Konwencja międzynarodowa dla ułatwienia importu próbek handlowych i materiału reklamowego. Genewa.1952.11.07.

KONWENCJA MIĘDZYNARODOWA

DLA UŁATWIENIA IMPORTU PRÓBEK HANDLOWYCH I MATERIAŁU REKLAMOWEGO

podpisana w Genewie dnia 7 listopada 1952 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu siódmego listopada 1952 r. sporządzona została w Genewie Konwencja międzynarodowa dla ułatwienia importu próbek handlowych i materiału reklamowego.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 23 grudnia 1959 r.

(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA MIĘDZYNARODOWA DLA UŁATWIENIA IMPORTU PRÓBEK HANDLOWYCH I MATERIAŁU REKLAMOWEGO

Rządy, sygnatariusze niniejszej konwencji, przekonane,

że wprowadzenie ujednoliconych przepisów dotyczących importu próbek wszelkiego rodzaju towarów, zarówno produktów naturalnych, jak i wyrobów przemysłowych oraz materiału reklamowego, ułatwi rozwój handlu międzynarodowego,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

Definicje

Dla celów stosowania niniejszej Konwencji:

a) termin "cła importowe" oznacza cło oraz wszelkie inne opłaty i podatki pobierane przy imporcie lub w związku z importem i obejmować będzie wszelkie opłaty wewnętrzne i akcyzę, obciążające towary importowane, z wyjątkiem jednakże opłat i obciążeń do wysokości przybliżonego kosztu wyświadczonych usług, które nie stanowią pośredniej ochrony produktów krajowych ani opodatkowania importu dla celów fiskalnych;

b) termin "osoby" obejmuje zarówno osoby fizyczne, jak i prawne;

c) powołania się na terytorium Układającej się Strony dotyczą jej terytorium metropolitalnego oraz wszelkiego innego terytorium, które ta strona reprezentuje na terenie międzynarodowym oraz na które rozciąga się stosowanie Konwencji, zgodnie z artykułem XIII.

Artykuł  II

Zwolnienie od ceł importowych próbek o nieznacznej wartości

1. Każda z Układających się Stron zwolni od ceł importowych próbki wszelkiego rodzaju towarów, importowane na jej terytorium, z zastrzeżeniem, że próbki te będą miały nieznaczną wartość i będą użyte jedynie dla ubiegania się o zamówienia na towary przez nie reprezentowane z zamiarem ich importowania. Dla określenia, czy próbki mają wartość nieznaczną, władze celne terytorium importującego będą brały pod uwagę wartość każdej próbki indywidualnie lub wartość ogólną wszystkich próbek, stanowiących część tej samej przesyłki. Wartość przesyłek wysyłanych przez tego samego dostawcę do różnych odbiorców nie będzie przy stosowaniu tego paragrafu liczona łącznie nawet wówczas, gdy przesyłki te będą importowane jednocześnie.

2. Władze celne terytorium importującego mogą żądać, aby - dla uzyskania zwolnienia od cła przy imporcie, zgodnie z paragrafem 1 niniejszego artykułu - próbki były pozbawione wartości użytkowej jako towar, czy to przez ostemplowanie, rozdarcie, dziurkowanie, czy w inny sposób, bez niszczenia jednak ich wartości jako próbek - wzorów.

Artykuł  III

Czasowe zwolnienie od ceł innych próbek

1. Przy stosowaniu niniejszego artykułu termin "próbki" oznacza artykuły, które reprezentują pewną określoną kategorię towarów już produkowanych lub które zamierza się produkować, pod warunkiem:

a) że należą one do osoby zamieszkałej za granicą i są importowane jedynie celem przedstawienia lub zademonstrowania na terytorium importującym dla ubiegania się o zamówienia towarów, które będą dostarczone z zagranicy; i

b) że nie będą sprzedawane ani brane do normalnego użytku, a jedynie używane do celów pokazowych, że nie będą używane w jakikolwiek bądź sposób celem wynajęcia lub za wynagrodzeniem w czasie ich znajdowania się na terytorium importującym; i

c) że są przeznaczone do reeksportu we właściwym czasie; i

d) że nadają się do zidentyfikowania przy reeksporcie,

lecz nie obejmują one artykułów identycznych, sprowadzonych przez tę samą osobę lub wysyłanych do tego samego odbiorcy w takiej ilości, że wzięte jako całość nie stanowią już próbek według normalnych zwyczajów handlowych.

