Rosja-Polska. Konwencja pocztowo-telegraficzna. Moskwa.1923.05.24.

KONWENCJA POCZTOWO-TELEGRAFICZNA MIĘDZY POLSKĄ A ROSJĄ, PODPISANA W MOSKWIE DN. 24 MAJA 1923 R.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 17 grudnia 1924 r. - Dz. U. R. P. z 1925 r. № 1 poz. 7).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego czwartego maja tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku, w Moskwie podpisana została między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony a Rządami Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Rad, Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad i Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad z drugiej strony, Konwencja pocztowo-telegraficzna z protokółami końcowym i uzupełniającym, o następującem brzmieniu dosłownem:

(Teksty Konwencji i Protokółów wydane w załączniku dołączonym do niniejszego numeru).

Zaznajomiwszy się z powyższemi Konwencją i Protokółami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i zatwierdzone, i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 2 marca 1925 r.

ZAŁĄCZNIK 

Konwencja Pocztowo-Telegraficzna

między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony oraz Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką Rad, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad i Białoruską Socjalistyczną Republiką Rad z drugiej strony.

Konwencja pocztowo - telegraficzna między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony oraz Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką Rad, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad i Białoruską Socjalistyczną Republiką Rad z drugiej strony.

Rzeczpospolita Polska z jednej strony oraz Rosyjska Socjalistyczna Federacyjna Republika Rad, Ukraińska Socjalistyczna Republika Rad i Białoruska Socjalistyczna Republika Rad z drugiej strony, powodowane pragnieniem rozwoju między obu stronami, stosunków, przyjacielskich i gospodarczych, postanowiły, w myśl artykułu XXI Traktatu Pokojowego, zawartego w Rydze w dniu 18 marca 1921 roku, określić w specjalnej Konwencji warunki zarówno wzajemnego, jak i tranzytowego ruchu pocztowego, telegraficznego, radiotelegraficznego i telefonicznego, i w tym celu wyznaczyły w charakterze swoich pełnomocników:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej-inżyniera Włodzimierza DOBROWOLSKIEGO, Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Poczt i Telegrafów.

Rządy Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Rad, Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad i Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad - Koźmę TROFIMOWA, Członka Kolegjum przy Komisarjacie Ludowym Poczt i Telegrafów i Eugenjusza RUBININA, Pomocnika Kierownika Wydziału Ekonomiczno-Prawnego Komisarjatu Ludowego Spraw Zagranicznych.

Wymienieni Pełnomocnicy, po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za wystarczające i sporządzone w należytej formie, wspólnie postanowili, pod warunkiem ratyfikacji, co następuje:

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

1. Między obu Układającemi się Stronami odbywać się będzie stała i bezpośrednia, przez wspólne granice, wymiana zwykłych i poleconych przesyłek listowych (listów, kartek pocztowych, druków, papierów, handlowych i próbek towarów), listów z podaną wartością, paczek i telegramów.

2. Narazie nie będą wprowadzone: wymiany przekazów i wszelkiego rodzaju przesyłek pocztowych, obciążonych pobraniem lub doręczanych przez umyślnych posłańców; pocztowy abonament czasopism; kupony na odpowiedź; pocztowe karty tożsamości jak również ruch telefoniczny.

Zasady i terminy podjęcia wyżej wymienionych gałęzi służby mogą być ustalane w miarę potrzeby przez Zarządy Pocztowo-Telegraficzne Układających się Stron na podstawie wzajemnego porozumienia się.

Artykuł  2.

1. Każda z Układających się Stron zapewnia drugiej Stronie wolność tranzytu przez swoje terytorjum zwykłych i poleconych przesyłek listowych, listów z podaną wartością, paczek i telegramów, pochodzących z krajów lub do krajów, z któremi sama utrzymuje ruch pocztowy i telegraficzny.

2. Przesyłki pocztowe mogą być przekazywane do tranzytowego przewozu bądź jako pojedyncze sztuki, bądź jako odsyłki zamknięte.

3. Dla tranzytu korespondencji telegraficznej, Zarządy Pocztowo-Telegraficzne obu Układających się Stron, w miarę możności, oddają sobie wzajemnie do użytku na swoich terytorjach przewody bezpośrednie, ustalając, na podstawie obopólnego porozumienia się, warunki eksploatacji takich przewodów.

Artykuł  3.

Obie Układające się Strony zastrzegają sobie prawo zawieszać czasowo w poszczególnych relacjach ruch pocztowy pewnych kategoryj przesyłek.

Strona, któraby podobny środek zastosowała, obowiązana jest powiadomić o tem niezwłocznie Stronę drugą, w razie potrzeby w drodze telegraflicznej.

Artykuł  4.

Wzajemna wymiana między Układającemi się Stronami i tranzyt przez ich terytorja zwykłych i poleconych przesyłek listowych, listów z podaną wartością, paczek, telegramów i radjotelegramów wykonywane będą, o ile poszczególne artykuły niniejszej Konwencji nie opiewają inaczej, na zasadzie postanowień obowiązujących międzynarodowych Konwencyj, a mianowicie:

a) Światowej Konwencji Pocztowej i Regulaminu Wykonawczego do niej;

b) Umowy o wymianie listów i pudełek z podaną wartością i Regulaminu Wykonawczego do niej;

c) Konwencji o wymianie paczek pocztowych i Regulaminu Wykonawczego do niej;

d) Konwencji Telegraficznej i Regulaminu międzynarodowej służby telegraficznej;

e) Konwencji Radjotelegraficznej i Regulaminu do niej.

Artykuł  5.

1. W rachunkach wzajemnych, sporządzanych, z tytułu należytości za tranzyt przesyłek listowych, za wymianę i za tranzyt paczek, telegramów i radjotelegramów, jak również z tytułu należytości asekuracyjnych za listy z podaną wartością, odnośna kwota wykazywana będzie we frankach złotych.

Przyjmuje się, że w tych wszystkich wypadkach frank złoty równa się 0,192957 dolara Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, względnie jeden dolar równa się 5,1825 franków złotych.

2. Kwota salda, otrzymanego przy zbilansowaniu wzajemnych rachunków, podlega wypłacie Zarządowi - wierzycielowi w dolarach za pośrednictwem Stołecznych Banków kraju, otrzymującego należytość.

3. Koszta, połączone z dokonaniem wypłaty, ponosi Zarząd - dłużnik.

Artykuł  6.

1. Pod frankiem, o którym mowa w poszczególnych artykułach niniejszej Konwencji (kwota podanej wartości, należytości od wagi, należytości asekuracyjne, opłaty telegraficzne i t. d.), należy rozumieć frank złoty.

2. Każda z Układających się Stron ustala ekwiwalent franka złotego w monecie własnej w zastosowaniu do poszczególnych artykułów niniejszej Konwencji.

Artykuł  7.

1. Każdy z Zarządów Pocztowo - Telegraficznych obowiązany jest dowieść ładunek pocztowy do umówionego punktu granicznego swego terytorjum, ewentualnie do punktu zdawczo - odbiorczego, ustalonego na podstawie obopólnego porozumienia się Zarządów Pocztowo - Telegraficznych Układających się Stron.

