Wykonanie ustawy z dnia 18 marca 1935 r. o opodatkowaniu cukru skrobiowego.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 9 kwietnia 1935 r.

w sprawie wykonania ustawy z dnia 18 marca 1935 r. o opodatkowaniu cukru skrobiowego.

Na podstawie art. 2, 4, 5, 6, 11, 12, 13, 16, 27 i 28 ustawy z dnia 18 marca 1935 r. o opodatkowaniu cukru skrobiowego (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 170) zarządzam co następuje:

Postanowienia ogólne.

§  1.

1) Artykuły, wymienione w rozporządzeniu niniejszem bez bliższego określenia, oznaczają postanowienia ustawy z dnia 18 marca 1935 r. o opodatkowaniu cukru skrobiowego (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 170); ustawa ta będzie oznaczana w rozporządzeniu niniejszem nazwą "ustawa o opodatkowaniu cukru skrobiowego".

2) Paragrafy, wymienione w rozporządzeniu niniejszem bez bliższego określenia, oznaczają przepisy rozporządzenia niniejszego.

3) Skróty oznaczają:

a) "izba skarbowa" - również Urząd Wojewódzki Śląski (Wydział Skarbowy) w Katowicach,

b) "urząd skarbowy" - urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych,

c) "wytwórnia" - wytwórnia cukru skrobiowego.

§ 2. Od wydanych w pierwszej instancji orzeczeń władzy skarbowej można wnieść odwołanie do władzy bezpośrednio wyższej, której decyzja w administracyjnym toku instancyj jest ostateczna. Odwołanie powinno być wniesione za pośrednictwem władzy, która wydała orzeczenie, w ciągu 14 dni, licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia.

§ 3. Rokiem obrachunkowym dla wytwórni cukru skrobiowego jest okres czasu od dnia 1 września jednego roku do dnia 31 sierpnia następnego roku.

Wywóz cukru skrobiowego zagranicę.

§ 4. Cukier skrobiowy wywieziony zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska wolny jest od podatku pod warunkiem zachowania przepisów następujących:

1) Przedsiębiorca wytwórni obowiązany jest zgłosić wywóz cukru skrobiowego zagranicę rejonowi kontroli skarbowej lub urzędnikowi kontroli skarbowej, pełniącemu stały nadzór nad wytwórnią, oraz wręczyć jednocześnie sporządzone według wzoru Nr. 4 świadectwo przewozowe i wtórnik tegoż,

2) Urzędnik kontroli skarbowej:

a) sprawdza zgodność świadectwa przewozowego i jego wtórnika, ze stanem przesyłki,

b) nakłada - w razie dodatniego wyniku sprawdzenia - na opakowania lub środki przewozowe zamknięcia urzędowe w sposób uniemożliwiający dostęp do cukru skrobiowego bez naruszenia tych zamknięć,

c) zaznacza na obu egzemplarzach świadectwa przewozowego ilość i rodzaj nałożonych plomb urzędowych oraz ich znaki i numery, jak również znaki i numery środków przewozowych,

d) zwraca świadectwo przewozowe przedsiębiorcy wytwórni, a wtórnik świadectwa przesyła niezwłocznie listem poleconym do wyjściowego urzędu celnego.

3) Przedsiębiorca wytwórni - po zapisaniu wywożonego cukru skrobiowego do księgi podatku na rozchód - dołącza świadectwo przewozowe do kolejowego listu przewozowego i wysyła przesyłkę do wyjściowego urzędu celnego.

§  5.

1) Po przybyciu przesyłki cukru skrobiowego do wyjściowego urzędu celnego, urząd ten:

a) sprawdza zgodność świadectwa przewozowego dołączonego do kolejowego listu przewozowego z wtórnikiem tegoż świadectwa otrzymanym drogą pocztową,

b) sprawdza całość środków przewozowych i stan zamknięć urzędowych; jeżeli przytem zawartość przesyłki nie wzbudza żadnych wątpliwości, urząd celny ogranicza się do zbadania nałożonych zamknięć urzędowych; w razie stwierdzenia naruszenia zamknięcia urzędowego urząd bada ściśle zawartość przesyłki cukru skrobiowego,

c) wypisuje na świadectwie przewozowem i jego wtórniku wynik i datę odprawy oraz odprawia przesyłkę zagranicę, przyjmując świadectwo przewozowe za deklarację celną, a przesyłkę wpisuje do rejestru wywozu,

d) pozostawia u siebie świadectwo przewozowe, a jego wtórnik zwraca organowi skarbowemu, który go nadesłał; organ ten zwraca wtórnik świadectwa przewozowego wytwórni, jako dowód rozchodu cukru skrobiowego bez opłaty podatku.

2) W razie stwierdzenia przy odprawie, że podana w świadectwie przewozowem i jego wtórniku ilość wywożonego cukru skrobiowego jest niezgodna ze stanem przesyłki - urząd celny, nie poświadczając świadectwa przewozowego ani wtórnika, sporządza w dwóch egzemplarzach protokół, w którym opisuje stan opakowania i zamknięć urzędowych oraz znalezioną ilość cukru skrobiowego. Obydwa egzemplarze protokółu oraz świadectwo przewozowe i wtórnik tegoż przesyła urząd celny do urzędu skarbowego miejsca wysłania, a przesyłkę z cukrem skrobiowym odprawia zagranicę, wpisując ją do rejestru wywozu.

3) Po otrzymaniu wymienionego w ustępie poprzedzającym protokółu urząd skarbowy przeprowadza odpowiednie dochodzenie i niezależnie od ewentualnego wdrożenia postępowania karno-skarbowego wymierza wytwórni odpowiednią kwotę podatku.

