Szwajcaria-Polska. Konwencja handlowa. Warszawa.1922.06.26.

KONWENCJA HANDLOWA

podpisana w Warszawie dn. 27 czerwca 1922 roku pomiędzy Polską a Szwajcarją. ^*

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

JÓZEF PIŁSUDSKI

NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym szóstym czerwca, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku w Warszawie podpisana została między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Szwajcarskiego Konwencja handlowa, która słowo w słowo brzami jak następuje:

KONWENCJA HANDLOWA POMIĘDZY POLSKĄ A SZWAJCARJĄ.

Naczelnik Państwa Polskiego

z jednej strony,

Rada Związkowa Konfederacji Szwajcarskiej

z drugiej strony,

ożywieni równem pragnieniem rozwinięcia wzajemnych stosunków handlowych, postanowili zawrzeć umowę handlową i mianowali w tym celu na swych pełnomocników: (pominięto),

którzy po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie wystawione, zgodzili się na następujące artykuły:

Art.  1. 

Obywatele jednej z Układających się Stron osiedli na terytorium drugiej Strony lub przebywający na niem czasowo, będą korzystali pod względem zakładania oraz trudnienia się handlem i przemysłem na terytorium drugiej Strony z tych samych praw, przywilejów, immunitetów, korzyści i ulg, co obywatele kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Art.  2. 

Obywatelom każdej z Układających się Stron przysługiwać będzie na terytorium drugiej Układającej się Strony pod względem ich stanowiska prawnego, ich dóbr ruchomych i nieruchomych, ich praw i udziałów, traktowanie przyznane obywatelom państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Będą oni mieli swobodę załatwiania swych spraw na terytorium drugiej Układającej się Strony bądź osobiście, bądź przez pośredników wedle ich własnego wyboru i będą mieli prawo, stosując się do ustaw krajowych, występować w sądach i mieć wolny dostęp do władz. Będą oni korzystali ze wszystkich praw i immunitetów, przysługujących krajowcom, i będą mogli, jak krajowcy, posługiwać się dla obrony swych interesów adwokatami i pełnomocnikami, przez nich samych wybranymi.

Art.  3. 

Spółki cywilno-prawne i handlowe, założne prawnie na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibę na jej terytorium, uznane będą przez drugą Stronę za legalnie istniejące, byle tylko nie miały celu niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom, i będą miały, stosując się do praw i przepisów, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany.

Spółki cywilno-prawne i handlowe, uznane w ten sposób przez każdą z Układających się Stron, będą mogły, stosując się do ustaw drugiej Strony osiedlać się na terytorium tej ostatniej, zakładać tam swe filje i oddziały i wykonywać tam swój przemysł. Wyłączone są wszelako gałęzie handlu i przemysłu, które, ze względu na ich charakter użyteczności ogólnej, podlegałyby specjalnym ograniczeniom, stosowanym do wszystkich krajów.

Spółki te, raz dopuszczone zgodnie z ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorium odnośnego państwa, będą miały wolny i łatwy dostęp do sądów, i nie będą podlegały opłatom, daninom, ani wogóle żadnym należnościom skarbowym innym lub wyższym od tych, które są ustanowione dla spółek krajowych.

Art.  4. 

Rozumie się wszelako, że postanowienie wyrażone w artykułach poprzednich, o ile zapewniają traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego, nie naruszając w niczem ustaw, przepisów i rozporządzeń specjalnych w dziedzinie handlu, przemysłu, policji, bezpieczeństwa publicznego i wykonywania pewnych rzemiosł i zawodów, które obowiązują lub będą obowiązywały w każdym z obu krajów i które będą stosowane do wszystkich cudzoziemców.

Art.  5. 

Pobory i opłaty wewnętrzne, pobierane na rzecz Państwa, Kantonów, Gmin lub Korporacji, które obciążają lub będą obciążały produkcję, wyrób towarów lub spożycie pewnego artykułu na terytorium jednej z Układających się Stron, nie będą mogły obciążać produktów, towarów lub artykułów drugiej Strony silniej lub uciążliwiej niż obciążają one produkty, towary lub artykuły krajowe tego samego rodzaju lub produkty, towary lub artykuły państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Art.  6. 

