Kanada-Wspólnota Europejska. Porozumienie w sprawie środków sanitarnych dla ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt w odniesieniu do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi. Ottawa.1998.12.17.

POROZUMIENIE

między Wspólnotą Europejską a Rządem Kanady w sprawie środków sanitarnych dla ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt w odniesieniu do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA ("Wspólnota")

oraz

RZĄD KANADY ("Kanada"),

zwane dalej "Stronami":

PRZYZNAJĄC, że ich systemy środków sanitarnych mają na celu zapewnienie porównywalnych gwarancji zdrowotnych;

POTWIERDZAJĄC zobowiązanie dotyczące respektowania praw i obowiązków w ramach Porozumienia z Marakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu ("Porozumienie WTO") i jego załączników, w szczególności Porozumienia w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych ("Porozumienie SPS");

PRAGNĄC ułatwić handel żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi między Wspólnotą a Kanadą, jednocześnie chroniąc zdrowie publiczne i zdrowie zwierząt w odniesieniu do zdrowotności produktów żywnościowych;

ZDECYDOWANE jak najpełniej uwzględnić ryzyko szerzenia się infekcji i chorób zwierząt oraz środki wprowadzone w celu kontroli i likwidacji takich infekcji i chorób, w szczególności w celu uniknięcia zakłóceń w handlu,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Cel

Celem niniejszego Porozumienia jest ułatwienie handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi między Wspólnotą a Kanadą poprzez ustanowienie mechanizmu uznawania równorzędności środków sanitarnych stosowanych przez obie Strony, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz poprawę porozumiewania się i współpracy w zakresie środków sanitarnych.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego Porozumienia:

a) "żywe zwierzęta i produkty zwierzęce" oznaczają żywe zwierzęta i produkty zwierzęce, włącznie z rybami i produktami rybołówstwa, wymienione w załączniku I;

b) "środki sanitarne" oznaczają środki sanitarne zdefiniowane w ust. 1 załącznika A do Porozumienia SPS;

c) "właściwy poziom ochrony sanitarnej" oznacza właściwy poziom ochrony sanitarnej zdefiniowany w ust. 5 załącznika A do Porozumienia SPS;

d) "region" oznacza "strefę" i "region" zdefiniowane w Kodeksie Zdrowia Zwierząt Międzynarodowego Biura Epizootii (OIE), a w przypadku akwakultury - zdefiniowane w Międzynarodowym Kodeksie Zdrowia Zwierząt Wodnych OIE;

e) "odpowiedzialne organy" oznaczają:

i) dla Kanady - organy opisane w części A załącznika II; oraz

ii) dla Wspólnoty - organy opisane w części B załącznika II.

Artykuł  3

Zakres

1. Niniejsze Porozumienie stosuje się w odniesieniu do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi między Wspólnotą a Kanadą.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 postanowienia niniejszego Porozumienia mają zastosowanie wstępnie do środków sanitarnych Stron, które stosuje się do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi.

3. Jesli nie ustalono inaczej na mocy postanowień wymienionych w Załączniku do niniejszego Porozumienia oraz bez uszczerbku dla postanowień artykułu 11 niniejsze Porozumienie nie ma zastosowania do środków sanitarnych związanych z dodatkami do żywności (wszystkie dodatki do żywności i barwniki), pieczęci sanitarnych, środków pomocniczych w przetwórstwie, ekstraktów, napromieniania (jonizacji), substancji skażających (włączając w to normy mikrobiologiczne), transportu, chemikaliów pochodzących z przemieszczania substancji z materiałów służących do pakowania, etykietowania środków spożywczych, etykietowania w zakresie informacji żywieniowych, pasz zwierzęcych, leczniczych środków żywienia zwierząt i premiksów.

4. Strony mogą również uzgodnić stosowanie zasad niniejszego Porozumienia w odniesieniu do kwestii weterynaryjnych innych niż środki sanitarne mające zastosowanie do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi.

5. Strony mogą uzgodnić dokonanie zmiany niniejszego Porozumienia w przyszłości, w celu rozciągnięcia zakresu na inne środki sanitarne lub fitosanitarne mające wpływ na handel między Stronami.

Artykuł  4

Związek z Porozumieniem WTO

Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie zmienia praw ani obowiązków Stron na mocy Porozumienia WTO, w szczególności Porozumienia SPS.

Artykuł  5

Uznanie warunków regionalnych

1. Strony uznają koncepcję regionalizacji, którą zobowiązują się stosować w odniesieniu do chorób wymienionych w załączniku III.

2. Jeżeli jedna ze Stron uważa, że posiada specjalny status w odniesieniu do określonej choroby, może ona żądać uznania takiego statusu. Strona przywożąca może również wymagać dodatkowych gwarancji w odniesieniu do przywozu żywych zwierząt i produktów zwierzęcych stosownie do uzgodnionego statusu. Gwarancje dotyczące poszczególnych chorób są określone w załączniku V.

3. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 2 Strona przywożąca uznaje decyzje dotyczące regionalizacji podjęte zgodnie z kryteriami zdefiniowanymi w załączniku IV podstawę wymiany handlowej ze stroną, której terytorium dotknięty jest jedną lub kilkoma z chorób wymienionych w załączniku III.

Artykuł  6

Uznanie równorzędności

1. Strona przywożąca uznaje środki sanitarne Strony wywożącej za równorzędne, jeżeli Strona wywożąca w sposób obiektywny wykaże, że jej środek zapewni odpowiedni poziom ochrony Stronie przywożącej.

2. Po określeniu równorzędność jest stosowana w odniesieniu do pojedynczych czy też grupowych środków sanitarnych dla sektorów żywych zwierząt lub produktów zwierzęcych czy też części sektorów, w odniesieniu do prawodawstwa, inspekcji i systemów kontroli, części takich systemów lub w odniesieniu do szczególnego prawodawstwa, inspekcji i/lub wymagań w zakresie higieny.

Artykuł  7

Kryteria uznania równorzędności

1. Przy określaniu, czy dany środek sanitarny stosowany przez Stronę wywożącą zapewnia właściwy poziom ochrony sanitarnej Strony przywożącej, Strony postępują zgodnie z procesem określonym poniżej:

i) identyfikacja środków sanitarnych, w stosunku do których wnioskuje się o uznanie równorzędności;

ii) wyjaśnienie Strony przywożącej dotyczące celu jej środków sanitarnych, włączając w to ocenę, stosownie do okoliczności, wszelkich ryzyk, których dotyczą środki sanitarne, oraz identyfikację dokonaną przez Stronę przywożącą odnośnie do jej odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej;

iii) dostarczenie informacji przez Stronę wywożącą na poparcie twierdzenia, że jej środki sanitarne zapewniają odpowiedni poziom ochrony sanitarnej Strony przywożącej;

iv) ocenienie przez Stronę przywożącą, czy środki sanitarne Strony wywożącej zapewniają odpowiedni poziom ochrony sanitarnej Strony przywożącej; etap ten może obejmować ocenę:

a) ryzyk zidentyfikowanych przez Stronę przywożącą oraz dowodów dostarczonych przez Stronę wywożącą na to, że jej środki sanitarne w sposób efektywny obejmują takie ryzyka;

b) władzy ustawodawczej, norm, praktyk i procedur łącznie z procedurami laboratoryjnymi, jak również istniejącymi programami mającymi na celu zapewnienie spełniania krajowych wymagań Strony wywożącej oraz wymagań Strony przywożącej;

c) udokumentowanej struktury właściwych odpowiedzialnych organów, ich łańcucha decyzyjnego, kompetencji, procedur operacyjnych i dostępnych im zasobów; oraz

d) pracy właściwych odpowiedzialnych organów w odniesieniu do programu kontroli i gwarancji.

