Wejście w życie załącznika I do Konwencji Międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924, w nowej redakcji uchwalonej przez komisję rzeczoznawców.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 1 sierpnia 1929 r.

w sprawie wejścia w życie załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924 roku, w nowej redakcji uchwalonej przez komisję rzeczoznawców.

Zgodnie z brzmieniem art. 60 § 2 konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924 r. (Dz. U. R. P. z r. 1928 Nr. 73, poz. 667), podaje się niniejszem do wiadomości, że, według zawiadomienia Berneńskiego Centralnego Urzędu przewozów międzynarodowych kolejami żelaznemi z dnia 25 czerwca 1929 roku, komisja rzeczoznawców, przewidziana przez wspomniany art. 60 § 2 konwencji, uchwaliła zmianę tekstu załącznika I tejże konwencji, oraz, że tekst tego załącznika w nowem brzmieniu uzyskuje moc obowiązującą od dnia 1 października 1928 r.

Nowy tekst załącznika I podany jest niżej.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I.

(Artykuł 4).

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZEDMIOTÓW DOPUSZCZANYCH DO PRZEWOZU NA PEWNYCH WARUNKACH.

Tekst uchwalony przez komisję ekspertów załącznika I podczas obrad w maju i listopadzie 1925 r. i w lipcu 1926 r.

Uwaga wstępna.

Towary, wymienione w załączniku I, należy oznaczyć w liście przewozowym według nazw, przyjętych w tymże załączniku.

Przedmioty, które podpadają pod definicję klas I, II i VI, a nie są w nich wymienione, wyłącza się od przewozu. Przedmioty, które podpadają pod definicję klas III, IV i V, lecz w nich nie wymienione, są dopuszczane do bezwarunkowego przewozu.

Materjały, wyszczególnione w załączniku I, mogą być umieszczane w jednem i tem samem opakowaniu lub wraz z innemi przedmiotami o ile załącznik I na to zezwala. Mogą one być ładowane razem ze sobą, albo razem z innemi przedmiotami do tego samego wagonu, o ileby załącznik I nie zakazywał tego.

O ile załącznik I przewiduje wpisanie pewnych uwag na opakowaniach, te ostatnie winny być zaopatrzone w znak.

grafika

O ile chodzi o towar klasy I, to wspomniane określenie towaru winno być w liście przewozowym czerwono podkreślone.

Przyjmowanie do przewozu przedmiotów, wymienionych w załączniku I, jako przesyłkę pośpieszną, nie podlega żadnym ograniczeniom, o ile załącznik I nie zawiera przepisów przeciwnych.

O ile niżej wymienione przepisy przewidują umieszczanie nalepek według wzorów Nr. 1, Nr. 2 lub Nr. 3, znajdujących się w końcu załącznika I. umocowanie ich przez nadawcę na przesyłkach, dokonywane będzie najlepiej przez nalepianie lub przybicie gwoździem; jedynie tylko w wypadku gdy rodzaj przesyłki na to by nie pozwolił, nalepki będą przyklejane na kartonach lub tabliczkach, przywiązanych mocno do przesyłek.

Kolej żelazna powinna umieszczać nalepki tego samego wzoru po obu stronach wagonu, przed rozpoczęciem ładowania. Nalepki należy przybić gwoździem, lub przykleić bądź na miejscu specjalnie do tego przeznaczonem, bądź do tabliczki, przymocowanej do ściany wagonu, lub też przymocować w inny sposób, któryby je mocno przytrzymywał.

KLASA I.

Przedmioty zagrażające wybuchem.

1 a. Materjały wybuchowe i strzelnicze ¹).

Dopuszcza się do przewozu:

1. Nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kolodjonowa), mianowicie:

a) w postaci kłaczków oraz nieprasowana z zawartością co najmniej 25% wody albo alkoholu (75 części składników stałych i 25 części płynu);

b) prasowana, z zawartością co najmniej 15% wody (85 części składników stałych i 15 części wody).

Nitroceluloza musi odpowiadać następującym warunkom stałości:

Nitroceluloza ogrzewana przez 2 godziny do temperatury 132º C, nie może wydzielać na 1 gram nitrocelulozy więcej niż 3 centymetry sześcienne tlenku azotu; temperatura wybuchu musi być wyższa niż 180° C.

2. Trójnitrotoluol, zwany także trójnitrotoluolem płynnym (obojętna mieszanina nitropochodnych toluolu, płynna w zwykłej temperaturze). Materjały te nie powinny być bardziej niebezpieczne niż chemicznie czysty "trójnitrotoluol α".

3. Kwas pikrynowy. Kwas ten nie powinien mieć żadnych domieszek, które czyniłyby go bardziej niebezpiecznym, niż chemicznie czysty produkt,

4. Ciała nitrowane organiczne, które nie są więcej niebezpieczne od kwasu pikrynowego, przeznaczone do badań naukowych lub do użytku farmaceutycznego, przesyłane w ilościach nie przekraczających każde z nich 500 gramów, a ogółem 5 kilogramów, wagi netto, odpowiadającej 15 kilogramom wagi brutto.

______

¹⁾ Materjały, nie służące do celów strzelniczych lub wybuchowych, które przy zetknięciu z płomieniem nie wybuchają a na uderzenie i tarcie nie są wrażliwsze, od dwunitrobenzolu, nie zaliczają się, w rozumieniu niniejszych postanowień do materjałów wybuchowych.

Przepisy o przewozie.

Do przewozu meterjałów wybuchowych stosuje się postanowienia następujące:

A.

Opakowanie.

(1) 1. Nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kolodjonowa).

Nitroceluloza w postaci kłaczków i nieprasowana z zawartością wynoszącą co najmniej 25% wody albo alkoholu (a) i nitroceluloza prasowana z zawartością co najmniej 15% wody (b) winny być ściśle zapakowane w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia drewniane, nieprzepuszczające wody względnie alkoholu. Zamiast naczyń drewnianych można używać także mocnych i nieprzepuszczalnych beczek tekturowych.

2. Trójnitrotoluol musi być dobrze zapakowany w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia drewniane. Zamiast naczyń drewnianych można używać także mocnych i nieprzepuszczalnych beczek tekturowych.

Tak zwany trójnitrotoluol płynny można pakować nietylko do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych, lecz również i do naczyń żelaznych; naczynia te muszą mieć całkiem szczelne zamknięcie, które jednakże w razie pożaru mogłoby ustąpić pod naporem gazów, powstałych wewnątrz naczynia.

3. Kwas pikrynowy musi być dobrze zapakowany w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia. Zamiast naczyń drewnianych można używać także mocnych i nieprzepuszczalnych beczek tekturowych. Do opakowania nie wolno używać materjałów, zawierających ołów.

4. Preparaty z ciał nitrowanych organicznych muszą być zapakowane w szczelne, dobrze zamknięte naczynia szklane lub gliniane, które należy dobrze opakować w mocne, szczelne, dobrze zamykające się naczynia drewniane.

(2) Waga brutto jednej sztuki, wymienionej pod 1, 2 i 3, nie może przekraczać 60 kilogramów, jeżeli są to skrzynie; gdy zaś za opakowanie służą beczki, które można przetaczać, waga brutto może dochodzić do 100 kilogramów.

Waga brutto jednej sztuki, wymienionej pod 4, nie może przekraczać 15 kilogramów.

(3) Na każdej sztuce należy umieścić nalepkę według wzoru Nr. 1. Nadto, sztuki, zawierające kwas pikrynowy, winny być zaopatrzone w dobrze widoczny napis literami czerwonemi "Kwas pikrynowy".

B.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

(1) W liście przewozowym na każdą przesyłkę powinien nadawca i uznany przez kolej wysyłającą chemik - rzeczoznawca zaświadczyć, że właściwość towaru i opakowanie odpowiadają powyższym przepisom. Zaświadczenie chemika nie jest wymagane, jeżeli dołączono do listu przewozowego w tymże celu specjalne zaświadczenie właściwej władzy, na które w tym liście należy się powołać.

(2) Oddzielne przepisy ustawowe umawiających się Państw, przez których obszar przewóz ma nastąpić, postanawiają, czy i jakie inne jeszcze zaświadczenia są wymagane.

C.

Środki przewozowe.

(1) Wszelkie materjały wybuchowe muszą być przewożone w wagonach towarowych krytych.

(2) Do przewozu kwasu pikrynowego nie wolno używać wagonów wyłożonych lub krytych ołowiem.

D.

Ładowanie.

(1) Materjałów wybuchowych nie wolno ładować do jednego wagonu razem z przedmiotami, wymienionemi pod I c, I d, I e, II, III i V.

(2) Kwasu pikrynowego nie wolno ładować do wagonu z materjałami, zawierającemi ołów.

E.

Sposób przewozu.

Przewóz jako przesyłka pośpieszna jest niedozwolony.

1 b. Amunicja.

Do przewozu są dopuszczone:

1. Lonty bez zapalników,

a) Lonty szybkopalne (lonty z grubej plecionej pochewki z rdzeniem z prochu o dużej średnicy lub z rdzeniem z nitrowanych nici bawełnianych; co się tyczy lontów nieszybkopalnych, zob. I c, 1 c),

b) Lonty natychmiast palne (rurki metalowe małej średnicy o cienkich ściankach z rdzeniem z materjałów wybuchowych, nie więcej niebezpiecznych jak czysty kwas pikrynowy, lub pochewka pleciona o małej średnicy z rdzeniem wypełnionym masą piorunującą, nie więcej niebezpieczną jak proch czarny).

2. Zapały słabe (zapały, które nie wywołują działania kruszącego ani zapomocą kapsli rozsadzających, ani innych urządzeń),

a) Spłonki do broni palnej (spłonki metalowe); kapsle strzałowe do amunicji (miseczki tekturowe), nie zawierające więcej jak 40 miligramów treści wybuchowej, i których wystający brzeg tekturowy jest najmniej dwa razy tak wysoki, jak średnica sprasowanej treści wybuchowej.

b) Próżne łuski z przyrządami zapałowemi do broni palnej.

c) Brandle, śruby zapałowe, zapalniki elektryczne bez podpałów, lonty bezpieczeństwa lub inne podobne zapały z nieznaczną ilością prochu czarnego, działające przez potarcie, uderzenie lub zapomocą elektryczności.

d) Zapalniki pociskowe bez kapsli rozsadzających lub przyrządów wywołujących działanie kruszące, materiały podpałowe do zapalników pociskowych.

3. Petardy do sygnałów strzałowych dla zatrzymywania pociągów.

4. Naboje do broni palnej ręcznej.

a) Gotowe naboje metalowe z łuskami całkowicie metalowemi. Pociski powinny być dobrze osadzone w łusce tak, żeby nie mogły się obluzować i żeby zabezpieczały od wysypywania się ładunku prochu.

b) Gotowe naboje z łuskami tylko częściowo metalowemi. Cały ładunek prochu musi się mieścić w dolnej metalowej części łuski i być zamknięty korkiem lub przybitką. Tekturowa część łuski musi być tak trwała, aby się nie łamała przy przewozie.

c) Gotowe naboje tekturowe z zapałem centralnym. Tekturowa część łuski musi być tak trwała, by się nie łamała podczas przewozu.

d) Patrony z kulkami do flowerów.

e) Patrony ze śrutem do flowerów.

f) Patrony do flowerów bez kulek lub śrutu.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

Do 1.

(1) Lonty bez zapalników należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (skrzyń lub beczek) tak szczelnie, by zabezpieczały zawartość przed rozpylaniem i rozsypaniem; skrzyń lub beczek nie można zaopatrywać w obręcze żelazne. Zamiast naczyń drewnianych można używać mocnych, nieprzemakalnych beczek z tektury.

(2) Waga brutto każdej sztuki lontów nie może przewyższać 60 kilogramów.

(3) Każda sztuka musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 1.

Do 2.

(1) Zapały słabe, nie mające siły wybuchowej, należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (skrzyń); nadto można używać jako opakowania:

beczek drewnianych - dla zapałów, wymienionych pod a;

worków - dla próżnych łusek, wymienionych pod b;

beczek z drzewa lub mocnych i nieprzemakalnych beczek tekturowych - dla zapalników elektrycznych bez podpałów, wymienionych pod c.

(2) Przed włożeniem zapałów, wymienionych pod a, do zewnętrznych naczyń należy zwracać uwagę, aby:

1. Spłonki (kapiszony) z nieprzykrytą powierzchnią masy zapalnej do 1.000 sztuk, spłonki z przykrytą powierzchnią masy zapalnej do 5.000 sztuk były szczelnie pakowane do naczyń blaszanych, sztywnych pudełek z tektury lub do skrzynek drewnianych.

2. Kapsle strzałowe do amunicji do 1.000 sztuk były pakowane do sztywnych pudełek z tektury. Pudełka muszą mieć nakrywki z zagiętemi brzegami i być dobrze związane. Każda skrzynka nie może zawierać więcej jak 10 pudełek, wewnątrz zaś musi być wyłożona, na grubość 1 centymetra, filcem lub innym podobnym materjałem.

3. Zapały, wymienione pod c i d, muszą być zapakowane do naczyń w taki sposób, aby nie mogły się przesuwać.

4. Waga każdej sztuki, zawierającej zapały, wymienione pod a, c i d, nie może przekraczać 100 kilogramów.

Do 3.

(1) Petardy muszą być pakowane do zupełnie szczelnie zamykanych skrzynek, z desek fugowanych, grubości przynajmniej 22 milimetry, spojonych wkrętkami drzewnemi i umieszczonych w drugiej skrzynce, również szczelnie zamkniętej, objętości nie większej jak 60 decymetrów sześciennych.

