydanych zarządzeń, przelewy zapisuje się mimo to na konto odbiorców.

Wkład ten może być również użyty do wyrównywania salda dłużnego, dotyczącego innych rachunków pocztowych, telegraficznych lub telefonicznych. Wkładu w żadnym razie nie można użyć do innego celu bez zgody Zarządu, który; wkład włożył.

ROZDZIAŁ VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 22.

Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego za granicą.

W razie zgłoszenia żądania otwarcia pocztowego konta czekowego w kraju obcym, z którym Zarząd pocztowy kraju, w którym zamieszkuje żądający, wykonuje wymianę przelewów pocztowych, ten ostatni Zarząd obowiązany jest udzielić swej pomocy Zarządowi zawiadującemu kontem przy sprawdzaniu tego żądania.

Zarządy obowiązują się wykonać to sprawozdanie z jak największą starannością i szybkością, nie przyjmując jednak na siebie odpowiedzialności z tego tytułu.

Zarząd kraju zamieszkania żądającego otwarcia konta pośredniczy również, w miarę możności, na żądanie Zarządu zawiadującego kontem, w sprawie udzielania wiadomości dotyczących zmiany zdolności prawnej przyjętego do Obrotu przelewowego klienta.

Artykuł 25.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

W celu uzyskania mocy obowiązującej wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji) winny uzyskać:

Artykuł 26.

Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1940 roku i pozostanie w mocy przez czas nie ograniczony.

Na dowód czego pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów podpisali Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku.

Przekład

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział I.

Sporządzanie. Przesyłanie. Odbiór.

Art.

101. Zawiadomienia o przelewach

102. Wykazy przelewów

103. Zawiadomienia o przesłaniu

104. Przesyłanie zarządzeń przelewów

105. Przelewy telegraficzne

106. Odbiór przelewów

107. Wpisy, które należy umieszczać na drukach

Rozdział II.

Różne formalności.

108. Unieważnienie przelewów

109. Niewykonanie zarządzenia przelewu

110. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział III.

Rachunkowość.

111. Rozrachunki

112. Wypłata sald

Rozdział IV.

Różne postanowienia.

113. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów

114. Druki do użytku publiczności

115. Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego za granicą

Postanowienia końcowe.

116. Wprowadzenie w życie i czas trwania Regulaminu

Załącznik.

Wzory druków.

VP 1. Zawiadomienie o przelewie pieniężnym

VP 2. Wykaz przelewów pieniężnych

VP 3. Zawiadomienie o przesłaniu

VP 4. Sprostowanie zawiadomienia o przesłaniu

VP 5. Żądanie unieważnienia w drodze pocztowej

VP 6. Żądanie unieważnienia w drodze telegraficznej

VP 7. Reklamacje

VP 8. Rozrachunek

VP 9. Poświadczenie

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

ROZDZIAŁ I.

SPORZĄDZANIE. PRZESYŁANIE. ODBIÓR.

Artykuł 101.

Zawiadomienia o przelewach.

Artykuł 102.

Wykazy przelewów.

Artykuł 103.

Zawiadomienia o przesłaniu,

Na każdym ostatnim zawiadomieniu o przesłaniu, wysłanym w końcu każdego miesiąca, niezależnie od tego czy są to zawiadomienia o przesłaniu przelewów zwykłych czy też przelewów telegraficznych, należy umieścić napis: "Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr ..." (Dernière lettre d'envoi Nr). Nawet jeżeli urząd wymiany ostatniego dnia roboczego w miesiącu nie ma żadnego przelewu do przesłania urzędowi, z którym dokonywa wymiany przelewów, winien on przesłać negatywne zawiadomienie o przesłaniu, opatrzone również napisem, "ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr ..." (Dernière lettre d'envoi Nr).

Artykuł 105.

Przelewy telegraficzne.

Przelewy telegraficzne sporządza pocztowy urząd czekowy kraju nadania i adresuje wprost do urzędu przeznaczenia prowadzącego konto czekowe.

W braku porozumienia odmiennego przelewy te należy sporządzać w języku francuskim i treść ich układać w sposób następujący:

(Ewentualne wskazówki służbowe).

Przelew ........ (Nr nadania).

......... Nazwa czekowego urzędu przeznaczenia.

......... Nazwisko lub określenie wysyłającego przelew.

......... Numer konia wysyłającego przelew.

......... Nazwa pocztowego urzędu czekowego, w którym konto wysyłającego jest otwarte.

......... Wysokość kwoty przelewu.

......... Nazwisko lub określenie odbiorcy.

......... Numer konta odbiorcy.

W danym razie, wiadomości prywatne.

Dane te umieszcza się w telegramie zawsze w porządku wyżej wymienionym.

Artykuł 106.

Odbiór przelewów.

Dla przelewów telegraficznych, których wpisania na konto nie można dokonać z przyczyny niezależnej od odbiorcy, sporządza się służbowe zawiadomienie telegraficzne z podaniem przyczyny niewpisania na konto i przesyła się do urzędu nadania przelewu. Urząd czekowy miejsca nadania przelewu sprawdza, czy niedokładność pochodzi z winy, służby. W razie twierdzącym prostuje natychmiast niedokładność za pomocą służbowego zawiadomienia telegraficznego. W przeciwnym razie ewentualne sprostowanie przeprowadza się drogą pocztową, po otrzymaniu informacji od wysyłającego. Jednakże, jeżeli ten ostatni sobie życzy i zgłasza gotowość pokrycia kosztów telegramu, sprostowanie przeprowadza się za pomocą płatnego telegramu służbowego. Przelewy telegraficzne, których nieprawidłowość nie została sprostowana w odpowiednim terminie, unieważnia się stosownie do postanowień poniżej podanego artykułu 109.

ROZDZIAŁ II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł 108.

Unieważnienie przelewów.

Żądanie unieważnienia zarządzenia przelewu właściciel obciążonego konta winien sporządzić na piśmie. Po uznaniu żądania za ważne, za które to uznanie Zarząd kraju nadania przyjmuje odpowiedzialność, postępuje się w sposób następujący:

jeżeli żądanie wycofania przelewu ma być wysłane w drodze telegraficznej, wówczas urząd nadania lub urząd wymiany kraju nadania przelewu, przesyła płatny telegram służbowy, sporządzony według załączonego wzoru VP 6, wprost do urzędu miejsca przeznaczenia prowadzącego konto. Telegram ten ma być niezwłocznie potwierdzony pismem, w sposób podany pod a).

W tym przypadku na druku VP 5, który winien przejść przez urzędy wymiany obu krajów, należy umieścić w nagłówku napis, podkreślony kolorowym ołówkiem: "Potwierdzenie żądania telegraficznego, przesłanego dnia ..... przez urząd pocztowy czekowy w ..... do pocztowego urzędu w ....." (Confirmation de la demande télégraphique expédiée le ..... par le bureau de chêques postaux à ..... à l'adresse du bureau de chèques postaux à .....).