Strona przywożąca może przeprowadzić procedurę audytu i weryfikacji, zgodnie z artykułem 10, aby wesprzeć ocenę.

2. W przypadku gdy równorzędność nie została uznana, handel może się odbywać w oparciu o warunki wymagane przez Stronę przywożącą mające na celu osiągnięcie odpowiedniego poziomu ochrony w sposób określony w załączniku V. Strona wywożąca może wyrazić zgodę na spełnienie warunków Strony przywożącej, bez uszczerbku dla wyniku procesu określonego w ust. 1.

3. Przeprowadzając proces opisany w ust. 1 oraz ustanawiając warunki określone w ust. 2, Strony uwzględnią dotychczas zdobyte doświadczenie i informacje.

Artykuł  8

Status w zakresie uznania równorzędności środków sanitarnych Stron

1. Załącznik V wymienia te sektory lub części sektorów, w odniesieniu do których, w dniu wejścia w życie niniejszego Porozumienia, odpowiednie środki sanitarne Stron zostają uznane za równorzędne do celów handlu.

2. Załącznik V wymienia również te sektory lub części sektorów, w odniesieniu do których Strony, w dniu wejścia w życie niniejszego Porozumienia, stosują różniące się środki sanitarne oraz w odniesieniu do których nie przeprowadziły procesu opisanego w art. 7 ust. 1. Strony podejmują działania określone w załączniku V w oparciu o proces opisany w art. 7 ust. 1, mając na celu uznanie równorzędności w terminach wskazanych w załączniku V.

3. W odniesieniu do środków sanitarnych uznanych za równorzędne do celów handlu w dniu wejścia w życie niniejszego Porozumienia Strony, w ramach swoich kompetencji, podejmą niezbędne działania legislacyjne i administracyjne w terminie trzech miesięcy w celu wprowadzenia w życie takiego uznania.

Artykuł  9

Świadectwo zdrowia

Gdy jest to wymagane, każdej przesyłce żywych zwierząt lub produktów zwierzęcych, w odniesieniu do których dokonano uznania równorzędności, zgłoszonej do przywozu będzie towarzyszyło urzędowe świadectwo zdrowia odpowiadające wzorowi poświadczenia ustanowionemu w załączniku VII.

Strony mogą wspólnie określić zasady lub wytyczne w zakresie poświadczania. Wszystkie takie zasady lub wytyczne zostaną wymienione w załączniku VII.

Artykuł  10

Audyt i weryfikacja

1. W celu utrzymania zaufania do efektywnego wprowadzenia w życie postanowień niniejszego Porozumienia każda ze Stron ma prawo do przeprowadzenia audytu i procedury weryfikacji całości lub części programu kontroli realizowanego przez organy Strony wywożącej w sposób określony w załączniku VI.

2. Każda Strona ma również prawo do przeprowadzania kontroli granicznych przesyłek przy przywozie, zgodnie z postanowieniami art. 11, których wyniki stanowią część procesu audytu i weryfikacji.

3. Wspólnota przeprowadza procedury audytu i weryfikacji przewidziane w ust. 1 oraz kontrole graniczne przewidziane w ust. 2.

4. Odnośnie do Kanady, jej odpowiedzialne organy przeprowadzają procedury audytu i weryfikacji oraz kontrole graniczne przewidziane w ust. 1 i 2.

5. Za obopólną zgodą Stron każda ze Stron może:

a) udostępnić wyniki i wnioski z procedur audytu i weryfikacji oraz kontroli granicznej krajom, które nie są Stronami niniejszego Porozumienia lub

b) wykorzystać wyniki i wnioski procedur audytu oraz kontroli granicznej krajów, które nie są Stronami niniejszego Porozumienia.

Artykuł  11

Kontrola graniczna (przywozowa) i opłaty inspekcyjne

1. Częstotliwość i rodzaj kontroli granicznych opiera się na zagrożeniu dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt związanym z przywozem żywych zwierząt lub produktów zwierzęcych.

2. Częstotliwość kontroli granicznych przywożonych żywych zwierząt i produktów zwierzęcych zostaje określona w załączniku VIII.

3. W przypadku gdy kontrole graniczne wykażą niezgodność z odpowiednimi wymaganiami przywozowymi, działanie podjęte przez Stronę przywożącą opiera się na ocenie istniejącego zagrożenia.

4. Jeżeli jest to możliwe, importer przesyłki, która nie spełnia wymagań, lub jego przedstawiciel jest powiadamiany o przyczynach braku spełnienia wymagań, oraz uzyskuje dostęp do przesyłki i możliwość dostarczenia istotnych informacji, które mogą pomóc Stronie przywożącej w podjęciu ostatecznej decyzji.

5. Strona może pobierać opłaty z tytułu poniesionych kosztów podczas przeprowadzania kontroli granicznych. Postanowienia dotyczące takich opłat mogą zostać dodane do załącznika VII.

Artykuł  12

Powiadamianie i konsultacje

1. Strony powiadamiają się nawzajem w formie pisemnej:

a) o znaczących zmianach w stanie zdrowia, takich jak obecność i ewolucja chorób wymienionych w załączniku III, w ciągu 24 godzin od potwierdzenia takiej zmiany;

b) o ustaleniach mających znaczenie epidemiologiczne w odniesieniu do chorób, które nie zostały wymienione w załączniku III lub chorób nowych - bezzwłocznie; oraz

c) o wszystkich dodatkowych środkach wykraczających poza podstawowe wymagania swoich danych środków sanitarnych podjętych w celu kontroli lub likwidacji choroby zwierząt, lub ochrony zdrowia publicznego oraz o wszystkich zmianach w polityce zapobiegania, włączając w to politykę szczepień;

2. W przypadkach pojawienia się poważnego i bezpośredniego zagrożenia w odniesieniu do zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt należy natychmiast dokonać ustnego powiadomienia, a potwierdzenie pisemne powinno zostać przekazane w ciągu 24 godzin.

3. Pisemne i ustne powiadomienia są przekazywane do punktów kontaktowych wymienionych w załączniku X.

4. W przypadku gdy jedna ze Stron przechodzi poważne trudności związane z zagrożeniem zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego, mają miejsce, na wniosek jednej ze Stron, konsultacje dotyczące sytuacji, tak szybko jak tylko jest to możliwe i w każdym przypadku w ciągu 14 dni od wniosku. W takich sytuacjach każda ze Stron stara się dostarczyć wszelkich informacji niezbędnych do uniknięcia zakłóceń w handlu oraz do osiągnięcia rozwiązania akceptowanego przez wszystkie strony.

Artykuł  13

Klauzula ochronna

Strona może, ze względu na poważne powody związane ze zdrowiem publicznym lub zdrowiem zwierząt, podjąć tymczasowe środki ochronne niezbędne do ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt. O takich środkach powiadamiana jest druga Strona w ciągu 24 godzin od podjęcia decyzji o ich wprowadzeniu w życie, a na żądanie konsultacje dotyczące sytuacji odbywają się w ciągu 14 dni od powiadomienia. Strony w należytym stopniu uwzględniają wszelkie informacje uzyskane w drodze takich konsultacji.

Artykuł  14

Wymiana informacji

1. Strony dokonują wymiany informacji istotnych dla wprowadzenia w życie niniejszego Porozumienia systematycznie i w sposób ujednolicony, w celu zapewnienia gwarancji, wytworzenia wzajemnego zaufania i wykazania skuteczności programów kontroli. Tam gdzie jest to właściwe, osiągnięcie tych celów może wiązać się z wymianą urzędników.