(2) Petardy muszą być dobrze przełożone skrawkami papieru, trocinami lub gipsem lub w inny sposób dobrze ułożone zosobna, aby się nie mogły stykać ze sobą lub ze ściankami skrzynek.

(3) Każda sztuka musi być zaopatrzona w nalepkę, według wzoru Nr. 1.

Do 4.

(1) Naboje do broni palnej muszą być szczelnie zapakowane w naczynia blaszane, drewniane lub z mocnej tektury tak, aby nie mogły się przesuwać. Naczynia te należy umieszczać szczelnie rzędami jedno obok drugiego i jedne nad drugiemi w skrzyniach mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych. Miejsca wolne należy tak szczelnie wypełniać tekturą, papierem, pakułami, wełną drzewną lub wiórami drzewnemi, które muszą być suche i bez tłuszczu - aby naczynia nie mogły się w pace przesuwać.

(2) Waga brutto sztuki nie może przekraczać 100 kilogramów.

B.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

(1) Na lonty natychmiast palne, wymienione pod 1 b musi być w liście przewozowym zamieszczone zaświadczenie uznanego przez kolej żelazną wysyłającą chemika-rzeczoznawcę, że właściwość materjału wybuchowego odpowiada warunkom wymienionym pod I b, 1 b załącznika I do konwencji międzynarodowej. Zaświadczenie chemika nie jest wymagane, o ile dołączono do listu przewozowego w tymże celu specjalne zaświadczenie właściwej władzy, na które się w tym liście należy powołać.

(2) List przewozowy na zapały słabe, wymienione pod 2, powinien zawierać oświadczenie, podpisane przez nadawcę, o następującem brzmieniu:

"Podpisany zaświadcza, że przesyłka, wymieniona w niniejszym liście przewozowym, odpowiada pod względem właściwości i opakowania przepisom, zawartym w I b załącznika 1 do konwencji międzynarodowej co do zapałów słabych.

(3) Co do petard, nadawca obowiązany jest zaświadczyć w liście przewozowym, że przesyłka zapakowana jest według przepisów, zawartych w I b załącznika I do konwencji międzynarodowej.

(4) List przewozowy na naboje da rocznej broni palnej, wymienione pod 4, powinien zawierać oświadczenie, podpisane przez nadawcę, o brzmieniu następującem:

"Podpisany zaświadcza, że przesyłka, wymieniona w niniejszym liście przewozowym, odpowiada pod względem właściwości i opakowania przepisem, zawartym w I b załącznika I do konwencji międzynarodowej co do naboi do ręcznej broni palnej".

(5) Oddzielne przepisy ustawowe umawiających się Państw, przez których obszar przewóz ma nastąpić, postanawiają, czy i jakie inne jeszcze zaświadczenia są wymagane.

C.

Środki przewozowe.

Amunicja wszelkiego rodzaju musi być przewożona w wagonach krytych.

D.

Sposób przewozu.

Lonty (1) i petardy (3) są od przewozu wyłączone jako przesyłki pośpieszne.

I c. Materjały zapalające i ognie sztuczne.

Dopuszcza się do przewozu:

1. Materjały zapalające i lonty,

a) zapałki zwyczajne i inne zapalniki, zapalające się przez potarcie,

b) pałeczki pirotechniczne zapalne jako to: zapałki z ogniem bengalskim, pałeczki z deszczem złotym i kwiatowym, świece czarodziejskie i t. p.,

c) lonty z prochu czarnego, lonty, składające się z cienkiego i gęstego węża z rdzeniem z prochu czarnego o nieznacznej średnicy; do innego rodzaju lontów z prochu czarnego zobacz I b 1 a.

2. Zabawki pirotechniczne, wstążki zapalne.

a) Cukierki strzelające, karty kwiatowe, listki z papieru kolodjonowego i podobne przedmioty, zawierające nieznaczną ilość papieru kolodjonowego lub małe punkciki piorunianu srebra;

b) groch wybuchowy, granaty piorunujące i inne podobne artykuły z piorunianem srebra, o zawartości nie więcej nad 1 gram piorunianu srebra na 1.000 sztuk tych przedmiotów;

c) bomby z konffetti, cylindry Bosko, owoce kotyljonowe i inne podobne przedmioty, zawierające nieznaczny ładunek bawełny strzelniczej kolodjonowej, niezbędnej dla wyrzucania nieszkodliwego naboju, jako to: kul z waty, konfetti i t. p.;

d) listki zapalne (amorces), wstążki zapalne, wstążki zapalne parafinowane, zawierające treść strzelającą z chloranu potasowego lub saletry, z nieznacznej ilości fosforu, jako też z siarczku antymonu, siarki, cukru mlecznego, ultramaryny, materjałów lepiących (dykstryny, gumy) lub z innych podobnych materjałów, o zawartości ogólnej nie więcej, jak 7,5 gramów treści strzelniczej na 1.000 takich przedmiotów ¹).

3. Ognie sztuczne.

a) Ognie sztuczne misterne, jako to: rakiety, świece rzymskie, fontanny, koła ogniste, słońce i t. p.

b) Ognie sztuczne drobne i salonowe, jako to: żabki, fire crackers, szmermele, deszcz srebrzysty i złocisty oraz inne tym podobne ognie sztuczne do spalania się w ręku.

c) Ognie bengalskie, pochodnie bengalskie, signal blue lights i t. p.

Skład ogni sztucznych normują przepisy następujące:

(1) Ognie te nie powinny wywoływać silnego wybuchu ani też zawierać mieszanin łatwozapalnych, bądź same przez się, bądź przez tarcie, ściśnienie lub uderzenie.

Dozwala się:

do mas, zawierających azotany, oraz do bengalskich pochodni magnezowych, dodawać domieszki pyłku magnezowego, nie więcej jak 3%;

do małych gwiazdek świetlnych, zawartych w ogniach sztucznych, używać mieszanin chloranów o zawartości chloranu potasowego nie więcej jak 40%;

rurki, zawierające pikrynian magnezowy i chlorany, układać do torebek papierowych. Rurki takie jednak muszą być opakowane tak, by nie mogły spowodować wybuchu przy uderzeniu, rzuceniu lub podpalaniu.

Innych mieszanin, zawierających fosfor żółty, pyłek cynkowy, proszek magnezowy lub chlorany nie dozwala się.

(2) Przedmioty, wskazane pod a i b, powinny się składać głównie z mączki prochowej, zmieszanej z węglem, z proszku metalowego (sproszkowanego żelaza lanego, sproszkowanej stali lanej), z blaszek aluminjowych, z glejty i innych proszków mineralnych w stanie prasowanym. Zawartość ziarnistego prochu czarnego w jednym przedmiocie nie może przekraczać 30 gramów.

4. Ognie sztuczne sygnałowe, jako to; strzały armatnie i t. p., składające się ze sklejonej gilzy papierowej, związanej sznurkiem, zawierającej nie więcej jak 75 gramów prochu ziarnistego z lontem, jednak bez zapalnika wystrzałowego.

______

¹⁾ Korki strzelające (Schreckschussmunition, Knallkorke), których ładunek składa się z chloranu potasowego i fosforu, wytoczone są z przewozu międzynarodowego.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Do opakowania należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych skrzyń drewnianych. Do przedmiotów, wymienionych pod 1 a, można używać także mocnych naczyń blaszanych. Do przedmiotów, wymienionych pod 2 b do d, 3 i 4, skrzynki powinny się składać z desek fugowanych, spajanych z sobą zapomocą wyrzynanych wczepów lub listew. Pokrywy skrzynek dla przedmiotów, wymienionych pod 2, powinny być zamykane zapomocą śrub. Grubość desek do przedmiotów, wymienionych pod 2 b do d, 3 i 4, nie może być mniejsza niż 18 milimetrów; skrzynki należy wyłożyć dobrym i trwałym papierem, zamiast którego można użyć do wykładania arkuszy cynkowych. Skrzynki, przeznaczone do przedmiotów, wymienionych pod 1 c, powinny być sporządzone stosownie do dwóch ostatnich przepisów.

(2) Przedmioty, niżej wymienione, należy przed umieszczeniem w skrzynie, dobrze opakować w sposób następujący.

a) przedmioty, wymienione pod 1 a, 2 a i 2 c

w mocny papier pakowy lub trwałe pudełka;

b) przedmioty, wymienione pod 1 b

w pudełka owijane w papier po 10 do 12 sztuk;

c) przedmioty, wymienione pod 2 b

w skrzynki drewniane lub mocne pudełka tekturowe, owinięte papierem, z zawartością nie więcej niż 1.000 sztuk, przyczem, dla zabezpieczenia od wstrząśnień, należy przedmioty te dobrze przesypywać trocinami;

d) przedmioty, wymienione pod 2 d:

α) listki zapalne w mocne pudełka lekturowe, z których każde może zawierać nie więcej niż 100 kapsli; po 12 pudełek listków zapalnych należy zawijać w papier i następnie po 12 sztuk tak zawiniętych pakietów łączyć w oddzielne paczki, owinięte papierem;

β) wstęgi zapalne zwyczajne i parafinowane można pakować w sposób wskazany w punkcie poprzednim lub też w cylindryczne puszki blaszane z denkami szczelnemi, nakładanemi od góry i od dołu. Każda puszka może zawierać najwyżej 12 zwojów wstęgi po 50 kapsli każdy; puszki należy łączyć w oddzielne paczki, nie więcej ponad 30 sztuk, owijane papierem;

e) przedmioty, wymienione pod 3

w mocne pudełka tekturowe lub skrzynki drewniane; co do przedmiotów, wymienionych pod c tej samej liczby, dopuszczalne są także worki papierowe; ognie zaś sztuczne misterne, większych rozmiarów, należy pakować w okładki papierowe, jeżeli miejsce zapalenia nie jest przykryte osłoną papierową; w obu przypadkach należy zabezpieczyć masę zapalną przed rozsypaniem;

f) przedmioty, wymienione pod 4

w mocne pudełka, w których ognie sygnałowe powinny być ułożone ściśle w trocinach lub innym materjale podobnym tak, by sztuki oddzielne nie mogły stykać z sobą.

(3) Opakowanie wewnątrz skrzyń powinno zabezpieczać poszczególne sztuki przed poruszaniem. Przedmioty, wymienione pod 2 b do d, 3 i 4, powinny być zapakowane szczelnie, wolne miejsca należy wypełniać szczelnie odpowiednim materjałem pakunkowym suchym (wełna drzewna, papier i t. p.). Wilgotnego siana, pakułów i t. p. przedmiotów, któreby mogły sanie się zapalić, nie wolno do tego używać. Większe przedmioty pirotechniczne (transparenty) należy dobrze umocować w skrzyni.

(4) Na opakowaniu zewnętrznem należy wypisać wyraźnie i trwale zawartość skrzyni, na opakowaniu zaś, zawierającem artykuły, wymienione pod 2 b do d, 3 i 4, nadto dokładny adres wysyłającego.

(5) Waga brutto jednej skrzyni z artykułami, wymienionemi pod 2 b do d, 3 i 4, nie może przekraczać 100 kilogramów, ogólna zaś waga masy palnej - 20 kilogramów, dla ogni sztucznych zwykłych, i 25 kilogramów, dla drobnych ogni sztucznych i ogni sztucznych salonowych; ogólna waga prochu ziarnistego, wchodzącego w skład ogni sztucznych zwykłych, drobnych ogni sztucznych i ogni sztucznych salonowych, nie może przekraczać 2,5 kilogramów, waga zaś ogólna materjału wybuchowego do listków zapalnych, nie może przekraczać 7 kilogramów.

(6) Każda sztuka musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 1, z wyjątkiem sztuk, mieszczących przedmioty, wymienione pod 1.

B.

Inne przepisy.

(1) Zapałki, wymienione pod 1 a, w ilościach do 5 kilogramów, zapakowane według przepisów, zawartych w ust. A, mogą być łączone w jedną sztukę z innemi przedmiotami (z wyjątkiem materjałów, wymienionych w niniejszym załączniku pod I a, I b, I c, II i III).

(2) Nie wolno ładować do jednego wagonu lontów (1 c) oraz listków zapalnych (2 d) wraz z materjałami wybuchowemi i zapalającemi się.

(3) Przewozić należy tylko w wagonach krytych.

(4) Nadawca obowiązany jest w liście przewozowym na przedmioty, wymienione pod 2 b do d, 3 i 4, zamieścić oświadczenie, że rodzaj ich i opakowanie odpowiadają wymaganiom przepisów, zawartych w ustępie I c załącznika I do konwencji międzynarodowej.

C.

Sposób przewozu.

Ognie sztuczne (3) i ognie sztuczne sygnałowe (4) są wyłączone z przewozu jako przesyłki pośpieszne.

I d. Gazy zgęszczone, skroplone i rozpuszczone pod ciśnieniem.

Dopuszcza się do przewozu wymienione niżej gazy zgęszczone, skroplone i rozpuszczone pod ciśnieniem:

a) Gazy zgęszczone:

1. Kwas węglowy;

2. Gaz wodny, gaz świetlny, gaz mieszany (gaz olejowy z domieszką acetylenu nie więcej niż 30%);

3. Gaz olejowy (gaz tłusty);

4. Tlen, wodór, azot, gaz kopalniany (metan), powietrze zgęszczone, gazy rzadkich metali (argon, neon, helium, ksenon, krypton);

b) Gazy skroplone:

5. Kwas węglowy, gaz olejowy, podtlenek azotu, etan;

6. Amoniak, tlenochlorek węgla (fosgen);

7. Chlor bezwodny, kwas siarkawy, czterotlenek azotu;

8. Chlorek metylu, chlorek etylu, eter metylowy, metylamin, etylamin;

9. Powietrze ciekłe, tlen skroplony;

c) Gazy rozpuszczone pod ciśnieniem:

10. Amoniak rozpuszczony w wodzie w rozczynie ponad 25% i nieprzekraczającym 50%;

11. Acetylen rozpuszczony w acetonie i wchłonięty w masę porowatą.

Warunki przewozu.

