Międzynarodowa Konwencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi. Genewa.1923.09.12.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi,

podpisana dnia 12 września 1923 r w Genewie.

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwunastego września tysiąc dwudziestego trzeciego roku podpisana została w Genewie Międzynarodowa Konwencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi o następującem brzmieniu dosłownem:

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi, otwarta do podpisu w Genewie od dn. 12 września 1923 r. do 31 marca 1924 r.

Albanja, Niemcy, Austrja, Belgja, Brazylja, Imperjum Brytyjskie (ze Związkiem Południowo-Afrykańskim, Nową Zelandją, Indjami, oraz Wolnem Państwem Irlandzkiem), Bułgarja, Chiny, Kolumbja, Costa-Rica, Kuba, Danja, Hiszpanja, Finlandja, Francja, Grecja, Haiti, Honduras, Węgry, Włochy, Japonja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Monaco, Panama, Holandja, Persja, Polska (z Gdańskiem), Portugalja, Rumunja, Salvador, Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców, Siam, Szwajcaria, Czechosłowacja, Turcja i Urugway:

Pragnąc w równym stopniu uczynić najbardziej skutecznem zwalczanie obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi,

Przyjąwszy zaproszenie Rządu Republiki Francuskiej do wzięcia udziału w Konferencji zwołanej dn. 31 sierpnia 1923 r. w Genewie pod protektoratem Ligi Narodów, celem rozpatrzenia projektu Konwencji opracowanego w 1910 r. oraz uwag sformułowanych przez różne Państwa, jako też dla opracowania i podpisania ostatecznego tekstu Konwencji,

Mianowały w tym celu swymi pełnomocnikami: (pominięto),

Którzy po przedstawieniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, oraz po zapoznaniu się z Aktem Końcowym Konferencji i Porozumienia z dn. 4 maja 1910 r. zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  I. 

Wysokie Układające się Strony zgadzają się przedsięwziąć wszelkie środki w celu wykrycia, ścigania i ukarania każdego osobnika, który dopuści się jednego z czynów poniżej wymienionych i wskutek tego postanawiają, że:

Czynami karalnemi są:

1) sporządzanie lub przechowywanie pism, rysunków, rycin, malowideł, druków, wizerunków, afiszów, emblematów, fotografij, filmów kinematograficznych lub innych pornograficznych przedmiotów, w celu handlowania niemi lub rozpowszechniania, bądź publicznego ich wystawiania;

2) wwóz, przewóz, wywóz, bądź zlecenie wwozu, przewozu lub wywozu dla poszczególnych celów pomienionych pism, rysunków, rycin, malowideł, druków, wizerunków, afiszów, emblematów, fotografij, filmów kinematograficznych lub innych pornograficznych przedmiotów, lub puszczanie tychże w obieg w jakikolwiek sposób;

3) handel nawet niepubliczny powyższemi przedmiotami, wszelkie tranzakcje dotyczące ich w jakikolwiek sposób, rozpowszechnianie ich, wystawianie ich publiczne lub zawodowe zajmowanie się ich wypożyczaniem;

4) ogłaszanie lub oznajmianie w jakikolwiek sposób w celu ułatwienia wyżej wzmiankowanego, karalnego obiegu lub handlu, że pewna osoba uprawia którykolwiek z czynów karalnych powyżej wymienionych; ogłaszanie lub oznajmianie w jaki sposób i przez kogo wspomniane pisma, rysunki, ryciny, malowidła, druki, wizerunki, afisze, emblematy, fotografje, filmy kinematograficzne lub inne pornograficzne przedmioty mogą być dostarczone bądź wprost, bądź pośrednio.

Artykuł  II. 

Osoby, które popełnią jedno z przekroczeń, przewidzianych w artykule I podlegają sądom tego kraju układającego się, gdzie dokonane zostało bądź przekroczenie, bądź jedna ze składowych części przekroczenia. Osoby te będą również podlegały sądom kraju układającego się, którego są obywatelami, gdy w niem się znajdują, i o ile ustawodawstwo krajowe na to zezwala, nawet wówczas, gdy czyny, składające się na przekroczenie zostały popełnione poza obrębem terytorjum kraju.

Wszelako, każdej z układających się Stron służy prawo zastosować zasadę non bis in idem według przepisów przyjętych przez jej prawodawstwo.