2. Wymiana informacji odnośnie do zmian odpowiednich środków sanitarnych oraz innych istotnych informacji obejmuje:

a) możliwość rozważenia wniosków wprowadzenia nowych środków lub zmian istniejących środków, które mogą mieć wpływ na niniejsze Porozumienie, nawet przed ich zakończeniem. W przypadku gdy którakolwiek ze Stron uzna to za konieczne, wnioski mogą zostać omówione zgodnie z art. 16 ust. 4,

b) krótkie przedstawienie bieżącego rozwoju sytuacji mającej wpływ na handel żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi;

c) informacje dotyczące rezultatów procedur audytu i weryfikacji przewidzianych w art. 10.

3. Punkty kontaktowe dla takiej wymiany informacji są wymienione w załączniku X.

4. Strony zapewnią przedstawienie naukowych opracowań lub danych odpowiednim kręgom naukowym w celu uzasadnienia poglądów lub wniosków dokonanych w odniesieniu do kwestii wynikłych na mocy niniejszego Porozumienia. Takie informacje są oceniane przez odpowiednie kręgi naukowe bez zbędnej zwłoki, a wyniki takiego badania są udostępniane obu Stronom.

Artykuł  15

Kwestie nieuregulowane

Zasady niniejszego Porozumienia są stosowane w celu zajęcia się kwestiami nieuregulowanym wpływającymi na handel między Stronami żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi wymienionymi w załączniku IX. Należy dokonywać zmian w tym Załączniku oraz, odpowiednio, w pozostałych załącznikach, aby uwzględnić dokonane postępy oraz nowe zidentyfikowane kwestie.

Artykuł  16

Wspólny Komitet Zarządzający

1. Wspólny Komitet Zarządzający (zwany dalej "Komitetem") składający się z przedstawicieli Stron zostaje niniejszym ustanowiony. Komitet rozpatruje wszelkie kwestie związane z Porozumieniem oraz bada wszelkie sprawy, które mogą wyniknąć w związku z jego wprowadzeniem w życie. Komitet zbiera się przed upływem jednego roku od wejścia w życie niniejszego Porozumienia oraz następnie co najmniej raz w roku. Komitet, między sesjami, może również zajmować się kwestiami korespondencyjnie.

2. Komitet dokonuje, co najmniej raz w roku, przeglądu załączników do niniejszego Porozumienia, w szczególności w świetle dokonanych postępów w ramach konsultacji przewidzianych na mocy niniejszego Porozumienia. W następstwie takiego przeglądu Komitet sporządza sprawozdanie ze swoich postępowań, łącznie z zaleceniami Komitetu.

3. W świetle postanowień określonych w ust. 2 Strony mogą zgodzić się na zmianę załączników zgodnie z Porozumieniem. Zmiany są uzgadniane w formie wymiany not.

4. Strony uzgadniają utworzenie technicznych grup roboczych składających się z przedstawicieli-ekspertów Stron, którzy identyfikują i zajmują się kwestiami technicznymi i naukowymi wynikającymi z niniejszego Porozumienia.

W przypadku gdy istnieje potrzeba dodatkowej ekspertyzy, Strony mogą również ustanawiać doraźne grupy, tj. grupy naukowe. Skład takich grup doraźnych nie musi ograniczać się do przedstawicieli Stron.

Artykuł  17

Stosowanie terytorialne

Niniejsze Porozumienie stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, do których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską oraz na warunkach ustanowionych w tym Traktacie, oraz z drugiej strony, do terytorium Kanady.

Artykuł  18

Postanowienia końcowe

1. Niniejsze Porozumienie i jego załączniki wchodzą w życie w drodze wymiany not wskazujących, że Strony wypełniły wszelkie wymagania prawne niezbędne w tym celu.

2. Każda Strona wykona zobowiązania i obowiązki wypływające z niniejszego Porozumienia i jego załączników zgodnie ze swoimi procedurami wewnętrznymi.

3. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejsze Porozumienie w formie pisemnej, zachowując co najmniej sześciomiesięczny okres wypowiedzenia. W takim przypadku Porozumienie przestaje obowiązywać po wygaśnięciu okresu wypowiedzenia.

W dowód czego niżej wymienieni, będący należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejsze Porozumienie.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach, siedemnastego dnia grudnia roku 1998, w języku angielskim i francuskim, przy czym każdy z tych dokumentów jest równie autentyczny.

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

W imieniu Rządu Kanady

(podpis pominięto)

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

 ŻYWE ZWIERZĘTA I PRODUKTY ZWIERZĘCE

Żywe zwierzęta i produkty zwierzęce	Przy przywozie do Kanady, w sposób zdefiniowany przez:	Przy przywozie do Wspólnoty, w sposób zdefiniowany przez:
1. Żywe cielęta i świnie	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 roku
2. Nasienie bydła	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 roku
3. Zarodki bydlęce	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 roku
4. Żywe konie	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 roku
5. Nasienie świń	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt(CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 90/429/EWG z dnia 26 czerwca 1990 roku
6. Drób i jaja wylęgowe	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 roku
7. Żywe zwierzęta akwakultury i produkty akwakultury	Rozporządzenia w zakresie ochrony zdrowia ryb wydane na podstawie ustawy dotyczącej rybołówstwa, R.S.C., 1985, c. F-14 Rozporządzenia w zakresie inspekcji rybnej wydane na podstawie ustawy o inspekcji rybnej, R.S.C. 1985, c. F-12	Dyrektywa Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 roku
8. Żywe owce i kozy	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 91/68/EWG z dnia 28 stycznia 1991 roku
9. Inne żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki pochodzące od gatunków zwierząt niewymienionych w punktach od 1 do 8	Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 roku
10. Świeże mięso	Rozporządzenia dotyczące inspekcji mięsnej - definicje (zwierzę do produkcji żywności, mięso, mięsny produkt uboczny, mięso mechanicznie odkostnione) oraz harmonogram I (świeże)	Dyrektywa Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 roku
11. Świeże mięso drobiowe	Rozporządzenia dotyczące inspekcji mięsnej - definicje (tak jak powyżej, ptaki)	Dyrektywa Rady 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 roku
12. Produkty mięsne	Rozporządzenia dotyczące inspekcji mięsnej - definicje (przygotowane, zakonserwowane, przetworzone)	Dyrektywa Rady 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 roku
13. Mięso mielone i preparaty mięsne	Brak szczegółowych definicji (w przypadku mięsa przetworzonego, świeżego i mięsa drobiowego), normy w harmonogramie I	Dyrektywa Rady 94/65/EWG z dnia 14 grudnia 1994 roku
14. Produkty jajeczne Skorupki jaj	Rozporządzenia dotyczące przetworzonych jaj oraz rozporządzenia dotyczące jaj - definicje (kilka definicji ma zastosowanie do określonych produktów jajecznych i jaj przetworzonych)	Dyrektywa Rady 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 roku
15. Żywe małże dwuskorupowe	Rozporządzenia dotyczące inspekcji rybnej wydane na podstawie ustawy o inspekcji rybnej, R.S.C. 1985, c. F-12 Rozporządzenia dotyczące ochrony zdrowia ryb i rozporządzenia dotyczące zarządzania skażonymi produktami rybołówstwa wydane na podstawie ustawy dotyczącej rybołówstwa, R.S.C. 1985, c. F-14	Dyrektywa Rady 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 roku
16. Produkty rybołówstwa	Rozporządzenia dotyczące inspekcji rybnej wydane na podstawie ustawy o inspekcji rybnej, R.S.C. 1985, c. F-12	Dyrektywa Rady 91/493/EWG z dnia 22 lipca 1991 roku
17. Mięso zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka	Rozporządzenia dotyczące inspekcji mięsnej - definicje (zwierzę dzikie utrzymywane przez człowieka i następnie dotyczące świeżego mięsa i świeżego mięsa drobiowego)	Dyrektywa Rady 91/495/EWG z dnia 27 listopada 1991 roku
18. Dziczyzna	Rozporządzenia dotyczące inspekcji mięsnej - jedynymi uznanymi gatunkami są piżmowce, karibu i renifery	Dyrektywa Rady 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 roku
19. Mleko i przetwory mleczne	- Rozporządzenia dotyczące przetworów mlecznych (WPR) - Rozporządzenia dotyczące żywności i leków - Rozporządzenia dotyczące pakowania i etykietowania konsumenckiego	Dyrektywa Rady 92/46/EWG z dnia 16 czerwca 1992 roku
20. Odpady zwierzęce		Dyrektywa Rady 90/667/EWG z dnia 27 listopada 1990 roku
21. Produkty zwierzęce niewymienione w punktach od 10 do 20	Rozporządzenia dotyczące inspekcji mięsnej - definicje (o ile dotyczy) Rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt (CRC, c. 296)	Dyrektywa Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 roku