A.

Rodzaj naczyń.

a) O ile w załączniku niniejszym niema przepisów co do wyrobu, rodzaju i jakości naczyń metalowych dla gazów zgęszczonych, skroplonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem, należy stosować odnośne przepisy w przewozie wewnętrznym Państwa, z którego one pochodzą;

b) Dla powietrza ciekłego i tlenu skroplonego należy używać:

α) szklanych naczyń o ścianach podwójnych, z próżnią między niemi.

Naczynia te muszą być obłożone filcem i zamknięte zatyczką filcową w ten sposób, by dla uniknięcia znaczniejszego ciśnienia wewnątrz, nie przeszkadzały ulatnianiu się nadmiaru gazów, zapobiegając jednakże wyciekaniu zawartości. Zatyczka filcowa musi być umocowana na naczyniu tak, aby nie rozluźniała się przy przechylaniu lub przewracaniu naczynia. Każde naczynie pojedyncze lub kilka naczyń razem musi być zabezpieczone, od uderzenia zapomocą kosza drucianego lub innego podobnego przyrządu niewywrotnego. Kosze te lub inne naczynia należy umieścić w skrzyniach metalowych lub drewnianych, obitych wewnątrz blachą, otwartych u góry, lub przykrytych tylko siatką drucianą, wiekiem dziurkowanem, bądź też w inny podobny sposób. Skrzynie metalowe lub skrzynie drewniane muszą być w dolnej swej części szczelne przynajmniej do takiej wysokości, by w razie rozbicia się naczyń, płyn nie mógł wyciekać nazewnątrz. Do skrzyń nie można wkładać pakunkowych materjałów łatwo zapalnych; dopuszczalne są jednak materjały takie, jak filc lub wełna;

β) naczyń z innego materjału.

Naczyń z innego materjału można używać tylko takich, które nie przepuszczają ciepła, nie pokrywają się rosą ani szronem. Przepisy dotyczące zamykania naczyń szklanych, wymienionych pod a), obowiązują analogicznie także co do tych naczyń.

c) Naczynia, przeznaczone dla roztworów acetylenu w acetonie, muszą być sporządzone z giętkiego żelaza zlewnego (Flusseisen), z giętkiej stali lub z innego materjału podobnego pod względem twardości, elastyczności i rozciągalności (lecz nie z miedzi). Należy je wypełniać równomiernie rozłożoną masą porowatą, tak przygotowaną, ażeby nie tworzyły się w niej zagłębienia pod wpływem temperatury 50° C, lub wskutek wstrząśnień podczas przewozu. Masa ta, jako też rozpuszczalnik, nie powinny wywierać żadnego na siebie działania chemicznego ani też na metal, z którego naczynie jest sporządzone. Żadna z części metalowych, które dotykają bezpośrednio roztworu acetylenu, nie może być sporządzona z miedzi lub mieszaniny, zawierającej więcej niż 10% miedzi. Normalna ilość rozpuszczalnika w naczyniach musi być taka, ażeby zwiększanie się objętości przez wchłonięcie acetylenu pod ciśnieniem, przy napełnianiu naczynia, pozostawała wolna przestrzeń, odpowiadająca co najmniej 15% objętości wody, jaką naczynie może pomieścić. Przestrzeń ta obliczona jest na pojemność masy porowatej, wypełniającej naczynia. Napełnienie acetylenem winno odpowiadać ciśnieniu w naczyniu nie wyższemu jak 15 kg/cm², przy temperaturze 15° C.

B.

Badanie urzędowe naczyń.

(1) Naczynia z żelaza zlewnego, ze stali lub miedzi, przed oddaniem ich do użytku, muszą być poddane próbie ciśnienia hydraulicznego przez rzeczoznawcę, upoważnionego przez właściwą władzę. Naczynia do przewozu roztworów acetylenu należy, przed ich oddaniem do użytku, zbadać także pod względem jakości masy porowatej i dopuszczalnego napełnienia rozczynnikiem (zobacz A, c).

(2) Przy próbie hydraulicznej ciśnienie wewnętrzne powinno wykazać:

a) dla gazów ziszczonych - półtorakrotne przy napełnianiu ciśnienie, które nie może przekraczać dopuszczalnych granic, wykazanych pod D (zobacz niżej). Ciśnienie próbne musi przewyższać ciśnienie naładowania co najmniej o 5 kilogramów na 1 centymetr kwadratowy;

b) dla gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6, 7 i 8, mianowicie:

kwasu węglowego	250	kg/cm2
gazu olejowego	250	"
podtlenku azotu	250	"
etanu	120	"
amoniaku	35	"
tlenochlorku węgla (fosgenu)	15	"
chloru	30	"
kwasu siarkowego	15	"
czterotlenku azotu	30	"
chlorku metylu	20	"
chlorku etylu	10	"
eteru metylowego	20	"
metylaminu	14	"
etylaminu	10	"

c) dla gazów rozpuszczonych pod ciśnieniem:

acetylenu rozpuszczonego w acetonie	60	kg/cm2
dla amoniaku rozpuszczonego pod ciśnieniem
w rozczynie 30% (30 części amoniaku, 70 części wody)	6	"
w rozczynie 40% (40 części amoniaku, 60 części wody)	8	"
w rozczynie 50% (50 części amoniaku, 50 części wody)	12	"

(3) Próba ciśnienia winna być wznowiona:

a) dla naczyń, przeznaczonych do przewozu chloru, czterotlenku azotu, kwasu siarkowego, tlenochlorku węgla, chlorku metylu i chlorku etylu, co dwa lata;

b) dla naczyń, przeznaczonych do przewozu innych gazów zgęszczonych lub skroplonych, co 5 lat;

c) dla naczyń do amoniaku rozpuszczonego pod ciśnieniem, co 5 lat.

(4) Naczynia, służące do przewozu acetylenu rozpuszczonego, podlegają sprawdzaniu, co lat 10. Sprawdzanie takie winno dotyczyć przynajmniej stanu zewnętrznego naczyń (działanie rdzy, dyformacje) i stanu masy porowatej (rozluźnienie, opadnięcie). Ponadto należy dokonywać prób sondowania przez rozcięcie odpowiedniej ilości naczyń i staranne zbadanie wnętrza, zarówno co do tworzenia się rdzy, jak i zmian, zaszłych w materjale naczyń, oraz w masie porowatej.

Przy przewozie naczyń, napełnionych acetylenem rozpuszczonym, należy dołączyć do listu przewozowego zaświadczenie właściwego urzędu w kraju, skąd wysłano naczynia, iż przewóz ich w kraju tym jest dozwolony.

(5) Dokonywanie próbnego ciśnienia hydraulicznego odbywać się powinno w ten sposób, ażeby zwiększenie ciśnienia nie tworzyło się gwałtownie. Naczynia muszą wytrzymać próbne ciśnienie bez stałego utracenia swej formy i szczelności. Dla upewnienia się o tem należy sprawdzić, czy wskazówki manometru, użytego do kontroli przy próbie ciśnienia, pozostają niezmienne w ciągu co najmniej minuty.

C.

Zaopatrzenie naczyń (wentyle, napisy).

(1) Naczynia, służące do przewozu gazów zgęszczonych, skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem (z wyjątkiem powietrza ciekłego i tlenu skroplonego), powinny mieć przynajmniej jeden wentyl do napełniania i opróżniania. Dla roztworów acetylenu (11), części metalowe wentyli, mające styczność z gazem, nie mogą zawierać więcej niż 10% miedzi. Dla gazu olejowego i gazu mieszanego zamiast wentyli mogą być użyte zatyczki metalowe do wkręcania; muszą one jednak zamykać naczynie tak szczelnie, aby zawartości jego nie można było rozpoznać po zapachu.

(2) Na naczyniach należy umieszczać napisy widoczne i trwałe, oznaczające:

a) dla wszystkich gazów:

α) nazwę gazu, wymienienie wytwórcy lub właściciela, (oraz numer porządkowy naczynia;

β) wagę próżnego naczynia wraz z przyrządami (wentylem, zatyczką metalową i t. p., za wyjątkiem osłony ochronnej);

γ) wysokość ciśnienia podczas próby;

δ) datę ostatniego badania i pieczęć rzeczoznawcy, który przeprowadził badanie;

b) dla gazów zgęszczonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem:

wysokość dopuszczalnego ciśnienia [zobacz D (1)]; pozatem na naczyniach z acetylenem rozpuszczonym w acetonie, ogólną wagę: naczynia próżnego (zobacz wyżej litery α, β), masy porowatej i dopuszczalnej dla naczynia ilości acetonu;

c) dla gazów skroplonych:

najwyższą dopuszczalną dla napełnienia wagę ładunku.

D.

Napełnianie naczyń.

(1) Najwyższe dopuszczalne ciśnienie zawartości naczyń, służących do przewozu gazów zgęszczonych w temperaturze sprowadzonej do 15º C określa się:

dla	kwasu węglowego w formie gazu	20	kg/cm2
"	gazu mieszanego (gazu olejowego, zawierającego nie więcej jak 30% acetylenu) i gazu wodnego	10	"
"	gazu olejowego (gazu tłustego)	125	"
"	tlenu wodoru, gazu świetlnego, azotu, gazu kopalnianego (metanu), powietrza zgęszczonego i gazów rzadkich metali	200	"

(2) Najwyższa dopuszczalna granica napełniania naczyń, służących do przewozu gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6, 7 i 8 wynosi w temperaturze sprowadzonej do 15º C:

						litry
dla	kwasu węglowego	1	kg.	płynu	na	1.34)
"	gazu olejowego	"	"	"	"	2.50)
"	podtlenku azotu	"	"	"	"	1.34)
"	etanu	"	"	"	"	3.30)
"	amoniaku	"	"	"	"	1.88)
"	tlenochlorku węgla (fosgenu)	"	"	"	"	0.80)
"	chloru	"	"	"	"	0.80}	pojemność
"	kwasu siarkowego	"	"	"	"	0.80)	naczynia
"	czterotlenku azotu	"	"	"	"	0.80)
"	chlorku metylu	"	"	"	"	1.25)
"	chlorku etylu	"	"	"	"	1.25)
"	eteru metylowego	"	"	"	"	1.65)
"	metylaminu	"	"	"	"	1.70)
"	etylaminu	"	"	"	"	1.70)

(3) Dla gazów rozpuszczonych pod ciśnieniem w płyny:

a) Najwyższa dopuszczalne ciśnienie ładunku acetylenu rozpuszczonego w acetonie, w temperaturze 15° C, jest 15 kg/cm².

b) Najwyższe dopuszczalne napełnianie naczyń, ustanawia się, jak następuje:

dla acetylenu rozpuszczonego w acetonie, normalna ilość rozpuszczalnika w temperaturze 15º C, musi być tak obliczona, ażeby zwiększanie się jego objętości, następujące przez wchłanianie acetylenu, przy ciśnieniu, osiągniętem w końcu napełniania, pozostawiło wewnątrz porowatej masy przestrzeń wolną, równającą się 15% co najmniej objętości wody, jaką naczynie moża pomieścić;

dla amoniaku rozpuszczonego pod ciśnieniem w wodzie:

w rozczynie 30 gr. amoniaku na 70 gr. wody,	1 kg.
płynu na 1.20 litra pojemności naczynia,
w rozczynie 40 gr. amoniaku na 60 gr. wody,	1 kg.
płynu na 1.25 litra pojemności naczynia,
w rozczynie 50 gr. amoniaku na 50 gr. wody,	1 kg.
płynu na 1.30 litra pojemności naczynia.

E.

Inne przepisy.

(1) Naczynia z gazami, wymienionemi pod 5, 6 i 7 (z wyjątkiem chloru i czterotlenku azotu) i pod 8, jeżeli naczynia te zapakowane są w skrzyniach, wolno pakować z innemi przedmiotami.

(2) Naczynia z gazami zgęszczonemi lub gazami skroplonemi, wymienionemi pod 5, 6, 7 i 8, jeżeli nie są umieszczone w skrzyniach, powinny być zaopatrzone w przyrządy, zabezpieczające je od toczenia się. Przyrządów, przeznaczonych do zabezpieczenia naczyń od toczenia się, nie stosuje się do naczyń dużych, które nie przenosi się, lecz przetacza, a które zaopatrzone są w tym celu w obręcze specjalne. Naczynia takie używa się tylko do gazów, wymienianych pod 6, 7 i 8. Pojemność ich nic może być mniejsza od 100 litrów, ani przekraczać 500 litrów. Wentyle naczyń tych muszą być zaopatrzone w przykrywki ochronne z żelaza kutego, stali lub kuto-lane; dla naczyń miedzianych dopuszczalne są także przykrywki ochronne z miedzi. Przykrywki takie nie są konieczne dla wentyli, umieszczonych wewnątrz szyi butli i chronionych przykręconą dobrze przylegającą zatyczką metalową. Naczynia z kwasem węglowym, gazem olejowym i podtlenkiem azotu, naładowane bez opakowania, powinny być pomalowane biało.

