W księgach handlowych podatnika będącego osobą fizyczną koszty związane z towarami księgowane są w momencie ich sprzedaży.

Zgodnie z nomenklaturą ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p., koszty pozostałe, o których mowa w pytaniu, są to koszty inne niż bezpośrednio związane z danym przychodem. Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami", niemniej zgodnie z obowiązującą linią orzecznictwa rozumie się przez nie wydatki niezwiązane bezpośrednio z konkretnymi przychodami, w szczególności dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem jego przedsiębiorstwa (por. decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 grudnia 2007 r., sygn. 1401/PP-I/4210-13/07/KS, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2008 r., sygn. IBPB3/423-151/08/CzP, publ.: http://sip.mf.gov.pl/sip). Tym samym są one potrącalne w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.)

Jak stwierdził podatnik wnioskujący o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, a Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z dnia 30 maja 2008 r., sygn. IBPB3/423-449/08/AK, publ.: http://sip.mf.gov.pl/sip) przychylił się do jego argumentacji, "zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Oznacza to, że dla celów podatkowych koszt należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) - dalej u.o.r. podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja). A zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 u.o.r.). Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Reasumując, zarówno w przypadku, gdy Spółka otrzymuje faktury z tytułu czynszu i usług magazynowania:

- na koniec roku podatkowego - czyli w grudniu,

- a także po zakończeniu roku podatkowego - czyli w styczniu,

- a opis faktury wskazuje jednoznacznie, że dotyczy ona miesiąca grudnia, Spółka powinna ująć ww. koszty w księgach rachunkowych miesiąca grudnia".

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko podatnik powinien ujmować kwoty kosztów innych jako koszt uzyskania przychodu w miesiącu, którego one dotyczą, niezależnie od daty wystawienia faktury.