ZAŁĄCZNIK  II

 ODPOWIEDZIALNE ORGANY

A. Odpowiedzialne organy Kanady

Następujące wydziały są odpowiedzialne za stosowanie środków sanitarnych w odniesieniu do wyprodukowanych w kraju, wywożonych i przywożonych zwierząt i produktów zwierzęcych, jak również za wydawanie świadectw zdrowia poświadczających uzgodnione normy, o ile nie stwierdzono inaczej: Kanadyjska Agencja Kontroli Żywności (CFIA) lub, odpowiednio, Ministerstwo Zdrowia.

B. Odpowiedzialne organy Wspólnoty

Kontrola leży w gestii służb krajowych w poszczególnych Państwach Członkowskich i Wspólnocie Europejskiej. W tym względzie stosuje się, jak następuje:

– W stosunku do wwozu do Kanady Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za kontrolowanie warunków i wymagań produkcyjnych, włączając w to inspekcje statutowe, oraz za wystawianie świadectw zdrowia poświadczające uzgodnione normy i wymagania.

– Komisja Europejska jest odpowiedzialna za całościową koordynację, inspekcję/audyty systemów inspekcyjnych oraz niezbędne działania legislacyjne w celu zapewnienia jednolitego stosowania norm i wymagań w ramach Jednolitego Rynku Europejskiego.

ZAŁĄCZNIK  III

 CHOROBY, W STOSUNKU DO KTÓRYCH MOŻNA PODJĄĆ DECYZJE W ZAKRESIE REGIONALIZACJI

PODSTAWY PRAWNE

Jednostka chorobowa	WE	Kanada
Pryszczyca	64/432, 85/511	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - sekcje 5, 22 - 27 i 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - sekcje 90 i 91 oraz harmonogram 2 regulacji w zakresie chorób podlegających zgłoszeniu
Pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Choroba pęcherzykowa świń	64/432, 92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Księgosusz	64/432, 92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Pomór małych przeżuwaczy	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Zaraza płucna bydła	64/432	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Guzowata choroba skóry bydła	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Gorączka doliny Rift	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Choroba niebieskiego języka	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Ospa owiec i kóz	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Afrykański pomór koni	90/426, 92/35	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Afrykański pomór świń	64/432	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Klasyczny pomór świń	64/432, 80/217	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Pomór drobiu (influenza drobiu o wysokiej zjadliwości)	90/539, 92/40	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Rzekomy pomór drobiu	90/539, 92/66	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Wenezuelskie wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni	90/426	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Epizootyczna choroba krwotoczna	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2
Choroba cieszyńska	92/119	Ustawa dotycząca zdrowia zwierząt - 5, 22 - 27, 64; rozporządzenia w zakresie zdrowia zwierząt - 90 i 91 oraz harmonogram 2

Choroby akwakultur

Wykaz chorób akwakultur zostanie omówiony przez Strony w czasie późniejszym na podstawie Międzynarodowego Kodeksu Zdrowia Zwierząt Wodnych OIE.

ZAŁĄCZNIK  IV

 REGIONALIZACJA I PODZIAŁ NA STREFY

W nawiązaniu do art. 5 ust. 3, Strony uzgodniły, że następująca treść stanowi podstawę dla decyzji w sprawie regionalizacji dla chorób wymienionych w załączniku III. Każda Strona uzna decyzje w sprawie regionalizacji podjęte zgodnie z niniejszym załącznikiem.

Choroby zwierząt

Regionalizacja - Przylegające kraje lub części krajów, które posiadają taki sam status w zakresie stanu zdrowia zwierząt oraz podobne kontrole w zakresie chorób mogą być traktowane jako region. Region musi być wyraźnie rozgraniczony naturalnymi, sztucznymi lub prawnymi granicami, które muszą rzeczywiście istnieć. Region musi posiadać wspólną politykę kontroli dla danej choroby. Musi istnieć jednolity, efektywny system nadzoru epidemiologicznego na terenie całego regionu oraz oficjalne porozumienie sanitarne między zaangażowanymi krajami.

Przy ocenie ryzyka wynikającego z zaproponowanego przywozu zwierząt lub produktów zwierzęcych można wziąć pod uwagę trzy zestawy czynników:

1. czynniki ryzyka źródłowego;

2. czynniki ryzyka związane z artykułem handlowym;

3. czynniki ryzyka związane z miejscem przeznaczenia.

Czynniki ryzyka źródłowego

Głównym wyznacznikiem ryzyka przywozu choroby jest status kraju pochodzenia w odniesieniu do danej choroby. Jednakże oświadczenia dotyczące wolności od choroby muszą być wsparte efektywnymi programami nadzoru.

Najistotniejszym aspektem w tym kontekście jest zatem jakość infrastruktury weterynaryjnej. Żaden inny czynnik nie może być oceniany bez pełnego zaufania do administracji weterynaryjnej. W szczególności decydujące znaczenie ma jej zdolność wykrywania i zwalczania ognisk choroby oraz dostarczania wymownych świadectw.

Zdolność wykrywania występowania choroby zależy od przeprowadzanego nadzoru. Nadzór może mieć charakter czynny, bierny lub łączyć obie te cechy.

Czynny nadzór oznacza zdecydowane działania mające na celu identyfikację występowania choroby, takie jak systematyczne badania kliniczne, badanie przed- i poubojowe, badania serologiczne w gospodarstwie i rzeźni, poddanie materiału patologicznego diagnozie laboratoryjnej, zwierzęta pod nadzorem.

Bierny nadzór oznacza, że choroba musi podlegać obowiązkowi zgłaszania oraz że musi istnieć wystarczająco wysoki poziom nadzoru zwierząt w celu zapewnienia, aby choroba była szybko wykrywana i zgłaszana jako przypadek podejrzany. Musi również istnieć mechanizm przeprowadzania dochodzenia i potwierdzania oraz wysoki poziom świadomości choroby i jej symptomów wśród rolników i lekarzy weterynarii.

Nadzór epidemiologiczny może zostać rozszerzony o dobrowolne oraz obowiązkowe programy zdrowotności stada, w szczególności o takie, które zapewniają regularne wizyty weterynaryjne w gospodarstwie.