2. Próbki podlegające ocleniu przy przywozie, importowane z terytorium jednej z Układających się Stron przez osoby zamieszkałe na terytorium którejkolwiek ze Stron za lub bez pośrednictwa komiwojażera, będą czasowo dopuszczone na terytorium każdej Układającej się Strony bez cła importowego po zdeponowaniu sumy cła importowego i innych ewentualnych należności lub za złożeniem gwarancji zapłacenia jej, o ile zajdzie tego potrzeba. Sumy zdeponowane (z wyjątkiem tych, które mogłyby być żądane na zasadzie art. VI niniejszej Konwencji) nie powinny przewyższać sumy cła importowego więcej niż o 10%.

3. Aby uzyskać ułatwienia przewidziane w tym artykule, osoby zainteresowane muszą zastosować się do obowiązujących praw i przepisów, wydanych w tym zakresie przez władze terytorium importującego, oraz do formalności celnych obowiązujących na tym terytorium. W odniesieniu do pojazdów oraz maszyn przemysłowych i rolniczych lub wyposażenia o wartości przewyższającej 1.000 dolarów USA dla celów celnych (lub równowartość w innej walucie) można zażądać od importerów, aby oświadczyli, jakie jest miejsce przeznaczenia tych maszyn, wyposażenia lub pojazdów. Władze celne kraju importującego mogą od nich także zażądać wykazania w każdym czasie, że maszyny, wyposażenie lub pojazdy znajdują się w zadeklarowanych miejscach. Władze celne kraju importującego mogą opieczętować takie maszyny, wyposażenie lub pojazdy lub w inny sposób uniemożliwić ich funkcjonowanie w okresie ustalonym na ich przyjęcie bez obciążeń celnych oraz ograniczyć miejsca, gdzie takie towary mogą być użyte dla celów pokazowych.

4. Władze celne terytorium importującego przyjmują jako zasadę ogólną, że uznają za wystarczające dla przyszłej identyfikacji próbek znaki, jakie były przyłożone przez władze celne Układającej się Strony, pod warunkiem, że te próbki mają załączony list opisowy poświadczony przez władze celne tej Układającej się Strony. Władze celne terytorium, do którego się importuje, mogą przyłożyć dodatkowe znaki do próbek tylko wtedy, kiedy jest to konieczne zdaniem tych władz dla zapewnienia identyfikacji tych próbek przy reeksporcie. Wszelkie znaki przyłożone do próbek nie powinny pozbawiać ich wartości użytkowej.

5. Okres, w którym zezwala się na reeksport próbek zwolnionych od ceł importowych, na zasadzie tego artykułu, nie powinien przekraczać 6-ciu miesięcy. Po upływie okresu, w którym zezwala się na reeksport próbek, cła importowe oraz inne opłaty mogą być nałożone na próbki, jakie nie zostały reeksportowane. Takie kwoty mogą być nakładane przed upływem tego terminu także na próbki, które przestają spełniać warunki paragrafu 1 tego artykułu.

6. Przy reeksporcie próbek importowanych na zasadzie tego artykułu w ciągu dozwolonego okresu zwrot wszelkiej sumy zdeponowanej lub zwolnienie zabezpieczenia danego przy imporcie w myśl paragrafu 2 tego artykułu będzie dokonane niezwłocznie w którejkolwiek z komór celnych, położonych na granicy lub wewnątrz terytorium, która posiada konieczne uprawnienie, pod warunkiem, iż dokonane zostaną potrącenia ceł i innych sum, przypadających na próbki, które nie były przeznaczone do reeksportu. O ile jednak zaistnieją szczególne okoliczności, depozyty mogą być zwrócone w inny sposób, pod warunkiem, że zwrot nastąpi szybko. Każda z Układających się Stron ogłosi listę komór celnych, którym udzielono tych uprawnień.

Artykuł  IV

Zwolnienie od ceł materiału reklamowego

1. Każda z Układających się Stron zwolni od ceł importowych katalogi, cenniki, notatki handlowe, dotyczące

a) towarów, przeznaczonych do sprzedaży lub wynajęcia lub

b) usług w zakresie transportu lub ubezpieczeń handlowych,

oferowanych przez osobę zamieszkałą na terenie drugiej Układającej się Strony, jeśli te dokumenty są importowane z terytorium którejkolwiek z Układających się Stron, pod warunkiem, że każda przesyłka składa się:

i) tylko z jednego dokumentu lub

ii) o ile składa się z wielu dokumentów, nie zawiera więcej niż jeden egzemplarz każdego pojedynczego dokumentu, lub

iii) niezależnie od ilości dokumentów lub egzemplarzy nie przekracza wagi 1 kilograma brutto.