4) Jeżeli przesyłka cukru skrobiowego nie nadejdzie do urzędu celnego w ciągu miesiąca od daty odbioru wtórnika świadectwa przewozowego, urząd ten zwraca wtórnik urzędowi skarbowemu miejsca wysłania celem przeprowadzenia dochodzeń. Gdyby przedsiębiorca wytwórni nie udowodnił, że przesyłka wyszła zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska, urząd skarbowy wymierza podatek od odpowiedniej ilości cukru skrobiowego. W tym przypadku przedsiębiorca wytwórni powinien skreślić w księdze podatku odpowiednią pozycję cukru skrobiowego z rubryki wywozu zagranicę i zapisać ją w rubryce rozchodu cukru skrobiowego za opłatą podatku.

5) Przesyłki cukru skrobiowego, wywożonego na obszar W. M. Gdańska podlegają postępowaniu przekazowemu stosownie do umowy polsko - gdańskiej z dnia 24 października 1921 r., zatwierdzonej ustawą z dnia 17 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 16, poz. 139).

Zużycie cukru skrobiowego do przemysłowego wyrobu środków niespożywczych.

§ 6. Cukier skrobiowy w stanie skażonym, przeznaczony dla przemysłu nieprodukującego środków spożywczych, wolny jest od podatku.

§  7.

1) Nieopodatkowany cukier skrobiowy, przeznaczony dla przemysłu nieprodukującego środków spożywczych, może być wydany z wytwórni jedynie po uprzedniem skażeniu w przepisowy sposób w obecności urzędnika kontroli skarbowej, z wyjątkami przewidzianemi w § 15.

2) Na okoliczność skażenia cukru skrobiowego powinien być spisany protokół w 2 egzemplarzach, podpisany przez przedsiębiorcę wytwórni lub jego zastępcę oraz obecnego przy skażeniu urzędnika kontroli skarbowej. Jeden egzemplarz protokółu powinien być przechowywany w wytwórni, drugi zaś prześle urzędnik kontroli skarbowej właściwemu urzędowi skarbowemu.

§  8.

1) Środek skażający powinien być sprawdzony przed użyciem go do skażenia cukru skrobiowego.

2) Jeżeli urzędnik kontroli skarbowej obecny przy skażeniu cukru skrobiowego, poweźmie wątpliwość co do tożsamości i właściwości środka skażającego, powinien przesłać go do laboratorjum chemicznego Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego; w razie ujemnych wyników badania środka skażającego koszty badania ponosi przedsiębiorca wytwórni.

§  9.

1) Jeżeli przedsiębiorca wytwórni zamierza wyrabiać cukier skrobiowy przeznaczony na cel wymieniony w § 6 przed uzyskaniem nań zamówień i skażać taki cukier już przy jego wyrobie, obowiązany jest zgłosić to rejonowi kontroli skarbowej lub urzędnikowi, pełniącemu nadzór nad wytwórnią, celem dopilnowania skażenia i spisania protokółu.

2) W przypadku przewidzianym w ust. 1 cukier skażony powinien być osobno przechowywany.

§  10.

1) Skażanie powinno odbywać się w ten sposób, ażeby środek skażający został dokładnie zmieszany z cukrem skrobiowym.

2) Celem dokładniejszego skażenia zarówno skażany cukier skrobiowy, jak i środki skażające, mogą być rozpuszczone w wodzie lub innych płynach.

§  11.

1) Nieopodatkowany cukier skrobiowy, przeznaczony dla przemysłu nieprodukującego środków spożywczych, powinien być skażony jednym z następujących środków: skrobi co najmniej 5%, ałunu chromowego lub chromianu co najmniej 1%, taniny o zawartości garbnika powyżej 40% co najmniej 1%, ługu sodowego lub potasowego co najmniej 5%, węglanu sodu co najmniej 10%, węglanu potasu co najmniej 10%, proszku mydlanego co najmniej 1%, boraksu co najmniej 1%, chlorku cynku lub chlorku wapnia co najmniej 1%, formaliny lub fenolu lub kresolu lub kwasu salicylowego co najmniej 2%, mąki ryżowej lub otrąb ryżowych co najmniej 10%, dwuchromianu potasowego albo sodowego co najmniej 1%, β - naftolu lub chlormetakresolu co najmniej 1% na wagę cukru skrobiowego.

2) Do stosowania innych środków skażenia potrzebne jest zezwolenie Ministra Skarbu.

§ 12. Pozwolenia na nabycie nieopodatkowanego cukru skrobiowego w stanie skażonym wydaje urząd skarbowy właściwy dla siedziby przedsiębiorstwa, w którem cukier ma być zużyty. W pozwoleniu urząd skarbowy wymieni siedzibę rejonu kontroli skarbowej, w którym znajduje się przedsiębiorstwo otrzymujące pozwolenie na nabycie cukru.

§  13.

1) Celem uzyskania pozwolenia na nabycie nieopodatkowanego cukru skrobiowego (§ 12) przedsiębiorca powinien złożyć podanie do urzędu skarbowego.

2) W podaniu należy wskazać: firmę i siedzibę przedsiębiorstwa, miejsce przechowania i zużycia nieopodatkowanego cukru skrobiowego, cel, na jaki cukier skrobiowy ma być zużyty i przebieg techniczny przerobu tego cukru oraz wytwórnię, w której cukier ma być nabyty i środek skażenia.

§  14.

1) Zabrania się używania nieopodatkowanego cukru skrobiowego do innego celu, aniżeli ten, dla którego cukier został zwolniony od podatku.

2) Odkażanie cukru skrobiowego (usuwanie środka skażającego) jest wzbronione.

§ 15. Urząd skarbowy może zezwolić na dokonanie skażenia cukru skrobiowego, przeznaczonego na cel, wymieniony w § 6, poza wytwórnią tego cukru, w przedsiębiorstwie zużywającem cukier. W takim przypadku 1 egzemplarz protokółu o dokonaniu skażenia pozostaje w odnośnem przedsiębiorstwie, a drugi odsyła organ skarbowy obecny przy skażeniu urzędowi skarbowemu właściwemu dla siedziby wytwórni.