Artykuł 109.

Niewykonanie zarządzenia przelewu.

Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny zarządzenia przelewu nie można wpisać na odnośne konto, należy je skreślić z wykazu, w którym je umieszczono, a kwotę końcową, podaną w wykazie i w odnośnym zawiadomieniu o przesłaniu, należy sprostować czerwonym atramentem. O sprostowaniu tym należy zawiadomić wysyłający urząd wymiany pismem, wzór VP 4, do którego dołącza się zawiadomienie, dotyczące niewykonania przelewu.

Jeżeli pierwotnie niewykonane zarządzenie przelewu przesłano ponownie do odbierającego urzędu wymiany, wówczas wysyłający urząd pośredniczący winien postąpić, jak z nowym zarządzeniem. Odnośne pierwotne wpisy w wykazie i w zawiadomieniu o przesłaniu pozostają unieważnione.

Jednakże Zarządy krajów uczestniczących w Porozumieniu mogą porozumieć się, aby nie dokonane przelewy przenoszono do wykazu przelewów na dobro Zarządu kraju nadania lub w inny sposób umieszczano na rachunku. W danym razie przeliczenie odbywa się według kursu dziennego, jak przy przelewach zwykłych, a na zawiadomieniu o przelewie umieszcza się odpowiednią notatkę z wyjaśnieniem.

ROZDZIAŁ III.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł 112.

Wyplata sald.

ROZDZIAŁ IV.

Różne postanowienia.

Artykuł 113.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego i do Zarządów.

Zarządy przesyłają sobie bezpośrednio, w ilości niezbędnej dla potrzeb służbowych wzory odcisków pieczęci, używanych przez urzędy wymiany, jak również podpisy funkcjonariuszów upoważnionych w każdym z tych urzędów do podpisywania zawiadomień o przesianiu.

Jeżeli zachodzi potrzeba późniejszego podania do wiadomości nowych podpisów lub zastąpienia jakiegokolwiek złożonego podpisu, wówczas należy przesłać odnośnemu Zarządowi nowy wykaz wzoru podpisów wszystkich funkcjonariuszów, upoważnionych do podpisywania. Jednakże, jeżeli chodzi o unieważnienie jakiegokolwiek podpisu podanego do wiadomości, wystarczy skreślenie podpisu w istniejącym wykazie, który pozostaje w użytku.

Artykuł 115.

Żądanie otwarcia pocztowego konta czekowego za granicą.

Ten ostatni urząd winien, stosownie do przepisów ustalonych dla otwierania pocztowego konta czekowego w jego własnym kraju przystąpić do sprawdzenia żądań zarówno wniesionych za jego pośrednictwem, jako też, żądań przedstawionych przez obcy Zarząd, do którego zwrócono się bezpośrednio. Urząd ten prostuje, w razie potrzeby, po porozumieniu się z żądającym otwarcia konta, wskazówki mylnie zamieszczone w żądaniu i dołącza do żądania należycie wypełnione oświadczenie, zgodne z załączonym wzorem VP 9. W niektórych szczególnych przypadkach, nieprzewidzianych tekstem tego druku, uzupełnia oświadczenia lub dokonuje sprostowań, w razie potrzeby za pomocą pisma wyjaśniającego.

Przesyła to wszystko do czekowego urzędu wymiany kraju przeznaczenia za pośrednictwem urzędu wymiany swego własnego kraju. Zaświadczenia zaopatrzone są odciskiem pieczęci tłoczonej urzędu wymiany kraju pośredniczącego i podpisane przez jednego lub kilku funkcjonariuszów upoważnionych do potwierdzenia zawiadomień o wysłaniu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Załącznik

WZORY DRUKÓW

grafika

Przekład

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY. POROZUMIENIE O ZLECENIACH.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany dokumentów zleceniowych

Rozdział II.

Przedmiot służby zleceniowej.

2. Dokumenty przyjmowane do inkasa

3. Protesty. Roszczenia

Rozdział III.

Nadawanie zleceń.

4. Podawanie kwoty zleceniowej

5. Nadawanie dokumentów zleceniowych. Opłata za przesłanie

6. Ilość i najwyższa kwota dokumentów zleceniowych

7. Zakazy

Rozdział IV.

Inkasowanie dokumentów.

8. Niedopuszczalność spłat częściowych

9. Opłata za inkaso lub za okazanie do inkasa

10. Wyrównywanie kwot zainkasowanych

11. Zwrot dokumentów niewykupionych

Rozdział V.

Wycofanie i sprostowanie zleceń. Dosyłanie i zwrot. Reklamacje.

12. Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych

13. Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane

14. Zwrot dokumentów nie nadających się do inkasa

15. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział VI.

Odpowiedzialność.

16. Stosowanie szczególnych postanowień Konwencji

17. Odpowiedzialność w razie zaginięcia dokumentów zleceniowych

18. Opóźnienia.

Rozdział VII.

Różne postanowienia.

19. Przyznanie opłat

20. Urzędy uczestniczące w służbie zleceniowej

21. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji

22. Uchwalenie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

23. Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

POROZUMIENIE O ZLECENIACH,

które zawarły:

Albania, Niemcy, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Argentyna, Belgia, Boliwia, Chili, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpania, Zespół kolonij hiszpańskich, Finlandia, Francja, Alger, Grecja, Republika Haiti,: Republika Honduras, Węgry, Islandia, Włochy, zespól Kolonij i Posiadłości włoskich oprócz Wschodniej Afryki włoskiej, Wschodnia Afryka włoska, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej), Maroko (strefa hiszpańska), Norwegia, Paragwaj, Holandia, Curacao i Surinam, Indie holenderskie, Polska, Portugalia, Kolonie portugalskie Zachodnio - Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Syjam, Szwecja, Związek szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

ROZDZIAŁ II.

PRZEDMIOT SŁUŻBY ZLECENIOWEJ.

ROZDZIAŁ III.

NADAWANIE ZLECEŃ.

Artykuł 6.

Ilość i najwyższa kwota dokumentów zleceniowych

ROZDZIAŁ IV.

INKASOWANIE DOKUMENTÓW.

Artykuł 10.

Wyrównanie kwot zainkasowanych.

Kwoty zainkasowane, dotyczące tego samego listu zleceniowego, przesyła się nadawcy przekazem pocztowym po potrąceniu kosztów przewidzianych w § 2.

Jeżeli przepisy wewnętrzne Zarządu kraju nadania na to zezwalają, nadawca może żądać, aby na przekazie podawano zamiast jego adresu, właściciela i numer pocztowego konta czekowego w kraju nadania oraz urząd prowadzący to konto.