2. Przewóz ładunku pocztowego między pocztowemi punktami zdawczo-odbiorczemi, położonemi z dwóch stron granicy, wykonywany będzie:

a) w jednym kierunku - staraniem i na koszt Zarządu Pocztowo-Telegraficznego wysyłającego ładunek, lub

b) w obu kierunkach - staraniem jednego z nich na podstawie obopólnego porozumienia się obu Zarządów Pocztowo - Telegraficznych Układających się Stron, przyczem koszta przewozu w tym wypadku ponoszą oba Zarządy po połowie.

3. W tych wypadkach, gdy pociągi kolejowe, któremi przesyłany będzie ładunek pocztowy, dochodzić będą tak z jednej, jak i z drugiej strony do wspólnej stacji, położonej na terytorjum jednej z Układających się Stron, przewóz ten wykonywany będzie na koszt tego Zarządu, którego pociągi przechodzą granicę państwową.

4. W tych wypadkach, gdy pociągi kolejowe, któremi przesyłany będzie ładunek pocztowy, dochodzić będą tak z jednej, jak i z drugiej strony do stacyj, położonych na terytorjum strony przeciwnej, przewóz ten wykonywany będzie w obu kierunkach w przeciągu pewnego, ściśle ustalonego okresu czasu, kolejno przez jeden, lub przez drugi Zarząd Pocztowo-Telegraficzny na koszt własny.

5. W razie zorganizowania rejsów lotniczych między Polską a Rosją, Zarządy Pocztowo-Telegraficzne Układających się Stron zgadzają się na wykorzystanie tych rejsów do przewozu poczty.

Rządy Układających się Stron obowiązane są dołożyć starań, by w udzielanych przez nie koncesjach na komunikację lotniczą omówione były warunki przewozu poczty.

Artykuł  8.

Funkcjonarjusze pocztowi i telegraficzni, którzy z tytułu wykonywanej służby będą musieli przejeżdżać, lub przechodzić granicę, winni być zaopatrzeni w indywidualne przepustki graniczne stałe, lub jednorazowe, awizowane przez władze miejscom we kraju, na którego terytorjum będą wkraczać.

Jednakże dla funkcjonarjuszy pocztowych jednej ze Stron, jadących z ładunkiem pocztowym do stacji kolejowej Strony przeciwnej, wystarcza legitymacja z fotografją, wystawiona przez miejscowy Zarząd pocztowy, któremu podlega funkcjonarjusz.

Legitymacja powyższa uprawnia ich do pozostawania podczas postoju pociągu bądź w wagonie pocztowym, bądź w lokalach stacji kolejowej, przeznaczonych dla pasażergw.

Artykuł  9.

1. Worki, używane do przesyłania materjału pocztowego, winny być trwałe i zaopatrzone cechą Urzędu, którego własność stanowią.

Worki te podlegają zwrotowi bez materjału pocztowego do Urzędów, z których były otrzymane z najbliższą odsyłką, przyczem numery ich należy odnotować w karcie listowej.

2. Worki, nie zwrócone w przeciągu dwóch miesięcy od daty ich wysłania, uważa się za zagubione.

W tym wypadku Zarząd Pocztowy, winny niezwrócenia worków, obowiązany jest pokryć koszta kupna odpowiedniej ilości nowych worków.

Artykuł  10.

1. Wszelka korespondencja między Zarządami Układających się Stron lub między podwładnemi im Urzędami Pocztowemi i Telegraficznemi winna być prowadzoną w języku francuskim. Jednakże urzędy nadgraniczne obydwu Stron mogą w korespondencji wzajemnej posługiwać się każdy swoim językiem urzędowym.

2. Wszelkiego rodzaju korespondencja, dotycząca dochodzeń o przesyłkach pocztowych i telegramach, będzie załatwiana bezpośrednio przez Urzędy wymiany.

Artykuł  11.

Pisma służbowe zwykłe i polecone, wymieniane między Centralnemi Zarządami Pocztowo-Telegraficznemi Układających się Stron, lub między podwładnemi im urzędami pocztowemi, telegraficznemi i pocztowo-telegraficznemi w sprawach dotyczących poczty, telegrafu, radjotelegrafu i telefonu, nie podlegają opłatom pocztowym.

2. Telegramy służbowe, wymieniane między Centralnemi Zarządami Pocztowo-Telegraficznemi Układających się Stron lub między podwładnemi im władzami i urzędami, specjalnie do tego upoważnionemi, w sprawach dotyczących telegrafu, radjotelegrafu, telefonu i poczty, nie podlegają opłatom telegraficznym.

3. Wszelkie inne pisma lub telegramy, niezależnie od tego przez kogo lub do kogo byłyby wystosowane, podlegają opłatom normalnym w myśl postanowień obowiązującej obecnie Konwencji Międzynarodowej.

Artykuł  12.

Zarządy Pocztowo-Telegraficzne Układających się Stron obowiązane zakomunikować sobie wzajemnie:

a) ekwiwalenty taks, stosowane przez każdy z nich do opłat pocztowych i telegraficznych;

b) nazwy krajów, do których i od których mogą się podjąć pośrednictwa przy przesyłaniu listów z podaną wartością i paczek;

c) wymiar należytości, które mają być zaliczane na ich dobro za tranzyt paczek i tranzyt listów z podaną wartością;

d) przepisy szczegółowe w sprawie zakazów i ograniczeń wwozu zarówno do ich krajów, jak i do krajów, dla których są krajem pośredniczącym przy wymianie przesyłek pocztowych;

e) wszelkie późniejsze zmiany, dotyczące treści zastrzeżonych w poprzednich punktach komunikatów, i to możliwie na miesiąc przed wprowadzeniem tych zmian.

Artykuł  13.

Szczegółowe przepisy postępowania, konieczne do zabezpieczenia wykonania niniejszej Konwencji, określi protokół uzupełniający, podpisany przez pełnomocników, upoważnionych do zawarcia i podpisania samej Konwencji.

Powyższe szczegóły mogą być zmieniane i uzupełniane w dowolnych terminach za obopólną zgodą Zarządów Pocztowo-Telegraficznych Układających się Stron zależnie od wymogów służby.

LISTY, KARTKI POCZTOWE, DRUKI, PAPIERY HANDLOWE I PRÓBKI TOWARÓW.

Artykuł  14.

Listy, kartki pocztowe, druki, papiery handlowe i próbki towarów zarówno zwykłe, jak i polecone, wymieniane między Układającemu się Stronami, winny być przy nadaniu opłacane za pomocą znaczków pocztowych, których wartość w monecie kraju nadania odpowiada, ekwiwalentom taks, ustalonych w Światowej Konwencji Pocztowej, (art. 6).

Artykuł  15.

Każda z Układających się Stron, przez której terytorjum przechodzą tranzytem wymienione w art. 14 przesyłki pocztowe, otrzymuje za to wynagrodzenie, przewidziane w Światowej Konwencji Pocztowej.

Artykuł  16.