§ 16. Nieopodatkowany cukier skrobiowy, przeznaczony dla przemysłu nieprodukującego środków spożywczych, zarówno skażony, jak i nieskażony, powinien być wysyłany z wytwórni do przedsiębiorstwa w którem ma być zużyty, pod zamknięciem urzędowem i ze świadectwem przewozowem według wzoru Nr. 4. Urzędnik kontroli skarbowej obecny przy wysłaniu takiego cukru skrobiowego z wytwórni przesyła wtórnik świadectwa przewozowego do rejonu kontroli skarbowej, właściwego dla przedsiębiorstwa, w którem cukier ma być zużyty. Po nadejściu cukru skrobiowego do przedsiębiorstwa przerobu rejon kontroli skarbowej zwróci poświadczony wtórnik świadectwa przewozowego wytwórni, z której cukier pochodzi.

Przewóz, cukru skrobiowego z jednej wytwórni do drugiej.

§ 17. Cukier skrobiowy podlegający opodatkowaniu może być przewieziony bez uiszczenia podatku z jednej wytwórni do drugiej w celu dalszego przerobu. Przewóz cukru odbywa się w trybie i pod warunkami ustalonemi w § 4 i 5 dla wywozu cukru skrobiowego zagranicę, z tą zmianą, iż czynności urzędu celnego co do odprawy przesyłki zagranicę zostają zastąpione przez odbiór przesyłki w miejscu przerobu pod nadzorem rejonu kontroli skarbowej.

Zwrot podatku.

§ 18. Podatek od cukru skrobiowego, użytego po wprowadzeniu do wolnego obrotu do wyrobów przemysłowych wywiezionych zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska, będzie zwracany wytwórcy wyrobów w trybie i na warunkach stosowanych przy zwrocie podatku od cukru buraczanego (sacharozy).

Wymiar podatku.

§  19.

1) Za podstawę do wymiaru należnego Skarbowi Państwa podatku od cukru skrobiowego służy waga tego produktu.

2) Jeżeli tara naczynia z cukrem skrobiowym jest wyraźnie oznaczona i nie nasuwa wątpliwości, wagę cukru skrobiowego wyprowadza się z różnicy pomiędzy wagą brutto naczynia z cukrem skrobiowym i tarą.

3) Gdyby na naczyniu z cukrem skrobiowym tara nie była oznaczona lub podana jej wysokość wzbudzała uzasadnione wątpliwości, wówczas władza skarbowa wymierzająca podatek określi tarę naczynia, posługując się porównaniem z wagą innych podobnych naczyń.

4) Jeżeli stwierdzona przy wywozie z wytwórni waga netto cukru skrobiowego w poszczególnych opakowaniach okaże się niższą od wagi wykazanej w księdze podatku od cukru skrobiowego nie więcej, niż o 2%, podatek uiszcza się od wagi ustalonej przy wywozie. W przeciwnym razie uiszcza się podatek od wagi cukru w danem naczyniu, wykazanej w księdze podatku od cukru skrobiowego, zmniejszonej o 2%.

5) Od cukru skrobiowego w paczkach papierowych pobiera się podatek od wagi brutto.

§  20.

1) Cukier skrobiowy zawarty w wyrobach przywożonych z zagranicy lub z obszaru W. M. Gdańska podlega opodatkowaniu na podstawie wyniku analizy próbki wyrobów.

2) Jeżeli przywiezione wyroby zawierają oprócz cukru skrobiowego także cukier buraczany, a osoba uprawniona do rozporządzania przesyłką nie żąda przeprowadzenia analizy próbek wyrobów, wówczas do opodatkowania cukru skrobiowego przyjmuje się jego zawartość w wyrobach w wysokości 10% wagi wyrobów.

§  21.

1) Od cukru skrobiowego wyrobionego w kraju wymierza podatek urząd skarbowy.

2) Przy przywozie cukru skrobiowego z zagranicy podatek wymierza urząd celny załatwiający odprawę celną.

3) Przy przywozie cukru skrobiowego z obszaru W. M. Gdańska podatek 'wymierza odbiorczy urząd przekazowy.

Płatność podatku.

§  22.

1) Od cukru skrobiowego wyrobionego w kraju uiszcza podatek przedsiębiorca wytwórni bezpośrednio w kasie skarbowej lub za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności najpóźniej w chwili wprowadzania cukru skrobiowego do wolnego obrotu z wyjątkiem przypadku zakredytowania podatku.

2) Przez wprowadzenie do wolnego obrotu rozumie się wydanie cukru skrobiowego z magazynu wytwórni, przeznaczonego do przechowywania tego produktu.

§  23.

1) Do uiszczenia podatku od cukru skrobiowego przywiezionego z zagranicy obowiązana jest osoba uprawniona do rozporządzenia towarem w rozumieniu przepisów celnych.

2) Podatek pobiera urząd celny jednocześnie z należnościami celnemi na podstawie wyniku rewizji celnej.

§ 24. Od cukru skrobiowego przywiezionego z obszaru W. M. Gdańska uiszcza podatek odbiorca przesyłki. Wydanie odbiorcy przekazanej przesyłki może nastąpić dopiero po uiszczeniu podatku.

Kredytowanie podatku.

§  25.

1) Podatek od cukru skrobiowego wyrobionego w kraju może być zakredytowany przedsiębiorcy wytwórni przez izbę skarbową.

2) Przedsiębiorca korzystający z kredytu podatku od cukru skrobiowego obowiązany jest prowadzić księgę kredytów według wzoru Nr. 2.

3) Nieuiszczenie zakredytowanej kwoty podatku we właściwym terminie powoduje ściągnięcie w drodze przymusowej (art. 10) nietylko całej zaległej kwoty z odsetkami od zaległości i kosztami egzekucji, lecz również wszelkich nawet później płatnych kwot zakredytowanego podatku. Nadto, przedsiębiorca, który nie uiści w terminie zakredytowanego podatku, może ponownie uzyskać kredyt podatkowy jedynie za zgodą Ministra Skarbu.