Obywatele, jak również spółki cywilno-prawne i handlowe każdej z Układających się Stron nie będą mogły w żadnym wypadku podlegać z racji wykonywania handlu i przemysłu na terytorium drugiej Układającej się Strony poborom, podatkom, opłatom lub ciężarom pod jakąkolwiek nazwą, innym lub wyższym od tych, które wymagane są od krajowców.

Będą oni zwolnieni od płacenia pożyczek oraz przymusowych danin państwowych, a także od wszelkiej innej kontrybucji jakiegokolwiek rodzaju, któreby były nałożone dla potrzeb wojny lub wskutek wyjątkowych okoliczności.

Obywatele każdej z Układających się Stron będą wolni na terytorium drugiej od wszelkiej służby wojskowej i wszelkiej obowiązkowej funkcji urzędowej: administracyjnej lub municypalnej. W czasie wojny i w czasie pokoju będą oni podlegać tylko tym świadczeniom i rekwizycjom wojskowym, jakie nałożone będą na krajowców, w tej samej mierze i według tych zasad, co ci ostatni, i zawsze za słusznem wynagrodzeniem.

Art.  7. 

Wszystkie produkty gleby lub przemysłu, pochodzącego i przychodzącego z Polski, które będą przywożone do Szwajcarji i wszystkie produkty gleby lub przemysłu, pochodzące i przychodzące ze Szwajcarji, które będą przywożone do Polski, przeznaczone bądź do spożycia, bądź do złożenia na skład, bądź do powrotnego wywozu, bądź do tranzyta, będą podlegały przez cały czas trwania niniejszej umowy traktowaniu, przyznanemu krajowi najbardziej uprzywilejowanemu, a mianowicie nie będą mogły być obciążane ani wyższemi ani innemi cłami od tych, które obciążają produkty lub towary państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Wywóz do terytorium jednej z Układających się Stron nie będzie obciążany przez drugą, cłami lub opłatami innemu lub wyższemu niż wywóz tych samych przedmiotów do kraju najbardziej uporzywilejowanego pod tym względem.

Każda z układających się Stron obowiązuje się zatem udzielić drugiej bezzwłocznie i bez innych warunków wszelkiej ulgi, wszelkiego przywileju lub wszelkiej zniżki ceł lub opłat, których udzieliła już lub których udzielićby mogła w przyszłości pod wyżej wymienionemi względami na stałe lub czasowo trzeciemu państwu.

Obydwie Układające się Strony zgadzają się, iż ograniczenia lub zakazy, dotyczące przywozu i wywozu pewnych towarów, utrzymane będą tylko przez czas i w zakresie koniecznym ze względu na obecne warunki ekonomiczne.

Art.  8. 

Postanowienia ustalone w artkule 7 nie stosują się:

1) do przywilejów przyznanych lub które mogłyby być przyznane w przyszłości przez jedną z Układających się Stron w obrocie pograniczym z krajami sąsiedniemi,

2) do ulg specjalnych wynikających z unji celnej,

3) do przejściowego systemu cłowego pomiędzy częściami: polską i niemiecką Górnego Śląska.

Art.  9. 

Pod warunkiem powrotnego wywozu lub powrotnego przywozu w ciągu jednego roku oraz świadectwa tożsamości, zwolnienie z wszelkiego cła przywozowego i wywozowego przewidziane jest wzajemnie:

1) dla próbek podlegających ocleniu, rozumiejąc też próbki komiwojażerów,

2) dla przedmiotów przeznaczonych do doświadczeń, do wypróbowiania, na wystawy i na konkursy.

Art.  10. 

Obydwie układające się Strony obowiązują się przyznać sobie wzajemnie na drogach do tranzyta międzynarodowego najlepiej przystosowanych, swobodę tranzyta dla osób, bagażów, towarów i przedmiotów wszelkiego rodzaju, przesyłek pocztowych, statków, wagonów osobowych i towarowych lub innych środków transportowych, zapewniając sobie pod tym względem traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Towary wszelkiego rodzaju przewożone przez jedno z dwóch państw będą wzajemnie zwolnione od wszelkiego cła.

Żadna z układających się Stron nie będzie jednakże zobowiązana do zapewnienia tranzyta podróżnym, których wjazd na jej terytorium byłby zabroniony. Tranzyt towarów będzie mógł być zabroniony:

1) ze względu bezpieczeństwa publicznego,

2) ze względu zdrowia, lub jako ochrona przeciwko chorobom zwierząt i roślin,

3) dla naśladownictwa i dla towarów, które w jednem z państw stanowią przedmiot monopolu państwowego.

