Do opodatkowania zgłoszono obiekty budowlane (pawilony handlowe) usytuowane na terenie targowiska. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że obiekty te spełniają kryteria budynku określone w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalny.
Obiekty te w rozumieniu przepisów prawa budowlanego są trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają dach. Wątpliwość dotyczy fundamentów.
Czy z uwagi na to, że przywołana wyżej ustawa nie definiuje pojęcia "fundamentu", należy dla celów podatku od nieruchomości uznać każdy ich rodzaj (ławy fundamentowe, stopy fundamentowe, płyty fundamentowe oraz posadowienie pośrednie takie jak: słupy, pale, studnie)?
Czy głębokość posadowienia fundamentu np. płyty fundamentowej, zależna od strefy klimatycznej, przesądza o tym, czy obiekt spełnia kryterium budynku?
Ze względu na brak odpowiednich definicji legalnych oraz uwzględniwszy rezultaty wykładni językowej, należy uznać, że każdy rodzaj fundamentów (zgodnie z językowym rozumieniem tego pojęcia) powinien być uznany za "fundamenty" dla potrzeb ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) – dalej u.p.o.l. W konsekwencji głębokość posadowienia fundamentu, która jest zależna od strefy klimatycznej, nie przesądza o tym, czy dany obiekt jest "budynkiem" w świetle regulacji u.p.o.l. Fundamentami mogą być w zależności od właściwości nośnych gruntu m.in. słupy, studnie i pale.
Przepis art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. definiuje pojęcie "budynku" dla potrzeb u.p.o.l., jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Żaden przepis u.p.o.l. nie wprowadza jednak definicji legalnych pojęć użytych w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. (np. "fundamentów" czy "dachu"). Podobnie ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) – dalej pr. bud. nie zawiera definicji pojęcia "fundamentów". Należy zatem odwołać się do językowego znaczenia tych pojęć, jako że wykładnia literalna (językowa) powinna, co do zasady, odgrywać podstawową rolę w procesie stosowania prawa. Zgodnie z encyklopedyczną definicją przez pojęcie "fundamentów" należy rozumieć "osadzoną w gruncie dolną część budowli lub podstawę konstrukcji (np. maszyny)", rodzaje fundamentów mogą być różne np. "stopowe – pod słupy, ławowe – pod ściany, płytowe – pod całe obiekty, na gruntach o niedostatecznej nośności fundamenty opiera się na palach, studniach, kesonach." (Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa 1982, s. 223). W świetle powyższej definicji fundamentem będzie "osadzona w ziemi dolna część budynku", bez względu na głębokość jej posadowienia. Dolna płaszczyzna fundamentu musi znajdować się pod powierzchnią ziemi, zaś przeniesienie fundamentu w inne miejsce musi wymagać prac ziemnych. Fundament jest elementem konstrukcyjnym budynku, który zapewnia jego stabilność i trwałość (istotą budynku jest m.in. to, iż niezmiennie znajduje się w tym samym miejscu) i przenosi ciężar budynku na grunt. Podkreślenia wymaga także to, że możliwe są liczne rodzaje fundamentów, dostosowane do właściwości nośnych gruntu, w szczególności mogą to być studnie, pale czy słupy. Powyższe szerokie rozumienie słowa "fundament" znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji z dnia 11 czerwca 2007 r. (WF.III.31100-8/07) Prezydent Miasta Kalisza uznał, że "Przez "obiekt budowlany trwale związany z gruntem" można rozumieć obiekt budowlany, który posiada prefabrykowany lub murowany fundament, którego dolna płaszczyzna znajduje się pod powierzchnią terenu, którego przeniesienie w inne miejsce lub rozebranie wymaga wykonania robót ziemnych. (...) fundament nie może stanowić części funkcjonującej samodzielnie - jako odrębna budowla.".
Obiekty te w rozumieniu przepisów prawa budowlanego są trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają dach. Wątpliwość dotyczy fundamentów.
Czy z uwagi na to, że przywołana wyżej ustawa nie definiuje pojęcia "fundamentu", należy dla celów podatku od nieruchomości uznać każdy ich rodzaj (ławy fundamentowe, stopy fundamentowe, płyty fundamentowe oraz posadowienie pośrednie takie jak: słupy, pale, studnie)?
Czy głębokość posadowienia fundamentu np. płyty fundamentowej, zależna od strefy klimatycznej, przesądza o tym, czy obiekt spełnia kryterium budynku?
Ze względu na brak odpowiednich definicji legalnych oraz uwzględniwszy rezultaty wykładni językowej, należy uznać, że każdy rodzaj fundamentów (zgodnie z językowym rozumieniem tego pojęcia) powinien być uznany za "fundamenty" dla potrzeb ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) – dalej u.p.o.l. W konsekwencji głębokość posadowienia fundamentu, która jest zależna od strefy klimatycznej, nie przesądza o tym, czy dany obiekt jest "budynkiem" w świetle regulacji u.p.o.l. Fundamentami mogą być w zależności od właściwości nośnych gruntu m.in. słupy, studnie i pale.
Przepis art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. definiuje pojęcie "budynku" dla potrzeb u.p.o.l., jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Żaden przepis u.p.o.l. nie wprowadza jednak definicji legalnych pojęć użytych w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. (np. "fundamentów" czy "dachu"). Podobnie ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) – dalej pr. bud. nie zawiera definicji pojęcia "fundamentów". Należy zatem odwołać się do językowego znaczenia tych pojęć, jako że wykładnia literalna (językowa) powinna, co do zasady, odgrywać podstawową rolę w procesie stosowania prawa. Zgodnie z encyklopedyczną definicją przez pojęcie "fundamentów" należy rozumieć "osadzoną w gruncie dolną część budowli lub podstawę konstrukcji (np. maszyny)", rodzaje fundamentów mogą być różne np. "stopowe – pod słupy, ławowe – pod ściany, płytowe – pod całe obiekty, na gruntach o niedostatecznej nośności fundamenty opiera się na palach, studniach, kesonach." (Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa 1982, s. 223). W świetle powyższej definicji fundamentem będzie "osadzona w ziemi dolna część budynku", bez względu na głębokość jej posadowienia. Dolna płaszczyzna fundamentu musi znajdować się pod powierzchnią ziemi, zaś przeniesienie fundamentu w inne miejsce musi wymagać prac ziemnych. Fundament jest elementem konstrukcyjnym budynku, który zapewnia jego stabilność i trwałość (istotą budynku jest m.in. to, iż niezmiennie znajduje się w tym samym miejscu) i przenosi ciężar budynku na grunt. Podkreślenia wymaga także to, że możliwe są liczne rodzaje fundamentów, dostosowane do właściwości nośnych gruntu, w szczególności mogą to być studnie, pale czy słupy. Powyższe szerokie rozumienie słowa "fundament" znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji z dnia 11 czerwca 2007 r. (WF.III.31100-8/07) Prezydent Miasta Kalisza uznał, że "Przez "obiekt budowlany trwale związany z gruntem" można rozumieć obiekt budowlany, który posiada prefabrykowany lub murowany fundament, którego dolna płaszczyzna znajduje się pod powierzchnią terenu, którego przeniesienie w inne miejsce lub rozebranie wymaga wykonania robót ziemnych. (...) fundament nie może stanowić części funkcjonującej samodzielnie - jako odrębna budowla.".