Dokonywanie analiz chemicznych.

§ 26. Do wykonywania analiz chemicznych i wydawania orzeczeń analityczno-chemicznych w sprawach wynikających z przepisów dotyczących opodatkowania cukru skrobiowego uprawnione jest laboratorjum chemiczne Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego w Warszawie.

Urządzenie wytwórni.

§  27.

1) Wytwórnia cukru skrobiowego nie może być połączona z innem przedsiębiorstwem przemysłowem, wytwarzającem środki spożywcze, ani z przedsiębiorstwem handlowem.

2) Na wyjątki od przepisu ust. 1 może zezwolić co do istniejących wytwórni izba skarbowa.

§  28.

1) Wytwórnia cukru skrobiowego powinna posiadać nad głównem wejściem widoczny napis oznaczający rodzaj przedsiębiorstwa.

2) Budynki wytwórni oraz ich poszczególne pomieszczenia mają być zaopatrzone w odpowiednie napisy określające ich przeznaczenie.

§  29.

1) Wszelkie przewody (rury) służące do odprowadzania syropu powinny być umieszczone całkowicie wewnątrz pomieszczenia.

2) Gotowy syrop może być odprowadzany wyłącznie do specjalnych zbiorników, z których odbywa się rozlew do naczyń.

§  30.

1) Zlewanie syropu ze zbiorników do beczek lub innych naczyń może się odbywać tylko między godziną 7 i 21.

2) Na wyjątki od przepisu ust. 1 może zezwolić izba skarbowa.

§  31.

1) Do przechowywania gotowego cukru skrobiowego przedsiębiorca wytwórni obowiązany jest posiadać osobny magazyn, który może być połączony tylko z pomieszczeniem, w którem odbywa się ważenie cukru skrobiowego.

2) Na wyjątki od przepisu ust. 1 może zezwolić co do istniejących wytwórni izba skarbowa.

§ 32. Na wszelkich opakowaniach, służących do cukru skrobiowego (beczki, skrzynie, worki, blaszanki, szklane opakowania i t. p.) z wyjątkiem paczek papierowych (§ 19 ust. 5) powinna być wyraźnie uwidoczniona ich waga własna (tara). Nadto na tych opakowaniach należy uwidocznić trwale, farbą lub na druczkach nazwę wytwórni, z której pochodzi zawarły w nich cukier skrobiowy.

Sprawdzanie wytwórni.

§ 33. Przedsiębiorca nowowybudowanej wytwórni obowiązany jest najpóźniej na 14 dni przed rozpoczęciem produkcji złożyć urzędowi skarbowemu zgłoszenie przedsiębiorstwa, dołączając w dwóch egzemplarzach:

a) plan sytuacyjny i szczegółowy wytwórni i jej pomieszczeń z oznaczeniem miejsc, gdzie się znajdują urządzenia wytwórni,

b) dokładny opis wszystkich pomieszczeń wytwórni i ich przeznaczenia,

c) opis wszystkich urządzeń wytwórni, służących do wyrobu cukru skrobiowego i

d) opis postępowania technicznego.

§  34.

1) Każda wytwórnia podlega przed jej uruchomieniem sprawdzeniu przez władzę skarbową.

2) Sprawdzenie (weryfikację) wytwórni przeprowadza kierownik urzędu skarbowego albo jego zastępca przy pomocy urzędników kontroli skarbowej w obecności przedsiębiorcy lub jego zastępcy.

3) Przed terminem wyznaczonym na sprawdzenie przedsiębiorca obowiązany jest poczynić w wytwórni wszelkie niezbędne przygotowania, aby urzędnicy zaraz po przybyciu na miejsce mogli przystąpić do czynności.

4) Przy sprawdzaniu przedsiębiorca obowiązany jest udzielać urzędnikom wszelkich wymaganych wyjaśnień oraz dostarczyć potrzebnych przyrządów i odpowiedniej pomocy.

5) Sprawdzenie wytwórni wymaga następujących czynności.

a) oględzin i sprawdzenia z planem i opisem pomieszczeń, urządzeń i naczyń fabrycznych,

b) przemiaru wodą aparatu do scukrzania skrobi (konwertora) i zbiorników gotowego produktu (§ 29 ust. 2),

c) zbadania i zabezpieczenia pomieszczeń i urządzeń fabrycznych w celu skutecznej kontroli produkcji,

d) sporządzenia protokółu o sprawdzeniu.

§ 35. Z czynności sprawdzenia sporządza się protokół weryfikacyjny, podpisany przez urzędników przeprowadzających sprawdzenie, oraz przez przedsiębiorcę lub jego zastępcę. Protokół przedstawia się izbie skarbowej wraz ze zgłoszeniem i jego załącznikami; akta weryfikacyjne powinny być oparafowane i opatrzone pieczęcią urzędową.

§  36.

1) Jeżeli izba skarbowa ustali, że urządzenie v wytwórni odpowiada wymaganiom ustawy o opodatkowaniu cukru skrobiowego i przepisom rozporządzenia niniejszego, zatwierdza akta weryfikacyjne i zawiadamia o tem przedsiębiorstwo, które z tą chwilą może uruchomić wytwórnię (art. 11 ust. 3).

2) Zatwierdzenie aktów weryfikacyjnych, o którem mowa w ust. 1, może mieć charakter warunkowy. W tym przypadku izba skarbowa określi, jakie zmiany bądź uzupełnienia w urządzaniu wytwórni uważa za konieczne oraz zaznaczy, w zależności od ich znaczenia dla kontroli skarbowej nad wytwórnią, czy jej uruchomienie może nastąpić po, czy też przed dokonaniem tych zmian lub uzupełnień. W tym drugim przypadku przedsiębiorca obowiązany jest bezzwłocznie przystąpić do wykonania zmian wskazanych przez izbę skarbową.