Inne czynniki, które należy uwzględnić obejmują:

– historia choroby,

– historia szczepień,

– kontrole w zakresie przemieszczania do strefy, na zewnątrz strefy i wewnątrz strefy,

– identyfikacja i rejestracja zwierząt,

– występowanie choroby w przyległych obszarach,

– bariery fizyczne między strefami o różnym statusie,

– warunki klimatyczne,

– wykorzystanie stref buforowych (ze szczepieniami i bez szczepień),

– obecność wektorów i/lub rezerwuarów,

– czynne programy kontroli i likwidacji (tam, gdzie ma to zastosowanie),

– system badań przed- i poubojowych.

Na podstawie tych czynników strefę można zdefiniować.

Organ odpowiedzialny za wprowadzanie w życie polityki podziału na strefy ma najlepsze warunki do definiowania i utrzymywania stref. Gdy istnieje wysoki poziom zaufania do takiego organu, decyzje, które on podejmuje, mogą stanowić podstawę dla handlu.

Tak zdefiniowanym strefom można przypisać kategorie ryzyka.

Możliwymi kategoriami są:

– niskie/nieistotne ryzyko,

– średnie ryzyko,

– wysokie ryzyko,

– nieznane ryzyko.

Obliczenie oszacowań ryzyka dla, na przykład, żywych zwierząt może towarzyszyć takiej kategoryzacji. Warunki przywozu mogą zostać następnie zdefiniowane dla każdej kategorii, choroby i artykułu handlowego, indywidualnie lub grupowo.

Niskie/nieistotne ryzyko oznacza, że przywóz może się odbywać w oparciu o zwykłą gwarancję pochodzenia.

Średnie ryzyko oznacza, że kombinacja świadectw i/lub gwarancji może być wymagana przed przywozem lub po przywozie.

Wysokie ryzyko oznacza, że przywóz będzie dokonywany wyłącznie na warunkach, które w znaczący sposób redukują ryzyko, na przykład poprzez dodatkowe gwarancje, testy lub leczenie.

Nieznane ryzyko oznacza, że przywóz będzie się odbywał wyłącznie, jeżeli sam artykuł handlowy niesie bardzo niskie ryzyko, na przykład skóry, wełna, lub zgodnie z warunkami dla "wysokiego ryzyka", jeżeli czynniki związane z artykułem handlowym na to pozwalają.

Czynniki ryzyka związane z artykułem handlowym

W tym:

– czy choroba może być przenoszona przez artykuł handlowy?

– czy czynnik może być obecny w art. handlowym, jeżeli pochodzi ze zdrowego i/lub klinicznie zakażonego zwierzęcia?

– czy usposabiający czynnik może zostać zredukowany, na przykład poprzez szczepienia?

– jakie jest prawdopodobieństwo, że artykuł handlowy został wystawiony na zakażenie?

– czy artykuł handlowy został otrzymany w sposób redukujący ryzyko, na przykład poprzez usunięcie kości?

– czy artykuł handlowy został poddany obróbce, która inaktywuje dany czynnik?

Odpowiednie testy i kwarantanna zmniejszą ryzyko.

Czynniki ryzyka związane z miejscem przeznaczenia

– obecność podatnych zwierząt,

– obecność wektorów,

– możliwy okres wolny od wektorów,

– środki zapobiegawcze, takie jak zasady skarmiania odpadkami żywności i zasady utylizacji odpadów zwierzęcych,

– przeznaczenie produktu, na przykład karma dla zwierząt domowych, wyłącznie do spożycia przez ludzi.

Te czynniki są nierozłącznie związane z krajem przywozu lub pozostają pod jego kontrolą, a zatem część z nich może zostać zmieniona w celu ułatwienia handlu. Mogą one, na przykład, obejmować ograniczające wjazd warunki, np. zwierzęta muszą zostać ograniczone do pewnego regionu wolnego od wektorów do momentu zakończenia okresu inkubacji, lub systemy kanałów. Jednakże czynniki ryzyka związane z miejscem przeznaczenia będą również wzięte pod uwagę przez zainfekowane państwo w odniesieniu do ryzyka związanego z przemieszczaniem z części zainfekowanej do części wolnej jego terytorium.

Choroby akwakultur

Do czasu opracowania postanowień szczególnych, które zostaną włączone do niniejszego załącznika, podstawą decyzji o regionalizacji dla chorób akwakultur będzie Międzynarodowy Kodeks Zdrowia Zwierząt Wodnych OIE.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  V

  ¹ grafikaPRZYPISY

Przypis A

Świeże mięso, produkty mięsne, mięso drobiowe, dziczyzna

I. EKSPORT KANADY DO WE:

1. W Kanadzie urzędowi lekarze weterynarii są stale obecni w ubojniach; Kanada wprowadzi codzienną obecność urzędowych lekarzy weterynarii w zakładach rozbioru mięsa i okresowy urzędowy nadzór weterynaryjny nad chłodniami.

2. Urządzenia do mycia rąk muszą być łatwo dostępne, obsługiwane bez użycia rąk, należy także zapewnić prysznice.

3. Wszystkie zakłady mają wydajny system odprowadzania ścieków i instalację wodociągową, a wszystkie zawory i kanały ściekowe są odpowiednio zainstalowane wraz z syfonami kanalizacyjnymi i otworami wentylacyjnymi zatwierdzonymi przez CFIA.

4. Kanada stopniowo wycofa z użycia drewniane palety w przypadku odkrytych produktów. W okresie przejściowym:

– palety drewniane nie są używane w odległości mniejszej niż trzy metry od odkrytych produktów,

– palety są czyste, o zdrowej strukturze i pokryte sanitarną izolacją plastikową.Zaleca się aby zakłady, które stosują już palety plastikowe czyniły to nadal.

W przypadku stosowania drewnianych palet w chłodniach lub zamrażalniach wszystkie produkty znajdujące się tam są higienicznie opakowane w celu uniknięcia styczności produktu z drewnem.

5. Przepływ produktów gwarantujący spełnianie wszystkich wymagań w zakresie higieny, np. oddzielenie nieopakowanego świeżego mięsa od mięsa pakowanego.

6. Materiał do pakowania jest przechowywany w oddzielnych pomieszczeniach, które są wykorzystywane wyłącznie do tego celu i które są wolne od kurzu i szkodników.

Woskowane składane skrzynki nie powinny być pakowane gniazdowo, o ile nie doda się wyłożenia.

Skrzynki powinny być składane w sposób higieniczny, albo w oddzielnym pomieszczeniu, albo - jeżeli czynność ta dokonywana jest na podłodze w pomieszczeniach, gdzie przeprowadzany jest rozbiór - nigdy w odległości mniejszej niż trzy metry od odkrytych produktów.

7. Temperatury produktów nie mogą przekraczać:

– Podroby: 3 °C,

– Świeże mięso: 7 °C,

– Mięso mrożone: - 12 °C.

8. Zgodność z wymaganiami WE dotyczącymi badania wody.

9. Zgodność z wymaganiami WE dotyczącymi medycznych świadectw zdrowia.

10. Braku wywozu mięsa mechanicznie odkostnionego.

11. Mięso nie może być poddawane działaniu środków zmiękczających ani pochodzić od zwierząt leczonych hormonalnymi stymulatorami wzrostu.

12. Odnośnie do handlu z Kanady do Szwecji i Finlandii Kanada będzie poświadczała zgodnie z decyzją Rady 95/409/WE (świeże: cielęcina, wołowina i wieprzowina), decyzją Rady 95/410/WE (żywy drób rzeźny), decyzją Rady 95/411/WE (świeże mięso drobiowe), decyzją Komisji 95/160/WE (drób hodowlany i kurczęta jednodniowe) oraz decyzją Komisji 95/161/WE (kury nioski).