Artykuł  III. 

Przesyłanie odezw rekwizycyjnych, dotyczących przekroczeń, o których mowa w niniejszej Konwencji, nastąpi:

1) bądź wprost przez komunikowanie się pomiędzy sobą władz sądowych;

2) bądź za pośrednictwem ajenta dyplomatycznego lub konsularnego kraju wzywającego w kraju wezwanym. Ajent ten prześle bezpośrednio odezwę rekwizycyjną właściwym władzom sądowym lub władzom wskazanym przez Rząd kraju wezwanego i otrzyma wprost od tychże władz dokumenty, stwierdzające wykonanie odezwy rekwizycyjnej.

W obu tych wypadkach, odpis odezwy rekwizycyjnej zawsze winien być równocześnie przesłany wyższej władzy kraju wezwanego;

3) bądź drogą dyplomatyczną.

Każda z Układających się stron poda do wiadomości w drodze komunikatu, skierowanego do każdej z innych Układających się Stron, ten lub te z wyżej wskazanych sposobów przesyłania, które ona przyjmuje dla odezw rekwizycyjnych w stosunku do tej Strony.

Wszelkie trudności, mogące powstać z powodu dokonania przesyłek w wypadkach 1 i 2 niniejszego artykułu, regulowane będą w drodze dyplomatycznej.

Z wyjątkiem odmiennego porozumienia, odezwa rekwizycyjna winna być zredagowana bądź w języku obranym przez oba kraje zainteresowane, lub winno być do niej dołączone tłumaczenie w jednym w tych z dwóch języków i zaświadczone za zgodność przez ajenta dyplomatycznego lub konsularnego kraju wzywającego, albo przez przysięgłego tłumacza kraju wezwanego.

Wykonywanie odezw rekwizycyjnych nie pociąga za sobą zwrotu jakichkolwiek opłat lub kosztów.

Nic w niniejszym artykule nie może być interpretowane jako stanowiące, ze strony Układających się Stron, zobowiązanie do przyjęcia postanowień sprzecznych z ich ustawodawstwem, o ile chodzi o system dowodów w dziedzinie zwalczania powyższych przestępstw.

Artykuł  IV. 

Układające się Strony, których prawodawstwo nie byłoby w chwili obecnej wystarczające, aby zapewnić skutki niniejszej Konwencji, zobowiązują się przedsięwziąć lub zaproponować swym odnośnym ciałom ustawodawczym zarządzenia niezbędne w tym względzie.

Artykuł  V. 

Układające się Strony, których prawodawstwo nie byłoby obecnie wystarczające, zgadzają się wprowadzić doń postanowienia o rewizjach w miejscowościach, gdzie jest podstawa do przypuszczenia, że są tam sporządzane, lub znajdują się dla któregokolwiek z celów wymienionych w art. 1 lub wbrew temu artykułowi, pisma, rysunki, ryciny, malowidła, druki, wizerunki, afisze emblematy, fotografje, filmy kinematograficzne lub inne przedmioty pornograficzne, oraz wprowadzić również do tego prawodawstwa ich zajęcie, konfiskatę i zniszczenie.

Artykuł  VI. 

Układające się Strony zgadzają się, aby w wypadku naruszenia postanowień art. I, popełnionego na terytorjum jednej z nich, gdy przypuszczać można, iż przedmioty stanowiące naruszenie sporządzone były na terytorjum lub sprowadzone były z terytorjum innej Strony, władze wyznaczone na podstawie Porozumienia z dnia 4 maja 1910 r. podadzą natychmiast czyny te do wiadomości władz tej drugiej Strony, udzielając im jednocześnie wyczerpujących informacyj, umożliwiających przedsięwzięcie potrzebnych zarządzeń.

Artykuł  VII. 

Niniejsza Konwencja, której teksty francuski i angielski są autentyczne, będzie datowana dniem dzisiejszym i będzie mogła aż do dnia 31 marca 1924 roku być podpisana przez każde Państwo reprezentowane na Konferencji, przez każdego Członka Ligi Narodów i każde Państwo, któremu Rada Ligi Narodów w tym celu prześle egzemplarz niniejszej Konwencji.

Artykuł  VIII.  ¹

Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji.

Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów, Zjednoczonych, który zawiadomi o ich złożeniu Członków Organizacji Narodów, Zjednoczonych i Państwa, które nie są członkami, którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji.

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów, Zjednoczonych niezwłocznie prześle uwierzytelniony odpis każdego dotyczącego Konwencji aktu, który został mu złożony, Rządowi Republiki Francuskiej.

Artykuł  IX.  ²

Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych mogą przystąpić do niniejszej Konwencji. To samo odnosi się do Państw, które nie są członkami, a którym Rada Ekonomiczno-Społeczna Organizacji Narodów Zjednoczonych oficjalnie zdecyduje podać do wiadomości niniejszą Konwencję.

Przystąpienie winno nastąpić przez akt, który należy przesłać Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do złożenia w archiwach Sekretariatu.

Sekretarz Generalny zawiadomi niezwłocznie o powyższym Członków Organizacji Narodów Zjednoczonych i Państwa nie będące członkami, którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji.

Artykuł  X.  ³

Ratyfikacja niniejszej Konwencji, jak również przystąpienie do niej, pociągnie za sobą z samego prawa i bez notyfikacji specjalnej, przystąpienie równoczesne i całkowite do Porozumienia z dnia 4 maja 1910 r., które wejdzie w życie w tym samym dniu, co niniejsza Konwencja na całem terytorjum Państwa lub Członka Organizacji Narodów Zjednoczonych, ratyfikującego lub przystępującego do Konwencji.

Jednakże poprzednie postanowienie nie uchyla art. IV wyżej wspomnianego Porozumienia z dnia 4 maja 1910 r., który ma być stosowany w razie, gdyby którekolwiek Państwo wolało przystąpić do tego tylko Porozumienia.

Artykuł  XI. 

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie w trzydziestym dniu po przyjęciu dwóch ratyfikacyj przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów.

Artykuł  XII.  ⁴

Konwencja niniejsza może być wymówiona w drodze notyfikacji na piśmie pod adresem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Wymówienie odnosi skutek w rok od daty przyjęcia aktu wymówienia przez Sekretarza Generalnego i będzie dotyczyło jedynie tego Członka Organizacji Narodów Zjednoczonych lub to Państwo, które zgłasza wymówienie.

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadomi o otrzymaniu takiego wypowiedzenia wszystkich członków Organizacji Narodów Zjednoczonych i Państwa, które nie są członkami, a którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji.

Wymówienie niniejszej Konwencji nie pociągnie za sobą samego prawa równoczesnego wymówienia Porozumienia z dn. 4 maja 1910 r., chyba, że dokument notyfikacyjny będzie zawierał wyraźną wzmiankę w tym względzie.

Artykuł  XIII.  ⁵

 (skreślony).

Artykuł  XIV. 

  ⁶

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie prowadził specjalny wykaz Stron, które niniejszą Konwencję podpisały, ratyfikowały, przystąpiły do niej lub ją wypowiedziały.

Wykaz ten będzie dostępny w każdym czasie i dla każdego Członka Organizacji Narodów Zjednoczonych lub każdego Państwa, które nie jest członkiem, a któremu Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych podał do wiadomości odpis Konwencji.

Wykaz winien być publikowany możliwie najczęściej.

Artykuł  XV.  ⁷

Wszelkie kwestje sporne, mogące powstać pomiędzy Stronami Układającemi się co do interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, o ile nie mogą być załatwione drogą bezpośrednich rokowań, będą oddanie do decyzji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeliby się zdarzyło, że jedna bądź obie strony, pomiędzy któremi wynikła kwestja sporna, nie podpisały lub nie przyjęły Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, spór ich będzie poddany, według wyboru stron, bądź Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, bądź Trybunałowi Rozjemczemu.

Artykuł  XVI.  ⁸

Jeżeli pięć Stron z liczby tych, które podpisały niniejszą Konwencję lub do niej przystąpiły, zażąda jej rewizji, Rada Gospodarcza i Społeczna Organizacji Narodów Zjednoczonych winna zwołać w tym celu Konferencję. W każdym razie, Rada rozważy przy końcu każdego pięcioletniego okresu potrzebę zwołania takiej Konferencji.

Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie, dwunastego września, tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku w dwóch egzemplarzach oryginalnych, z których jeden pozostanie złożony w archiwach Ligi Narodów, drugi zaś w archiwach Rządu Republiki Francuskiej.