(3) Na naczyniach, napełnionych gazami zgęszczonemi i skroplonemi, wymienionemi pod 5, 6, 7 i 8, jako też na skrzyniach z temi naczyniami, należy umieścić wyraźny i trwały napis, oznaczający zawartość.

Naczynia powinny być w skrzyniach tak ułożone, ażeby łatwo można było odszukać stemple o dokonaniu próby.

Skrzynie drewniane i skrzynki metalowe, służące do przewozu powietrza ciekłego i tlenu skroplonego (9), muszą mieć wyraźne napisy "Powietrze ciekłe" (lub tlen skroplony) "Wierzch", "Spód", "Bardzo kruche".

(4) Sztuk nie wolno rzucać lub uderzać ani też wystawiać na działanie promieni słonecznych lub ciepła z pieców.

(5) Do przewozu używa się:

a) Wagonów niekrytych:

1. dla gazów zgęszczonych, nadanych na wozach dobrze przykrytych oponami i urządzonych do przewozu drogami kołowemi;

2. dla materjałów, wymienionych pod 8, jednak w okresie pory roku od marca do października włącznie, wagony muszą być przykrywane całkowicie oponami, jeżeli naczynia nie są zapakowane w skrzynie drewniane.

b) Wagonów krytych:

1. dla gazów zgęszczonych (zobacz a 1 i c 1);

2. dla gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6 i 7, w okresie pory roku od marca do października włącznie:

3. dla powietrza ciekłego i tlenu skroplonego.

c) Wagonów niekrytych lub krytych:

1. dla gazu olejowego, mieszanego i wodnego, lecz w okresie pory roku od marca do października włącznie, wagony niekryte muszą być nakryte całkowicie oponami, jeżeli naczynia nie są umieszczone w skrzyniach drewnianych;

2. dla gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6 i 7 w okresie pory roku od listopada do lutego włącznie.

(6) Naczynia z gazami zgęszczonemi lub skroplonemi należy ustawiać w wagonie w ten sposób, aby nie mogły się przewracać lub spadać. Naczynia, zawierające powietrze ciekłe lub tlen skroplony, należy ustawiać prosto, zamknięciem ku górze, i odpowiednio zabezpieczyć od uszkodzenia przez inne przesyłki. Nie można również ładować tych naczyń w bezpośredniej bliskości łatwo zapalnych materjałów w drobnych kawałkach lub w płynie.

(7) a) Wagony-kotły, przeznaczone do gazów ziszczonych, skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem, przyjmuje się do przewozu przy stosowaniu przepisów, wymienionych pod A, B, C i D, dotyczących rodzaju materjałów, badania urzędowego, zaopatrzenia i napełnienia, przepisów, wymienionych pod E ustęp (2), co do wentylów, oraz przepisów pod H. Naczynia powinny być trwale przytwierdzone do ramy wagonu, aby nie można było ich zdejmować.

b) Wagony-kotły, przeznaczone do przewozu gazów skroplonych, mające średnicę o jednym przekroju, muszą być zaopatrzone wewnątrz w przegrody z otworami lub innemi podobnemi urządzeniami, w celu zmniejszenia ruchu płynu, wywołanego w razie nagłej zmiany szybkości biegu wagonu.

c) Wagony-kotły, przeznaczone do przewozu gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6 i 7, muszą być zaopatrzone zewnątrz pokrywą drewnianą.

d) Nie wszystkie zbiorniki wagonów - kotłów, przeznaczonych do przewozu gazów zgęszczonych lub skroplonych, muszą być zaopatrzone w wentyle do napełniania i opróżniania. Wystarcza, aby wszystkie zbiorniki wagonu połączone były jedną rurą zbiorową, z zamykającym się wentylem, umieszczonym wewnątrz ramy wagonu. Przykrywki ochronne nie są dla tych wentyli konieczne.

F.

Wyjątki od przepisów, zamieszczonych pod A do E.

(1) Gazy skroplone, wymienione pod 5, 6 i 7 w mniejszych ilościach, a mianowicie: kwas węglowy i podtlenek azotu do 3 gramów, amoniak, chlor i czterotlenek azotu do 20 gramów, bezwodnik kwasu siarkawego i tlenochlorek węgla (fosgen) do 100 gramów, można przewozić także w mocnych topionych rurach szklanych, na warunkach następujących: Rury szklane można napełniać kwasem węglowym i podtlenkiem azotu tylko do połowy; amoniakiem, chlorem i czterotlenkiem azotu tylko do 2/3 części; kwasem siarkawym i tlenochlorkiem węgla (fosgenem) tylko do 3/4 części. Każdą rurę szklaną należy zapakować do zalutowanej puszki blaszanej, wypełnionej krzemionką, następnie należy zapakować w mocną skrzynię drewnianą. W jednej skrzyni można umieszczać po kilka puszek blaszanych, nie można natomiast umieszczać rur, zawierających chlor w jednej skrzyni z rurami, zawierającemi amoniak lub kwas siarkawy. Puszki blaszane, zawierające gazy skroplone, z wyjątkiem chloru, można pakować także wraz z innemi przedmiotami.

(2) Materjały, wymienione pod 8, w ilościach do 100 gramów, w rurach szklanych, których ogólna waga nie może przekraczać 5 kilogramów, można pakować w mocnych skrzyniach osobno, lub z innemi przedmiotami, z warunkiem, aby rury szklane były dobrze w skrzyniach ułożone. Skrzynie należy zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr. 2. Skrzynki, zawierające nie więcej, jak 100 gramów tych materjałów, mogą być przewożone w wagonach krytych.

(3) Kapsle metalowe z kwasem węglowym (sodor, spraklet), zawierające najwyżej 25 gramów ciekłego kwasu węglowego i najwyżej 1 gram cieczy na 1,34 metra sześciennego pojemności, można przewozić bez ograniczeń, jeżeli kwas węglowy jest czysty, bez domieszki powietrza.

(4) Tlen zgęszczony cło 0,3 kg/cm² w woreczkach gumowych z nasyconej tkaniny lub innych podobnych materjałów, można przyjmować do przewozu bez ograniczeń.

G.

Sposób przewozu.

Gazy skroplone, wymienione pod 8, przyjmuje się do przewozu, jako przesyłki pośpieszne tylko, w ilościach najwyżej do 100 gramów, z warunkiem, aby opakowane były stosownie do przepisów, zawartych pod F, ustęp (2).

H.

Postanowienia przejściowe.

Naczynia do gazów zagęszczonych, skroplonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem, których używanie do przewozu było dozwolono w myśl dotychczasowego załącznika I do konwencji międzynarodowej, mogą być nadal używane.

Co do terminów perjodycznych prób ciśnienia, należy stosować się do przepisów, wymienionych pod B.

I e. Materjały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne, lub podtrzymujące palenie.

Dopuszcza się do przewozu:

1. Metale alkaljów i ziem alkalicznych, jako to: sód, potas, wapień i t. p. oraz stopy tych metali z sobą.

2. Węglik wapniowy i azotniak wapniowy, w którym ilość węglika wapniowego nie przekracza 0,2% ¹⁾, wodorek wapniowy (hydrure de calcium).

3. Nadtlenek sodu, także mieszaniny, które nie są niebezpieczniejsze od nadtlenku sodu.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Do opakowania należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń żelaznych (lub z blachy żelaznej). Materjały, wymienione pod 1, w ilościach do 5 kilogramów, można przewozić także w naczyniach szklanych, mocnych, dobrze i szczelnie zamkniętych. Naczynia te muszą być zupełnie suche, zaś dla materjałów, wymienionych pod 1, wysmarowane naftą.

(2) Naczynia, zawierające materjały, wymienione pod 1 i 3, muszą być umieszczone, w opakowaniach ochronnych, mianowicie:

a) naczynia z żelaza lub blachy żelaznej, zawierające materjały, wymienione pod 1, w skrzyniach drewnianych lub żelaznych koszach ochronnych;

b) naczynia szklane z materjałami, wymienionemi pod 1, lub naczynia z materjałami, wymienionemi pod 3, w skrzyniach drewnianych, wybitych wewnątrz blachą, zabezpieczonych od wilgoci. Naczynia szklane, umieszczone w takich skrzyniach należy obsypać dobrze suchą krzemionką lub innym podobnym materjałem niepalnym. Naczynia z zawartością do 250 gramów mogą być pakowane, zamiast do skrzyń drewnianych, takie do mocnych i szczelnie zamykanych naczyń blaszanych.

(3) Na każdej sztuce należy wypisać wyraźnie i trwale jej zawartość oraz umieścić napis: "Chronić przed wilgocią".

B.

Inne przepisy.

(1) Przesyłki, nie przekraczające 5 kilogramów, opakowane w myśl postanowień pod A, można pakować wraz z innemi przedmiotami.

(2) Z przesyłkami należy się obchodzić ze szczególną ostrożnością. Nie wolno ich rzucać, lecz układać je należy w wagonie tak by nie mogły się ocierać o inne, wstrząsać, uderzać, przewracać, ani spadać z warstw górnych.

(3) Do przewozu należy używać wagonów krytych. Węglik wapniowy i azotniak wapniowy (2) można przewozić także w wagonach niekrytych pod oponami.

(4) Zbiorniki opróżnione po materjałach, wymienionych pod 2, muszą być wolne od pozostałości z tych materjałów. W liście przewozowym należy zaznaczyć, co naczynia te zawierały przed nadaniem ich do przewozu.

______

¹⁾ Azotniak wapniowy, w którym ilość węglika wapniowego, według oświadczenia w liście przewozowym, nie przekracza 0,2%, przyjmuje się do przewozu bez ograniczeń.

KLASA II.

Materjały samozapalne.

Dopuszcza się do przewozu:

1. Fosfor zwyczajny (biały lub żółty).

2. Fosfor bezpostaciowy (czerwony), trójsiarczek fosforu, związki fosforu z metalami ziem alkalicznych, np. fosforek wapnia, fosforek strontu; następnie fosforek żelaza i podobne samozapalne związki fosforu z metalami.

3. Mieszaniny fosforu bezpostaciowego z żywicami lub tłuszczami, których punkt topliwości leży powyżej 35º C, roztwór fosforu zwyczajnego w siarczku węgla.

4. Cynkoetyl, cynkometyl, jako też rozczyn tych produktów w eterze.

5. Sadze świeżo wypalone.

6. Węgiel drzewny świeżo wypalony, mielony, ziarnisty lub w kawałkach.

7. Silnie obciążony jedwab (jedwab cordonnet, soie souple, bourre de soie i soie chappe) w pasmach.

8. a) Następujące materjały, nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą: wełna, włosy, wełna sztuczna, bawełna, jedwab, len, konopie, juta - w stanie surowym, w postaci odpadków od przędzenia i tkania, jako gałgany lub pakuły.

b) Nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą, wyroby z powyższych materjałów, np. opony, wyroby powroźnicze, pasy napędowe z bawełny lub konopi, nicielnice tkackie i uprzężne, przędza i nici, wyroby siatkowe (sieci rybackie natłuszczone i t. p.).

9. Mieszaniny materjałów palnych, ziarnistych lub porowatych (dziurkowanych), nasycone olejem lnianym, pokostem, smołą żywiczną i t. p. materjałami, jeżeli te mogą jeszcze podlegać samoutlenieniu (np. t. zw. trociny korkowe).

10. Natłuszczone wióry żelazne lub stalowe (wióry od toczenia, wiercenia, i t. p.).

11. Nasycony tłuszczem, pokostem lub olejem papier oraz tutki z tego papieru.

12. Metale piroforyczne.

13. Pyłek cynkowy.

14. Worki po drożdżach używane, nieoczyszczone.

15. Masa do czyszczenia gazu świetlnego, używana.

16. Nitrocelulozowe nici, służące do wyrobu jedwabiu sztucznego.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Materjały, wymienione pod 1 i 2, należy pakować w mocno, szczelnie i dobrze zalutowane puszki blaszane, które należy ustawiać ściśle w mocnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych. Na materjały, wymienione pod 2 w ilościach do 2 kg. najwyżej, zamiast naczyń blaszanych można używać naczyń szklanych lub dzbanów, które również należy pakować do mocnych i dobrze zamykanych skrzyń drewnianych. Fosfor zwyczajny musi być zanurzony w wodzie. Skrzynie należy zaopatrzyć w wyraźny i trwały napis, oznaczający ich zawartość. Na skrzyniach z fosforem zwyczajnym należy prócz tego umieścić napis: "Wierzch".

(2) Materjały, wymienione pod 3, należy ładować albo do skrzyń szczelnych, uniemożliwiających.

rozsypanie lub należy je wlewać wprost do próżnych naboi.

(3) Cynkoetyl i cynkometyl (4) jako też roztwory produktów tych w eterze, należy pakować do mocnych, grubych naczyń kamiennych (glinianych i t. p.) lub szklanych, zatopionych w ogniu, lub w inny podobny sposób szczelnie zamykanych.

Naczynia szklane lub gliniane należy pojedynczo lub po kilka razem umieszczać w mocnych naczyniach blaszanych, przesypując popiołem, lub suchą krzemionką, poczem naczynia blaszane zalutować szczelnie.

Naczynia z balonami szklanemi należy nadto zaopatrzyć w wyraźny napis: "Nosić ostrożnie". Nie wolno ich przewozić na wózkach, ani też przenosić na plecach lub ramieniu.

(4) Materjały, wymienione pod 5 i 6, należy pakować w naczynia szczelne i dobrze zamykane. Beczki drewniane muszą być wyłożone na wewnątrz materjałem uszczelniającym i umieszczone w innych mocnych naczyniach (kosze, kubły, skrzynie).