Art.  11. 

Kupcy, przemysłowcy i inni wytwórcy jednego z dwóch krajów, zarówno jak i ich komiwojażerowie, obywatele jednego z dwóch państw, którzy dowiodą przez przedstawienie karty legitymacyjnej przemysłowej, zgodnej z załączonym aneksem, wydanej przez właściwe władze ich kraju, iż są oni uprawnieni do wykonywania tam handlu lub przemysłu i że uiszczają tam opłaty i podatki ustawami przewidziane będą mieli prawo, bez uiszczania żadnej opłaty patentowej, czynić zakupy w drugiem państwie dla swojego handlu lub fabrykacji i poszukiwać zamówień u osób lub firm, uskuteczniających odsprzedaż swych artykułów lub używających artykułów tych dla swych potrzeb zawodowych. Będą oni mogli mieć ze sobą próbki lub wzory, lecz zabronione im jest przewożenie towarów, o ile nie otrzymały na to pozwolenia, udzielonego zgodnie z ustawodawstwem kraju, w którym podróżują.

Próbki lub wzory przywożone przez powyższych przemysłowców i komiwojażerów będą zwolnione przez jedną i drugą Stronę od cła przywozowego i wywozowego. Wywóz powrotny próbek i wzorów w przeciągu jednego roku winien być zagwarantowany na komorze celnej wejściowej bądź przez złożenie (w gotówce) sumy należnego cła, bądź też przez odpowiednią kaucję.

Powyższe postanowienia nie stosują się do domokrążców, ani też do kolportażu i do poszukiwania zamówień u osób, nie trudniących się ani handlem ani przemysłem; każda z Układających się Stron zastrzega sobie w tym względzie zupełną swobodę ustawodawstwa.

Art.  12. 

Obydwie Układające się Strony zapewniają sobie wzajemnie na swych terytorjach we wszystkiem, co dotyczy różnych formalności administracyjnych lub innych, niezbędnych przy stosowaniu postanowień, zawartych w niniejszej umowie, traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Art.  13. 

Umowa niniejsza bądzie ratyfikowana i ratyfikacje będą wymienione w Warszawie, możliwie jak najprędzej.

Wejdzie ona w życie w 15 dni po wymianie ratyfikacji.

Umowa niniejsza zawarta jest na jeden rok. O ile jednak po upływie tego czasu nie zostanie wypowiedziana, przedłużona będzie w drodze milczącej zgody na czas nieokreślony i będzie mogła być wypowiedziana w każdym czasie.

W wypadku wypowiedzenia pozostawać będzie ona w mocy jeszcze trzy miesiące, licząc od dnia, w którym jedna z Układających się Stron zanotyfikuje drugiej zamiar odjęcia jej mocy obowiązującej.

Na dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach, w Warszawie, dwudziestego szóstego czerwca, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną. Zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, zatwierdzona oraz przyrzekamy, że będzie ściśle dochowana.

Na dowód czego wydaliśmy akt niniejszy opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 4 sierpnia 1922 roku.

PROTOKÓŁ WYMIANY.

Niżej podpisani zebrawszy się dla dokonania wymiany ratyfikacji Naczelnika Państwa Polskiego, i Prezydenta Rady Związkowej Związku Szwajcarskiego, dotyczącej konwencji handlowej pomiędzy Szwajcarją a Polską, podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r., po okazaniu dokumentów ratyfikacjnych i uznaniu ich, po zbadaniu, za dokładne i zgodne ze sobą - wymiany ich dokonali. Na dowód czego, niżej podpisani sporządzili niniejszy protokół, który opatrzyli swemi pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie w dwóch egzemplarzach dnia 5 sierpnia 1922 roku.

Anneks.

KARTA LEGITYMACYJNA DLA KOMIWOJAŻERÓW

(pominięty)

* Z dniem 28 lutego 1934 r. nin. Konwencja uzupełniona została układem dodatkowym do konwencji handlowej z dnia 26 czerwca 1922 r. podpisanym wraz z listami A i B i protokółem końcowym w Bernie dnia 3 lutego 1934 r. (Dz.U.35.46.312).

• Identyfikator: Dz.U.1922.83.744
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Szwajcaria-Polska. Konwencja handlowa. Warszawa.1922.06.26.
• Data aktu: 27/06/1922
• Data ogłoszenia: 01/10/1922
• Data wejścia w życie: 21/08/1922