PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175,
uwzględniając wniosek Komisji 1 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 2 ,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów 3 ,
stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu 4 , w świetle tekstu jednolitego zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy w dniu 15 stycznia 2003 r.,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Prawodawstwo wspólnotowe w dziedzinie środowiska ma na celu przyczynienie się do zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego oraz ochrony zdrowia ludzkiego.
(2) Wspólnotowe prawodawstwo w zakresie środowiska zawiera przepisy dotyczące władz publicznych i innych organów, aby podejmowały decyzje, które mogą mieć znaczący wpływ na środowisko, podobnie jak na zdrowie i ogólne dobro.
(3) Skuteczny udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji umożliwia społeczeństwu wyrażenie, a decydentom branie pod uwagę opinii i trosk, które mogą mieć związek z tymi decyzjami, zwiększając w ten sposób odpowiedzialność i przejrzystość procesu podejmowania decyzji oraz wnosząc wkład w publiczną świadomość w zakresie kwestii dotyczących środowiska i w poparcie dla podjętych decyzji.
(4) Udział, włączając uczestnictwo poprzez stowarzyszenia, organizacje i grupy, w szczególności organizacje pozarządowe promujące ochronę środowiska naturalnego, powinien być odpowiednio rozwijany, w tym między innymi poprzez promowanie edukacji społeczeństwa w zakresie środowiska naturalnego.
(5) 25 czerwca 1998 r. Wspólnota podpisała Konwencję ONZ/EKG o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (Konwencja z Aarhus). Prawo wspólnotowe powinno być właściwie dopasowane do tej Konwencji w związku z jej ratyfikacją przez Wspólnotę.
(6) Wśród celów Konwencji z Aarhus znajduje się pragnienie zagwarantowania praw udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji w sprawach środowiskowych w celu przyczyniania się do ochrony prawa do życia w środowisku, które jest odpowiednie dla zdrowia i ogólnego dobra.
(7) Artykuł 6 Konwencji z Aarhus przewiduje udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji dotyczących szczególnych działalności wymienionych w załączniku I do tej Konwencji oraz działalności tam niewymienionych, które mogą mieć znaczący wpływ na środowisko.
(8) Artykuł 7 Konwencji z Aarhus przewiduje udział społeczeństwa dotyczący planów i programów odnoszących się do środowiska.
(9) Artykuł 9 ust. 2 i 4 Konwencji z Aarhus przewiduje dostęp do procedury sądowej i innych procedur w celu zakwestionowania materialnej lub proceduralnej legalności decyzji, aktów lub zaniechań, z zastrzeżeniem przepisów art. 6 tej Konwencji.
(10) W związku z niektórymi dyrektywami należy wprowadzić przepisy w dziedzinie środowiska, które wymagałyby od Państw Członkowskich opracowywania planów i programów odnoszących się do środowiska, ale które nie zawierałby wystarczających przepisów w sprawie udziału społeczeństwa, aby zapewnić ten udział zgodnie z postanowieniami Konwencji z Aarhus, w szczególności jej art. 7. Inne odnośne prawodawstwo wspólnotowe przewiduje już udział społeczeństwa w przygotowywaniu planów i programów oraz, w przyszłości, wymogi udziału społeczeństwa zgodne z Konwencją z Aarhus zostaną włączone od samego początku do odnośnej legislacji.
(11) Dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko 5 oraz dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli 6 powinny zostać zmienione, aby zapewnić, że są w pełni zgodne z postanowieniami Konwencji z Aarhus, w szczególności jej art. 6 oraz art. 9 ust. 2 i 4.
(12) Ponieważ cel proponowanego działania, mianowicie przyczynienie się do wprowadzenia w życie zobowiązań wynikających z Konwencji z Aarhus, nie może zostać w stopniu wystarczającym osiągnięty przez Państwa Członkowskie, i w związku z tym może, z uwagi na rozmiar i efekty proponowanego działania, zostać lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości, jak określono w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, jak została określona w powyższym artykule, dyrektywa niniejsza nie wykracza poza to, co jest konieczne w celu osiągnięcia wyznaczonego celu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. C 154 E z 29.5.2001, str. 123.
2 Dz.U. C 221 z 7.8.2001, str. 65.
3 Dz.U. C 357 z 14.12.2001, str. 58.
4 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2001 r. [Dz.U. C 112 z 9.5.2002, str. 125 (E)], wspólne stanowisko Rady z dnia 25 kwietnia 2002 r. (Dz.U. C 170 E z 16.7.2002, str. 22) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 września 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 stycznia 2003 r. oraz decyzja Rady z dnia 4 marca 2003 r.
5 Dz.U. L 175 z 5.7.1985, str. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 97/11/WE (Dz.U. L 73 z 14.3.1997, str. 5).
6 Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 26.
7 Dz.U. L 197 z 21.7.2001, str. 30.
8 Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1. Dyrektywa zmieniona decyzją nr 2455/2001/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2001, str. 1).
9 Art. 3 pkt 1 zmieniony przez sprostowanie z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.67.23/1).
10 Załącznik I zmieniony przez art. 19 dyrektywy nr (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.344.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 grudnia 2016 r.
11 Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 39. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 96/350/WE (DZ.U. L 135 z 6.6.1996, str. 32).
12 Dz.U. L 78 z 26.3.1991, str. 38. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 98/101/WE (Dz.U. L 1 z 5.1.1999, str. 1).
13 Dz.U. L 375 z 31.12.1991, str. 1.
14 Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 20. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 94/31/WE (Dz.U. L 168 z 2.7.1994, str. 28).
15 Dz.U. L 365 z 31.12.1994, str. 10.
16 Dz.U. L 296 z 21.11.1996, str. 55.
17 Dz.U. L 344 z 17.12.2016, s. 1.