(5) Materjały, wymienione pod 7, należy pakować w mocne skrzynie. Jeżeli wysokość skrzyni przenosi 12 cm., należy pomiędzy warstwami jedwabiu utworzyć, zapomocą krat drewnianych, odpowiednią próżną przestrzeń, będącą w połączeniu z otworami w ścianach skrzyń tak, aby umożliwić dostęp powietrza. Otwory w ścianach skrzyń należy zabezpieczyć przed zatkaniem zapomocą listewek, przybitych na zewnętrznych bokach skrzyni.

(6) Z materjałów, wymienionych pod 8 a, używana wełna do czyszczenia i wilgotne pakuły (szmaty do czyszczenia) muszą być silnie sprasowane i zapakowane do mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń.

(7) Materjały, wymienione pod 9, tłoczone w formach, należy pakować w mocne i szczelne naczynia blaszane lub w mocne skrzynie drewniane wybite wewnątrz szczelnie blachą żelazną; jeżeli zaś nie są tłoczone, należy je pakować w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia.

(8) Materjały, wymienione pod 10, należy pakować do mocnych, szczelnych, dobrze zamykanych naczyń metalowych. Opakowanie nie jest konieczne, jeżeli przewóz odbywa się w wagonach żelaznych, zaopatrzonych w pokrywy, lub w wagonach żelaznych niekrytych pod oponami.

(9) Materjały, wymienione pod 12, muszą być umieszczone w rurach szklanych, topionych na końcach, te zaś zapakowane w pudełka blaszane, wypełnione krzemionką lub innym materjałem ziemnym suchym i również zalutowane.

(10) Pyłek cynkowy musi być zapakowany w mocne, szczelnie zamykane naczynia metalowe.

(11) Używane worki po drożdżach, nieoczyszczone (14), należy pakować w naczynia szczelnie zamykane.

(12) Masę do czyszczenia gazu świetlnego, używaną, można przyjmować do przewozu tylko w wagonach żelaznych, jeżeli nie jest opakowana w szczelnych naczyniach blaszanych. Jeżeli wagony nie mają dobrze zamykających przykryw żelaznych, należy towar przykryć takiemi oponami, które przy zetknięciu się z płomieniem nie zapalają się. Naładowanie jest obowiązkiem nadawcy, wyładowanie odbiorcy. Opony obowiązany jest, na żądanie kolei żelaznej, dostarczyć nadawca.

(13) Nitrocelulozowe nici, służące do wyrobu jedwabiu sztucznego, należy pakować w naczynia metalowe lub szczelnie zamykane beczki drewniane, przy użyciu, w ostatnim wypadku, takiej ilości wody, ażeby łatwo można było to sprawdzić, poruszając naczyniem. Jeżeli nici zapakowane są do naczyń metalowych, wystarczy owinąć każdą szpulkę tylko wilgotną tkaniną, przyczem należy w liście przewozowym zaznaczyć o wypełnieniu tego przepisu.

(14) Każdą sztukę, zawierającą materjały, wymienione pod 1 - 4, należy zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr. 2.

B.

Inne przepisy.

(1) Wraz z innemi przedmiotami można pakować w mocne skrzynie drewniane, szczelnie i dobrze zamykane, z obowiązkiem przestrzegania przepisów co do naczyń, podanych pod A, przedmioty następujące:

a) fosfor zwyczajny (1) w ilościach, nie przenoszących 250 gramów; takie ilości można również pakować w wodzie, w mocnych i dobrze zamykanych naczyniach szklanych, które się układa następnie w szczelnych naczyniach żelaznych, przekładając odpowiednim materjałem pakunkowym; naczynia z fosforem należy umieścić mocno w zewnętrznem naczyniu drewnianem;

b) materjały, wymienione pod 2, w ilościach do 5 kg.;

c) cynkoetyl i cynkometyl (4) w ilościach do 2 kg., przyczem naczynia, zawierające te materjały, muszą być dobrze zapakowane w skrzynie; nie wolno jednak pakować ich razem z innemi materjałami samozapalnemi, tudzież wybuchowemi (1 a), amunicją (1 b), materjałami zapalnemi i ogniami sztucznemi (1 c) i materjałami zapalnemi, wymienionemi w klasie III a i b;

d) materjały, wymienione pod 11 i 12, bez ograniczenia.

(2) Następujące przedmioty można przewozić bez ograniczeń, jeżeli zamieszczono w liście przewozowym oświadczenie, że:

a) sadze (5) i węgiel drzewny mielony, ziarnisty lub w kawałkach (6) nie są świeżo wypalone (t. zn. że przeleżały po wypaleniu niemniej, niż 48 godzin);

b) jedwab w pasmach (7) nie jest silnie obciążony;

c) przedmioty, wymienione pod 8, nic są nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą i że materjały, wymienione pod 10, nie posiadają tłuszczu;

d) używane worki po drożdżach (14) są oczyszczone;

e) masa do czyszczenia gazu, używana, jest zupełnie utleniona.

(3) Materjały, wymienione pod 8, z wyjątkiem wełny, używanej do czyszczenia i pakuł (szmat do czyszczenia), zapakowanych według przepisów, podanych pod A, ustęp (6), muszą być suche.

(4) Tutki papierowe, wymienione pod 11, wolno przewozić jedynie pod warunkiem zamieszczenia w liście przewozowym zaświadczenia, iż, po nasyceniu ich olejem lub tłuszczem zostały ogrzane, a następnie zupełnie ochłodzone w wodzie.

(5) Do przewozu należy używać:

a) dla cynkoetylu i cynkometylu (4) wagonów niekrytych; mniejsze ilości do 10 kilogramów, mogą być ładowane osobno lub (w ilościach do 2 kg.) razem z innemi przedmiotami, także w wagonach, krytych, przy zachowaniu przepisów, zamieszczonych w ust. (1) c;

b) dla materiałów, wymienionych pod 7, 8 i 11, należy używać wagonów krytych, lub też wagonów niekrytych z oponami. Wełnę do czyszczenia i pakuły (szmaty do czyszczenia) zapakowane według przepisów, wymienionych pod A, ustęp (6) można przewozić w wagonach niekrytych;

c) nitrocelulozowe nici, służące do wyrobu jedwabiu sztucznego, należy ładować do wagonów krytych w których otwory wszelkie winny być zamknięte.

(6) Co do cynkoetylu i cynkometytu należy nadto przestrzegać przepisów, podanych pod III a B, ustęp (4).

C.

Sposób przewozu.

Cynkoetyl i cynkometyl przyjmuje się do przewozu, jako przesyłki pośpieszne, tylko w drobnych ilościach, do 10 kg., jeżeli wysyłane są osobno, lub w ilościach do 2 kg., jeżeli wysyłane są z innemi przedmiotami.

KLASA III.

Materjały zapalne.

III a. Ciecze palne.

Ciecze niżej wymienione oraz sztuczne ich mieszaniny, które w stanie płynnym lub ciastowatym sporządzone zostały w temperaturze poniżej 15° C, podlegają specjalnym warunkom przewozu:

A. Ciecze i sztuczne ich mieszaniny lub roztwory, które z wodą mieszać się nie mogą.

1. Ciecze i sztuczne ich mieszaniny lub roztwory, których punkt zapalny jest poniżej 21º ¹) i nie posiadające więcej nad 30% materji stałych, rozpuszczających się w płynach (ciecze zapalne):

a) Ciecze i sztuczne ich mieszaniny lub roztwory, których punkt wrzenia jest nie wyżej 50º C, jako też ciecze, które nie posiadając stałego punktu wrzenia, przy częściowej destylacji do 50º C, tworzą produkt, przekraczający 5% pierwotnej objętości.

Do kategorji tej należą mianowicie: etery naftowe naturalne, pierwsze destylaty smoły i olejów gazowych, siarczek węgla, eter etylowy, kolodjum;

b) Ciecze i sztuczne ich mieszaniny lub roztwory, których punkt wrzenia jest powyżej 50º C, jako też ciecze, które nie posiadając stałego punktu wrzenia, przy częściowej destylacji do 50° C, tworzą produkt, nieprzekraczający 5% pierwotnej objętości.

Do kategorji tej należą mianowicie: ropa naftowa i inne oleje surowe, jako też bardzo lotne destylaty z nich, jak lotne etery naftowe, benzyna czysta i nieoczyszczana, nafta benzynowa, ligroina i rozmaite destylaty ze smoły węglowej, jak olej lekki, benzol, toluol.

2. Ciecze i sztuczne ich mieszaniny lub roztwory, których punkt zapalny znajduje się pomiędzy 21º C i 55º C.

Do kategorji tej wchodzą mianowicie: nafta Test, "Standard white" surowy lub oczyszczony "Water white", kerosin, rozmaite destylaty lotne ze smoły drzewnej, torfowej, węgla brunatnego i kamiennego, jak naprzykład: solvent - nafta, ksylol, terpentyna mineralna (white Spirit), jako też octan amylowy, terpentyna roślinna i niektóre mieszaniny alkoholów i benzolów.

3. Ciecze, których punkt zapalny jest powyżej 55º C nie przekraczając 100º C.

Do kategorji tej wchodzą mianowicie: oczyszczona smoła z węgla kamiennego, smoła surowa, olej słonecznikowy, niektóre oleje do silników spalinowych, oleje ze smoły drzewnej, torfowej, węgla brunatnego i węgla kamiennego, oleje łupkowe, oleje do oczyszczania, oleje gazowe i oleje parafinowe.

B. Ciecze i sztuczne ich mieszaniny lub roztwory, które mogą być mieszane z każdą ilością wody i których punkt zapalny jest poniżej 21º C.

Do kategorji tej wchodzą mianowicie: spirytus drzewny (metanol) surowy i oczyszczany jako też mieszaniny tych płynów, alkohol etylowy i jego mieszaniny, alkohol skażony i substancja używana zwykle do skażenia alkoholu (mieszanina pirydyny i metanolu), aceton i jego mieszaniny, aldehyd octowy i jego mieszaniny.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Do opakowania należy używać naczyń mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych z materjału (blacha żelazna i inne metale, szkło, glina, drzewo), którego nie może uszkodzić płyn, zawarty w naczyniach. Nie wolno używać naczyń drewnianych do cieczy, wymienionych pod A 1 a i b, jako też do ksylolu i octanu amylowego.

(2) Waga brutto sztuki, mieszczącej naczynia szklane lub z gliny, nie może przekraczać 75 kilogramów. Naczynia te, jako też naczynia blaszane o zawartości nie przekraczającej 5 kilogramów, należy szczelnie pakować bądź oddzielnie, bądź po kilka razem, w mocnych naczyniach zewnętrznych (koszach plecionych lub metalowych, kubłach lub skrzyniach), przy użyciu odpowiedniego do opakowania materjału. Naczynia te zewnętrzne (z wyjątkiem skrzyń) muszą być zaopatrzone w dobre i mocne antaby. Naczynia zewnętrzne otwarte muszą mieć przykrywę, a jeżeli przykrywa jest ze słomy, sitowia, trzciny lub podobnych łatwo zapalnych materjałów, powinna być napojona rozczynem gliny, wapna i t. p., w połączeniu ze szkłem wodnem. Naczynia z blachy żelaznej, zawierające eter etylowy lub siarczek węgla, podlegają tymże samym przepisom, lecz bez ograniczenia wagi. Nie wymaga się stosowania przepisów tych względem przewozu cieczy, wymienionych pod A 2, 3 i B, jeżeli zapakowane są w mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyniach blaszanych.

(3) Naczynia żelazne lub z innych metalów, wolno napełniać cieczami, wymienionemi pod A 1 a i b, tylko do 90% ich objętości, przy temperaturze 15° C.

(4) Każda przesyłka z cieczami, wymienionemi pod A 1 a i b, jak również aceton, musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 2, Kosze i kubły muszą mieć nadto napis dobrze widoczny: "Obchodzić się ostrożnie". Nie wolno ich przenosić na ramionach lub plecach, przewozić dozwala się jedynie na dwukołowych wózkach.

B.

.

Inne przepisy.

(1) Dozwala się pakować wraz z innemi materjałami w mocnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych, przy zachowaniu co do naczyń przepisów, podanych pod A, mianowicie:

a) ciecze, wymienione pod A 2, 3 i B bez ograniczeń;

b) ciecze, wymienione pod A 1 b w ilościach ogólnych do 20 kilogramów;

c) ciecze, wymienione pod A 1 a w ilościach ogólnych do 5 kilogramów.

(2) W liście przewozowym należy wskazać dane następujące:

1. co do cieczy wogóle, czy punkt zapalny jest poniżej 21° C, czy pomiędzy 21º C, a 55º C, czy też pomiędzy 55º C a 100º C; nadto czy ciecz można mieszać z wodą, czy też nie; ale tylko wtedy, jeżeli na to nie wskazuje sama nazwa artykułu, np. "benzol";

2. co do cieczy, wymienionych pod A 1, a i b, czy punkt wrzenia jest poniżej, czy powyżej 50º C;

3. co do cieczy, nieposiadających stałego punktu wrzenia, czy destylacja częściowa do 50º C, wydziela produkt przekraczający, lub nie, 5% pierwotnej objętości.

W braku takich wskazówek, do przesyłek stosuje się przepisy pod A 1 a).