Gdyby opłaty pocztowe, ustalone przez jedną z Układających się Stron, okazały się w stosunku do franka złotego niższe od takichże opłat, ustalonych przez stronę drugą, wówczas Zarząd Pocztowo-Telegraficzny tej drugiej Strony ma prawo zastosować zakaz wysyłania do kraju pierwszego przesyłek listowych nieopłaconych lub opłaconych niedostatecznie, jak również kartek z opłaconą odpowiedzią.

Zarząd Pocztowo-Telegraficzny tej Strony, względem której rygor tego rodzaju byłby zastosowany, może go tytułem wzajemności zastosować do Strony przeciwnej.

Artykuł  17.

1. Każdej z Układających się Stron przysługuje prawo, o ile przepisy wewnętrzne tego wymagają, nie dopuszczać w ruchu wzajemnym i zwracać do miejsc nadania:

a) przesyłki pocztowe poste-restant;

b) listy, których waga przekracza 100 gr.

Jednakowoż dla listów, adresowanych do Urzędów Państwowych lub przez nie wysyłanych, maxi-mum wagi ustala się na 2 kg.

Zarządom Pocztowym Układających się Stron przysługuje prawo uchylić powyższe ograniczenia na podstawie obopólnego porozumienia się gdy tylko okaże się to możliwem ze względu na warunki miejscowe.

2. W ruchu wzajemnym między Układającemi się Stronami wzbronionem jest przesyłanie w listach zarówno zwykłych, jak i poleconych, pieniędzy obiegowych nietylko krajów nadania i przeznaczenia, lecz i innych krajów.

Listy, w którychby była stwierdzona tego rodzaju zawartość, podlegają zwrotowi do kraju nadania.

3. Przytoczone w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu ograniczenia nie dotyczą przesyłek pocztowych, przewożonych tranzytem przez terytorja Układających się Stron, jak również przesyłek dosyłanych.

4. Waga listów służbowych (§ 1 art. 11) żadnym ograniczeniom nie podlega.

Artykuł  18.

W ruchu wzajemnym między układającemi się Stronami nie będą stosowane postanowienia punktu "d' i "f" § 3 art. XVII Regulaminu Wykonawczego do Madryckiej Konwencji Pocztowej, w myśl których zezwala się poprawiać błędy drukarskie na drukach i uwydatniać pewne słowa lub ustępy tekstu zapomocą odkreślania lub podkreślania.

Druki z tego rodzaju poprawkami, o ileby omyłkowo zostały wysłane, podlegają zwrotowi do kraju nadania.

Artykuł  19.

1. Zarządy Pocztowo-Telegraficzne Układających się Stron nie przyjmują żadnej odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych, spowodowane wypadkami siły wyższej.

2. W razie zaginięcia przesyłki poleconej, nadawcy przesyłki przysługuje prawo do otrzymania wynagrodzenia w wysokości 50 franków. Ekwiwalent kwoty powyższej podlega wypłacie w kraju nadania w monecie tegoż kraju według kursu, przyjętego przez każdy z Zarządów Pocztowo-Telegraficznych przy ustaleniu opłat pocztowych za przesyłki listowe zagraniczne.

3. Wynagrodzenie powyższe wypłacane będzie w sposób, wskazany w paragrafie poprzednim, bądź na rachunek własny Zarządu Pocztowo-Telegraficznego miejsca nadania, bądź na rachunek Zarządu Pocztowo-Telegraficznego, ponoszącego odpowiedzialność za zaginięcie przesyłki.

4. Jeżeli wypłaty wynagrodzenia dokonał Zarząd Pocztowo-Telegraficzny jednej z Układających się Stron na rachunek Zarządu Pocztowo-Telegraficznego Strony drugiej, to len ostatni Zarząd obowiązany będzie zwrócić mu wypłaconą sumę w tejże walucie, w której dokonana była wypłata, nie później, niż w ciągu dwóch miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia o dokonaniu wypłaty.

5. Do czasu wprowadzenia przekazów pocztowych zwrot wypłaconych wynagrodzeń będzie uskuteczniony raz na miesiąc za pośrednictwem banków, tub Przedstawicielstwa Dyplomatycznego kraju-dłużnika, mających siedzibę w stolicy kraju-wierzyciela.

LISTY Z PODANĄ WARTOŚ CIĄ.

Artykuł  20.

1. Jako najwyższą kwotę podanej wartości dla listów, wymienianych w ruchu wzajemnym między Układającemi się Stronami, przyjmuje się:

a) dla listów, nadawanych przez instytucje państwowe, lab kredytowe i na imię tych instytucyj adresowane - 25.000 franków;

b) dla wszelkich innych listów - 1.000 franków.

2. Wskazane w paragrafie poprzednim granice podanej wartości będą również miarodajne w ruchu tranzytowym z krajami trzeciemi, o ile w ruchu z temi trzeciemi krajami nie są miarodajne granice niższe.

3. Zgłaszana przez nadawcę kwota, wyrażająca wartość listu, nie może być wyższą niż rzeczywista cena wartości listu, i musi być podana bądź we frankach złotych, bądź w monecie kraju nadania. W tym ostatnim wypadku Urząd Pocztowy kraju nadania przelicza tę kwotę na franki złote według przyjętego przez Zarząd Pocztowo-Telegraficzny każdego z krajów kursu przy ustalaniu ekwiwalentów za paczki zagraniczne.

4. Wskazane w § 1 granice podanej wartości mogą ulegać zmianom na podstawie obopólnego porozumienia się Zarządów Pocztowo-Telegraficznych Układających się Stron.

Artykuł  21.

1. W celu umożliwienia sprawdzenia zawartości listu z podaną wartością, listy te należy nadawać w Urzędach Pocztowych w stanie otwartym i nie wolno do nich wkładać przedmiotów w opakowaniu zamkniętem.

2. Do każdego listu z podaną wartością ma być włożony sporządzony przez nadawcę wykaz wysyłanych przedmiotów wartościowych, z podaniem wartości każdego z nich oddzielnie oraz wartości ogólnej we frankach złotych lub w monecie kraju nadania.

3. Wykaz ma być sporządzony przez nadawcę zarówno w języku kraju nadania, jak i w języku kraju przeznaczenia, lub tylko w języku francuskim, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Oba egzemplarze wykazu poświadcza funkcjonarjusz pocztowy przyjmujący list, umieszczając odcisk datownika, przyczem jeden egzemplarz wykazu wkłada się do listu, drugi zaś zwraca się nadawcy.

Artykuł  22.

Do listów z podaną wartością wolno wkładać tylko krótką notatkę, dotyczącą wysyłanych przedmiotów.

Artykuł  23.

W razie stwierdzenia przez kraj przeznaczenia w listach z podaną wartością przedmiotów, niedozwolonych do wwozu do tego kraju, listy takie nie podlegają konfiskacie, lecz będą zwracane do kraju nadania.

Artykuł  24.

Warunki i sposób nadawania i wydawania listów z podaną wartością określają przepisy wewnętrzne kraju nadania względnie kraju przeznaczenia, o ile przepisy te nie są sprzeczne z niniejszą Konwencją.

Artykuł  25.