§ 37. Jeden egzemplarz zatwierdzonych aktów weryfikacyjnych powinien być przechowany w przedsiębiorstwie, a drugi w urzędzie skarbowym.

§  38.

1) O urządzeniu nowych lub zmianie zgłoszonych pomieszczeń albo urządzeń wytwórni obowiązany jest przedsiębiorca złożyć urzędowi skarbowemu w ciągu 3-ch dni zgłoszenie w dwóch egzemplarzach z odpowiedniemi załącznikami, wymienionemi w § 33.

2) Do sprawdzenia zgłoszenia o zmianach oraz dalszego w tej sprawie postępowania mają zastosowanie przepisy §§ 34 i 37.

Kontrola wyrobu.

§ 39. Wyrób cukru skrobiowego odbywa się pod stałym nadzorem skarbowym.

§ 40. Przedsiębiorca obowiązany jest zawiadomić rejon kontroli skarbowej przed każdorazowem uruchomieniem wytwórni o zamiarze wyrobu cukru skrobiowego najpóźniej na 24 godziny przed uruchomieniem wytwórni.

§ 41. Po wstrzymaniu ruchu wytwórni urzędnik kontroli skarbowej nakłada zabezpieczenie urzędowe na aparat do scukrzania skrobi (konwertor) oraz na aparaty do podgęszczania soków (aparaty próżniowe) tak, aby dopływ płynów do tych przyrządów i używanie ich nie było możliwe, bez naruszenia znaków urzędowych.

§ 42. Gdyby, pomimo zawiadomienia przez przedsiębiorcę o zamierzonym wyrobie cukru skrobiowego (§ 40), urzędnik kontroli skarbowej nie zgłosił się przed oznaczoną godziną uruchomienia wytwórni, przedsiębiorcy służy prawo zdjęcia zabezpieczeń urzędowych (§ 41) i uruchomienia wytwórni, o zdjęciu zabezpieczeń urzędowych zarząd wytwórni obowiązany jest sporządzić protokół przy udziale i za podpisem 2-ch świadków i przesłać go do urzędu skarbowego.

Ważenie i magazynowanie cukru skrobiowego.

§  43.

1) Wyrobiony cukier skrobiowy podlega zważeniu pod nadzorem urzędnika kontroli skarbowej.

2) Nalewanie syropu do naczyń i opakowań, jak również opakowywanie glukozy stałej, i ważenie powinno się odbywać tylko w pomieszczeniach na ten cel przeznaczonych.

§  44.

1) Po zważeniu zapisuje się cukier skrobiowy do księgi podatku od cukru skrobiowego (wzór Nr. 1) i przenosi się go do magazynu.

2) Jeżeli po napełnieniu syropem beczka okaże się niedość szczelna, wówczas przed wpisaniem na przychód do księgi może ona być pod nadzorem urzędnika skarbowego dozorującego wytwórnię opróżniona przez przelanie syropu do innego naczynia, do zbiornika fabrycznego lub przez oddanie do ponownego przerobu.

§  45.

1) Opakowania z cukrem skrobiowym powinny być ustawione w magazynie w takim porządku, by sprawdzenie zapasów nie nastręczało trudności.

2) W magazynie wytwórni nie wolno przechowywać próżnych opakowań (beczek, skrzyń i t. p.).

§ 46. W magazynie powinna być umieszczona tablica, na której przedsiębiorca obowiązany jest wykazywać szczegółowe zestawienie każdorazowego stanu zapasów cukru skrobiowego w magazynie.

Ponowny przerób.

§ 47. Cukier skrobiowy zważony i wpisany do księgi podatku może być wzięty do ponownego przerobu za zezwoleniem urzędu skarbowego. W takim przypadku przeniesienie cukru skrobiowego z magazynu następuje pod nadzorem urzędnika skarbowego po wpisaniu na rozchód w księdze podatku od cukru skrobiowego.

Wywóz cukru skrobiowego z wytwórni do wolnego obrotu.

§  48.

1) Cukier skrobiowy może być wywożony z wytwórni do wolnego obrotu tylko między godziną 7 i 19.

2) Cukier skrobiowy wydawany z magazynu powinien być zapisany na rozchód w księdze podatku od cukru skrobiowego z wyjątkiem przewidzianym w § 49.

3) Wydanie cukru z magazynu może nastąpić dopiero po uiszczeniu przypadającego odeń podatku.

§ 49. Jeżeli przedsiębiorca zapłaci zgóry odpowiednią kwotę tytułem podatku, może wysyłać próbki cukru skrobiowego o wadze do ¹/₂ kg bez zapisywania każdej próbki do księgi podatku. W takim przypadku wysyłane próbki powinny być zapisywane przy wysłaniu do księgi próbek według wzoru Nr. 3, a natomiast do księgi podatku zapisuje się w łącznych ilościach 1 dnia każdego miesiąca cukier skrobiowy wysłany tytułem próbek w ciągu poprzedniego miesiąca.

§  50.

1) Na każdą przesyłkę cukru skrobiowego, wysyłanego z wytwórni za opłatą podatku z wyjątkiem próbek i przesyłek pocztowych - obowiązany jest przedsiębiorca sporządzić przed wydaniem cukru z wytwórni świadectwo przewozowe według wzoru Nr. 5 oraz wypełnić równocześnie grzbiet świadectwa.

2) Świadectwo przewozowe doręcza się odbiorcy lub przewoźnikowi cukru skrobiowego.

3) Grzbiety świadectw przewozowych obowiązany jest przedsiębiorca przechowywać w wytwórni.

4) Zeszyty z blankietami świadectw przewozowych i grzbietów powinny być oparafowane i opatrzone pieczęcią urzędu skarbowego.

5) Wszystkie świadectwa przewozowe powinny być opatrzone kolejnemi numerami; grzbiety powinny być oznaczone temi samemi numerami, co i świadectwa przewozowe.