Jeżeli Zarządy zainteresowane dopuszczają takie sposoby wyrównania, może się ono odbywać za pomocą wpłaty na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, albo też za pomocą przelewu na rachunek czekowy, prowadzony w kraju nadania przesyłki.

Koszty, które należy potrącać składają się:

Artykuł 11.

Zwrot dokumentów niewykupionych.

Dokumenty, których nie można było zainkasować w terminach określonych w Regulaminie, a które nie mają być doręczone wskazanej osobie trzeciej, odsyła się bezpłatnie do urzędu nadania.

W braku dokumentów zainkasowanych lub, jeżeli kwoty zainkasowane nie wystarczają na potrącenie w całości opłaty za okazanie, opłaty te pobiera się od nadawcy przesyłki zleceniowej.

Zarząd inkasujący dokumenty nie jest obowiązany ani do wszczynania kroków celem zabezpieczenia interesów wierzyciela, ani do stwierdzania w jakikolwiek sposób faktu niewykupienia tych dokumentów.

ROZDZIAŁ V.

WYCOFANIE I SPROSTOWANIE ZLECEŃ, DOSYŁANIE I ZWROT. REKLAMACJE.

Artykuł 12.

Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych.

Dopóki dokumenty zleceniowe znajdują się w posiadaniu urzędu przeznaczenia nadawca, na warunkach określonych dla przesyłek listowych, w artykule 51 Konwencji, może wycofać całą przesyłkę lub tylko poszczególne dokumenty w niej zawarte, albo też w razie omyłek zarządzić sprostowanie wpisów w wykazie zleceniowym.

Jeżeli chodzi o sprostowanie wykazu zleceniowego, żądane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł 13.

Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane.

Jeżeli przesyłka zleceniowa zawiera wyłącznie dokumenty, których urząd przeznaczenia nie może zainkasować należy je zwrócić do urzędu nadawczego, chyba że, wszyscy dłużnicy mieszkają w okręgu innego urzędu kraju przeznaczenia; w danym razie przesyłkę należy skierować do tego urzędu.

Jeżeli część dokumentów, zawartych w przesyłce zleceniowej, nie może być zainkasowana przez urząd przeznaczenia, należy je zwrócić nadawcy, a następnie przystąpić do zainkasowania pozostałych dokumentów.

ROZDZIAŁ VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 16.

Stosowanie szczególnych postanowień Konwencji.

Postanowienia artykułów 56, 57, 59 do 62 i 66 do 72 Konwencji należy stosować do służby zleceniowej. Prócz tego postanowienia, przewidziane w artykule 72 Konwencji, tyczące się przekazów pobraniowych nie wypłaconych odbiorcy, odnoszą się analogicznie do zarządzeń przelewowych, sporządzonych w myśl artykułu 10, § 1, które nie mogą być wniesione na dobro pocztowego rachunku czekowego, prowadzonego w kraju nadania przesyłki i podanego przez nadawcę.

ROZDZIAŁ VII.

RÓŻNE POSTĘPOWANIA.

Artykuł 22.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

W celu uzyskania mocy obowiązującej wnioski zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji) winny uzyskać:

Artykuł 23.

Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1940 roku i pozostanie w mocy przez czas nie ograniczony.

Na dowód czego Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych krajów podpisali Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 23 maja 1339 roku.

Przekład

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O ZLECENIACH.

Treść.

Rozdział I.

Nadawanie i inkasowanie dokumentów zleceniowych.

Art.

101. Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa

102 Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadomienie o wypłacie

103. Wpisy i notatki niedozwolone

104. Nadawanie przy okienku

105. Sprawdzanie przez urząd przeznaczenia. Zwrot dokumentów nieprawidłowych

106. Okazanie dokumentów do inkasa. Termin płatności

107 Podawanie przyczyny niewykonania zlecenia

108. Nieznany nadawca

Rozdział II.

Wyrównanie zleceń.

109. Przesyłanie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych

110. Rozrachunek

111. Przekazy zleceniowe nie wypłacone odbiorcom

112. Wpłacanie lub przelewanie na pocztowe konto czekowe

Rozdział III.

Wycenie i sprostowanie. Dosyłanie. Reklamacje.

113. Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazu zleceniowego

114. Dosyłanie

115. Reklamacje i żądania informacji

Rozdział IV.

Różne postanowienia.

116. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

117. Druki do użytku publiczności

Postanowienia końcowe.

118. Wejście w życie i czas ważności Regulaminu

Załączniki.

Wzory druków.

R P 1. Wykaz zleceniowy

R P 2. Koperta do przesyłania zleceń

R P 3. Dokumenty nie wykupione

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O ZLECENIACH.

ROZDZIAŁ I.

NADAWANIE I INKASOWANIE DOKUMENTÓW ZLECENIOWYCH.

Artykuł 101.

Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa.

W celu przyjęcia dokumentów do inkasa, winny one:

Artykuł 102.

Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadamienie o wpłacie.

Do każdej przesyłki zleceniowej, której kwota zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, w braku porozumienia odmiennego należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie według druku, przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tym należy wskazać właściciela konta, na które kwota zainkasowana ma być przekazana, jak również dokonać wszelkich innych wpisów, wymaganych tekstem druku, z wyjątkiem podania kwoty, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia, po zainkasowaniu kwoty zleceniowej, jeżeli zawiadomienie o wpłacie zaopatrzone jest kuponem, nadawca winien na nim podać swe nazwisko i adres oraz inne wskazówki, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy włożyć do koperty, o której mowa w § 2.

Artykuł 103.

Wpisy i notatki niedozwolone.

Nie należy uwzględniać niedozwolonych wpisów lub notatek umieszczonych na wykazie zleceniowym. Oddzielne notatki lub listy należy uważać za przesyłki listowe nie opłacone, pochodzące z kraju nadania zlecenia i doręczać adresatom za pobraniem odpowiedniej dopłaty; w razie odmowy przyjęcia należy z nimi postąpić jak z przesyłkami niedoręczalnymi i zwracać je do urzędu nadania.

Jeżeli wpisy niedozwolone umieszczono na samych dokumentach należy dokumenty te dopuścić do inkasa i wydać po uiszczeniu odnośnej kwoty oraz opłaty za list nie opłacony, pochodzących z kraju nadania zlecenia. W razie odmowy uiszczenia tej opłaty można dokumenty wydać, po potrąceniu należnej opłaty z kwoty, którą ma otrzymać nadawca. W danym razie dołącza się notatkę wyjaśniającą do wykazu zleceniowego RP 1 (część 2a).

Artykuł 105.

Sprawdzanie przez urząd przeznaczenia. Zwrot dokumentów nieprawidłowych.

Urząd przeznaczenia sprawdza ilość i kwotę dokumentów, dołączonych do wykazu zleceniowego i uwidacznia w wykazie wynik sprawdzenia.