1. W obrocie wzajemnym między Układającemi się Stronami nadawca listu z podaną wartością winien uiścić opłaty pocztowe zgóry przy nadaniu, a mianowicie:

a) należytość od wagi i należytość za polecenie, ustalone dla zagranicznych listów poleconych;

b) należytość asekuracyjną, wynoszącą od każdych 300 franków lub część 300 franków podanej wartości po 0,15 fr. na dobro każdej z obu Układających się Stron.

2. Rozrachunki z tytułu wymiany i tranzytowego przewozu listów z podaną wartością przeprowadzane będą i likwidowane w sposób przewidziany w art. 5 niniejszej Konwencji.

Wskazane rozrachunki dokonywane będą za każdy miesiąc.

Artykuł  26.

Listy z podaną wartością zarówno własne, jak i przewożone tranzytem, przekazywane będą w punktach zdawczo-odbiorczych na podstawie kart wartościowych indywidualnie, z rąk do rąk, jako pojedyncze sztuki.

Jednakowoż Zarządom Pocztowo-Telegraficznym Układających się Stron przysługuje prawo na podstawie obopólnego porozumienia się wprowadzić, w razie potrzeby, przesyłkę listów z podaną wartością w zamkniętych odsyłkach, wymienianych między znaczniejszemi Urzędami Pocztowemi.

Artykuł  27.

1. Zarządy Pocztowo-Tefegraficzne Układających się Stron nie przyjmują żadnej odpowiedzialności za zaginięcie listu z podaną wartością, brak w nim zawartości, wskazanej w wykazie (patrz § 2 art. 20), lub uszkodzenie tej zawartości, spowodowane wypadkami siły wyższej.

2. W razie zaginięcia listu z podaną wartością, braku w nim cennej zawartości, wskazanej w wykazie, lub w razie uszkodzenia tej zawartości, nadawcy listu przysługuje prawo do otrzymania odszkodowania, które odpowiada rzeczywistej cenie zaginionych, brakujących, lub uszkodzonych przedmiotów, nie przekracza jednak kwoty podanej wartości listu.

Odszkodowanie to za dokumenty lub akta, które nie przedstawiają wartości handlowej, nie może przekraczać wysokości strat bezpośrednich, spowodowanych zaginięciem listu, brakiem w nim zawartości lub uszkodzeniem tej zawartości. Jednakowoż, gdyby należne nadawcy odszkodowanie nie mogło być ustalone na podstawie zasad powyższych, należy mu je wypłacić w wysokości, odpowiadającej podanej wartości zaginionych, brakujących lub uszkodzonych przedmiotów.

3. Odpowiedzialność ponosi ten Zarząd Pocztowo-Telegraficzny, na którego terytorjum list zaginął, lub miało miejsce usunięcie z listu, lub uszkodzenie cennej zawartości.

4. Odszkodowanie wypłacane będzie w kraju nadania w monecie tegoż kraju według kursu franka złotego, przyjętego przez Zarząd Pocztowo-Telegraficzny każdego z krajów przy ustalaniu ekwiwalentów opłat za paczki zagraniczne.

Przy wypłacie odszkodowania, lub zwrocie kwot, wypłaconych z tego tytułu przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, obowiązują postanowienia §§ 3, § 4 i 5 art. 19 niniejszej Konwencji.

Artykuł  28.

Wymiany pudełek z podaną wartością nie wprowadza się.

PACZKI.

Artykuł  29.

1. W ruchu wzajemnym między Układającemi się Stronami dopuszczone będą paczki zarówno bez podanej wartości, jak i z podaną wartością, których waga nie przewyższa 10 kg., wartość zaś - 1.000 franków.

2. W ruchu wzajemnym dopuszczone będą paczki, których wymiary nie przekraczają 60 cm. w każdym z trzech kierunków. Przy większym wymiarze jednego z boków, dwa pozostałe boki, względnie obwód prostopadłego przecięcia, winny być odpowiednio mniejsze, a mianowicie: obwód nie może przekraczać 200 cm. przy długości ponad 60 do 100 cm. i 140 cm. przy długości ponad 100 do 120 cm. Wykluczonem jest przesyłanie paczek, których długość przekracza 120 cm.

3. Zarządom Pocztowo-Telegraficznym Układających się Stron przysługuje prawo zmienić na podstawie obopólnego porozumienia się wskazane w §§ 1 i 2 granice wartości, wagi i wymiarów.

4. Przepisy wewnętrzne Układających się Stron są miarodajne co do sposobu nadawania i wydawania paczek, jak również co do sposobu postępowania z przedmiotami bezwzględnie lub warunkowo wzbronionemi do wwozu, o ile przepisy te nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszej Konwencji.

5. Nie będą dopuszczone w ruchu wzajemnym między Układającemi się Stronami:

a) paczki, które ze względu na wymiary, przekraczające wymiary podane w § 2, jak również ze względu na kształt lub łamliwość zalicza się do kategorji paczek ochronnych;

b) paczki pilne (colis urgents);

c) paczki, za które należytości celne uiszcza nadawca.

Artykuł  30.

1. Każda z Układających się Stron, zobowiązana w myśl art. 2 niniejszej Konwencji do zapewnienia drugiej Stronie swobodnego tranzytu przez swoje terytorjum paczek do krajów trzecich lub z krajów trzecich, przyjmować będzie do przewozu tranzytowego tylko takie paczki, które odpowiadają warunkom, zastrzeżonym w art. 29 dla paczek w ruchu wzajemnym, o ile zainteresowane kraje trzecie w swym ruchu paczkowym nie stosują dalej idących ograniczeń.

2. Każdej z Układających się Stron przysługuje prawo wyznaczać najwyższą ilość paczek, która może być przekazana dla przewozu tranzytowego, a to w zależności od rozporządzalnych środków przewozowych i od stopnia obciążenia wagonów pocztowych, kursujących w kierunkach tranzytowych.

Artykuł  31.

1. Opłaty pocztowe od paczek aż do miejsca przeznaczenia muszą być uiszczane w całości przy nadaniu paczki

2. Należytość od wagi za paczki wymieniane między Układającemu się Stronami wynosi:

	Ogólna kwota	Z ogólnej sumy
		Na dobro Polski	Na dobro Rosji
Za paczki z Polski do
miejscowości Rosji
Europejskiej i odwrotnie:
do 1 klg. wagi	2.30 fr.	0.55 fr.	1.75 fr.
" 5 " "	2.50 fr.	0.75 fr.	1.73 fr.
" 10 " "	3.70 fr.	1.15 fr.	2.55 fr.
Za paczki z Polski do
miejscowości Rosji Azjatyckiej i odwrotnie:
do 1 klg. wagi	4.05 fr.	0.55 fr.	3.50 fr.
" 5 " "	4.25 fr.	0.75 fr.	3.50 fr.
" 10 " "	6.25 fr.	1.15 fr.	5.10 fr.

3. Należytość asekuracyjna od paczek z podaną wartością, wymienianych między Układającemi się Stronami, wynosi od każdych 300 franków lub część 300 franków podanej wartości po 0.15 fr. dla każdej Strony.