(3) Do przewozu należy używać wagonów niekrytych; można jednak ładować, w mniejszych ilościach i do wagonów krytych, bądź oddzielnie, bądź razem z innemi przedmiotami, stosownie do przepisów ustępu (1) b i c, ciecze, wymienone pod A 1 a, których ogólna waga brutto nie przekracza 10 kilogramów; co do siarczku węgla - 2 kilogramów; - cieczy, wymienionych pod A l b - 20 kilogramów i cieczy, wymienionych pod A 2 - 50 kilogramów.

(4) Nadto co do cieczy, wymienionych pod A 1 a i b i acetonu, obowiązują przepisy następujące:

a) wagony należy przed rozpoczęciem lądowania, zaopatrzyć po obu stronach w nalepkę według wzoru 2 i nalepki "Przetaczać ostrożnie";

b) przesyłki należy dobrze umocować w wagonie; kosze i kubły otwarte przymocować do wagonu, nie można ich stawiać jedne na drugich;

c) naczynia, które uległy uszkodzeniu w drodze, należy niezwłocznie wyładować, jeżeli zaś natychmiastowa naprawa ich okaże się niemożliwą, naczynia takie mogą być sprzedane wraz z pozostałą w nich zawartością na rachunek nadawcy bez dalszych formalności;

d) naczynia żelazne lub z innych metalów po takich cieczach próżne, szczelnie zamknięte, można przewozić w wagonach krytych. Naczynia próżne tego rodzaju przyjmuje się do przewozu tylko szczelnie zamknięte. Naczynia nie metalowe należy przewozić na wagonach niekrytych. List przewozowy powinien zawierać wzmiankę do czego naczynia te były pierwotnie użyte.

(5) Przepisy, wskazane pod A (Opakowanie) w ustępie (1), i pod B (Inne przepisy), w ustępie (2), stosuje się do przewozu w wagonach-cysternach wszystkich cieczy, należących do klasy III a. Nadto, przepisy B (Inne przepisy), ustęp (4) a, stosuje się także do cieczy kalegorji A 1 a i b oraz A 2.

C.

Sposób przewozu.

Wyłącza się od przewozu, jako przesyłki pośpieszne drobne:

a) ciecze, wymienione pod A 1 a w ilościach, przewyższających 10 kilogramów, zaś co do siarczku węgla 2 kilogramów; nie wolno pakować ich łącznie z innemi towarami;

b) ciecze, wymienione pod A 1 b i A 2, jako też spirytus drzewny (metanol) w ilościach, przekraczających 20 kilogramów;

c) naczynia próżne, po cieczach, wymienionych pod A 1 a, 1 b i 2, z wyjątkiem naczyń metalowych, szczelnie zamkniętych.

III b. Materiały zapalne w stanie stałym.

Następujące przedmioty dopuszczone są do przewozu pod pewnemi warunkami:

(1) Przedmioty, które mogą łatwo zapalić się od iskier parowozu, jako to: siano, węgiel drzewny w kawałkach, trociny drzewne, wióry, masa drzewna, skrawki papierowe, trzcina (z wyjątkiem trzciny hiszpańskiej), włókna przędzalnicze pochodzenia roślinnego i ich odpadki, słoma (również słomka kukurydzowa, ryżowa i lniana), torf (z wyjątkiem torfu maszynowego lub prasowanego), tudzież towary, wyrabiane z mieszaniny odpadków naftowych, żywicznych i tym podobnych i materjałów porowatych zapalnych wreszcie siarka.

(2) Celuloidyna, wytwór pozostały po niezupełnem ulotnieniu się znajdującego się w kolodjum alkoholu, o wyglądzie mydła, i zawierający głównie bawełnę strzelniczą kolodjonową.

(3) Celuloid w płytach, arkuszach, sztabkach, rolkach; wyroby celuloidowe; materjał celuloidowy do wyrobu film i filmy z niego; odpadki celuloidu i film celuloidowych.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Materjały, wymienione pod 1, jeżeli nie są opakowane, należy przewozić w wagonach krytych lub na wagonach niekrytych pod oponami. Kolej żelazna może zażądać od nadawcy dostarczenia opon.

(2) Płyty celuloidyny należy pakować w sposób zabezpieczający zupełnie ich wysychanie.

(3) a) Celuloid w płytach i arkuszach należy pakować w mocne skrzynie drewniane lub w paczki, owinięte trwałym i miękkim papierem pakowym. Paczki muszą być włożone pomiędzy dwie listwy drewniane i ściśnięte mocno obręczami żelaznemi. Brzegi listew powinny dostatecznie występować ponad opakowanie papierowe.

b) Celuloid w rolkach i sztabkach należy pakować w mocne skrzynie drewniane lub w paczki owinięte trwałym i miękkim papierem pakowym. Paczki muszą być opakowane w mocną tkaninę, związaną z obu końców w rodzaju węzła, lub też umieszczone pomiędzy cztery podłużne wąskie listwy drewniane, poprzybijane do mocnych desek na obu korkach paczki.

c) Wyroby celuloidowe, materjały do wyrobu film i filmy należy pakować do mocnych skrzyń drewnianych lub do trwałych pudeł kartonowych.

d) Odpadki celuloidu i film należy pakować do skrzyń, kubłów lub mocnych i szczelnych beczek. Można je również pakować w mocne, nieuszkodzone opony z płótna surowego, związane z obu końców w rodzaju węzła, lub do mocnych płóciennych worków, zaopatrzonych u spodu w mocne rękojeście.

W razie opakowania, wskazanego wyżej w drugiem zdaniu punktu b, waga sztuki nie może przekraczać 30 kg. dla rolek i 50 kg. dla sztabek.

W razie opakowania z płótna surowego, przewidzianego w punkcie d dla odpadków celuloidu i film, waga sztuki nie może przekraczać 40 kg.

B.

Sposób przewozu.

Materjały, wymienione pod 1, jako też odpadki celuloidu i film, nie przyjmuje się do przewozu jako przesyłki pośpieszne drobne.

Materjały, wymienione pod 3, przewozi się tylko w krytych wagonach; wentylatory wagonów tych muszą być zamknięte. Przewożonych przedmiotów nie wolno umieszczać w pobliżu rur i przewodów ogrzewających lub ogrzewanych pieców.

______

¹⁾ Punkty zapalne i wrzenia odmierza się przy ciśnieniu 760 mm. Punkt zapalny oznacza się w przyrządzie systemu Abel-Pensky'ego. Częściową dystylację należy wykonywać w balonie typu Englera, przyczem termometr musi być całkowicie pogrążony w parze.

KLASA IV.

Materjały trujące.

Następujące przedmioty dopuszcza się do przewozu pod specjalnemi warunkami:

1. Preparaty arszenikowe nieciekłe, zwłaszcza kwas arsenowy (dym hutniczy), arszenik żółty (siarczek arsenu, aurypigment), arszenik czerwony (realgar), arszenik rodzimy (kobalt skorupowy, lub kamień na muchy i t. p.).

2. Żelazokrzem (ferrosilicium) i manganokrzem (mangano-silicium), otrzymane drogą elektryczności, z zawartością krzemu poniżej 75 %.

3. Cyjanek potasu i cyjanek sodu w stanie stałym.

4. Preparaty arsenowe ciekłe, w szczególności kwas arsenowy.

5. Roztwór cyjanku potasu (ług) i cyjanku sodu.

6. Preparaty metaliczne trujące:

a) sublimat, cynober (siarczek rtęciowy czerwony), farby miedziowe, w szczególności grynszpan, zielone i niebieskie barwniki miedziowe, octan ołowiu;

b) inne preparaty ołowiowe, w szczególności glejta (masykot), minia, biel ołowiowa i inne farby ołowiowe; pozostałości ołowiowe.

7. Siarczan miedziowy i mieszaniny siarczanu miedziowego z wapnem, soda i substancje podobne (proszek do papki bordoskiej i inne), kwas szczawiowy i szczawian potasu w stanie stałym.

8. Chlorany. Dwutlenek baru. Azotek sodowy (natrium acid-azoture de sodium).

9. Anilina (olej anilinowy).

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Naczynia do pakowania muszą być mocne, szczelne i zamknięte tak, aby zawartość ich nie mogła się wysypywać, rozpylać ani wyciekać.

(2) Materjały, wymienione pod 1 i 3, należy pakować:

a) w beczki żelazne, mocne, z przyśrubowanem wiekiem i z obręczami do przetaczania, lub

b) w beczki podwójne z suchego i mocnego drzewa, zabezpieczone obręczami lub w takie same skrzynie podwójne, z okalającemi wiązaniami, przyczem naczynia wewnętrzne należy wyłożyć materjałem uszczelniającym. Zamiast drewnianych naczyń wewnętrznych można również użyć naczyń blaszanych zalutowanych, lub naczyń szklanych albo glinianych. Naczynia szklane i gliniane należy zapakować szczelnie w innych naczyniach, prześciełając odpowiednim materjałem. Tak opakowane naczynia można łączyć po kilka w jedną przesyłkę.

c) Materjały, wymienione pod 1, można również pakować w worki z płótna, nasyconego dziegciem, które należy umieścić w zwykłych beczkach z mocnego i suchego drzewa.

(3) Żelazokrzem (ferrosilicum) i mangano-krzem (manganosilicium) wymienione pod 2, należy pakować w mocne i szczelne naczynia drewniane lub metalowe, nie przepuszczające wody.

(4) Materjały, wymienione pod 4, należy pakować:

a) w naczynia metalowe, drewniane lub gumowe, dobrze zamykane lub

b) w naczynia szklane albo gliniane, ustawione szczelnie w innych mocnych naczyniach (kosze plecione lub metalowe, kubły, skrzynie), używając odpowiedniego do pakowania materjału; naczynia zewnętrzne (z wyjątkiem skrzyń), muszą być zaopatrzone w dobre antaby,

(5) Materjały, wymienione pod 5, należy pakować w naczynia żelazne, dobrze zamykane i ustawione szczelnie w innych mocnych naczyniach drewnianych lub metalowych, przesypane krzemionką, trocinami lub innemi materjałami chłonącemu.

(6) Materjały, wymienione pod 6, należy pakować:

a) w beczki żelazne lub szczelne beczki z mocnego suchego drzewa, zabezpieczone obręczami, lub w skrzynie z okalającemi wiązaniami lub

b) w naczynia żelazne (zwane hobbock) lub

c) w naczynia szklane lub gliniane; ilości zaś do 10 kg. - w podwójne mocne worki papierowe, tak naczynia jak i worki należy układać ściśle w mocne i szczelna skrzynie drewniane, dobrze zamknięte i wypełnione odpowiednim materjałem pakunkowym;

d) farby wszelkie ołowiowe można także pakować do naczyń z blachy białej, lub innej blachy żelaznej;

e) wszelkie związki ołowiu i miedzi w roztworach wodnych można przewozić także w szczelnych kotłach z takiego materjału, na który rzeczone związki nie działają.

(7) Materiały, wymienione pod 7, należy pakować w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia drewniane (beczki, skrzynie), lub w mocne gęste i dobrze zaszyte worki.

(8) Materjały, wymienione pod 8, z wyjątkiem azotku sodowego (natrium acid-azoture de sodium), należy pakować w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia drewniane lub z blachy falowanej. Naczynia drewniane (beczki lub skrzynie) muszą być wyłożone wewnątrz miękkim papierem całkowicie, celem zabezpieczenia zawartości od wysypywania się.

Azotek sodowy (natrium acid-azoture de sodium), należy pakować w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia żelazne (lub z blachy białej).

(9) Na przesyłkach z materjałami, wymienionemi pod 1 - 9, należy podać ich zawartość w sposób wyraźny i trwały. Można wymienić nazwy ogólnikowe, jako to: preparaty arsenowe, preparaty ołowiowe, farby trujące. Nadto materjały, wymienione pod 1, 3, 4, 5 i 6 a, oraz kwas szczawiowy i szczawian potasu stanie stałym, należy zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr. 3, a żelazokrzem (ferrosilicium) lub manganokrzem (mangano-silicium) (2) w napisy: "Chronić przed wilgocią", "Nie przewracać".

Na naczyniach, zawierających materjały, wymienione pod 8, należy umieścić widoczny i trwały napis, wskazujący zawartość naczyń, oraz nalepkę według wzoru Nr. 2. Naczynia, zawierające azotek sodowy (natrium acid-azoture de sodium), powinny być nadto zaopatrzone w napis: "Chronić przed wilgocią".

(10) Anilinę (olej anilinowy) należy pakować do naczyń żelaznych lub do bardzo mocnych i zupełnie szczelnych beczułek drewnianych (np. beczki do nafty).

B.

Inne przepisy.

(1) Wraz z innemi przedmiotami, z warunkiem przestrzegania przepisów, obowiązujących co do opakowania, podanych pod A, można pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych:

a) materjały, wymienione pod 4, w ilościach do 1 kg. należy pakować do naczyń szklanych, ułożonych ściśle w szczelnych naczyniach z blachy białej i przesypywanych suchą krzemionką;

b) materjały, wymienione pod 1, 3 i 8, w ilościach do 5 kg.; nie wolno jednak pakować cyjanku potasu, cyjanku sodu i chloranów, dwutlenku baru, azotku sodowego (natrium acid-azoture de sodium), razem z kwasami i solami kwaśnemi;

c) materjały, wymienione pod 6 a, w ilościach do 10 kg.;

d) materjały, wymienione pod 2, 6 b i 7 w ilościach dowolnych.

Naczynia, zawierające przedmioty, wymienione pod 1, 3, 4, 5, 6 a, jako też kwas szczawiowy i szczawian potasu w stanie stałym, należy zaopatrywać w nalepkę, według wzoru Nr. 3.