6) W razie zagubienia w drodze świadectwa przewozowego przewoźnik obowiązany jest zawiadomić o tem najbliższego urzędnika kontroli skarbowej.

Sprawdzanie zapasów.

§  51.

1) Przechowywane w wytwórni zapasy cukru skrobiowego podlegają sprawdzaniu przez władze skarbowe.

2) Sprawdzenie zapasów uskutecznia się przez: a) sprawdzenie zawartości cukru skrobiowego w niektórych opakowaniach; b) obliczenie ogólnej wagi cukru skrobiowego na podstawie ilości znajdujących się w magazynie opakowań z cukrem skrobiowym i ich wagi netto wykazanej w księdze podatku od. cukru skrobiowego; c) porównanie rzeczywistych zapasów cukru skrobiowego z pozostałością książkową.

3) O sprawdzeniu zapasów oraz o wyniku czynności rewizyjnych czyni się wpis w księdze podatku od cukru skrobiowego przez całą jej szerokość. Przedsiębiorca wytwórni lub jego zastępca, o ile jest obecny przy rewizji, podpisuje wpis rewizyjny w księdze podatku od cukru skrobiowego i ewentualnie zaznacza przytem swoje uwagi co do treści wpisu.

Nadwyżki i ubytki.

§ 52. Jeżeli przy rewizji rzeczywisty zapas cukru skrobiowego okaże się większym od tego, jaki powinien się znajdować wedle księgi podatku od cukru skrobiowego, całą stwierdzoną nadwyżkę należy zapisać na przychód w tej księdze.

§  53.

1) Ujawnione przy rewizji ubytki przekraczające 2% wagi netto poszczególnych opakowań lub naczyń z cukrem podlegają opodatkowaniu. Ubytki takie należy zapisać na rozchód w księdze podatku od cukru skrobiowego. O stwierdzeniu podlegającego opodatkowaniu ubytku cukru skrobiowego należy bezzwłocznie zawiadomić urząd skarbowy, przesyłając mu odpis zapisu uskutecznionego przy rewizji w księdze podatku od cukru skrobiowego.

2) Urząd skarbowy wydaje orzeczenie, nakładając na przedsiębiorstwo obowiązek uiszczenia podatku od ubytków cukru skrobiowego w ciągu 14 dni od daty doręczenia orzeczenia.

3) W razie stwierdzenia braku całego opakowania z cukrem skrobiowym wdraża się dochodzenie karno - skarbowe, niezależnie od wymierzenia wytwórni podatku od całej ilości cukru skrobiowego, jaki był zawarty w tem opakowaniu.

Zniszczenie cukru skrobiowego.

§  54.

1) Jeżeli cukier skrobiowy, podlegający podatkowi, a przechowywany w magazynie wytwórni albo wywożony zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska albo z wytwórni do przedsiębiorstwa przemysłowego pod węzłem podatku w stanie nieskażonym, ulegnie zniszczeniu, przedsiębiorca wytwórni może być zwolniony od zapłaty podatku od zniszczonego cukru skrobiowego, o ile o zniszczeniu zostanie zawiadomiony rejon kontroli skarbowej najpóźniej w ciągu 24 godzin po zajściu wypadku zniszczenia, bądź też w razie* przewozów - w ciągu 24 godzin po otrzymaniu przez przedsiębiorcę wiadomości o wypadku.

2) Urzędnik rejonu przystąpi natychmiast do sprawdzenia otrzymanego doniesienia, a wyniki dochodzeń złoży w drodze służbowej izbie skarbowej do decyzji.

Wytwórnie skrobi, mączki skrobiowej i dekstryn.

§  55.

1) Przedsiębiorcy wytwórni skrobi (krochmalu), mączki skrobiowej lub dekstryn obowiązani są zgłosić pisemnie w dwóch egzemplarzach przedsiębiorstwo urzędowi skarbowemu, podając: a) imię i nazwisko przedsiębiorcy lub firmę, b) miejsce położenia wytwórni, c) rodzaj wyrabianych produktów i d) szkic wytwórni i opis postępowania technicznego.

2) Urząd skarbowy potwierdza 1 egzemplarz zgłoszenia i zwraca go przedsiębiorcy celem przechowania i okazywania na żądanie organów skarbowych. Drugi egzemplarz zgłoszenia pozostaje w urzędzie skarbowym.

Księgi obrachunkowe i dokumenty.

§ 56. Przedsiębiorca wytwórni obowiązany jest prowadzić: 1) księgę podatku od cukru skrobiowego (wzór Nr. 1), 2) księgę kredytów (wzór Nr. 2), 3) księgę próbek (wzór Nr. 3) i 4) zeszyty świadectw przewozowych (wzory Nr. Nr. 4 i 5).

§  57.

1) Wpisów do ksiąg należy dokonywać wyraźnie, atramentem; nie mogą one zawierać podskrobań i zamazań, a wszelkie poprawki powinny być dokładnie uwidocznione i w przepisowy sposób uskutecznione.

2) Wpisy na każdej stronicy powinny być podsumowane i dodane do poprzedniego przeniesienia.

3) W końcu miesiąca sporządza przedsiębiorca obrachunek miesięczny i przesyła odpis księgi podatku od cukru skrobiowego za ubiegły miesiąc izbie skarbowej najpóźniej do 5 dnia następnego miesiąca. Odpis powinien być podpisany przez przedsiębiorcę wytwórni albo jego zastępcę i poświadczony przez urzędnika kontroli skarbowej dozorującego wytwórnię.

§ 58. Dokumenty służące za podstawę wpisów do ksiąg (grzbiety i wtórniki świadectw przewozowych, protokóły, pokwitowania kasowe, odcinki blankietów nadawczych P. K. O. i t. p.) powinny być trwale umieszczone w teczkach i znajdować się przy księgach wytwórni, a na żądanie kontrolujących urzędników skarbowych powinny im być przedstawiane do wglądu i rewizji.