Jeżeli w przesyłce brakuje dokumentów, wymienionych w wykazie, urząd przeznaczenia zawiadamia o tym bezzwłocznie urząd nadania, który z kolei powiadamia nadawcę. Poza tym urząd przeznaczenia przystępuje do inkasa otrzymanych w porządku dokumentów.

Jeżeli dokumenty zleceniowe nie są wpisane do wykazu dokładnie co do ich kwoty, lub są nieprawidłowe, zwraca się je natychmiast nadawcy za pośrednictwem urzędu nadawczego po dołączeniu kartki z podaniem powodu niezainkasowania i zawiadomienia, że rachunek co do dokumentów zatrzymanych nastąpi później. Przy wysyłaniu tego rozrachunku należy do drugiej części wykazu zleceniowego przymocować kartkę z przypomnieniem o przesianiu poprzednim walorów nie nadających się do inkasa. Jeżeli wszystkie dokumenty zleceniowe zawarte w przesyłce nie nadają się do inkasa, zwraca się je również wraz z notatką wyjaśniającą i drugą częścią wykazu zleceniowego.

Do przesłania używa się koperty odpowiadającej załączonemu wzorowi RP3; przesyłkę wysyła się jako służbowo-poleconą.

Artykuł 106.

Okazanie do inkasa. Termin płatności.

Dokumenty nie wykupione przy okazaniu, jeżeli zapłaty nie odmówili wyraźnie osobiście sami dłużnicy, pozostają do dyspozycji osób zainteresowanych przez siedem dni, licząc od dnia następnego po dniu okazania. Zarządy, których ustawodawstwo tego wymaga, mogą termin ten przedłużyć najwyżej do jednego miesiąca. Dłużników należy zawiadomić, że mogą się zgłaszać do urzędu w powyższych terminach w celu wykupienia zleceń. Jednakże nadawca może żądać, za pomocą notatki umieszczonej na wykazie zleceniowym, by po bezowocnym okazaniu dokumenty zwrócono mu niezwłocznie lub doręczono osobom imiennie w tym celu wskazanym.

ROZDZIAŁ II.

WYRÓWNANIE ZLECEŃ.

Artykuł 109.

Przesyłanie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych.

Przekazy, wystawione w celu wyrównania kwot zainkasowanych, jak również dokumenty niewykupione przesyła się do urzędu nadania wraz z drugą częścią wykazu zleceniowego, na której przeprowadzono rozrachunek, stosownie do postanowień niżej podanego artykułu 110. Do przesłania używa się koperty odpowiadającej załączonemu wzorowi RP3, przesyłkę wysyła się jako służbowo-poleconą, jeżeli zawiera dokumenty nie wykupione, w przypadku natomiast jeżeli przesyłka nie zawiera takich dokumentów, skreśla się na kopercie zbyteczne słowa.

W nagłówku przekazów zleceniowych należy umieścić napis: "Zlecenie" (Recouvrement).

Artykuł 112.

Wpłacenie lub przelewanie na pocztowe konto czekowe.

W razie wpłacenia lub przelania kwoty zainkasowanej na pocztowe konto czekowe, należy na dowodzie wpłaty lub przelewu, przeznaczonym dla właściciela konta, umieścić napis: "Zlecenie" (Recouvrement).

Jeżeli organizacja wewnętrzna urzędów inkasujących nie zezwala na przelanie kwot zleceniowych na pocztowe konto czekowe za granicą, rozrachunek odbywa się w sposób zwykły, za pomocą przekazu pocztowego, z tą jedynie różnicą, że na przekazie, zamiast pełnego adresu nadawcy, należy podać nazwisko odbiorcy z uwagą "Pocztowe konto czekowe Nr ......... prowadzone w urzędzie ....." (Compte courant postał N^o ..... tenu par le bureau d .........).

Przekaz przesyła się w stanie otwartym wprost do zainteresowanego urzędu czekowego.

Po wykonaniu wyżej wymienionych czynności drugą część wykazu zleceniowego RP1 z dołączonymi, w razie potrzeby, pozostałymi dokumentami zleceniowymi nie wykupionymi przesyła się do urzędu nadania przesyłki zleceniowej, w sposób przewidziany w artykule 109.

ROZDZIAŁ III.

WYCOFANIE I SPROSTOWANIE. DOSYŁANIE. REKLAMACJE.

Artykuł 113.

Wycofanie zleceń. Sprostowanie wykazu zleceniowego.

Postanowienia artykułów 150 i 151 Regulaminu Konwencji należy stosować do żądań wycofania dokumentów zleceniowych lub sprostowania wykazu zleceniowego. Jednakże do każdego żądania sprostowania wykazu zleceniowego należy dołączyć duplikat tego wykazu.

Jeżeli chodzi o żądanie sprostowania wykazu zleceniowego, przesłane w drodze telegraficznej, żądanie to winno być potwierdzone listownie najbliższą pocztą i zawierać w nagłówku następujący napis, podkreślony kolorowym ołówkiem:

"Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ........." (Confirmation de la demande télégraphique du .........).

W danym razie urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki, a z wykonaniem żądania czeka do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd miejsca przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie telegraficzne sprostowania wykazu zleceniowego nie czekając na potwierdzenie.

Artykuł 114.

Dosyłanie.

Urząd, do którego dosłano wszystkie dokumenty, stanowiące wspólną przesyłkę, a który ma możność ich zainkasowania, postępuje tak, jak gdyby dokumenty były pierwotnie skierowane pod jego adresem. Na wykazie zleceniowym należy umieścić uwagę: "Dosłano przez urząd. ........." (Réexpédiê par le bureau d ........).

Jeżeli dosłano tylko część dokumentów, zawartych w przesyłce, któremu powierzono częściowo inkaso, winien kwotę zainkasowaną lub nie wykupione dokumenty odesłać bezpłatnie do urzędu, do którego skierowany był wykaz; wyłącznie ten ostatni urząd obowiązany jest do przeprowadzenia rozrachunku z nadawcą.

ROZDZIAŁ IV.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 116.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Załącznik

WZORY DRUKÓW

grafika

Przekład

POROZUMIENIE O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERIODYCZNYCH.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki zaprowadzenia prenumeraty

Rozdział II.

Warunki Prenumeraty. Opłaty.

2. Zamówienia

3. Cena dostawy

4. Cena prenumeraty

5. Zmiana ceny

6. Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione

7. Załatwianie prenumerat w razie wstrzymania służby

8. Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców

9. Dodatki do czasopism

Rozdział III.

Zmiany adresu. Reklamacje. Odpowiedzialność.

10. Zmiany adresu

11. Reklamacje

12. Odpowiedzialność

Rozdział IV.

Rachunkowość.

13. Przyznanie opłat

14. Rachunki

Rozdział V.