Jednoczesne wysyłanie pewnej ilości przesyłek do różnych odbiorców na terytorium importującym nie będzie przeszkodą dla tych przesyłek do korzystania przez nie ze zwolnień, pod warunkiem, że do każdego odbiorcy wysyłana będzie tylko jedna przesyłka.

2. Niezależnie od postanowień paragrafu 1 tego artykułu Układająca się Strona nie będzie obowiązana zwolnić z ceł importowych przy imporcie na swoje terytorium:

a) katalogów, cenników i notatek handlowych, które nie wskazują wyraźnie nazwy zagranicznego przedsiębiorstwa produkującego, sprzedającego lub wynajmującego towary lub oferującego usługi transportowe lub ubezpieczeniowe, do których takie katalogi, cenniki lub notatki handlowe się odnoszą, lub

b) katalogów, cenników i notatek handlowych, które napłynęły do komór celnych na terytorium importującym w paczkach, zawierających szereg przesyłek przeznaczonych do dalszej wysyłki do poszczególnych odbiorców na tym terytorium.

Artykuł  V

Czasowe zwolnienie od ceł filmów reklamowych

Każda z Układających się Stron przyzna ulgi, przewidziane w artykule III niniejszej Konwencji, przy zachowaniu warunków wymienionych w tamtym artykule, dla pozytywów reklamowych filmów kinematograficznych o szerokości do 16 mm, gdy ustalone zostanie przez władze celne, że chodzi o filmy dźwiękowe lub nieme, odtwarzające zasadniczo zdjęcia demonstrujące sposób użycia lub rodzaj wyrobów albo wyposażeń, których jakość nie może być dostatecznie wykazana za pomocą próbek czy katalogów, z tym zastrzeżeniem, że filmy te:

a) odnosić się będą do wyrobów lub wyposażeń, oferowanych do sprzedaży lub wynajmu przez osoby zamieszkałe na terytorium drugiej Układającej się Strony,

b) nadają się do przedstawienia ewentualnym klientom, ale nie nadają się do wystawienia w salach publicznych i

c) importowane będą w paczkach, zawierających nie więcej niż jeden egzemplarz każdego filmu i nie stanowiących części większej przesyłki filmów.

Artykuł  VI

Czasowe uchylenia zakazów i restrykcji importowych

1. Żadna z Układających się Stron nie będzie stosowała zakazów lub restrykcji importowych (innych niż cła importowe), stosowanych przy pomocy kontyngentów, licencji importowych lub innych środków przy imporcie z terytorium drugiej Układającej się Strony towarów:

a) które korzystać będą ze zwolnienia od cła importowego na mocy artykułu II lub IV niniejszej Konwencji (lub które korzystałyby z tych zwolnień, gdyby podlegały ocleniu);

b) które czasowo zwolnione będą od cła na mocy artykułu III lub V niniejszej Konwencji (lub które korzystałyby z tych zwolnień, gdyby podlegały ocleniu);

z tym zastrzeżeniem, że import takich towarów nie pociąga za sobą żadnych płatności oprócz kosztów przewozu czy ubezpieczenia lub opłat za usługi, wyświadczone na terytorium importującym przez osobę zamieszkałą na tym terytorium.

2. Co się tyczy towarów, które będą korzystały z czasowego zwolnienia od cła na mocy postanowień artykułu III lub V niniejszej Konwencji (lub które korzystałyby z takiego zwolnienia, gdyby podlegały ocleniu), to uchylenie zakazów czy też restrykcji importowych stosowane będzie jedynie w tym okresie, na który czasowe zwolnienie od cła zostało udzielone (lub byłoby udzielone, gdyby takie towary podlegały ocleniu). W przypadku, gdyby towary te nie zostały reeksportowane w czasie okresu, na który stosowanie zakazów lub restrykcji jest zawieszone na mocy paragrafu 1 niniejszego artykułu, władze kraju importującego będą mogły podjąć środki, jakie zostałyby zastosowane, gdyby zakazy lub restrykcje przy imporcie nie były zawieszone. Władze terytorium importującego mogą w tym celu żądać odpowiednich gwarancji, takich jak złożenie specjalnej gwarancji, niezależnie od tej, która zapewnia uiszczenie ceł importowych.

3. Postanowienia niniejszej Konwencji nie będą przeszkodą dla Układającej się Strony do stosowania zakazów restrykcji importowych:

a) niezbędnych dla ochrony obyczajności publicznej lub istotnych interesów bezpieczeństwa publicznego;

b) niezbędnych dla ochrony zdrowia osób lub zwierząt czy też dla ochrony roślin;

c) dotyczących importu złota lub srebra;

d) niezbędnych dla zapewnienia stosowania ustaw i rozporządzeń odnoszących się do praktyki celnej, monitów państwowych oraz ochrony patentów, znaków fabrycznych oraz praw autorskich i praw przedruku;

e) niezbędnych do zapobiegania praktykom, wprowadzającym w błąd;

f) dotyczących wyrobów, wykonywanych przez więźniów;

g) niezbędnych dla stosowania norm reglamentacji dotyczących klasyfikacji, kontroli jakości lub przekazywania do sprzedaży towarów przeznaczonych do handlu międzynarodowego.