ALBANJA

NIEMCY

AUSTRJA

BELGJA

BRAZYLJA

IMPERJUM BRYTYJSKIE

Oświadczam, że podpis mój nie obejmuje żadnej z kolonij, posiadłości zamorskich, protektoratów lub terytorjów, znajdujących się pod zwierzchnictwem lub władzą Jego Brytyjśkiej Mości A. H. B.

ZWIĄZEK POŁUDNIOWO-AMERYKAŃSKI

Parmoor¹⁾

---------------

¹⁾ Podpis Lorda Parmoor obejmuje terytorjum pod mandatem Jego Brytyjskiej Mości w Afryce Południowo-Wschodniej.

NOWA ZELANDJA

Mój podpis obejmuje terytorja pod mandatem Zachodniego Samoa.

INDJE

WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI

BUŁGARJA

CHINY

KOLUMBJA

Z zastrzeżeniem w następstwie aprobaty ustawodawczej

COSTA-RICA

KUBA

DANJA ⁹

Podpisując Konwencję opracowaną przez Międzynarodową Konferencję w sprawie wydawnictw pornograficznych, ja niżej podpisany, Delegat Rządu Duńskiego, oświadczam co do art. 4-go, z uwagi na art. I co następuje: Według przepisów prawa Duńskiego podlegają karze jedynie czyny wyszczególnione w art. 1-szym, o ile przewidziane zostały w art. 184-ym Duńskiego Kodeksu Karnego, który karze każdego, kto ogłasza drukiem pismo pornograficznej treści, lub kto pisma takie sprzedaje, rozdaje, lub rozpowszechnia w inny sposób lub wystawia wizerunki pornograficzne na widok publiczny.

Nadto zauważyć należy, że prawodawstwo Duńskie prasowe zawiera specjalne rozporządzenia co do osób podlegających ściganiu sądowemu za przestępstwa prasowe. Rozporządzenia te stosują się do czynów, przewidzianych w art. 184, o ile czyny takie mogą być traktowane, jako przestępstwa prasowe. Zmiana prawodawstwa duńskiego pod tym względem musi zaczekać na przypuszczalnie blizką rewizję Duńskiego Kodeksu Karnego.-

HISZPANJA

FINLANDJA

FRANCJA

GRECJA

HAITI

HONDURAS

WĘGRY

WŁOCHY

JAPONJA

Podpisując Międzynarodową Konwencję w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi, ja niżej podpisany oświadczam, że podpis mój nie obowiązuje Formozy ani Korei, ani terytorjum dzierżawnego Kwantungu ani Karafuto, ani też terytorjów pozostających pod mandatem Japonji, oraz że rozporządzenia art. 15 niniejszej Konwencji nie ograniczają w niczem działalności władzy sądowej Japonji przy zastosowaniu ustaw i rozporządzeń japońskich.

ŁOTWA

LITWA

LUXEMBURG

MONACO

PANAMA

HOLANDJA

PERSJA

POLSKA

WOLNE MIASTO GDAŃSK

PORTUGALJA

RUMUNJA

SALWADOR

KRÓLESTWO SERBÓW, KROATÓW i SŁOWEŃCÓW

SIAM

Rząd Siamu zastrzega sobie pełne prawo zobowiązania cudzoziemców, przebywających w Siamie do zachowywania rozporządzeń niniejszej Konwencji zgodnie z zasadami kierującemi stosowaniem Siamskiego prawodawstwa do cudzoziemców.

SZWAJCARIA

CZECHOSŁOWACJA

TURCJA

URUGUAY

MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA

w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi.

Akt końcowy.

Międzynarodowa konferencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi, zwołana na zaproszenie Rządu Rzeczypospolitej Francuskiej, zebrała się w Genewie dn. 31 sierpnia 1923 r. pod protektoratem Ligi Narodów.

Konferencja zebrała się dla wprowadzenia w czyn następujących postanowień, powziętych dnia 28 września 1922 r. przez trzecie Zgromadzenie Ligi Narodów:

Zgromadzenie orzeka:

"1. Na mocy art. 24 Traktatu, wzywa się Radę Ligi Narodów do upoważnienia Sekretarjatu do udzielania swej pomocy Członkom Ligi i wszystkim innym Państwom, biorącym udział w ruchu międzynarodowym, dążącym do zwalczania wydawnictw pornograficznych wszelkiemi sposobami, jakieby były potrzebne w tym celu".