Różne postanowienia.

15. Stosowanie ogólnych postanowień Konwencji

16. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

17. Wejście w życie i czas trwania Porozumienia

POROZUMIENIE O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERIODYCZNYCH,

które zawarły.

Albania, Niemcy, Królestwo Arabii Saudyjskiej, Republika Argentyna, Belgia, Boliwia, Bułgaria, Chili, Republika Kolumbia, Republika Kuba, Dania, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpania, Zespół Kolonij hiszpańskich, Estonia, Finlandia, Francja, Alger, Grecja, Republika Haiti, Republika Honduras, Węgry, Włochy, Zespół Kolonij i posiadłości włoskich oprócz Wschodniej Afryki włoskiej, Wschodnia Afryka włoska, Republika Liberia, Luksemburg, Maroko (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej), Maroko (strefa hiszpańska), Norwegia, Paragwaj, Holandia, Polska, Portugalia, Kolonie portugalskie Zachodnio-Afrykańskie, Kolonie portugalskie Wschodnio-Afrykańskie, w Azji i Oceanii, Rumunia, Republika San Marino, Syjam, Szwecja, Związek Szwajcarski, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Republika Wschodniego Urugwaju, Państwo Miasto Watykan, Stany Zjednoczone Wenezueli, Yemen i Królestwo Jugosławii.

Podpisani Pełnomocnicy Rządów Krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 Światowej Konwencji Pocztowej, uchwalonej w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli Porozumienie następujące:

ROZDZIAŁ II.

WARUNKI PRENUMERATY. OPŁATY.

Artykuł 2.

Zamówienia.

Urzędy pocztowe każdego kraju przyjmują od publiczności zamówienia na czasopisma, wydawane w różnych krajach, uczestniczących w Porozumieniu, których wydawcy chcą korzystać z pośrednictwa poczty przy prenumeracie w obrocie zagranicznym.

Przyjmują one również zamówienia na czasopisma wydawane we wszystkich innych krajach, jeżeli poszczególne Zarządy mogą takie Czasopisma dostarczać.

Stosownie do postanowień artykułu 46 Konwencji, każdy kraj może wyłączyć od prenumeraty czasopisma, których transport lub doręczanie wewnątrz jego kraju jest niedozwolone.

Artykuł 3.

Cena dostawy.

Każdy Zarząd ustala ceny dostarczanych innym Zarządom czasopism własnych oraz, w danym razie, czasopism innych krajów.

Ceny te nie mogą być wyższe od cen, jakie opłacają prenumeratorzy w kraju; do cen tych dolicza się, w razie potrzeby, należności tranzytowe, jakie Zarząd kraju nadania winien wypłacić Zarządom pośredniczącym w myśl postanowień Konwencji. Przy oznaczaniu ceny dostawy należności tranzytowe oblicza się ryczałtowo z góry zależnie od tego, jak często dane czasopismo wychodzi i jaka jest jego przeciętna waga.

Artykuł 4.

Cena prenumeraty.

Zarząd pocztowy kraju, przyjmującego prenumeratę, określa cenę, którą ma się pobierać od prenumeratorów doliczając do ceny dostawy także wynagrodzenie, należność komisową lub za doręczenie do domu, jakie uzna za stosowne, byleby te dodatki nie przewyższały opłat, pobieranych za prenumeratę wewnętrzną. Poza tym dolicza się jeszcze opłatę stemplową, jaka byłaby wymagana ustawodawstwem danego kraju.

Prenumeratę pobiera się przy zamówieniu za cały okres, na który czasopismo zostało zaprenumerowane.

Artykuł 5.

Zmiana ceny.

Artykuł 6.

Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione.

Artykuł 8.

Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców.

Zarządy mogą, za wspólną zgodą, upoważnić wydawców do przyjmowania ze swej strony prenumerat i do komunikowania adresów prenumeratorów wprost urzędowi pocztowemu w miejscu wydania. Postępowanie to dozwolone jest tylko za zgodą prenumeratora.

W tym przypadku wydawca pobiera cenę prenumeraty oraz wpłaca Zarządowi kraju wydawania czasopisma, dla przeprowadzenia podziału należności przypadające Zarządom zainteresowanym.

Zmiany należności mogą być stosowane dopiero począwszy od kwartału następującego po kwartale, w ciągu którego są zgłaszane Zarządom centralnym krajów zainteresowanych lub urzędom specjalnie w tym celu wyznaczonym. Zgłoszenia te należy wysyłać najpóźniej na miesiąc przed datą początkową wprowadzenia w życie nowych należności. Te ostatnie nie mogą być stosowane do prenumerat rozpoczętych przed tą datą.

ROZDZIAŁ III.

ZMIANY ADRESU. REKLAMACJE. ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł 10.

Zmiany adresu.

Prenumeratorzy, w razie zmiany miejsca zamieszkania, mogą żądać na okres nie przekraczający terminu prenumeraty, aby czasopismo było wprost przesyłane według nowego adresu, czy to wewnątrz kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, czy też do innego kraju, uczestniczącego w Porozumieniu, nie wyłączając kraju wydawania czasopisma, czy też do kraju nieuczestniczącego w Porozumieniu.

Z tego tytułu Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia pobiera od prenumeratora za każdy miesiąc lub część miesiąca, licząc od dnia do dnia, począwszy od dnia zmiany adresu, opłatę specjalną w wysokości 20 centymów na miesiąc za czasopisma, wydawane raz na tydzień lub w odstępach dłuższych i w wysokości 40 centymów za czasopisma, wydawane częściej niż raz na tydzień.

W razie przyjęcia prenumeraty wprost przez wydawcę, może on również żądać przesłania czasopisma według nowego adresu prenumeratora. Opłatę wówczas uiszcza wydawca.

Zarządy mogą pobierać ryczałtową opłatę za cały czas prenumeraty, pod warunkiem jednak, że opłata ta nie przekroczy kwoty 50 centymów w przypadku pierwszym, przewidzianym w ustępie poprzednim i w wysokości jednego franka w przypadku drugim.

Powyższe postanowienia dotyczą również czasopisma, czy też do kraju nie uczestniczącego w razie przeniesienia prenumeraty na inny kraj.

Jednakże w podobnym przypadku Zarząd Kraju wydawania czasopisma może ustalić dowolnie opłaty, jakie będzie pobierał z tytułu takiego przeniesienia.

ROZDZIAŁ IV.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł 14.

Rachunki.

ROZDZIAŁ V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł 16.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

W celu uzyskania mocy obowiązującej wnioski zgłaszane w przerwach między Zjazdami (artykuł 19 i 20 Konwencji) winny uzyskać:

Artykuł 17.

Wejście w życie i czas trwania Porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1940 roku i pozostanie w mocy przez czas nie ograniczony.

