Światowa Konwencja Pocztowa. Madryt.1920.11.30.

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA,

podpisana w Madrycie dnia 30 listopada 1920 r.

(Zatwierdzona ustawą z dnia 23 września 1922 roku - Dz. U. R. P. № 85, poz. 760).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu z osobna komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia trzydziestego listopada tysiąc dziewięćset dwudziestego w Madrycie podpisaną została Światowa Konwencja Pocztowa, która słowo w słowo brzmi jak następuje:

(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru).

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjętą, ratyfikowaną i zatwierdzoną i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywaną.

Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 13 marca 1923 r.

ZAŁĄCZNIK 

KONWENCJE I UMOWY WRAZ Z ODNOŚNEMI REGULAMINAMI WYKONAWCZEMI

uchwalone na VII światowym kongresie pocztowym w Madrycie i podpisane w Madrycie w dniu 30 listopada 1920 r.

I.

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA

którą zawarły:

Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Wyspy Filipiny, Inne Wyspy stanowiące posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, Rzeczpospolita Argentyna, Austrja, Belgja, Kolonja Kongo-Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Rzeczpospolita Kolumbja, Rzeczpospolita Costa-Rica, Rzeczpospolita Kuba, Banja, Rzeczpospolita San-Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, Kolonje Hiszpańskie, Etjopja, Finlandja, Francja, Algier, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonji Francuskich, Wielka Brytanja, Różne Dominja, Kolonje i Protektoraty Brytyjskie, Indje Brytyjskie, Australijski Związek Państw, Kanada, Nowa Zelandja, Unja Południowoafrykańska, Grecja, Gwatemala, Rzeczpospolita Haiti, Rzeczpospolita Honduras, Węgry, Islandja, Włochy, Kolonje Włoskie, Japonja,- Chosen, Zespół innych Terytorjów Zawisłych od Japonji, Rzeczpospolita Liberja, Luksemburg, Marok (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marok (strefa Hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegia, Rzeczpospolita Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Rosja, Rzeczpospolita San-Marino, Salwador, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców, Królestwo Siam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Urugwaj i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, pełnomocnicy Rządów krajów powyżej wymienionych, zebrani na Kongresie w Madrycie, na mocy artykułu 25 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Rzymie dnia 25 maja 1906 roku, przeprowadzili za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, rewizję wymienionej Konwencji w sposób następujący:

Artykuł 1. Określenie Związku Pocztowego.

Pod nazwą "Światowy Związek Pocztowy" tworzą kraję, które niniejszą Konwencją zawarły, oraz te, które do niej w przyszłości przystąpią, wspólny obszar pocztowy dla wzajemnej wymiany przesyłek listowych między urzędami pocztowemi tychże krajów.

Artykuł 2. Przesyłki stanowiące przedmiot Konwencji.

Postanowienia niniejszej Konwencji dotyczą wymiany listów, kartek pocztowych pojedynczych i z opłaconą odpowiedzią, wszelkiego rodzaju druków, papierów handlowych i próbek towarów, nadawanych w jednym, a przeznaczonych do drugiego z krajów związkowych. Znajdują one również zastosowanie przy wymianie pocztowej tychże rodzajów przesyłek między krajami związkowemi, a krajami do Związku nienależącemi, o ile w tego rodzaju wymianie biorą udział przynajmniej dwa kraje związkowe.

Artykuł  3.

Wymiana odsyłek między krajami ościennemi; czynniki trzecie.

1. Zarządy pocztowe krajów ościennych lub mających możność bezpośredniej wymiany bez korzystania z usług Zarządu trzeciego, określają na podstawie obopólnego porozumienia warunki przewozu Swych wzajemnych odsyłek przez granice., względnie od jednej granicy do drugiej.

2. O ile nie zawarto Umowy odmiennej, bezpośredni przewóz poczty, wykonywany między dworna krajami drogą morską za pomocą parostatków pocztowych lub innych statków, zależnych od jednego z tych krajów, uważa się, za równoznaczny ze świadczeniami Zarządów trzecich. Warunki, na jakich wykonywany jest zarówno wzmiankowany przewóz, jak i przewóz między dwoma urzędami pocztowemi tego samego kraju za pośrednictwem połączeń morskich lub lądowych, utrzymywanych przez inne państwa, określają postanowienia artykułu następnego.

3. Wysokie umawiające się Strony zobowiązują się nie nakładać ha parostatki pocztowe, przeznaczone do regularnego przewozu przesyłek listowych i należące do jednego z krajów związkowych, żadnych specjalnych zobowiązań na rzecz poczty wzamian za udogodnienia i przywileje, które mogłyby bądźto istnieć, bądźto być przyznane jakiejkolwiek kategorji statków handlowych, w szczególności co do formalności i manewrów przy wyjściu z portu i wejściu do portu.

Artykuł  4.

Należytości tranzytowe i składowe.

1. Wolność tranzytu jest zagwarantowana na całym obszarze związkowym.

Narządom pocztowym przysługuje prawo zawieszania ruchu pocztowego z każdym z krajów, któryby nie przestrzegał postanowień poprzedniego ustępu. W tym wypadku Zarządy winny uprzedzać w drodze telegraficzne) Zarząd zainteresowany o zastosowaniu tego środka.

2. Poszczególne Zarządy pocztowe, należące do Związku, zależnie od potrzeb ruchu i wymogów służby pocztowej, mogą sobie wzajemnie wysyłać za pośrednictwem jednego lub kilku zarządów związkowych Zarówno Odsyłki zamknięte, jak i przesyłki pojedyncze.

3. Przesyłki listowe wymieniane między dwoma Zarządami związkowemi w odsyłkach zamkniętych przy współudziale jednego lub kilku innych Zarządów związkowych podlegają na korzyść każdego z krajów, przez który przechodzą, lub środkami którego Uskutecznia się przewóz, następującym należytościom tranzytowym:

1) te przewóz drogą lądową:

a) 1 frank 50 centymów od kilogramu listów i kartek pocztowych i 20 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych, przy odległościach przewozu nieprzekraczających 3.000 kilometrów;

b) 3 franki od kilogramu listów i kartek pocztowych i 40 centymów od kilogramu innych przesyłek listowych, przy odległościach przewozu ponad 3.000 kilometrów, nieprzekraczających jednak 6.000 kilometrów;

c) 4 franki 90 centymów od kilogramu listów i kartek pocztowych i 60 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych, przy odległościach przewozu ponad 6.000 kilometrów, nieprzekraczających jednak 9.000 kilometrów;

d) 6 franków od kilogramu listów i kartek pocztowych i 80 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych, przy odległościach przewozu przekraczających 9.000 kilometrów.

2) za przewóz drogą morską:

a) 1 frank 50 centymów od kilogramu listów i kartek pocztowych i 20 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych przy odległościach przewozu nieprzekraczających 300 mil morskich. Przewóz morski na odległość, nieprzenoszącą 300 mil morskich, nie podlega jednak opłacie w tych wypadkach, gdy odnośny Zarząd pocztowy otrzymuje już wynagrodzenie, należne mu za przewóz tychże odsyłek drogą lądową;

b) 4 franki od kilogramu listów i kartek pocztowych i 50 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych, za przewóz: przy odległościach ponad 300 mil morskich między krajami europejskiemi, między Europą a portami morza Śródziemnego i Czarnego w Afryce i Azji, między temi ostatniemi portami wzajemnie, nakoniec między Europą i Ameryką północną. Opłaty tejże wysokości są stosowane w obrębie całego Związku za przewóz poczty listowej zarówno między dwoma portami tego samego państwa jak i między portami dwóch państw, obsługiwanemi przez tę samą linję okrętową, jeżeli droga morska nie przekracza 1.500 mil morskich;

c) 8 franków od kilogramu listów i kartek pocztowych i 1 frank od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych za wszelkie przewozy, nieobjęte kategorjami podanemi w powyższych ustępach a i b. Jeżeli przewóz morski wykonywany jest środkami dwu lub więcej Zarządów łącznie, należytości transportowe za ten przewóz nie mogą przekraczać 8 franków od każdego kilogramu listów i kartek pocztowych i 1 franka od każdego kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych. W danym wypadku, o ile między zainteresowanemi Zarządami nie została zawarta umowa odmienna, łączne należytości tranzytowe podlegają podziałowi między Zarządy, wykonywujące przewóz, w stosunku do długości obsługiwanych przez nie odcinków.

4. Przekazanie w porcie w celu przechowania odsyłek listowych zamkniętych, przywiezionych przez jeden statek, a przeznaczonych do podjęcia przez inny statek, połączone jest z opłatą składowego w kwocie 50 centymów od każdego worka na korzyść Zarządu pocztowego miejsca przechowania, o ile powyższy Zarząd nie otrzymuje wynagrodzenia za przewóz tychże odsyłek drogą lądową lub morską. Samo jednak przeładowanie ze statku na statek nie upoważnia Zarządów pocztowych do pobierania jakichkolwiek opłat.

5. Przesyłki listowe wymieniane między dworna Zarządami związkowemi pojedynczo (a decouvert), podlegają bez względu na wagę i miejsce przeznaczenia następującym należytościom tranzytowym:

za listy	po	6	centymów	od	sztuki;
za kartki pocztowe	"	2½	"	"	"
za inne przesyłki	"	2½	"	"	"

6. Wyszczególnione w niniejszym artykule stawki należytości tranzytowych nie są stosowane w obrębie Związku w tych wypadkach, gdy przewóz wykonywany jest za pomocą urządzeń nadzwyczajnych zorganizowanych lub utrzymywanych przez jeden z Zarządów na żądanie jednego lub kilku innych Zarządów. Warunki tego rodzaju przewozu określają od wypadku do wypadku zainteresowane Zarządy na podstawie wzajemnego porozumienia.

Prócz tego wszędzie tam, gdzie przewóz przesyłek listowych czy to drogą lądową czy morską, już teraz wykonywany jest bezpłatnie lub na warunkach korzystniejszych niż podane, stan obecny utrzymuje się nadal.

7. Należytości tranzytowe i składowe opłaca Zarząd kraju nadania.

8. Ogólny rozrachunek powyższych należytości odbywa się na podstawie danych statystycznych uzyskanych zgodnie z Regulaminem wykonawczym do niniejszej Konwencji co trzy lata w ciągu 28-dniowego okresu.

9. Zwolnione są od wszelkich należytości tranzytowych za przewóz zarówno lądowy jak i morski: przesyłki listowe wyszczególnione w §§ 3 i 4 niżej podanego artykułu 13; odsyłane do kraju nadania, kartki pocztowe, stanowiące część przeznaczoną na odpowiedź; przesyłki listowe dosyłane, mylnie skierowane i niedorączalne; zwrotne poświadczenia odbioru; przekazy pocztowe i wszelkie inne dokumenty, dotyczące służby pocztowej.

10. Jeżeli po obliczeniu należytości tranzytowych i składowych roczne saldo między dwoma Zarządami nie przekracza 1.000 franków, wówczas Zarząd dłużny zwolniony jest od wszelkich opłat z tego tytułu.

Artykuł  5.

Poczta lotnicza.

Do kategorji urządzeń nadzwyczajnych, przewidzianych w § 6 artykułu 4, zalicza się służbę lotniczą, zorganizowaną w celu przewożenia przesyłek listowych między dwoma lub kilku krajami.

Warunki przewozu określają od wypadku do wypadku zainteresowane Zarządy na podstawie wzajemnego porozumienia, jednakże w ten sposób, by należytości tranzytowe za przewóz drogą powietrzną ustalone na poszczególnych przestrzeniach były jednolite dla wszystkich Zarządów, które korzystają z tego środka, nie biorąc udziału w kosztach jego utrzymania.

Artykuł  6.

Opłaty normalne i dodatkowe; waga i wymiary przesyłek listowych.

1. Opłaty za przewóz przesyłek listowych w obrębie całego obszaru związkowego wraz z doręczeniem ich do mieszkania odbiorcy w tych krajach związkowych, w których służba doręczeń bądź już została, bądź też będzie zorganizowaną, w razie uiszczenia opłaty przy nadaniu wynoszą:

1) co do listów po 50 centymów od pierwszych 20 gramów i po 25 centymów od każdych następnych 20 gramów lub części 20 gramów;

2) co do kartek pocztowych po 30 centymów od kartki pojedynczej lub od każdej z obu części kartki z opłaconą odpowiedzią;

3) co do druków wszelkiego rodzaju, papierów handlowych i próbek towarów po 10 centymów od każdego przedmiotu lub pakietu z oddzielnym adresem i od każdych 50 gramów lub części 50 gramów wagi, pod warunkiem, że nadany przedmiot lub pakiet nie zawiera ani listu, ani odręcznych uwag o znamionach bieżącej i osobistej korespondencji

i że sposób opakowania przesyłki pozwala ją łatwo zbadać.

Opłata od papierów handlowych nie może wynosić mniej niż 50 centymów od każdej przesyłki, a opłata od próbek towarów mniej niż 20 centymów od każdej przesyłki.

Wyjątkowo dopuszczone są za opłatą po 5 centymów od sztuki i od każdych 500 gramów lub części 500 gramów przesyłki, zawierające wypukłe druki dla ociemniałych.

2. Oprócz opłat ustalonych w paragrafie poprzednim można pobierać opłaty dodatkowe za przesyłkę tych wszystkich przedmiotów, przy przewozie których korzysta się bądź z urodzeń Zarządów nie-należących do Związku, bądże specjalnych urządzeń Zarządów związkowych, ze wzglądu na specjalne połączone z tem koszta.

Jeżeli opłata od pojedynczej kartki pocztowej zawiera w sobie i opłatę dodatkową uzasadnioną poprzednim ustępem, to tenże sam wymiar opłaty winien być stosowany do obydwu części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią.

Kraj przeznaczenia jest upoważniony do pobierania za przesyłki adresowane poste restante (do podjęcia na poczcie) specjalnej należytości dodatkowej według własnych przepisów wewnętrznych. Powyższa należytość dodatkowa nie obciąża przesyłki w razie jej dostania lub niedoręczalności.

3. W razie zupełnego lub częściowego nieuiszczenie opłat pocztowych przy nadaniu wszelkich przesyłek listowych, całkowicie nieuiszczona oplata lub uzupełnienia niedostatecznie uiszczonej opłaty winny być pokryte przez odbiorcę w wysokości podwójnej, przyczaili powyższa dopłata nie może być mniejszą niż 30 centymów.

4. Poza listami i kartkami pocztowemi przesyłki listowe wszystkich innych rodzajów muszą być przy nadaniu opłacone przynajmniej częściowo.

Dowolność zupełnego lub częściowego nieuiszczania opłat pocztowych przy nadaniu nie może mieć zastosowania ani do listów i kartek pocztowych, ani do innych rodzajów przesyłek listowych, wysyłanych z widocznym zamiarem uchylenia sit; od opłat nadawczych.

5. Waga listów nie może przekraczać 2 kilogramów, a wymiary w każdym z trzech kierunków nie mogą być większe niż 45 centymetrów, lub, jeżeli list ma formę rulonu niż 75 centymetrów w kierunku długości i 10 centymetrów w średnicy.

6. Pakiety z próbkami towarów nie mogą zawierać żadnych przedmiotów przedstawiających wartość handlową; waga ich nie może przekraczać 500 gramów, 3 wymiary nie mogą być większe niż 30 centymetrów na długość, 20 centymetrów na szerokość i 10 centymetrów na wysokość lub, jeżeli mają formę rulonu, niż 30 centymetrów na długość i 15 centymetrów; w średnicy.

7. Waga pakietów z papierami handlowemi i drukami nie może przekraczać 2 kilogramów, a wymiary nie mogą być większe w żadnym z trzech kierunków, niż 45 centymetrów. Mogą być jednakowoż dopuszczone do wysyłki pocztą pakiety w formie rulonu, którego średnica nie przekracza 10 centymetrów, a długość 75 centymetrów.

Waga pakietów z drukami wypukłemi dla ociemniałych oraz pojedynczo wysyłanych tomów dzieła może wyjątkowo wynosić 3 kilogramy, wymiary jednak pakietów nie mogą przekraczać wymiarów ustalonych dla innych rodzajów druków.

8. Nie mogą być przesyłane za zniżona, opłatą znaczki pocztowe i druki pocztowe ze znaczkami opłaty bez wzglądu na to, czy są one ostemplowane, czy też nie, jak również wszelkie inne druki, przedstawiające znaki wartościowe, poza wyjątkami, przewidzianemi Regulaminem wykonawczym do niniejszej Konwencji.

Artykuł  7.

Przesyłki polecone; zwrotne poświadczenia odbioru i pisma wywiadowcze.

1. Przesyłki wymienione w art. 6 mogą być nadawane jako przesyłki polecone.

Wyjątek stanowią te części podwójnych kartek pocztowych, które są przeznaczone na odpowiedź, a których pierwotny nadawca nie może nadać jako, polecone.

2. Za każdą przesyłkę poleconą nadawca winien uiścić:

1) opłatę zwykłą za przewóz, zależnie od rodzaju przesyłki;

2) należytość stałą za polecenie, która to należytość łącznie z wynagrodzeniem za wystawienie rewersu nadawczego nie może przewyższać 50 centymów.

3. Nadawca przesyłki poleconej może otrzymać zwrotne poświadczenie odbioru nadanej przesyłki, opłacając w chwili nadania stałą należytość, nie przewyższającą 50 centymów. Podwójna należytość w stosunku do powyższej może być pobierana za zwrotne poświadczenie odbioru, zażądane już po nadaniu przesyłki i za pisma wywiadowcze, dotyczące przesyłek zwykłych lub poleconych. Za pisma wywiadowcze, dotyczące przesyłek poleconych, nie pobiera się. żadnych należytości, jeżeli nadawca już poprzednio uiścił należytość specjalną celem otrzymania zwrotnego poświadczenia odbioru.

Artykuł  8.

Przesyłki obciążone pobraniem.

1. Przesyłki listowe polecone mogą być obciążone pobraniem w obrocie wzajemnym między krajami, których Zarządy zgodziły się. na zaprowadzenie tej gałęzi służby.

Przesyłki obciążone pobraniem podlegają tym samym formalnościom i tym samym należytościom, którym podlegają przesyłki polecone.

Nadawca opłaca ponadto stałą należytość za pobranie, wynoszącą 10 centymów.

Najwyższa kwota pobrania może odpowiadać najwyższej kwocie ustalonej dla międzynarodowych przekazów pocztowych, wypłacanych w kraju nadania przesyłki.

O ileby zainteresowane Zarządy nie zawarły umowy odmiennej, kwotę pobrania należy podawać w walucie kraju przeznaczenia przesyłki.

2. O ileby zainteresowane Zarządy nie zawarły umowy odmiennej, kwota pobrana od odbiorcy wiana być przesłana nadawcy przesyłki przekazem pocztowym po potrąceniu należytości za czynność pobrania, wynoszącej 15 centymów, i zwykłej należytości za przekaz, obliczonej od pozostałej kwoty.

Przekazy pobraniowe, które z jakiegokolwiek, powodu nie zostały wypłacone nadawcom przesyłki, nie podlegają zwrotowi do Zarządu, który pomienione przekazy wystawił, kwoty zaś płatne na podstawie takich przekazów z chwilą prawnego przedawnienia ostatecznie przechodzą na rzecz Zarządu kraju, który przesyłki obciążone pobraniem wysyłał.

Pod każdym innym względem przekazy pobraniowe podlegają przepisom, ustalonym w umowie dotyczącej przekazów pocztowych.

3. Zaginięcie przesyłki poleconej obciążonej pobraniem pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego wobec nadawcy na zasadach określonych dla przesyłek poleconych w poniżej podanym artykule 10.

4. Nadawca ma pewność, że kwoty ściągnięte w sposób właściwy od odbiorcy, po potrąceniu z nich należytości za przekaz i za czynność pobrania, będą mu wypłacone na zasadach ustalonych w umowie dotyczącej przekazów pocztowych dla wszelkich kwot, przekazywanych za pomocą takich przekazów; wyją-. tek stanowią wypadki, przewidziane w ustępie 2-im § 1 poniżej podanego artykułu 10.

5. Jeżeli przesyłka została wydana odbiorcy bez ściągnięcia kwoty pobrania, to nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile to nieściągnięcie nie zostało spowodowane jego własną omyłką lub niedbalstwem. Wysokość odszkodowania w żadnym wypadku nie może przekraczać kwoty pobrania. Też same zasady znajdują zastosowanie w wypadku gdy od odbiorcy ściągnięto kwotę niższą od podanej kwoty pobrania. Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd pocztowy wstępuje w prawa nadawcy na wypadek-ewentualnego rekursu do odbiorcy lub do osób trzecich.

Odpowiedzialność spada na Zarząd kraju przeznaczenia, jeżeli tenże nie będzie w stanie udowodnić, że zupełne nieściągnięcie pobrania lub ściągnięcie takowego w niższym wymiarze nastąpiło skutkiem niezachowania przez Zarząd kraju nadania jakiegokolwiek przepisu wykonawczego.

6. Zarząd kraju nadania upoważniony jest do wypłaty osobie uprawnionej najpóźniej w przeciągu jednego roku, licząc od dnia następującego po dniu reklamacji, kwoty pobraniowej za przesyłki obciążone pobraniem, która w sposób właściwy została ściągnięta od odbiorcy, lecz nadawcy nie była przesiana. Wypłata ta uskutecznia się na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. W takim samym przeciągu czasu Zarząd kraju nadania obowiązany jest wypłacić osobie uprawnionej ewentualne odszkodowanie za przesyłki obciążone pobraniem, bądź to wydane, odbiorcy bez ściągnięcia kwoty pobraniowej, względnie za ściągnięciem kwoty niższej, bądź takie, za które kwota pobraniowa została ściągnięta w sposób oszukańczy. Wypłata ta uskutecznia się również na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia, jeżeli w myśl postanowień powyżej podanego § 5, odpowiedzialność spada na ten Zarząd. Tak samo ma się rzecz, jeśli Zarząd odbiorczy zapytany w sposób przepisowy o los przesyłki nie wyjaśnił stanu rzeczy w terminie sześciu miesięcy. Termin powyższy przedłuża się do dziewięciu miesięcy w stosunkach z krajami zamorskiemi. Wskazane terminy obejmują czas potrzebny na przesłanie zapytania do Zarządu odbiorczego i na zwrot jego do Zarządu nadawczego.

Zarząd nadawczy może jednakże wyjątkowo odroczyć wypłatę nadawcy odszkodowania i poza termin wyżej wymieniony, gdy w chwili wygaśnięcia terminu nie upewnił się jeszcze co do losu przesyłki obciążonej pobraniem lub co do zaistnienia odpowiedzialności.

Zarząd miejsca przeznaczenia obowiązany jest zwracać Zarządowi kraju nadania kwoty wypłacane na zasadach przewidzianych w powyżej podanym § 5.

Artykuł  9.

Karty tożsamości.

1. Każdy Zarząd pocztowy może wydawać osobom, ubiegającym się o to, karty tożsamości, mające znaczenie dokumentów uwierzytelniających we wszelkich stosunkach między stronami a urzędami pocztowemi. Karty te są ważne we wszystkich krajach związkowych, za wyjątkiem tych, któreby zgłosiły, iż nie biorą udziału w tej gałęzi służby.

2. Zarząd, który wydaje kartę tożsamości, uprawniony jest do pobierania z tego tytułu należytości, uwidacznianej za pomocą nalepianych na kartę znaczków pocztowych; należytość ta nie może przekraczać kwoty jednego franka.

3. Zarządy pocztowe zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności, skoro zostanie stwierdzonem, że wydanie przesyłki pocztowej lub wypłata przekazu pocztowego nastąpiła po wylegitymowaniu się odbiorcy prawidłowo wystawioną kartą tożsamości.

4. Posiadacz karty tożsamości ponosi odpowiedzialność za skutki, jakie może spowodować zguba, kradzież lub oszukańcze użycie karty.

5. Karta tożsamości jest ważna w ciągu dwu lat od dnia jej wystawienia. Jeżeli w czasie okresu ważności karty wygląd właściciela jej o tyle się zmieni, iż nie odpowiada ani fotografji, ani rysopisowi, wówczas jeszcze przed wygaśnięciem terminu ważności należy kartę odnowić.

Artykuł  10.

Odpowiedzialność za przesyłki polecone.

1. Nadawcy przesyłki poleconej w razie jej zaginięcia, o ile nie zachodzi wypadek siły wyższej, przysługuje prawo do odszkodowania w wysokości 50 franków.

Jednakowoż Zarządy są zwolnione od wszelkiej odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych w tych wypadkach, gdy zawartość zaginionej przesyłki podlega zakazom, przewidzianym w § 2 artykułu 18 niniejszej Konwencji.

2. Państwa skłonne do przyjęcia na siebie odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych, spowodowane wypadkami siły wyższej, uprawnione są do pobierania z tego tytułu od nadawców należytości dodatkowej, nie przewyższające] jednak 50 centymów od każdej przesyłki poleconej.

3. Obowiązek wypłacania odszkodowania ciąży na Zarządzie, któremu podlega urząd nadawczy. Zarządowi, wypłacającemu odszkodowanie, przysługuje prawo rekursu do Zarządu ponoszonego winę, to jest do Zarządu, na terenie którego lub w zakresie kompetencji którego zaginięcie miało miejsce.

Jeżeli na terenie lub w zakresie kompetencji kraju, który zobowiązał się do wspomnianej w poprzednim paragrafie odpowiedzialności, zaginie wskutek wypadków siły wyższej przesyłka polecona, pochodząca z innego kraju, to kraj, w którym miało miejsce zaginięcie, odpowiedzialnym jest wobec Zarządu kraju nadania tylko w tym wypadku, gdy i kraj nadania ze swej strony ponosi odpowiedzialność wobec swoich nadawców za zaginięcia, spowodowane wypadkami siły wyższej.

4. Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność za zagubioną przesyłkę ciąży na tym Zarządzie, który przyjąwszy przesyłką bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami wykonawczymi dane, potrzebny do przeprowadzenia dochodzeń, nie może ustalić ani faktu wydania przesyłki odbiorcy, ani w odnośnych wypadkach faktu przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu. Odpowiedzialność za przesyłki adresowane "poste restante" (do podjęcia na poczcie) lub przechowywane do dyspozycji adresatów, ustaje z chwilą wydania ich osobie, która udowodniła swoją tożsamość w myśl istniejących w kraju przeznaczenia przepisów, i której nazwisko i tytuł odpowiadają wskazówkom podanym w adresie.

5. Wypłata odszkodowania przez Zarząd kraju nadania winna być uskuteczniona w terminie jaknajkrótszym, najpóźniej jednak w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia złożenia reklamacji. Termin ten przedłuża się do 9 miesięcy w stosunkach z krajami zamorskiemu

Zarząd kraju nadania ma możność w drodze wyjątku odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin wskazany poprzednio, jeżeli mimo jego wygaśnięcia nie został jeszcze ustalony los poszukiwanej przesyłki lub jeżeli nie zostało rozstrzygnięte pytanie czy zaginięcia przesyłki nie należy przypisać wypadkowi siły wyższej.

Zarząd kraju nadania jest jednakowoż uprawniony do wypłaty odszkodowania nadawcy na rachunek Zarządu pośredniczącego lub też Zarządu kraju przeznaczenia, który mimo powiadomienia w sposób właściwy o podjęciu sprawy nie załatwił jej w ciągu sześciu miesięcy (w stosunkach z krajami zamorskie-mi dziewięciu miesięcy).