"2. Wzywa się Radę Ligi do zwrócenia uwagi wszystkich Państw na Umowę Międzynarodową z 1910 r. Państwa, które podpisały Konwencję lub też przystąpiły do niej, wzywa się do wprowadzenia w czyn jej rozporządzeń, Państwa zaś, które do niej nie przystąpiły, usilnie są proszone o przystąpienie do niej w możliwie najkrótszym czasie".

"3. Wzywa się Radę Ligi do zakomunikowania projektu Konwencji z 1910 r., wraz z kwestjonarjuszem, wszystkim Państwom, z prośbą o skierowanie swych uwag do Sekretarjatu Ligi Narodów, który, ich uporządkowaniu, skieruje je jako całość, do Rządu Francuskiego, prosząc go w imieniu Rady, ze względu na inicjatywę podjętą przez ten Rząd w 1910 r., o zwołanie, pod protektoratem Ligi, nowej Konferencji, która zebrałaby się w Genewie, korzystając ze sposobności czwartego Zgromadzenia i składałby się z pełnomocników, którym powierzonoby opracowanie nowego tekstu Konwencji i jej podpisanie.

Nazwiska delegatów pełnomocnych, delegatów-zastępców, radców technicznych lub ekspertów, jak również Państw reprezentowanych przez tych pełnomocników, zawarte są w załączniku do niniejszego ostatecznego Aktu ("Acte final").

P. Gaston Deschamps, delegat Francji, powołany został przez aklamację na stanowisko przewodniczącego Konferencji.

Sir Prabhashankar Pattani, Delegat Indyj, mianowany został wiceprzewodniczącym.

Zgodnie z powyższymi postanowieniami Zgromadzenia Ligi Narodów, projekt Konwencji, ustalony przez Międzynarodową Konferencję w Paryżu w 1910 r. wraz z dołączonym do niego kwestjonariuszem przesłany został dn. 1 listopada 1922 r. do wszystkich Państw. Odpowiedzi na powyższy kwestjonariusz przesłane zostały przez Sekretarjat Ligi Narodów również wszystkim Państwom oraz przedstawienie Konferencji.

Przystępując do swych prac, Konferencja postanowiła przyjąć projekt Konwencji z 1910 r. za podstawę do dyskusji i po gruntownem zbadaniu tego projektu, oraz odpowiedzi na kwestjonariusz, jak również zmian zaszłych od 1910 r. w położeniu międzynarodowem, Konferencja uznała jednogłośnie, że należałoby ułożyć nową Konwencję, noszącą datę dnia 12 września 1923 r., zakończona niniejszym końcowym Aktem.

Konferencja postanowiła wcielić do powyższego dokumentu deklaracje, wskazówki i wnioski (dezyderata), wyszczególnione poniżej:

1. Konferencja pragnie przedewszystkiem złożyć hołd Rządowi Rzeczypospolitej Francuskiej i podziękować mu za powziętą przezeń w 1910 r. inicjatywę zwołania Międzynarodowej Konferencji w celu wynalezienia środków do zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi. Ceni wysoko znaczenie i wartość tej szczęśliwej inicjatywy, bez której sprawa ta nie mogłaby dojrzeć do stadjum, w jakiem znajduje się obecnie, a które pozwoliło doprowadzić ze znacznie mniejszym wysiłkiem do porozumienia pomiędzy bardzo znaczną liczbą Państw.

2. Po uważnem rozpatrzeniu kwestji, czy jest możliwem umieścić w Konferencji takie określenie wyrazu "pornograficzny", ("obscene") które byłoby do przyjęcia przez wszystkie Państwa, Konferencja doszła do wniosku negatywnego i uznała podobnie jak Konferencja z 1910 roku, że należy pozostawić każdemu Państwu staranie o nadanie temu wyrazowi określenia, jakie uzna ono za najściślejsze.