Na dowód czego Pełnomocnicy Rządów wyżej wymienionych Krajów podpisali. Porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Republiki Argentyny, a którego odpis będzie doręczony każdej Stronie.

Przekład

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERIODYCZNYCH.

Treść.

Rozdział I.

Postanowienia ogólne.

Art.

101. Urzędy wymiany

102. Spis czasopism. Czasopisma zakazane

103. Ogólny cennik czasopism

104. Okresy prenumeraty

Rozdział II.

Wykonywanie zamówień.

105. Wykaz zgłoszonych zamówień

106. Wysyłanie czasopism

107. Prenumerata czasopism nie wymienionych w spisie

108. Nieprawidłowości

109. Zawieszenie lub przerwanie wydawania

110. Prenumeraty przyjmowane wprost przez wydawców

111. Zmiany adresu

Rozdział III.

Rachunkowość.

112. Rachunki kwartalne

113. Wyrównanie. Zaliczki

Rozdział IV.

Komunikaty.

114. Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego

Postanowienia końcowe.

115. Wejście w życie i czas trwania Regulaminu

Załączniki.

Wzory druków.

AP 1 Spis czasopism

AP 2 Wykaz zamówień na prenumeratę

AP 3 Reklamacja (w razie stwierdzenia różnic przy nadejściu) pojedynczych numerów przez abonenta)

AP 4 Reklamacja czasopism (w razie żądania

AP 5 Karta dostawy

AP 6 Zestawienie

AP 7 Wypowiedzenie prenumeraty

AP 8 Zawiadomienie o niedoręczalności czasopisma

AP 9 Zmiana adresu czasopisma

AP 10 Rachunek kwartalny.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERIODYCZNYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 światowej Konwencji Pocztowej zawartej w Buenos Aires, dnia 23 maja 1939 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o prenumeracie czasopism i wydawnictw periodycznych.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł 104.

Okresy prenumeraty.

ROZDZIAŁ II.

WYKONANIE ZAMÓWIEŃ.

Artykuł 105.

Wykaz zgłoszonych zamówień.

W końcu każdego kwartału urzędy wymiany sporządzają, według załączonego wzoru AP2, wykaz otrzymanych z urzędów swego kraju zamówień na prenumeratę. Wykaz ten powinien nadejść do odnośnego zagranicznego urzędu wymiary w czasie właściwym, by urząd ten miał możność dostarczać zamówione czasopisma od chwili rozpoczęcia prenumeraty. Zarządy podają sobie do wiadomości datę, do której zamówienia prenumeraty mają nadchodzić do ich urzędów wymiany.

Zamówienia, które nadchodzą już po wysłaniu wykazu ogólnego, wciąga się do wykazów uzupełniających. Dotyczy to również zamówień, które nadeszły po zwykłych terminach odnawiania prenumeraty.

Artykuł 106.

Wysyłanie czasopism.

Artykuł 108.

Nieprawidłowości.

O opóźnieniach, przerwach, o mylnym skierowaniu lub innych nieprawidłowościach, które się wyłonią przy wykonywaniu prenumeraty, należy niezwłocznie powiadomić bądź urząd wymiany, lub też urząd w miejscu wydania, bądź też Zarządy centralne, jeżeli tego zażądały.

W razie stwierdzenia przy nadejściu różnicy w ilości czasopism, przeznaczonych do doręczenia, urząd oddawczy lub urząd wymiany zawiadamia o różnicach tych, pismem według załączonego wzoru AP3, dołączając, jeżeli to jest możliwe, opaskę użytą do przesyłki. Jeżeli prenumerator żąda pojedynczych numerów, jako nie doszłych, fakt ten należy zaznaczyć na zawiadomieniu według załączonego wzoru AP4.

Reklamacje powinny być załatwiane niezwłocznie.

Artykuł 110.

Prenumeraty przyjmowane wprost przez wydawców.

Wydawcy, którzy przyjęli prenumeratę bezpośrednio, wystawiają w podwójnym egzemplarzu dla każdego urzędu rozdzielczego karty dostawy, według załączonego wzoru AP5, na których mają być wymienione w sposób jasny i wyraźny, i w porządku alfabetycznym: nazwisko, zawód i adres prenumeratorów. Następnie przenoszą do zestawienia, według załączonego wzoru AP6, sporządzonego w podwójnym egzemplarzu podług krajów przeznaczenia i w porządku alfabetycznym, nazwy urzędów rozdzielczych, dane zawarte we wszystkich kartach dostawy dla danego czasopisma i dla tego samego okresu prenumeraty. Zestawienia te wraz z odnośnymi kartami dostawy przesyła się za pośrednictwem urzędu pocztowego w siedzibie wydawania czasopisma do urzędu wymiany kraju wydawania czasopisma. Ten ostatni urząd zatrzymuje duplikat zestawienia AP6, a oryginał tego zestawienia wraz z kartami dostawy przesyła niezwłocznie do właściwego urzędu wymiany.

Duplikaty kart dostawy, oznaczone w nagłówku odpowiednim napisem, urzędy wymiany kraju wydawania czasopisma przesyłają bez zwłoki do urzędów rozdzielczych.

W przypadkach uzasadnionych wydawcy mogą wypowiedzieć, przed upływem normalnego okresu przyjęte bezpośrednio prenumeraty. Winni oni wtedy przesłać do urzędu miejsca wydawania czasopisma zawiadomienie o wypowiedzeniu, sporządzone w podwójnym egzemplarzu, zestawione na karcie według załączonego wzoru AP7. Ten ostatni urząd albo urząd wymiany kraju wydawania czasopisma uzupełnia kartę i przesyła jeden egzemplarz jako przesyłkę wolną od opłaty do urzędu wymiany Zarządu przeznaczenia. Drugi egzemplarz, zaopatrzony w nagłówku napisem "Duplikat", przesyła się wprost do urzędu oddawczego. Jeżeli ten ostatni urząd stwierdzi, że żądanie wypowiedzenia dotyczy prenumeraty, o której nie był zawiadomiony, która już została wypowiedziana lub o niewykonywaniu której już powiadomiły, wtedy zwraca druk AP7 do urzędu miejsca wydawania czasopisma celem dodatkowych wyjaśnień.

Jeżeli prenumerata, przyjęta przez wydawcę, nie może być z jakiejkolwiek przyczyny wykonana, urząd oddawczy zawiadamia o tym urząd miejsca wydawania czasopisma zawiadomieniem według załączonego wzoru AP8.

W razie wypowiedzenia lub niedokonania prenumeraty, przyjętej wprost przez wydawców, należności z tytułu tej prenumeraty przypadają, zainteresowanym Zarządom za cały okres odnośnej prenumeraty,

Artykuł 111.

Zmiany adresu.