Zarząd ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na rachunek którego w myśl postanowień ustępu poprzedniego wypłata została uskuteczniona, obowiązany jest wypłaconą kwotą odszkodowania wraz z ewentualnemi procentami zwrócić Zarządowi kraju nadania w przeciągu trzech miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia o uskutecznieniu wypłaty. Zwrot tej należytości ma być dokonany baz kosztów dla Zarządu-wierzyciela, bądź przekazem pocztowym lub wekslem, bądź gotówką w walucie obiegowej kraju wierzyciela. Po upływie terminu trzech miesięcy suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 7 od sta rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

Gdyby Zarząd, którego odpowiedzialność została należycie stwierdzona, początkowo odmówił wypłaty odszkodowania, będzie on zmuszony w następstwie ponieść jeszcze wszelkie koszta dodatkowe powstałe wskutek nieusprawiedliwionego przewlekania wypłaty.

6. Wnoszenie reklamacji dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następującego po nadaniu przesyłki polecone] na pocztę; wnoszącemu reklamację po upływie tego terminu nie przysługuje prawo do odszkodowania.

7. Jeżeli zaginięcie nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić, na terenie którego kraju lub w zakresie kompetencji którego wypadek ten miał miejsce, to wypłata odszkodowania uskutecznia się na rachunek wszystkich zainteresowanych Zarządów w równych częściach.

8. Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za te przesyłki polecone, które osoby uprawnione podjęły i odbiór ich potwierdziły jak również za te przesyłki, co do których Zarządy nie mogą dać żadnych wyjaśnień wskutek zniszczenia dokumentów służbowych spowodowanego wypadkami siły wyższej.

Artykuł  11.

Wycofywanie przesyłek listowych; zmiana adresu lub warunków przesiania.

1. Nadawca przesyłki listowej może ją z poczty wycofać lub zmienić jej adres dopóki przesyłka nie została wydana odbiorcy.

2. Odnośne żądanie przesyła się. listownie, lub telegraficznie na koszt nadawcy, który z tego tytułu Winien opłacić następujące należytości:

1) należytość za list polecony wagi jednej jednostki, jeżeli żądanie przesyła się drogą pocztową;

2) należytość za telegram według zwyczajnej taryfy, jeżeli żądanie przesyła się drogą telegraficzną.

3. Nadawca przesyłki poleconej obciążonej pobraniem może na zasadach, ustalonych dla żądań o zmianie adresu, żądać całkowitego skreślenia lub częściowego zniżenia kwoty pobraniowej.

Artykuł  12.

Ustalanie w stosunku do franka ekwiwalentów dla opłat pocztowych i rozrachunków.

Pod frankiem, przyjętym za podstawę przy ustalaniu opłat pocztowych, należy rozumieć frank złoty, równowartościowy ze względu na wagę i próbę ustanowione dla monet złotych przez ustawodawstwa krajów, które przyjęły tę jednostką monetarną.

Wszystkie kraje związkowe obowiązane o są opłaty pocztowe ustalać w monecie własnego kraju w kwotach możliwie najdokładniej odpowiadających stosunkowi waluty krajowej do franka w złocie.

Zarządy pocztowe poszczególnych krajów w myśl uchwał niniejszej Konwencji obowiązane są wyrównywać saldo, otrzymane przy zamknięciu wzajemnych rachunków przyjmując za podstawę frank zloty.

Artykuł  13.

Sposób opłacania przesyłek; kupony na odpowiedź; zwolnienie od opłat pocztowych.

1. Każda przesyłka pocztowa może być opłacona przy nadaniu bądź zapomocą znaczków pocztowych, stosowanych w kraju nadania do opłaty przesyłek listowych prywatnych, bądź za pomocą odpowiednich nadruków wytłaczanych maszynami do oznaczania pobranych opłat pocztowych, urzędownie uznanemi i czynnemi pod bezpośrednią kontrolą Zarządu pocztowego.

Uważa się za należycie opłacone: kartki pocztowe t. z. "odpowiedzi" opatrzone znaczkami pocztowemi kraju pierwotnego nadania podwójnej kartki; przesyłki, których opłata pierwotna, w zupełności odpowiadająca należytościom wewnętrznym została przed dostaniem uzupełniona jakoteż pojedyncze egzemplarze czasopism lub pakiety z czasopismami, na których adresie umieszczono napis: "Abonnements-poste" (Abonament pocztowy) lub napis równoznaczny, rozsyłane na podstawie specjalnej Umowy dotyczącej pocztowej prenumeraty czasopism, przewidzianej artykułem 21 niniejszej Konwencji.

2. Kupony na odpowiedź mogą być sprzedawane w tych krajach, których Zarządy podjęły się tej sprzedaży. Najniższa cena sprzedażna kuponu na odpowiedź wynosi 50 centymów' lub ekwiwalent tej sumy w monecie kraju sprzedającego.

Kupon na odpowiedź podlega wymianie we wszystkich państwach związkowych na jeden lub kilka znaczków pocztowych, przedstawiających opłatę pocztową od listu wagi jednej jednostki z kraju wymieniającego kupon do zagranicy. Zastrzega się, że wymiana kuponu ma być uskuteczniona przed upływem drugiego miesiąca, następującego po miesiącu wydania kuponu; termin ten przedłuża się do czterech, miesięcy w stosunku z krajami zamorskiemi. Regulamin wykonawczy do Konwencji ustala inne jeszcze warunki wymiany, w szczególności zaś współdziałanie Biura międzynarodowego w wydawnictwie kuponów, w dostarczaniu ich Zarządom i w prowadzeniu odnośnych rachunków.

3. Zwolnione są od wszelkich opłat pocztowych urzędowe przesyłki listowe, dotyczące służby pocztowej, wymieniane wzajemnie między Zarządami pocztowemi, między temi Zarządami a Biurem międzynarodowem, między urzędami pocztowemi krajów związkowych, oraz między temi urzędami a Zarządami.

4. Zwolnione są od opłat, również przesyłki listowe, dotyczące jeńców wojennych, wysyłane lub otrzymywano już to bezpośrednio przez biura wywiadowcze, które ewentualnie byłyby otworzone dla tych osób czy to w krajach prowadzących wojnę, czy to w krajach neutralnych, które na swojem terytorjum dały schronienie wojskowym stron wojujących.

Przesyłki listowe, z wyjątkiem przesyłek obciążonych pobraniem, przeznaczono dla jeńców wojennych lub przez nich nadawane, są również zwolnione od wszelkich opłat pocztowych tak w krajach nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących.

Wojskowi stron wojujących przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani pod względem stosowania powyższych postanowień, uważani są na równi z właściwymi jeńcami wojennymi.

5. Przesyłki listowe złożone na pełnem morzu bądź do skrzynki listowej statku, bądź do rąk urzędników pocztowych, pełniących służbę na statku, bądź do rąk komendantów statków, mogą być opłacane, o ile Zarządy zainteresowane nie zawarły umowy odmiennej, za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy tego kraju, do którego należy lub od którego zależy dany statek. Jeżeli nadanie przesyłki na statku ma miejsce podczas postoju w jednym z dwóch krańcowych punktów rejsu lub w jednym z portów pośrednich to uiszczone opłaty uznaje się za ważne, gdy dokonane zostały za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju na którego wodach znajduje się statek.

Artykuł  14.

Przyznanie opłat

1. Każdy Zarząd zatrzymuje w całości opłaty pobrane w myśl rozmaitych artykułów niniejszej Konwencji z wyjątkiem opłat od wspomnianych w § 2 artykułu 8 przekazów pobraniowych i opłat za kupony na odpowiedź (art. 13).

2. Z powyższego więc tytułu niema żadnych rozrachunków między poszczególnemi Zarządami związkowemi poza wyjątkami przewidzianemi w § 1 niniejszego artykułu.

3. Listy i inne przesyłki pocztowe ani w kraju nadania, ani też w kraju przeznaczenia nie mogą być obciążane żadnemi opłatami lub należytościami pocztowemi, płatnemi czy to przez nadawców, czy przez odbiorców, poza przewidzianemi niniejszą Konwencją.

Artykuł  15.

Przesyłki ekspresowe.

1. Wszelkiego rodzaju przesyłki listowe mogą być na żądanie nadawców doręczane do domu przez umyślnego posłańca bezpośrednio po ich nadejściu, jednakowoż w tych tylko krajach związkowych, które się podjęły wykonywania tej gałęzi służby.

2. Przesyłki tego rodzaju oznaczone napisem "expres" podlegają specjalnej należytości za doręczenie do domu. Należytość ta ustalona w wysokości jednego franka ponad zwykłą opłatę winna być uiszczona zgóry w całości przez nadawcę. Stanowi ona dochód Zarządu kraju nadania.

3. Jeżeli miejsce zamieszkania adresata znajduje się poza okręgiem bezpłatnego doręczania urzędu przeznaczenia, urząd ten może pobrać należytość uzupełniającą, nie wyższą od różnicy między należytością ustaloną za doręczanie przesyłek ekspresowych w obrocie wewnętrznym a uiszczoną już przez nadawcę stałą należytością lub jej równoważnikiem w walucie kraju, który pobiera należytość uzupełniającą.

Powyższa należytość uzupełniająca podlega uiszczeniu także w razie dostania lub niedoręczalności przesyłki; stanowi ona dochód Zarządu, który ją pobrał.

4. Przesyłki ekspresowe, za Które nic opłacono z góry wszystkich należytości, podlegają doręczeniu zwykłym trybem, chyba że urząd nadawczy postąpił z niemi jak z przesyłkami ekspresowemi.

Artykuł  16.

Dosyłanie przesyłek; przesyłki niedoręczalne.

1. Za dosyłanie przesyłek listowych w obrębia obszaru związkowego nie pobiera się żadnej opłaty dodatkowej.

2. Nie podlegają zwrotowi należytości tranzytowe przypadające Zarządom pośredniczącym ze. pierwotny przewóz przesyłek listowych niedoręczalnych.

3. Listy i kartki pocztowe nieopłacone, wszelkiego rodzaju przesyłki listowe opłacona niedostatecznie, które wracają do kraju nadania skutkiem dosłania lub niedoręczalności, podlegają wydaniu odbiorcom lub nadawcom za ściągnięciem opłat, któremi były obciążone w miejscu nadania lub przeznaczenia, względnie podczas przewozu skutkiem dostania poza pierwotne miejsce przeznaczenia.

Artykuł  17.

Wymiana odsyłek zamkniętych ze statkami wojennemi.

1. Zamknięte odsyłki listowe mogą być wymieniane między urzędami pocztowemi jednego z krajów związkowych a komendantami eskadr, względnie statków wojennych tego samego kraju, lub między komendantami poszczególnych eskadr, względnie statków Wojennych tego samego kraju, przebywających w obcych wodach, a to za pośrednictwem lądowych lub morskich połączeń pocztowych innych krajów.

2. Zawartość tych odsyłek mogą stanowić przesyłki listowe wszelkiego rodzaju, wyłącznie przeznaczone dla sztabów lub dla załóg, względnie pochodzące od sztabów lub załóg statków, które otrzymują, względnie wysyłają te odsyłki; zasady opłaty i przewozu tych przesyłek ustala na podstawie przepisów wewnętrznych Zarząd pocztowy kraju, do którego statki należą.

3. O ile Zarządy zainteresowane nie zawarły umowy odmiennej, Zarząd pocztowy wysyłający, względnie odbierający w mowie będące odsyłki, płaci Zarządom pośredniczącym w przewozie należytości tranzytowe, obliczane w myśl postanowień artykułu 4.

Artykuł  18.

Zakazy.

1. Pora wyjątkami, przewidzianemi w niniejszej Konwencji i w Regulaminie wykonawczym, wykluczone są od przewozu przesyłki, które nie odpowiadają warunkom przepisanym dla każdego rodzaju przesyłek listowych.

2. Zabrania się wysyłać pocztą:

a) próbki towarów i inne przedmioty, które ze względu na swoje własności mogłyby zagrażać bezpieczeństwu funkcjonariuszy pocztowych, plamić inne przesyłki lub powodować ich uszkodzenia;

b) materjały wybuchowe, łatwozapalne lub niebezpieczne; zwierzęta i owady żywe lub martwe, uwzględniając jednak wyjątki przewidziane Regulaminem wykonawczym do niniejszej Konwencji;

c) próbki towarów, wysyłane przez jednego nadawcy pod adresem jednego odbiorcy w ilościach wskazujących na oczywisty zamiar uchylenia się od opłaty należytości celnych na rzecz kraju przeznaczenia;

d) przedmioty podlegające należytościom celnym;

e) opium, morfinę, kokainą i inne środki odurzające;

f) przedmioty sprośna i niemoralne;

g) wszelkie przedmioty, których wwóz lub obrót w krajach nadania lub przeznaczenia jest wzbroniony.

3. Przesyłki objęte zakazami przytoczonemi W niniejszym artykule, które jednak wbrew przepisom zostały przyjęte do wysłania, podlegają zwrotowi do miejsca nadania, o ile Zarząd kraju przeznaczenia na mocy swych ustaw lub przepisów wewnętrznych nie jest uprawniony postąpić z niemi w sposób odmienny:

W każdym razie materjały wybuchowe, łatwozapalne palne lub wogóle niebezpieczne oraz przedmioty sprośne i niemoralne nie podlegają zwrotowi do miejsca nadania; podlegają zniszczeniu na miejscu staraniem Zarządu, który stwierdził ich obecność.

4. Pozatem zastrzeżone jest Rządowi każdego kraju związkowego prawo wzbronienia na swoim terenie przewozu i doręczania zarówno przesyłek, korzystających ze zniżonych opłat pocztowych, które nie odpowiadają ustawom, rozporządzeniom i przepisom dartego kraju określającym warunki ich rozpowszechniania i obiegu, jak i wszelkiego rodzaju przesyłek listowych, na których w sposób widoczny Umieszczono napisy, rysunki i t p. wzbronione na mocy rozporządzeń ustawowych lub wykonawczych, Obowiązujących w danym kraju.

5. Wysokie umawiające się Strony zobowiązują się do wydania, względnie do zaproponowania ciałom ustawodawczym swych krajów zarządzeń wzbraniających, ewentualnie karających wkładanie opium, morfiny, kokainy i innych środków odurzających do przesyłek listowych wymienionych w artykule 2 niniejszej Konwencji.

Artykuł  19.

Ruch pocztowy z krajami do Związku nienależącemi.

1. Zarządy należące do Związku, które utrzymują ruch pocztowy z krajami do Związku nienależącemi, obowiązane są współdziałać ze wszystkiemi innemi Zarządami związkowemi:

1) pośrednicząc w przewozie przesyłek listowych przeznaczonych do krajów pozazwiązkowych lub stamtąd pochodzących, a przekazywanych im bądź pojedynczo (á découvert), bądź w odsyłkach zamkniętych. Co do tego ostatniego sposobu przesyłania może on być stosowany tylko na zasadzie obopólnego porozumienia między Zarządem kraju nadania, a Zarządem kraju przeznaczenia;

2) pośrednicząc w wymianie przesyłek listowych czy to pojedynczych, czy też w odsyłkach zamkniętych przewożonych przez teren lub środkami krajów pozazwiązkowych;

3) dążąc do tego, by przesyłki listowe zarówno na terenie pozazwiązkowym, jak i na terenie związku podlegały jednakim, określonym artykułem 4, opłatom tranzytowym.

2. Łączna należytość za tranzyt morski w obrębie i poza obrębem Związku nie może przekraczać 15 franków od kilogramu listów i kartek pocztowych, a 1 franka od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych. Przypadające w tym wypadku należytości podlegają podziałowi pomiędzy Zarządy współdziałające w przewozie w stosunku do długości obsługiwanych odcinków.

3. Należytości tranzytowe, lądowe lub morskie za przewóz przesyłek listowych, o których mowa w niniejszym artykule, zarówno poza obrębem, jak i w obrębie Związku, oblicza się w ten sam sposób, jak i należytości tranzytowe za przewóz przesyłek listowych, wymienianych między krajami związkowemi przy udziale innych krajów związkowych.

4. Należytości tranzytowe za przesyłki listowe do krajów nienależących do Związku pocztowego obciążają Zarząd kraju nadania, ten więc ostatni oznacza w zakresie swej kompetencji wysokość opłat w mowie będących przesyłek listowych. Wyznaczone opłaty nie mogą być jednak niższe, od opłat przewidzianych zasadniczą taryfą związkową.

5. Należytości tranzytowe za przesyłki listowe, pochodzące z krajów nienależących do Związku, nie mogą obciążać Zarządu kraju przeznaczenia. Ten ostatni doręcza bezpłatnie wszystkie te przesyłki listowe, które mu zostały przekazane jako całkowicie opłacone, pobiera zaś uzupełniającą opłatę tylko za nieopłacone lub niedostatecznie opłacone według taryfy stosowanej do przesyłek, nadawanych na własnym terenie, a przeznaczonych do krajów, z których pochodzą wspomniane nieopłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki listowe.

6. W sprawie odpowiedzialności za polecone przesyłki listowe miarodajnemi są:

przy przewozie w obrąbie Związku - postanowienia niniejszej Konwencji;

przy przewozie poza obrębem Związku-zasady urzędownie ogłoszone przez Zarząd związkowy pośredniczący.

Artykuł  20.

Nadruki i znaczki pocztowe podrobione.

Wysokie umawiające się Strony zobowiązują się do wydania, względnie zaproponowania ciałom ustawodawczym swych krajów zarządzeń karnych wymierzonych przeciw oszukańczemu używaniu do opłaty przesyłek listowych podrobionych, lub już poprzednio używanych znaczków pocztowych, względnie nadruków, wytłaczanych maszynami do oznaczania pobranych należytości. Zobowiązują się one również do wydania, względnie do zaproponowania ciałom ustawodawczym swych krajów zarządzeń, wzbraniających i tamujących przestępczą działalność w kierunku fabrykacji, sprzedaży, kolportażu i rozpowszechniania używanych w służbie pocztowej nalepek i znaczków wartościowych podrobionych lub naśladowanych w ten sposób, że mogłyby być wzięte za nalepki lub znaczki wartościowe, wydane przez Zarząd któregokolwiek z państw związkowych.

Artykuł  21.

Gałęzie służby stanowiące przedmiot umów odrębnych.

Gałęzie służby, dotyczące listów i pudełek wartościowych, przekazów pocztowych, paczek pocztowych, zleceń 'pocztowych, prenumeraty czasopism i pocztowego obrotu czekowego, stanowią przedmiot odrębnych umów między poszczególnemi krajami lub grupami krajów, należących do Związku.

Artykuł  22.

Regulamin wykonawczy; umowy specjalne między Zarządami.

1. Zarządy pocztowe różnych krajów, tworzących Związek, są uprawnione do ustalania w regulaminie wykonawczym za ogólną zgodą wszelkich szczegółowych przepisów postępowania, uznanych za konieczne.

2. Pozatem poszczególnym Zarządom przysługuje prawo zawierania pomiędzy sobą w sprawach. Które nie dotyczą całego związku, umów specjalnych, pod warunkiem jednak, by umowy te nie były sprzeczne z zasadami niniejszej Konwencji.

3. Wbrew powyższemu zastrzeżeniu wolno jest Zarządom zainteresowanym porozumiewać się co do stosowania opłat zniżonych w ruchu wzajemnym na terenie 30 kilometrowego pasa granicznego.

Artykuł  23.

Ustawodawstwo wewnętrzne; Związki ściślejsze.

1. Konwencja niniejsza poza zastrzeżeniami, ściśle w niej sformułowanemu nie ma żadnego wpływu na ustawodawstwo wewnętrzne każdego z krajów.

2. Nie ogranicza ona również prawa stron, zawierających Konwencję, do utrzymania istniejących i zawierania nowych traktatów i Związków ściślejszych, mających na celu zniżenie opłat lub jakiekolwiek ulepszenia w ruchu pocztowym.

Artykuł  24.

Biuro międzynarodowe.

1. Utrzymuje się nadal, istniejący pod nazwa "Bureau internartonal de I'Union postale universelle" (Biuro Międzynarodowe Światowego Związku Pocztowego) organ centralny, czynny pod zwierzchniem kierownictwem szwajcarskiego Zarządu pocztowego. Koszta utrzymania Biura pokrywają wszystkie Zarządy związkowe.

2. Zadaniem tego Biura będzie i nadal zbierać, uzgadniać i rozsyłać wszelkiego rodzaju wiadomości, dotyczące międzynarodowej służby pocztowej; wydawać na żądanie stron zainteresowanych opinję w sprawach spornych; wdrażać postępowanie co do wniosków zmierzających do zmiany uchwał Kongresu; urzędownie zawiadamiać o przyjętych zmianach i wogóle zajmować się badaniami i pracami, które w interesie Związku pocztowego byłyby mu przekazane.

Artykuł  25.

Sprawy sporne rozstrzygane przez sąd polubowny.

1. W razie różnicy zdań między dwoma lub kilku członkami Związku przy Interpretowaniu niniejszej Konwencji lub odnośnie do odpowiedzialności wynikającej dla któregokolwiek z Zarządów z zastosowania Konwencji, sprawę sporną rozstrzyga sąd polubowny. W tym celu każdy z zainteresowanych Zarządów wybiera jednego członka Związku niezainteresowanego bezpośrednio w danej sprawie.

W razie, gdy jeden z Zarządów, o których mowa, w terminie 12-miesięcznym, licząc od dnia następującego po dniu zgłoszenia pierwszego wezwania, nie poczynił żadnych kroków w sprawie zaproponowanego mu sądu polubownego, wówczas Biuro międzynarodowe na skutek wystosowanego do niego podania będzie mogło ze swej strony zsiadać od Zarządu zwlekającego, wskazania sędziego polubownego lub bezpośrednio wyznaczy go z urzędu.

2. Orzeczenie sądu polubownego zapada zwykłą większością głosów.

3. W razie równości głosów sędziowie polubowni wybierają do rozstrzygnięcia sprawy spornej inny Zarząd również w danym sporze niezainteresowany.

4. Postanowienia niniejszego artykułu stosują się również do wszystkich umów, zawartych w myśl powyżej podanego artykułu 21.

Artykuł  26.

Przystąpienie do Konwencji.

1. Kraje nieuczestniczące w niniejszej konwencji, mogą przystąpić do niej na własne życzenie.

2. Przystąpienie to winno być zgłoszone w drodze dyplomatycznej Rządowi Związku szwajcarskiego, który ze swej strony powiadomi o niem wszystkie kraje związkowe.

3. Przystąpienie do Konwencji pociąga za sobą w pełnej mierze zarówno uznanie wszystkich zobowiązań jakoteż i udział we wszystkich przywilejach, Konwencją przewidzianych.

4. Jest rzeczą Związku szwajcarskiego ustalić w porozumieniu z Rządem kraju zeinteresowanego wysokość udziału tego ostatniego w kosztach utrzymania Biura międzynarodowego, jak również w razie potrzeby, wysokość opłat, Jakie Zarząd ten ma pobierać w myśl postanowień wyżej podanego artykułu 12.

Artykuł  27.

Kongresy i Konferencje.

1. Kongresy pełnomocników państw zawierających umową lub zwykłe Konferencje administracyjne, zależnie od ważności spraw, które mają być rozstrzygane, bywają zwoływane na żądanie lub za zgodą przynajmniej dwóch trzecich Rządów, gdy chodzi o Kongres, lub Zarządów gdy chodzi o Konferencją.

2. W każdym razie Kongres winien się odbyć najpóźniej po upływie 5 lat od wejścia w życie uchwał, powziętych na ostatnim Kongresie.

3. Każdy kraj może być reprezentowany bądź przez jednego lub kilku delegatów, bądź przez delegację innego kraju. Zastrzega się jednak, że delegat lub, delegaci jakiegoś kraju mogą być upoważnieni do reprezentowania nie więcej jak dwu krajów, wliczając w to kraj, przez który zostali wydelegowani.

4. Przy powzięciu uchwał każdy kraj rozporządza jednym tylko głosem.

5. Każdy Kongres wyznacza miejsce, gdzie ma się odbyć następny Kongres.

6. Miejsce zebrania się Konferencji wyznaczają, Zarządy na wniosek Biura międzynarodowego.

Artykuł  28.

Wnioski w przerwach między zjazdami.

1. W przerwach między zjazdami każdemu 2 Zarządów pocztowych krajów związkowych przysługuje prawo przedkładania za pośrednictwem Biura międzynarodowego innym Zarządom związkowym wniosków, dotyczących działalności Związku.

Każdy wniosek, by mógł wejść pod obrady, musi być poparty przynajmniej prze: dwa Zarządy, nie licząc Zarządu wnioskodawcy. Jeżeli Biuro międzynarodowe nie otrzyma równocześnie z wnioskiem wymaganej ilości oświadczeń o poparciu, wniosek nie podlega rozpatrzeniu.

2. Każdy wniosek podlega następującemu postępowaniu:

Zarządom związkowym pozostawia się sześciomiesięczny okres czasu dla zbadania wniosku i dla przedłożenia Biuru w odpowiednich wypadkach swoich uwag. Wprowadzanie zmian jest niedopuszczalne. Biuro międzynarodowe zestawia odpowiedzi i przesyła je do wiadomości Zarządom z propozycją wypowiedzenia się. za wnioskiem lub przeciw niemu. Zarządy, która w ciągu sześciu miesięcy, licząc od daty rozesłania przez Biuro międzynarodowe drugiego okólnika, zawiadamiającego je o treści poczynionych uwag, nie wypowiedzą się za lub przeciw, będą uważane za wstrzymujące się od głosowania.

3. Aby wniosek stał się uchwałą, musi się za nim wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

1) wszyscy, gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień niniejszego artykułu f artykułów: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 14, 15, 17, 20, 29, 30 i 31;

2) dwie trzecie, gdy chodzi o zmianę postanowień niniejszej Konwencji, zawartych w artykułach niewyszczególnionych w punkcie poprzednim;

3) zwykła większość, gdy chodzi o interpretację postanowień niniejszej Konwencji, wyjąwszy wypadek rozbieżności zapatrywań, przewidziany w powyżej podanym artykule 25.

4. Prawomocne uchwały otrzymują moc obowiązującą, w dwóch pierwszych wypadkach na podstawie noty dyplomatycznej, którą Rząd Związku szwajcarskiego sporządza i wysyła do wszystkich Rządów krajów, które zawarły Konwencję, w wypadku zaś trzecim na podstawia zwykłego zawiadomienia wystosowanego przez Biuro międzynarodowe do wszystkich Zarządów związkowych.

5. Każda zmiana lub nowe postanowienie nie mogą być stosowane wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od daty ich ogłoszenia.

Artykuł  29.

Protektoraty i kolonje wchodzące w skład Związku.

Przy stosowaniu postanowień powyżej podanych artykułów 24, 27 i 28 traktowane są jako stanowiące samodzielny kraj lub samodzielny Zarząd zależnie do okoliczności:

1) Kolonja Kongo belgijskie:

2) Cesarstwo - Indje brytyjskie;

3) Dominjum - Kanada;

4) Australijski Związek państw z brytyjską Nową Gwineją;

5) Unja południowo-afrykańska;

6) Inne Dominja i zespół kolonji i protektoratów brytyjskich;

7) Wyspy Filipiny;

8) Zespół wszystkich innych posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, obejmujący wyspy Hawai, Porto-Rico, Guam i Wyspy Dziewicze (Iles Vierges) Stanów Zjednoczonych Ameryki;

9) Zespół kolonji hiszpańskich;

10) Algier;

11) Kolonje i protektoraty francuskie w Indochinach;

12) Zespół innych kolonji francuskich;

13) Zespół kolonji włoskich;

14) Chosen (Korea);

15) Zespół innych terytorjów zawisłych od Japonji;

16) Indje holenderskie;

17) Kolonje holenderskie w Ameryce;

18) Kolonje portugalskie w Afryce;

19) Kolonje portugalskie w Azji i Oceanji.