(2) Materjałów, wymienionych pod 1, 3, 4, 5, i 6 a, jako też kwas szczawiowy i szczawian potasu w stanie stałym, nie wolno ładować razem z produktami spożywczemi lub użytkowemi.

(3) Również wzbronione jest ładowanie materjałów, wymienionych pod 3, 5 i 8, razem z kwasami, materjałów zaś, wymienionych pod 5, nawet z solami kwaśnemi.

(4) Materjały, wymienione pod 5, można przewozić tylko w wagonach-cysternach albo na wagonach niekrytych. Azotek sodowy (natrium acid-azoture de sodium), powinien być przewożony tylko w wagonach krytych.

(5) Żelazokrzem (ferrosilicium) i manganokrzem (mangano-silicium), wymienione pod 2, przyjmuje się do przewozu w stanie zupełnie suchym i w naczyniach zupełnie suchych; w razie przewozu w wagonach niekrytych, należy je przykryć nieprzemakalnemi oponami.

(6) Próżne naczynia po przewiezionych materjałach trujących, wymienionych pod 1, 3, 4, 5, i 6 a, jak również po kwasie szczawiowym i szczawianie potasu w stanie stałym, muszą być szczelnie zamknięte. Próżne worki po przewiezionych materjałach trujących, wymienionych pod 1, muszą być dobrze pakowane do skrzyń, lub do gęstych, nasmołowanych worków, zaopatrzonych w nalepkę, według wzoru Nr. 3. Zarówno na samych naczyniach lub workach, jak i w liście przewozowym, należy oznaczyć, co w nich było przewożone. Również należy przestrzegać przepisu, podanego w ust. (2).

Naczynia i próżne worki po przewiezionych materjałach, wymienionych pod 8, należy zaopatrzyć w nalepkę, według wzoru Nr. 2.

(7) Co do zbiorników na wagonach-cysternach, służących do przewozu materjałów trujących, oraz ich roztworów wodnych, należy stosować przepisy, wymienione pod A, ustęp (1) i (9) oraz B, ustęp (6). Muszą one być sporządzone z materjału, który nie ulega działaniu zarówno materjałów w nich zawartych, jak i ich roztworów wodnych. Zbiorniki wagonów-cystern, służące do przewozu materjałów, wymienionych pod 5, nie mogą mieć żadnych spojeń na nity, lub muszą mieć wtedy ściany podwójne. Nie mogą mieć po zatem żadnych otworów w dolnych swych częściach (krany, wentyle i t. p.). Otwory wszelkie muszą być uszczelnione i zabezpieczone przyśrubowanemi mocno pokrywami metalowemi. Wagony-cysterny z materiałami, wymienionemi pod 5, należy ustawiać w pociągu w ten sposób, aby je przedzielał od wagonów z kwasami ciekłemi przynajmniej jeden wagon.

C.

Sposób przewozu.

Wyłącza się z przewozu jako przesyłki pośpieszne drobne, materjały, wymienione pod 1, 3, 4, 5, 6 a i 8, oraz naczynia próżne, w tem i worki, które mieściły te materjały.

D.

Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B i C.

Nie podlegają przepisom tym wytwory, wymienione w klasie IV, jeżeli przeznaczone są do badań naukowych lub dla potrzeb farmaceutycznych, przewożone w ilościach, nie przekraczających 1 kilograma każdego z wytworów, z warunkiem, aby opakowane były w naczyniach szklanych lub glinianych o szczelnem zamknięciu, które następnie należy ułożyć starannie w mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych.

KLASA V.

Materjały żrące.

Następujące przedmioty dopuszcza się do przewozu pod specjalnemi warunkami:

1. Kwas siarkowy, kwas siarkowy dymiący (kwas siarkowy z zawartością bezwodnika, oleum, olej witryolowy, kwas siarkowy nordhauseński), kwas azotowy (saletrzany, Scheidewasser) i ich mieszaniny, kwas solny, kwas fluorowodorowy;

2. chlorek siarki, tudzież azotan żelazowy i siarczan żelazowy (zaprawy żelazowe);

3. ług żrący (ług sodowy, ług potasowy i t. p.) pozostałości od rafinowania olejów, woda amoniakalna, z zawartością amoniaku nie więcej jak 25%;

4. brom;

5. bezwodnik kwasu siarkowego;

6. chlorek acetylu, pięciochlorek antymonu, chlorek chromylu, tlenochlorek fosforu, pięciochlorek fosforu (nadchlorek fosforu), trójchlorek fosforu, chlorek sulfurylu, chlorek tionylu i kwas chlorosulfonowy;

7. Roztwory wodne dwutlenku wodoru z zawartością dwutlenku wodoru ponad 6%;

8. siarczek sodowy i koks sodowy;

9. kwaśny siarczan sodu;

10. wapno palone mielone (tlenek wapnia);

11. naftalina surowa skraplająca się, przewożona bez opakowania (luzem).

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Do opakowania materjałów, wymienionych pod 1 - 4, należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń - takich, które nie ulegają działaniu zawartego w nich materjału. Co do kwasu fluorowodorowego (1) patrz ustęp (5). Zamknięcie musi być takie, aby nie mogło ulegać uszkodzeniu ani wskutek wstrząśnienia, ani przez samą zawartość naczynia. Przy użyciu naczyń szklanych, lub glinianych należy przestrzegać przepisów następujących:

a) Naczynia, służące do przewozu materjałów, wymienionych pod 1 - 3, należy układać szczelnie w innych mocnych naczyniach (kosze plecione lub metalowo, kubły lub skrzynie) prześciełając odpowiednim materjałem. Naczynia zewnętrzne (z wyjątkiem skrzyń), należy zaopatrywać w mocne antaby.

b) Naczynia szklane lub gliniane ze stężonym kwasem azotowym o ciężarze gatunkowym nie mniejszym jak 1,18 przy 15º C (46,8º Baumè), i z czerwonym dymiącym kwasem azotowym, należy układać w naczynia zewnętrzne, przesypując krzemionką lub innym stosownym materjałem, suchym, ziemistym, w ilości dostatecznej i nie mniejszej od zawartości naczyń.

c) Materjał do prześciełania i przesypywania, wskazany pod a i b, nie jest konieczny, jeżeli naczynia szklane umieszczone są w żelaznych koszach, okrywających naczynia te całkowicie i gdy zabezpieczono je w koszach tak, by się nie mogły ruszać, zapomocą zasuwek dostatecznie elastycznych i wyłożonych azbestem.

d) Naczynia szklane lub gliniane z bromem (4) należy umieszczać w mocnych skrzyniach drewnianych lub metalowych, obsypując naczynia po same szyjki popiołem, piaskem, krzemionką lub innym materjałem niepalnym.

(2) Przyrządy do gaszenia ognia z zawartością kwasów, wymienionych pod 1, muszą być sporządzone w sposób, uniemożliwiający wyciekanie kwasu.

(3) Akumulatory elektryczne, napełnione kwasem siarkowym (1), należy umocować w skrzynce dla baterji w ten sposób, aby poszczególne ogniwa nie mogły się poruszać. Skrzynkę dla baterji należy ściśle zapakować w skrzyni, wysłanej odpowiednim materjałem pakunkowym chłonącym. Na wieku skrzyni należy umieścić wyraźny napis: "Akumulatory elektryczne", "Wierzch". Jeżeli akumulatory są nabite, bieguny ich należy zabezpieczyć przed zwarciem (krótkiem spięciem).

Jeżeli ogniwa zrobione są z materjałów odpornych, jak drzewo z wykładziną z ołowiu lub twardy kauczuk, z takiem urządzeniem w górze, które w zupełności zabezpiecza płyn żrący przed rozpryskaniem w stopniu, zagrażającym niebezpieczeństwem, wówczas takie opakowanie ogniw i baterji akumulatorów nie jest konieczne, jeżeli one zapomocą odpowiednich urządzeń, jak podstawy, przegrody, podpórki, zabezpieczone są dostatecznie przed przewróceniem się lub przesunięciem oraz przed uszkodzeniem przez spadnięcie na nie innych przedmiotów. Ogniwa lub baterje, przymocowane do pojazdu, nie potrzebują również opakowania, jeżeli pojazdy te będą dobrze przytwierdzone w wagonie lub odpowiednio mocno ułożone.

(4) Do szlema ołowianego z akumulatorów i z komór ołowianych, zawierającego kwas siarkowy, można używać naczyń drewnianych tylko takich, które dostatecznie zabezpieczają kwas przed wyciekaniem.

(5) Naczynia do kwasu fluorowodorowego (1) rozcieńczonego muszą być ołowiane lub gutaperkowe; dopuszczalne są także naczynia drewniane z trwałą, wewnątrz, powloką parafinową. Do kwasu fluorowodorowego stężonego najmniej do 70% można również używać naczyń żelaznych z zamknięciami szczelnie przyśrubowanemi. Takie naczynia żelazne, zarówno napełnione, jak i próżne, można nadawać do przewozu tylko po usunięciu z nich wszelkich zewnętrznych śladów kwasu. Naczynia do kwasu fluorowodorowego stężonego, zarówno próżne, jak i napełnione, muszą mieć nalepkę, lub wyraźny i trwały napis: "Stężony 70% kwas fluorowodorowy", a nadto nalepkę, według wzoru Nr. 3.

(6) Bezwodnik siarkowy (5) należy pakować:

a) w mocne pudełka żelazne, albo blaszane, dobrze zalutowane, lub

b) w mocne butle żelazne, blaszane lub miedziane, bezpieczne i hermetycznie zamknięte.

Pudełka i butle należy pakować szczelnie w mocne naczynia zewnętrzne drewniane lub blaszane, przesypując krzemionką, lub innym podobnym materjałem niepalnym.

(7) Materjały, wymienione pod 6, należy pakować:

a) w naczynia z żelaza kutego, lanego, stali, ołowiu lub miedzi, całkiem szczelnie i dobrze zamykane, lub

b) w naczynia szklane. W tym ostatnim wypadku obowiązują przepisy następujące:

α) naczynia szklane muszą mieć grube ścianki i być zamknięte szklanemi, szlifowanemi korkami, dostatecznie zabezpieczonemi przed wypadnięciem;

β) naczynia szklane, zawierające więcej niż 5 kg., należy umieścić w zewnętrznych naczyniach metalowych. Flaszki mniejszej pojemności można pakować w mocne skrzynie drewniane, podzielone na oddzielne przegródki, podług liczby flaszek; jedna skrzynia może mieć nie więcej, niż cztery przegródki;

γ) naczynia szklane należy umieszczać w naczyniach zewnętrznych tak, by nie dotykały ścian naczynia zewnętrznego, zachowując przestrzeń wolną nie mniej jak 30 mm.; przestrzeń tę należy ściśle wypełnić krzemionką, lub innym podobnym materjałem niepalnym. Dla naczyń z zawartością chlorku acetylu, można użyć również i trocin;

δ) wieko naczynia zewnętrznego należy zaopatrzyć w napis, oznaczający nazwę zawartości naczyń, oraz znak odpowiedni lub wyraz "Kruche".

(8) Na rozczyny wodne dwutlenku wodoru (woda utleniona) (7) należy używać mocnych naczyń szklanych lub glinianych, które nie wpływają na rozkład dwutlenku wodoru, i nie są hermetycznie zamknięte, lub też w inny sposób nie dopuszczać do nadmiernego ciśnienia wewnątrz naczynia. Balony gliniane, bańki lub flaszki, należy dobrze zapakować w mocne skrzynie lub kosze z antabami. Kosze należy zaopatrzyć w dobre zabezpieczające nakrycia.

(9) Na oczyszczony siarczak sodowy, krystaliczny (8) należy użyć naczyń nieprzepuszczających wodę zaś na siarczek sodowy surowy, oraz na koks sodowy - szczelnych naczyń blaszanych.

(10) Kwaśny siarczan sodu należy przewozić w naczyniach szczelnych, odpornych na działanie zawartości. Może być przewożony także na wagonach odkrytych, wyłożonych wewnątrz ołowiem, pod przykryciem opony, z takiem jednak urządzeniem, aby opona nie przylegała bezpośrednio do przewożonej zawartości.

(11) Wapno, palone, mielone, należy przewozić w mocnych i gęstych workach.

(12) Do przewozu naftaliny, wymienionej pod 11, nadawca obowiązany jest pokryć podłogę wagonu gęstą oponą, własnym kosztem, dla zabezpieczenia od zetknięcia się z przewożonym materjałem.

(13) Każda sztuka przesyłki, zawierająca materjały, wymienione pod 1 do 6, musi być zaopatrzona w nalepkę, według wzoru Nr. 3. Przesyłki z czerwonym dymiącym kwasem azotowym, powinny być pozatem zaopatrzone w nalepkę, według wzoru Nr. 2.

B.

Inne przepisy.

(1) Wraz z innemi przedmiotami i przestrzegając przepisy, podane pod A, wolno pakować w naczynia drewniane, mocne, szczelne i dobrze zamykane, następujące materjały:

a) brom (4) do 500 gr.;

b) bezwodnik kwasu siarkowego (5) w ilościach do 2 kg.; może być przewożony także w mocnych przytopionych bańkach szklanych, które należy ułożyć dobrze w mocnych, szczelnie zamykanych naczyniach blaszanych i przesypać krzemionką;

c) materjały, wymienione pod 6 - do 5 kg.;

d) materjały, wymienione pod 1, 2 i 3 do 10 kg.

Naczynia z temi materjałami należy ułożyć szczelnie w naczyniach drewnianych.