Jeżeli wskutek zmiany miejsca zamieszkania prenumerator żąda, aby czasopismo zostało mu przesłane do nowego kraju, uczestniczącego lub nie uczestniczącego w Porozumieniu, lub też do innego urzędu kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, winien on zawsze kierować swoje żądanie do pierwotnego urzędu oddawczego, który to urząd pobiera z tego tytułu opłatę przewidzianą w artykule 10 Porozumienia.

Urząd ten zawiadamia bezpośrednio urząd miejsca wydawania czasopisma jak również urząd nowego miejsca przeznaczenia, za pomocą części A i B druku odpowiadającego załączonemu wzorowi AP9. Jeżeli czasopismo ma być skierowane do kraju nie uczestniczącego w prenumeracie czasopism, urząd pierwotnego miejsca dostawy, przesyła tylko część A wspomnianego druku do urzędu miejsca wydawania czasopisma.

Jeżeli wydawca żąda, stosownie do artykułu 10 Porozumienia, aby czasopismo kierowano do nowego miejsca przeznaczenia, urząd miejsca wydawania czasopisma zawiadamia wprost urząd pierwotnego doręczania, że czasopismo nie będzie nadchodzić przez okres zmiany. Ponadto urząd miejsca wydawania czasopisma zawiadamia bezpośrednio, za pomocą druku odpowiadającego załączonemu wzorowi AP9, zmienionego odpowiednio, urząd nowego miejsca przeznaczenia, czy kraj, któremu podlega urząd, uczestniczy w prenumeracie przyjmowanej wprost od wydawców.

Przesłanie czasopisma wprost do nowego urzędu przeznaczenia odbywa się staraniem urzędu miejsca wydawania pisma, pod adresem osobistym adresata, po umieszczeniu napisu: "Prenumerata pocztowa" (Abonnements-poste). Urząd oddawczy pierwotnego miejsca przeznaczenia dosyła w ten sam sposób nadchodzące jeszcze numery po wysłaniu druku AP9.

W obrocie między krajami, które podpisały Porozumienie, i które porozumiały się co do tego, czasopisma, które mają być kierowane do nowego miejsca przeznaczenia, mogą być przesyłane zamiast pod opaską w osobnych pakietach adresowanych do urzędów nowego miejsca dostawy.

ROZDZIAŁ III.

RACHUNKOWOŚĆ.

Artykuł 112.

Rachunki kwartalne.

Z chwilą, kiedy prenumeraty kwartalne można uważać za zamknięte, a najpóźniej w dniu 20-tym drugiego miesiąca kwartału, każdy urząd wymiany, jeżeli nie zawarto porozumienia odmiennego, sporządza dla odnośnego urzędu wymiany rachunek szczegółowy, według załączonego wzoru AP10, do którego dołącza się na żądanie tego urzędu wykazy zgłoszonych zamówień. Na rachunku tym wpisuje się w porządku alfabetycznym i według okresów prenumeraty, zaczynając od okresu najkrótszego, wszystkie czasopisma, dostarczane temu urzędowi od dnia sporządzenia poprzedniego rachunku. W razie potrzeby, w ciągu trzeciego miesiąca kwartału może być sporządzony rachunek uzupełniający.

Prenumeraty, zgłoszone po wystawieniu rachunku szczegółowego, a w danym razie, rachunku uzupełniającego, wpisuje się do rachunku za następny kwartał.

Artykuł 113.

Wyrównanie. Zaliczki.

Rachunki, wystawione przez obie strony, podlegają rozpatrzeniu i wyrównaniu przed upływem pierwszego miesiąca, następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. Termin ten przedłuża się o cztery miesiące dla krajów odległych.

Jeżeli obydwa Zarządy nie zgadzają się co do kwoty, która ma być wypłacona, jedynie wyrównanie zakwestionowanej części może być odroczone. Natomiast, co się tyczy tej części, Zarząd-dłużny obowiązany jest zawiadomić Zarząd-wierzyciela o przyczynach zakwestionowania najpóźniej w terminie przewidzianym w ustępie poprzednim.

ROZDZIAŁ IV.

KOMUNIKATY.

Artykuł 114.

Komunikaty przesyłane do Biura międzynarodowego.

Zarządy winny podać sobie wzajemnie do wiadomości za pośrednictwem Biura międzynarodowego, przynajmniej na trzy miesiące przed wprowadzeniem w życie Porozumienia:

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Od Nowego Roku będzie można składać wnioski o tzw. rentę wdowią, która dotyczy ustalenia zbiegu świadczeń z rentą rodzinną. Renta wdowia jest przeznaczona dla wdów i wdowców, którzy mają prawo do co najmniej dwóch świadczeń emerytalno-rentowych, z których jedno stanowi renta rodzinna po zmarłym małżonku. Aby móc ją pobierać, należy jednak spełnić określone warunki.

Grażyna J. Leśniak 20.11.2024

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Będzie też dodatkowa składka w wysokości 4,9 proc. od nadwyżki ponad 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, a liniowcy stracą możliwość rozliczenia zapłaconych składek w podatku dochodowym.

Grażyna J. Leśniak 18.11.2024

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Usprawnienie i zwiększenie efektywności systemu wdrażania Rozwoju Lokalnego Kierowanego przez Społeczność (RLKS) przewiduje ustawa z dnia 11 października 2024 r. o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności. Jak poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta, Andrzej Duda podpisał ją w środę, 13 listopada. Ustawa wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Grażyna J. Leśniak 14.11.2024

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Problem osób, które w latach 2009-2019 przeszły na emeryturę w czerwcu, przez co - na skutek niekorzystnych zasad waloryzacji - ich świadczenia były nawet o kilkaset złotych niższe od tych, jakie otrzymywały te, które przeszły na emeryturę w kwietniu lub w maju, w końcu zostanie rozwiązany. Emerytura lub renta rodzinna ma - na ich wniosek złożony do ZUS - podlegać ponownemu ustaleniu wysokości. Zdaniem prawników to dobra regulacja, ale równie ważna i paląca jest sprawa wcześniejszych emerytur. Obie powinny zostać załatwione.

Grażyna J. Leśniak 06.11.2024

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024

Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024

Identyfikator:	Dz.U.1949.19.131
Rodzaj:	Umowa międzynarodowa
Tytuł:	Umowy Światowego Związku Pocztowego: Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie dotyczące listów i pudełek z podaną wartością, Porozumienie dotyczące paczek pocztowych, Porozumienie dotyczące przekazów pocztowych, Porozumienie dotyczące pocztowych przelewów pieniężnych, Porozumienie dotyczące zleceń pocztowych, Porozumienie dotyczące prenumeraty czasopism i wydawnictw periodycznych. Buenos Aires.1939.05.23.
Data aktu:	23/05/1939
Data ogłoszenia:	08/04/1949
Data wejścia w życie:	21/06/1948

1 klasa	25 jednostek,
2 "	20 "
3 "	15 "
4 "	10 "
5 "	5 "
6 "	3 jednostki,
7 "	1 jednostkę.