Artykuł  30.

Czasokres ważności Konwencji.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1922 r. i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony; każdej jednak ze stron zawierających

Konwencję przysługuje prawo wystąpienia ze Związku, na podstawie wypowiedzenia, zakomunikowanego na rok naprzód, przez Rząd odnośnego kraju Rządowi Związku szwajcarskiego.

Jednakowoż w sprawie opłat pocztowych każdemu z krajów pozostawia się możność wprowadzenia ich w życie przed wspomnianym terminem, pod warunkiem zawiadomienia o tem Biura międzynarodowego najpóźniej na jeden miesiąc naprzód, w razie potrzeby drogą telegraficzną.

Artykuł  31.

Zniesienie umów poprzednich; ratyfikacja.

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej Konwencji tracą moc obowiązującą postanowienia zawartej w Rzymie w 1906 roku Konwencji światowego Związku pocztowego.

2. Konwencja niniejsza ma być, ile możności jaknajprędzej ratyfikowana. Dokumenty ratyfikacyjne mają być wymienione w Madrycie.

3. W dowód czego pełnomocnicy powyżej wymienionych krajów podpisali niniejszą Konwencję w Madrycie w dniu trzydziestym listopada roku tysiąc dziewięćset dwudziestego.

Za Niemcy: - Pour I'Allemagne:

Ronge, Schenk, Orth

Za Stany Zjednoczone Ameryki: - Pour les Etats-Unis d'Amérique:

Conde de. Colombi: Pour M. M. Otto Praeger et S. M. Weber.

Za wyspy Filipiny i inne wyspy stanowiące posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki: - Pour les Iles Philippines et les autres possesions insulaires des Etats-Unis d'Amérique:

Conde de Colombi.

Za Rzeczpospolita Argentynę: - Pour la Républiqus Argentine:

A Barrera Nicholson.

Za Austrje: - Pour I'Autriche:

Eberan.

Za Belgję: - Pour la Belgique:

A. Pirard, Tixhon, Hub. Krains.

Za Kolonję Kongo-Belgijskie: - Pour la colonie du Congo belge:

M. Halewyck, G. Tondeur.

Za Boliwję: - Pour la Bolivie:

Luis Rodriguez.

Za Brazylję: - Pour le Brésil:

Alcibiades Peçanha,, J. Henrique Aderne,

Za Bułgarją: - Pour la Bulgarie:

N. Startcheff, N. Boschnakoff,

Za Kolonje Hiszpańskie:-Pour les colonies espagnoles:

Bernardo Ralland, Manuel G. Acebo.

Za Etjopję: - Pour I'Ethiopie:

Weuldsu-Berbane.

Za Finiandją: - Pour la Finlande:

G. E. F. Albreebt,

Za Francją: - Pour la France:

M. Lebon, Pour M. Georges Bonnet: M. Lebon, G. Blin, P. Boulliard, Barrail.

Za Algier. - Pour I'Algérie:

H. Treuilié.

Za Kolonję i Protektoraty Francuskie w Indochinach:- Paur les colonies et prctecicrats français de I'Indochine:

André Touzet.

Za zespół innych Kolonji Francuskich: - Pour I'en-semble des autres colonies françaises:

G. Demartiał.

Za Wielką Brytanie i różne. Dominja, Kolonje i Protektoraty Brytyjskie: - Pour la Grande-Bretagne et divers dominions, colonies et protectorats britanniques:

P. M . Wiliamson, E. J. Harrinagton, E- L. Asbley Foakes.

Za Indje Brytyjskie: - Pour I' Inde britannique:

G. R. Clarke.

Za Australijski Związek Państw: - Pour la Commcnwealth de I'Australie:

Justinian Oxenbam.

Za Kanadę,: - Pour le Canada:

F. H. Williamson.

Za Nową Zelandję:-Pour la Nouvelle-Zélande:

R. B. Morris.

Za Unję Południowo-Afrykańską: - Pour I'Union de I'Afrique du Sud:

H. W. S. Twycross, D. J. Q'Kelly.

Za Grecją: - Pour la Grèce:

P. Scassi, Tb. Pontbéroudakis.

Za Guatemalę: - Pour le Guatemala:

Juan J, Ortega, Enrique Traumann.

Za Rzeczpospolita Haiti: - Pour la Républiqua d'Haiti:

Luis Ma. Solér.

Za Rzeczpospolita Honduras: - Pour la République du Honduras:

Ricardo Beltrán y Rózpide.

Za Węgry: - Pour la Hongrie:

O. de Fejér, g. Baron Szalay.

Za Islandje: - Pour I'Islande:ande:

Hollnaget Jensen.

Za Portugalję: - Pour le Portugal:

Henrique Mousinbo de Albuquerque.

Za Kolonje Portugalskie w Afryce:-Pour les colonies portugaises de I'Afrique::

Juvenal Elvas Floriado Santa Barbara.

Za Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji:-Pour les colonies portugaises de I'Asie et de I'Océanie:

José Emilio dos Santos e Silva.

Za Rumunję: - Pour la Roumanie:

D. G. Marinesco, Eug. Boukman.

Za Salwador: - Pour le Salvador:

Ismael G. Fuentes.

Za Terytorjum Sarry:-Pour le Territoire de la Sarre:

Douarcbe.

Za Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców: - Pour le Royaume des Serbes, Croates et Slovénes:

Drag. Dimitriyevitcb, S. P. Toutounidjitcb, Dr. Franyg Pevlitcb, Costa Zlatanoviteb.

II.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przystępując do podpisania umów zawartych w Madrycie przez światowy Kongres pocztowy, podpisani pełnomocnicy uznali co następuje:

I.

Postanowienie artykułu 11 Konwencji nie będą stosowane w Wielkiej Brytanji oraz w dominjach, kolonjach i protektoratach brytyjskich, których wewnętrzne ustawodawstwo nie zezwala na wycofywanie przesyłek listowych na żądanie nadawcy.

II.

Każdy kraj związkowy, niezależnie od tego, czy posługuje się lub nie, frankiem jako jednostką monetarną ma możność porozumieniu z Zarządem poczt szwajcarskich ustalania we własnej walucie wewnętrznej ekwiwalentu opłat pocztowych, przewidzianych niniejszą Konwencją.

Ekwiwalenty te nie mogą być wyższe od taryf ustalonych niniejszą Konwencją, ani też niższa od taryf, które obowiązywały w dniu 1 października 1920 r.; mogą one jednak podlegać zmianom, odpowiednio do zwyżki lub zniżki kursu waluty odnośnego kraju, pod warunkiem, że nie będą niższe od taryf, które obowiązywały w chwili wprowadzenia w życie Konwencji rzymskiej.

III.

Gdy W stosunku do franka w złocie opłaty pocztowe, obowiązujące w jednym z państw, są o tyle niższe od opłat, obowiązujących w drugiem państwie iż wysyłanie do pierwszego z nich przesyłek listowych, nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, połączoneby było z korzyścią dla stron, wówczas Zarząd tego drugiego kraju może wymagać całkowitej opłaty tych przesyłek przy nadaniu.

Zarząd kraju, wzglądem którego środek ten został zastosowany, może ze swej strony tytułem wzajemności zastosować go na ten sam okres czasu wzglądem przesyłek listowych, przeznaczonych do kraju stosującego przymus opłaty wzglądem niego.

W obrocie z innemi krajami pozostawia się każdemu krajowi możność niedopuszczania kartek pocztowych z opłaconą odpowiedzią, jeżeli różnica między opłatami dwóch krajów jest tego rodzaju, że posługiwanie się temi kartkami mogłoby dać powód do nadużyć ze strony publiczności.

IV.

Kraje związkowe mogą pobierać opłatę dodatkową, nieprzekraczającą 30 centymów od każdych 20 gramów lub części 20 gramów każdej przesyłki, przewożonej na żądanie nadawcy w pływających skrzyniach bezpieczeństwa, umieszczanych na statkach pocztowych. Opłata dodatkowa pobiera się na rzecz kraju nadania odnośnej przesyłki.

Co do sposobu posługiwania się pływającemi skrzyniami bezpieczeństwa porozumiewają się wspólnie Zarządy, które chcą w mowie będące urządzenia zastosować w wzajemnych relacjach.

V.

Przyjmuje się do wiadomości oświadczenie delegacji brytyjskiej, złożone w imieniu Rządu Wielkiej Brytanii, które opiewa, że głos przyznany punktem 6° artykułu 29 niniejszej Konwencji innym dominjom i zespołowi kolonji i protektoratów brytyjskich, przekazany został Nowej Zelandji z należącemi do niej wyspami Cook i innemi.

VI.

Protokuł pozostaje otwartym dla krajów, których przedstawiciele podpisali w dniu dzisiejszym tylko Konwencję główną lub tylko pewną ilość uchwalonych przez Kongres umów, aby dać tym krajom możność przystąpienia do wszystkich innych lub do niektórych z podpisanych w dniu dzisiejszym umów.

VII.

Na wypadek, gdyby jedna lub kilka ze stron przystępujących do umów pocztowych nie ratyfikowały tej lub innej z umów podpisanych w dniu dzisiejszym w Madrycie, niemniej przeto umowa taka obowiązuje te państwa, które ją ratyfikowały.

W dowód czego podpisani pełnomocnicy sporządzili i podpisali jeden egzemplarz niniejszego protokułu końcowego, którego postanowienia mają mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jakieby miały, gdyby były podane w tekście dotyczących umów; egzemplarz ten zostanie złożony w archiwum Rządu Hiszpańskiego, a jego odpisy doręczone będą każdej stronie.

Działo się w Madrycie w dniu trzydziestym listopada roku tysiąc dziewięćset dwudziestego.

Za Niemcy: - Pour I'Allemagne:

Ronge, Schenk, Orth

Za Stany Zjednoczone Ameryki: - Pour les Etats-Unis d'Amérique:

Conde de. Colombi: Pour M. M. Otto Praeger et S. M. Weber.

Za wyspy Filipiny i inne wyspy stanowiące posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki: - Pour les Iles Philippines et les autres possesions insulaires des Etats-Unis d'Amérique:

Conde de Colombi.

Za Rzeczpospolita Argentynę: - Pour la Réepubliqus Argentine:

A Barrera Nicholson.

Za Austrje: - Pour I'Autriche:

Eberan.

Za Belgję: - Pour la Belgique:

A. Pirard, Tixhon, Hub. Krains.

Za Kolonję Kongo-Belgijskie: - Pour la colonie du Congo belge:

M. Halewyck, G. Tondeur.

Za Boliwję: - Pour la Bolivie:

Luis Rodriguez.

Za Brazylję: - Pour le Brésil:

Alcibiades Peçanha, J. Henrique Aderne,

Za Bułgarją: - Pour la Bułgarie:

N. Startcheff, N. Boschnakoff,

Za Chili: - Pour le Chili:

A de la Cvuz, Florencio Mavquez de la Plata, Gus. Cousmo.

Za Chiny:-Pour la Chine:

Liou FoU-Tcheng.

Za Rzeczpospolitą Koiumbję:-Pour !a République de Colombie:

W. Mac Lellan, Gabriel Roldan.

Za Rzeczpospolitą Costa-Rica: - Pour la République de Costa-Rica:

Manuel M. de Peealta.

Za Rzeczpospolitą Kuba: - Pour la République de Cuba:

Juan Iruretagoyena.

Za Danję: - Pour le Danemark:

Hollnagel Jensen, Holmblad..

Za Rzeczpospolitą San-Domingo:-Pour la République Dominicaine:

Leopoldo Lavelace.

Za Egipt:-Pour I'Egypta:

N. T. Borton.

Za Rzeczpospolitą Honduras: - Pour la République du Honduras:

Ricardo Beltrán y Rózpidc.

Za Węgry: - Pour la Hongrie:

O. de Fejér, G. Baron Szalay.

Za Islandją: - Pour I'Isiande:

Hollnagel Jensen.

Za Włochy i Kolonje Włoskie - Pour I'Italie et les colonies italiennes:

E. Delmati, T. C. Giannini, S. Ortisi.

Za Japonię:-Pour le Jspon:

S. Nakanishi, Arajiro Miura, Y. Hirstsuka.

Za Chosen - Pour la Chosen:

S. Nakanishi Arajiro Miara, Y. Hiratruka,

Za zespół innych Terytorjów zawisłych od Japonji:

Pour I'ensemble des autres dependances japonaises:

S. Nckanishi, Arajiro Miura, Y. Hiratsuka.

Za Rzeczpospolitą Liberję: - Pour la Rępublique da Libéria:

Luis Ma. Solér.

Za Luksemburg: - Pour le Luxembourg:

G. Faber.

Za Merok (z wyjątkiem Strefy Hiszpsńskiej): - Pour le Maroc (á I'exclusion de la Zone espagnole):

Gerard Japy, J. Walter.

Za Marok (Strefą Hiszpańska):-Pour Is Maroc (Zone espagnole):

M. Aguirre de Cárcer, L. Lòpez-Ferrer, C. Garcia ec Castro.

Za Meksyk-Pour le Mexique:

Pour M: Cosme Hinojosa: Julio Poulat, Julio Poulat, Alfonso Reyes.

Za Nikaraguą: - Pour le Nicaregua:

M. Ig. Teran.

Za Norwegją - Pour la Norvégo:

Sommerschild, Klaus Helsing.

Za Rzeczpospolitą Panama:-Pour la République de Panama:

J. D. Arosemena.

Za Paragwaj: - Pour le Paraguay:

Fernando Pignet.

Za Holandję:-Pour les Pays-Bas:

A. W. Kymmel, J. S. v. Golder.

Za Indje Holenderskie:-Pour les Indes neerlandaises:

Wigman, W. F. Gerdes Oosterbeek, J. van dar Werf.

III.

REGULAMIN WYKONAWCZY DO ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ

którą zawarły:

Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Wyspy Filipiny, Inne wyspy stanowiące posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, Rzeczpospolita Argentyna, Austria, Belgja, Kolonja Kongo-Belgijskie, Boliwja, Brazylio, Bułgaria, Chili, Chiny, Rzeczpospolita Kolumbja, Rzeczpospolita Costa-Rica, Rzeczpospolita Kuba, Danja, Rzeczpospolita San-Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, Kolonje Hiszpańskie, Etjopja, Finlandja, Francja, Algier, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonji Francuskich, Wielka Brytanja, Różne Dominja, Kolonje i Protektoraty Brytyjskie, Indje Brytyjskie, Australijski Związek Państw, Kanadą, Nowa Zelandja, Unja Południowo-Afrykańska, Grecja, Gwatemala, Rzeczpospolita Haiti, Rzeczpospolita Honduras, Wągry, Islandja, Włochy, Kolonje Włoskie, Japonja, Chosen, Zespół innych terytorjów Zawisłych od Japonii, Rzeczpospolita Liberja, Luksemburg, Marok (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marok (strefa Hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegja, Rzeczpospolita Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce,- Kolonie Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Rosja, Rzeczpospolita San.-Marino, Salwador, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Kroatow i Słoweńców, Królestwo Siam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis. Turcja, Urugwaj i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, w myśl artykułu 22 Światowej Konwencji pocztowej, zawartej w Madrycie w dniu 30 listopada 1920 r. uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za zgodą ogólną następujące zarządzenia, mające na celu zabezpieczenie wykonania wspomnianej Konwencji.

I.

Skierowywanie przesyłek listowych.

1. Każdy Zarząd obowiązany jest przekazywane mu przez inny Zarząd przesyłki bądź pojedyncze (á découvefi), bądź w odsyłkach zamkniętych wysyłać dalej zapomocą połączeń najszybszych, z których korzysta i sarn dla własnych przesyłek. Niezależnie od tego Zarządowi kraju nadania przysługuje prawo Wskazywać połączenia pocztowe, zapomocą których należy przesyłać dalej, przekazywana przez niego posyłki zamknięte, byleby użycie tych połączeń nie wymagało ze strony' Zarządu pośredniczącego specjalnych zbyt wielkich kosztów.

W tych wypadkach, gdy jakiś Zarząd widzi się zmuszonym wskutek okoliczności nadzwyczajnych przerwać czasowo odprawę przekazywanych mu przez inny Zarząd odsyłek zamkniętych lub przesyłek pojedynczych, obowiązany jest bezzwłocznie, ewentualnie w razach koniecznych w. drodze telegraficznej powiadomić o tem Zarząd, względnie Zarządy zainteresowane.

2. Zarządy, które korzystają z prawa do pobierania opłat dodatkowych na pokrycie nadzwyczajnych wydatków, połączonych z użyciem pewnych połączeń, zwolnione są od obowiązku przewożenia zapomocą tych połączeń przesyłek niedostatecznie opłaconych.

II.

Wymiana odsyłek zamkniętych.

1. Plan wymiany między krajami związkowemi przesyłek listowych w odsyłkach zamkniętych układają zainteresowane Zarządy na podstawie obopólnego porozumienia stosownie do potrzeb ruchu pocztowego.

2. Gdy chodzi o wymianę, w której muszą pośredniczyć jeden lub kilka krajów trzecich, Zarządy krajów pośredniczących winny być o tem powiadomione w czasie właściwym.

3. Zarządy jednak obowiązane są do sporządzania odsyłek zamkniętych w tych wypadkach, gdy jeden z Zarządów pośredniczących tego żąda, uzasadniając żądanie faktem, że ilość przesyłek pojedynczych jest tak znaczną, iż może zatamować jego własny ruch pocztowy.

4. W razie zmian w ustalonym planie wymiany odsyłek zamkniętych między dwoma Zarządami przy spółudziale jednego lub kilku krajów trzecich, Zarząd który zmianę spowodował, powiadamia o tem Zarządy krajów pośredniczących.

III.

Urządzenia pocztowe nadzwyczajne.

1. Do kategorji urządzeń nadzwyczajnych, upoważniających do pobierania specjalnych należytości tranzytowych, których ustalenie w myśl § 6 artykułu 4 Konwencji pozostawione wzajemnemu porozumieniu Zarządów zainteresowanych, zaliczone zostały w obrąbie Związku jedynie urządzenia, utrzymywane w celu szybszego przewozu t. z. Poczty Indyjskiej drogą lądową.

2. Poczty lotnicze zalicza się do kategorji urządzeń nadzwyczajnych (Artykuł 5 Konwencji głównej).

IV.

Ustalanie opłat

1. Zarządy krajów, należących do Związku, pobierają opłaty pocztowe według ekwiwalentów ustalanych w myśl artykułu 12 Konwencji głównej. Każdy Zarząd winien w tej kwestji porozumieć się z Zarządem poczt szwajcarskich, który ma sobie powierzone ogłaszanie tych ekwiwalentów za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

Biuro międzynarodowe winno ułożyć i rozesłać Zarządom tabelę, zawierającą wyszczególnienie ekwiwalentów opłat według poszczególnych krajów, a mianowicie: opłaty od listów pierwszej i drugiej jednostki wagi, od kartki pocztowej i od każdych 50 gramów wagi wszelkich innych przesyłek listowych.

2. Gdy zajdzie konieczność zmiany ekwiwalentów, Zarząd kraju zainteresowanego winien zastosować się do przepisu wskazanego w poprzednim paragrafie.

3. Ułamki jednostek monetarnych, będących w obiegu w danym kraju, otrzymywane przy obliczaniu bądź opłat uzupełniających za przesyłki niedostatecznie opłacone, bądź opłat za przesyłki wymieniane z krajami, stojącemi poza Związkiem, bądź opłat powstałych z połączenia opłat związkowych z opłatami dodatkowemi, przewidzianemi artykułem 6, Konwencji, mogą być zaokrąglane do pełnych jednostek przez te Zarządy, które wymienione opłaty pobierają. Dodawana z tego tytułu kwota w żadnym jednakże wypadku nie może przekraczać wartości jednej dwudziestej franka (pięciu centymów).

V.

Wyjątki dotyczące jednostek wagi.

Państwom, które ze wzglądu na stosunki wewnętrzne nie mogą stosować wag systemu metrycznego, zezwala się w drodze wyjątku jednostką metryczną wagi zastąpić uncją wagi handlowej angielskiej (283.465 grama). W tym wypadku przy określaniu wagi listów jedna uncja przyjmuje się, za odpowiadającą 20 gramom, a przy określaniu wagi innych rodzajów przesyłek listowych 2 uncje = 50 gramom, przyczem, gdy chodzi o czasopisma, waga odpowiadająca pojedynczej opłacie, może być wedk; potrzeby podniesiona do 4 uncji, jednak pod nieodzownym warunkiem, by w tym ostatnim wypadku całkowita opłata pobierana była od każdego egzemplarza czasopisma, nawet wówczas, gdy kilka egzemplarzy czasopisma stanowi jedną wspólną przesyłką.

VI.

Znaczki pocztowe i nadruki uwidaczniające pobranie opłaty.

1. Znaczki pocztowe, których wartość odpowiada stosowanym w obrębie Związku zasadniczym opłatom pocztowym lub ich równoważnikom w monecie poszczególnych krajów, winny być wykonane w następujących kolorach:

znaczek, odpowiadający opłacie od listu jednej jednostki wagi - w kolorze ciemnoniebieskim;

znaczek, odpowiadający opłacie od kartki pocztowej - w kolorze czerwonym;

znaczek, odpowiadający opłacie od pierwszej jednostki wagi wszelkich innych rodzajów przesyłek listowych - w kolorze zielonym.

Nadruki wykonywane zapomocą maszyn do uwidaczniania opłat pocztowych winny zawierać nazwę kraju nadania.

Nadruki te winny- być wykonane w kolorze jasno-czerwonym niezależnie od wartości, której są odpowiednikiem.

2. Na znaczkach pocztowych, względnie nadrukach, uwidaczniających pobranie opłaty, winna być podana ich wartość według tabeli stosowanych ekwiwalentów.

Ilość całych jednostek monety obiegowej, względnie ich ułamków, oznaczającą wartość, należy podawać zapomocą cyfr arabskich.

3. Zezwala się, na warunkach ustalonych przez Zarząd-wydawcę, umieszczać na znaczkach pocztowych znamiona odróżniające (pierwsze litery i t. p.), wykonane sposobem dziurkowania.

4. Zarządy powinny zajęcie publiczności, by znaczki pocztowe przyklejała w prawym górnym rogu adresowej strony przesyłki.

Nadruki wykonywano zapomocą maszyn do uwidaczniania pobranych opłat pocztowych należy również wytłaczać w tymże miejscu.

VII.

Kupony na odpowiedź.

1. Kupony na odpowiedź, których dowolne używanie przewiduje artykuł 13 Konwencji wydaje według douczonego do niniejszego Regulaminu wzoru A, Biuro międzynarodowe na papierze, zaopatrzonym w wykonany, wodnym znakiem napis:

"50 c. Union postałe universelle 50 c".

Każdemu Zarządom i wolno:

a) zaopatrywać kupony zapomocą dziurkowania w znamiona odróżniające, któreby nie przeszkadzały odczytaniu tekstu i nie utrudniały sprawdzania tych walorów;

b) zmieniać odręcznie lub sposobem drukarskim cenę. sprzedażną, wskazaną na kuponach.

2. Na żądanie Zarządów Biuro międzynarodowe dostarcza im kupony po cenie kosztów.

3. Każdy Zarząd sprzedaje kupony po cenie, jaką sarn ustali, cena ta jednak nie może być niższa od ustalonego artykułem 13 Konwencji minimum, wynoszącego 50 centymów (w zlocie).

4. Kupony przedstawiane przez publiczność do wymiany wymienia się na jeden lub kilka znaczków pocztowych, przedstawiających opłatę pocztową od listu - zagranicznego wagi jednej jednostki,

5. Jednej i tej samej osobie nie wolno w jednym dniu kupić lub wymienić więcej niż 10 kuponów.

6. O ile zainteresowane Zarządy nie zawarły umowy odmiennej, wysyłają one co pół roku wymienione kupony Zarządom, które je wypuściły w obieg, dołączając każdorazowo wykaz ogólnej ilości kuponów.

7. Gdy tylko nastąpi uzgodnienie liczby kuponów wymienionych między dwoma Zarządami, każdy z obu Zarządów sporządza wykaz (wzór U) salda biernego lub czynnego I przesyła tenże do Biura międzynarodowego. Przy zestawieniu tego wykazu kupon liczy się po 50 centymów. Biuro międzynarodowe wciąga saldo do obrachunku półrocznego.

8. Gdy w stosunkach pomiędzy dwoma Zarządami saldo półroczne nie przekracza 25 franków, Zarząd-dłużnik zwolniony jest od wszelkich z tego tytułu spłat, a wykazu nie sporządza się.

9. Gdy dwa Zarządy umówiły się co do bezpośredniego wyrównywania rachunków, nie przysyłają one wykazów do Biura międzynarodowego.

10. W drodze wyjątku ze względu na warunki specjalne, upoważnia się Zarządy do zniesienia w rozmiarze, jaki uznają za stosowny, przewidzianych w powyżej podanym § 5, ograniczeń dotyczących sprzedaży i wymiany kuponów.

W tym wypadku zawiadomią one o swem zarządzeniu Biuro międzynarodowe, które za swej strony zakomunikuje je Zarządom Związku.

VIII.

Ruch pocztowy z krajami do Związku nienależącemi.

Zarządy należące do Związku, które utrzymują ruch pocztowy z krajami do Związku nienależącemi, obowiązane są podać do wiadomości pozostałych Zarządów związkowych listą wyżej wskazanych krajów pozazwiązkowych, zawierającą szczegóły następujące;

1) Wymiar należytości tranzytowych za przewóz zarówno morski, jak i lądowy poza granicami Związku;

2) Wykaz przesyłek 'dozwolonych do wwozu;

3) Wskazówkę, czy uiszczenie opłaty przy nadawaniu jest nieodzowne, czy dowolne;

4) Oznaczenie granicy wystarczalności opłat pobranych przy nadaniu, zależnie od rodzajów przesyłek (do miejsca przeznaczenia, do portu wyładowania" etc);

5) Wysokość odszkodowania pieniężnego za przesyłki polecone;

6) Dopuszczalność zwrotnych poświadczeń odbioru, i

7) O ile by to było możliwem, taryfą opłat, stosowaną w kraju pozazwiązkowym w stosunku do krajów związkowych.

IX.

Stemplowanie przesyłek.

1. Ma stronie adresowej przesyłek, pochodzących Z krajów należących do Związku, winien być wytłoczony odcisk datownika, wskazujący możliwie zapomocą liter alfabetu łacińskiego miejsce i datę nadania przesyłki na pocztę.

Wszystkie znaczki pocztowe, przedstawiające wartość, muszą być unieważnione odciskiem datownika.

Przy kilku urzędach czynnych w jednej i tej samej miejscowości datowniki tych urzędów winny posiadać znamiona odróżniające, na podstawie których możnaby było stwierdzić urząd nadawczy.

2. Na przesyłkach mylnie skierowanych należy wytłaczać odcisk datownika urzędu, do którego przesyłka nadeszła omyłkowo. Jest to obowiązkiem nietylko urzędów stałych, lecz wedle możności i ambulansów pocztowych.

3. Stemplowanie przesyłek nadawanych na parowcach pocztowych bądź przez wrzucenie do skrzynki pocztowej, bądź przez oddanie do rąk własnych urzędnikowi pocztowemu, pełniącemu na statku służbę, względnie komendantowi statku, w wypadkach przewidzianych paragrafem 5, artykułu 13 Konwencji, wchodzi w zakres obowiązków urzędnika pocztowego, pełniącego służbę na statku, a w braku jego-w zakres obowiązków urzędu pocztowego, któremu przesyłki te oddawane są z rąk do rąk. W tym ostatnim wypadku, urząd stempluje je swoim zwykłym datownikiem, uzupełniając odcisk dopiskiem "Paquebot" (Statek pocztowy), wykonywanym bądź odręcznie, bądź zapomocą pieczątki lub stempla.

