Podatnik prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym w formie PKPiR. We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oprócz sprzedaży detalicznej widnieje także najem lokali. Podatnik jest właścicielem 10 nieruchomości z czego 6 stanowi środki trwałe. Co miesiąc wystawiane są faktury za najem nieruchomości będących środkiem trwałym firmy oraz pozostałych 4.
W jaki sposób należałoby wykazać nieruchomości, które nie są środkami trwałymi firmy?
Czy remont i modernizacja tych lokali bez względu na poniesioną wartość może stanowić bezpośredni koszt firmy?
Podatnik powinien wprowadzić nieruchomości do ewidencji środków trwałych firmy. Jednakże w sytuacji, gdy tego nie zrobił może zaliczyć wydatki poniesione na remont przedmiotowych nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów bez względu na wysokość poniesionych wydatków. Natomiast modernizacja, ulepszenie przedmiotowych "4" nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodów do kwoty 3500 zł. W przypadku, gdy wartość modernizacji przekracza powyższą sumę, podatnik nie wprowadzając tych nieruchomości do ewidencji środków trwałych – nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych związanych z tą inwestycją.
Przepisy prawa podatkowego nie przewidują innego sposobu wprowadzenia nieruchomości, niż wpisanie ich do ewidencji środków trwałych. Sposób wykazania tych "4" nieruchomości pozostaje zatem w gestii podatnika.
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.
Z treści pytania wynika, iż podatnik posiada 10 nieruchomości, z których 6 zostało wprowadzonych do ewidencji środków trwałych firmy, natomiast pozostałe 4 nie. Faktury za najem wystawiane są przez podatnika na wszystkie 10 nieruchomości. Zatem warunek o którym mowa w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. tj. "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" został spełniony. Ponadto wydatki te nie figurują w katalogu wyłączeń z kosztów (art. 23 u.p.d.o.f.). Dodatkowym argumentem za ujęciem powyższych wydatków w koszty podatkowe jest fakt, iż najem lokali stanowi jedną z gałęzi działalności podatnika, co zostało wpisane do ewidencji działalności gospodarczej.
Niestety powyższe podejście wyeliminuje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nakładów inwestycyjnych (ulepszenie) poniesionych w powyższych "4" nieruchomościach (przy założeniu, że wartość ulepszenia przekracza 3500 zł).
Jak wynika z art. 22g ust. 17 dalej u.p.d.o.f., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Zatem, jeżeli podatnik nie wprowadzi przedmiotowych "4" nieruchomości do ewidencji środków trwałych nie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, do których będzie zobowiązany w sytuacji przekroczenia wydatków modernizacyjnych w kwocie powyżej 3500 zł (art. 22a w związku z art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f.). Jednakże jeżeli wartość ulepszenia poszczególnych nieruchomości nie przekroczy kwoty 3500 zł, wydatek ten będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Niezależnie od wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych podatnik ma prawo do zaliczenia wszelkich wydatków o charakterze remontowym do kosztów podatkowych.
W jaki sposób należałoby wykazać nieruchomości, które nie są środkami trwałymi firmy?
Czy remont i modernizacja tych lokali bez względu na poniesioną wartość może stanowić bezpośredni koszt firmy?
Podatnik powinien wprowadzić nieruchomości do ewidencji środków trwałych firmy. Jednakże w sytuacji, gdy tego nie zrobił może zaliczyć wydatki poniesione na remont przedmiotowych nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów bez względu na wysokość poniesionych wydatków. Natomiast modernizacja, ulepszenie przedmiotowych "4" nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodów do kwoty 3500 zł. W przypadku, gdy wartość modernizacji przekracza powyższą sumę, podatnik nie wprowadzając tych nieruchomości do ewidencji środków trwałych – nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych związanych z tą inwestycją.
Przepisy prawa podatkowego nie przewidują innego sposobu wprowadzenia nieruchomości, niż wpisanie ich do ewidencji środków trwałych. Sposób wykazania tych "4" nieruchomości pozostaje zatem w gestii podatnika.
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.
Z treści pytania wynika, iż podatnik posiada 10 nieruchomości, z których 6 zostało wprowadzonych do ewidencji środków trwałych firmy, natomiast pozostałe 4 nie. Faktury za najem wystawiane są przez podatnika na wszystkie 10 nieruchomości. Zatem warunek o którym mowa w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. tj. "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" został spełniony. Ponadto wydatki te nie figurują w katalogu wyłączeń z kosztów (art. 23 u.p.d.o.f.). Dodatkowym argumentem za ujęciem powyższych wydatków w koszty podatkowe jest fakt, iż najem lokali stanowi jedną z gałęzi działalności podatnika, co zostało wpisane do ewidencji działalności gospodarczej.
Niestety powyższe podejście wyeliminuje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nakładów inwestycyjnych (ulepszenie) poniesionych w powyższych "4" nieruchomościach (przy założeniu, że wartość ulepszenia przekracza 3500 zł).
Jak wynika z art. 22g ust. 17 dalej u.p.d.o.f., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Zatem, jeżeli podatnik nie wprowadzi przedmiotowych "4" nieruchomości do ewidencji środków trwałych nie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, do których będzie zobowiązany w sytuacji przekroczenia wydatków modernizacyjnych w kwocie powyżej 3500 zł (art. 22a w związku z art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f.). Jednakże jeżeli wartość ulepszenia poszczególnych nieruchomości nie przekroczy kwoty 3500 zł, wydatek ten będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Niezależnie od wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych podatnik ma prawo do zaliczenia wszelkich wydatków o charakterze remontowym do kosztów podatkowych.