(2) W liście przewozowym należy zamieścić:

a) co do kwasu azotowego (1) zapakowanego w naczynia szklane, oznaczenie ciężaru gatunkowego w 15º C; bez takiego oznaczenia w liście przewozowym kwas należy uważać za stężony (A, ustęp (1) 6 i c);

b) co do szlamu ołowianego, zawierającego kwas siarkowy z akumulatorów i komór ołowianych - zaświadczenie, że został zabezpieczony przed wyciekaniem kwasu siarkowego;

c) co do odpadków kwasu siarkowego z fabryk nitrogliceryny - zaświadczenie, że zostały one zupełnie odnitrowane, bez czego rzeczone odpadki nie mogą być przyjęte do przewozu.

Na przesyłki odpadków kwasu z fabryk nitrocelulozy takie zaświadczenie nie jest konieczne; nieznaczna zawartość nitrocelulozy nie stanowi przeszkody do przyjęcia przesyłki do przewozu.

(3) Materjały, wymienione pod 1 - 5, należy przewozić na wagonach niekrytych. Można jednak używać i wagonów krytych:

a) dla przewozu materjałów, wymienionych pod 3, jeżeli są one zapakowane w mocne i szczelne beczki żelazne, napełnione tylko do 9/10 części ich pojemności;

b) dla przewozu bromu (4), w ilościach do 500 gramów, dla przewozu bezwodnika siarkowego (5), w ilościach do 2 kg., a dla materjałów, wymienionych pod 1, 2 i 3, w ilościach do 10 kg., pakowanych oddzielnie, lub wraz z innemi przedmiotami, jeżeli naczynia z niemi zostaną umieszczone w mocnych i szczelnie zamkniętych skrzyniach drewnianych.

(4) Rozczyny wodne dwutlenku wodoru (woda utleniona), zawierające dwutlenek wodoru ponad 6% i nie więcej niż 35% wagi (7), jako też siarczek sodowy i koks sodowy (8) przewozi się zarówno w wagonach krytych, jak i na niekrytych, pod oponami; rozczyny wodne dwutlenku wodoru z zawartością dwutlenku wodoru ponad 35% wagi (7), muszą być przewożone zawsze w specjalnych wagonach (np. wagony z kadziami).

(5) Naczynia próżne po materjałach, wymienionych pod 1 - 5, gdy są nadawane do przewozu jako przesyłki pojedyncze, muszą być szczelnie zamknięte lub zupełnie oczyszczone. W liście przewozowym należy wymienić nazwę materjału, jaki naczynie ostatnio zawierało.

(6) Przepisy, podane w ustępie (3) i (5), nie stosują się do przyrządów do gaszenia ognia, oraz do akumulatorów elektrycznych [A, ust. (2) i (3)].

(7) Naczynia z kwasem fluorowodorowym (1) należy ustawiać tak, by przyrządy zamykające były na wierzchu.

(8) Co do naczyń, składających się z wagonów-cystern, przeznaczonych do przewozu materjałów żrących, obowiązują przepisy, podane pod A, ustęp (1), z wyjątkiem postanowień, zawartych w punktach a) do d).

(9) Wapno palone, mielone, w workach, należy przewozić tylko w wagonach krytych.

(10) Jeżeli w liście przewozowym znajduje się wzmianka, że naftalina surowa oczyszczona jest w prasie hydraulicznej, lub wirówce, z części oleistych tak, że wyciek nie może nastąpić, wówczas przewóz naftaliny surowej odbywa się bez zastrzeżeń.

C.

Sposób przewozu.

(1) Materjały, wymienione pod 3, dopuszcza się do przewozu jako przesyłki pośpieszne drobne, gdy są opakowane według przepisów, podanych pod B, ustęp (3) a; materjały, wymienione pod 1 - 3 w ilościach do 10 kg. brom do 500 gramów i bezwodnik kwasu siarkowego do 2 kg. przyjmuje się także w opakowaniu, wskazanem pod B, ustęp (3) b.

(2) Ograniczenie to nie stosuje się do przyrządów do gaszenia ognia i akumulatorów elektrycznych [A, ust. (2) i (3)].

D.

Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B i C.

Nie podlegają przepisom tym wytwory, wymienione w klasie V, jeżeli przeznaczone są do badań naukowych lub dla potrzeb farmaceutycznych, przewożone w ilościach, nie przekraczających 1 kilograma każdego z wytworów, z warunkiem, aby opakowane były w naczyniach szklanych lub glinianych o szczelnem zamknięciu, które następnie należy ułożyć starannie w mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych.

KLASA VI.

Materjały budzące odrazę i wydzielające woń przykrą.

Dopuszcza się do przewozu:

1. Ścięgna świeże, świeże obrzynki skórzane, przeznaczone do wyrobu kleju, nie wapnowane¹⁾, jako też odpadki od tych dwóch materjałów, świeże rogi i racice nieoczyszczone z kości i miękkich części, kości świeże, nieoczyszczone z mięsa i innych miękkich części, tudzież inne materjały zwierzęce, ulegające gniciu i cuchnące, nie wymienione poniżej.

2. Skóry świeże, niesolone.

3. Kości oczyszczone lub suche, rogi i racice, oczyszczone lub suche.

4. Żołądki cielące świeże, oczyszczone od resztek pokarmu.

5. Prasowane pozostałości od wyrobu kleju z odpadków skór (wapno klejowe, ser klejowy lub nawóz klejowy).

6. Nieprasowane pozostałości, wymienione pod 5.

7. Nawóz mieszany z podściółką.

8. Inne fekalja i odchody z miejsc ustępowych.

Warunki przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Niżej wymienione materjały, nadane do przewozu jako przesyłki drobne, należy pakować:

a) przedmioty, wymienione pod 1, 5 i 6

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczek, kubłów, skrzyli takich, któreby nie przepuszczały przykrej woni zawartości na zewnątrz);

b) przedmioty, wymienione pod 2

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczek, kubłów, skrzyń) lub do mocnych nieprzemakalnych i dobrze zawiązanych worków, nasyconych odpowiednim środkiem odkażającym, jako to: kwasem karbolowym lub lizolem, w celu usunięcia przykrej woni, wydzielanej przez te przedmioty; jednakże worków do opakowaniu można używać tylko w miesiącach: listopadzie, grudniu, styczniu i lutym;

c) przedmioty, wymienione pod 3

do szczelnych naczyń (beczek lub kubłów) lub do mocnych worków;

d) żołądki cielące (4)

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczek lub kubłów); żołądki cielęce, w okresie pory roku od kwietna do września, należy tak solić, by na każdy żołądek było użyte 15 do 20 gr. soli kuchennej; nadto dno naczynia oraz wierzchnia warstwa, żołądków powinna być przesypana grubą warstwą soli, przynajmniej na 1 cm.; dopełnienie tego warunku powinno być zaznaczone w liście przewozowym;

e) kał psi (8)

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń metalowych lub drewnianych;

f) nawóz z gołębników (8)

w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia drewniane (beczki, kubły), nawóz suchy można pakować także do mocnych i nieprzemakalnych worków.

Zewnętrzna strona opakowania nie powinna mieć żadnych śladów zawartości.

(2) Co do przesyłek wagonowych, obowiązują przepisy następujące:

a) Materjały, wymienione pod 1 i 2:

1. przy użyciu specjalnych wagonów krytych, z odpowiedniem urządzeniem do przewietrzania, opakowanie jest konieczne. Jednakże materjały te należy zlewać najmniej 5%-owym roztworem kwasu karbolowego, lub innemi odpowiedniemi środkami odkażającemi, w celu zabezpieczenia przed gnilną wonią;

2. przy użyciu zwykłych wagonów towarowych niekrytych:

α) w porze roku od 1 marca do 31 października, materjały te muszą być zapakowane w mocne i nieprzemakalne worki, nasycone środkami odkażającemi, wymienionemi pod 1, by gnilna woń zawartości nie dawała się uczuwać. Każda tego rodzaju przesyłka musi być przykrytą oponą z grubej tkaniny (t. zw. płótna chmielowego), nasyconej roztworem jednego z wymienionych wyżej środków odkażających, a następnie zupełnie pokryta wielką, nieprzemakalną, lecz nienasmołowaną oponą;

β) w porze roku od 1 marca do końca lutego, używanie worków do pakowania nie obowiązuje, towar jednakże należy przykryć tak samo osłoną z płótna chmielowego, którą następnie należy pokryć całkowicie wielką, nieprzemakalną i nienasmołowaną oponą. Pierwsze pokrycie należy, w miarę potrzeby, przesycić jednym ze środków odkażających, wymienionych pod 1, tak by gnilna woń nie dawała się odczuwać;

γ) jeżeli środki odkażające nie wystarczają do usunięcia przykrej woni, należy przesyłki pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych beczek lub kubłów tak, aby woń zawartości naczynia nie dawała się odczuwać.

b) Do przewozu materjałów, wymienionych pod 3, opakowanie specjalne nie jest wymagane; jeżeli materjały te nadane są do przewozu bez opakowania i do naładowania na wagony niekryte, to muszą jednak być pokryte całkowicie nieprzemakalnemi oponami,

c) Żołądki cielące (4)

należy pakować w ten sposób, jaki jest wskazany w ust. (1) d.

d) Materjały, wymienione pod 5

należy przykryć całkowicie dwiema oponami dużemi, nieprzemakalnemi i nienasmołowanemi. Osłonę dolną należy nasycić odpowiedniemi środkami odkażającemi (kwasem karbolowym, lizolem i t. p.) tak, by zapach gnilny nie dawał się odczuwać. Pomiędzy opony należy nasypać warstwę suchego wapna gaszonego, miału torfowego lub zużytych garbowin.

e) Materjały, wymienione pod 6

należy opakować według wskazówek, zawartych w ust. (1) a.

f) Nawóz mieszany z podściółką (7) nie wymaga specjalnego opakowania; jeżeli nadany jest bez opakowania, musi być wtedy przykryty całkowicie oponami nieprzemakalnemi,

g) Materjały, wymienione pod 8

należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń. Suchy kał psi i suchy nawóz gołębi można pakować również do mocnych i nieprzemakalnych worków.

B.

Inne przepisy.

1) Kolej żelazna może ograniczyć przewóz do pewnych wyznaczonych pociągów, żądać zgóry opłaty przewozowej, jako też wydawać przepisy specjalne co do czasu i terminu naładowania i wyładowania, oraz dowozu na stację i wywozu ze stacji. Kolej żelazna może żądać od nadawcy dostarczenia opon.

(2) Materjały, wymienione pod 7 i 8

(z wyjątkiem kału psiego i nawozu z gołębników) nie przyjmuje się do przewozu jako przesyłki drobne.

(3) Naczyń z kałem psim nie wolno toczyć, należy je przewozić stojąco.

(4) Wagony po przewiezionych luzem przedmiotach, wymienionych pod 1, 2, 3 i 7 oraz po przedmiotach, wymienionych pod 8, kolej odbiorcza obowiązana jest poddać każdorazowo oczyszczeniu i odkażeniu, stosownie do przepisów prawnych, obowiązujących w tem umawiającem się Państwie, w którem znajduje się stacja przeznaczenia. Koszta odkażenia obciążają przesyłkę.

(5) Jeżeli daje się czuć woń przykrą, kolej żelazna może w każdym czasie zastosować odpowiednie odkażające środki, celem usunięcia tej woni; koszta odkażenia obciążają przesyłkę.

(6) Materjały, wymienione pod 3 i 4, wolno przewozić w wagonach krytych. Nie wolno ich ładować z produktami spożywczemi lub innemi materjałami żywnościowemi. Przedmioty, wymienione pod 1, 2, 5, 6, 7 i 8, muszą być przewożone w wagonach niekrytych [zobacz A (2) a, 1]. Do przewozu suchego kału psiego, którego opakowanie odpowiada przepisom, zawartym pod A (2) ƒ, w zdaniu ostatniem, można używać wagonów krytych, lub niekrytych dobrze okrytych oponami.

(7) Naczynia próżne i opony, które były użyte podczas przewozu materjałów klasy VI, muszą być dokładnie oczyszczone i poddane działaniu środków odkażających tak, aby nie wydzielały woni gnilnej. W liście przewozowym należy zaznaczyć poprzednie ich użycie. Przewozić je można tylko na wagonach niekrytych.

(8) Przesyłki podlegają nadto obowiązującym przepisom policyjnym każdego z Państw.

C.

Sposób przewozu.

Materjały, wymienione w klasie VI, naczynia próżne po tych materjałach oraz opony zwrotne, użyte podczas przewozu tych ładunków, nie mogą być przewożone jako przesyłki pośpieszne drobne.

______

¹⁾ Obrzynki skórzane mokre, wapnowane, dopuszcza się do przewozu bez ograniczeń.

MODÈLES

Des étiquettes prévues pour les objets des Classes i à V.

MODÈLE DE L`ÈTIQUETTE Nr.1.

grafika

MODÈLE DE L`ÈTIQUETTE Nr.2.

grafika

MODÈLE DE L`ÈTIQUETTE Nr.3.

grafika

MODÈLE DE L`ÈTIQUETTE

"A manœuvrer avec précaution!"

(Echelle: 1/3)

grafika

• Identyfikator: Dz.U.1929.70.532
• Rodzaj: Oświadczenie rządowe
• Tytuł: Wejście w życie załącznika I do Konwencji Międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924, w nowej redakcji uchwalonej przez komisję rzeczoznawców.
• Data aktu: 01/08/1929
• Data ogłoszenia: 14/10/1929
• Data wejścia w życie: 01/10/1928