4. Zarząd Pocztowo-Telegraficzny kraju nadania uprawniony jest do pobierania na swoją korzyść od nadawców paczek z podaną wartością specjalnej opłaty ekspedycyjnej, nie przekraczającej 0,50 fr. od każdej paczki, niezależnie od kwoty podanej wartości.

5. Zarząd Pocztowo-Telegraficzny kraju przeznaczenia uprawniony jest do pobierania od odbiorców paczek należytości za dopełnienie formalności celnych, nie przekraczającej 0.50 fr. od paczki.

Artykuł  32.

1. Należytości tranzytowe za przechód paczek przez terytorja Układających się Stron, jak również, w odnośnych wypadkach, odpowiednie należytości asekuracyjne będą ustalane zgodnie z postanowieniami Międzynarodowej Konwencji o wymianie paczek.

2. Gdyby opakowanie przewożone) tranzytem paczki okazało się do tego stopnia uszkodzonem, iż bez uprzedniego przepakowania paczka ta nie nadawałaby się do dalszego przewozu, wówczas pośredniczącej instytucji pocztowej przysługuje prawo obciążyć następny Zarząd Pocztowy kwotą kosztów dokonanego przepakowania, w celu ściągnięcia tej kwoty od odbiorcy. Koszta przepakowania nie mogą przekraczać 0.50 fr. W razie zwrotu paczki koszta przepakowania należy ściągnąć od nadawcy paczki.

Artykuł  33.

1. W ruchu wzajemnym wszystkie paczki przekazywane będą jako pojedyńcze sztuki.

Tenże system przekazywania stosowany będzie i do paczek tranzytowanych, o ile nie nastąpi porozumienie co do przekazywania ich w workach zamkniętych.

2. Zarządy Pocztowo-Telegraficzne Układających się Stron podstawie obopólnego porozumienia się wyznaczają pocztowe urzędy wymiany paczek i odnośne połączenia

Artykuł  34.

Do każdej paczki, przesyłanej z jednego kraju do drugiego, należy dołączać prócz adresu pomocniczego 2 jednobrzmiące egzemplarze deklaracji celnej, sporządzone przez nadawcę w języku francuskim lab w języku kraju nadania z przekładem na język kraju przeznaczenia.

Artykuł  35.

Paczki, w których okażą się przedmioty, wzbronione do wwozu, o ile zawartość takich paczek została dokładnie wskazana w deklaracji celnej nie mogą być konfiskowane, lecz podlegają zwrotowi z Urzędu wymiany.

Artykuł  36.

Nadawca paczki może przy jej nadaniu zaznaczyć na adresie pomocniczym i na opakowaniu, by w razie niedoręczalności paczki takowa była:

a) niezwłocznie zwrócona, nadawcy;

b) wydana innemu adresatowi, lub

e) pozostawiona do dyspozycji kraju przeznaczenia.

Artykuł  37.

Zarządom Pocztowo-Telegraficznym Układających się Stron przysługuje prawo wzbronić umieszczania na odcinkach adresów pomocniczych jakichkolwiek pism.

Artykuł  38.

W ruchu wzajemnym wszelkie paczki niedoręczalne, o ile przy nadaniu ich nie były zgłoszone przez nadawców żądania niezwłocznego zwrotu (patrz art. 36) będą przechowywane w Polsce w ciągu jednego miesiąca, w Rosji zaś w ciągu dwóch miesięcy.

Po upływie przepisanych terminów paczki podlegają zwrotowi do kraju nadania bez uprzedniego zawiadomienia nadawcy o niedoręczalności paczki.

Artykuł  39.

Należytości celne i wszelkie inne niepocztowe, ciążące na paczkach, zwracanych do kraju nadania, lub dosyłanych do krajów trzecich, podlegają skreśleniu zarówno w Polsce, jak i w Rosji,

Artykuł  40.

1. Zarządy Pocztowo-Telegraficzne obu Układających się Stron nie przyjmują żadnej odpowiedzialności za zaginięcie paczki, brak w niej zawartości, lub uszkodzenie tej zawartości, spowodowane wypadkami siły wyższej.

2. W razie zaginięcia paczki, braku w niej zawartości, lub uszkodzenia tej zawartości nadawcy paczki przysługuje prawo do otrzymania odszkodowania, odpowiadającego stracie, w rzeczywistości przez niego poniesionej wskutek zaginięcia paczki, braku w niej zawartości, lub wskutek uszkodzenia tej zawartości, o ile strata nie wynikła z winy lub niedbalstwa nadawcy lub też z właściwości przesyłanych przedmiotów.

3. Odszkodowanie to w żadnym wypadku nie może przekraczać jednego franka od każdego kilograma paczki bez podanej wartości, za paczki zaś z podaną wartością - kwoty podanej wartości.

4. Odszkodowanie wypłacane będzie w kraju nadania w monecie tego kraju według kursu franka złotego, przyjętego przez Zarządy Pocztowo-Telegraficzne każdego z krajów przy ustalaniu ekwiwalentów opłat za paczki zagraniczne.

Przy wypłacie odszkodowania lub zwrocie kwot, wypłaconych z tego tytułu przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, obowiązują postanowienia §§ 3, 4 i 5 art. 19 niniejszej Konwencji.

Artykuł  41.

1. Rozrachunki wzajemne z tytułu wymiany paczek własnych i tranzytowanych, przeprowadzane będą za każdy miesiąc w sposób wskazany w Regulaminie Wykonawczym do Międzynarodowej Konwencji o wymianie paczek pocztowych (art. 4).

2. Rachunki z dołączeniem dotyczących dowodów winny być przesłane drugiemu Zarządowi w ciągu dwóch miesięcy, następujących po miesiącu sprawozdawczym.

Rachunki te winny być sprawdzone i zwrócone nie później niż w ciągu jednego miesiąca od daty otrzymania.

3. Rachunki miesięczne, zostawione i zaakceptowane przez strony, Zarząd - wierzyciel wpisuje do ogólnego rachunku, który winien być wyrównany nie później, niż w ciągu jednego miesiąca od daty otrzymania.

W razie nieuregulowania rachunku w powyżej wskazanym terminie dolicza się na dobro Zarządu - wierzyciela po 7 proc. od dłużnej sumy.

KORESPONDENCJA TELEGRAFICZNA.

Artykuł  42.

1. Układające się Strony obowiązane są za obopólną zgodą oddać do użytku każda na swem terytorjum taką ilość połączeń telegraficznych, jaka jest konieczna do opanowania ruchu telegraficznego zarówno wzajemnego, jak i tranzytowego.

2. Początkową liczbę połączeń telegraficznych, urzędy wymiany, jak również system aparatów, które znajdą zastosowanie, ustali protokół uzupełniający (patrz art. 13).

3. Zarządom Pocztowo-Telegraficznym Układających się Stron przysługuje prawo, gdy tylko okaże się to możliwem, podjąć ruch radiotelegraficzny zarówno wzajemny, jak i z krajami trzeciemi przy współudziale swych radjostacyj i ustalić na podstawie obopólnego porozumienia się taksy radjotelegraficzne.

Artykuł  43.