Artykuł  VII

Uproszczenie formalności

1. Każda z Układających się Stron sprowadzi do minimum formalności, obowiązujące przy stosowaniu ulg przewidzianych niniejszą Konwencją.

2. Każda z Układających się Stron powinna ogłosić niezwłocznie wszystkie rozporządzenia wydane w tej sprawie w taki sposób, aby zainteresowane osoby mogły zapoznać się z nimi dla uniknięcia szkód, jakie mogłyby przynieść skutkiem nieznajomości stosowania tych formalności.

Artykuł  VIII

Regulowanie sporów

1. Wszelkie spory, jakie mogłyby wyniknąć pomiędzy dwiema lub więcej Układającymi się Stronami z powodu interpretowania lub stosowania niniejszej Konwencji, będą w miarę możności regulowane drogą rokowań bezpośrednich między nimi.

2. Wszelkie spory, które nie zostałyby uregulowane drogą rokowań, będą przedkładane osobie lub instytucji wybranej za porozumieniem Układających się Stron, między którymi wynikł spór; jednakże gdyby Strony te nie mogły dojść do porozumienia co do wyboru takiej osoby lub instytucji, każda ze Stron będzie mogła prosić Prezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o wyznaczenie arbitra.

3. Decyzja, powzięta przez osobę lub instytucję wyznaczoną na mocy paragrafu 2 niniejszego artykułu, będzie wiążąca dla zainteresowanych Układających się Stron.

Artykuł  IX

Podpis i ratyfikacja

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do 30 czerwca 1953 r. do podpisu rządów wszystkich Układających się Stron Układu Ogólnego o taryfach celnych i handlu, jak również rządów wszystkich Państw Członków Narodów Zjednoczonych lub każdego innego Państwa, któremu Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych przekazał dla tego celu uwierzytelniony odpis niniejszej Konwencji.

2. Niniejsza Konwencja podlegać będzie ratyfikacji lub akceptacji przez rządy podpisujące ją, zgodnie z ich procedurą konstytucyjną, a dokumenty ratyfikacyjne lub akceptacyjne będą deponowane u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  X

Przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do przystąpienia rządów Państw wspomnianych w paragrafie 1 artykułu IX.

2. Przystąpienie zostanie dokonane przez złożenie dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  XI

Wejście w życie

Kiedy 15 rządów wspomnianych w artykule IX złoży swe dokumenty ratyfikacyjne, akceptacji lub przystąpienia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie w stosunku do nich trzydziestego dnia po złożeniu piętnastego dokumentu ratyfikacyjnego, akceptacji lub przystąpienia. W stosunku do każdego innego Państwa wejdzie ona w życie trzydziestego dnia po złożeniu jego dokumentu ratyfikacyjnego, akceptacyjnego lub przystąpienia.

Artykuł  XII

Wypowiedzenie

1. W trzy lata od wejścia w życie niniejszej Konwencji każda z Układających się Stron może ją wypowiedzieć w notyfikacji o wypowiedzeniu skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie nabierze mocy w 6 miesięcy po otrzymaniu przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych notyfikacji o wypowiedzeniu.

Artykuł  XIII

Terytorialne zastosowanie

1. Każdy rząd w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego, notyfikacji lub przystąpienia lub w okresie późniejszym może przez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych oświadczyć, że niniejsza Konwencja stosować się będzie do jednego lub kilku terytoriów, które dany rząd reprezentuje na terenie międzynarodowym i wejdzie w życie w stosunku do terytoriów wymienionych w notyfikacji, począwszy od trzydziestego dnia od daty przyjęcia notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych lub od daty, od której Konwencja wchodzi w życie na mocy artykułu XI, o ile ta data jest późniejsza.

2. Każdy rząd, który zadeklarował na zasadzie paragrafu 1 tego artykułu rozciągnięcie działania niniejszej Konwencji na jakiekolwiek terytorium, które reprezentuje na terenie międzynarodowym, może wypowiedzieć Konwencję oddzielnie w odniesieniu do tego terytorium, zgodnie z postanowieniami artykułu XII.

