Wójt nałożył na spółkę karę porządkową w wysokości 2.800 zł w związku z bezzasadną odmową okazania żądanego przedmiotu oględzin (wykazu wartości budowli) w postępowaniu podatkowym, dotyczącym określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.
Z rozstrzygnięciem tym zgodził się organ administracyjny II instancji do którego odwołała się spółka oraz Wojewódzki Sąd Adminstracyjny w Rzeszowie. Sąd stwierdził, że przesłanie przez podatnika płyty CD zawierającej wyciąg z ewidencji środków trwałych, nie stanowiło prawidłowej i adekwatnej reakcji na wezwanie organu. Dodał, że informacje zawarte na tym nośniku, nie mogły być środkiem dowodowym, w oparciu o który organy podatkowe mogły ustalić wartość budowli.
Naczelny Sąd Administracyjny był jednak innego zdania i uwzględnił skargę.
Przypomniał, że w art. 262 § 1 Ordynacji podatkowej ustanowiono dwa różne środki prawne, przysługujące ukaranemu karą porządkową, to jest: zażalenie oraz wniosek o jej uchylenie. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciwko samemu nałożeniu kary, natomiast wniosek o uchylenie nałożonej kary - argumenty usprawiedliwiające niestawiennictwo lub niewykonanie obowiązku. W sprawie skarżąca spółka złożyła zażalenie na postanowienie organu podatkowego, wskazując, że nałożenie kary było bezzasdne, jako że wywiązała się z obowiązku wynikającego z wezwania organu podatkowego poprzez przesłanie żądanych informacji, utrwalonych na nośniku CD.
Zdaniem NSA, skoro skarżąca na wezwanie organu podatkowego o przedłożenie dokumentów dotyczących wartości budowli zgłoszonych do opodatkowania z terenu gminy przesłała płyty CD zawierające żądane wyciągi z ewidencji środków trwałych, nie pozostawiła wezwania organu bez odpowiedzi. Jej zdaniem wyciąg zawarty na nośniku CD był wystarczający do dokonania tej oceny. Sąd zauważył też, że na wezwanie organu o uzupełnienie dokumentacji, skarżąca, zwróciła się o przedłużenie terminu z uwagi na konieczność zweryfikowania danych z dokumentami źródłowymi. Oznacza to, że cały czas współdziałała z organem w zakresie ustalania okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto zdaniem Sądu stawiając spółce zarzut niezadośćuczynienia wezwaniu, organy zlekceważyły wyjaśnienia strony, że weryfikacja przekazanych danych jest czynnością czasochłonną.
Sąd podkreślił, że z racji rozwoju środków komunikacji elektronicznej oraz ich upowszechnienia, zasadny jest postulat by w kontaktach z organami podatkowymi podatnik miał możliwość skorzystania z nich. W tej sprawie było to tym bardziej zasadne, jako że w wezwaniach organ nie zastrzegł dostarczenia dokumentów w formie papierowej. Nie ma też podstaw by organy podatkowe żądały przedłożenia dokumentu w formie papierowej w sytuacji, gdy podatnik posiada dokument w formie elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych.
Wyrok NSA w Warszawie z 18 stycznia 2018 r. II FSK 3642/17