ZAŁĄCZNIK

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA,

CZĘŚĆ PIERWSZA. ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

ROZDZIAŁ I. ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

ROZDZIAŁ II. KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

ROZDZIAŁ III. WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

ROZDZIAŁ IV. BIURO MIĘDZYNARODOWE.

CZĘŚĆ II. ZASADY OGÓLNE.

ROZDZIAŁ JEDYNY

CZĘŚĆ III. POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

ROZDZIAŁ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II. PRZESYŁKI POLECONE.

ROZDZIAŁ III. PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ IV. PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

I.

Wycofanie przesyłek. Zmiana adresu.

II.

Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

III.

Uncja wagi handlowej.

IV.

Nadawanie przesyłek listowych za granicą.

V.

Kupon na odpowiedź.

VI.

Należność za polecenie.

VII.

Poczta lotnicza.

VIII.

Wyjątki od wolności tranzytu małych pakiecików.

IX.

Koszty specjalne za tranzyt przez Syberię i Andy.

X.

Specjalne koszty za składowe w Adenie.

XI.

Specjalne koszty przeładowania.

XII.

Protokół otwarty dla Krajów niereprezentowanych.

XIII.

Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień dla Krajów, które były reprezentowane.

XIV.

Termin dla notyfikowania przystąpień.

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

CZĘŚĆ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

CZĘŚĆ II. WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

ROZDZIAŁ I. PRZEPISY STOPUJĄCE SIĘ DO WSZELKIEGO RODZAJU PRZESYŁEK.

ROZDZIAŁ II. PRZEPISY SPECJALNE STOSUJĄCE SIĘ DO POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ III. PRZESYŁKI POLECONE. POŚWIADCZENIE ODBIORU.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

CZĘŚĆ IV. PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

CZĘŚĆ V. CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

CZĘŚĆ VI. WYMIANA PRZESYŁEK.

ROZDZIAŁ JEDYNY

CZĘŚĆ VII. POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH.

ROZDZIAŁ I. CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

ROZDZIAŁ II. RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

CZĘŚĆ VIII. RÓŻNE POSTANOWIENIA.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

CZĘŚĆ IX. BIURO MIĘDZYNARODOWE.

ROZDZIAŁ JEDYNY.

Załącznik WZORY DRUKÓW

ROZDZIAŁ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II. PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

ROZDZIAŁ III. PRZYZNAWANIE DOPŁAT ZA PRZEWÓZ POWIETRZNY. KOSZTA PRZEWOZU.

ROZDZIAŁ IV. BIURO MIĘDZYNARODOWE.

ROZDZIAŁ V. RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

ROZDZIAŁ VI. RÓŻNE POSTANOWIENIA.

I.

Koszty przewozu powietrznego odsyłek zamkniętych.

II.

Prawo zmniejszania podstawowej skali wagi listowych przesyłek lotniczych.

III.

Dopłaty nadzwyczajne na korzyść pewnych krajów Europy.

Załącznik WZORY DRUKÓW.

ROZDZIAŁ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II. ODPOWIEDZIALNOŚĆ

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

ROZDZIAŁ I.

ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

ROZDZIAŁ II.

KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

ROZDZIAŁ III.

WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

ROZDZIAŁ IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

CZĘŚĆ II.

ZASADY OGÓLNE.

CZĘŚĆ III.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II.

PRZESYŁKI POLECONE.

ROZDZIAŁ III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE.

CZĘŚĆ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

CZĘŚĆ II.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

PRZEPISY STOPUJĄCE SIĘ DO WSZELKIEGO RODZAJU PRZESYŁEK.

ROZDZIAŁ II.

PRZEPISY SPECJALNE STOSUJĄCE SIĘ DO POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ III.

PRZESYŁKI POLECONE. POŚWIADCZENIE ODBIORU.

CZĘŚĆ IV.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

CZĘŚĆ V.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ VI.

WYMIANA PRZESYŁEK.

CZĘŚĆ VII.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH.

ROZDZIAŁ I.

CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

ROZDZIAŁ II.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

CZĘŚĆ VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

CZĘŚĆ IX.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Załącznik

WZORY DRUKÓW

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II.

PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

ROZDZIAŁ III.

PRZYZNAWANIE DOPŁAT ZA PRZEWÓZ POWIETRZNY. KOSZTA PRZEWOZU.

ROZDZIAŁ IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

ROZDZIAŁ V.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

ROZDZIAŁ VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

ROZDZIAŁ III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚĆ ZA TRANZYT.

ROZDZIAŁ V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II.

WARUNKI PRZYJĘCIA

ROZDZIAŁ III.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

ROZDZIAŁ IV.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

ROZDZIAŁ V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

ROZDZIAŁ II.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

ROZDZIAŁ III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

ROZDZIAŁ V.

PACZKI PILNE.

ROZDZIAŁ VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

ROZDZIAŁ VII.

PRZYZNANIE OPŁAT.

ROZDZIAŁ VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ROZDZIAŁ II.

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

ROZDZIAŁ III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

ROZDZIAŁ IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

ROZDZIAŁ V.

PACZKI PILNE.

ROZDZIAŁ VI.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

ROZDZIAŁ VII.

WYMIANA PACZEK.

ROZDZIAŁ VIII.

RACHUNKOWOŚĆ. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

Załącznik

WZORY DRUKÓW.

ROZDZIAŁ I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

ROZDZIAŁ II.

SPORZĄDZANIE PRZEKAZÓW.

ROZDZIAŁ III.

WYPŁATA PRZEKAZÓW.

ROZDZIAŁ IV.

WYCOFANIE PRZEKAZÓW. ZMIANA ADRESU. DOSŁANIE. NIEDORĘCZALNOŚĆ. REKLAMACJE.

ROZDZIAŁ V.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

ROZDZIAŁ VI.

RACHUNKOWOŚĆ. PRZEKAZY PRZEDAWNIONE.

ROZDZIAŁ VII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

ROZDZIAŁ I.

NADAWANIE. PRZESYŁANIE. WYPŁATA.

ROZDZIAŁ II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

ROZDZIAŁ III.

RACHUNKOWOŚĆ.

ROZDZIAŁ IV.

KOMUNIKATY. DRUKI.

Załącznik

WZORY DRUKÓW

CZĘŚĆ I.

POSTANOWIENIA ZASADNICZE.

ROZDZIAŁ I.

WYDAWANIE POCZTOWYCH BONÓW PODRÓŻNYCH.

ROZDZIAŁ II.

WYPŁATA BONÓW

ROZDZIAŁ III.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ I RACHUNKOWOŚĆ.

ROZDZIAŁ IV.

POSTANOWIENIA RÓŻNE.