3. Konferencja uznała za wskazane zaznaczyć, że zasadę prawną: "non bis in idem", na którą powołuje się drugi paragraf artykułu II-go Konwencji, rozumieć należy w ten sposób, że jest do życzenia, by poza wypadkami wyjątkowemi, osoba, która dowiedzie, że była ostatecznie osądzona w Państwie Układającem się i, w razie skazania, odbyła swą karę, lub ta się przedawniła bądź wreszcie, że została ułaskawiona, nie może być pociągnięta do odpowiedzialności za ten sam czyn w innym kraju.

4. Według ogólnej opinji Konferencji, przestępstwa zaofiarowania, wręczenia, sprzedaży lub rozdawnictwa artykułów pornograficznej natury, winny być uważane za cięższe, o ile popełnione zostały w stosunku do małoletnich.

Nie wydaje się wszakże, aby Konwencja miała zawierać rozporządzenie w tym względzie.

Konferencja wypowiada życzenie, aby każde prawodawstwo ustanowiło obostrzenie kary za zaofiarowanie, doręczenie lub rozdawnictwo artkułów pornograficznego charakteru, dokonywane w stosunku do młodzieży. Rzeczą każdego prawodawstwa będzie określić ściśle wiek, poniżej którego młodzież winna być pod ochroną.

5. Większość delegatów obecnych na Konferencji nie uznała za możliwe wcielenie do Konwencji rozporządzeń proponowanych przez delegata francuskiego co do namawiania do poronienia i szerzenia propagandy przeciwko zachodzeniu w ciążę. Powody, na które powoływano się dla poparcia tego zdania, opierały się na tym, że wobec braku instrukcji w sprawie tak drażliwej i zresztą nie zdając się mieć dosyć blizkiej łączności z przedmiotem Konferencji, delegacje nie miały możności wypowiedzieć się i że z drugiej strony, zbadanie tej kwestji, wobec jej skomplikowania i różnic poglądów jakie po dziś dzień zdolna jest jeszcze wywołać, wymagałoby bardzo długiej dyskusji, na którą brak czasu. Niemniej wszystkie delegacje pragną zaznaczyć, że uznają w zupełności wielką wagę powyższej kwestji i jej doniosłość pod względem moralnym i społecznym.

Wyrażono życzenie, aby nadszedł dzień, kiedy okoliczności pozwolą na rozważanie możliwości międzynarodowego porozumienia się co do wspólnej obrony Państw przeciwko społecznej klęsce, która spowodowała konferencję z 1910 roku do wydania następującego oświadczenia: "delegaci wszystkich krajów, uczestniczących w Konferencji, uznali jednogłośnie niebezpieczeństwo, na jakie ta niecna propaganda naraża narody, godząc w samo źródło życia". Wszakże delegaci Wielkiej Brytanji i Australji poczynili zastrzeżenia co do życzenia tego międzynarodowego porozumienia.

Niektórzy delegaci zwrócili uwagę , że o ile propaganda powyższa może być uważana za nieobyczajną sama przez się, to redakcja artykułu I stosuje się do niej w zupełności.

6. Delegacja francuska zaznaczyła, że ponieważ prawodawstwo francuskie rozróżnia druki i książkę, traktowaną odrębnie od zwykłych druków i podlegają innemu prawu, niż ustawie o karach za uchybienie dobrym obyczajom, przeto widzi się zmuszoną sformułować zastrzeżenie odnośnie do druków, wskazanych w artykule 1-ym Konwencji.

Oświadczyła ona również, że musi wyłączyć z liczby czynności wyszczególnionych w ustępie 3-cim artykuł I-go wszystkie czynności takie, jak: wymiana i wypożyczenie, dokonywane między osobami prywatnemi.

Delegat belgijski zauważył, że na mocy przepisu konstytucyjnego co do przestępstwa popełnionego za pośrednictwem prasy, o ile autor jest znany i ma zamieszkanie w Belgji, to ani wydawca, ani drukarz, ani rozpowszechniający druk nie mogą być ścigani sądownie.

Ze swej strony, delegaci Szwecji i Danji, powołując się na obowiązujące w ich krajach ustawy dotyczące księgarń oznajmili, że oni również muszą uczynić zastrzeżenie co do określenia "druki", użytego w artykule 1-szym.

7. Wyrażono życzenie, by prawodawstwa różych układających się stron, zmienione zostały w razie potrzeby, w ten sposób, aby ksiązka pornograficzna włączoną została do druków, wzmiankowanych w artykule 1-ym Konwencji, i aby wszystkie fakty wytknięte i zwalczane w niniejszej Konwencji, stosowały również do książki pornograficznej, jak i do innych druków.