4. Na stronie adresowej przesyłek, pochodzących z krajów do Związku nienależących, Zarząd związkowy, który je pierwszy przyjął, wytłacza odcisk datownika, wskazujący miejsce i datą wejścia przesyłki na teren danego Zarządu.

5. Przesyłki wszelkiego rodzaju, za które przy wydaniu winna być pobrana jakakolwiek opłata uzupełniająca, bądź od odbiorcy, bądź w razie niedoręczalności, od nadawcy, należy oznaczać odciskiem "T" (opłata do pobrania - taxe á payer). Wytłaczanie tego stempla wchodzi w zakres czynności Zarządu kraju nadania lub, gdy chodzi o przesyłki niedostatecznie opłacone wskutek dostania lub niedoręczalności - w zakres czynności Zarządu dosyłającego. Na przesyłkach, pochodzących z krajów nienależących do Związku, odcisk "T" wytłacza Zarząd kraju wejściowego.

6. Przesyłki, podlegające doręczeniu przez umyślnego posłańca, należy zaopatrzyć w przezroczyste nalepki w kolorze ciemno-czerwonym z wydrukowanym na nich grubemi czcionkami słowem "Expres". Pozostawia się jednak Zarządom prawo stosowania w miejsce nalepek odcisków stempla.

Przesyłki zaopatrzone przez urząd nadawczy oznaką "Expres" podlegają doręczeniu do mieszkania adresata przez umyślnego posłańca, nawet w razie zupełnego lub częściowego niepobrania opłaty. W danym wypadku urząd wymiany kraju przeznaczenia obowiązany jest donieść o tej nieprawidłowości zapomocą "Bulletin de vérification" (Zawiadomienie) Zarządowi centralnemu, któremu podlega urząd nadawczy. Zawiadomienie to winno zawierać bardzo dokładne dane, dotyczące miejsca i daty nadania przesyłki.

7. Wszelkie przesyłki, na których nie umieszczono odcisku "T", należy uważać za dostatecznie opłacone i odpowiednio je traktować, chyba że omyłka jest najzupełniej widoczną.

8. Znaczki pocztowe nieunieważnione przez urząd miejsca nadania skutkiem omyłki lub przeoczenia winny być unieważnione w sposób zwykły przez urząd, który stwierdzi nieprawidłowość.

X.

Zupełne lub częściowe nieuiszczenie opłat pocztowych przy nadaniu.

1. Na przesyłkach zupełnie nieopłaconych lub opłaconych niedostatecznie Zarząd wysyłający oznacza zapomocą stempla, względnie w inny sposób w prawym górnym rogu strony adresowej cyframi czytelnemi kwotą we frankach i centymach, którą należy pobrać od odbiorcy.

2. Stosownie do tej wskazówki Zarząd przeznaczenia w myśl § 3 artykułu 6 Konwencji obciąża przesyłkę kwotą zaznaczonej opłaty.

3. W razie użycia do. opłaty przesyłki znaczków pocztowych nieważnych, takowe nie mogą być uwzględnione. Okoliczność ta zaznacza się umieszczeniem obok nieważnych znaczków pocztowych cyfry "0" (zero).

XI.

Zewnętrzne znamiona przesyłek zwykłych i poleconych.

1. Przesyłki listowe, których adres stanowią pojedyncze litery (inicjały), jak również te, których adres pisany jest ołówkiem, o ile to nie jest ołówek atramentowy, nie mogą być przyjmowane jako przesyłki polecone.

W adresie przesyłek nadawanych jako poste-restante należy wskazywać imię i nazwisko odbiorcy; użycie w adresie tego rodzaju przesyłek liter pojedynczych, imion, nazwisk zmyślonych lub jakichkolwiek znaków umówionych, jest niedozwolone.

2. Przesyłki w kopertach całkowicie przezroczystych lub z wykrojem otwartym nie są przyjmowane.

Następujące postanowienia są miarodajne w sprawie użycia do przesyłek pocztowych kopert z wykrojem zaopatrzonym w przezroczystą błonę:

a) błona przezroczysta winno tworzyć jedną całość z kopertą i być równoległą do dłuższego boku koperty, by w tym samym kierunku mógł być uwidoczniony i adres odbiorcy, adres winien być umieszczony w ten sposób, by nie przeszkadzał wytłoczeniu odcisku datownika;

b) błona przezroczysta, winna zapewniać zupełną czytelność adresu, nawet przy oświetleniu sztucznem, jak i możność odręcznego na niej pisania.

Przesyłki wysyłane w kopertach z przezroczystą błoną mogą być przyjmowane jako przesyłki polecone.

3. Prócz wyjątków przewidzianych w paragrafach poprzednich, żadne inne ograniczenia, dotyczące formy zewnętrznej lub sposobu zamknięcia nie są stosowane względem przesyłek poleconych. Każdy Zarząd może stosować do przesyłek, nadawanych na jego terenie, przepisy obowiązujące w jego ruchu wewnętrznym,

4. Przesyłki polecone winny być zaopatrzone w górnym lewym rogu strony adresowej w nalepką identyczną lub podobną do wzoru B, dołączonego do niniejszego Regulaminu, na której to nalepce winna być podana alfabetem łacińskim nazwa urzędu nadawczego i numer porządkowy, pod którym dana przesyłka wciągniętą została do rejestru tegoż urzędu.

Zarządom, których obecne przepisy wewnętrzne nie uwzględniają używania nalepek, dozwala się odroczyć wprowadzenie w życie niniejszego zarządzenia i w dalszym ciągu używać stempli do oznaczania przesyłek poleconych.

Jest jednak nieodzownem, by Zarządy, które nie stosują nalepek wzoru B, tem niemniej oznaczały każdą przesyłkę poleconą numerem porządkowym. Numer ten powinien być wypisany w górnym lewym rogu strony adresowej. Zarządy dosyłające obowiązane są oznaczać dosyłane przesyłki numerami pierwotnemi.

5. Przesyłki polecone niedostatecznie opłacone lub zupełnie nieopłacone odnośnie do brakującej opłaty traktowane są na równi z przesyłkami zwykłemu

Opłaty należne zarówno w Jednym, jak w drugim wypadku pobiera i zatrzymuje na swoją korzyść kraj, który przesyłką doręcza.

6. Nalepki na cela dobroczynne mogą być naklejane na odwrotnej stronie wszelkiego rodzaju przesyłek przewidzianych w artykule 2 Konwencji.

XII.

Zwrotne poświadczenie odbioru przesyłek poleconych.

1. Przesyłki, których nadawcy żądają zwrotnego poświadczenia odbioru, powinny być zaopatrzone w dobrze uwydatniony napis: "Avis de reception" (Zwrotne poświadczenie odbioru), lub w odcisk stempla; A. R.

2. Do każdej z takich przesyłek dołącza się druk wielkości i grubości kartki pocztowej, identyczny lub podobny do dołączonego wzoru C; druk ten wypełnia bądź urząd nadawczy, bądź inny, do tej czynności przez Zarząd kraju nadania wyznaczony, poczem w sposób trwały przymocowywują go ze strony zewnętrznej do odnośnej przesyłki. O ile, druk nie dojdzie do urzędu przeznaczenia, ten ostatni sporządza z urzędu nowe. zwrotne poświadczenie odbioru.

Zwrotne poświadczenia odbioru winny być sporządzane w jeżyku francuskim, względnie uzupełniane dokładnym przekładem na tenże język.

3. Urząd przeznaczenia po należytem wypełnieniu druku C zwraca go w sianie otwartym i bez żadne] opłaty pod adresem nadawcy przesyłki.

4. Gdy nadawca żąda zwrotnego poświadczenia odbioru przesyłki poleconej już po jej nadaniu, wówczas urząd nadawczy podaje na druku C bardzo dokładny opis tej przesyłki (rodzaj przesyłki, urząd i data nadania, numer porządkowy i pełny adres odbiorcy).

Druk ten dołącza się do reklamacji, wzór I, z naklejonym na niej znaczkiem pocztowym, którego wartość odpowiada należytości za zwrotne poświadczenie odbioru. Dalsze z nim postępowanie określają przepisy artykułu XXIX niniejszego Regulaminu, z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia przesyłki, o której mowa w zwrotnem poświadczeniu odbioru, urząd przeznaczenia zatrzymuje druk I druk zaś C po należytem wypełnieniu jego odwrotnej strony zwraca do miejsca nadania w sposób przepisany w powyżej podanym § 3.

5. Jeżeli zwrotne poświadczenie odbioru prawidłowo zażądane przez nadawcę w chwili nadania nie nadeszło do miejsca nadania w terminie przepisanym, to przy reklamowaniu takiego poświadczenia należy postąpić w myśl przepisów powyżej podanego § 4, W tym ostatnim wypadku nie pobiera się. należytości po raz drugi, a urząd nadawczy umieszcza w nagłówku formularza C wzmiankę "Duplicata de l'avis de reception" (Duplikat zwrotnego poświadczenia odbioru).

6. Uchwalone przez Zarządy w myśl § 5 artykułu XXIX niniejszego Regulaminu przepisy szczegółowe/określające sposób przesyłania reklamacji, dotyczących przesyłek poleconych, mają zastosowanie również do żądań zwrotnego poświadczenia odbioru, wnoszonych już po nadaniu przesyłek poleconych.

XIII.

Przesyłki polecona obciążone pobraniem.

1. W nagłówku strony adresowej przesyłek poleconych, obciążonych pobraniem należy w sposób widoczny wypisać lub wydrukować stówo: "Remboursement" (Pobranie), a bezpośrednio po niem kwotą pobrania. Kwotą należy wykazać słowami za-pomocą alfabetu łacińskiego i cyframi bez podskrobywań i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem. Prócz tego nadawca winien podać bądź na stronie adresowej, bądź na stronie odwrotne] swoje nazwisko i adres, również zapomocą alfabetu łacińskiego.

2. Na stronie adresowej przesyłek poleconych, obciążonych pobraniem, powinna być naklejona nalepka koloru pomarańczowego, zgodna z dołączonym do niniejszego Regulaminu wzorem D.

3. Zarządy pocztowe mogą się podjąć wpłacania kwot pobranych na rachunki bieżące w losach pocztowych kraju przeznaczenia przesyłki. Zasady, pobierane należytości i inne szczegóły tej gałęzi służby ustalają zainteresowane Zarządy za obopólną zgodą.

4. Jeżeli odbiorca przesyłki, obciążonej pobraniem, nie wykupi jej w przeciągu dni 7 w stosunkach między, krajami europejskiemi, a w przeciągu dni 15 w stosunkach między krajami europejskiemi a krajami pozaeuropejskiemu, lub w stosunkach tych ostatnich między sobą, licząc od dnia następnego po nadejściu przesyłki do urzędu przeznaczenia, to przesyłka podlega zwrotowi do urzędu nadawczego.

Terminy powyższe mogą być przedłużone najwyżej do dni 28 przez Zarządy tych krajów, których ustawodawstwo tego wymaga. Jednakowoż i w tym wypadku nadawca może zapomocą stosownej adnotacji sporządzonej w języku znanym w kraju przeznaczenia żądać, by w razie odmowy ze strony odbiorcy wpłacenia kwoty pobrania przy pierwszem doręczeniu mu przesyłki, takowa była niezwłocznie zwrócona pod jego adresem.

5. O ile między Zarządami nie zawarta została umową odmienna, to po potrąceniu z pobranej kwoty należytości za czynność pobrania, przewidzianej w § 2 artykułu 8 Konwencji, i zwykłej należytości za przekaz pocztowy, na pozostałą kwotę wystawia się przekaz pocztowy zaopatrzony w nagłówku strony adresowej napisem: "Remb", sporządzony zgodnie z Regulaminem wykonawczym do umowy dotyczącej przekazów pocztowych. Na odcinku przekazu winny być podane zarówno nazwisko i adres odbiorcy przesyłki obciążonej pobraniem, jak i miejsca i data jej nadania.

6. O Ile między Zarządami nie zawarta została umową odmienna, to przesyłki obciążone pobraniem mogą. być dosyłane z jednego kraju, biorącego udział w tej gałęzi służby, do drugiego takiegoż kraju. W razie dostania Zarząd dosyłający nie wprowadza żadnych zmian w oryginalnem żądaniu pobrania, pozostawiając je takiem. Jak je sporządził sam nadawcą. Zarząd pocztowy kraju ostatecznego przeznaczenia obowiązany jest sam przeliczyć kwotą pobrania na walutę, własną, wedle stawek obowiązujących dla przekazów pocztowych; do niego też należy przeliczenie kwoty pobranej na kwotą przekazu do kraju nadania przesyłki.

7. Przekazy pobraniowe, które nie mogły być doręczone adresatom, kwituje po upływie terminu ważności", Zarząd będący ich posiadaczem i wciąga je do rachunku należytości od Zarządu, który je wystawił.

8. Przekazy pobraniowe doręczone odbiorcom, jednak przez tych ostatnich niezrealizowane, winny być zastąpione upoważnieniami wypłaty. Upoważnienia wystawia Zarząd, który wystawiał przekazy, wówczas gdy stwierdzi, że oryginały przekazów nie zostały zrealizowane w terminie ich ważności. Upoważnienia kwituje Zarząd pocztowy kraju przeznaczenia i wciąga je do najbliższego rachunku.

XIV.

Kartki pocztowe.

1. Kartki pocztowe na stronie adresowej u góry winny posiadać napis bądź w języku francuskim "Carte postale" (karta pocztowa), bądź w innym, lecz tejże treści. Napis ten na pojedynczych kartkach pocztowych prywatnego' nakładu nie jest jednak nieodzownym.

Największy dopuszczalny wymiar kartek pocztowych: długość 14 centymetrów - szerokość 9 centymetrów, najmniejszy zaś wymiar: długość 10 centymetrów - szerokość 7 centymetrów. Kartki pocztowe winny być nadawane w stanie otwartym, to jest bez opasek, względnie kopert.

Kartki pocztowe winny być sporządzane z kartonu lub dostatecznie grubego papieru, aby nie utrudniać czynności manipulacyjnych.

2. Znaczki opłaty należy, o ile możności, nalepiać w prawym górnym rogu strony adresowej. Adres odbiorcy jak również uwagi nadawcy, dotyczące warunków przesłania (polecony, zwrotne poświadczenie odbioru eta) winny być podane na stronie adresowej kartki, której to strony przynajmniej prawa połowa przeznacza się na te napisy. Lewą połową tejże strony i całą stroną odwrotną dowolnie rozporządza nadawca, uwzględniając zastrzeżenia paragrafu następnego.

3. Przymocowywanie do kartek pocztowych próbek towarów lub innych tego rodzaju przedmiotów, zasadniczo jest publiczności wzbronione. Wyjątek stanowią winiety, fotografje, wszelkiego rodzaju znaczki, karteczki adresowe całkowicie lub częściowo przyklejane, etykiety, wreszcie różne wycinki, które mogą być na kartki naklejane, o ile są wyrobione 2 papieru lub innego jakiegoś bardzo cienkiego rnaterjału i w zupełności przylegają do kartki, a więc nie zmieniają jej cech zasadniczych. Poza opaskami lub nalepkami adresowanemi wszystkie inne z wyliczonych przedmiotów mogą być naklejane tylko na stronie odwrotnej lub na lewej połowie strony adresowej kartki pocztowej.

4. Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią winny posiadać na stronach adresowych obydwu części napisy w języku francuskim, na pierwszej części: "Carte postale avec réponse payée" (Kartka pocztowa z opłaconą odpowiedzią), na drugiej: "Carte postale-réponse" (Kartka pocztowa odpowiedź). Pozatem każda z obu części winna odpowiadać wszelkim innym wymogom stosowanym do pojedynczych kartek pocztowych. Obie części zgina się w ten sposób, by pierwsza pokrywała drugą; zgiętych kartek nie wolno zamykać w ten lub inny sposób.

Po zgięciu kartki podwójnej strona adresowa kartki na odpowiedź winna być wewnątrz.

Nadawcy kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią wolno jest podać swe nazwisko i swój adres na stronie adresowej "kartki-odpowiedzi" (Réponse) bądź wypisując je odręcznie, bądź przyklejając odpowiednią nalepkę.

Uiszczenie opłaty pocztowej za przesyłanie kartki-odpowiedzi zapomocą znaczka pocztowego kraju, z którego kartka pochodzi, uznaje się za ważne tylko w tym wypadku, gdy obie części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią nadeszły z kraju nadania w stanie złączonym, gdy nadanie kartki-odpowiedzi ma miejsce w kraju, do którego została ona przesiana drogą pocztową, z miejscem przeznaczenia do kraju pierwotnego nadania. Gdy kartka-odpowiedź nie odpowiada wszystkim z wymienionych warunków, postępuje się z nią, jak z kartą nieopłaconą.

5. Kartki pocztowe, nieodpowiadające pod względem obowiązujących napisów, wymiarów lub cech zewnętrznych warunkom przewidzianym dla tego rodzaju przesyłek, traktowane są na równi z listami.

XV.

Papiery handlowe.

1. Za papiery handlowe, wzglądem których mogą być stosowane ustalone artykułem 6 Konwencji zniżone opłaty pocztowe, uważa się wszelkie akta i wszelkie dokumenty w całości lub w części pisane lub rysowane odręcznie, które nie posiadają charakteru korespondencji bieżącej i osobistej, a więc rozpieczętowane listy i kartki pocztowe z dawniejszej daty, które cel swój pierwotny już osiągnęły, akta sądowe, akta wystawione przez urzędników publicznych, listy przewozowe lub konosamenty, faktury, niektóre dokumenty towarzystw ubezpieczeniowych, prywatne odpisy lub wyciągi z aktów, pisane na papierze stemplowym lub zwykłym, partytury lub odręcznie pisane nuty, rękopisy literackie lub dziennikarskie wysyłane oddzielnie, oryginalne i poprawione wypracowania uczniowskie, o ile nie zawierają uwag nie dotyczących bezpośrednio oceny pracy.

2, Pod względem formy zewnętrznej i sposobu opakowania papiery handlowe podlegają przepisom miarodajnym dla druków (poniżej podany, artykuł XVII).

XVI.

Próbki towarów.

1. Próbki towarów mogą korzystać z przyznanej artykułem 6 Konwencji zniżki opłat pocztowych tylko wówczas, gdy czynią zadość następującym warunkom:

Próbki winny być upakowane w woreczki, pudełka, lub niezaklejone koperty w ten sposób, by łatwo było je sprawdzić.

Nie jest wymagalne opakowanie przedmiotów> Stanowiących jedną sztukę, takich np. jak kawałki drzewa, metali i t. p., których w stosunkach handlowych zazwyczaj nie opakowuje się, jednak pod warunkiem, by w odnośnych wypadkach adres i znaczki pocztowa umieszczano na chorągiewce.

Zezwala się podawać, za pomocą napisów, wykonywanych odręcznie lub sposobem mechanicznym, zewnątrz lub wewnątrz przesyłki, zarówno nazwisko, stanowisko, zawód i adres nadawcy i odbiorcy, jak i datę wysiania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, rachunek bieżący nadawcy w urzędzie pocztowym lub w banku, znak fabryczny lub handlowy, numery porządkowe, ceny i wszelkie inne wskazówki, bądź dotyczące wagi, wymiaru i objętości, tudzież rozporządzalnej ilości towaru, bądź potrzebne do dokładnego określania pochodzenia i rodzaju towaru.

2. Przedmioty ze szklą, przesyłki z płynami. olejami, tłuszczami, suchemi proszkami zarówno barwiącemi, jak i niebarwiącemi tudzież przesyłki z żywemi pszczołami mogą być przesyłane jako próbki, towarów, o ile zachowane będą warunki następujące:

1) Przedmioty ze szkła muszą być opakowane w sposób trwały (pudełka metalowe, drewniane lub z grubej falistej tektury), zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu dla innych przesyłek i dla funkcjonariuszy pocztowych.

2) Płyny, oleje i ciała łatwo topniejące winny się mieścić w szklanych hermetycznie zamkniętych naczyniach. Każde takie naczynie należy włożyć do specjalnego pudełka, sporządzonego z drzewa lub z grubej falistej tektury i wypełnionego trocinami drzewnemi, watą lub - materją gąbkowatą w ilości dostatecznej do wchłonięcia płynu na wypadek pęknięcia naczynia szklanego, 1 to pudełko, o ile jest drewniane, winno być włożone jeszcze da jednego" futerału bądź metalowego lub drewnianego z przyśrubowana, pokrywą, bądź z grubej tektury falistej lub mocnej grubej skóry.

Nie jest jednak koniecznem upakowywanie jednego futerału w drugi, gdy na sporządzenie pierwszego użyto całego kawałka drzewa z wydrążonemi w nim wgłębieniem zamykanem pokrywką, przyczem grubość najcieńszej ścianki wynosi przynajmniej 2¹/₂ milimetra.

3) Tłuszcze trudno topniejące jak maście, miękkie mydło, żywica i t. p., a więc takie, których przewód połączony jest z mniejszemi trudnościami, winny posiadać opakowanie wewnętrzne (pudełko, woreczek płócienny, pergamin. i t. p.), wraz z którem wkładane są do drugiego pudełka drewnianego lub metalowego, lub w powłokę z mocnej i grubej skóry.

4) Ciała barwiące, jak anilina f t. p. mogą być przyjmowane tylko w pudełkach z twardej białej blachy, które wkłada się do pudełek drewnianych, przyczem próżnię między ściankami obu opakowań należy wypełnić trocinami. Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych, te zaś z kolei do worków płóciennych lub pergaminowych.

5) Przesyłki, zawierające próbki płynów i tłuszczów, jak również próbki towarów przyjmowanych w mniej trwałem płóciennem lub papierowem opakowaniu, winny być wyposażone w chorągiewki, możliwie pergaminowe, na których umieszcza się adres odbiorcy, znaczki opłaty i odciski datowników. Adres odbiorcy prócz tego winien być wypisany i na samym przedmiocie.

6) Pszczoły żywe powinny być umieszczane w tego rodzaju pudełkach, których konstrukcją zapobiegałaby wszelkiemu niebezpieczeństwu i pozwoliła na sprawdzenie zawartości.

7) Wszelkiego rodzaju przedmioty, któreby uległy zepsuciu, gdyby były zapakowane w sposób wskazany, w drodze wyjątku mogą być przyjmowane w opakowaniu hermetycznem. W tym wypadku zainteresowane Zarządy mogą wymagać, by nadawca, względnie odbiorca ułatwił im sprawdzenie zawartości, bądź otwierając niektóre, wskazane mu przez Zarząd, przesyłki, bądź w inny zadawalający sposób.

3. Za opłatę ustaloną dla próbek, mogą być przyjmowane również klisze drukarskie, oddzielne klucze, świeże cięte kwiaty, okazy historji naturalnej (zwierzęta i rośliny zaszuszone lub zakonserwowane, okazy geologiczne i t. p.), ampułki z surowicą i przedmioty patologiczne, unieszkodliwione dzięki odpowiedniemu spreparowaniu i opakowaniu. Wszystkie te przedmioty z wyjątkiem ampułek z surowicą, wysyłanych w interesie ogólnym przez laboratiorja i instytucje Urzędowo uznane, nie mogą być przesyłane w celach handlowych. Pod względem sposobu opakowania, przesyłki te podlegają ogólnym przepisom, miarodajnym dla przesyłek z próbkami towarów.

XVII.

Druki wszelkiego rodzaju.

1. Za druki, względem których mogą być stosowane ustalone artykułem 6 Konwencji zniżone opłaty pocztowe, uważa się: dzienniki i pisma perjodyczne, książki zbroszurowane, względnie oprawne, broszury i nuty, bilety wizytowe i karty adresowe, korekty druków wraz z odnośnemi rękopisami, względnie bez takowych; sztychy, fotografie i całe albumy zawierające fotograf je, obrazy, rysunki, plany, mapy geograficzne, katalogi, prospekty i rozmaiła ogłoszenia i zaproszenia drukowane, litografowane lub autografowane i wogóle wszelkie odbitki lub reprodukcje, otrzymywane na papierze, pergaminie lub tekturze zapomocą typografji, grawerowania, litografji i autografji, względnie za pomocą wszelkiego innego łatwego do rozpoznania sposobu mechanicznego z wyłączeniem kalki i maszyny do pisania.

Do kategorji druków zalicza się również odbitki z oryginałów wykonanych piórem lub na maszynie do pisania jeżeli przy powielaniu posługiwano się sposobem mechanicznym (chromografją i t. p.) ; by jednak do reprodukcji tych można było stosować zniżoną opłatą, należy nadawać je przy okienkach urzędów pocztowych w ilości najmniej dwudziestu zupełnie identycznych egzemplarzy.

2. Nie mogą być wysyłane za zniżoną opłatą druki, na których bądź umieszczono jakiekolwiek znaki, wzbudzające podejrzenie, iż stanowią one język umówiony, bądź takie, których tekst po odbiciu uległ zmianom, o ile zmiany powyższe nie stanowią wyjątków, wyraźnie artykułem niniejszym przewidzianych.

3. Zezwala się:

a) wskazywać za pomocą napisów wykonanych odręcznie lub sposobem mechanicznym, zewnątrz lub wewnątrz przesyłki zarówno nazwisko, stanowisko, zawód i adres nadawcy i odbiorcy, jak i datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres' i kod telegraficzny, rachunek bieżący nadawcy w urzędzie pocztowym lub w banku;

b) dodawać odręcznie na drukowanych biletach wizytowych, jak również na kartach nadawanych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Nowego roku, zarówno adres i godność nadawcy jak i życzenia, pozdrowienia, podziękowania, wyrazy współczucia i inne formułki grzeczności wyrażone najwyżej w pięciu słowach lub przy pomocy ogólnie przyjętych liter początkowych (z. p. i., i 1. p.);

c) dołączać do poprawionych korekt rękopisy, na samych zaś korektach umieszczać poprawki, uzupełnienia i uwagi dotyczące zarówno tych poprawek, jak formy zewnętrznej i druku. W razie braku miejsca odnośne uzupełnienia i uwagi mogą być robione na osobnych kartkach;

d) poprawiać błędy drukarskie nie tylko na próbnych odbitkach, lecz i na wszelkich innych drukach;

e) skreślać niektóre części tekstu drukowanego;

f) uwydatniać za mocą odkreślania lub podkreślania słowa lub ustępy tekstu, na które zamierza się zwrócić uwagę;

g) wpisywać, względnie poprawiać odręcznie lub sposobem mechanicznym w cennikach, ofertach, cedułach giełdowych i handlowych, okólnikach handlowych i prospektach cyfry, w zawiadomieniach o podróży - nazwisko komiwojażera, daty i godziny przybycia i nazwy odnośnych miejscowości, przez które ma on zamiar przejeżdżać, względnie w których będzie się zatrzymywać;

h) wskazywać odręcznie na zawiadomieniach o rejsach statków zarówno datę i godziną odjazdu i przyjazdu, jak i nazwy statków i portów wyjściowego i końcowego;

i) umieszczać na książkach, broszurach, dziennikach, fotografjach, sztychach, nutach i wogóle na wszelkich utworach literackich i artystycznych drukowanych., grawerowanych, litografowanych lub autografowanych, wypisanią odręcznie dedykacją, zawierającą jedynie wyrazy hołdu, jak również dołączać do tychże przedmiotów fakturą na przedmiot przesyłany;

j) podmalowywać wzory mody, mapy geograficzne, i t. p.;

3. wskazywać odręcznie na kartach zamawiań lub kartach przedpłaty, dotyczących wydawnictw księgarskich, książek, dzienników, sztychów lub nut, wydawnictwa żądane lub proponowane i skreślać lub podkreślać w całości lub części tekst drukowany.