1. Taksy końcowe dla telegramów, wymienianych między urzędami telegraficznemi Układających się Stron, wynoszą: na rzecz Polski po 8 cent. i na rzecz Rosji po 26 cent. od słowa telegramu zwykłego.

2. Taksy tranzytowe wynoszą:

a) w ruchu europejskim na rzecz Polski po 7 cent. i na rzecz Rosji po 24 cent. od słowa telegramu zwykłego;

b) w ruchu pozaeuropejskim na rzecz Polski po 12 cent. od słowa telegramu zwykłego i na rzecz Rosji w wysokości, wskazanej w tabeli "B", stanowiącej załącznik do Regulaminu Wykonawczego Międzynarodowej Konwencji Telegraficznej.

3. Taksy wskazane w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu mogą na podstawie obopólnego porozumienia się, ulec zniżce lub zwyżce, zależnie od zmian, jakie mogą być uchwalone w tym kierunku przez Światowy Związek Telegraficzny.

Również mogą być zniżone za obopólną zgodą Zarządów Pocztowo-Telegraficznych Układających się Stron taksy, wskazane pod lit. "a" § 2, w celu ujednostajnienia taryf przy użyciu dróg przez różne Państwa.

4. Wszystkie powyżej wskazane taksy zniża się dla telegramów prasowych o 50 proc. w ruchu wzajemnym i tranzytowym europejskim i nie mniej niż o 50 proc. w ruchu pozaeuropejskim.

5. Zarządom Pocztowo-Telegraficznym Układających się Stron przysługuje prawo wprowadzić na podstawie obopólnego porozumienia się wymianę telegramów niepilnych (différés), opłacanych według taryfy zniżonej w stosunku do normalnej o 50 proc.

6. Telegramy meteorologiczne wymieniane będą bez uiszczania opłat.

Artykuł  44.

1. W ruchu wzajemnym między Układającemi się Stronami dozwolone są telegramy, napisane wyłącznie literami alfabetu łacińskiego, w językach: polskim, rosyjskim, angielskim, francuskim, niemieckim i włoskim.

Telegramy, napisane w innych niż wskazano językach, jak również napisane w języku szyfrowanym lub umówionym, nie będą przyjmowane aż do specjalnego porozumienia się zainteresowanych Zarządów Pocztowo-Telegraficznych.

Ograniczenia językowe nie dotyczą telegramów państwowych i telegramów tranzytowych.

2. Telegramy, przeznaczone do miejscowości, położonych w pozamiejscowym okręgu doręczeń, z reguły doręczane będą za pośrednictwem Poczty i w tych tylko wypadkach przez umyślnych posłańców, gdy Urząd oddawczy będzie w posiadaniu odpowiedniego zgłoszenia adresata o doręczaniu telegramów przez umyślnych posłańców.

Wobec powyższego zastrzeżenia znaki konwencjonalne XPX, XPP i XPT uwzględniane nie będą.

Artykuł  45.

Zarządy Pocztowo-Telegraficzne Układających się Stron zobowiązują się przed podjęciem ruchu telegraficznego zakomunikować sobie wzajemnie wykaz Władz i Urzędów, których telegramy w myśl art. 5 obowiązującej obecnie Międzynarodowej Konwencji Telegraficznej zalicza się do kategorji telegramów państwowych.

Artykuł  46.

1. Rozrachunki wzajemne z tytułu należytości za telegramy własne i tranzytowe przeprowadzane będą za każdy miesiąc w sposób wskazany w Regulaminie Wykonawczym do Międzynarodowej Konwencji Telegraficznej.

2. Kwota salda, otrzymanego przy zbilansowaniu miesięcznych rachunków telegraficznych, ma być wypłaconą Zarządowi - wierzycielowi przed upływem dwóch miesięcy, następujących po miesiącu sprawozdawczym, w sposób przewidziany w art. 5 niniejszej Konwencji.

3. Omyłki, skonstantowane przy sprawdzaniu rachunku miesięcznego, należy wykazywać w rachunku następnym.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  47.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie odnośnie wymiany przesyłek listowych i telegramów przed upływem dni 15 (piętnastu), a odnośnie wymiany listów z podaną wartością i paczek - przed upływem dwóch miesięcy od daty wymiany Dokumentów Ratyfikacyjnych.

Artykuł  48.

Konwencja niniejsza obowiązuje na czas nieograniczony i może być rozwiązaną na życzenie jednej z Układających się Stron po upływie trzech miesięcy od daty wypowiedzenia.

Artykuł  49.

Konwencja niniejsza sporządzona zostaje w języku polskim i rosyjskim w dwóch egzemplarzach.

Przy interpretacji Konwencji oba teksty będą uważane za autentyczne.

Konwencja niniejsza podlega. ratyfikacji i staje się prawomocną z chwilą wymiany Dokumentów Ratyfikacyjnych.

Wymiana Dokumentów Ratyfikacyjnych i spisanie odpowiedniego protokółu nastąpi w Warszawie.

Na dowód czego Pełnomocnicy obu Układających się Stron własnoręcznie podpisali i zaopatrzyli pieczęciami Konwencję niniejszą.

Działo się w Moskwie w dniu 24 maja tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku.

(-) K. Tpoфимов

(-) Włodzimierz Dobrowolski

(-) E. Pyбинин

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

do

KONWENCJI POCZTOWO - TELEGRAFICZNEJ

między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony, oraz Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką Rad, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad i Białoruską Socjalistyczną Republiką Rad z drugiej strony.

Uwzględniając oświadczenie Pełnomocników Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Rad o tem, iż między wspomnianą Republiką oraz Związkiem Socjalistycznych Republik Zakaukaskich, zawarty został układ z dnia 24 maja 1922 roku, o zjednoczeniu kierownictwa sprawami poczty, telegrafu, telefonu i radjotelegrafu w jednym wspólnym Zarządzie Komisariatu Ludowego Poczt i Telegrafów w Moskwie, zgodzono się, by moc obowiązującą postanowień wyżej wspomnianej Konwencji rozciągnąć również na Związek wymienionych Republik,

Protokół niniejszy stanowi nieodłączną część Konwencji i jednocześnie z nią wchodzi w życie.

Na dowód czego Pełnomocnicy obu Układających się Stron włosnoręcznie podpisali i zaopatrzyli pieczęciami mniejszy protokół końcowy.

Moskwa, dnia 24 maja, tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku.

PROTOKÓŁ UZUPEŁNIAJĄCY

do

KONWENCJI POCZTOWO-TELEGRAFICZNEJ

zawartej między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony oraz Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką Rad, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad i Białoruską Socjalistyczną Republiką Rad z drugiej strony.

W myśl art. 13 Konwencji Pocztowo-Telegraficznej, podpisanej w Moskwie w dniu 24 maja 1923 r., podpisani pełnomocnicy Układających się Strono omówili i, za obopólną zgodą, przyjęli niżej podane zarządzenia.

Artykuł  I.

W charakterze urzędów wymiany odsyłek zamkniętych ze zwykłemi i poleconem przesyłkami listowemi wyznacza się narazie:.

