(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 2 marca 1935 r. - Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 125)W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia dwudziestego drugiego stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego czwartego roku, podpisana została w Luksemburgu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wielkiego Księstwa Luksemburskiego konwencja o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych w następującem brzmieniu dosłownem:
KONWENCJA
o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Wielkiem Księstwem Luksemburskiem.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
i
JEJ KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKA KSIĘŻNA LUKSEMBURSKA
Pragnąc uregulować stosunki prawne między obu Państwami w zakresie ekstradycji i przewozu przestępców, jak również pomoc sądową w sprawach karnych, postanowili zawrzeć w tym celu Konwencję i zamianowali Pełnomocnikami: (pominięto),
Którzy, po wymianie swych Pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
* Z dniem 13 września 1993 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o ekstradycji w stosunku do Polski) nin. Konwencja, zgodnie z art. 28 ust. 1 Europejskiej konwencji o ekstradycji, sporządzonej w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz.U.94.70.307), utraciła moc w części dotyczącej ekstradycji. Z dniem 17 czerwca 1996 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych w stosunku do Polski) nin. Konwencja, zgodnie z art. 26 ust. 1 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (Dz.U.99.76.854), utraciła moc w części dotyczącej pomocy prawnej w sprawach karnych, z zastrzeżeniem postanowień art. 15 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 26 ust. 2 ostatnio powołanej Konwencji.