4. Druki winny być opakowane w ten sposób, by mogły być łatwo sprawdzone. Winny więc być bądź umieszczone pod opaską, nawinięte na wałek, włożone między okładki lub do futerału otwartego z obu stron, lub z obu końców lub do niezaklejonej koperty-bądź obwiązane sznurkiem, łatwo dającym się rozwiązać, bądź poprostu złożone w ten sposób, by inne przedmioty nie mogły się wsunąć w zagięcia.

5. Karty adresowe i wszelkie inne druki, pod względem formy i grubości papieru odpowiadające niezłożonej kartce, mogą być wysyłane bez opasek, względnie bez kopert, nie przewiązane i niezłożone.

6. Kartki zaopatrzone napisem "Carte postale, (Kartka pocztowa), lub jemu równoznacznym w innym języku, są przyjmowane do przesyłki za opłatą dla druków, byle tylko odpowiadały ogólnym warunkom ustalonym w niniejszym artykule dla tego rodzaju przesyłek. Te zaś kartki, które nie odpowiadają po-mienionym warunkom, zalicza się do kategorji kartek pocztowych, i postępuje się z niemi odpowiednio, o ile ewentualnie nie zajdzie potrzeba zastosowania postanowień § 5 art. XIV niniejszego Regulaminu.

XVIII.

Różnolita zawartość.

Zezwala się łączyć w jedną wspólną przesyłkę próbki towarów, druki i papiery handlowe, o ile zachowane będą następujące warunki:

1) każdy rodzaj przedmiotów, stanowiących wspólną przesyłkę, wzięty oddzielnie, nie powinien pod względem wagi i wymiarów przekraczać norm dla niego przepisanych;

2) ogólna waga całej zawartości nie powinna przekraczać 2 kilogramów; wyjątek stanowią druki wypukłe dla ociemniałych;

3) najmniejsza opłata pocztowa od przesyłki z' różnolita zawartością wynosi 50 centymów, jeżeli zawiera ona papiery handlowe i 20 centymów, jeżeli zawiera druki i próbki.

XIX.

Karty listowe.

1. Karty listowe, na podstawie których odbywa się wymiana odsyłek zamkniętych między dwoma do Związku należącymi urzędami, winny być sporządzone według dołączonego do niniejszego Regulaminu wzoru E. Karty te wkłada się do kopert koloru niebieskiego, zaopatrzonych w wykonany dużemi literami napis: "Feuille d'avis" (Karta listowa).

2. W prawym górnym rogu karty listowej należy podać ilość worków lub pakietów, stanowiących odsyłkę przesyłaną przy danej karcie.

O ile nie zawarto umowy odmiennej, urzędy wysyłające obowiązane są w lewym górnym rogu karty listowej podawać jej numer porządkowy ustalony według serji rocznej, oddzielnej dla każdego urzędu wysyłającego i dla każdego urzędu przeznaczenia. Poniżej numeru, należy podawać dalsze połączenia pocztowe, a w razie przewozu drogą morską, prócz tego nazwą parowca lub statku, który odsyłkę zabiera.

Każda odsyłka otrzymuje nowy numer porządkowy nawet wówczas, gdy jest tylko odsyłką dodatkową, przewożoną tą samą drogą i na tym samym parowcu lub statku, co i odsyłka główna.

Rok rocznie przy pierwszej odprawie na odnośnej karcie listowej, należy podać prócz numeru porządkowego odsyłki, a więc pierwszego, także numer ostatniej odsyłki z roku poprzedniego.

3. U góry karty listowej należy wykazać ogólną liczbą przesyłek poleconych i liczbą pakietów lub worków, zawierających tego rodzaju przesyłki, a prócz tego za pomoc?, pieczątki, nalepki lub odręcznej uwagi zaznaczać, czy między materjałem danej odsyłki są lub nie, przesyłki podlegające doręczeniu przez umyślnego posłańca (ekspresowe).

4. Przesyłki polecone wpisuje się do spisu Na 1 karty listowej indywidualnie z podaniem następujących szczegółów: nazwy urzędu nadawczego i odnośnego numeru nadawczego, względnie nazwy urzędu nadawczego, nazwiska adresata i nazwy miejsca przeznaczenia.

5. W miejsce spisu № I karty listowej, lub dodatkowej karty listowej można do rejestracji przesyłek poleconych użyć jednego lub kilku specjalnych osobnych spisów.

Gdy się sporządza kilka osobnych spisów, każdy z nich winien otrzymać swój numer kolejny, ilość przesyłek poleconych, które mogą być wpisane do jednego osobnego spisu nie powinna przekraczać 30.

Ilość przesyłek poleconych wpisanych do wszystkich osobnych spisów, ilość tych spisów, wreszcie ilość pakietów -lub worków, w których te przesyłki umieszczono, winna być wykazana w karcie listowej.

6. Do spisu na II należy wpisywać, podając wymagane nadrukiem odnośnych rubryk szczegóły, odsyłki zamknięte wkładane do odsyłki bezpośredniej, do której dana karta listowa służy jako załącznik.

7. W rubryce "Indications de service" (Informacje służbowe) należy odnotowywać otwarte pisma służbowe; różne doniesienia i uwagi urzędu wysyłającego, dotyczące służby wymiany, jak również ilość zwracanych próżnych worków.

8. Gdyby w pewnych relacjach wzajemnych okazała się potrzeba wprowadzenia innych spisów lub rubryk w kartach listowych, to zmiany takie mogą być zarządzone za obopólną zgodą zainteresowanych Zarządów.

9. Urząd wymiany, któryby nie miał nic do przesłania do urzędu, z którym stale wymienia odsyłki umówione, winien mimo to zwykłym trybem odsyłką wysłać; odsyłką w odnośnym wypadku stanowi wyłącznie próżna karta listowa.

10. Gdy jeden z Zarządów swoje odsyłki zamknięta przekazuje drugiemu do dalszego przesłania za pośrednictwem statków handlowych, wówczas na żądanie Zarządu przeprowadzającego załadowanie odsyłek na statek, należy w karcie listowej i na adresie odsyłek wskazywać ilość lub wagę, odzielnie listów i oddzielnie innych rodzajów przesyłek.

XX.

Wysyłanie przesyłek poleconych.

1. Z przesyłek poleconych, a w odnośnych wypadkach i ze specjalnych spisów, przewidzianych w § 5 artykułu XIX, należy sporządzić jeden lub klika oddzielnych pakietów, względnie worków, które po należytem opakowaniu lub zamknięciu należy opieczętować lub oplombować, zabezpieczając w ten sposób ich zawartość. Przesyłki polecone należy układać w każdym pakiecie w porządku wciągnięcia ich do spisu. W razie sporządzenia kilku odrębnych spisów, każdy z nich należy zapakować razem z przynależnemi do niego przesyłkami poleconemi.

Pod żadnym poborem przesyłki polecone nie mogą być zmieszane z przesyłkami zwykłemi.

2. Do pakietu z przesyłkami poleconemi należy przymocować nazewnątrz za pomocą przewijania na krzyż szpagatem specjalną kopertą, zawierająca, kartę listową; gdy przesyłki polecone zapakowano do worka, wspomnianą kopertą przymocowywuje się. do szyjki worka.

Jeżeli jest więcej niż jeden pakiet lub worek Z przesyłkami poleconemi, wówczas każdy z tych pakietów lub worków dodatkowych, należy zaopatrzyć napisem wskazującym rodzaj zawartości.

Pakiety lub worki z przesyłkami poleconemi umieszcza się w środku odsyłki w ten sposób, by zwrócić na nie uwagę funkcjonariusza pocztowego otwierającego worki.

3. Wyżej podana wskazówki, dotyczące opakowania i przesyłania przesyłek poleconych, są miarodajne tylko przy wymianie nieznacznych ilości przesyłek. Natomiast przy wymianie znacznych ilości, Zarządom zainteresowanym przysługuje prawo wydania za obopólną zgodą przepisów odrębnych. Jednocześnie obowiązują zastrzeżenie, że zarówno W pierwszym jak i w drugim wypadku, gdy chodzi o zapewnienie przesłania przedmiotów poleconych, które ze wzglądu na ich własność, formę lub objętość nie nadają się do włożenia do odsyłki, naczelnicy urzędów wymiany we własnym zakresie działania mogą stosować środki wyjątkowe.

XXI.

Wysyłanie przesyłek, które podlegają doręczenia przez umyślnego posłańca.

1. Z przesyłek zwykłych, które podlegają doręczeniu przez umyślnego posłańca, należy sporządzać jedną specjalną wiązanką, którą urząd wymiany wkłada do koperty, zawierającej kartą listową danej odsyłki.

Kartka włożona do wiązanki służy w danym razie za wskaźnik, iż między materjałem odsyłki są jeszcze przesyłki ekspresowe, które ze względu na liczbę, formę lub wymiary nie mogły być dołączone do karty listowej. Z przesyłek tych sporządza się jedną lub kilka oddzielnych wiązanek, które po zaopatrzeniu ich w nalepki z napisem "Expres", wykonanym dużemi literami, wkłada się do worka, zawierającego kartę listową.

2. Przesyłki polecone, które podlegają doręczeniu przez umyślnego posłańca, należy, nie wyodrębniając ich z pośród innych przesyłek poleconych, układać w porządku wciągnięcia do karty listowej, przyczem w karcie w kolumnie "Obserwations" (Uwagi) w wierszu, odpowiadającym danej przesyłce należy zaznaczyć: "Exprès".

XXII.

Sporządzanie odsyłek.

1. Zasadniczo przesyłki, z których się tworzą odsyłki, winny być dobrane i związane podług ich rodzajów, przyczem oddziela się przesyłki opłacone od przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych.

Listy, noszące ślady otwarcia lub uszkodzenia, należy zaopatrzyć odpowiednią uwagą i odciskiem datownika tego urzędu, który ślady powyższe stwierdził.

Z przekazów pocztowych, przesyłanych pojedynczo (á découvert), sporządza się oddzielny pakiet po uprzednim jednak, gdy zachodzi po temu potrzeba, podziale przekazów na tyle wiązanek, ile jest krajów przeznaczenia. Pakiet ten urzędy wymiany wkładają do koperty, zawierającej kartę listową danej odsyłki, lub, gdy to jest niewykonalne, do worka zawierającego tę kartę.

2. Przy wymianach drogą lądową, należy każdą odsyłkę po obwiązaniu zawinąć w gruby papier w ilości dostatecznej, by zapobiec wszelkiemu uszkodzeniu zawartości, następnie raz jeszcze obwiązać zewnętrznie i za pomocą pieczęci urzędu opieczętować lakiem lub oplombować. Na tak przygotowaną odsyłkę, nakleja się drukowaną nalepkę, na której drobnemi literami podana jest nazwa urzędu wysyłającego, większemi zaś - nazwa urzędu odbiorczego: "de ...... pour ......".

Odsyłki wysyłane drogą morską, należy wkładać do worków należycie zamkniętych, opieczętowanych lub zaplombowanych i zaopatrzonych w chorągiewki. Tak samo należy postępować z odsyłkami, wysyłanemi drogą lądową, gdy tego wymaga ich objętość. Gdy chodzi o odsyłki próżne, mogą to być pakiety owinięte tylko w papier, lecz system ten może być stosowany wyłącznie w stosunkach wymiennych między krajami, któreby się na to zgodziły.

3. Chorągiewki do worków, zawierających odsyłki, należy przygotowywać z płótna, skóry lub pergaminu, względnie z papieru, naklejonego na deszczułkę. Na chorągiewce należy w sposób czytelny wskazać urząd nadawczy i urząd odbiorczy, a w stosunkach z krajami zamorskiemi, - datę wysłania i numer przesyłki. W stosunkach pomiędzy urzędami krajów ościennych mogą być używane chorągiewki z grubego papieru.

4. Gdy ilość lub objętość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka, należy przeznaczać osobne worki:

a) na listy i kartki pocztowe;

b) na przesyłki innych rodzajów. Niezależnie od ilości lub objętości przesyłek,

odrębnymi workami należy się o ile możności posługiwać wówczas, gdy o to prosi Zarząd jednego z krajów pośredniczących lub Zarząd kraju przeznaczenia,

W razie użycia osobnych worków do każdego rodzaju przesyłek, na każdym z nich należy wskazać jego zawartość.

Pakiet lub worek z przesyłkami poleconemi wkłada się do jednego z worków zawierających listy.

Worek zawierający kartę listową oznacza się literą F, nakreśloną na chorągiewce w sposób widoczny.

5. Waga każdego worka nie powinna przekraczać 30 kilogramów.

6. Otrzymywane worki należy zwracać do "kraju nadania najbliższą pocztą bez materjału, o ile zainteresowane Zarządy nie zawarły umowy odmiennej.

Zwrot worków próżnych winien odbywać się między temi urzędami wymiany odnośnych krajów, które po uprzedniem porozumieniu się zainteresowanych Zarządów zostały do tego przez nie wyznaczone.

Próżne worki należy poprzednio zwinąć, a następnie związać w porządne pakiety. Deszczułki do chorągiewek od odsyłanych worków należy wkładać do worków. Pakiety z próżnemi workami należy zaopatrzyć w chorągiewki z nazwą urzędu wymiany, z którego worki otrzymano, w tych wszystkich wypadkach, gdy się je zwraca nie bezpośrednio, lecz za pośrednictwem jakiegoś innego urzędu wymiany.

W tym wypadku, gdy ilość zwracanych próżnych worków nie jest zbyt wielka, można je włożyć do worków z przesyłkami listowemi; w przeciwnym razie muszą być one włożone do osobnych worków opieczętowanych i zaopatrzonych w chorągiewki z adresem odnośnych urzędów wymiany. Na chorągiewkach należy umieszczać uwagę: "Sacts vides" (Worki próżne).

XXIII.

Sprawdzanie odsyłek.

1. Urząd wymiany, który otrzymuje odsyłkę. Sprawdza, czy wpisy do karty listowej, a ewentualnie i do specjalnego spisu przesyłek poleconych, odpowiadają rzeczywistości.

Odsyłki powinny być przekazywane w dobrym stanie. Jednakowoż uszkodzenie odsyłki nie może być powodem odmowy jej przyjęcia. Gdy chodzi o odsyłkę uszkodzoną, przeznaczoną nie dla urzędu odbiorczego, lecz dla innego, należy ją opakować ponownie, zachowując jednak wedle możności, opakowanie pierwotne. Zawartość ponownie opakowywanej odsyłki należy uprzednio sprawdzić, gdy można przypuszczać, iż została ona naruszona.

2. Odbiorczy urząd wymiany po stwierdzeniu błędów lub przeoczeń natychmiast uwidacznia w kartach listowych lub osobnych spisach niezbędne poprawki, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy można było odczytać,

3. Sprostowania mogą mieć miejsce tylko przy współudziale dwóch funkcjonariuszy. Poza widocznemi omyłkami, dane wykazane w sprostowaniach mają większe znaczenie dowodowe, niż dane pierwotnego wpisu.

4. Urząd odbiorczy sporządza według dołączonego do niniejszego Regulaminu Wtóru Q odpowiednie zawiadomienie (bulletin de vérification) i przesyła je niezwłocznie jako pismo urzędowe polecone do urzędu, który odsyłkę wysłał,

W wypadku przewidzianym w § 1, niniejszego artykułu odpis zawiadomienia wkłada się do odsyłki opakowanej ponownie.

5. Urząd, który odsyłką wysłał po rzeczowem zbadaniu zawiadomienia i poczynieniu w niem ewentualnych uwag, zawiadomienie to zwraca.

6. W razie braku bądź odsyłki, bądź Jednej lub kilku przesyłek poleconych, będą karty listowej lub osobnego spisu, fakt ten winian być niezwłocznie w sposób przepisowy stwierdzony przez dwóch funkcjonarjuszy odbiorczego urzędu wymiany i podany do wiadomości wysyłającemu urzędowi wymiany zapomocą zawiadomienia (bulletin dc vérification), przesyłanego jako pismo urzędowe polecone. Niema potrzeby nadawania zawiadomienia jako pisma poleconego wówczas, gdy brak odsyłek spowodowany został niedokładnością w połączeniach pocztowych. Gdy okoliczności tego wymagają, zawiadomienie do wysyłającego urzędu wymiany może być przesłana w drodze telegraficznej na kosz'; Zarządu wysyłającego telegram. Urząd odbiorczy jednocześnie, z wysianiem oryginału zawiadomienia do urzędu, wysyła w tan sam sposób i jego duplikat do Zarządu, któremu podlega urząd wysyłający. Do duplikatu lego, gdy chodzi o brak jedne] lub kilku przesyłek poleconych karty listowej lub osobnego spisu przesyłek poleconych, należy dołączać worek lub opakowanie i pieczęć lub plombę od pakietu, w którym miały być rzeczone przesyłki, ewentualnie worek, szpagat chorągiewką i pieczęć lub plombę od odsyłki, jeżeli 3 sam pakiet nie został znaleziony.

W razie późniejszego nadejścia odsyłki, które] brak już był zgłoszony do urzędu nadawczego lub do urzędu pośredniczącego, złoży niezwłocznie wystosować do tegoż urzędu drugie zawiadomienie, oznajmiające o jej odbiorze.

Gdy w wykazie oddawczym w sposób zadawalniający wyjaśniono przyczyną braku odsyłki i gdy odsyłka ta nadejdzie do urzędu przeznaczenia najbliższą pocztą, niema potrzeby wystawiania zawiadomienia.

7. W razie zaginięcia odsyłki zamkniętej Zarządy pośredniczące w tym tylko wypadku ponoszą w granicach, artykułu 10 Konwencji, odpowiedzialność za przesyłki polecone, które stanowiły zawartość odsyłki zagubionej, gdy nieotrzymanie w mowie będącej odsyłki było im zgłoszone bezzwłocznie.

8. Gdy po sprawdzeniu odsyłki, urząd przeznaczenia nie prześle urzędowi wysyłającemu pierwszą pocztą zawiadomienia o jakichkolwiek biedach lub nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, nieotrzymanie tego dokumentu uważać należy za potwierdzenie odbioru zarówno przesyłki, jak(i jej zawartości.

XXIV.

Wymiana odsyłek ze statkami wojennemi.

1. Wprowadzenie wymiany odsyłek zamkniętych między Zarządem pocztowym któregokolwiek z krajów związkowych a eskadrami, względnie statkami wojennemi tegoż kraju lub wzajemnie między poszczególnemi eskadrami względnie statkami tegoż samego kraju, winno być podane do wiadomości możliwie zawczasu Zarządom pośredniczącym.

2. Adres takich odsyłek winien być sformułowany w sposób następujący:

Od urzędu w ........................................................
	((narodowość) eskadry (oznaczenie eskadry)
Dla	{w ............................................................
	((narodowość) statku wojennego (nazwa statku)
	(w ............................................................
	(kraj)
lub:
Od	(narodowość) eskadry (oznaczenie eskadry) w ...................
Od	(narodowość) statku wojennego (nazwa statku wojennego) w.......
	...............................................................
Do	urzędu w ......................................................
	(kraj)
lub:
Od	(narodowość) eskadry (oznaczenie eskadry) w ...................
	...............................................................
Od	(narodowość) statku wojennego (nazwa statku wojennego) w.......
	...............................................................
	((narodowość) eskadry (oznaczenie eskadry) w.."."....
Dla	{(narodowość) statku wojennego (nazwa statku wojennego) w .....
	(..............................................................
	(kraj)

3. Odsyłki przeznaczone dla eskadry, względnie statków wojennych lub od nich pochodzące, o ile w adresie odsyłki nie podano specjalnej marszruty, należy przewozić, wykorzystując najszybsze połączenie pocztowe w tenże sposób, jak to ma miejsce przy przewozie odsyłek wymienionych między urzędami pocztowemi.

Przeznaczone dla eskadry, względnie statku wojennego odsyłki, wysyłane statkiem pocztowym oddzielnie od innego ładunku pocztowego, kapitan tego statku ma stale przechowywać do dyspozycji odnośnego komendanta eskadry, względnie statku wojennego, a to na wypadek, gdyby tenże komendant zarządał od statku wydania mu w drodze odsyłek dlań przeznaczonych.

4. W razie nieobecności statków wojennych w miejscu przeznaczenia w chwili nadejścia tam adresowanych do nich odsyłek, odsyłki te pozostają na przechowaniu w urzędzie pocztowym aż do podjęcia ich przez adresata, względnie aż do dostania ich do innej miejscowości. Dosłania może zarządać bądź Zarząd pocztowy kraju nadania, bądź komendant eskadry, względnie statku wojennego, dis których odsyłki te są przeznaczone, bądź też Konsul tegoż kraju.

5. Odsyłki na których umieszczono uwagę: "Au ...... soins du Consul de ......" (Do rąk Konsula ......) wydawane są Konsulatowi kraju nadania. Odsyłki te na żądanie Konsula mogą być ponownie przyjęte przez pocztą i bądź zwrócone do miejsca nadania, bądź dostane do nowego miejsca przeznaczenia.

6. Odsyłki przeznaczone dla statku wojennego, są uważane za odsyłki przechodnie aż do chwili wydania ich komendantowi odnośnego statku wojennego, nawet i w tych wypadkach, gdy w adresie pierwotnym wskazany jest urząd pocztowy lub Konsul jako agent upoważniony do pośrednictwa w przewozie; wobec tego zastrzeżenia można je uważać za nadeszłe do miejsca przeznaczenia dopiero wówczas, gdy będą doręczone właściwemu statkowi wojennemu.

XXV.

Karty tożsamości.

1. Zarządy pocztowe krajów, które zawarły Konwencją, wyznaczają każdy w swym. zakresie działania urzędy lub władze pocztowe upoważnione do wydawania kart tożsamości.

2. Karty te należy wystawiać na druku według dołączonego do niniejszego Regulaminu wzoru F. Druków kart tożsamości dostarcza za opłatą Biuro międzynarodowe; są one zredagowane w języku kraju, który kartę wystawia, jednakowoż gdy to nie jest język francuski, z równoległym przekładem tekstu na język francuski.

3. Osoba, ubiegająca się o wydanie karty, obowiązaną jest równocześnie z prośbą złożyć swoją fotografję i udowodnić tożsamość swej osoby. Funkcjonarjusz, który przyjął podanie, wciąga je przedewszystkiem do rejestru, następnie nakleja na drugiej stronie karty fotografię dostarczoną przez interesanta 1 znaczek pocztowy, odpowiadający należytości pocztowej za wystawienie karty; znaczek w ten sposób naklejony, iż jedna potowa wypada na fotografji - druga na karcie, unieważnia przez wytłoczenie na nim bardzo wyraźnego odcisku datownika, poczem odcisk tegoż datownika lub pieczęci urzędowej wytłacza na pierwszej stronie karty i wpisuje do karty literami łacińskiemi wszelkie dane wymagane odnośnemi rubrykami (N° porządkowy rejestru, termin ważności karty, imię i nazwisko, zawód i miejsce zamieszkania właściciela karty, jak również jego rysopis podany w równoległym przekładzie na język francuski, gdy karta jest pisana w innym języku). Następnie funkcjonarjusz pocztowy zwraca się do właściciela karty o jej podpisanie w miejscu na to przeznaczonem, i podpisuje je sarn, a po ściągnięciu przypadającej należytości wręcza interesantowi. Wszelkie wpisy winny być wykonane atramentem.

Pozatem każdy z krajów ma możność wydawania kart tożsamości wzoru F, prawomocnych w stosunkach międzynarodowych, stosując też same przepisy co i przy wydawaniu kart będących w użyciu w jego obrocie wewnętrznym.

XXVI.

Przesyłki listowe dosyłane.

1. W myśl artykułu 15 Konwencji poza wyjął-karni, przewidzianemu w niżej podanym § 2 wszelkiego rodzaju przesyłki listowe przesyłane w granicach terytorjum Związkowego pod adresem odbiorców, którzy zmienili miejsce pobytu, traktowane są przez Zarządy oddawcze tak, jak gdyby były skierowane wprost do miejsca nowego przeznaczenia.

2. Gdy chodzi o przesyłki bądź wewnętrzne, któregokolwiek z krajów Związkowych, które przy dosyłaniu wkraczają na terytorjum innego kraju Związkowego, bądź wymieniano między dwoma krajami Związkowemi, stosującemi w ruchu wzajemnym taryfy niższe od ogólnozwiązkowych, które to atoli przesyłki wkraczają przy dosyłaniu na terytorium trzeciego kraju Związkowego, względem którego znajdują zastosowanie ogólne taryfy związkowe, bądź wreszcie wymieniane w pierwszym etapie między miejscowościami, objętemi sferą ruchu sąsiedzkiego i korzystającemi z opłat zniżonych, lecz dosypane do innych miejscowości tychże krajów Związkowych, lub do trzeciego kraju Związkowego, znajdują zastosowanie następujące przepisy:

1) Przesyłki nieopłacone lub opłacone niedostatecznie za pierwszy etap przewozu, obciąża Zarząd oddawczy dopłatami pobieranemi od tego rodzaju przesyłek, przesłanych wprost z miejsca nadania do miejsca nowego przeznaczenia.

2) Przesyłki, należycie opłacone za pierwszy etap przewozu, których opłaty za dalszy etap przewozu nie uzupełniono przed dosłaniem, obciąża Zarząd oddawczy zależnie od ich rodzaju dopłatami, odpowiadającemi różnicy między już uiszczoną opłata, a opłata, która należałoby pobrać, gdyby w mowie będące przesyłki były wprost przesiane z miejsca nadania do miejsca nowego przeznaczenia.

3) Przesyłki pierwotnie adresowano co miejscowości położonych wewnątrz danego kraju związkowego i należycie opłacone według taryfy wewnętrznej, należy traktować jak przesyłki, od których uiszczono całkowitą opłatę za pierwszy etap ich przewozu.

4) Przesyłki przesyłane początkowo wewnątrz danego kraju jako zwolnione od opłaty Zarząd oddawczy obciąża dopłatami w wysokości opłat od tego rodzaju przesyłek podlegających opłacie przy przesyłaniu wprost z miejsca nowego przeznaczenia.

3. Takie przesyłki, które w wyżej wymienionych wypadkach zanim nadeszły do Zarządu oddawczego początkowo przesyłane były do kraju, względem którego kraj nadania stosuje taryfy wyższe niż względem kraju Zarządu oddawczego, podlegają tej wyższej opłacie.

4. Kwota, podlegająca pobraniu od odbiorcy, winna być przez Zarząd dosyłający wykazana we frankach i centymach obok znaczków pocztowych, lub gdy takowych niema, obok odcisku datownika miejsca nadania.

Opłata uzupełniająca, którą w myśl § 3 artykułu 15 Konwencji głównej mogą być obciążone przesyłki doręczane przez umyślnych posłańców, winna być przez Zarząd dosyłający zawsze wykazana we frankach i centymach w miejscu wyżej wskazanem.

5. Wszelkiego rodzaju przesyłki mylnie skierowane należy bez zwłoki dosyłać do miejsca przeznaczenia połączeniami najszybszemu.

6. Wszelkiego rodzaju przesyłki zarówno zwykła jak i polecone zwracane nadawcom, celem uzupełnienia lub sprostowania niedostatecznego lub błędnego adresu, przy powtórnem ich nadaniu na pocztę z adresem uzupełnionym lub sprostowanym, należy traktować nie jak przesyłki dosyłane, lecz jako przesyłki nowe, a więc podlegające ponownej opłacie.

XXVII.

Przesyłki listowe niedoręczalne.