Artykuł  XIV

Zastrzeżenia

1. Każde państwo w czasie podpisywania lub deponowania dokumentu ratyfikacyjnego, akceptacji lub przystąpienia może oświadczyć, że nie będzie się uważało za związane postanowieniami Konwencji wymienionymi przez nie.

2. Każde państwo składając notyfikację na zasadzie artykułu XIII, stwierdzającą, że niniejsza Konwencja obowiązywać będzie w stosunku do jednego lub kilku terytoriów reprezentowanych przez nie na terenie międzynarodowym, może złożyć analogiczną deklarację do tej, która jest przewidziana w paragrafie 1 niniejszego artykułu w stosunku do wszystkich lub niektórych terytoriów wymienionych w notyfikacji.

3. Jeżeli jakiekolwiek państwo przedstawi zastrzeżenie co do któregokolwiek artykułu niniejszej Konwencji w czasie podpisywania, ratyfikacji, akceptacji, przystąpienia lub notyfikacji na zasadzie artykułu XIII, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych przekaże tekst tego zastrzeżenia wszystkim państwom, które są lub mogą być stroną niniejszej Konwencji. Każde państwo, które podpisało, ratyfikowało, akceptowało niniejszą Konwencję lub które do niej przystąpiło przed przedstawieniem wzmiankowanego zastrzeżenia (lub o ile Konwencja nie weszła w życie, które podpisze, ratyfikuje lub zaakceptuje tę Konwencję lub do niej przystąpi w dniu jej wejścia w życie), będzie uprawnione do wniesienia sprzeciwu przeciw któremukolwiek z tych zastrzeżeń. Jeżeli żadne z państw uprawnionych do tego nie przesłało swego sprzeciwu Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych w ciągu 90 dni od chwili powiadomienia o zastrzeżeniu (lub od daty wejścia w życie Konwencji, w zależności od tego, która data jest późniejsza), wymienione zastrzeżenie uważane będzie za przyjęte.

4. W przypadku gdy Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych otrzyma zawiadomienie o sprzeciwie któregokolwiek państwa uprawnionego do jego wniesienia, zawiadomi on o tym sprzeciwie państwo, które przedstawiło zastrzeżenie, wzywając je do powiadomienia go, czy jest ono skłonne wycofać swe zastrzeżenie, czy też woli - zależnie od przypadku - zrzec się ratyfikacji, akceptacji, przystąpienia lub stosowania Konwencji na terytorium (lub terytoriach), do którego stosowało się zastrzeżenie.

5. Państwo, które wysunęło zastrzeżenie, co do którego podniesiono sprzeciw zgodnie z paragrafem 3 niniejszego artykułu, nie stanie się stroną Konwencji, o ile sprzeciw nie został wycofany lub nie stracił ważności w warunkach przewidzianych w paragrafie 6 tego artykułu; nie będzie ono miało prawa żądać uzyskania korzyści wynikających z niniejszej Konwencji dla terytorium, które ono reprezentuje na terenie międzynarodowym, w sprawie którego sformułowało ono zastrzeżenie, jakie dało powód do sprzeciwu zgodnie z paragrafem 3 niniejszego artykułu, o ile ten sprzeciw nie został wycofany lub nie stracił ważności zgodnie z warunkami sprecyzowanymi w paragrafie 6.

6. Wszelki sprzeciw wysunięty przez państwo, które podpisało Konwencję nie ratyfikując jej ani nie akceptując, straci ważność, o ile w ciągu 12 miesięcy po dniu jego wysunięcia wymienione państwo nie ratyfikowało lub nie zaakceptowało Konwencji.

Artykuł  XV

Notyfikacje o podpisaniu, ratyfikacji, akceptacji i przystąpieniu

Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych powiadomi wszystkie państwa, które podpisały Konwencję i przystąpiły do niej, jak również te inne państwa, które o to prosiły w podpisach, ratyfikacjach i akceptacjach niniejszej Konwencji, jak też o przystąpieniach do niej; powiadomi on ich również o dacie wejścia w życie Konwencji oraz o wszelkich notyfikacjach otrzymanych przez niego na mocy artykułów XII i XIII.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie dnia 7 listopada 1962 r. w językach francuskim i angielskim, jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który złożony będzie w archiwach Narodów Zjednoczonych. Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych prześle uwierzytelnione kopie niniejszej Konwencji wszystkim państwom, które ją podpisały i przystąpiły do niej.

• Identyfikator: Dz.U.1960.38.221
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja międzynarodowa dla ułatwienia importu próbek handlowych i materiału reklamowego. Genewa.1952.11.07.
• Data aktu: 07/11/1952
• Data ogłoszenia: 13/08/1960
• Data wejścia w życie: 18/02/1960