8. Konferencja umieściła na końcu Konwencji artykuł przewidujący odpowiednie zarządzenie, nizbędne w celu przystąpienia do rewizji niniejszej Konwencji, w razie gdyby doświadczenie wykazało, że taka rewizja jest pożądana. W tym celu, Konferencja prosi Radę Ligi Narodów o zbadanie, pod koniec każdego pięcioletniego okresu, czy jest pożądane zwołanie Konferencji, której rewizja Konferencji powierzoną by została.

9. Celem zastosowania artykułu XVI Konwencji, Konferencja zaleca, aby Sekretarjat Ligi Narodów, obowiązany był prowadzić perjodycznie kwestjonariusz o handlu pornograficznemi wydawnictwami i rozsyłać go wszystkim władzom wskazanym w umowie z dnia 4-go maja 1910 roku. Co się tyczy Państw, które nie wskazały same takich władz, kwestjonariusz powyższy będzie przesłany wprost do ich Rządów.

Informacje przewidziane w kwestjonariuszu, obejmować będą liczbę przestępstw, ściganych sądownie, charakter przestępstw i wynik spraw, charakter przestępstw podanych do wiadomości innych Państw, jak również uwagi ogólne co do intensywności i charakteru wzmiankowanego handlu.

10. Redakcja nowej Konwencji uwzględnia najświeższe precedensy w materji międzynarodowych Konwencyj, opracowanych przez Konferencje, odbyte pod protektoratem Ligi Narodów.

11. Postanowienia powzięte przewidują możliwość podpisania Konwencji do dnia 31 marca 1924 r. i przystąpienie do niej po tym terminie. Uprasza się Sekretarza Generalnego Ligi Narodów o przedsięwzięcie w tym celu odpowiednich środków.

12. Konferencja orzekła, że nowa Konferencja i niniejszy Akt Końcowy wydane zostaną w dwóch egzemplarzach oryginalnych, z których jeden złożony zostanie w archiwum Ligi Narodów, drugi zaś - w archiwach Rządowych Rzeczypospolitej Francuskiej, gdzie już jest złożony oryginał umowy z dnia 4-go maja 1910 roku. Ze względów jednak dogodności, Konferencja zgadza się, aby wszystkie inne dokumenty dyplomatyczne, odnoszące się do Konwencji, złożone zostały w archiwach Ligi Narodów.

13. Konferencja orzekła równierz, że autentyczne kopje niniejszego Aktu końcowego zakomunikowane będą wszystkim Państwom, reprezentowanym na Konferencji, wszystkim Członkom Ligi Narodów, oraz wszystkim innym Państwom, jakie mogłaby wskazać Rada Ligi Narodów.

14. Konferencja prosi Radę Ligi Narodów o zakomunikowanie wraz z zaproszeniem do podpisania Konwencji, lub do przystąpienia do niej, również egzemplarzy tejże Konwencji wszystkim Członkom Ligi Narodów, którzy nie byli reprezentowani na Konferencji oraz wszystkim innym Państwom, wskazanym przez Radę.

Na dowód czego, delegaci na Konferencję podpisali niniejszy Akt.

Dano w Genewie, dnia dwunastego września tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden winien być złożony do archiwów Ligi Narodów, drugi zaś - do archiwów Rządu Rzeczypospolitej Francuskiej.

ZAŁĄCZNIK

Nazwiska Delegatów, Delegatów-Zastępców i radców technicznych, obecnych na Konferencji Międzynarodowej w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi.

(pominięty)

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy że jest przyjęta, ratyfikowana i zatweierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmienne zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dn. 13 stycznia 1927 r.

1 Art. VIII zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

2 Art. IX zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

3 Art. X zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

4 Art. XII zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

5 Art. XIII skreślony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

6 Art. XIV zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

7 Art. XV zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

8 Art. XVI zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

9 Oświadczenie Delegata Rządu Duńskiego sprostowane przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 sierpnia 1930 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.30.60.491).

• Identyfikator: Dz.U.1927.71.621
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa Konwencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi. Genewa.1923.09.12.
• Data aktu: 12/09/1923
• Data ogłoszenia: 17/08/1927
• Data wejścia w życie: 08/03/1927