§ 59. W końcu roku obrachunkowego (31 sierpnia) przedsiębiorca wytwórni obowiązany jest zamknąć księgi obrachunkowe, a pozostałości przenieść do nowych ksiąg, których otwarcie (przeniesienie) zaświadcza kierownik rejonu kontroli skarbowej.

§ 60. Księgi i blankiety świadectw przewozowych sporządza przedsiębiorca wytwórni swoim kosztem i staraniem i nie później niż dnia 1 lipca składa je urzędowi skarbowemu do oparafowania.

§  61.

1) Księgi i dokumenty przewidziane w rozporządzeniu niniejszem obowiązany jest przedsiębiorca wytwórni przechowywać w ciągu 5 lat.

2) W razie likwidacji przedsiębiorstwa przed upływem terminu wskazanego w ust. 1, księgi wraz z dokumentami powinny być przesłane do urzędu skarbowego najpóźniej w ciągu 14 dni po wyczerpaniu zapasów cukru skrobiowego w wytwórni.

Zastępca przedsiębiorcy i pracownicy wytwórni.

§  62.

1) O ustanowieniu zastępcy przedsiębiorca wytwórni obowiązany jest zawiadomić urząd skarbowy (art. 12).

2) Ustanowienie zastępcy przedsiębiorcy wytwórni jest konieczne wówczas, gdy przedsiębiorstwo należy do osoby prawnej lub takiej osoby fizycznej, która z jakichkolwiek powodów nie może wypełniać osobiście lub nie wypełnia obowiązków, wynikających z przepisów ustawy o opodatkowaniu cukru skrobiowego oraz z przepisów rozporządzenia niniejszego.

3) Zawiadomienie o ustanowieniu zastępcy powinien poza przedsiębiorcą podpisać także i zastępca na dowód, że zastępstwo przyjmuje.

§ 63. Władzą właściwą do zażądania od przedsiębiorstwa wytwórni ustanowienia zastępcy przedsiębiorcy (art. 12 ust. 5) jest urząd skarbowy.

§  64.

1) Orzeczenie o usunięciu pracownika wytwórni, który popełnił nadużycie na szkodę Skarbu Państwa lub w popełnieniu takiego nadużycia współdziałał (art. 12 ust. 4), jak również zarządzenie w sprawie wstrzymania ruchu wytwórni wskutek nieustanowienia zastępcy lub nieusunięcia pracownika (art. 12 ust. 5) wydaje urząd skarbowy.

2) Po zastosowaniu się przedsiębiorcy do żądania władzy skarbowej (ust. 1) urząd skarbowy obowiązany jest niezwłocznie zezwolić na wznowienie ruchu wytwórni.

Przepisy przejściowe.

a)

Zgłoszenie i sprawdzenie istniejących wytwórni.

§  65.

1) Przedsiębiorcy wytwórni obowiązani są zgłosić urzędowi skarbowemu zapasy cukru skrobiowego, posiadanego w wytwórni w dniu wejścia w życie ustawy o opodatkowaniu cukru skrobiowego, w ciągu 3 dni od tej daty.

2) Przedsiębiorcy istniejących wytwórni cukru skrobiowego, które były w ruchu przed dniem wejścia w życie ustawy o opodatkowaniu cukru skrobiowego, obowiązani są zgłosić je w ciągu 3 dni od powyższe; daty urzędowi skarbowemu i złożyć w ciągu 30 dni od tej daty załączniki wymienione w § 33 w dwóch egzemplarzach.

3) Wytwórnie, wymienione w ust. 2, podlegają sprawdzeniu (weryfikacji) w trybie określonym w §§ 34, 35, 37 i 38, o ile wyrabiają albo zamierzają wyrabiać cukier skrobiowy.

4) Sprawdzenie wytwórni wymienionych w ust, 2 nie powoduje przerwy w ich ruchu, o ile przedsiębiorcy wykonają w oznaczonym terminie zmiany i uzupełnienia w urządzeniach tych wytwórni, określone przez izbę skarbową.

§  66.

1) Przedsiębiorcy istniejących wytwórni skrobi (krochmalu), mączki skrobiowej i dekstryn obowiązani są zgłosić przedsiębiorstwo urzędowi skarbowemu w ciągu 14 dni po ogłoszeniu niniejszego rozporządzenia w sposób określony w § 55.

2) Urząd skarbowy potwierdzi jeden egzemplarz zgłoszenia i zwróci go przedsiębiorcy celem przechowania. Drugi egzemplarz zgłoszenia pozostaje w urzędzie skarbowym.

b)

Opodatkowanie zapasów cukru skrobiowego poza wytwórniami.

§ 67. Kto w dniu 12 kwietnia 1935 r. posiada cukier skrobiowy bądź na składach poza magazynami wytwórni cukru skrobiowego, bądź w miejscach sprzedaży, bądź w przedsiębiorstwach, używających cukru skrobiowego do produkcji przemysłowej (wytwórnie cukierków, pomadek, chałwy i t. p.) w ilościach przewyższających 100 kg, obowiązany jest zgłosić całą posiadaną ilość cukru skrobiowego w ciągu 10 dni od powyższej daty rejonowi kontroli skarbowej, pisemnie w dwóch egzemplarzach, podając:

1) swoje imię i nazwisko lub firmę,

2) ilość posiadanego cukru skrobiowego,

3) na jaki cel cukier skrobiowy jest przeznaczony i

4) dokładne miejsce przechowania zgłoszonego cukru skrobiowego.

§  68.

1) Kontrola skarbowa wciągnie wniesione zgłoszenie do założonego na ten cel wykazu, opatrzy je numerem pozycji, o ile możności sprawdzi, czy treść zgłoszenia odpowiada rzeczywistości, a następnie co do cukru skrobiowego, przeznaczonego na Cele spożywcze, obliczy przypadającą należność podatkową, wypisze na obu egzemplarzach zgłoszenia kwotę podatku i kasę skarbową, w której należy zapłacić podatek od cukru skrobiowego, poczem zwróci jeden egzemplarz zgłoszenia osobie, która je złożyła, a drugi dołączy do swego wykazu.