Ze strony polskie)		Ze strony rosyjskiej
	(Moskwa		(Warszawa
	(Piotrogród	Moskwa	{Wilno
	(Charków		(Brześć nad Bugiem
WARSZAWA	{Kijów	PIOTROGRÓD	(Warszawa
	(Odesa		{Wilno
	(Mińsk	CHARKÓW	{Warszawa
	(Baku		(Warszawa
	(Moskwa	KIJÓW	{Lwów
WILNO	{Piotrogród	ODESA	{Warszawa
	(Mińsk	MIŃSK	(Warszawa
LWÓW	{Kijów		{Wilno
BRZEŚĆ N/B.	{Moskwa	BAKU	{Warszawa

Artykuł  II.

W charakterze urzędów wymiany listów z podaną wartością wyznacza się narazie:

a) ze strony polskiej - Warszawę i Brześć nad Bugiem;

b) ze strony rosyjskiej - Moskwę, Kijów i Mińsk, z tem, by na Warszawę i Moskwę kierowane były listy, adresowane do tych tylko miast.

Artykuł  III.

W charakterze urzędów wymiany paczek wyznacza się narazie:

a) ze strony polskiej - Warszawę i Brześć nad Bugiem;

b) ze strony rosyjskiej - Mińsk i Kijów, z tem, by na Warszawę kierowane były wyłącznie paczki, adresowane do Warszawy.

Artykuł  IV.

Miejscem przejścia dla ładunku pocztowego z polskiej strony na rosyjską lub odwrotnie wyznacza się narazie nadgraniczne odcinki kolejowe: Stołpce - Niegoriełoje i Zdołbunowo - Szepietówka.

Na odcinku Stołpce - Niegoriełoje wagony pocztowe polskie będą wydawać i przyjmować ładunek pocztowy na stacji Niegoriełoje, wagony zaś pocztowe rosyjskie - na stacji Stołpce, zmieniając się kolejno, co dwa miesiące. Z chwilą podjęcia ruchu pocztowego rozpoczną kolejkę wagony polskie.

Na odcinku Zdołbunowo - Szepietówka, odpowiednio do kolejowego rozkładu jazdy na letni okres 1923 roku, wagony pocztowe polskie będą wydawać i przyjmować ładunek pocztowy na stacji Szepietówka we czwartki i niedziele, wagony zaś rosyjskie - na stacji Zdołbunowo we wtorki i piątki. W związku ze zmianą kolejowego rozkładu jazdy ulegnie zmianie za obopólną zgodą i ruch wagonów, pocztowych.

Artykuł  V.

Przekazywanie ładunku pocztowego w punktach zdawczo-odbiorczych (patrz art. IV) odbywać się będzie na podstawie ogólnego wykazu ładunku, sporządzanego w dwóch identycznych egzemplarzach, z których jeden, z pokwitowaniem funkcjonariusza, który przyjął ładunek, pozostaje u oddawcy, drugi zaś otrzymuje odbiorca ładunku.

W powyższych wykazach ogólnych należy podawać sumarycznie:

1) ilość worków;

2) ilość listów z podaną wartością z równoległem wyszczególnieniem numerów przynależnych kart wartościowych i

3) ilość paczek z równoległem wyszczególnieniem numerów, przynależnych kart paczkowych.

Wraz z ogólnym wykazem ładunku funkcjonarjusz przyjmujący ładunek winien otrzymać:

1) sporządzony przez wagon pocztowy spis worków, w którym to spisie ilość worków winna być podana według poszczególnych urzędów wymiany, jak również według zawartości worków;

2) sporządzone przez urzędy wymiany karty wartościowe na listy z podaną wartością i

3) sporządzone przez urzędy wymiany karty pączkowe.

Funkcjonariusz pocztowy, zgłaszający się po odbiór ładunku pocztowego, któryby sam nie miał przesyłek pocztowych, obowiązany jest wręczyć oddawcy próżny wykaz ładunku, należycie ostemplowany i podpisany.

Artykuł  VI.

Worki z przesyłkami listowemi zwykłemi i poleconemi, zarówno wymieniane między Układającemi się Stronami, jak i przesyłane tranzytem, winny być zamknięte plombami i ściśle przewiązane w szyjce, by podczas drogi przewiązka nie mogła być zsunięta.

W tych wypadkach, gdy w liczbie worków, przekazywanych w punkcie zdawczo - odbiorczym, okaże się worek z zerwaną plombą i obluźnioną przewiązką, dziurawy lub z rozprutym szwem, funkcjonarjusz pocztowy ma prawo odmówić przyjęcia takiego worka.

O nieprzyjęciu worka należy zrobić odpowiednią adnotację w obydwu egzemplarzach ogólnego wykazu ładunku, jak również i spisu worków, stwierdzoną podpisami funkcjonarjuszów, wydających i przyjmujących ładunek pocztowy, wskazując powód odmowy przyjęcia.

W tenże sam sposób ma postąpić funkcjonarjusz, przyjmujący ładunek, gdy natrafi na list z podaną wartością lub na paczkę ze śladami uszkodzenia, lub takie, których stan opakowania umożliwia dostanie się do zawartości.

Zgłoszenia o złym stanie zamknięcia lub opakowania worków, listów z podaną wartością lub paczek, któreby nastąpiło już po przyjęciu tych przedmiotów, nie przerzucają odpowiedzialności na Stronę, która je przekazała.

Artykuł  VII.

Przesyłki polecone, przesyłane w workach zamkniętych, należy wpisywać do kart listowych indywidualnie, podając numer nadawczy i miejsce nadania.

Karty listowe należy oznaczać numerami porządkowemi według ciągłej numeracji rocznej.

Gdyby urząd wymiany wysyłał jednocześnie kilka worków z przesyłkami poleconemi, do jednego z nich należy włożyć kartę listową, do pozostałych zaś - dodatkowe spisy zawartych w nim przesyłek poleconych. W tym wypadku do karty listowej należy wpisywać indywidualnie tylko przesyłki polecone z worka z kartą, przesyłki zaś z innych worków należy wykazywać sumarycznie na odwrotnej stronie karty z powołaniem się na odnośne spisy dodatkowe.

Artykuł  VIII.

Pisma służbowe, przy których przesyłane będą dokumenty do rachunków telegraficznych i radjotelegraficznych, jak również karty wartościowe i paczkowe, należy wysyłać w osobnym worku, nie łącząc z innemi przesyłkami.

Na chorągiewce worka z tego rodzaju zawartością należy wskazywać nazwę urzędu, dla którego zawartość worka jest przeznaczoną.

Artykuł  IX.

Wykazy zawartości, przy których mają być nadawane listy z podaną wartością, winny być napisane bądź odręcznie, pismem czytelnem, bądź na maszynie i podpisane przez nadawcę. Ogólna wartość wszystkich przedmiotów wartościowych ma być podana cyfrowo i słownie. Wszelkiego rodzaju poprawki lub skreślenia w wykazach są stanowczo wzbronione.

Wpisywanie do wykazów przedmiotów, od których nie uiszcza się należytości asekuracyjnej, jest wzbronione.