1. Wszelkiego rodzaju przesyłki listowe z tego lub innego powodu niedorączalne, winny być natychmiast zwracane do kraju nadania, bądź jako sztuki pojedyńcze, bądź w specjalnej wiązance opatrzonej nalepką "Rebuts". Termin przechowywania przesyłek do dyspozycji adresatów lub adresowanych "Poste restante" określają przepisy kraju przeznaczenia. Termin ten jednak nie może przekraczać sześciu miesięcy w stosunkach z krajami zamorskiemi, a dwóch miesięcy w stosunkach z innemi krajami; zwrot przesyłki do kraju nadania winien mieć miejsce i w krótszym terminie, jeżeli nadawca tego zażądał, wypisując na kopercie w jeżyku, znanym w kraju przeznaczenia, odpowiednią uwagę.

2. Niedorcczalne przesyłki polecone należy zwracać do urzędu wymiany kraju nadawczego jak-gdyby chodziło tu o przesyłki polecone przeznaczone do tego kraju.

3. Dwa Zarządy, utrzymujące wzajemne stosunki pocztowe, mogą w drodze wyjątku za obopólną zgodą zastosować inny sposób zwrotu niedoręczonych przesyłek. Mogą one również porozumieć się co do zaniechania wzajemnego zwrotu niedostatecznie opłaconych t. z. "chain-letters" (listów łańcuszkowych - kul śnieżnych), których przyjęcia odmówił odbiorca, a to w tych wypadkach, gdy Zarząd oddawczy po wybadaniu adresata stwierdzi, iż zakwestjonowane przesyłki są istotnie "chain-letters",

Niedoręczalnych bezwartościowych druków nigdy lnie należy zwracać do miejsca nadania, chyba że nadawca za pomocą uwagi, umieszczonej nazewnątrz przesyłki, żąda ich zwrotu.

4. Przed odesłaniem do Zarządu nadawczego przesyłek listowych z tych lub innych powodów niedołączonych, urząd przeznaczenia obowiązany jest na stronie adresowej tych przesyłek podać w Języku francuskim w sposób jasny i zwięzły przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującemi napisami: nieznany (inconnu), nieprzyjęty (refusé), w podróży (en voyage), wyjechał (parti), nie podjęty (non réclamé), zmarł (décédé), lub inne odpowiednie słowo. Napis ten może być podany bądź jako odcisk stempla, bądź jako nalepka. Każdy Zarząd ma prawo uzupełnić napis o przyczynie niedoręczenia przekładem na język ojczysty i innemi wskazówkami, uznanemi przezeń za celowe.

Następnie urząd przeznaczenia winien skreślić nazwę miejscowości pierwotnego przeznaczenia i opok Odcisku datownika urzędu nadawczego umieścić uwagę "retour".

5. Gdy przesyłki listowe, dla których miejscem nadania na pocztę i miejscem przeznaczenia są miejscowości jednego i tego samego kraju związkowego, nadane zostały przez osoby zamieszkała w innym kraju i gdy w razie niemożliwości doręczenia ich adresatom, koniecznem jest przesłać je zagranice, by zwrócić nadawcom, wówczas przesyłki te stają się przesyłkami zagranicznemi. W tym wypadku Zarząd dosyłający i Zarząd oddawczy stosują do rzeczonych przesyłek postanowienia §§ 2, 3 14 poprzedniego artykułu XXVI.

6. Przesyłki listowe do marynarzy i innych osób, adresowane do rąk Konsula, jednakowoż przez tego ostatniego jako niepodjęte zwrócone do miejscowego urzędu pocztowego, winny być traktowane w sposób przepisany dla przesyłek niedoręczalnych wogóle, podany w poprzedzającym § 1, względnie 2, zależnie od rodzaju przesyłek. Wszelkie należytości uiszczone przez Konsula za zwracane przesyłki, miejscowy urząd pocztowy winien mu zwrócić równocześnie z przyjęciem przesyłek.

XXVIII.

Reklamacja przesyłek zwykłych nienadeszłych.

1. Każda zgłoszona reklamacja, dotycząca zwykłej przesyłki listowej niedoszłej do miejsca przeznaczenia, powoduje następujące postępowanie:

1) Osoba reklamująca otrzymuje w urzędzie formularz zgodny z załączonym wzorem H, z prośbą o możliwe najdokładniejsze wypełnienie części przeznaczonej dla reklamanta.

2) Urząd, w którym została wniesiona reklamacja przesyła wypełniony formularz wprost do odnośnego urzędu oddawczego, względnie nadawczego. Formularz przesyła się. jako pismo urzędowe bez pisma dodatkowego.

3) Urząd, któremu formularz przesłano, przedstawia go adresatowi, względnie nadawcy - zależnie od danego wypadku, z prośbą o podanie szczegółów, dotyczących danej sprawy.

4) Formularz, uzupełniony powyższemi szczegółami zwraca się w drodze urzędowej do urzędu, który go wystawił.

5) W razie uznania reklamacji za uzasadnioną odsyła się ją do Zarządu Centralnego, by mogła służyć za podstawę do dalszych dochodzeń.

6) W braku porozumienia odmiennego, formularz należy wypełniać w języku francuskim, względnie podawać równolegle przekład francuski.

2. Każdy Zarząd może za pomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego zażądać, aby reklamacje, dotyczące jego służby, były przesyłane bądź do jego Zarządu centralnego, bądź do jednego z urzędów, specjalnie ku temu wyznaczonego.

XXIX.

Reklamacja przesyłek poleconych.

1. Do reklamacji przesyłek poleconych używa się druku zbliżonego lub zgodnego z dołączonym do niniejszego Regulaminu wzorem. Zarząd pocztowy kraju nadania przesyła ten formularz wprost do Zarządu pocztowego kraju przeznaczenia.

2. W każdym razie Zarządy kraju nadania i przeznaczenia mogą za obopólną zgodą zarządzić przesyłanie pisma wywiadowczego z urzędu do urzędu śladem przesyłki, będącej przedmiotem reklamacji,

3. W wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 1, Zarząd kraju przeznaczenia, Jeżeli jest w stanie udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu reklamowane] przesyłki, po wpisaniu tych wyjaśnień do formularza zwraca go Zarządowi kraju nadania.

Jeżeli los przesyłki, która przeszła jako przesyłka pojedyncza (a decouvert) przez kilka krajów nie może być bezpośrednio stwierdzony w kraju przeznaczenia, Zarząd kraju przeznaczenia zwraca formularz do Zarządu kraju nadania; ten ostatni uzupełnia formularz przez wpisanie danych, dotyczących przesłania przesyłki do pierwszego Zarządu pośredniczącego, poczem odsyła go do wspomnianego Zarządu, ten zaś Zarząd po wpisaniu do formularza swoich danych, dotyczących przesyłki, odsyła go ewentualnie Zarządowi następnemu. W ten sposób pismo wywiadowcze przechodzi od Zarządu do Zarządu, dopóki los przesyłki reklamowanej nic zostanie wyjaśniony. Zarząd, który doręczył przesyłkę adresatowi, ewentualnie zaś ten, który nie może udowodnić, czy to doręczenia przesyłki adresatowi, czy też prawidłowego przekazania jej następnemu Zarządowi, stwierdza fakt ten w formularzu i odsyła formularz do Zarządu kraju nasiania.

4. W wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 2, dochodzenie prowadzi się od Zarządu kraju nadania do Zarządu kraju przeznaczenia. Każdy Zarząd wpisuje do formularza dane, dotyczące przesłania przesyłki do Zarządu następnego i temuż Zarządowi odsyła formularz. Ten Zarząd, który doręczył przesyłkę, adresatowi, ewentualnie zaś ten, który nie może udowodnić czy to doręczenia przesyłki adresatowi, czy też prawidłowego przekazania jej następnemu Zarządowi stwierdza również fakt ten w formularzu i odsyła formularz do Zarządu kraju nadania.

5. Formularze ! należy wypełniać w języku francuskim, względnie podawać równolegle przekład francuski. W formularzach należy podawać dokładny adres odbiorcy i dołączać do nich, wedle możności, wzór koperty lub adresu przesyłki. Formularze przesyła się w kopercie zamkniętej bez pisma- dodatkowego. Każdy Zarząd może za pomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura Międzynarodowego, żądać, by pisma wywiadowcze, dotyczące

Jego służby, były przesyłane bądź do jego Zarządu Centralnego, bądź do jednego z urzędów, specjalnie ku temu wyznaczonego, bądź wproś!: do urzędu przeznaczenia, lub gdy Zarząd ten w danej sprawie jest zaangażowany tylko jako Zarząd pośredniczący, do urzędu wymiany, do którego przesyłka była wysłana.

Formularze I wraz z załącznikami winny w każdym razie wrócić do Zarządu kraju nadania reklamowanej przesyłki w terminie, który nie może przekraczać 6 miesięcy od dnia zgłoszenia reklamacji. Termin ten przedłuża się do 9 miesięcy w stosunkach z krajami zamorskie mi,

6. Zarządzenia powyższe nie znajdują zastosowania w wypadkach, dotyczących obrabowania odsyłki, zaginięcia odsyłki i t. d., które wymagają bardziej przewlekłej korespondencji między 'Zarządami.

XXX.

Wycofywanie przesyłek listowych; zmiana adresu lub warunków przesłania.

1. Wszelkie podania, tyczące zarówno zwrotu lub dostania przesyłek listowych, jak i sprostowania adresu, nadawcy obowiązani są sporządzać na formularzu, zgodnie z dołączonym do niniejszego Regulaminu wzorem J. Składając takie podanie w urzędzie pocztowym, nadawca obowiązany jest udowodnić swoją tożsamość i ewentualnie przedłożyć dowód nadania. Po należytem sprawdzeniu złożonych dowodów, za co ponosi odpowiedzialność Zarząd kraju nadania, postępuje się dalej w sposób następujący:

1) Jeżeli podanie ma być przesiane w drodze pocztowej, formularz wraz z dokładnym wzorem koperty lub adresu przesyłki odsyła się w liście poleconym wprost do pocztowego urzędu przeznaczenia.

2) Jeżeli żądanie ma być przesłane w drodze telegraficznej, formularz przekazuje się urzędowi telegraficznemu, którego obowiązkiem jest zakomunikować telegraficznie treść formularza pocztowemu urzędowi przeznaczenia.

Jeżeli chodzi o sprostowanie adresu,' podanie telegraficzne winno być potwierdzone za pomocą przesłania pierwszą pocztą podania pocztowego wraz z wyżej wskazanym wzorem.

2. Po odebraniu formularza J lub zastępującego go telegramu, pocztowy urząd przeznaczenia wyszukuje zgłoszoną przesyłkę i w sposób odpowiedni załatwia podanie.

Gdy jednak chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, urząd przeznaczenia narazie ogranicza się do zatrzymania listu, do dalszego zaś załatwienia prośby wyczekuje nadejścia potrzebnego wzoru.

W tych wypadkach; gdy poszukiwania okazały się bezowocne, lub gdy przesyłka już została wydana adresatowi, nakoniec gdy telegraficzne zgłoszenie nie jest na tyle jasne, by niezawodnie można było rozpoznać wskazaną przesyłkę;, o okolicznościach tych bezzwłocznie powiadomiony zostaje Urząd nadania, który ze swej strony zawiadamia o tem reklamanta.

3. W braku porozumienia odmiennego, formularz J należy wypełniać w jeżyku francuskim, względnie podawać równolegle przekład francuski, a w razie użycia drogi telegraficznej, telegram należy zredagować w języku francuskim.

4. O zwykłą zmianą adresu (bez zmiany nazwiska lub tytułu adresata) nadawca może prosić urząd przeznaczenia bezpośrednio, t. j. bez dopełniania formalności przepisanych dla zmiany adresu w ścisłem tego słowa znaczeniu.

5. Każdy Zarząd może za pomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, żądać, by wymiana w mowie będących podań, dotyczących jego służby, dokonywana była za pośrednictwem jego Zarządu Centralnego lub za pośrednictwem jednego z urzędów, specjalnie ku temu wyznaczonego.

W razie gdy wymiana podań odbywa się za pośrednictwem Zarządów Centralnych, podania, przesyłane wprost z urzędów nadania do urzędów przeznaczenia, należy uwzględniać o tyle, że aż do nadejścia podania z Zarządu Centralnego wyłącza się reklamowane przesyłki z liczby podlegających doręczeniu.

Zarządy, które korzystają z uprawnień przewidzianych pierwszym ustępem niniejszego paragrafu, przyjmują na siebie wszelkie koszta służby wewnętrznej, połączone z wymianą z urzędem przeznaczenia odnośnej korespondencji czy to pocztowej, czy też telegraficznej.

Użycie drogi telegraficznej jest obowiązującem w tych wypadkach, gdy sarn nadawca użył tej drogi i gdy urząd przeznaczenia nie mógłby być na czas powiadomiony drogą pocztową.

XXXI.

Użycie znaczków pocztowych przypuszczalnie fałszywych i podrabianych nadruków, wytłaczanych za pomocą maszyn do oznaczania pobranych opłat.

Celem stwierdzania faktu użycia do opłaty sfałszowanych znaczków pocztowych, względnie podrobionych nadruków, wytłaczanych za pomocą maszyn do oznaczania pobranych opłat, należy działać w myśl niżej podanych wskazówek, jednak pod warunkiem zachowania w mocy przepisów ustawodawczych każdego z poszczególnych krajów nawet w tych wypadkach, gdy warunek ten nie jest wyraźnie zaznaczony W postanowieniach niniejszego artykułu.

a) Jeżeli urząd pocztowy wysyłający stwierdzi na jakiejkolwiek przesyłce obecność fałszywego (podrobionego, względnie używanego) znaczka pocztowego, lub podrobionych nadruków wytłaczanych za pomocą maszyny do oznaczania pobranych należytości i jeżeli jego wewnętrzne ustawodawstwo nie wymaga niezwłocznej konfiskaty, w takim wypadku obowiązany jest, pozostawiając znaczek w stanie nietkniętym, włożyć przesyłkę do koperty i odesłać ją poci adresem urzędu oddawczego jako przesyłką urzędową poleconą.

b) O fakcie powyższym należy bezzwłocznie powiadomić Zarządy krajów nadania i przeznaczenia za pomocą zawiadomienia według dołączonego do niniejszego regulaminu wzoru K.

Jeden egzemplarz tego zawiadomienia między innemi należy przesłać do urzędu przeznaczenia w kopercie, która zawiera przesyłkę zaopatrzoną w znaczek pocztowy przypuszczalnie fałszywy.

c) Dla stwierdzenia wykroczenia należy zawezwać adresata.

Wydanie przesyłki według adresu może nastąpić tylko w tym wypadku, gdy adresat, względnie jego pełnomocnik uiści przypadającą opłatę pocztową i zgodzi się wyjawić nazwisko i adres nadawcy i przekazać do dyspozycji poczty, po uprzedniem zapoznaniu się z zawartością przesyłki, bądź całą przesyłkę, gdy takowa stanowi jedną nierozdzielną całość z dowodem rzeczowym, bądź chociażby tę część przesyłki (kopertę, opaską, cząstką listu i t. p.) na której umieszczono adres i nadruk, względnie znaczek, zgłoszony jako fałszywy.

d) O wyniku badań sporządza się protokuł według dołączonego do niniejszego regulaminu wzoru L, w którym to protokule należy zaznaczyć wszelkie fakta, towarzyszące badaniu, jak np. niestawienie się adresata, jego odmowa przyjęcia lub otwarcia przesyłki lub ujawnienia nadawcy. Dokument ten winien podpisać urzędnik pocztowy i adresat, względnie jego pełnomocnik; jeżeli ten ostatni uchyli się od podpisania protokułu, odmowę należy zaznaczyć w tym miejscu, gdzie powinien być podpis.

Protokuł wraz z dowodami rzeczowemi należy przesłać, w poleconym liście urzędowym do Zarządu pocztowego kraju nadania, który na podstawie otrzymanych dokumentów w odpowiednich wypadkach, zgodnie z obowiązującem ustawodawstwem wewnętrznem, wdraża dochodzenia karne z powodu ujawnionego przestępstwa.

XXXII.

Statystyka należytości tranzytowych.

1. Dane statystyczne, które w myśl artykułów 4 i 19 Konwencji należy zestawić dla obliczenia kosztów tranzytu zarówno przez terytorja związkowe jak i pozazwiązkowe, zbierane są w sposób wskazany w następnych artykułach co trzy lata, na przemiany, bądź podczas pierwszych 28 dni miesiąca maja, bądź w ciągu 28 dni następujących po 14 października.

Dane statystyki z miesiąca moja 1921 r. wyjątkowo będą miarodajne dla lat od 1920 r. do 1923 r. włącznie; dane statystyki z miesiąca październik-listopad 1924 r. będą miarodajne dla lat od 1924 r. do 1926 r. włącznie i t. d.

2. Gdy do Związku przystąpi kraj o znacznym ruchu pocztowym, państwom związkowym, których sytuacja z tego powodu mogłaby uledz zmianie pod względem wpłacanych należytości tranzytowych, przysługuje prawo żądać przeprowadzenia osobnej statystyki, wyłącznie jednak dotyczącej kraju nowowstępującego.

3. Gdy w ruchu przesyłek listowych zachodzi jakaś ważna zmiana i gdy pozatem skutki tej zmiany dają się odczuwać podczas jednego lub kilku okresów, łącznie nie krótszych niż 12 miesięcy, wówczas

Zarządy zainteresowane porozumiewają się w sprawie rewizji odnośnych rachunków należytości tranzytowych. W tym wypadku poszczególne kwoty wpłacane przez Zarządy krajów nadania mogą ulec bądź zwiększeniu, bądź zmniejszeniu, bądź podziałowi, zależnie od połączeń pocztowych faktycznie wykorzystywanych przy przewozie tranzytowanych odsyłek, lecz jako ogólną wagę odsyłek, która ma służyć za podstawę przy nowych obrachunkach, z reguły należy przyjmować wagę odsyłek, wyprawianych w okresie statystyki, o której była mowa w § 1 niniejszego artykułu. W razie potrzeby dla ustalenia podziału wagi pomiędzy odnośne połączenia może być przeprowadzona specjalna statystyka. Nie może być uznana za ważną taka zmiana w ruchu przesyłek listowych, która nie spowoduje zmiany w sumie należytości tranzytowych za w mowie będący ładunek ponad 10.000 franków rocznie.

Wyjątkowo można wymagać przeprowadzenia specjalnej statystyki i w celu ustalenia nowej ogólnej wagi, któraby była podstawą dla nowych obrachunków bądź w tych tylko wypadkach, gdy ogólna waga w mowie będącego ładunku zwiększyła się przynajmniej o 100%, lub zmniejszyła przynajmniej o 50% i gdy odpowiednio do tego, zmiany w nowych obrachunkach mogłyby przewyższać 10,000 franków rocznie,

XXXIII.

Odsyłki zamknięte.

1. Przy wymianie między dwoma Zarządami związkowemi lub między Zarządem do Związku nie-należącym, przesyłek listowych przewożonych w odsyłkach zamkniętych przez terytorjum, względnie za pomocą środków przewozowych jednego lub kilku Zarządów pośredniczących, odsyłki te podlegają wciągnięciu do wykazu sporządzonego, na druku zgodnym z dołączonym do niniejszego Regulaminu wzorem M, według niżej podanych wskazówek.

Podczas każdego okresu statystyki do przesyłania listów i kartek pocztowych z jednej strony, a innych rodzajów przesyłek listowych (autres objets) z drugiej strony, używać należy osobnych worków, względnie pakietów, stosownie do zawartości. Worki te, względnie pakiety oznacza się na chorągiewce napisem "L. C", względnie "A. O.". Gdy objętość odsyłek na to pozwala, te oddzielne worki, względnie pakiety mogą być włożone do jednego wspólnego worka zbiorczego (sac collectecr), oznaczonego napisem "S. C",

Podczas okresu statystyki każdemu z Zarządów przysługuje prawo, wbrew nakazom artykułów XXI i XXII niniejszego Regulaminu" przesyłki listowe polecone i pośpieszne zaliczone do odrębnej od listów i kartek pocztowych kategorii wkładać do jednego z worków, względnie pakietów przeznaczonych dla tejże odrębnej kategorji przesyłek zwykłych, zaznaczając powyższą okoliczność w karcie listowej. Jeżeli jednak te odrębne przesyłki w myśl wspomnianych artykułów XXI i XXII zostaną zapakowane do worka, względnie pakietu z listami, będą one przy stwierdzaniu wagi uważane za stanowiące jedną całość z listami.

2. Gdy droga, względnie środki przewozowe wykorzystywane dla przewozu odsyłek podczas okresu statystyki, są niewiadome lub wątpliwe, Zarząd kraju nadania obowiązany jest na żądanie Zarządu kraju przeznaczenia sporządzać dla każdej odsyłki wykaz według dołączonego do niniejszego Regulaminu wzoru T. Wykaz ten winien być bez zwłoki przesyłany w porządku kolejnym ód urzędu do urzędu, które biorą udział w przewozie przesyłek; odnośne urzędy jeden po drugim wpisują do wspomnianego wykazu, dane, dotyczące tranzytu, poczem zwracają go wraz z zestawieniem według wzoru M. urzędowi, który wykaz wysłał.

3. Gdy chodzi o odsyłki, pochodzące z jednego kraju związkowego, a przeznaczone dla drugiego kraju związkowego, urząd wymiany wysyłający podobną odsyłkę, wpisuje do karty listowej, sporządzonej na imię urzędu wymiany kraju przeznaczenia odsyłki, oddzielnie wagą brutto listów i kartek pocztowych, oddzielnie wagę brutto przesyłek innych kategorji, nie różniczkując przesyłek według miejsca nadania, względnie przeznaczenia. Nie wchodzą przytem w rachubę ułamki wagi do 500 gramów włącznie, gdy przeciwnie ułamki wagi ponad 500 gramów włącznie, zaokrągla się do całego kilograma. W wadze brutto odsyłki uwzględnioną jest waga opakowania, nie należy jednak uwzględniać wagi próżnych worków, zapakowanych do oddzielnych worków, wagi worków, których zawartość stanowią wyłącznie przesyłki zwolnione od wszelkich należytości tranzytowych (§ 9 artykułu 4 Konwencji), wagi odsyłek, składających się tylko z próżnej karty listowej (§ 9 artykułu XIX Regulaminu), wreszcie wagi worków zbiorczych, o których mowa w § 1 niniejszego artykułu. Gdy ani waga brutto listów i kartek pocztowych ani też waga brutto innych przesyłek nie przekracza 500 gramów, umieszcza się w nagłówku karty listowej wzmiankę "Poids bruf: ne dépasse pas 500 gram-mes" (Waga brutto nie przekracza 500 gramów). Powyższe dane sprawdza odbiorczy urząd wymiany. Gdyby urząd ten stwierdził, że różnica między wagą rzeczywistą listów i kartek pocztowych lub innych kategorji przesyłek a wagą maksymalną, lub między wagą rzeczywistą a wagą minimalną, przekracza 50 gramów (co mogłoby spowodować zaokrąglenie wpisanej do karty listowej wagi), wówczas jest on obowiązany odnośne wpisy sprostować i zauważony błąd podać bezpośrednio do wiadomości wysyłającemu urzędowi wymiany za pomocą "Bulletin de vérification" (Zawiadomienie). Jeżeli stwierdzona w wadze różnica nie wykracza poza wskazane granice, wpisy urzędu wysyłającego nie podlegają sprostowaniu i nie 'powodują sporządzenia zawiadomienia.

4. Po ukończeniu czynności statystycznych, w czasie możliwie najkrótszym, urzędy odbiorcze sporządzają wykazy (wzór M) w tylu egzemplarzach, ile jest Zarządów zainteresowanych, włącznie z Zarządem miejsca wysłania. Urzędy, wymiany, które podobne wykazy zestawiły, przesyłają je urzędom wymiany Zarządu-dłużnika. do zaakceptowania. Te ostatnie po zaakceptowaniu wykazów odsyłają je swemu Zarządowi centralnemu, który obowiązany jest obdzielić niemi Zarządy zainteresowane.

O ileby wzmiankowane wykazy nie nadeszły do urzędów wymiany Zarządu-dłużnika w przeciągu czterech miesięcy (sześć miesięcy w ruchu z krajami zamorskiemi), licząc od dnia wysłania ostatniej objętej statystyką odsyłki, wykazy te zostaną zastąpione danemi urzędów wysyłających. Urzędy wysyłające sporządzają wykazy (wzór M) w dostatecznej ilości egzemplarzy, umieszczając na nich uwagą "Les rélevés M du bureau destinataire ne sont pas parvenus dans le délai reglementaire" (Wykazy M urzędu odbiorczego nie nadeszły w terminie przepisanym) i przesyłają do swego Zarządu centralnego, który obowiązany jest obdzielić niemi Zarządy zainteresowane.

5. Gdy chodzi o odsyłki zamknięte, wymieniane między krajem do Związku należącym, a krajem do Związku nienależącym, za pośrednictwem jednego lub kilku Zarządów związkowych, urzędy wymiany kraju związkowego sporządzają dla odsyłek wysłanych lub otrzymanych wykaz (wzór M), który przesyłają do Zarządu kraju wyjścia, względnie wejścia. Ten ostatni Zarząd z chwilą ukończenia okresu statystyki sporządza jeden wykaz ogólny w tyłu egzemplarzach, ile jest Zarządów zainteresowanych, wliczając w to siebie i związkowy Zarząd-dłużnik. Po jednym egzemplarzu tego wykazu przesyła się Zarządowi-dłużnikowi oraz każdemu z Zarządów, które brały udział w przewozie odsyłek.

6. Zarządy, które przy odprawie odsyłek korzystały z dróg tranzytowych, po ukończonym okresie statystyki, w czasie możliwie najkrótszym rozsyłają spis tych odsyłek Zarządom, z pośrednictwa których korzystały.

Jeżeli w spisie tym figurują odsyłki tranzytowe, które w myśl postanowień poprzedniego § 3, nie podlegają wpisaniu do wykazu (wzór M), listę uzupełnia się uwagą wyjaśniającą np. "Sacs vides" (Worki próżne), "Dépêkhes se composant uniquement d'une feuille d'avis négative" (Odsyłki składające się tylko z próżnej karty listowej), "Rebuts" (Przesyłki niedoręczalne), lub "Poids ne dépasse pas 500 grammes" (Waga nie przekracza 500 gramów).

Odsyłki zamknięte, pochodzące z krajów dalszych, które przy dalszej odprawie wkłada się do odsyłek tranzytowych i wpisuje do spisu li karty listowej, należy wykazywać w osobnym rozdziale spisu odsyłek.

Gdy chodzi o odsyłki, których przechowywanie na składzie w porcie podlega w myśl przepisów § 4, artykułu 4 Konwencji, Opłatom na korzyść Zarządu przechowywującego, Zarząd ten w ciągu 28 dni okresu statystyki, mającej na celu określenie należytości tranzytowych, sporządza dla poszczególnych krajów nadania wykaz dzienny według dołączonego do niniejszego Regulaminu wzoru P^bis, w którym podaje cechy otrzymanych na przechowywanie z odnośnego kraju odsyłek bez względu na datę ich wysłania lub dostania.

Ogólna zestawienie pozycji, podanych w wykazach dziennych, wpisuje się do przeznaczonego dla każdego z krajów nadania wykazu, zgodnego z dołączonym do niniejszego Regulaminu wzorem P^ter. Wykaz ten wraz z dotyczącemi wykazami P^bis należy przesłać do Zarządu centralnego odnośnego kraju.

Zestawienie P^ter, zaopatrzone akceptującym podpisem szefa Zarządu kraju-dłużnika, wraz z wykazami P^ter, należy przesiać do Zarządu centralnego, któremu podlega urząd przechowujący odsyłki.

