Opodatkowanie obiektów tymczasowych

Częstą praktyką, zwłaszcza w miejscowościach turystycznych jest stawianie tymczasowych obiektw budowlanych, ktre funkcjonują na danym terenie przez okres sezonu turystycznego, a następnie są rozbierane. Obiekty te są stawiane na wynajętym lub wydzierżawionym gruncie. Powstaje w związku z tym pytanie, jak należy opodatkować taki obiekt tymczasowy: czy podatkiem od nieruchomości, czy powinna być od osb je prowadzących pobierana opłata targowa.

Sprawa opodatkowania obiektów tymczasowych stała się przedmiotem interpelacji poselskiej (nr 2141), skierowanej do ministra finansów. W odpowiedzi na nią Ministerstwo Finansów wskazało, że na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Budynkiem, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pojęcie budowli zostało zdefiniowane w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na podstawie którego budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Natomiast tymczasowy obiekt budowlany jest to obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe - art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, a także obiekt małej architektury wymienione zostały w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego jako odrębne kategorie obiektów budowlanych.

Jak wskazał resort finansów, definicja obiektu budowlanego nie wyróżnia jako czwartej kategorii tymczasowego obiektu budowlanego. Zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego tymczasowym obiektem budowlanym jest obiekt budowlany będący, w zależności od swego charakteru, budynkiem, budowlą lub obiektem małej architektury.

Jeśli tymczasowy obiekt budowlany jest budynkiem lub budowlą związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej, jest opodatkowany, zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatkiem od nieruchomości.
W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. Przepis ten wprowadza ogólną zasadę powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości. Natomiast z treści art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że jeżeli okolicznością, od której uzależniony jest obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona, albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, przy czym w myśl ust. 2 tego przepisu targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel.

Opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw (zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Przewidziano ponadto zwolnienie od opłaty dla osób i jednostek będących podatnikami podatku od nieruchomości, w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach (art. 16 ustawy). Osoby będące podatnikami podatku od nieruchomości od przedmiotów opodatkowania położonych na targowiskach, takich jak hale targowe, aukcyjne i wystawowe, a także kioski, boksy itp., nie są zatem objęte obowiązkiem opłaty targowej. Pozostałe podmioty wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dokonujące sprzedaży na targowiskach, opłacają tę opłatę.

Reasumując Ministerstwo Finansów wskazało, że tymczasowy obiekt budowlany położony na gruncie wydzierżawionym lub wynajętym podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jeżeli jest budynkiem lub budowlą związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ponadto w sytuacji, gdy dokonująca w takim obiekcie sprzedaży osoba nie jest jednocześnie podatnikiem podatku od nieruchomości od tego obiektu, jest ona zobowiązana do zapłaty opłaty targowej.