Nie wymaga się poświadczenia dla wysyłki świeżego mięsa w rozumieniu dyrektywy 72/462/EWG przeznaczonego do zakładu do celów pasteryzacji, sterylizacji lub obróbki o równoważnym skutku.

13. Drewno nie powinno być stosowane w kojcach dla zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę.

Kojce dla zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę powinny być tak umiejscowione i skonstruowane, aby wykluczyć kontakt ze zwierzętami przeznaczonymi do uboju w do wywozu do WE, a wycieki z takich kojców nie powinny przepływać do przylegających kojców lub korytarzy.

14. Oddzielne biuro dla urzędników przeprowadzających badanie w zakładach rozbioru.

15. Należy usunąć skóry z cielęciny.

16. Badanie na włosień kręty w przypadku koniny i wieprzowiny, zgodne z dyrektywą 77/96/EWG.

17. Niestosowanie osłon dla tusz.

18. Zgodność z postanowieniami WE dotyczącymi weterynaryjnego badania przedubojowego i poubojowego.

19. Zgodność z postanowieniami WE dotyczącymi chłodziarek z przepływem przeciwprądowym (dyrektywa 71/118/EWG).

20. Zgodność z postanowieniami WE dotyczącymi dekontaminacji.

II. EKSPORT WE DO KANADY:

1. (skreślony).

2. Temperatury pomieszczeń nie mogą przekraczać:

– Pomieszczenie rozbioru: 10 °C,

– Komora chłodnego przechowywania: 4 °C,

– Komora schładzania: 2 °C,

– Zamrażalnia: - 18 °C.

Temperatury produktów w przypadku chłodzonych produktów mięsnych nie mogą przekraczać 4 °C.

3. Ciągła ocena stanu zdrowia pracowników. Należy dostarczyć szczegółowe dane dotyczące istniejących systemów w Państwach Członkowskich.

4. Zgodność z kanadyjskimi postanowieniami dotyczącymi badania poubojowego dla drobiu.

Przypis B

Produkty rybołówstwa przeznaczone do spożycia przez ludzi

I. EKSPORT KANADY DO WE:

1. W przypadku ryb złowionych w ramach licencji na połowy rekreacyjne, wydanej przez władze Kanady, z nazwiskiem importera muszą być spełnione następujące warunki:.

–ryby zostały złowione w wodach kanadyjskich przeznaczonych do połowów w terminie ważności licencji zgodnie z kanadyjskimi przepisami w zakresie rybołówstwa sportowego, przy czym nie przekroczono ustalonych limitów,

–ryby zostały wypatroszone przy zachowaniu właściwych środków higieny i warunków przechowywania,

–ryby nie należą do gatunków toksycznych lub gatunków zawierających biotoksyny,

–ryby powinny zostać wprowadzone do Wspólnoty w ciągu miesiąca od ostatniego dnia ważności licencji na połowy rekreacyjne i nie są przeznaczone do obrotu. Do dokumentów uzupełniających należy załączyć kopię licencji na połowy rekreacyjne.

2. Zakłady przetwórcze muszą posiadać automatyczne rejestratory temperatury w pomieszczeniach do przechowywania mrożonych ryb i urządzenia do mycia rąk, które nie są obsługiwane ręcznie, w pomieszczeniach przetwórczych.

3. (skreślony).

4. (skreślony).

5. (skreślony).

II. EKSPORT WE DO KANADY:

1-5. (skreślone).

Przypis C

Żywe małże przeznaczone do spożycia przez ludzi

I. EKSPORT KANADY DO WE:

1. Pierwotne miejsce zbiorów musi znajdować się na terytorium Kanady.

2. Żywe małże o wielkości handlowej muszą być przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi, a nie do mokrego przechowywania, umieszczenia czy też oczyszczania w WE.

3. Na etykiecie na każdym worku lub pojemniku należy umieścić oznaczenie gatunku skorupiaków (nazwa zwyczajowa i naukowa), urzędowy numer rejestracji identyfikujący zakład przetwórczy (centrum wysyłki) oraz datę pakowania.

4. Produkty muszą odpowiadać normom mikrobiologicznym i toksykologicznym ustanowionym w rozdziale V dodatku do dyrektywy 91/492/EWG.

II. EKSPORT WE DO KANADY:

1. Pierwotne miejsce zbiorów musi znajdować się na terytorium WE.

2. Produkty muszą być przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi, a nie do mokrego przechowywania, dalszej hodowli czy też oczyszczenia w Kanadzie.

3. Na etykiecie na każdym worku lub pojemniku należy umieścić nazwę zwyczajową skorupiaków, datę i obszar zbiorów, nazwę, adres i numer rejestracji centrum wysyłki.

4. Produkty muszą odpowiadać wytycznym mikrobiologicznym zdefiniowanym przez kanadyjskie wytyczne bakteriologiczne dla ryb i produktów rybnych.

5. Produkty muszą odpowiadać kanadyjskim wytycznym dla skażeń chemicznych i toksyn w rybach i produktach rybnych.

Przypis D

Żywe bydło i nasienie bydła - IBR

Kanada będzie poświadczać zgodnie z, odpowiednio, artykułem 3 decyzji Komisji 93/42/EWG lub artykułem 2 decyzji Komisji 95/109/WE w odniesieniu do wywozu do Państw Członkowskich lub regionów Państw Członkowskich, które uzyskały specjalne warunki w zakresie handlu wewnątrzwspólnotowego.

Przypis E

Żywa trzoda chlewna i nasienie świń - choroba Aujeszkyego u świń

Kanada będzie poświadczać zgodnie z, odpowiednio, artykułem 5 decyzji Komisji 93/24/EWG lub artykułem 4 decyzji Komisji 93/244/EWG w odniesieniu do wywozu do Państw Członkowskich lub regionów Państw Członkowskich, które uzyskały specjalne warunki w zakresie handlu wewnątrzwspólnotowego.

ZAŁĄCZNIK  VI

 WYTYCZNE DOTYCZĄCE PROCEDUR PRZEPROWADZANIA AUDYTU

1. Zasady ogólne

1.1. Audyty powinny być przeprowadzane we współpracy między stroną przeprowadzającą audyt ("audytorem") a stroną będącą przedmiotem audytu ("audytowanym") zgodnie z postanowieniami wymienionymi w niniejszym załączniku.

1.2. Audyty powinny mieć na celu raczej sprawdzanie efektywności organu kontrolującego niż odrzucanie poszczególnych zwierząt, grup zwierząt, przesyłek żywności czy też zakładów. Proces może obejmować badanie odpowiednich regulacji, metod wprowadzania w życie, ocenę wyniku końcowego, włącznie z ocenami przeprowadzonymi, jeżeli zostały uznane za niezbędne, w zakładach lub obiektach, poziom zgodności i następcze działania naprawcze. W przypadku gdy audyt ujawnia poważne ryzyko związane ze zdrowiem zwierząt lub zdrowiem ludzi, audytowany natychmiast podejmuje działania naprawcze.

1.3. Częstotliwość audytów powinna opierać się na funkcjonowaniu. Słaby poziom funkcjonowania powinien skutkować zwiększoną częstotliwością audytu; niesatysfakcjonujące funkcjonowanie musi zostać poprawione przez audytowanego zgodnie z zaleceniami audytora.