Oba egzemplarze wykazu winny być napisane jednakowo na dwóch połówkach rozłożonego arkusza lub półarkusza papieru.

Artykuł  X.

Opłaty pocztowe od listów z podaną wartością i paczek zasadniczo winny być uiszczane za pomocą znaczków pocztowych. Jednakowoż Zarządom Pocztowo-Telegraficznym obu Układających się Stron przysługuje prawo, zależnie od okoliczności, stosować system opłat gotówkowych.

Artykuł  XI.

Przy obliczaniu należytości za tranzyt listów, kartek pocztowych, druków, papierów handlowych i próbek towarów przez terytorjum Strony rosyjskiej, przyjęte będą za podstawę następujące odległości:

a) dla przesyłek do Turcji, Finlandji i Estonji- poniżej 3,000 kilometrów;

b) dla przesyłek do Persji -i powyżej 3,000, lecz poniżej 6,000 kilometrów;

c) dla przesyłek do Chin, Japonji i krajów poza nimi położonych - powyżej 9,000 kilometrów, o ile wysyłane będą przez Władywostok i powyżej 6,000, lecz poniżej 9,000 kilometrów, o ile wysyłane będą przez Charbin i Kuanczendzy.

Artykuł  XII.

Należytości tranzytowe od wagi za przechód paczek drogą lądową wynoszą:

1. Na dobro Zarządu Pocztowego Polskiego:

a) od paczki do 1 klgr. wagi 0,30 fr, zł.

b) od paczki ponad 1 do 5 klgr. wagi 0,50 fr. zł.

c) od paczki ponad 5 do 10 klgr. wagi 0,90 fr. zł

2. Na dobro Zarządu Pocztowego Rosyjskiego:.

a) od paczki do 5 klgr. wagi 1,25 fr. zł.

Przy przewozie przez Rosję Europejską i przy przewozie przez Rosję Europejską i Azjatycką 2,50 fr. zł.

b) od paczki ponad 5 do 10 klgr. wagi 1,65 fr. zł.

Przy przewozie przez Rosję Europejską i przy przewozie przez Rosję Europejską i Azjatycką 3,30 fr. zł

Artykuł  XIII.

Należytości tranzytowe asekuracyjne za przechód paczek i listów z podaną wartością drogą lądową, niezależnie od tego rodzaju należytości za przewóz drogą morską, wynoszą na dobro każdej z Układających się Stron po 0,05 fr. zł. od każdych 300 fr. zł. lub część 300 fr. zł. podanej wartości.

Artykuł  XIV.

Kwota należytości, przypadającej każdej z Układających się Stron za tranzyt przez ich terytorja przesyłek listowych (patrz art. 15 Konwencji), ustalona będzie:

a) za 1921, 1922 i 1923 rok do dnia podjęcia bezpośredniego ruchu pocztowego między Układającemi się Stronami - na podstawie danych statystyki przeprowadzonej między 1-28 lipca 1922 r., które to dane określają ilość korespondencji, przesłanej z Rosji za pośrednictwem niemieckich wagonów pocztowych przez korytarz polski. Dane te zakomunikowane będą przez Zarząd Pocztowo-Telegraficzny Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Rad niezwłocznie po ukończeniu zestawienia;

b) od dnia podjęcia bezpośredniego ruchu pocztowego do dnia 31 grudnia 1923 roku - na podstawie danych statystyki, o której przeprowadzeniu nie później niż w listopadzie 1923 roku wystąpi z żądaniem Zarząd Pocztowo-Telegraficzny Rzeczypospolitej Polskiej;

c) od dnia 1 stycznia 1924 roku do 31 grudnia 1926 roku - na podstawie danych statystyki za październik - listopad 1924, której przeprowadzenie przewidziane zostało przez Światowy Kongres Pocztowy, który się odbył w Madrycie w roku 1920.

Artykuł  XV.

Z wejściem w życie Konwencji Pocztowo-Telegraficznej narazie uruchomione będą następujące połączenia telegraficzne:

a) Warszawa - Mińsk - Moskwa;

b) Warszawa - Kijów - Charków.

Dla wymiany korespondencji telegraficznej we wskazanych kierunkach w Warszawie na obu przewodach zastosowane będą czterokrotne aparaty Baudot'a, w Moskwie zaś, w Mińsku, Charkowie i Kijowie, w każdym z tych miast, - dwukrotne aparaty Baudot'a.

Artykuł  XVI.

W celu nadzoru nad technicznym stanem przewodów obie Układające się Strony urządzą na każdym ze wskazanych w artykule poprzednim połączeń techniczne stacje kontrolne w punktach możliwie zbliżonych do granicy.

Artykuł  XVII.

Taksy za telegramy, wymieniane między obu Układającemi się Stronami drogą radjo, jak również wydawane drogą radjo przez jedną stronę drugiej stronie dla dalszego skierowania ich drogą radjo lub drogą drutową, ustalone będą w myśl zasad, przyjętych przez Konferencję Państw Bałtyckich, która odbyła się w Rydze w miesiącu wrześniu 1921 roku.

Artykuł  XVIII.

W myśl art. V Petersburskiej Konwencji Telegraficznej następujące Władze i Urzędy Państwowe korzystają z prawa nadawania telegramów, zaliczonych do kategorji telegramów państwowych:

a) W Polsce - Prezydent Rzeczypospolitej, Marszałkowie Sejmu i Senatu, Rada Ministrów, Prezydent Rady Ministrów, Ministrowie i Prezesi Samodzielnych Głównych Zarządów i ich Zastępcy, Szef Sztabu Generalnego, Komitet Ekonomiczny, Wódz Naczelny, Pomocnicy Wodza Naczelnego), Placówki Dyplomatyczne i Konsularne.

b) W Rosji - Ogólno - Rosyjski Centralny Komitet Wykonawczy (WCIK), Centralne Komitety Wykonawcze Sprzymierzonych Republik (CIK), Rada Komisarzy Ludowych (SNOWARKOM), Komisarze Ludowi i ich Zastępcy (NARKOM i ZAMNARKOM), Rada Pracy i Obrony (STO), Rewolucyjna Rada Wojenna (REWWOJENSOWIET), Przewodniczący Rewolucyjnej Rady Wojennej (PREDREWWOJENSOWIET), Zastępca Przewodniczącego Rewolucyjnej Rady Wojennej (ZAMPREDREWWOJENSOWIET), Głównodowodzący Sił Morskich i Lądowych Republiki (GŁAWKOM), Pomocnicy Głównodowodzącego (POMGŁAWKOM), Dyplomatyczni i Konsularni Przedstawiciele.

Na dowód czego pełnomocnicy obu Stron własnoręcznie podpisali i zaopatrzyli pieczęciami niniejszy protokół dodatkowy.

Moskwa, dnia 24 maja, tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku.

• Identyfikator: Dz.U.1925.26.174
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Rosja-Polska. Konwencja pocztowo-telegraficzna. Moskwa.1923.05.24.
• Data aktu: 24/05/1923
• Data ogłoszenia: 14/03/1925
• Data wejścia w życie: 03/05/1925, 17/03/1925