Czy kwota zabezpieczenia zapłacona w urzędzie celnym w związku z "zerową" stawką cła na importowy towar może być kosztem uzyskania przychodu?
Kwota ta będzie zwrócona po sprawdzeniu przez okres pół roku.
Czy stawka "zero" na cło jest prawidłowa?
Kwota zabezpieczenia wpłacana organom celnym w związku z importem towarów, nie jest kosztem uzyskania przychodów (niezależnie od tego, że import towarów następuje na cele związane z działalnością).
Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE specjalne wydanie polskie rozdział 02, tom 4, s. 307) – dalej WKC, osoby zgłaszające towary w wielu przypadkach przedstawić muszą zabezpieczenie kwoty powstałego, bądź mogącego powstać długu celnego. Regulacjom związanym z długiem celnym poświęcone są przede wszystkim przepisy art. 189-200 WKC.
Co istotne – zgodnie z przepisem art. 193 WKC - zabezpieczenie może zostać złożone:
- w formie depozytu w gotówce, lub
- w formie poręczenia.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Import (jak zakładam, towarów potrzebny w działalności), co do zasady, jest działaniem podejmowanym w celu uzyskania przychodów (ewentualnie w celu zabezpieczenia albo zachowania przychodów). Stąd też koszty związane z importem towarów (o ile nie powiększają wartości początkowej sprowadzonych towarów), które używane są w działalności co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów.
Problematyczne jednak jest to, czy kwota zabezpieczenia jest "kosztem poniesionym". Przez poniesienie - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć bycie obarczonym, obciążonym. Kosztem poniesionym będzie zatem taki koszt, którym podmiot jest obarczany, obciążany. Ustawodawca wskazuje zatem jako na cechę istotną dla kwalifikacji kosztów jako kosztów uzyskania przychodów fakt obarczenia ciężarem ekonomicznym danego kosztu.
W orzecznictwie sądowym wskazuje się - i w tym względzie w zasadzie nie ma kontrowersji - że koszt poniesiony to koszt (wydatek) o charakterze definitywnym. Wszelkie koszty (wydatki) o charakterze zwrotnym nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, bowiem nie są "poniesione". Jak wskazał choćby NSA w wyroku z dnia 20 maja 1997 r., I SA/Ka 15/96: "Wydatek na wpłacenie kaucji nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu ze względu na swój zwrotny charakter".
W tym kontekście zauważyć należy, że kwota wpłacana tytułem zabezpieczenia ma zasadniczo charakter zwrotny. Nie jest to definitywnie wpłacana organom celnym płatność. Wynika to także z przywołanego już przepisu art. 193 WKC, który wskazuje, że zabezpieczenie stanowi "depozyt w gotówce".
Z tych też przyczyn należy uznać, że kwota zabezpieczenia wpłacana organom celnym w związku z importem towarów, nie jest kosztem uzyskania przychodów (niezależnie od tego, że import towarów następuje na cele związane z działalnością).
Kwota ta będzie zwrócona po sprawdzeniu przez okres pół roku.
Czy stawka "zero" na cło jest prawidłowa?
Kwota zabezpieczenia wpłacana organom celnym w związku z importem towarów, nie jest kosztem uzyskania przychodów (niezależnie od tego, że import towarów następuje na cele związane z działalnością).
Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE specjalne wydanie polskie rozdział 02, tom 4, s. 307) – dalej WKC, osoby zgłaszające towary w wielu przypadkach przedstawić muszą zabezpieczenie kwoty powstałego, bądź mogącego powstać długu celnego. Regulacjom związanym z długiem celnym poświęcone są przede wszystkim przepisy art. 189-200 WKC.
Co istotne – zgodnie z przepisem art. 193 WKC - zabezpieczenie może zostać złożone:
- w formie depozytu w gotówce, lub
- w formie poręczenia.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Import (jak zakładam, towarów potrzebny w działalności), co do zasady, jest działaniem podejmowanym w celu uzyskania przychodów (ewentualnie w celu zabezpieczenia albo zachowania przychodów). Stąd też koszty związane z importem towarów (o ile nie powiększają wartości początkowej sprowadzonych towarów), które używane są w działalności co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów.
Problematyczne jednak jest to, czy kwota zabezpieczenia jest "kosztem poniesionym". Przez poniesienie - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć bycie obarczonym, obciążonym. Kosztem poniesionym będzie zatem taki koszt, którym podmiot jest obarczany, obciążany. Ustawodawca wskazuje zatem jako na cechę istotną dla kwalifikacji kosztów jako kosztów uzyskania przychodów fakt obarczenia ciężarem ekonomicznym danego kosztu.
W orzecznictwie sądowym wskazuje się - i w tym względzie w zasadzie nie ma kontrowersji - że koszt poniesiony to koszt (wydatek) o charakterze definitywnym. Wszelkie koszty (wydatki) o charakterze zwrotnym nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, bowiem nie są "poniesione". Jak wskazał choćby NSA w wyroku z dnia 20 maja 1997 r., I SA/Ka 15/96: "Wydatek na wpłacenie kaucji nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu ze względu na swój zwrotny charakter".
W tym kontekście zauważyć należy, że kwota wpłacana tytułem zabezpieczenia ma zasadniczo charakter zwrotny. Nie jest to definitywnie wpłacana organom celnym płatność. Wynika to także z przywołanego już przepisu art. 193 WKC, który wskazuje, że zabezpieczenie stanowi "depozyt w gotówce".
Z tych też przyczyn należy uznać, że kwota zabezpieczenia wpłacana organom celnym w związku z importem towarów, nie jest kosztem uzyskania przychodów (niezależnie od tego, że import towarów następuje na cele związane z działalnością).