1.4. Audyty oraz decyzje na nich oparte są dokonywane w sposób przejrzysty i spójny.

2. Zasady odnoszące się do audytora

Osoby odpowiedzialne za przeprowadzanie audytu powinny przygotować plan, najlepiej zgodny z uznanymi normami międzynarodowymi, który obejmuje następujące punkty:

2.1. przedmiot, zasięg i zakres audytu;

2.2. datę i miejsce audytu, wraz z harmonogramem zawierającym kwestię sprawozdania końcowego;

2.3. język lub języki, w których przeprowadzany będzie audyt i sporządzane sprawozdanie;

2.4. tożsamość audytorów, włącznie z kierownikiem, jeżeli zostanie zastosowane podejście zespołowe. Do przeprowadzenia audytów specjalistycznych systemów i programów mogą być wymagane specjalistyczne, profesjonalne umiejętności;

2.5. harmonogram, odpowiednio, spotkań z urzędnikami oraz wizyt w zakładach lub obiektach. Identyfikacja zakładów lub obiektów podlegających inspekcji musi zostać określona z wyprzedzeniem, mimo że obiekty dodatkowe lub wymienne mogą zostać zbadane podczas audytu jeżeli jest to uważane za niezbędne;

2.6. z zastrzeżeniem postanowień dotyczących wolności informacji, audytor przestrzega tajemnicy handlowej. Należy unikać konfliktu interesów;

2.7. poszanowanie zasad regulujących BHP.

Przegląd takiego planu powinien odbyć się z wyprzedzeniem z udziałem przedstawicieli audytowanego.

3. Zasady odnoszące się do audytowanego

Następujące zasady mają zastosowanie do działań podjętych przez audytowanego, mających na celu ułatwienie audytu.

3.1. Audytowany musi w pełni współpracować z audytorem i powinien wyznaczyć pracowników odpowiedzialnych za to zadanie. Współpraca może obejmować na przykład:

- dostęp do wszystkich istotnych postanowień i norm,

- dostęp do programów zgodności oraz odpowiednich akt i dokumentów,

- dostęp do sprawozdań z audytów i inspekcji,

- dokumentację dotyczącą działań naprawczych i sankcji,

- ułatwienie wstępu na teren zakładów lub obiektów.

3.2. Audytowany musi prowadzić udokumentowany program w celu wykazania audytorowi, że normy są spełniane w sposób spójny i jednolity.

4. Procedury

4.1. Spotkanie otwierające

Spotkanie otwierające powinno odbyć się przy udziale przedstawicieli obu stron. Podczas tego spotkania audytor będzie odpowiedzialny za dokonanie przeglądu planu audytu oraz za potwierdzenie, że odpowiednie zasoby, dokumentacja oraz wszelkie inne niezbędne udogodnienia są dostępne na potrzeby przeprowadzenia audytu.

4.2. Przegląd dokumentów

Przegląd dokumentów może składać się z przeglądu dokumentów i akt, o których mowa w punkcie 3.1, struktur i uprawnień audytowanego oraz wszelkich istotnych zmian w systemach inspekcji żywności i poświadczania od momentu przyjęcia niniejszego Porozumienia lub też od poprzedniego audytu, z naciskiem na wprowadzenie w życie elementów odnoszących się do systemu inspekcji i poświadczania w zakresie zwierząt lub produktów mieszczących się w zakresie zainteresowania. Przegląd taki obejmować może badanie istotnych akt i dokumentów dotyczących inspekcji i poświadczania.

4.3. Weryfikacja na miejscu

4.3.1. Decyzja dotycząca włączenia tego działania powinna opierać się na ocenie ryzyka, uwzględniającej czynniki takie jak dane zwierzęta lub produkty, przebieg zgodności z wymaganiami sektora przemysłowego lub kraju wywozu, wolumen produkcji i przywozu lub wywozu, zmiany w infrastrukturze i charakterze krajowych systemów inspekcji i poświadczania.

4.3.2. Weryfikacja na miejscu może obejmować wizyty, które mogą nie być ogłoszone, w obiektach produkcyjnych i wytwórczych, obiektach gdzie ma miejsce przetwarzanie żywności lub składowanie oraz w laboratoriach kontrolnych w celu sprawdzenia zgodności z informacjami zawartymi w dokumentacji, o której mowa w punkcie 4.2.

4.4. Audyt uzupełniający

W przypadku gdy przeprowadzany jest audyt uzupełniający w celu weryfikacji usunięcia nieprawidłowości, wystarczy zbadać wyłącznie te punkty, w odniesieniu do których stwierdzono, że wymagają poprawy.

5. Dokumenty robocze

Dokumenty robocze mogą obejmować spis kontrolny elementów podlegających ocenie, takich jak:

- ustawodawstwo,

- strukturę i działania służb inspekcyjnych i poświadczających,

- szczegóły dotyczące zakładów oraz procedury robocze (włączając w to dokumentację dotyczącą HACCP),

- statystyki w zakresie zdrowia, plany i rezultaty pobierania próbek,

- działania i procedury zgodności,

- sprawozdawanie i procedury zgłaszania skarg, oraz

- programy szkoleń.

6. Spotkanie zamykające

Spotkanie zamykające musi się odbyć przy udziale przedstawicieli obu Stron. Na takim spotkaniu audytor przedstawia ustalenia audytu. Informacje powinny zostać przedstawione w sposób jasny i zwięzły, tak aby wnioski z audytu były jasno zrozumiałe.

Strony mogą omówić określone działania, które należy podjąć w wyniku dokonanych ustaleń.

7. Sprawozdanie z audytu

Audytor dostarcza audytowanemu projekt sprawozdania z audytu zasadniczo w ciągu 60 dni po zakończeniu audytu. W zakresie, w jakim jest to możliwe, sprawozdanie jest przedstawiane w znormalizowanej formie, uzgodnionym przez Strony w celu uzyskania jednolitego, przejrzystego i wydajnego podejścia do audytu. Sprawozdanie będzie oceniało adekwatność wprowadzenia w życie programu kontroli przez audytowanego oraz będzie identyfikowało niedociągnięcia odnotowane podczas przeprowadzania audytu. Następnie audytowany może w ciągu 60 dni odnieść się do projektu sprawozdania oraz określi właściwe działania naprawcze, które zamierza podjąć, najlepiej wraz z datami przewidzianymi na ich zakończenie. Wszelkie uwagi dokonane przez audytowanego umieszczane są w sprawozdaniu końcowym.

ZAŁĄCZNIK  VII

 POŚWIADCZANIE

Urzędowe świadectwa zdrowia obejmują przesyłki żywych zwierząt i/lub produktów zwierzęcych będące przedmiotem handlu między Stronami.

Poświadczenia zdrowotności:

a) Uzgodniona równoważność

Stosowanie wzoru poświadczenia zdrowotności ("tak (1)" dla zdrowia publicznego i/lub zwierząt).

"Zwierzęta żywe lub produkty zwierzęce opisane w niniejszym dokumencie są zgodne z danymi normami i wymaganiami Wspólnoty Europejskiej/Kanady, które zostały uznane za równoważne normom i wymaganiom Kanady/Wspólnoty Europejskiej określonym w Porozumieniu Weterynaryjnym między Wspólnotą Europejską a Kanadą. W szczególności, zgodnie z (wstawić: ustawodawstwo kraju wywozu)".

b) Do momentu przyjęcia świadectw na podstawie równoważności stosuje się obowiązujące poświadczanie wymienione w załączniku V.

Język:

Wywóz z Kanady: urzędowe świadectwo zdrowia będzie wydawane w języku angielskim lub francuskim lub w obu tych językach, jak również w jednym z języków Państwa Członkowskiego, na terenie którego znajduje się punkt kontroli granicznej i w którym zgłoszona zostanie dana przesyłka.