7. Sporządzenie wykazów (wzór M), dotyczących odsyłek, wysyłanych lub odbieranych przez statki wojenne, stanowi obowiązek Zarządów tych krajów, do których statki należą. Na chorągiewkach odsyłek wysyłanych pod adresem statków wojennych W okresie statystyki, należy podawać datą wysiania.

Gdy się. tego rodzaju odsyłki odsyła, urząd dosyłający powiadamia o tem Zarząd kraju, do którego statek należy.

XXXIV.

Przesyłki listowe wysyłane pojedynczo.

1. Pocztowe urzędy wymiany, wysyłające podczas okresu statystyki przesyłki listowe zwykłe i polecone, jakoteż listy wartościowe, pochodzące bądź z własnego kraju, bądź z krajów poza nim leżących jako pojedyncze sztuki, wpisują takowe do karty listowej w sposób następujący:

Przesyłki listowe pojedyncze	Ilość
Listy ..................................
Kartki pocztowe ........................
Inne przesyłki .........................

Powyższemi liczbami nie są objęte przesyłki listowe, zwolnione, w myśl postanowień § 9 artykułu 4 Konwencji, od wszelkich należytości tranzytowych.

2. Gdy urząd pocztowy wysyłający nie ma do wysłania przesyłek listowych -pojedynczych, umieszcza w nagłówku karty listowej uwagę.:

"Pas des correspondances á découvert". ("Przesyłek listowych pojedynczych niema.").

3. Wpisy do kart listowych sprawdza odbierający urząd wymiany. Gdyby urząd ten stwierdził różnice ponad 5 sztuk listów, kartek pocztowych lub innych przesyłek, wówczas obowiązany jest sprostować na karcie listowej odnośne wpisy i podać zauważony błąd do wiadomości urzędowi wysyłającemu za pomocą "Bulletin de vérification" (Zawiadomienie). Jeżeli stwierdzona różnica nie przekracza wyżej podanej granicy, wpisy urzędu wysyłającego pozostają bez zmiany i nie powodują sporządzenia zawiadomienia. Po ukończeniu czynności statystycznych odbierający urząd wymiany sporządza w jednym egzemplarzu wykazy (wzór O). które przesyła bez zwłoki do swego Zarządu centralnego.

XXXV.

Obliczanie należytości tranzytowych.

1. Za podstawę do obliczenia we frankach i centymach rocznego wynagrodzenia, przypadającego każdemu z Zarządów za wykonywany tranzyt, służą pomnożone przez trzynaście; waga. przewożonych odsyłek zamkniętych, ilość przesyłek przewożonych pojedynczo, wreszcie w odpowiednich wypadkach ilość worków przechowywanych na składzie w porcie. Odnośne Zarządy porozumiewają się co do zastosowania innego klucza w tych wypadkach gdy wyżej podany klucz nie odpowiada stałym regularnym połączeniom, lub gdy w okresie statystyki miały miejsce nadzwyczajne wysyłki. Do zestawienia rachunku jest powołany Zarząd-wierzyciel, który go następnie przesyła Zarządowi-dłużnikowi. Klucz raz przyjęty jest miarodajny na przeciąg całego okresu -statystycznego.

2. W celu uwzględnienia wagi worków i opakowania, jakoteż wagi tych rodzajów przesyłek, które, w myśl § 9 artykułu 4 Konwencji zwolnione są od wszelkich należytości tranzytowych, strąca się 10% z ogólnej podanej w rachunku wagi odsyłek zamkniętych.

3. Wzajemne poszczególne rachunki należy sporządzać na podstawie wykazów (wzory M, O i P^bis) w podwójnych egzemplarzach według dołączonych do niniejszego Regulaminu wzorów N, P i P^ter i przesyłać Zarządowi-dłużnikowi możliwie be/ zwłoki i w każdym razie przed upływem 12 miesięcy od dnia ukończenia statystyki.

4. Jeżeli Zarząd, który wysłał rachunek, w ciągu sześciu miesięcy od dnia jago wysiania nie otrzymał żadnego sprostowania, rachunek ten należy traktować jako prawnie uznany.

5. O ile zainteresowane Zarządy nie porozumiały się co do odmiennego sposobu postępowania, ogólny rachunek należytości tranzytowych za przewóz lądowy i morski zestawia Biuro międzynarodowe.

6. Skoro tylko wzajemne rachunki między dwoma Zarządami zostały przez oba Zarządy zaakceptowane, ewentualnie skoro mogą być traktowane jako prawnie uznane (§ 4 niniejszego artykułu), każdy 7. obu Zarządów bez zwłoki przesyła do Biura międzynarodowego zestawienie (wzór Q), w którem podaje ogólne sumy zamknięć rachunkowych. Po otrzymaniu takiego zestawienia (wzór Q.) od jednego z Zarządów, Biuro międzynarodowe powiadamia o tem drugi Zarząd zainteresowany.

W razie stwierdzenia rozbieżności między odpowiedniemi danemi, zakomunikowaneni przez dwa Zarządy, Biuro międzynarodowe proponuje tym Zarządom porozumieć się i nadesłać mu cyfry ostatecznie ustalone.

W tych wypadkach, gdy jeden tylko Zarząd sporządzi zestawienie (wzór Q), dane tego Zarządu będą miarodajne, o ile odpowiedni wykaz Zarządu opóźniającego się, nie nadejdzie do Biura międzynarodowego w terminie poprzedzającym sporządzenie następnego rachunku rocznego.

W wypadkach, przewidzianych w § 4 niniejszego artykułu na odpowiednich zestawieniach umieszcza się uwagę: "Aucune observation de I'Office débiteur n'est parvenue dans le délai réglementaire" (Żadna uwaga Zarządu dłużnego nie nadeszła w czasie przepisanym).

Gdy dwa Zarządy porozumiały się w kwestii bezpośredniego wyrównywania rachunków, na zestawieniu umieszcza się uwagę: "Compte regle a part-a iitre d' information" (Rachunek wyrównany oddzielnie - do wiadomości). Danych z takich zestawień nie wciąga się do ogólnego rachunku. Wyżej podanej uwagi nie zamieszcza się na zestawieniu w. wypadkach, przewidzianych w §.10 artykułu 4 Konwencji głównej.

7. Biuro międzynarodowe skreśla pozycje, przewidziane w § 10 artykułu 4 Konwencji głównej i powiadamia o tem Zarządy zaiteresowane.

8. Biuro międzynarodowe z końcem każdego roku sporządza na podstawie zestawień, które mu do tego czasu zostały nadesłane i które można traktować jako prawnie uznane, roczny rachunek należytości tranzytowych. W rachunku tym podane są:

a) końcowe sumy pozycji "Ma" i "Winien" każdego z Zarządów;

b) saldo bierne lub czynne każdego z Zarządów, wykazujące różnicę między końcowemi sumami pozycji "Ma" i "Winien";

c) kwoty, które Zarządy-dłużnicy mają uiścić;

d) kwoty, które Zarządy-wierzyciele mają otrzymać.

Końcowe sumy obydwu rodzajów salda pod literami od a) do d) muszą się bezwzględnie zgadzać.

Biuro międzynarodowe dokłada starań, by ilość pojedynczych wpłat, dokonywanych przez Zarządy dłużne, była możliwie ograniczona.

9. Biuro międzynarodowe obowiązana jest przesłać Zarządom związkowym rachunki roczne w terminie możliwie najkrótszym, a bezwzględnie przed upływem pierwszego kwartału roku następującego po roku sporządzenia rachunków.

XXXVI.

Uiszczanie należytości tranzytowych.

1. Saldo roczne otrzymywane przy zamknięciu bądź ogólnego rachunku sporządzonego przez Biuro międzynarodowe bądź odrębnych wzajemnych rachunków przedstawia dług wyrażony we frankach złotych. Dług ten Zarząd-dłużnik spłaca Zarządowi-wierzycielowi w monecie złotej lub za pomocą przekazów na stolicą lub środek handlowy kraju wierzyciela, płatnych za okazaniem.

W razie dokonywania wypłat za pomocą przekazywania w walucie kraju-wierzyciela kwota winna odpowiadać ilości franków złotych wypłacanego salda według kursu z dnia kupna.

Przekazy tego rodzaju mogą być wystawiane i na inny kraj, pod warunkiem jednak, by przedstawiały ten sam ekwiwalent oraz, by koszty zdyskontowania ponosił Zarząd-dłużnik.

2. Wypłata rocznego salda ma być dokonywana możliwie bez zwłoki, najpóźniej jednak w krajach europejskich przed upływem 4-ch miesięcy od daty wysłania rachunku przez Biuro międzynarodowe, w innych zaś krajach przed upływem 5-ciu miesięcy.

Po upływie tego terminu, kwoty, które jeden Zarząd ma płacić drugiemu, będą od dnia upływu wskazanego terminu oprocentowane po 7 od sta rocznie.

XXXVII.

Podział kosztów utrzymania Biura międzynarodowego.

1. Wspólne koszta utrzymania Biura międzynarodowego w ciągu roku nie powinny przekraczać sumy 300.000 franków Szwajcarskich, nie wliczając w to jednak kosztów specjalnych, wywołanych zebraniem Kongresu, Konferencji, względnie komisji.

2. Nad wydatkami Biura międzynarodowego czuwa Zarząd poczt szwajcarskich, on też wydaje potrzebne zaliczki i sporządza rachunek roczny, który następnie podaje do wiadomości wszystkim innym Zarządom.

3. W celu przeprowadzenia repartycji kosztów kraje związku zostały podzielone na 7 klas, przyczem kraje należące do poszczególnych klas, wpłacają udziały odpowiadające pewnej liczbie jednostek, a mianowicie:

1a	klasa	-	25	jednostek
2a	"	-	20	"
3a	"	-	15	"
4a		-	10	"
5a	"	-	5	"
6a	"	-	3	"
7a	"	-	1	jednostką,

4. Wskazane spółczynniki należy pomnożyć przez ilość krajów, zaliczonych do odnośnych klas i otrzymane wyniki podsumować; suma wykaże ilość jednostek, przez którą należy podzielić ogólny wydatek. Otrzymany iloraz wskaże kwotą, odpowiadającą jednej jednostce wydatku.

5. Podział krajów związkowych na klasy w odniesieniu do repartycji kosztów przedstawia się w sposób następujący:

1^a klasa: Niemcy, Argentyna, Chiny, Stany Zjednoczone Ameryki, Etjopja, Francja, Wielka Brytanja, Indje brytyjskie, Australijski Związek Państw (Commonwealth of Australia), Kanada, Unja południowoafrykańska, Zespół innych dominjów, kolonji i protektoratów brytyjskich, Włochy, Japonja, Polska, Rosja, Turcjo;

2^a klasa: Hiszpanja, Meksyk;

3^a klasa: Austrja, Beigja, Brazylja, Egipt, Grecja, Węgry, Holandja, Rumunja, Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Algier, Kolonje i protektoraty francuskie w Indochinach, Zespół kolonji francuskich, Zespół posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki na wyspach z wyjątkiem wysp Filipińskich, Indje holenderskie;

4^a klasa: Chosert (Korea), Danja, Finlandja, Nor-węgla, Portugalja, Kolonje portugalskie w Afryce, Kolonje portugalskie w Azji i Oceanji;

5^a klasa: Bułgarja, Chili, Kolumbia, Łotwa, Marok (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej), Marok (strefa hiszpańska), Peru i Tunis;

6^a klasa: Boliwja, Costa-Rica, Kuba, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Ekwador, Gwatemala, Haiti, Republika Honduras, Luksemburg, Nikaragua, Panama, Paragwaj, Persja, Salwador, Terytorjum Sarry, Siam Urugwaj, Wenezuela, Kolonje holenderskie w Ameryce;

7^a klasa: Kolonja Kongo belgijskie. Urzędy hiszpańska w zatoce gwinejskiej, Islandia, Zespół kolonji włoskich, Zespół posiadłości japońskich (prócz Chosen), Liberja, wyspy Filipińskie, Republika San Marino.

XXXVIII.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

1. Biuro międzynarodowe pośredniczy przy ogłaszaniu komunikatów powtarzających się stale co pewien czas i mających ogólne znaczenie dla międzynarodowego ruchu pocztowego.

2. W szczególności obowiązane są Zarządy należące do Związku przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura międzynarodowego:

1) Wykaz pobieranych zgodnie z art. 6 Konwencji poza taryfą związkową opłat dodatkowych na pokrycie kosztów przewozu nadzwyczajnego, tudzież wykaz krajów, w stosunku z którymi te dodatkowe opłaty są stosowane, wreszcie w odpowiednich wypadkach wykaz połączeń pocztowych, usprawiedliwiających pobieranie tej opłaty.

2) Kolekcją w 3 egzemplarzach własnych znaczków pocztowych i wzorów nadruków, wytłaczanych maszyną do uwidaczniania pobieranych opłat pocztowych z podaniem w odnośnych wypadkach daty, od której znaczki pocztowe poprzedniej edycji wycofują się. z obiegu.

3) Zgłoszenie, czy zamierzają korzystać z przysługującego Zarządom prawa stosowania, względnie niestosowania w praktyce pewnych ogólnych zarządzeń Konwencji i niniejszego Regulaminu.

4) Wykaz opłat zniżonych stosowanych bądź to na podstawie umów odrębnych, zawartych zgodnie z uprawnieniami przyznanemi art. 23 Konwencji, bądź to na podstawie artykułu 22 Konwencji oraz wykaz relacji, w których te opłaty zniżone znajdują zastosowanie.

5) W odnośnych wypadkach spis urzędów pocztowych, utrzymywanych przez te Zarządy w krajach nienależących do Związku.

6) Wykaz przedmiotów, których wwóz, a ewentualnie i tranzyt został wzbroniony, jak również przedmiotów, których przesyłanie na ich terenie jest dopuszczone tylko warunkowo. W tym ostatnim wykazie wymienione przedmioty winny być podane oddzielnemi grupami, zależnie od tego, w jaki sposób mogą być przesyłane, a mianowicie:

a) pod postacią przesyłek poczty listowej (listy, druki, próbki);

b) pod postacią paczek pocztowych (w ruchu wymiennym między krajami, które urnową zawarły, ewentualnie które takowej nie zawarły), i

c) pod innemi postaciami według uznania, (korzystając z pośrednictwa bądź Zarządów pocztowych, bądź innych przedsiębiorstw przewozowych).

7) Spis zależnych od nich linii okrętowych, kto remi mogą się posługiwać inne Zarządy z podaniem rejsów, okresu, obiegu i odległości między portami, w których statki te się zatrzymują.

3. Wszelkie wprowadzane w następstwie zmiany, dotyczące któregokolwiek z siedmiu wyżej wymienionych punktów, winny być bez zwłoki w tenże sarn sposób podawane do wiadomości.

4. Biuro międzynarodowe otrzymuje również od wszystkich Zarządów Związku po 2 egzemplarze wszelkich ogłaszanych przez nie wydawnictw, dotyczących zarówno służby wewnętrznej, jak i służby międzynarodowej.

XXXIX.

Statystyka ogólna.

1. Każdy Zarząd nadsyła do Biura międzynarodowego możliwie wyczerpujące zestawienie danych statystycznych w formie wykazów sporządzonych według załączonych wzorów R. i S. Wykazy R. należy nadsyłać z końcem lipca każdego roku; jednakowoż dane do części I, II i IV tego wykazu należy podawać tylko co 3 lata; wykazy S należy również przedstawiać tylko co 3 lata w tym samym terminie. Przytaczane dane dotyczą zawsze roku ubiegłego,

2. Te działy służby, w których wykonywane czynności wymagają ścisłej rejestracji, stanowią przedmiot wykazów stałych, sporządzanych na podstawie posiadanych wpisów.

3. Ze względu na wszelkie inne działy służby przeprowadza się rok rocznie tylko ogólne obliczenie przesyłek listowych wszelkiego rodzaju, bez różniczkowania na listy, kartki, druki, papiery handlowe j próbki towarów, a nie później niż w każdym trzecim roku - i szczegółowe obliczenie każdego rodzaju przesyłek listowych.

Zbieranie danych statystycznych ma miejsce w ciągu jednego tygodnia przy wymianie codziennej i w ciągu 4 tygodni przy wymianie niecodziennej. Każdy Zarząd jest uprawniony do zbierania danych statystycznych w okresie czasu, w którym jego ruch pocztowy najwięcej jest zbliżony do przeciętnego.

W międzyczasie między jedną a drugą statystyką szczegółową, ilość przesyłek poszczególnych rodzajów oblicza się na podstawie stosunku, jaki zachodzi między liczbami, ustalonemi poprzednią statystyką szczegółową.

4. Biuro międzynarodowe obowiązane jest drukować formularze statystyczne i rozsyłać je do wypełnienia każdemu Zarządowi. Przytem jest ono obowiązane do udzielania Zarządom, które o to będą prosić wszelkich niezbędnych wyjaśnień co do sposobu postępowania, któreby zapewniło jednolitość w czynnościach statystycznych.

XL.

Zakres działania Biura Miedzy narodowego.

1. Biuro międzynarodowe sporządza statystyką ogólną za każdy rok.

2. Wydaje ono, posiłkując się dostarczanym mu materjałem, specjalne czasopismo w języku niemieckim, angielskim, hiszpańskim i francuskim.

Biuro międzynarodowe na podstawie nadsyłanych mu w myśl powyżej podanego art. XXXVIII komunikatów, ogłasza urzędowy zbiór wszelkich obchodzących ogół wiadomości, dotyczących sposobu wykonania w każdym z krajów związkowych Konwencji i niniejszego Regulaminu. Późniejsze zmiany są ogłaszane w dodatkach półrocznych. Niezależnie od tego w wypadkach nagłych, gdy Zarząd wyraźnie prosi o bezzwłoczne ogłoszenie jakiejkolwiek zmiany, zaszłej w jego zakresie urzędowania, Biuro międzynarodowe podaje to do wiadomości za pomocą specjalnego okólnika.

Takież zbiory wiadomości, dotyczące sposobu wykonania specjalnych umów związkowych, mogą być ogłaszane przez Biuro międzynarodowe na życzenie Zarządów, które umowy takie zawarły,

4. Wszelkie materjały, ogłaszane przez Biuro między narodowe otrzymują Zarządy Związkowe w stosunku do tej ilości egzemplarzy, która odpowiada liczbie jednostek udziałów wyznaczonych w powyżej podanym artykule XXXVII.

5. Egzemplarze i materjały dodatkowe, którychby żądały Zarządy, podlegają osobnej opłacie, zależnie od kosztów nakładu.

6. Biuro międzynarodowe prócz tego obowiązane jest w każdej chwili udzielać członkom Związku wszelkich potrzebnych im specjalnych wyjaśnień w kwestjach, dotyczących międzynarodowej służby pocztowej.

7. Biuro międzynarodowe wdraża postępowanie co do wniosków, dotyczących zmiany, względnie interpretacji przepisów, które obowiązują Związek. Ogłasza ono każdorazowo wyniki powyższego postępowania, przyczem każda uchwalona zmiana, względnie rezolucja wchodzi w życie nie wcześniej, niż po upływie 3 miesięcy od daty urzędowego jaj ogłoszenia.

8. Biuro międzynarodowe zestawia bilans i przeprowadza rozrachunki między tymi Zarządami Związkowemi, które wyrażą chęć korzystania w tym kierunku z pośrednictwa Biura w ramach określonych poniżej podanym art. XLI

9. Biuro międzynarodowe przygotowuje materjał dla prac Kongresów lub Konferencji; zajmuje się sporządzaniem potrzebnych odpisów i druków, wydawaniem i rozdziałem projektów zmian, protokułów i innych komunikatów.

10. Dyrektor tegoż Biura uczestniczy w posiedzeniach Kongresów i Konferencyj i bierze udział w dyskusjach, jednakowoż bez głosu decydującego.

11. Sporządza roczne sprawozdania ze swych czynności i podaje je do wiadomości wszystkim Zarządom Związkowym,

12. Językiem urzędowym Biura międzynarodowego jest język francuski.

13. Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydać alfabetyczny spis wszystkich urzędów pocztowych całego świata, umieszczając specjalne wzmianki przy nazwach tych urzędów, które wykonywują pewne gałęzie służby pocztowej ogólnie jeszcze nie stosowane. Spis ten uzupełnia się według stanu faktycznego za pomocą wydawanych dodatków, lub w Inny sposób, uznany przez Biuro międzynarodowe za odpowiedni.

Spis, o którym mowa, w niniejszym artykule, otrzymują Zarządy na żądanie po cenie kosztów nakładu.

14. Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydawać i dostarczać kupony na odpowiedź, przewidziane w § 2 artykułu 13 Konwencji głównej, jak również przeprowadzać wynikający z tytułu tej gałęzi służby rozrachunek, o czem mowa w art. VII, niniejszego Regulaminu.

15. Jest ono również obowiązane wydawać I dostarczać karty tożsamości, przewidziane artykułem 9 Konwencji głównej i artykułem XXV niniejszego Regulaminu, a także sporządzać i dostarczać tablice ekwiwalentów, przewidziane artykułem IV niniejszego Regulaminu.

XLI.

Główny urząd rachunkowo-likwidacyjny wzajemnych roszczeń Zarządów Związkowych.

1. Biuro międzynarodowe Związku pocztowego obowiązane jest zestawić bilans i rachunki likwidacyjne wszelkich wzajemnych roszczeń, wynikających pomiędzy Zarządami krajów związkowych z tytułu wykonywania międzynarodowej służby pocztowej.

Zarządy, które mają zamiar odwołać się do pośrednictwa Biura międzynarodowego przy wzajemnych rozrachunkach, porozumiewają się w tej kwestji między sobą i t Biurem międzynarodowem.

Mimo takiego odwołania się każdy Zarząd zachowuje nadal prawo do sporządzania według swego uznania samodzielnych rachunków, dotyczących różnych gałęzi służby i do wyrównywania ich z dotyczącemi Zarządami, nie uciekając się do pośrednictwa Biura międzynarodowego. W tym ostatnim wypadku Zarządy obowiązane są w myśl poprzedniego ustępu wskazać Biuru międzynarodowemu, w odniesieniu do których gałęzi służby i do których krajów proszą o współudział.

Na życzenie Zarządów zainteresowanych Biuru międzynarodowemu mogą być przekazywane również ł rozrachunki telegraficzne jako pozycja dla wyrównania salda.

Zarządy, które korzystają z pośrednictwa Biura międzynarodowego przy bilansowaniu rachunków wzajemnych roszczeń, mogą nadal z niego nie korzystać po uprzedniem trzechmiesięcznem powiadomieniu o tem Biura międzynarodowego.

2. Po wzajemnem sprawdzeniu i uzgodnieniu obustronnych rachunków, Zarządy-dłużnicy przesyłają Zarządom-wierzycielom na każdy rodzaj czynności osobne uznanie długu, w którem podają we frankach i centymach kwotę salda z obustronnych rachunków, wymieniając równocześnie tytuł wierzytelności I dotyczący czasokres.

Jednakowoż, gdy chodzi o dział służby przekazowej, "uznanie długu" winno być przesłane przez Zarząd-dłużnik bez sprawdzenia szczegółów niezwłocznie po sporządzeniu własnego rachunku i otrzymania rachunku od zarządu strony drugiej. Stwierdzone w następstwie różnice wciąga się do najbliższego następnego rachunku.

O ile niema innego układu, Zarząd, któryby chciał dla celów wewnętrznej rachunkowości posiadać rachunek ogólny, musiałby go sam sporządzić i przesłać do aprobaty Zarządowi strony drugiej.

Zarządy mogą się ułożyć co do stosowania odmiennego systemu w stosunkach wzajemnych.

3. Każdy Zarząd przesyła do Biura międzynarodowego co miesiąc, lub co kwartał, gdy to ze względu na specjalne warunki jest pożądanem, wykaz, w którym podaje swój stan posiadania z tytułu poszczególnych rachunków i ogólną sumę, na jaką jest wierzycielem poszczególnych Zarządów Związkowych; każda uwidoczniona w tych wykazach wierzytelność winna być stwierdzona "uznaniem długu" Zarządu-dłużnika.

Wykaz ten winien nadejść do Biura międzynarodowego najpóźniej w dniu 19 bądź każdego miesiąca, bądź pierwszego miesiąca każdego kwartału, pod rygorem uwzględnienia go w razie opóźnienia dopiero przy likwidowaniu rachunków za następny miesiąc, ewentualnie kwartał.

4. Biuro międzynarodowe przez porównanie "uznań długu" stwierdza dokładność wykazów. O każdym wypadku, wymagającym sprostowania, Zarządy zainteresowane otrzymują urzędowe zawiadomienie.

Kwoty stanowiące długi poszczególnego Zarządu wobec innych Zarządów wpisywane są do zestawienia; by ustalić ogólną sumę długu danego Zarządu, dostatecznem jest podsumować wszystkie rubryki powyższego zestawienia.

5. Biuro międzynarodowe reasumuje wykazy 1 zestawienia w jeden ogólny bilans, który wykazuje:

a) ogólną sumę pozycji "Winien" i "Ma" każdego Zarządu;

b) saldo bierne lub czynne każdego Zarządu, przedstawiające różnicę między ogólnemi sumami pozycji "Winien" i "Ma";

c) kwoty, które ma wpłacić pewna część członków Związku jednemu z Zarządów, albo odwrotnie - kwoty, które ten Zarząd ma wpłacić drugiej stronie.

Ogólne sumy obydwóch kategorji sald pod a) I b) oczywiście muszą się zgadzać.

Należy dołożyć możliwych starań, by każdy Zarząd, mógł uregulować swe zobowiązania za pomocą jednej lub najwyżej dwóch oddzielnych wpłat.

Jednakowoż Zarząd, którego wierzytelności u innego Zarządu stale przekraczają kwotę 50.000 fr. ma prawo żądać zaliczek

Powyższe zaliczki wpisuje zarówno Zarząd-wierzyciel, jak i Zarząd dłużnik w końcu wykazów, przesyłanych do Biura międzynarodowego (patrz § 3).

6. "Uznania długu" (patrz § 3), przesyłane do Biura międzynarodowego wraz z wykazami, podlegają segregacji według Zarządów.

Służą one za podstawę do zestawienia rachunku każdego z zainteresowanych Zarządów. W tym rachunku winny być podane:

a) kwoty z poszczególnych wzajemnych rachunków, mających za przedmiot różne gałęzie służby;

b) ogólne sumy w odniesieniu do każdego Zarządu otrzymane z podsumowania wszystkich poszczególnych wzajemnych rachunków;

c) ogólne sumy należne wszystkim Zarządom-wierzycielom w odniesieniu do każdej gałęzi służby i sumę ostateczną.

Ta ogólna suma musi się równać ogólnej sumie pozycji "Winien", uwidocznione; w zestawieniu.

Na końcu rachunku należy podać różnicę między ogólnemi sumami pozycji "Winien" i "Ma"; ta ostatnia pozycja przedstawia wynik, otrzymany z wykazów, nadsyłanych przez Zarządy do Biura międzynarodowego (patrz § 3). Kwota nadwyżki w pozycjach "Winien" lub "Ma" powinna być równa saldu biernemu lub czynnemu, podanemu w bilansie ogólnym. Między innemi rachunek ten podaje sposób wyrównania, tj. wskazuje Zarządy, na dobro których Zarządy dłużnicy mają uskutecznić wpłaty.

Biuro międzynarodowe winno rachunki przesłać Zarządom zainteresowanym najpóźniej w dniu 22 każdego miesiąca.

