Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej zaliczane są m.in. wydatki poniesione na:
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
- utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
W przypadku powyższych wydatków nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość.
Jak przypomina minister finansów - zgodnie z art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f. - wydatki rehabilitacyjne ograniczone limitem kwotowym można odliczyć bez konieczności posiadania dokumentów stwierdzających ich wysokość. Podatnik korzystając z tego odliczenia nie ma obowiązku udokumentowania wysokości poniesionych wydatków na ten cel w formie rachunków czy faktur.
Należy jednak pamiętać, że na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik musi przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. Przykładowo, gdy osoba niepełnosprawna używa samochodu osobowego, odliczenie przysługuje pod warunkiem, że wydatki zostały poniesione wyłącznie w związku z dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Podatnik obowiązany jest zatem okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.