Wywóz ze Wspólnoty Europejskiej: urzędowe świadectwo zdrowia będzie wydawane w języku Państwa Członkowskiego pochodzenia, jak również w języku angielskim lub francuskim, lub w obu tych językach.

ZAŁĄCZNIK  VIII

 KONTROLE GRANICZNE

Częstotliwość kontroli granicznych przesyłek żywych zwierząt i produktów zwierzęcych

Strony mogą zmienić każdą z poniższych częstotliwości, w ramach swoich obowiązków, uwzględniając, odpowiednio, charakter kontroli stosowanych przez Stronę wywozu przed wywozem, dotychczasowe doświadczenie Strony przywozu związane z produktami przywożonymi od Strony wywozu, postęp dokonany w kierunku uznania równoważności lub też w wyniku innych działań lub konsultacji przewidzianych w niniejszym Porozumieniu.

Rodzaj kontroli granicznej	Normalny odsetek zgodny z art. 11 ust. 2
1. Kontrola dokumentów i tożsamości
Obie Strony przeprowadzają kontrole dokumentów i tożsamości wszystkich przesyłek
2. Kontrole bezpośrednie
Żywe zwierzęta	100 %
Nasienie zarodki/komórki jajowe	10 %
Produkty zwierzęce przeznaczone do spożycia przez ludzi	) )
Świeże mięso, włączając w to podroby, oraz produkty pochodzące od gatunków bydła, owiec, kóz, trzody chlewnej i zwierząt z rodziny koniowatych zdefiniowanych w dyrektywie Rady 92/5/EWG	) ) ) ) )
	) ) ) ) ) )
Całe jaja
Smalec i wytopione tłuszcze
Osłonki zwierzęce
Żelatyna
Mięso drobiowe i drobiowe produkty mięsne
Mięso królicze, dziczyzna (mięso zwierząt dzikich/utrzymywanych przez człowieka) i produkty	} 10 % )
Mleko i przetwory mleczne	) ) ) ) ) )
Produkty jajeczne
Miód
Kości i produkty kostne
Wyroby mięsne i mięso mielone
Żabie udka i ślimaki
Produkty zwierzęce nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi
Smalec i wytopione tłuszcze	)
Osłonki zwierzęce	)
Mleko i przetwory mleczne	)
Żelatyna	)
Kości i produkty kostne	)
Skóry i skórki zwierząt kopytnych	} 10 %
Trofea myśliwskie	)
Przetworzony pokarm zwierząt domowych	)
Surowiec do produkcji pokarmu dla zwierząt domowych	)
Surowiec, krew, produkty krwiopochodne, gruczoły i narządy do użytku farmaceutycznego/technicznego	) )
Przetworzone białko zwierzęce (paczkowane)	)
Szczecina, wełna, sierść i pióra	10 %
Rogi, produkty z rogów, kopyta i produkty z kopyt	10 %
Produkty pszczelarskie	10 %
Jaja wylęgowe	10 %
Obornik	10 %
Siano i słoma	10 %
Przetworzone białko zwierzęce nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi (ładowane luzem)	100 % dla pierwszych sześciu przesyłek (zgodnie z dyrektywą Rady 92/118/EWG), następnie 20 %
Żywe małże	15 %
Ryby i produkty rybołówstwa przeznaczone do spożycia przez ludzi	15 %
Produkty rybołówstwa w hermetycznie zamkniętych pojemnikach przeznaczone do przechowywania w temperaturze pokojowej, świeża i mrożona ryba oraz suszone i/lub solone produkty rybołówstwa. Inne produkty rybołówstwa

Do celów niniejszego Porozumienia "przesyłka" oznacza ilość produktów tego samego rodzaju, objętą tym samym świadectwem zdrowia lub innym dokumentem, przewożoną tym samym środkiem transportu, wysłaną do tego samego odbiorcy oraz pochodzącą od tej samej Strony wysyłającej lub części takiej Strony.

ZAŁĄCZNIK  IX

 KWESTIE NIEUREGULOWANE

1. Strony uzgadniają, że następujące obszary zostaną zbadane jako część programu pracy:

– zanieczyszczenia (włącznie z normami mikrobiologicznymi),

– dodatki do żywności,

– pasze,

– pasze lecznicze i premiksy,

– etykietowanie środków spożywczych,

– etykietowanie w zakresie informacji żywieniowych,

– aromaty,

– czynniki wspomagające przetwarzanie,

– chemikalia pochodzące z migracji substancji z materiałów opakowaniowych,

– napromienianie,

– pieczęcie sanitarne,

– normy zootechniczne.

2. Kanada przedłożyła dokument przedstawiający proponowany model kontroli przywozowej opartej na ryzyku. Strony uzgodniły zbadanie możliwości wprowadzenia w życie takiego podejścia.

3. Strony uzgodniły omówienie kwestii związanych z tranzytem zwierząt żywych przez terytorium Stron.

ZAŁĄCZNIK  X

 PUNKTY KONTAKTOWE DO CELÓW ZARZĄDZANIA NINIEJSZYM POROZUMIENIEM

Każda ze Stron może jednostronnie dokonać zmiany swojej części niniejszego załącznika. Taka zmiana jest bezzwłocznie notyfikowana drugiej Stronie i wchodzi w życie w dniu określonym w notyfikacji, ale nie może wejść w życie przed dniem notyfikacji.

Na podstawie art. 14 ust. 3 punkty kontaktowe dla każdej ze Stron są następujące:

Dla Kanady

Początkowym punktem kontaktowym jest:

Agriculture Counsellor

Agriculture Section

Canadian Mission to the European Unio

Avenue de Tervuren/Tervurenlaan 2

B-1040 Brussels;

tel.: [phone] (Agriculture Counsellor)

(32-2) 741 06 98 (Agricultural Affairs Assistant)

(32-2) 741 06 11 (Switchboard)

faks: (32-2) 741 06 29

Inne ważne kontakty:

W kwestiach dotyczących żywych zwierząt, żywności rolnej, ryb i produktów morskich:

Executive Director

Animal Products Directorate

Canadian Food Inspection Agency

59 Camelot Drive

Nepean, Ontario

K1A 0Y9

tel.: [phone]

faks: (613) 228 66 31

W kwestiach związanych szczególnie ze zdrowotnością i chorobami ryb:

Director

Aquaculture and Oceans Science Branch

Department of Fisheries and Oceans

200 Kent Street

Ottawa, Ontario

K1A 0E6

tel.: [phone]

faks: (613) 954 08 07

W kwestiach związanych ze zdrowiem ludzi:

Director General

Food Directorate

Health Protection Branch

Health Canada

Health Protection Building, Tunney's Pasture

Ottawa, Ontario

K1A 0L2

Dla Wspólnoty

Początkowym punktem kontaktowym jest:

The Director

DG VI.B.II Quality and Health

Commission of the European Communities

Rue de la Loi/Wetstraat 86 (Room 8/53)

Brussels;

tel.: [phone]

faks: (32-2) 296 42 86

1 Załącznik V zmieniony przez umowę międzynarodową z dnia 22 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.13.201.68) zmieniającą nin. umowę międzynarodową z dniem 16 kwietnia 2010 r. Zmiany częściowo nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1999.71.3
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Kanada-Wspólnota Europejska. Porozumienie w sprawie środków sanitarnych dla ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt w odniesieniu do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi. Ottawa.1998.12.17.
• Data aktu: 17/12/1998
• Data ogłoszenia: 18/03/1999
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 17/12/1998