Począwszy od 2013 r. 50 proc. koszty uzyskania przychodu limitowane są kwotowo. W roku podatkowym podwyższone koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć łącznie1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, tj. połowy kwoty 85.528 zł czyli 42.764 zł.
W przepisach brak jest regulacji, która nakładałby na podatnika obowiązek informowania płatnika o wysokości uzyskanych przychodów a płatnika o zaniechaniu rozliczania kosztów jeżeli z innego źródła pozyskał informację o kwocie kosztów rozliczonych dla danego podatnika w roku podatkowym. Jeżeli jednak płatnik otrzyma od podatnika oświadczenie o rezygnacji z kosztów, wówczas musi zaniechać rozliczania kosztów. Niestety, istnieje obawa, że organy podatkowe staną na stanowisku, iż jeżeli płatnik ma wiedzę o przekroczeniu, to nie może rozliczać kosztów (jednak brakuje wyraźnej podstawy prawnej takiego działania płatnika) lub wręcz, że podatnik ma obowiązek złożenia oświadczenia o rezygnacji po przekroczeniu progu (tutaj brak jest podstawy analogicznej np. do art. 32 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Według takiej zasady koszty rozlicza się wobec przychodów uzyskanych od 2013 r. Biorąc pod uwagę to, że w założeniu koszty 50 proc. mają zastosowanie wobec przychodów uzyskiwanych kasowo, co oznacza, że decyduje moment uzyskania przychodu w 2013 r. a bez znaczenia pozostaje to kiedy została podpisana umowa czy wykonane świadczenie w ramach umowy.