2) Podatek od zapasów cukru skrobiowego (§ 67) powinien być uiszczony do dnia 30 kwietnia 1935 r.

3) Zapasy cukru skrobiowego, znajdujące się w magazynach zakładów przemysłowych, które nabyły ten cukier celem zużycia go do wyrobów innych, niż artykuły spożywcze, nie podlegają w myśl art. 27 ust. 2 opodatkowaniu. Jednakże odstępowanie przez wspomniane zakłady przemysłowe zapasów cukru skrobiowego innym osobom lub firmom bez zezwolenia władzy skarbowej lub zużywanie go do celów spożywczych jest niedozwolone.

§ 69. Kontrola skarbowa, w miarę możności, nie czekając na zgłoszenia, ustali i spisze bezzwłocznie podlegające opodatkowaniu zapasy cukru skrobiowego poza wytwórniami tego produktu i dopilnuje terminowego uiszczenia podatku od tych zapasów.

§ 70. Cukier skrobiowy, znajdujący się w transporcie w dniu 12 kwietnia 1935 r., obowiązany jest zgłosić odbiorca do opodatkowania w sposób określony w §§ 67 i 68 w ciągu 5 dni po nadejściu przesyłki na miejsce przeznaczenia, o ile posiadany zapas wraz z ilością otrzymaną z transportu przewyższa 100 kg.

§  71.

1) Kontrola skarbowa przedstawi wykazy i zgłoszenia do dnia 25 maja 1935 r. urzędowi skarbowemu wraz z uwagami co do zapłaty podatku, a ten przedstawi je wraz ze swemi wykazami izbie skarbowej do dnia 10 czerwca 1935 r.

2) Izby skarbowe przedstawią Ministerstwu Skarbu do dnia 25 czerwca 1935 r. sumaryczne wykazy cukru skrobiowego zgłoszonego do opodatkowania (§§ 67 i 70) oraz kwot należnego i zapłaconego podatku.

Przepis końcowy.

§ 72. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Wzór Nr. 1 do § 56.

KSIĘGA PODATKU

Od cukru skrobiowego wytwórni

w......na rok 19...

Objaśnienia:

1) W rubrykach od 1 - 7 wpisuje przedsiębiorca dokładne dane co do opakowań, wagi i rodzaju cukru w chwili ważenia wyprodukowanych wyrobów przed złożeniem do magazynu.

2) W rubrykach 18 i 19 organa kontrolne wpisują każdorazowo wagę sprawdzonej zawartości cukru skr. w niektórych opakowaniach.

3) W rubryce 8 przedsiębiorca wpisuje datę wywozu zgodnie z datą świadectwa przewozowego.

4) W rubrykach 10 - 15 wpisuje się dokładne dane co do opakowań z cukrem, wydawanym z magazynu wytwórni; dane te muszą być zgodne z zapisami odpowiedniej pozycji rubryki 1 - 7.

5) W rubrykach 16 i 17 wpisuje się wagę netto rzeczywiście otrzymaną przy wywozie, przyczem różnicę z rubr. 14 i 16 względnie 15 i 17 wpisuje się w rubrykach 24 - 27.

6) W rubrykach 28 i 29 wykazuje się rzeczywistą wagę cukru skrobiowego, ustaloną przy wywozie z magazynu (rubr. 16 i 17), o ile ona jest wyższa od wagi, wykazanej przy składaniu cukru skrobiowego do magazynu (rubr. 6 i 7), - lub o ile jest niższa od tej wagi nie więcej niż o 2%.

Jeżeli ubytek pomiędzy wagą ustaloną przy wywozie (16 i 17), i wagą wykazaną przy składaniu (6 i 7 wzgl. 14 i 15) przekracza 2%, wówczas do rubryki 28 i 29 wpisuje się ilość cukru skrobiowego, ustaloną przy wywozie wraz z ubytkami, przekraczającemu 2% (16 + 28 lub 17 + 29),

W rubrykach tych należy również zapisywać ilości cukru skrobiowego, wykazywane w rubr. 26 i 27 tytułem podlegających opodatkowaniu ubytków cukru skrobiowego ponad 2%, stwierdzonych przy wywozie tego cukru zagranicę lub na cele przemysłowe (20 do 23).

7) W rubrykach 30 i 31 przedsiębiorca obowiązany jest wykazywać pozostałość cukru skrobiowego według następujących przykładów, których cyfry oznaczają odpowiednie rubryki tej księgi:

[6 - (16 + 24 + 26)] lub [7 - (17 + 25 + 27)], albo [6 - (20 + 24 + 26)] lub [7 - (21 + 25 + 27)], albo [6 - (22 + 24 + 26)] lub [7 - (23 + 25 + 27)].

8) Odpisy księgi podatku przesyła się izbie skarbowej do dnia 5 każdego miesiąca za poprzedni miesiąc.

9) Każda przesyłka cukru skrobiowego, wydawanego z magazynu wytwórni do wolnego obrotu, powinna być zapisana na rozchód w oddzielnej pozycji z wykazaniem uiszczenia przypadającej należności podatkowej.

ROZCHÓD

grafika

Wzór Nr. 2

do § 56.

KSIĘGA KREDYTOWA

grafika

Wzór Nr. 3

do § 56.

KSIĘGA PRÓBEK

grafika

Wzór Nr. 4

do § 56.

grafika

Wzór Nr. 5

do § 56.

grafika

• Identyfikator: Dz.U.1935.25.174
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy z dnia 18 marca 1935 r. o opodatkowaniu cukru skrobiowego.
• Data aktu: 09/04/1935
• Data ogłoszenia: 12/04/1935
• Data wejścia w życie: 12/04/1935