7. Należne na podstawie zakończonego obrachunku kwoty wypłaca jeden Zarząd drugiemu Zarządowi w terminie możliwie najkrótszym, najpóźniej jednak w ciągu dni 14 po otrzymaniu rachunku przez Zarząd-dłużnik. Co do innych warunków zapłaty, obowiązują przepisy § 1 powyżej podanego art. XXXVI. Ewentualnie znajdą zastosowanie przepisy § 2 tegoż artykułu w tych wypadkach, gdy w terminie oznaczonym saldo nie zostało wpłacone.

Salda bierne lub czynne, nie przekraczające 500 fr., mogą być przeniesione do rachunku z następnego miesiąca, jednakowoż w tym tylko wypadku, gdy Zarządy zainteresowana nadsyłają Biuru międzynarodowemu wykazy miesięczne. To przeniesienie zaznacza się w zestawieniach i w rachunkach Zarządów dłużnika i wierzyciela. W odnośnych wypadkach Zarząd-dłużnik przesyła Zarządowi-wierzycielowi uznanie długu na należną kwotę, aby takowa mogła być wciągniętą do następnego wykazu,

XLII.

Język.

1. Karty listowe, wykazy, zestawienia i wszelkie inne druki, używane przez Zarządy związkowe w ich wzajemnych stosunkach, muszą być wydawane w języku francuskim z równoległym przekładem lub bez niego w innym języku, o ile zainteresowane Zarządy na podstawie bezpośredniego porozumienia się nie zarządziły inaczej.

2. Odnośnie do pism służbowych teraźniejszy stan rzeczy utrzymuje się i nadal, o ile w przyszłości kwestja ta nie zostanie uregulowana inaczej za ogólną zgodą Zarządów zainteresowanych.

XLIII.

Przynależność do związku.

§ 1. Uznane zostają za należące do Światowego Związku Pocztowego:

1) wszystkie urzędy pocztowe, otwarte przez kraje związkowe w krajach do związku nie należących;

2) księstwo Lichtenstein, jako uzależnione od Zarządu poczt szwajcarskich;

3) wyspy Feroë i Grenlandja, jako część składowa Danji;

4) posiadłości hiszpańskie na północnem wybrzeżu Afryki, jako część składowa Hiszpanji; Republika Andora, jako uzależniona od Zarządu poczt hiszpańskich;

5) księstwo Monaco, jako uzależnione od Zarządu poczt francuskich;

6) kraj Basuto, jako uzależniony od Zarządu poczt Związku południowo-afrykańskiego;

7) Walfisch- Bay (zatoka wielorybia), jako stanowiąca część składową Związku-południowoafrykańskiego;

8) urzędy pocztowe norweskie, otwarte na wyspach Spitzberg, jako uzależnione od Zarządu poczt norweskich,

2. Zarządy państw, należących do Związku, które w przerwach między zjazdami otwierają w krajach do Związku nienależących urzędy pocztowe, obowiązkowo uznawane za należące do Związku, winny powiadamiać o tem za pośrednictwem Biura międzynarodowego Zarządy wszystkich innych krajów Związkowych.

XLIV.

Wnioski zgłaszane w przerwach między zjazdami.

1. W przerwach między zjazdemi każdemu z Zarządów pocztowych krajów Związkowych przysługuje prawo przedkładania za pośrednictwem Biura międzynarodowego innym Zarządom związkowym wniosków, dotyczących postanowień niniejszego Regulaminu.

2. Każdy wniosek podlega nastąpującemu postępowaniu:

Zarządom pozostawia się sześciomiesięczny okres czasu dla zbadania wniosku i dla przedłożenia Biuru międzynarodowemu w odpowiednich wypadkach swoich uwag. Wprowadzanie zmian jest niedopuszczalne. Biuro międzynarodowe zestawia odpowiedzi i przesyła je do wiadomości Zarządom z propozycją wypowiedzenia się za wnioskiem lub przeciw niemu. Zarządy, które w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia rozesłania przez Biuro międzynarodowe drugiego okólnika, zawiadamiającego je o treści poczynionych uwag, nie wypowiedzą się za lub przeciw, będą uważane jako wstrzymujące się od głosowania.

3. Aby wniosek stal się uchwałą, musi się za nim wypowiedzieć następująca liczba głosujących.

1) wszyscy-gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianą postanowień niniejszego artykułu i artykułów III, IV, VIII, XXX, XXXI, XXXII, XXXVI i XLV;

2) dwie trzecie-gdy chodzi o zmianą postanowień artykułów i, II, V, VI, X, XI, XII, XIII,

XIV, XV, XVI, XVII, XVIII, XX; XXIII, XXIV, XXVI, XXXV, XXXIX, XLII i XLIII;

3) zwykła większość-gdy chodzi bądź o zmianą postanowień innych, niż powyżej podane, bądź o interpretację różnych postanowień Regulaminu, wyjąwszy, wypadek rozbieżności zapatrywań, przewidziany w art. 25 Konwencji.

4. Prawomocne uchwały otrzymują moc obowiązującą na podstawie zwykłego zawiadomienia wystosowanego przez Biuro międzynarodowe do wszystkich Zarządów Związkowych.

5. Każda zmiana lub nowe postanowienie nie mogą być stosowane wcześniej, niż po upływie trzech miesięcy od daty ich ogłoszenia.

XLV.

Czasokres ważności Regulaminu.

Niniejszy Regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Konwencji z dnia 30 listopada 1920 r. Będzie on obowiązywać przynajmniej przez ten sam przeciąg czasu, co i Konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia stron interesowanych nie został odnowiony.

Działo się w Madrycie w dniu trzydziestym listopada roku tysiąc dziewięćset dwudziestego.

Za Niemcy: - Pour I'Allemagne:

Ronge, Schenk, Orth

Za Stany Zjednoczone Ameryki: - Pour les Etats-Unis d'Amérique:

Conde de. Colombi: Pour M. M. Otto Praeger et S. M. Weber.

Za wyspy Filipiny i inne wyspy stanowiące posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki: - Pour les Iles Philippines et les autres possesions insulaires des Etats-Unis d'Amérique:

Conde de Colombi.

Za Rzeczpospolita Argentynę: - Pour la Républiqus Argentine:

A Barrera Nicholson.

Za Austrje: - Pour I'Autriche:

Eberan.

Za Belgję: - Pour la Belgique:

A. Pirard, Tixhon, Hub. Krains.

Za Kolonję Kongo-Belgijskie: - Pour la colonie du Congo belge:

M. Halewyck, G. Tondeur.

Za Boliwję: - Pour la Bolivie:

Luis Rodriguez.

Za Brazylję: - Pour le Brésil:

Alcibiades Peçanha, J. Henrique Aderne,

Za Bułgarją: - Pour la Bułgarie:

N. Startcheff, N. Boschnakoff,

Za Chili: - Pour le Chili:

A de la Cvuz, Florencio Mavquez de la Plata, Gus. Cousino.

Za Chiny:-Pour la Chine:

Liou Fou-Tcheng.

Za Rzeczpospolitą Koiumbję:-Pour la République de Colombie:

W. Mac Lellan, Gabriel Roldan.

Za Rzeczpospolitą Costa-Rica: - Pour la République de Costa-Rica:

Manuel M. de Peealta.

Za Rzeczpospolitą Kuba: - Pour la République de Cuba:

Juan Iruretagoyena.

Za Danję: - Pour le Danemark:

Hollnagel Jensen, Holmblad..

Za Rzeczpospolitą San-Domingo:-Pour la République Dominicaine:

Leopoldo Lavelace.

Za Egipt:-Pour I'Egypta:

N. T. Borton.

Za Rzeczpospolitą Ekwador:-Pour la République de I'Equateur:

Luis Robalino Dávila, Leonidas A. Yerovi.

Za Hiszpanją:-Pour I'Espagne:

Conde de Colombi, José de. Garcia Torres, Guillermo Capdevila, Jose de Espana, Martin Vicente, Antonio Camacho.

Za Kolonje Hiszpańskie: - Pour Ses coionies espa-gnoles:

Bernardo Rolland, Manuel G. Acebo,

Za Etopję:-Pour I'Ethiopie:

Weuldeu-Berhane,

Za Finlandją:-Pour la Finlande:

G. E. F. Albrecht.

Za Francję:-Pour la France:

M. Lebon, Pour M. Georges Bonnet; M. Lebon, G. Blin, P. Bouillard, Barrail

Za Algier:-Pour i'Algerie:

H. Treuillé.

Za kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach:-Pour les coionies et protectorats français de I'Indochine:

André Touzet.

Za zespół innych Kolonji Francuskich: - Pour I'en semble des autres coionies francaises:

G. Demartial.

Za Wielką Brytanję i różne Dominja, Kolonje i Protektoraty Brytyjskie:-Pour la Grande-Bretagne et divers dominions, colonies et protectorats britan-niques:

F. H. Williamson, E. J. Harrington, E. L. AsBLey Foakes.

Za Indje Brytyjskie-Pour I'Inde britannique:

G. R. Clarke.

Za Australijski Związek Państw: -Pour la Commonwealth de I'Australie:

Justinian Oxenham.

Za Kanadę;-Pour le Canada:

F. H. Williamson.

Za Nową Zelandję:-Pour la Nouvelle-Zélande:

R. B. Morris.

Za Unję Południowo-Afrykańską: - Pour I'Union de i'Arique du Sud:

H. W. S. Twycross, D. J. O'kelly.

Za Grecją: - Pour la Grèce:

P. Scassi, Tb. Pontbéroudakis.

Za Guatemalę: - Pour le Guatemala:

Juan J, Ortega, Enrique Traumann.

Za Rzeczpospolita Haiti: - Pour la Républiqua d'Haiti:

Luis Ma. Solér.

Za Rzeczpospolita Honduras: - Pour la République du Honduras:

Ricardo Beltrán y Rózpide.

Za Węgry: - Pour Ia Hongrie:

O. de Fejér, G. Baron Szalay.

Za Islandje: - Pour I'Islande:

Hollnaget Jensen.

Za Włochy i Kolonje Włoskie - Pour I'Italie et les colonies italiennes:

E. Delmati, T. C. Giannini, S. Ortisi.

Za Japonię:-Pour le Jspon:

S. Nakanishi, Arajiro Miura, Y. Hirstsuka.

Za Chosen - Pour la Chosen:

S. Nakanishi Arajiro Miara, Y. Hiratruka,

Za zespół innych Terytorjów zawisłych od Japonji:

Pour I'ensemble des autres dependances japonaises:

S. Nckanishi, Arajiro Miura, Y. Hiratsuka.

Za Rzeczpospolitą Liberję: - Pour la Rępublique da Libéria:

Luis Ma. Solér.

Za Luksemburg: - Pour le Luxembourg:

G. Faber.

Za Merok (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej): - Pour le Maroc (á I'exclusion de la Zone espagnole):

Gerard Japy, J. Walter.

Za Marok (Strefa Hiszpańska):-Pour Is Maroc (Zone espagnole):

M. Aguirre de Cárcer, L. Lòpez-Ferrer, C. Garcia ec Castro.

Za Meksyk-Pour le Mexique:

Pour M: Cosme Hinojosa: Julio Poulat, Julio Poulat, Alfonso Reyes.

Za Nikaraguą: - Pour le Nicaregua:

M. Ig. Teran.

Za Norwegją - Pour la Norvégo:

Sommerschild, Klaus Helsing.

Za Rzeczpospolitą Panama:-Pour la République de Panama:

J. D. Arosemena.

Za Paragwaj: - Pour le Paraguay:

Fernando Pignet.

Za Holandję:-Pour les Pays-Bas:

A. W. Kymmel, J. S. v. Golder.

Za Indje Holenderskie:-Pour les Indes néerlandaises:

Wigman, W. F. Gerdes Oosterbeek, J. van dar Werf.

Za Kolonje Holenderskie w Ameryce: - Pour les coionies néerlandaises en Amérique:

Wigman, W. F. Gerdes Oosterbeck, J. van der Werf.

Za Peru: - Pour le Pérou:

D. C. Urrea, O. Barrenechea y Raygada.

Za Persje - Pour la Perse:

Husséin Khan Alai, C, Molitor.

Za Polskę - Pour ia Pologne:

W. Dobrowolski, Maciej ewski, Dr. Marjan Blachier.

Za Portugalję: - Pour le Portugal:

Henrique Mousinho de Albuquerque.

Za Kolonje Portugalskie w Afryce:-Pour les colonies portugalses de I'Asie et de I'Afrique:

Juvsenal Elvas Floriado Santa Barbara.

Za Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji. - Pour les colonies portugaises de I'Asie et de I'Océanie:

José Emilio dos Santos e Silva,

Za Rumunją: - Pour la Roumanie:

D. G. Marinesco, Eug. Boukman.

Za Salwador: - Pour Se Salvador:

Ismael G. Fueates.

Za Terytorjum Sarry:-Pour le Territoire de la Sarre:

Douarcbe.

Za Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców: - Pour le Royaume des Serbes, Croates et Slovénes:

Drag. Dimitriyevitch, S. P. Toutounidjitch, Dr. Franya Pevlitch, Costa Zlatanoviteh.

Za Królestwo Siam: - Pour le Royaume de Siam:

Phra Sanpakitch Preecha.

Za Szwecję: - Por la Suède:

Julius Juhlin, Thore Wennqvist.

Za Szwajcarię: - Pour la Suisse:

Mehgotti, F. Boss.

Za Czechosłowację: - Pour la Tchécoslovaquie:

Dr. Otokar Ruzicka, Václav Kucera.

Za Tunis: - Pour la Tunisie:

Gérard Japy, A. Barbarat.

Za Turcję: - Pour la Turquie:

Méhméd-Ali.

Za Urugwaj: - Pour I'Uruguay:

Adolfo Agorio.

Za Stany Zjednoczone Wenezueli: - Pour les Etats Unis de Venezuela:

Pedro-Emilio Coll, Barceló, A. Pesse.

IV.

PROTOKUŁ KOŃCOWY.

Przystępując do podpisania Regulaminu wykonawczego do Konwencji Głównej, uchwalonej przez Światowy Kongres Pocztowy w Madrycie, podpisani pełnomocnicy uznali, co następuje:

I.

W razie płacenia salda przewidzianego artykułem XXXVI zapomocą przekazów, podlegająca wpłaceniu kwota oblicza się w sposób następujący:

1) gdy chodzi o wykonanie wypłat jednemu z krajów, w których banknoty za okazaniem podlegają wymianie na złoto i z których wywóz złota jest dozwolony, wykazana w saldzie kwota przelicza się na walutę kraju-wierzyciela al pari do monety złotej;

2) gdy chodzi o dokonanie wypłat innemu Krajowi, wykazana w saldzie kwota przelicza się, - o ile między Zarządem-wierzycielem i Zarządem dłużnikiem nie nastąpiło porozumienie odmienne - al pari do monety złotej na walutę kraju, odpowiadającego warunkom ustępu poprzedniego. Otrzymana przy tem przeliczeniu kwota może być następnie ponownie przeliczona, stosownie do okoliczności, bądź na walutę kraju wierzyciela, bądź w wypadkach wyjątkowych, na walutę innego kraju. W obydwu wypadkach za podstawę przy przeliczaniu przyjmuje się kurs dnia kupna przekazu.

II.

Tymczasowo, kupony na odpowiedź nominalnej wartości 25 centymów, które w dniu wejścia w życie Konwencji madryckiej okażą się w posiadaniu Zarządów pocztowych, będą mogły być sprzedawane po cenie wyznaczonej przez Zarząd, który je będzie wypuszczać w obieg, jednakowoż nie niższej od 25 centymów (w złocie).

Zarówno wzmiankowane kupony, jak i kupony któreby były sprzedane przed wejściem w życie Konwencji madryckiej, przedstawione jednak do wymiany po powyższym terminie, będą wymienione na jeden lub kilka znaczków pocztowych równowartościowych połowie opłaty za list zwykły do zagranicy.

Przy sporządzaniu wykazu, przewidzianego w § 7 artykułu VI Regulaminu, kupony te liczone będą po 25 centymów.

Zarządy, które na mocy artykułu 30 Konwencji głównej podwyższą swoje taryfy przed 1 stycznia 1922 r., będą również mogły od daty podwyższenia taryf stosować postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu.

III.

Biuro międzynarodowe jest upoważnione do zużycia nakładu kuponów na odpowiedź częściowo już wydrukowanych, po wprowadzeniu pewnych po-poprawek i uzupełnień, koniecznych ze względu na powzięte postanowienia w sprawie zmian w Regulaminie wykonawczym do Konwencji rzymskiej.

IV.

Książeczki tożsamości wydane przed wejściem w życie niniejszego regulaminu będą we wzajemnych stosunkach krajów, które podpisały specjalną umowę rzymską, ważne i nadal aż do wygaśnięcia terminu trzechletniego, jednakowoż po upływie tego terminu nie będą już mogły być odnowione.

V.

W drodze wyjątku Zarządy, które z powodu zmiennej wartości własnej waluty nie mają możności w sposób definitywny ustalić ekwiwalentów zasadniczych opłat związkowych, są zwolnione od ścisłego przestrzegania postanowień § 1 artykułu VI Regulaminu wykonawczego, dotyczących koloru znaczków pocztowych.

VI.

W drodze wyjątku postanowienia artykułów XXXII, XXXIII, XXXIV i XXXV Regulaminu wykonawczego do Konwencji głównej będą zastosowane do statystyki z miesiąca maja 1921 r.

W dowód czego podpisani pełnomocnicy sporządzili i podpisali jeden egzemplarz niniejszego protokułu końcowego, którego postanowienia mają mieć tą samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jakie by miały, gdyby były podane w tekście dotyczącego Regulaminu; egzemplarz ten zostanie złożony w Archiwum Rządu Hiszpańskiego, a jego odpisy będą doręczone każdej stronie.

Działo się w Madrycie, w dniu trzydziestym listopada roku tysiąc dziewięćset dwudziestego.

Za Niemcy: - Pour I'Allemagne:

Ronge, Schenk, Orth

Za Stany Zjednoczone Ameryki: - Pour les Etats-Unis d'Amérique:

Conde de. Colombi: Pour M. M. Otto Praeger et S. M. Weber.

Za wyspy Filipiny i inne wyspy stanowiące posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki: - Pour les Iles Philippines et les autres possesions insulaires des Etats-Unis d'Amérique:

Conde de Colombi.

Za Rzeczpospolita Argentynę: - Pour la Républiqus Argentine:

A Barrera Nicholson.

Za Austrje: - Pour I'Autriche:

Eberan.

Za Belgję: - Pour la Belgique:

A. Pirard, Tixhon, Hub. Krains.

Za Kolonję Kongo-Belgijskie: - Pour la colonie du Congo belge:

M. Halewyck, G. Tondeur.

Za Boliwję: - Pour la Bolivie:

Luis Rodriguez.

Za Brazylję: - Pour le Brésil:

Alcibiades Peçanha, J. Henrique Aderne,

Za Bułgarją: - Pour la Bułgarie:

N. Startcheff, N. Boschnakoff,

Za Chili: - Pour le Chili:

A de la Cvuz, Florencio Mavquez de la Plata, Gus. Cousino.

Za Chiny:-Pour la Chine:

Liou Fou-Tcheng.

Za Rzeczpospolitą Kolumbję:-Pour la République de Colombie:

W. Mac Lellan, Gabriel Roldan.

Za Rzeczpospolitą Costa-Rica: - Pour la République de Costa-Rica:

Manuel M. de Peealta.

Za Rzeczpospolitą Kuba: - Pour la République de Cuba:

Juan Iruretagoyena.

Za Danję: - Pour le Danemark:

Hollnagel Jensen, Holmblad..

Za Rzeczpospolitą San-Domingo:-Pour la République Dominicaine:

Leopoldo Lavelace.

Za Egipt:-Pour I'Egypta:

N. T. Borton.

Za Rzeczpospolitą Ekwador:-Pour la République de I'Equateur:

Luis Robalino Dávila, Leonidas A. Yerovi.

Za Hiszpanją:-Pour I'Espagne:

Conde de Colombi, José de. Garcia Torres, Guillermo Capdevila, Jose de Espana, Martin Vicente, Antonio Camacho.

Za Kolonje Hiszpańskie: - Pour Ses coionies espa-gnoles:

Bernardo Rolland, Manuel G. Acebo,

Za Etopję:-Pour I'Ethiopie:

Weuldeu-Berhane,

Za Finlandją:-Pour la Finlande:

G. E. F. Albrecht.

Za Francję:-Pour la France:

M. Lebon, Pour M. Georges Bonnet; M. Lebon, G. Blin, P. Bouillard, Barrail

Za Algier:-Pour i'Algerie:

H. Treuillé.

Za kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach:-Pour les coionies et protectorats français de I'Indochine:

André Touzet.

Za zespół innych Kolonji Francuskich: - Pour I'en semble des autres coionies francaises:

G. Demartial.

Za Wielką Brytanję i różne Dominja, Kolonje i Protektoraty Brytyjskie:-Pour la Grande-Bretagne et divers dominions, colonies et protectorats britanniques:

F. H. Williamson, E. J. Harrington, E. L. AsBLey Foakes.

Za Indje Brytyjskie-Pour I'Inde britannique:

G. R. Clarke.

Za Australijski Związek Państw: -Pour la Commonwealth de I'Australie:

Justinian Oxenham.

Za Kanadę;-Pour le Canada:

F. H. Williamson.

Za Nową Zelandję:-Pour la Nouvelle-Zélande:

R. B. Morris.

Za Unję Południowo-Afrykańską: - Pour I'Union de i'Arique du Sud:

H. W. S. Twycross, D. J. O'kelly.

Za Grecją: - Pour la Grèce:

P. Scassi, Tb. Pontbéroudakis.

Za Guatemalę: - Pour le Guatemala:

Juan J, Ortega, Enrique Traumann.

Za Rzeczpospolita Haiti: - Pour la Républiqua d'Haiti:

Luis Ma. Solér.

Za Rzeczpospolita Honduras: - Pour la République du Honduras:

Ricardo Beltrán y Rózpide.

Za Węgry: - Pour Ia Hongrie:

O. de Fejér, G. Baron Szalay.

Za Islandje: - Pour I'Islande:

Hollnaget Jensen.

Za Włochy i Kolonje Włoskie - Pour I'Italie et les colonies italiennes:

E. Delmati, T. C. Giannini, S. Ortisi.

Za Japonię:-Pour le Jspon:

S. Nakanishi, Arajiro Miura, Y. Hirstsuka.

Za Chosen - Pour la Chosen:

S. Nakanishi Arajiro Miara, Y. Hiratruka,

Za zespół innych Terytorjów zawisłych od Japonji:

Pour I'ensemble des autres dependances japonaises:

S. Nckanishi, Arajiro Miura, Y. Hiratsuka.

Za Rzeczpospolitą Liberję: - Pour la Rępublique da Libéria:

Luis Ma. Solér.

Za Luksemburg: - Pour le Luxembourg:

G. Faber.

Za Merok (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej): - Pour le Maroc (á I'exclusion de la Zone espagnole):

Gerard Japy, J. Walter.

Za Marok (Strefa Hiszpańska):-Pour Is Maroc (Zone espagnole):

M. Aguirre de Cárcer, L. Lòpez-Ferrer, C. Garcia ec Castro.

Za Meksyk-Pour le Mexique:

Pour M: Cosme Hinojosa: Julio Poulat, Julio Poulat, Alfonso Reyes.

Za Nikaraguą: - Pour le Nicaregua:

M. Ig. Terán.

Za Norwegją - Pour la Norvégo:

Sommerschild, Klaus Helsing.

Za Rzeczpospolitą Panama:-Pour la République de Panama:

J. D. Arosemena.

Za Paragwaj: - Pour le Paraguay:

Fernando Pignet.

Za Holandję:-Pour les Pays-Bas:

A. W. Kymmel, J. S. v. Golder.

Za Indje Holenderskie:-Pour les Indes néerlandaises:

Wigman, W. F. Gerdes Oosterbeek, J. van dar Werf.

Za Kolonje Holenderskie w Ameryce: - Pour les coionies néerlandaises en Amérique:

Wigman, W. F. Gerdes Oosterbeck, J. van der Werf.

Za Peru: - Pour le Pérou:

D. C. Urrea, O. Barrenechea y Raygada.

Za Persje - Pour la Perse:

Husséin Khan Alai, C, Molitor.

Za Polskę - Pour ia Pologne:

W. Dobrowolski, Maciej ewski, Dr. Marjan Blachier.

Za Portugalję: - Pour le Portugal:

Henrique Mousinho de Albuquerque.

Za Kolonje Portugalskie w Afryce:-Pour les colonies portugaises de I'Asie et de I'Afrique:

Juvsenal Elvas Floriado Santa Barbara.

Za Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji. - Pour les colonies portugaises de I'Asie et de I'Océanie:

José Emilio dos Santos e Silva,

Za Rumunją: - Pour la Roumanie:

D. G. Marinesco, Eug. Boukman.

Za Salwador: - Pour Se Salvador:

Ismael G. Fueates.

Za Terytorjum Sarry:-Pour le Territoire de la Sarre:

Douarcbe.

Za Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców: - Pour le Royaume des Serbes, Croates et Slovénes:

Drag. Dimitriyevitch, S. P. Toutounidjitch, Dr. Franya Pevlitch, Costa Zlatanoviteh.

Za Królestwo Siam: - Pour le Royaume de Siam:

Phra Sanpakitch Preecha.

Za Szwecję: - Por la Suède:

Julius Juhlin, Thore Wennqvist.

Za Szwajcarię: - Pour la Suisse:

Mehgotti, F. Boss.

Za Czechosłowację: - Pour la Tchécoslovaquie:

Dr. Otokar Ruzicka, Václav Kucera.

Za Tunis: - Pour la Tunisie:

Gérard Japy, A. Barbarat.

Za Turcję: - Pour la Turquie:

Méhméd-Ali.

Za Urugwaj: - Pour I'Uruguay:

Adolfo Agorio.

Za Stany Zjednoczone Wenezueli: - Pour les Etats Unis de Venezuela:

Pedro-Emilio Coll, Barceló, A. Pesse.

Załączniki - Annexes.

A

MIĘDZYNARODOWY KUPON NA ODPOWIEDŹ

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

B

ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU - AVIS DE RÉCEPTION

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

C

ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU - AVIS DE RECEPTION i

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

E

KARTA LISTOWA - FEUILLE D'AVIS

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

F

Karta tożsamości

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

G

ZAWIADOMIENIE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

H

WYJAŚNIENIA JAKICH MA UDZIELIĆ PRZY REKLAMOWANIU NIEODEBRANEJ ZWYKŁEJ PRZESYŁKI LISTOWEJ

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

I

PISMO WYWIADOWCZE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

J

ŻĄDANIE ZWROTU PRZESYŁKI LUB ZMIANY ADRESU PRZESYŁKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

K

ZAWIADOMIENIU O WYSŁANIU

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

L

PROTOKUŁ

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

M

TRANZYT W ODSYŁKACH ZAMKNIĘTYCH

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

N

TRANSIT EN DÉPÉXHES CLOSES

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

O

TRANZYT PRZESYŁEK POJEDYŃCZYCH

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

P

TRANZIY À DÉCOUVERT

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

P^bis

ODSYŁKI ZŁOŻÓNE W SKŁADNICY-DÉPECHES EN ENTREPOT

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

P^TER

DÉPECHESEN ENTREPOT

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Q

FRAIS DE TRANSIT ORDINAIRES

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

R

TABLEAU STATISTIQUE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

S

TABLEAU STATISTIQUE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

T

ZAWIADOMIENIE O TRANZYCIE ODSYŁEK

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

U

COUPONS - RÉPONSE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

• Identyfikator: Dz.U.1923.108.845
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Światowa Konwencja Pocztowa. Madryt.1920.11.30.
• Data aktu: 30/11/1920
• Data ogłoszenia: 25/10/1923
• Data wejścia w życie: 14/04/1923